စြန္းလြန္းႏွင္႔ သူ႔တရားမ်ား ( ၄ )

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု ႏွင္႔ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ အေမးအေၿဖ မ်ား ----

မိမိ ႏွာသီးဖ်ားမွာ ေလတိုးထိတာကို သတိႏွင္႔ သုံးသပ္ပါမ်ားေသာ္ စ်ာန္ သတၱိ ဆိုတာ ၿဖစ္ေပၚလာလိမ္႔မယ္၊ ကိေလသာေတြ ေလာင္ကြ်မ္းသြားတာကို စ်ာန္လို႔ ေခၚတယ္ကြဲ႕၊ အဲဒါ စ်ာန ပစၥေယာ ပဲ။ မွန္လွပါ ဘုရား၊

ဘုန္းႀကီးက ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ပူမွန္းသိတဲ႔အခါ ေအးမွန္းသိတဲ႔ အခါမ်ိဳး က်ေတာ႔ ပူမွဳ႕ႏွင္႔ သိမွတ္မွဳ႕ ၊ ေအးမွဳ႕ႏွင္႔ သိမွတ္မွဳ႕ ေတြ ခ်ဳပ္သြားလိမ္႔မယ္၊ အဲဒါ မဂ္ခရီး ေရာက္ၿခင္းေႀကာင္႔ မဂၢ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္၊ မွန္လွပါဘုရား။

၎မဂ္ ခရီးကို သြားပါမ်ား၍ သမာဓိ အားေကာင္းလာေသာ္ ၿဖစ္ၿခင္း ခ်ဳပ္ၿခင္းကို သိေသာ ဥာဏ္အၿမင္ရင္႔သန္လာၿခင္းေႀကာင္႔

မရွိတာကိုလဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊ ရွိတာကိုလဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊ မရွိတာက ငါ႔ေၿခ ငါ႔လက္ ငါ႔ေခါင္း ၊ ရွိတာက စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္ နိဗၺာန္ ပရမတၳတရားပဲ။

ကင္းတာကိုလဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊ မကင္းတာကို လဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊မကင္းတာက သခၤတ ဓာတ္၊ ကင္းတာက အသခၤတ ဓာတ္ မဟုတ္လား၊
ဟုတ္ပါ၏ ဘုရား။

အဲဒါ အတၳိ ပစၥေယာ ၊ နတၳိ ပစၥေယာ၊ ၀ိဂတ ပစၥေယာ၊ အ၀ိဂတ ပစၥေယာ လို႔ေခၚတယ္၊

( မွတ္ခ်က္ ) ။ ဤေနရာမွ စ၍ နိုင္ငံေတာ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု ႏွင္႔ စြန္းလြန္း ဆရာေတာ္တို႔ ၀ိပႆနာအေႀကာင္း ၊ ၀ိနညး္ အေႀကာင္း၊ အဘိဓမၼာသေဘာ တရားမ်ား ေဆြးေႏြးခန္း ၿပီးဆုံးပါၿပီ။

သို႔ပါေသာ္လည္း စာအုပ္ပါ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းနိုးရာရာအေႀကာင္းအရာမ်ားကိုအလ်င္းသင္႔သလို ေဖာ္ၿပသြားပါမည္၊

ထိုေခတ္ ထိုအခါက ရဟႏၱာ တစ္ပါး ဟု ထင္ရွား သတင္းႀကီးေနေသာ ဆရာေတာ္အား ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လုံး ေရာက္ေလရာေနရာ၌ ေတြ႔ရာ ဆ၇ာေတာ္ႀကီးမ်ား ၊ သံဃာေတာ္မ်ားက ၀ိပႆနာအေႀကာင္း သာသနာေရးအေႀကာင္းကို စာမတတ္ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အေၿဖစကားမ်ားက က်မ္းဂန္ အေထာက္အထားမ်ားႏွင္႔ ညီ၊ မညီ၊ကို အခ်ိန္ရလ်င္ ရသလို၊ စစ္ေဆး ၊ ေမးၿမန္း စမ္းသပ္ေလ႔ရွိ ႀကရာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အံႀသဖြယ္ရာ အေၿဖစကားမ်ားသည္ က်မ္းဂန္္မ်ားႏွင္႔ အားလုံးကိုက္ညီေနသည္ကို ေတြ႔ႀကရကား ေနာင္လာေနာက္သားတို႔ အတုယူဖြယ္ ႀကည္ညိဖြယ္ ၿဖစ္ေစရန္ မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။ စြန္းလြန္းေၿဖႀကားေသာ နိဗၺာန္ အေႀကာင္း ေဆာင္းပါးကို ဆက္လက္ဖတ္ရွဳ႕ႀကပါကုန္ ---- --

စြန္းလြန္းႏွင္႔ သူ႔တရားမ်ား ( ၄ )

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု ႏွင္႔ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ အေမးအေၿဖ မ်ား ----

မိမိ ႏွာသီးဖ်ားမွာ ေလတိုးထိတာကို သတိႏွင္႔ သုံးသပ္ပါမ်ားေသာ္ စ်ာန္ သတၱိ ဆိုတာ ၿဖစ္ေပၚလာလိမ္႔မယ္၊ ကိေလသာေတြ ေလာင္ကြ်မ္းသြားတာကို စ်ာန္လို႔ ေခၚတယ္ကြဲ႕၊ အဲဒါ စ်ာန ပစၥေယာ ပဲ။ မွန္လွပါ ဘုရား၊

ဘုန္းႀကီးက ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ပူမွန္းသိတဲ႔အခါ ေအးမွန္းသိတဲ႔ အခါမ်ိဳး က်ေတာ႔ ပူမွဳ႕ႏွင္႔ သိမွတ္မွဳ႕ ၊ ေအးမွဳ႕ႏွင္႔ သိမွတ္မွဳ႕ ေတြ ခ်ဳပ္သြားလိမ္႔မယ္၊ အဲဒါ မဂ္ခရီး ေရာက္ၿခင္းေႀကာင္႔ မဂၢ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္၊ မွန္လွပါဘုရား။

