အေမဟာ အေမပါပဲ

ၿပီးခဲ့တဲ့( ၂၀၁၀ ) ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔က ဇာတိရပ္ေျမကို ေရာက္ေအာင္ျပန္သြားျဖစ္ခဲ့တယ္၊ သီဟိုဠ္ မွာ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္အတြင္း ေမြးမယ္ေတာ္ႀကီး ရုတ္တရက္ ဆုံးပါးသြားေတာ့ ပညာေရး တပုိင္းတစနဲ႔ ျပန္ရမွာလိုလို၊ မျပန္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလ လို႔ ေ၀ခြဲမရျဖစ္လိုက္နဲ႔ သတင္းကို ၾကားၾကားခ်င္းမွာ ထုိင္ရမလို ထရမလို ျဖစ္ေနခဲ့တာကို ျပန္လည္စဥ္းစားရင္း မိဘနဲ႔ သားသမီးတု႔ိရဲ႕ သံေယာဇဥ္ အတိမ္အနက္ကို မွန္းဆၾကည့္ရင္း မိဘေမတၱာဖြဲ႔ ပို႔စ္တပုဒ္ကို ေရးမိပါတယ္၊

မိဘတိုင္းဟာ သားသမီးေတြအေပၚမွာ တာ၀န္ေက်ပြန္ခ်င္ၾကပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ဘယ္ေလာက္ ခဲယဥ္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ပင္ပန္းေနသည္ျဖစ္ေစ အလုပ္ေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး ကိုယ့္အတြက္ဆုိတာ အသာထားလို႔ သားသမီးေတြအတြက္ ရုန္းကန္ေနၾကတာ မဟုတ္လား၊  သို႔ေသာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္း ေၾကာင့္ သားသမီးနဲ႔ ခြဲခြါေနၾကရတဲ့ မိဘမ်ား၊ မဆုံျဖစ္ၾကတဲ့ မိဘမ်ားဟာ တေနရာဆီ ေ၀းေနၾကေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္မွာပဲ သားသမီးေတြကို ေနေစခ်င္ၾကတယ္၊

မိဘေတြရဲ႕ ေမတၱာ၊ မိဘေတြရဲ႕ ေစတနာ၊ အနစ္နာခံမႈေတြကို သားသမီးေတြက ဘယ္ေလာက္ နားလည္ပါတယ္ ေျပာေျပာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ကိုယ္ခ်င္းမစာႏိုင္ၾကဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ မိဘျဖစ္လာတဲ့ တေန႔က်မွ အဲဒီအရသာ ကို ပိုနားလည္လာတတ္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္၊

ဗုဒၶေခတ္မွာတုံးကေတာ့ ရွင္ဘုရင္ အာဏာကို လုိခ်င္လြန္းလို႔ မိဘကို သတ္ခဲ့တဲ့ မင္းသားအဇာတသတ္ ဟာ ကိုယ္တုိင္ သားတစ္ေယာက္ ေမြးတဲ့ သတင္းကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထည္း ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာကို စတင္ ခံစားမိလာတယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ငါက ငါ့သားကို ခ်စ္သလို ငါ့အေဖကလဲ ငါ့ကို ခ်စ္ရွာမွာပဲ လုိ႔ ေတြးမိၿပီး မယ္ေတာ္ ေ၀ေဒဟီမိဖုရားႀကီးဆီကို သြားေမးေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းစုံ သိရတာနဲ႔ အက်ဥ္းခ်ထားတဲ့  ဖခင္ႀကီး ဗိမၺိသာရကုိ ေထာင္က လြတ္ေစ လို႔ အမိန္႔ခ်မွတ္လိုက္ေပမယ့္ အားလုံးဟာ လြန္ကုန္ပါၿပီ၊ ဖခင္ႀကီးဟာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ နတ္ရြာစံ ေနခဲ့ၿပီ၊

မိဘကို ျပစ္မွားၿပီးသတ္တဲ့ ပိတုဃာတကကံ ဆုိတဲ့  ပဥၥာနႏၱရိယ ကံႀကီးကို က်ဴးလြန္ခဲ့ တာေၾကာင့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ မွာ ေနာင္တရလို႔ ျမတ္စြာဘုရားကို ခ်ဥး္ကပ္ၿပီး အျပစ္ေတြ ေက်လို ေက်ျငား ႀကိဳးစားၿပီး ေပးဆပ္တယ္။ ျမတ္ဘုရားေဟာတဲ့ သာမညဖလသုတ္ေတာ္ကိုလည္း စိတ္ႀကိဳက္နာယူရတယ္၊ တရားနာၿပီးလို႔ ျပန္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ဘုရားရွင္က မွတ္ခ်က္ေပးတယ္၊ တကယ္လို႔သာ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ ဖခင္ကို သတ္ထားတဲ့ အကုသိုလ္ႀကီး မရွိခဲ့ရင္ ဒီေန႔ ေသာတာပန္ျဖစ္ရလိမ့္မယ္၊ အခုေတာ့ တရားထူးနဲ႔ လြဲရရွာၿပီ တဲ့။

ေျပာလိုတာက မိဘေမတၱာကို သိေစခ်င္လုိ႔ အမ်ားသိၿပီးသား  ဒီဇာတ္ေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနမိတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဘယ္လို အေျခအေန ေရာက္ေနသည္ျဖစ္ေစ မိဘဟာ မိဘပါပဲ၊ သားျဖစ္သူကုိမွ ပိုခ်စ္တယ္၊ သူ႔သမီးကို က်ေတာ့ အလိုလိုက္တယ္ စသည္ျဖင့္ သားသမီးမ်ားဟာ မိဘအေပၚမွာ အထင္လြဲၿပီး ေက်းဇူးကန္းၾကတာေတြ ၾကားေနရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ၊

အထူးသျဖင့္ သားေတြေရာ သမီးေတြေရာ အိမ္ေထာင္မက်ခင္မွာေတာ့ မိဘေတြအေပၚ အခ်စ္ပုိၾကတယ္၊ မိဘက ဘယ္ေလာက္ မ်က္နွာလိုက္သည္ျဖစ္ေစ ခြင့္လြတ္ရင္း ခ်စ္ေနၿမဲပဲ၊ အဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကိုယ့္အိုးကိုယ့္ အိမ္နဲ႔ ျဖစ္လာၿပီဆုိမွ အေဖက ဘယ္သူ႔အေပၚမွာ မ်က္ႏွာလိုက္တယ္၊  အေမက သူ႔သားကို က်ေတာ့  ေငြေတြ မသိေအာင္ ခဏတုိင္း ေပးတယ္ စသျဖင့္ ျမင္တတ္လာၿပီး မိဘအေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ ေက်းဇူးကန္းတတ္ ၾကတယ္၊  ေနာက္ထပ္ သားသမီး အခ်င္းခ်င္းေတြလဲ စိတ္၀မ္းကြဲကာ မေခၚမေျပာၾကနဲ႔ သိပ္၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းပါတယ္၊

မိဘအေပၚ စိတ္ဆိုးကာ မေခၚမေျပာႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့ သားေတြ၊ သမီးေတြ သတိထားစရာပါ၊ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား တပည့္ေတာ္ အေမနဲ႔ စကားမ်ားထားတယ္ဘုရား၊ မေခၚဘူး၊ အခု လို ၀ါဆို သီတင္းကြ်တ္ အခါႀကီးရက္ႀကီးမွာ ကန္ေတာ့ခ်င္တာ အခက္ေတြ႔ေနတယ္ဘုရားတဲ့၊ စာေရးသူအတြက္ေတာ့ ငုိအားထက္ ရယ္အားသန္ရ မလုိ  ႀကဳံခဲ့ရဖူးတယ္၊

ဒါေပမယ့္ ကာယကံရွင္ကို အားနာလို႔ မရယ္ခဲ့မိပါဘူး၊ ျမန္ျမန္ေတာင္းပန္ၿပီး သြားကန္ေတာ့လိုက္ပါ၊ ကန္ေတာ့စရာ ပစၥည္းပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ လူကိုယ္တုိင္ လာတယ္ဆုိရင္ကို သူတို႔က ခြင့္လႊတ္ၿပီးသားပါ လို႔ အတင္း တြန္းပို႔ခဲ့ရဖူးတယ္။ အရင္းစစ္လိုက္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ပါပဲ။  ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကို မေတြ႔ခင္က မိဘက ပထမ၊ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ မိဘက ဒုတိယေနရာကုိ အလိုလို ေရာက္သြားတယ္၊ အိမ္ေထာင္ဖက္က အစားထုိးလို႔ ရႏိုင္ေပမယ့္ မိဘက အစားထုိးလို႔ မရႏိုင္တာ လူတုိင္း သတိမထားမိၾကဘူး၊