၎မဂ္ ခရီးကို သြားပါမ်ား၍ သမာဓိ အားေကာင္းလာေသာ္ ၿဖစ္ၿခင္း ခ်ဳပ္ၿခင္းကို သိေသာ ဥာဏ္အၿမင္ရင္႔သန္လာၿခင္းေႀကာင္႔

မရွိတာကိုလဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊ ရွိတာကိုလဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊ မရွိတာက ငါ႔ေၿခ ငါ႔လက္ ငါ႔ေခါင္း ၊ ရွိတာက စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္ နိဗၺာန္ ပရမတၳတရားပဲ။

ကင္းတာကိုလဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊ မကင္းတာကို လဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊မကင္းတာက သခၤတ ဓာတ္၊ ကင္းတာက အသခၤတ ဓာတ္ မဟုတ္လား၊
ဟုတ္ပါ၏ ဘုရား။

အဲဒါ အတၳိ ပစၥေယာ ၊ နတၳိ ပစၥေယာ၊ ၀ိဂတ ပစၥေယာ၊ အ၀ိဂတ ပစၥေယာ လို႔ေခၚတယ္၊

( မွတ္ခ်က္ ) ။ ဤေနရာမွ စ၍ နိုင္ငံေတာ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု ႏွင္႔ စြန္းလြန္း ဆရာေတာ္တို႔ ၀ိပႆနာအေႀကာင္း ၊ ၀ိနညး္ အေႀကာင္း၊ အဘိဓမၼာသေဘာ တရားမ်ား ေဆြးေႏြးခန္း ၿပီးဆုံးပါၿပီ။

သို႔ပါေသာ္လည္း စာအုပ္ပါ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းနိုးရာရာအေႀကာင္းအရာမ်ားကိုအလ်င္းသင္႔သလို ေဖာ္ၿပသြားပါမည္၊

ထိုေခတ္ ထိုအခါက ရဟႏၱာ တစ္ပါး ဟု ထင္ရွား သတင္းႀကီးေနေသာ ဆရာေတာ္အား ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လုံး ေရာက္ေလရာေနရာ၌ ေတြ႔ရာ ဆ၇ာေတာ္ႀကီးမ်ား ၊ သံဃာေတာ္မ်ားက ၀ိပႆနာအေႀကာင္း သာသနာေရးအေႀကာင္းကို စာမတတ္ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အေၿဖစကားမ်ားက က်မ္းဂန္ အေထာက္အထားမ်ားႏွင္႔ ညီ၊ မညီ၊ကို အခ်ိန္ရလ်င္ ရသလို၊ စစ္ေဆး ၊ ေမးၿမန္း စမ္းသပ္ေလ႔ရွိ ႀကရာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အံႀသဖြယ္ရာ အေၿဖစကားမ်ားသည္ က်မ္းဂန္္မ်ားႏွင္႔ အားလုံးကိုက္ညီေနသည္ကို ေတြ႔ႀကရကား ေနာင္လာေနာက္သားတို႔ အတုယူဖြယ္ ႀကည္ညိဖြယ္ ၿဖစ္ေစရန္ မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။ စြန္းလြန္းေၿဖႀကားေသာ နိဗၺာန္ အေႀကာင္း ေဆာင္းပါးကို ဆက္လက္ဖတ္ရွဳ႕ႀကပါကုန္ ---- --

အဓိ႒ာန္ပါရမီ = ပုတီးစိပ္ၿခင္း

အဓိ႒ာန္၏ အဓိကအေၾကာင္းကို သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား၊ တရားေတာ္ေတြထဲမွာ အဓိ႒ာန္အေၾကာင္း အေတာ္မ်ားမ်ား ပါပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မ ေတြ႔ဖူးတာကေတာ့ တစ္ခုခု လိုခ်င္ရင္ ( ဒါမွမဟုတ္ ) အႏၲရယ္ကင္းေအာင္ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ပုတီးဘယ္ႏွစ္ပါတ္ရေအာင္ စိပ္မယ္စသည္ျဖင့္ အဓိ႒ာန္တယ္။

ဒါေတြဟာ ဘုရားေဟာႏွင့္ ညီပါသလား။ ယခုလို ေမးရျခင္းမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိခ်င္လို႕ပါ။ ယခုေခတ္လူေတြ တပည့္ေတာ္မ အပါအ၀င္ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ျဗဟၼဏ အယူ၀ါဒေတြ ေရာ၀င္ေနတတ္လို႔ပါ ဘုရား။

အဓိ႒ာန္ပါရမီဟူသည္ ပါရမီဆယ္ပါးတြင္ ပါ၀င္ေသာ ပါရမီတစ္ပါးပင္ျဖစ္သည္။ ျမင့္ျမတ္သူတို႔၏ အလုပ္ကို ပါရမီဟုေခၚသည္။ ေပးကမ္းျခင္း ဒါနကို လူတုိင္းျပဳလုပ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒါနျပဳတုိင္း ပါရမီအမည္ရသည္ မဟုတ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေပးကမ္းလွ်င္ ဒါနေတာ့အမည္ရသည္။ ပါရမီအမည္ကား မရ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ သူ၏ဒါနတြင္ ျမင့္ျမတ္မႈ မပါေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

မည္သည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ အလွဴခံခ်မ္းသာဖို႕ စိတ္သက္သက္ျဖင့္ လွဴဒါန္းလိုက္လွ်င္ ပါရမီထုိက္ေသာ ဒါနျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္သည္ ႏြမ္းပါးသည့္ ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ၁၂ေယာက္ အပါအ၀င္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၃၅ေယာက္ခန္႔တို႔အား တစ္လလွ်င္ ပညာသင္စရိတ္ ၂၅သိန္းခန္႔ လစဥ္ ေထာက္ပံ့လွ်က္ရွိသည္။ မည္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါ ပါ။