တစ္ခ်ိဳ႕က မိဘျဖစ္သူ ကိုယ္လက္အဂၤါ မစုံလင္လို႔ လူမသိေအာင္ ပုန္းလ်ိဳးကြယ္လ်ိဳးထားတာမ်ိဳ၊ အေမျဖစ္သူက စရုိက္မေကာင္းလို႔ လူသိမခံ၀ံ့တာမ်ိဳးေတြလဲ  ၾကားေနရပါရဲဲ႕၊ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ စကားလုံးေလး ရိုင္းရင္ သည္းခံေပးၾကပါ၊  ကိုယ့္အေမဟာ မေကာင္းတာ လုပ္စားေနတဲ့ သူ ျဖစ္ေစအုံးေတာ့ … အေမဟာ အေမပါပဲ တန္ဖုိးထားရပါမယ္၊ သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ သံသရာဘ၀အဆက္ဆက္က ေရစက္ပါလာခဲ့တာမို႔ ဒီဘ၀မွာေတြ႔ ဆုံေနၾကရၿပီေလ၊ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းတာ မေကာင္းတာဟာ သူ႔ကံတရားအလိုက္ အက်ိဳးေပးလိမ့္မယ္၊ ေရစက္ဆုံေနစဥ္ေလးမွာေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က သားသမီးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ တာ၀န္ေက်ပြန္ရပါမယ္၊

ဒီလို ေတြးမိလို႔လဲ စာေရးသူဟာ မိခင္ျဖစ္သူ မယ္ေတာ္ႀကီး ကြယ္လြန္ျခင္း တနွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ႏွစ္ပတ္လည္ ဆြမ္းသြပ္၊ တရားနာယူျခင္း အလွဴပြဲကို ဖိတ္္မာန္ထားသူဧည့္ပရိသတ္ အားလုံးအား ထမင္းေၾကြးၿပီး မိဘေက်းဇူးဆပ္ျခင္း ဒါနတစ္ခု လုပ္ေပးခဲ့ၿပီး “ ဘ၀ျခားလို႔ ေ၀းခဲ့ၿပီ “ ဆိုတဲ့ တရားစကားေတြကို ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။  

မိဘမ်ားသံေ၀ဂယူစရာ -
သူ႔နာမည္က ကိုေအး၊ တရြာလုံးကေတာ႔ သူ႔ကို ရိုးလြန္း ေအးလြန္းလို႔ ကိုလူေအးလို႔ ခ်စ္စနိုးေခၚႀကတယ္၊ လူေတြအားလုံးသာမကပဲ ရြာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ဆရာဘုန္းႀကီးကပါ တပည္႔လိမၼာေလး ဆိုၿပီး အစစအရာရာ ခ်ီးေၿမာက္ေပးတတ္ တယ္၊ ဒါေႀကာင္႔လဲသူ႔ဘ၀ကေအးခ်မ္းေနတယ္ဆိုပါေတာ႔၊

ခ်စ္စရာ ဇနီးအလိမၼာေလးက သားေယာက်ာ္း ေမြးတယ္ ဆုိရင္ပဲ သူ႕မွာ သားကို ရွင္ၿပဳေပးရေတာ႔မယ္၊ အလွဴလဲ ေပးဖူးတာမဟုတ္ေတာ႔ အလွဴေပးဖို႔အတြက္ စိတ္ထဲမွာ အားခဲထားခဲ႔တယ္။ ဘ၀မွာ တႀကိမ္တခါမွ မႀကဳံဖူးတဲ႔ အလွဴ႕ဒကာႀကီး ဆိုတဲ႔ အသံကိုလဲ အေခၚမခံခဲ႔ဖူးဘူးး၊ တကယ္ေတာ႔ သူလို သားေယာက်ၤားေလး ရဲ႕ မိဘၿဖစ္သူတိုင္း ဗုဒၶဘာသာတို႔ ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ ၿဖစ္နိုင္ရင္ ကန္ေတာ႔ပြဲေလးနဲ႔ ရွင္ၿပဳေပးတာမ်ိဳး မၿဖစ္ခ်င္ႀကဘူး၊

အဲဒါကေတာ႔ ဗုဒၶဘာသာ မိဘတိုင္းရဲ႕ တူညီတဲ႔ ခ်စ္စရာ စိတ္ဓာတ္ေလးပါ၊ တခ်ိဳ႕မ်ား အလွဴေပးခ်င္တာေတာင္ သားေယာကၤ်ားေလး မရပဲ သမီးေတြပဲ ရွိေနလို႔ စိတ္ထဲ တနုံ႕နံဳ႕နဲ႔ မခ်ိတင္ကဲေပါ႔၊ စကားစပ္မိလို႔  ဟုိတေန႔က သတင္းတပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရတယ္၊ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ဗာရာဏသီ ၿမိဳ႕အနီးက ရြာတရြာမွာ အိမ္ေထာင္သည္ ကုလားတစ္ေယာက္ကို သူတို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဆာဒူးက သူခုိင္းတဲ့ အတိုင္း ေရမခ်ိဳးပဲ မီးပဲ လႈံေနပါ၊ သားေယာက်ားေလး ရမွ ေရခ်ိဳးပါ၊ သားေယာက်ားေလး ရရ ပါေစမယ္ လို႔  ၾသ၀ါဒေပးခဲ့သတဲ့၊ ဆာဒူးကုိ ယုံၾကည္ၿပီး ေရမခ်ိဳးပဲ ေနခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ( ၃၇ ) ႏွစ္ ရွိၿပီ ဆုိပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သားေယာက်ားေတာ့ မရဘူး၊ သမီးေတြခ်ည္းပဲ ( ၇) ေယာက္ေတာင္ ရခဲ့တယ္၊ ဒါကေတာ့ ျမတ္ဘုရားေဟာတဲ့  ကံႏွင့္ အက်ိဳးတရားကို မသိရွိ နားမလည္ရျခင္းရဲ႕  ျပယုဂ္တစ္ခုေပါ့။ အဲဒီလူဟာ အခုထိ ေရမခ်ိဳးေသးဘူး၊ သားေလးေမြးမွ ေရခ်ိဳးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္၊ သားေယာက်ားေလး ရဖို႔ကလဲ ကံပါမွ ရႏိုင္ပါတယ္။ 

ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက ေဗာဓိမင္းသားဟာ ငါ ဒီဘ၀မွာ သားသမီးေမြးမွာ ေသခ်ာခဲ့ရင္ ျမတ္ဘုရားက ခင္းထားတဲ့ ပိတ္ျဖဴအခင္းေတြေပၚ နင္းေက်ာ္ သြားပါေစ၊ မရဘူးဆုိရင္ေတာ့ မနင္းပဲ ေနပါေစ ဆုိၿပီး ဘုရားရွင္ကုိ ပင့္ကာ ျပႆဒ္ေဆာင္ေပၚ ပင့္ေတာ္မူတဲ့အခါ ျမတ္ဘုရားကလဲ မင္းသား အႀကံကုိ သိရွိေလေတာ့  ဘယ္လို ေလ်ာက္ေလ်ာက္ မနင္းေတာ့ဘူး၊ ေနာက္မွ အလိုက္သိတဲ့ အရွင္အာနႏၵာက  အခင္းေတြကို ရုတ္သိမ္းခိုင္းရတယ္၊ အႏုေမာဒနာတရား နာယူတဲ့ အခ်ိန္မွာ ‘’ တပည့္ေတာ္ခင္းထားတာကို အဘယ့္ေၾကာင့္ မခ်ီးေျမွာက္ပဲ ေနရပါသလဲဘုရား၊  တကယ္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ဟာ အရွင္ဘုရားရဲ႕ ဒကာရင္းဆုိလဲ မမွားပါဘူး”  ဆိုေတာ့ ဒကာေတာ္မင္းသားရဲ႕ အႀကံကုိ သိေတာ္မူလို႔ မနင္းတာ  လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္တယ္၊