သူတို႔ပညာတတ္ဖို႔၊ ခ်မ္းသာဖို႔သာ ရည္ရြယ္သည္။ ဤဒါနမ်ိဳးကား ပါရမီထုိက္ေပသည္။ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕၊ စိုးစံ ေဘာ္ဒါေက်ာင္းပိုင္ရွင္ ဒကားႀကီးသည္ ၿမိဳ႕နယ္ေဆးရံုအတြက္ ေငြက်ပ္သိန္းတစ္ေထာင္ ဘဏ္မွာ အပ္ႏံွလွဴဒါန္း ထားသည္။ ရရွိလာေသာ အတုိးေငြျဖင့္ ႏြမ္းပါးေသာ လူနာတို႕အား ေဆးကုသေပးမည္ျဖစ္သည္။ ဤဒါနသည္လည္း ပါရမီထိုက္ေသာ ဒါနပင္ျဖစ္သည္။

ဘာသာေရး တစ္ခုခုလုပ္ေသာအခါ ဘယ၊ လာဘ၊ ကုလစာရ တစ္ခုခုပါလွ်င္ ပါရမီမထိုက္ေပ။ ေၾကာက္စိတ္ ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လိုခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဆြမ်ိဳးတို႕၏ အေလ့အက်င့္ေၾကာင့္ေသာ္ လည္း ေကာင္း ျပဳလုပ္ေသာကုသိုလ္မွန္သမွ် ပါရမီမထိုက္ေပ။

ဘုရားကို ၾကည္ညိဳသည္ မဟုတ္ဘဲ၊ တစ္စံုတစ္ရာကို လိုခ်င္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေၾကာက္တရား တစ္ခုခုေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္း စသည္ကို ျပဳျခင္းမ်ိဳးအတြက္ ပါရမီ အမည္မရေပ။

စၿပီး ပုတီးစိပ္စဥ္က ပါရမီမထိုက္ေတာ့ရာ ဘယ္ႏွစ္ပတ္ရေအာင္ စိပ္မည္စသည္ျဖင့္ အဓိ႒ာန္ျခင္းသည္လည္း ပါရမီမထိုက္ေသာ အဓိ႒ာန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ပါရမီဆယ္ပါး ျဖည့္ဆည္းပံု အက်ယ္ကို ဆရာေတာ္ေရးသားေသာ အရႈံးမရွိေသာ ဒႆန အမည္ရွိေသာ စာအုပ္တြင္ဖတ္ပါ။ ယခုပါရမီဆယ္ပါးကို အက်ဥ္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

၁။ ဒါနပါရမီ = စြန္႕ႀကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း။

၂။ သီလပါရမီ = ကိုယ္ႏွင့္ႏႈတ္ကို ထိန္းသိမ္းျခင္း။

၃။ နိကၡမပါရမီ = ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ ထြက္ေျမာက္ျခင္း။

၄။ ပညာပါရမီ = အသိဥာဏ္ႀကီးထြားရန္ ႀကိဳးစားျခင္း။

၅။ ၀ီရိယပါရမီ = ကုသုိလ္ျပဳရန္ အားထုတ္ျခင္း။

၆။ ခႏၲီပါရမီ = အဖ်က္အဆီးႏွင့္ ႀကံဳေသာအခါ ကုသုိလ္အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ႏုိင္ရန္ သည္းခံျခင္း။

၇။ သစၥာပါရမီ = မွန္တာကိုသာေျပာျခင္း။

၈။ အဓိ႒ာန္ပါရမီ = ကုသိုလ္ကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ၿပီးဆံုးေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ျခင္း။

၉။ ေမတၱာပါရမီ = သတၱ၀ါမွန္သမွ်ကို ခ်မ္းသာေစလိုျခင္း။

၁၀။ ဥေပကၡာပါရမီ = အေကာင္းေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳေသာအခါ ေလာဘမျဖစ္ဘဲ၊ အဆိုးေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳေသာ အခါ ေဒါသမျဖစ္ဘဲ အလယ္အလတ္၌ တည္ၿငိမ္စြာ ထားႏုိင္ျခင္း။

ေမတၱာၿဖင္႔

အရွင္ဇ၀န ( ေရႊၿပည္သာ )

အဓိ႒ာန္ပါရမီ = ပုတီးစိပ္ၿခင္း

အဓိ႒ာန္၏ အဓိကအေၾကာင္းကို သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား၊ တရားေတာ္ေတြထဲမွာ အဓိ႒ာန္အေၾကာင္း အေတာ္မ်ားမ်ား ပါပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မ ေတြ႔ဖူးတာကေတာ့ တစ္ခုခု လိုခ်င္ရင္ ( ဒါမွမဟုတ္ ) အႏၲရယ္ကင္းေအာင္ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ပုတီးဘယ္ႏွစ္ပါတ္ရေအာင္ စိပ္မယ္စသည္ျဖင့္ အဓိ႒ာန္တယ္။

ဒါေတြဟာ ဘုရားေဟာႏွင့္ ညီပါသလား။ ယခုလို ေမးရျခင္းမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိခ်င္လို႕ပါ။ ယခုေခတ္လူေတြ တပည့္ေတာ္မ အပါအ၀င္ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ျဗဟၼဏ အယူ၀ါဒေတြ ေရာ၀င္ေနတတ္လို႔ပါ ဘုရား။

အဓိ႒ာန္ပါရမီဟူသည္ ပါရမီဆယ္ပါးတြင္ ပါ၀င္ေသာ ပါရမီတစ္ပါးပင္ျဖစ္သည္။ ျမင့္ျမတ္သူတို႔၏ အလုပ္ကို ပါရမီဟုေခၚသည္။ ေပးကမ္းျခင္း ဒါနကို လူတုိင္းျပဳလုပ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒါနျပဳတုိင္း ပါရမီအမည္ရသည္ မဟုတ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေပးကမ္းလွ်င္ ဒါနေတာ့အမည္ရသည္။ ပါရမီအမည္ကား မရ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ သူ၏ဒါနတြင္ ျမင့္ျမတ္မႈ မပါေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

မည္သည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ အလွဴခံခ်မ္းသာဖို႕ စိတ္သက္သက္ျဖင့္ လွဴဒါန္းလိုက္လွ်င္ ပါရမီထုိက္ေသာ ဒါနျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္သည္ ႏြမ္းပါးသည့္ ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ၁၂ေယာက္ အပါအ၀င္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၃၅ေယာက္ခန္႔တို႔အား တစ္လလွ်င္ ပညာသင္စရိတ္ ၂၅သိန္းခန္႔ လစဥ္ ေထာက္ပံ့လွ်က္ရွိသည္။ မည္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါ ပါ။