 ဒီအခါ  ေဗာဓိ မင္းသားက  တပည့္ေတာ္တို႔ ဘယ္လို မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ေတြ ရွိခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မွာ သားသမီး မရႏိုင္တာလဲ ဘုရား ၊ သိခြင့္ရွိရင္ သိပါရေစ လို႔ ေလ်ာက္ထားေတာ့ -- ‘’  ေအး ဒကာေတာ္မင္းသား  အခုလက္ရွိဇနီးမယားနဲ႔ပဲ ဘ၀တစ္ခုမွာ လင္မယားျဖစ္ၿပီး သေဘၤာနဲ႔ ပင္လယ္ကုိ ျဖတ္ကူးစဥ္ လႈိင္းမိၿပီး  ေသကံ မေရာက္ပဲ ကြ်န္းတကြ်န္းကုိ ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္၊ အဲဒီအခါ စားစရာ ရွာမရတဲ့အဆုံး ႏိုင္ရာစား ဆိုတဲ့ အတိုင္း ငွက္သိုက္ေတြကို လိုက္ရွာၿပီး ငွက္ဥေတြ မွန္သမွ် စားေသာက္ခဲ့ၾကတယ္၊ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စိတ္တူကိုယ္တူ  အကုသိုလ္ေတြ လုပ္ခဲ့ ဆည္းပူးခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီဘက္ဘ၀မွာလဲ သားသမီး ဆိုတဲ့ အၿခံအရံ မရွိပဲ အထီးက်န္စြာ ေနၾကရတယ္ ’’ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူသတဲ့။  ဒါကေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္မ်ား သားသမီး မရႏုိင္ျခင္းရဲ႕ အတိတ္က အေၾကာင္းတစ္ခုပါ၊ ( စကားခ်ပ္ ) ဒီဘက္ဘ၀မွာ ဟုိမုန္းဓာတ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းတာမ်ိဳး စတဲ့ ေဆးပညာစကားအရ ပစၥဳပၸန္မွာလုပ္ေဆာင္မႈေတြေၾကာင့္လဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိဘမ်ားဟာ သားေယာက်ားေလး ေမြးလို႔ကေတာ့ မရွိရင္ ရွိေအာင္ စုေဆာင္းၿပီး အားရပါးရ လွဴခ်င္ႀကတယ္၊ကိုေအးကလဲ အတူတူပဲ၊ တဦးတည္းေသာ သားေလး အရြယ္ေရာက္ေအာင္ ေစာင္႔ဆုိင္းၿပီး ေပးမယ္ေပါ႔၊ ပတ္၀န္းက်င္ကလဲေၿပာေနႀကၿပီ၊

ေဟ႔ ကိုလူေအး၊ မင္႔သားက အရြယ္ေရာက္လာၿပီ အလွဴမေပးေသးဘူးလား၊
ေပးရမွာေပါ႔ဗ်ာ -က်ဳပ္လဲ တတ္နို္င္သေလာက္ စုေဆာင္းေနတာပါပဲ၊ သြားလဲ ဒီစိတ္ စားလဲ ဒီစိတ္နဲ႔ ရသမွ်ကိုအလွဴအတြက္ ႀကိတ္စုေနတာ၊ က်ဳပ္က ၿခိမ္႔ၿခိမ္႔သဲသဲ အလွဴႀကီးကို ေပးခ်င္တာဗ်၊ ဒါမွ က်ဳပ္သားေလးကို မိဘ၀တၱရားေက်ပြန္ေအာင္ သက္ေသၿပရာေရာက္မွာေပါ႔၊

ေအး စုတာလဲ စုတာေပါ႔၊ မင္းႀကိဳးစားေနတာ တ၇ြာလုံး သိပါတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ငါတို႔ကေတာ႔ အၿမန္ဆုံး ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ ၿပီးဆုံးသြားတာ ၿမင္ခ်င္လို႔ပါ - လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အားေပးစကားေၿပာႀကတယ္၊
သူ႔ရည္မွန္းခ်က္က သိန္း ၂၀ ေလာက္ ရေအာင္ စုမယ္၊ ဒါမွ စိတ္ကူးအတိုင္း ေပးလွဴနိုင္မယ္ေပါ႔၊ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ကိုလူေအး ဘယ္ေလာက္ထိ စုသလဲ ဆိုရင္ လင္မယားနွစ္ေယာက္စလုံး အစားအေသာက္ကို ၿခိဳးၿခံေခြ်တာၿပီးကိုစုတယ္၊ အလုပ္ကိုလဲ ႀကိဳးစားတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ေတာသူ

ေတာင္သားတို႔ထုံးစံအရ ေတာင္သူအလုပ္ လုပ္ေနရုံနဲ႔ သိန္း ၂၀ ဆိုတဲ႔ ေငြအင္အားဟာ သိပ္မလြယ္ဘူးေလ၊

မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔ တေန႔မွာေတာ႔ အလုပ္ႀကိဳးစားတဲ႔ ဒဏ္၊ ပင္ပန္းတဲ႔ ဒဏ္ေတြနဲ႔ အၿပင္းအထန္ ဖ်ားၿပီး ေသသြားတယ္၊ သံေယာဇဥ္တန္းလန္းနဲ႔ ေသသြားရတဲ႔ ကိုလူေအးဟာ အိမ္၀င္းထဲက တမာပင္မွာပဲ တေစၦအၿဖစ္နဲ႔ ပရေလာကမွာ သြားၿဖစ္တယ္၊အလွဴဒကေတာ႔ ၿဖစ္မသြားရွာဘူး၊ အလွဴလဲ မေအာင္ၿမင္ခဲ႔ဘူး၊ တဦးတည္းေသာ သားေလးနဲ႔ ဇနီးမယားကို စိတ္က စြဲေနေလေတာ႔ အိမ္ကေန မခြဲနိုင္ ၿဖစ္ေနတာေပါ႔၊ ဘ၀ၿခားသြားေပမယ္႔ တေန႔ တေန႔ သားေလးနဲ႔ မယားေဟာင္းကိုသာတစိမ္႔စိမ္႔ႀကည္႔ေနၿပီးပီတိၿဖစ္ေနတယ္၊

က်န္ခဲဲ႔တဲ႔ ဇနီးေလးကို ေဆြမ်ိဳးေတြ အားလုံး၀ိုင္းၿပီး ကိုလူေအး ဘ၀ကူးေကာင္းဖို႔အတြက္ ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္ ေပမယ္႔လည္း သူကေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုပဲ၊ ေၿခာက္တာ လွန္႔တာေတြ ဘာမွ မလုပ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ကိုလူေအး ဒီအိမ္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနေသးတယ္ ဆိုတာကိုေတာ႔ သူ႔ဇနီးက သိေနခဲ႔ပါတယ္၊ ( ေနာက္မွ ၿပန္လည္ေၿပာၿပ ၿခင္းပါ )

ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ေၿခတစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ ရွိတဲ႔ ရြာေလးမွာ တရြာလုံးက စုပ္တသတ္သတ္နဲ႔ေပါ႔၊ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ႔တာနဲ႔အမွ် ကိုလူေအး ဆုံးသြားတာလဲ တနွစ္ၿပည္႔ခဲ႔ၿပီ ၊ ႏွစ္ပတ္လည္ ဆြမ္းသြပ္ပြဲမွာ ငယ္ဆရာဘုန္းႀကီးက ေရစက္မခ်ခင္တရားေဟာတယ္၊
 

အကယ္၍ ေမာင္လူေအး ဟာ မကြ်တ္မလြတ္ေသးပဲ ရွိေနေသးလ်င္ -
ခ်စ္ၿခင္း( သံေယာဇဥ္ )ဟာ လူေတြအားလုံးကုိ ဒုကၡေပးေနေႀကာင္း၊
အဲဒီ သမုဒယေတြ ရွိေနလို႔ သတၱ၀ါေတြအားလုံး သံသရာမွာ က်င္လည္ေနရေႀကာင္း၊
တကယ္ေတာ႔ ဘ၀ဆိုတာ ေတြ႕ ႀကဳံေပါင္းသင္း ဆက္ဆံၿခင္းကား ေကြကြင္းေနာက္ဆုံး ရွိေခ်တကား ဆိုတဲ႔အတိုင္း ေသကြဲ ရွင္ကြဲ တမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကြဲကြာရမည္ကို နားလည္ထားသင္႔ေႀကာင္း၊