သူတို႔ပညာတတ္ဖို႔၊ ခ်မ္းသာဖို႔သာ ရည္ရြယ္သည္။ ဤဒါနမ်ိဳးကား ပါရမီထုိက္ေပသည္။ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕၊ စိုးစံ ေဘာ္ဒါေက်ာင္းပိုင္ရွင္ ဒကားႀကီးသည္ ၿမိဳ႕နယ္ေဆးရံုအတြက္ ေငြက်ပ္သိန္းတစ္ေထာင္ ဘဏ္မွာ အပ္ႏံွလွဴဒါန္း ထားသည္။ ရရွိလာေသာ အတုိးေငြျဖင့္ ႏြမ္းပါးေသာ လူနာတို႕အား ေဆးကုသေပးမည္ျဖစ္သည္။ ဤဒါနသည္လည္း ပါရမီထိုက္ေသာ ဒါနပင္ျဖစ္သည္။

ဘာသာေရး တစ္ခုခုလုပ္ေသာအခါ ဘယ၊ လာဘ၊ ကုလစာရ တစ္ခုခုပါလွ်င္ ပါရမီမထိုက္ေပ။ ေၾကာက္စိတ္ ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လိုခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဆြမ်ိဳးတို႕၏ အေလ့အက်င့္ေၾကာင့္ေသာ္ လည္း ေကာင္း ျပဳလုပ္ေသာကုသိုလ္မွန္သမွ် ပါရမီမထိုက္ေပ။

ဘုရားကို ၾကည္ညိဳသည္ မဟုတ္ဘဲ၊ တစ္စံုတစ္ရာကို လိုခ်င္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေၾကာက္တရား တစ္ခုခုေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္း စသည္ကို ျပဳျခင္းမ်ိဳးအတြက္ ပါရမီ အမည္မရေပ။

စၿပီး ပုတီးစိပ္စဥ္က ပါရမီမထိုက္ေတာ့ရာ ဘယ္ႏွစ္ပတ္ရေအာင္ စိပ္မည္စသည္ျဖင့္ အဓိ႒ာန္ျခင္းသည္လည္း ပါရမီမထိုက္ေသာ အဓိ႒ာန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ပါရမီဆယ္ပါး ျဖည့္ဆည္းပံု အက်ယ္ကို ဆရာေတာ္ေရးသားေသာ အရႈံးမရွိေသာ ဒႆန အမည္ရွိေသာ စာအုပ္တြင္ဖတ္ပါ။ ယခုပါရမီဆယ္ပါးကို အက်ဥ္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

၁။ ဒါနပါရမီ = စြန္႕ႀကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း။

၂။ သီလပါရမီ = ကိုယ္ႏွင့္ႏႈတ္ကို ထိန္းသိမ္းျခင္း။

၃။ နိကၡမပါရမီ = ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ ထြက္ေျမာက္ျခင္း။

၄။ ပညာပါရမီ = အသိဥာဏ္ႀကီးထြားရန္ ႀကိဳးစားျခင္း။

၅။ ၀ီရိယပါရမီ = ကုသုိလ္ျပဳရန္ အားထုတ္ျခင္း။

၆။ ခႏၲီပါရမီ = အဖ်က္အဆီးႏွင့္ ႀကံဳေသာအခါ ကုသုိလ္အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ႏုိင္ရန္ သည္းခံျခင္း။

၇။ သစၥာပါရမီ = မွန္တာကိုသာေျပာျခင္း။

၈။ အဓိ႒ာန္ပါရမီ = ကုသိုလ္ကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ၿပီးဆံုးေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ျခင္း။

၉။ ေမတၱာပါရမီ = သတၱ၀ါမွန္သမွ်ကို ခ်မ္းသာေစလိုျခင္း။

၁၀။ ဥေပကၡာပါရမီ = အေကာင္းေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳေသာအခါ ေလာဘမျဖစ္ဘဲ၊ အဆိုးေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳေသာ အခါ ေဒါသမျဖစ္ဘဲ အလယ္အလတ္၌ တည္ၿငိမ္စြာ ထားႏုိင္ျခင္း။

ေမတၱာၿဖင္႔

အရွင္ဇ၀န ( ေရႊၿပည္သာ )

ကမၻာပ်က္ပုံ ၿဖစ္ပုံမ်ား

ကမၻာပ်က္တာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး တပည့္ေတာ္မ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ယခုကမၻာဟာ ဘဒၵကမၻာလို႕ ဆိုပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဂဂၤါ၀ါဠဳသဲစုမက ဘုရားေတြ ပြင့္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အဆိုက ဘယ္လိုမ်ိဳးမ်ားကို ဆိုလုိတာလည္း ဘုရား၊ ကမၻာပ်က္တာက ဘယ္လုိမ်ိဳးျဖစ္တာလည္းဘုရား။ ဘာေၾကာင့္ ကမၻာပ်က္ရတယ္ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။



ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။ ေရတြက္လို႕ မရပါ။ ကမၻာဟာ ေရတြက္လို႔ မရသလို သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာလည္း ေရတြက္လို႔မရေအာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္။ ဗုဒၶလက္ထက္က ဥပသာလက အမည္ရွိတဲ့ ပုဏၰားႀကီးဟာ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ကို ရံပတ္ထားတဲ့ ေတာင္ငါးလံုးထဲက ဂုဇၥ်ကုဋ္တာင္ေပၚကို တက္သြားၿပီး ေတာင္ထိပ္က ေျမျပန္႔ေလးမွာ သူ႔ကိုျမဳတ္ဖုိ႔ သားျဖစ္သူကို ျပတယ္။