ခဏတာ လူ႔ဘ၀မွာ ေတြ႕ဆုံေပါင္းသင္းရေပမယ္႔ ဘ၀ၿခားသြားလ်င္ၿဖင္႔ တြယ္တာ မေနေတာ႔ပဲ ကိုယ္႔သြားသင္႔ ေရာက္သင္႔ရာဘုံ႒ာန ဂတိတခုခု သြားရမည္ၿဖစ္ေႀကာင္း၊ သတၱ၀ါ အားလုံးဟာ ကိုယ္႔လမ္းကို သြားေနႀကၿပီး ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႔ကို ကူညီမေပးနိုင္ေႀကာင္း -- ေဟာႀကားေနပါတယ္၊

တရားေဟာတာ မဆုံးေသးဘူး၊ တရားနာပရိတ္သတ္ထဲက ကိုလူေအးရဲ႕ တူမေလး တေယာက္က ရွိဳက္ႀကီးတငင္္ ငိုပါေလေရာ -( အမွန္က ကိုလူေအးက ၀င္ပူးၿပီး စကားေၿပာမလို႔ပါ )

တပည္႔ေတာ္ မွားမွန္းသိပါၿပီ ဆရာေတာ္ဘုရား - တပည္႔ေတာ္ ဒီဘ၀ကေန သြားပါေတာ႔မယ္ - တဲ႔၊
တရားနာပရိသတ္လဲ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ၿဖစ္သြားတယ္ ၊
ဟဲ႔ နင္က ဘယ္သူလဲ ဟဲ႔၊ မွန္မွန္ ေၿပာစမ္း - -
တပည္႔ေတာ္ အရွင္ဘုရားတပည္႔ လူေအး ပါဘုရား၊ သားေလးနဲ႔ ဇနီးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ မခြဲနိုင္ပဲ ဒီ တမာပင္မွာပဲ ေနေနပါတယ္၊ အခု တပည္႔ေတာ္ တရားနာၿပီး သြာသင္႔ရာကို သြားပါေတာ႔မယ္ဘုရား -တဲ႔၊

မင္းကို အရင္က ရက္လည္ ဆြမ္းသြပ္ေပးႀကတယ္ မဟုတ္လား၊ မင္းက ဘယ္သြားေနလို႔လဲ အမွ်မရဘူးလား - -
တပည္႔ေတာ္ အဲဒီတုံးကလဲ အားလုံး တရားနာ အမ်ွေပးေနတာကို သိပါတယ္၊ မကြ်တ္ခ်င္ေသးလို႔ သာဓု မေခၚခဲ႔တာပါ၊ အခုေတာ႔ အရွင္ဘုရားတရားကို နာရၿပီး သေဘာေပါက္ပါၿပီဘုရား - သာဓုေခၚပါေတာ႔မယ္ -တဲ႔၊

ဒါေႀကာင္႔ ပရေလာကမွာ မကြ်တ္မလြတ္ပဲ ရွိေနေသးရင္ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္က စိတ္ပါၿပီး သာဓုမေခၚလို႔ကေတာ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္ေနေန မကြ်တ္နိုင္ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္ပါတယ္
၊ အမွန္က ဆရာဘုန္းႀကီးေဟာတဲ႔ တရားက ကုိလူေအးကို အၿမင္မွန္ရေစေလာက္ေအာင္ အရွိဳက္ထိ ( ဟတ္ထိ )သြားတယ္။ အဲဒီဆြမ္းသြပ္ပြဲမွာ ကိုလူေအးဟာ စိတ္လက္ပါပါ သာဓုေခၚၿပီး ကြ်တ္သြားရွာပါတယ္၊

အခုလဲ စာေရးသူရဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီးဟာ တစ္စုံတစ္ခုကို စြဲလမ္းၿပိး မကြ်တ္မလြတ္တဲ့ ဘ၀မွာ ရွိေနခဲ့လ်င္ အျမင္မွန္ရၿပီး သာဓုေခၚဆုိႏုိင္ပါေစေၾကာင္း၊ ဒီဘ၀မွာ သံေယာဇဥ္တြယ္ၾကရေပမယ့္ အခုေတာ့ ဘ၀ျခားလို႔ ေ၀းခဲ့ရၿပီ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ေဟာေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။

လူအမ်ားစုအတြက္ ဒါနစိတ္နဲ႔ ေသတာ နတ္ၿပည္ေရာက္နုိ္င္ပါတယ္ ပူစရာမလိုဘူး လို႔ မေတြးသင္႔ပါဘူး၊ စုေတခါနီးမွာ အလို္က္မသိတဲ့သားသမီးေတြက ငိုေၾကြးေနၾကလို႔  မိဘျဖစ္သူမွာ  မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြေႀကာင္႔ တမလြန္ဘ၀က တိမ္းေစာင္းသြားနိုင္ပါတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ ေသခါနီးလူေတြနားမွာ သူတို႔ စိတ္မေၿဖာင္႔ေအာင္ သားသမီးေတြက မငိုသင္႔ႀက ပါဘူး။

အခ်ိန္တန္ေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္လိုပဲ ႏိႈင္းယွဥ္သည္ျဖစ္ေစ အေမဟာ အေမပါပဲ၊ ဘယ္သူနဲ႔မွလဲ ႏိႈင္းယွဥ္လို႔ မရတာ အေမပါပဲ၊ အေမေတြ အေဖေတြကေတာ့ သားေဇာသမီးေဇာေႀကာင္႔ ကိုယ္႔ဘ၀ကိုနစ္မြန္းတတ္ၾကတယ္၊ ဒီဘက္ဘ၀မွာ ေပးဆပ္ရုံတင္ မကပဲ ေသၿပီးလို႔ တမလြန္ဘ၀အထိပါ သူတုိ႔ဘ၀ကုိ ေပးဆပ္ေနတတ္ၾကတာ မိဘသံေယာဇဥ္ေတြပါ၊ ဒါေတြကိုသာ သားသမီးေတြ ႀကိဳတင္ သိတတ္ၾကမယ္ ဆုိရင္ ......

13. Aug. 2009 ခုႏွစ္တြင္ ဘ၀တပါးသို႔ ေျပာင္းသြားကြယ္လြန္သြားေသာ  မိခင္ႀကီး ေဒၚသီ ( အသက္ ၇၆ ) ႏွစ္၏  မိခင္တစ္ေယာက္၏ ေမတၱာမိခင္တစ္ေယာက္၏ ေစတနာ မိခင္တစ္ေယာက္၏ သံေယာဇဥ္တို႔ကုိ ေက်းဇူးဆပ္ေ သာ အားျဖင့္ ေရးဖြဲ႔ပါသည္။  
 

ေမတၱာျဖင့္

အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ M.A ( ပန္းကမၻာ )

Date.1.Jul.2011

 ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ႀကီး၏ ႏွစ္ပတ္လည္ ဆြမ္းသြပ္ တရားနာပြဲ

အထက္ အညာေဒသတုိ႔ ထုံးစံအတုိင္း ဒီလို တရားနာၾကတယ္ 

ေအးေအးေဆးေဆး တရားနာၿပီးမွ ထမင္းေၾကြးပါတယ္

ကုသိုလ္လဲရ၊ ၀မ္းလဲ ၀ ဆုိတာ ဒါမ်ိဳးကို ေျပာတာျဖစ္မယ္၊

ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားတုိင္းျပည္ေတြကို ေရာက္တုိင္း ဂုဏ္ယူစရာ  ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ ခ်စ္စရာ ဓေလ့ေလးေတြပါ၊ ေပးတတ္တယ္၊ ေကြ်းတတ္တယ္၊ ၾကင္နာတတ္တယ္၊ ေႏြးေထြးတယ္၊ ယုယတယ္၊ အၿပဳံးကုိ ေပးဖုိ႔ ၀န္မေလးဘူး၊ ဒါဟာ တျခားႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ မတူတဲ့ ခ်စ္စရာ အခ်က္ေလးေတြပါ။