ၿပီးတာနဲ႔ ေတာင္ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလာတဲ့အခါ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႔တယ္၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးၿပီးတာနဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ လူေသ မျမဳပ္ဖူးေသးဘူးလို႕ ပုဏၰားႀကီးယူဆထားတဲ့ ေနရာကို လုိက္ၾကည့္ၿပီး ဒီဂါထာကို ေဟာၾကားပါတယ္။ ဒီဂါထာ အဆံုးမွာ ပုဏၰားႀကီးဟာ ေသာတာပန္တည္ပါတယ္။ ဒီဂါထာဟာ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ မ်ားျပားတယ္ဆိုတာကို ျပပါတယ္။

ဥပသာလက နာမာနိ၊

သဟႆနိ စတုဒၵသ။

အသိၼ ံပေဒေသ ဒဂနိ

နတိၱေလာေက အနာမတံ။

ပုဏၰားႀကီး သင္ယခုညႊန္ျပေသာ ေနရာ၌ ဥပသာလကဟူေသာ အမည္ျဖင့္ သင္၏အေလာင္းေကာင္ေပါင္း တစ္ေသာင္း ေလးေထာင္တိတိ မီးသၿဂိဳလ္ ေလာင္ကၽြမ္းျမဳပ္ႏွံခဲ့ဖူးေလၿပီ။ ေလာကေျမအျပင္၌လူေသေကာင္ပုတ္ မျမဳတ္ဖူးေသာေနရာ ဟူ၍ မရွိေပ။


ေတာင္ေပၚက သံုးေပေျခာက္ေပေနရာ ကြက္လပ္ေလးမွာေတာင္ အေလာင္းေကာင္ေပါင္း ဥပသာလကအမည္ တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ တစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ျမဳတ္ႏွံၿပီးသြားၿပီဆုိေတာ့ တျခားနာမည္နဲ႔၊ တျခားေျမျပန္႔ေနရာေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ေသခဲ႔ျမႇပ္ႏွံခဲ့မယ္ဆိုတာ သတိသံေ၀ဂ ယူသင့္ပါတယ္။

ဘုရားေတြ ပြင့္တယ္ဆိုတာ သူ႔ကမၻာနဲ႕သူ ပြင့္တာကို ေျပာတာပါ။ ဒီဘဒၵကမၻာမွာ ဘုရားငါးဆူပြင့္ၿပီး မၿပီးမခ်င္း၊ ကမၻာက မပ်က္ပါဘူး။ ကမၻာပ်က္ပံုရယ္ ဘာေၾကာင့္ ပ်က္ရတယ္ဆိုတာရယ္ကိုေပါင္းၿပီး ေျဖပါမယ္။ ကမၻာဟာ မီးဖ်က္တဲ့ ကမၻာ၊ ေရဖ်က္တဲ့ ကမၻာ၊ ေလဖ်က္တဲ့ ကမၻာလို႕ သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္။

လိုခ်င္တဲ့ ေလာဘဓါတ္ေတြ လူသားေတြ သႏၲာန္မွာ အားႀကီးလာရင္ ကမၻာေလာကႀကီး အငတ္ေဘးဆိုက္တယ္၊ ေလာဘဓါတ္ဟာ ဒီထက္ပို၍ အားႀကီးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ မီးေလာင္ၿပီးပ်က္စီးသြားရတယ္။ ကမၻာဖ်က္မီးေလာင္ရင္ ေျမႀကီးပါ မက်န္ေအာင္ ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့အတြက္ အပါယ္ေလးဘံု၊ လူ႕ဘံု၊ နတ္ၿပည္ေျခာက္ထပ္၊ ျဗဟၼဘံု ႏွစ္ဆယ္ထဲက ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼဘံု ၃ဘံု ပါသြားတယ္။

စိတ္ဆိုးတဲ့ အမ်က္ထြက္တဲ့၊ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တဲ့ ေဒါသဓါတ္ေတြ လူသားေတြ သႏၲာန္မွာ အားႀကီးလာရင္ ကမၻာေလာကႀကီးက လက္နက္ေဘး(စစ္ပြဲေဘး) ဆိုက္တယ္၊ စစ္ပြဲမွန္သမွ်ဟာ ေဒါသေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာခ်ည္းပါ။ ဒီထက္ ေဒါသဓါတ္ေတြမ်ားလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ ေရေတြလႊမ္းမိုးၿပီး ပ်က္စီးသြားရတယ္။ ေရေၾကာင့္ ကမၻာပ်က္ၿပီ ဆိုရင္ အပၸါယ္ေလးဘံု၊ လူ႕ဘံု၊ နတ္ဘံု၊ ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼဘံု၃ဘံု ႏွင့္ ဒုတိယစ်ာန္ ျဗဟၼဘံု ၃ဘံု ပ်က္စီးသြားပါတယ္။

အမွန္ကိုမသိတဲ့၊ ေတြေ၀တဲ့ ေမာဟဓါတ္ေတြ လူသားေတြ သႏၱာန္မွာ အားၾကီးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာေလာကႀကီး ဟာ ေရာဂါေဘးဆိုက္တယ္။ ေအအိုင္ဒီအက္(စ္)တို႕၊ ဆားစ္ေရာဂါတို႔၊ ၾကက္တုပ္ေကြး၊ ၀က္တုပ္ေကြးေရာဂါေတြဟာ ေမာဟဓါတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာပါ၊ ဒီ့ထက္ ေမာဟဓါတ္ေတြ အားႀကီးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ ေလေတြလႊမ္း မိုးၿပီး ပ်က္စီးသြားရပါတယ္။

ေလေၾကာင့္ ကမၻာပ်က္ၿပီဆိုရင္ အပါယ္ေလးဘုံ၊ လူ႕ဘုံ၊ နတ္ဘုံ၊ ပထမစ်ာန္ျဗဟၼာဘုံသုံးဘုံ၊ ဒုတိယစ်ာန္ ျဗဟၼာဘုံသုံးဘုံ၊ တတိယစ်ာန္ျဗဟၼာဘုံသုံးဘုံထိ ပ်က္စိးသြားပါတယ္။ က်န္တဲ့ျဗဟၼာဘုံ (၁၁)ဘုံကေတာ့ မီး၊ ေရ၊ ေလ ဘာပဲဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ဘဲ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာေလာကမွာ လူစျဖစ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီက်န္ခဲ့တဲ့ ျဗဟၼာဘုံ(၁၁)ဘုံက ျဗဟၼာေတြ ျဗဟၼာသက္ကုန္လို႕ေသၿပီး လူ႕ဘ၀ေရာက္ရာကေန စၾကတာပါပဲ။

အက်ဥ္းခ်ဴပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ကမၻာပ်က္ရတာလဲ ဆိုရင္ လူသားေတြရဲ႕ သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဆိုတဲ့ ကိေလသာေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘကုန္ဖို ့အတြက္

ဒါနမ်ားမ်ားျပဳပါ

ဓူတင္ ေဆာက္တည္ပါ

အသုဘ ဘာ၀နာပြါးပါ

၀ိပႆနာတရား နာၾကားရႈပြါးပါ။

ေဒါသကုန္ဖို ့အတြက္

ေမတၱာဘာ၀နာအၿမဲပြါးပါ။

ေမာဟကုန္ဖို႔အတြက္ ရဟႏၲာျဖစ္တဲ့အထိ ၀ိပႆနာတရားကို နာၾကားရွုပြါးပါ။



၆ - ခုေျမာက္ ပုစၦာမေျဖမီမွာ ဒါနနဲ႔ပက္သက္ျပီး အေရးႀကီးသိသင့္တဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕လုိတိုရွင္း ဒႆနေလးမ်ားကို ဓမၼလက္ေဆာင္ ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ရယူျခင္းႏွင့္ ေပးဆပ္ျခင္းတို႔တြင္ ေပးဆပ္ျခင္း၌ ေပ်ာ္ေမြ႔သူသည္သာ တကယ့္သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုခုျဖင့္ ေပးကမး္ျခင္းကို ဒါနဟု မေခၚသင့္ အျမတ္ရဖို႕ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ျခင္း၊ တစ္မ်ိဳးဟုသာ ေခၚသင့္သည္။

မည္သည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ေပးကမ္းေထာက္ပံမႈကိုသာ ေလာဘကုန္ဖို႔ျပဳေသာ ပါရမီထိုက္သည့္ ဒါနဟု ဆိုသင့္သည္။

မည္မွ် လွဴၿပီးၿပီဟု ၾကြား၀ါဖို႔မလို ေလာဘကိေလသာ မည္မွ်ကုန္သြားၿပီဟုသာ သိဖို႕ လိုသည္။

ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ ရွိတာခ်င္းလည္းတူပါလွ်က္ ခ်မ္းသာေအာင္ စီးပြားရွာတာခ်င္းလည္း တူပါလွ်က္ လူတစ္ရာတြင္ တစ္ေယာက္သာခ်မ္းသာၿပီး၊ က်န္ ၉၉ေယာက္က ဆင္းရဲေနရသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။

အေျဖကား - လူတစ္ရာတြင္ တစ္ေယာက္ခန္႕သာလွဴရမႈ၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး၊ က်န္ ၉၉ ေယာက္သည္ ယူရမႈ၌ ေပ်ာ္ေမြ ့ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေပတည္း။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုခုျဖင့္ ျပဳေသာပါရမီမထိုက္ေသာ ဒါနသည္ လူ႔ခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ ကိုေပးေသာ္လည္း ကိေလသာကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔မပို႕၊ အေၾကာင္းကား အလွဴခံေကာင္းစားဖို႔၊ ခ်မ္းသာဖို႔ လွဴျခင္းမဟုတ္၊ ငါေကာင္းစားဖို႕၊ ငါခ်မ္းသာဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လွဴခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ငါ-ဟူသည္ ဒိ႒ိကိေလသာ၊ ေကာင္းစားဖို႔ဟူသည္ ေလာဘကိေလသာ။ ထိုဒိ႒ိ ႏွင့္ ေလာဘ၀င္ရွုပ္ေသာေၾကာင့္ ပါရမီ မထိုက္ေသာဒါနသည္ နိဗၺာန္္သို ့ မပို႔ႏိုင္ျခင္းျဖစ္၏။

မည္သည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ျပဳေသာပါရမီထိုက္သည့္ ဒါနသည္ လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာကိုလည္း ေပးသည္။ နိဗၺာန္သို႕လည္း ပို႕သည္။ အေၾကာင္းကား ဒါနျပဳစဥ္ကတည္းက ငါေကာင္းစားဖို႔ဟူေသာ ဒိ႒ိႏွင့္ ေလာဘကို သတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ေပတည္း။

သဒါၵစိတ္ႀကီးမားသူအတြက္ လွဴစရာပစၥည္းေတြ အၿမဲတမ္း ပိုေနတတ္သည္။ ေလာဘဓါတ္ ႀကီးမားသူ အတြက္ ယူခ်င္စရာပစၥည္းေတြ အၿမဲတမ္း လိုေနတတ္သည္။

အသာစံျခင္း၀ါဒကို အရွင္ေဒ၀ဒတ္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ အသာစံျခင္း၀ါဒ၏ ေနာက္္ဆုံး ပန္းတိုင္သည္ အပါယ္ေလးပါး၊ အသာစံျခင္း၀ါဒကို တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ အရွင္ေဒ၀ဒတ္ကိုယ္တိုင္ ယခုအခါ အ၀ီစိငရဲသို႕ က်ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အသာစံျခင္းဟူသည္ ပယ္သတ္ရမည့္ သမုဒယသစၥာေခၚ တဏွာကို ေဆာင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။

အနာခံျခင္း၀ါဒကို ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့သည္။ အနာခံျခင္း၀ါဒ၏ ေနာင္ဆုံး ပန္းတိုင္သည္ နိဗၺာန္။ အနာခံျခင္း၀ါဒကို တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ယခုအခါ နိဗၺာန္၏ သႏိၱသုခ ခ်မ္းသာကို ခံစားေနၿပီျဖစ္သည္။ အနာခံျခင္းဟူသည္ ပယ္သတ္ရမည့္ သမုဒယသစၥာေခၚ တဏွာကို အလုပ္ျဖင့္ လက္ေတြ႔ပယ္သတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ကမၻာတြင္ ဒါနအျပဳဆုံးသည္ ျမန္မာျဖစ္ပါလွ်က္ အဆင္းရဲဆုံးတြင္လည္း ျမန္မာျဖစ္ေနရျခင္းမွာ တကယ္လိုအပ္သည့္ေနရာတြင္ မလွဴဘဲ၊ မလိုအပ္ေတာ့ သည့္ေနရာမ်ားတြင္ အိတ္သြန္ဖါေမွာက္ လွဴေနၾက ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

ဥပမာအားျဖင့္ နာဂစ္ေၾကာင့္ ဧရာ၀တီတိုင္းတြင္ ပ်က္စီးသြားေသာ စာသင္ေက်ာင္းေပါင္း ေလးေထာင္ေက်ာ္ရွိရာ ႏွစ္ေထာင္ခန္႔သာ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ႏိုင္ေသးသည္။ က်န္ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ကို ျပင္ဆင္ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေပ။

ထိုကဲ့သို႔ေသာေနရာတြင္ မလွဴဘဲ နာမည္ႀကီးေအာင္၊ ရာထူးတက္ေအာင္ အာဏာတည္ၿမဲေအာင္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ မလိုအပ္ဘဲ ဘုရားတည္ ေနၾကျခင္းမ်ဳိးပင္တည္း။

ျမန္မာအမ်ားစု ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ပါလွ်က္ ဒါနျပဳပါလွ်က္ ဆင္းရဲရျခင္းအေၾကာင္း ၁၁ ခ်က္-

၁။ လိုအပ္ေနေသာေနရာတြင္ မလွဴဘဲ၊ မလိုအပ္ေသာေနရာတြင္ စုၿပံဳ၍ လွဴၾကျခင္း။

၂။ သမၸဒါေလးးပါး ခ်ဳိ႔ယြင္းျခင္း။

၃။ စီးပါြးရွာရာ၌ ေမတၱာေစတနာကို အဓိကမထားဘဲ၊ ေငြေၾကးကိုသာ အဓိကထားျခင္း။

၄။ ပ်င္းရိျခင္းကို ေရာင့္ရဲျခင္းဟု အထင္မွားျခင္း။

၅။ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္း၊ နည္းနည္းခ်မ္းသာလာသည္ႏွင့္ မယားငယ္ထားျခင္း၊ ေလာင္းကစား လုပ္ျခင္း၊ ေသရည္ေသရက္ေသာက္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေအာက္ေျခလြတ္လာတတ္ၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေခတ္သစ္ စကားပုံတစ္ခုေပၚေန၏ ။ ျမန္မာ ေကာင္းစား တစ္မြန္းတည့္။

၆။ အခိ်န္တန္ဖိုး မသိျခင္း၊ ကုန္သြားေသာ ဥစၥာပစၥည္းတစ္ခုခုကို အခ်ိန္အားျဖင့္ ျပန္ရွာ၍ရေသာ္လည္း အလကား ကုန္သြားေသာ အခိ်န္ကို မည္သည့္ဥစၥာပစၥည္းႏွင့္မွ် မရႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေလာက၌ တန္ဖိုးျဖတ္၍ မရေအာင္ အဖိုးတန္ေသာအရာကား အခိ်န္ပင္ျဖစ္သည္။

စကၠန္႔၊ မိနစ္၊ နာရီ၊ ေန႔၊ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ စေသာ အခ်ိန္တိုေလးမ်ားကို ေပါင္းစည္းထားျခင္းကိုပင္ အသက္ဟုေခၚ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ဟူသည္ အသက္။ အသက္ဟူသည္ အခ်ိန္၊ အသက္တန္ဖိုးထားသူသည္ အခ်ိန္ကုိ တန္ဖိုးထားရမည္။ အခ်ိန္ကိုတန္ဖိုးထားလွ်င္ လူ႔ဘ၀ေနရသမွ် အခ်ိန္တိုင္းမွ ဥစၥာ၊ ကုသိုလ္၊ ပညာဗဟုသုတ ဤသုံးမ်ိဳးအနက္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို အၿမဲတမ္း ရရွိေနရမည္။ ထိုသုံးမ်ဳိးအနက္ တစ္မ်ဳိးမွမရဘဲ အခ်ိန္ကိုျဖဳန္းသူသည္ မိမိ လူ႔ဘ၀ရမည့္ အသက္ကို ျဖဳန္းျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

၇။ ကိုယ့္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုျခင္း ကိုယ့္ထက္သာသူအေပၚ ၀မ္းသာလွ်င္ မုတိတာကုသိုလ္ ျဖစ္သည္။ မနာလိုလွ်င္ ဣႆာအကုသိုလ္ ျဖစ္သည္။ ကုသိုလ္ယူလို႔ရပါလွ်က္၊ အကုသိုလ္ကို ယူျခင္းသည္ စိတ္ဓါတ္လူစဥ္မမီျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ဓမၼပဒအ႒ကထာ၌ ဆြမ္းငတ္ၿပီး ပရိနိဗၺာန္စံရေသာ ေလသကတိႆ အမည္ရွိရဟႏၱာတစ္ပါး အေၾကာင္း ပါရွိသည္။ သူသည္ တစ္ခုေသာဘ၀က ေက်ာင္းထို္င္ဘုန္းႀကီး ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ႕ေက်ာင္းတြင္ ေခတၱလာတည္းခိုေသာ ရဟႏၱာတစ္ပါးအေပၚ မနာလို၀န္တိုစိတ္ျဖစ္ခါ ရဟႏၱာ အတြက္ ထည့္ေပးလိုက္ေသာ ဆြမ္းႏွင့္ဟင္းမ်ားကို လမ္းမွာ သြန္ပစ္ခဲ့သည္။ ထိုအကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေသေသာအခါ အ၀ီစိငရဲသို႔ က်ရသည္။ ငရဲမွလြတ္ေသာအခါ ေခြးဘ၀ငါးရာ၊ ဘီလူးဘ၀ငါးရာ ျဖစ္ရသည္။ ေနာက္ဆုံး ယခုဘုရားလက္ထက္ ရဟႏၱာျဖစ္ရမည့္ ဘ၀မ်ားမွပင္ သူေတာင္းစားရြာ၌ သြား ျဖစ္ရသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ငတ္ျပတ္ဆင္းရဲလိုက္သည္မွာ ရဟႏၲာျဖစ္သည့္ ဘ၀ထိျဖစ္သည္။ ေလာသကတိႆမေထရ္ကို ဆြမ္းေလာင္းမည့္ အလွည့္ေရာက္လွ်င္ ေလာင္းလွဴမည့္ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔က သူ႔အား ဆြမ္းေလာင္းခ်င္ေသာ္လည္း ေလာင္းလွဴလို ့ မရျခင္းျဖစ္သည္။

ထို ့ေၾကာင့္ အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္စံခဲ့ရသည္။

ေမြးမည့္ေမြးလွ်င္ ၾကက္ေတြ၊ ဘဲေတြပဲ ေမြးပါ။ မနာလိုစိတ္ႏွင့္၀န္တိုစိတ္ကို မေမြးပါႏွင့္၊ အကုသိုလ္ျဖစ္တာခ်င္း တူေသာ္လည္း ၾကက္ေတြဘဲေတြ ေမြးျခင္းက ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥစားၿပီးမွ အပါယ္က်ရသည္။ မနာလိုစိတ္ႏွင့္ ၀န္တိုစိတ္ကိုေမြးျခင္းအတြက္ကား ဘာမွ်မစားရဘဲ အပါယ္ေလးပါးသို႔ က်ရေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

၈။ စာေပဗဟုသုတမရွိေသာေၾကာင့္

၉။ ေဒသႏၱရဗဟုသုတမရွိေသာေၾကာင့္

၁၀။ ေခါင္းေဆာင္စိတ္မရွိေသာေၾကာင့္

၁၁။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးလိုစိတ္မရွိေသာေၾကာင့္

ျမန္မာ အမ်ားစုသည္ မဆင္းရဲသင့္ဘဲႏွင့္ ဆင္းရဲေနၾကရျခင္းျဖစ္သည္။

ဤ(၁၁)ခ်က္၏ အေၾကာင္းအရာအက်ယ္ကိုသိိလိုလွ်င္ ဆရာေတာ္ေရးသားေသာ “ေမတၱာျဖင့္စီးပြါးရွာျခင္း” စာအုပ္ကို ဖတ္ပါ။ ေမတၱာၿဖင္႔
အရွင္ဇ၀န ( ေရႊၿပည္သာ )

ကမၻာပ်က္ပုံ ၿဖစ္ပုံမ်ား

ကမၻာပ်က္တာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး တပည့္ေတာ္မ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ယခုကမၻာဟာ ဘဒၵကမၻာလို႕ ဆိုပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဂဂၤါ၀ါဠဳသဲစုမက ဘုရားေတြ ပြင့္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အဆိုက ဘယ္လိုမ်ိဳးမ်ားကို ဆိုလုိတာလည္း ဘုရား၊ ကမၻာပ်က္တာက ဘယ္လုိမ်ိဳးျဖစ္တာလည္းဘုရား။ ဘာေၾကာင့္ ကမၻာပ်က္ရတယ္ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။



ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။ ေရတြက္လို႕ မရပါ။ ကမၻာဟာ ေရတြက္လို႔ မရသလို သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာလည္း ေရတြက္လို႔မရေအာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္။ ဗုဒၶလက္ထက္က ဥပသာလက အမည္ရွိတဲ့ ပုဏၰားႀကီးဟာ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ကို ရံပတ္ထားတဲ့ ေတာင္ငါးလံုးထဲက ဂုဇၥ်ကုဋ္တာင္ေပၚကို တက္သြားၿပီး ေတာင္ထိပ္က ေျမျပန္႔ေလးမွာ သူ႔ကိုျမဳတ္ဖုိ႔ သားျဖစ္သူကို ျပတယ္။

ၿပီးတာနဲ႔ ေတာင္ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလာတဲ့အခါ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႔တယ္၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးၿပီးတာနဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ လူေသ မျမဳပ္ဖူးေသးဘူးလို႕ ပုဏၰားႀကီးယူဆထားတဲ့ ေနရာကို လုိက္ၾကည့္ၿပီး ဒီဂါထာကို ေဟာၾကားပါတယ္။ ဒီဂါထာ အဆံုးမွာ ပုဏၰားႀကီးဟာ ေသာတာပန္တည္ပါတယ္။ ဒီဂါထာဟာ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ မ်ားျပားတယ္ဆိုတာကို ျပပါတယ္။

ဥပသာလက နာမာနိ၊

သဟႆနိ စတုဒၵသ။

အသိၼ ံပေဒေသ ဒဂနိ

နတိၱေလာေက အနာမတံ။

ပုဏၰားႀကီး သင္ယခုညႊန္ျပေသာ ေနရာ၌ ဥပသာလကဟူေသာ အမည္ျဖင့္ သင္၏အေလာင္းေကာင္ေပါင္း တစ္ေသာင္း ေလးေထာင္တိတိ မီးသၿဂိဳလ္ ေလာင္ကၽြမ္းျမဳပ္ႏွံခဲ့ဖူးေလၿပီ။ ေလာကေျမအျပင္၌လူေသေကာင္ပုတ္ မျမဳတ္ဖူးေသာေနရာ ဟူ၍ မရွိေပ။


ေတာင္ေပၚက သံုးေပေျခာက္ေပေနရာ ကြက္လပ္ေလးမွာေတာင္ အေလာင္းေကာင္ေပါင္း ဥပသာလကအမည္ တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ တစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ျမဳတ္ႏွံၿပီးသြားၿပီဆုိေတာ့ တျခားနာမည္နဲ႔၊ တျခားေျမျပန္႔ေနရာေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ေသခဲ႔ျမႇပ္ႏွံခဲ့မယ္ဆိုတာ သတိသံေ၀ဂ ယူသင့္ပါတယ္။

ဘုရားေတြ ပြင့္တယ္ဆိုတာ သူ႔ကမၻာနဲ႕သူ ပြင့္တာကို ေျပာတာပါ။ ဒီဘဒၵကမၻာမွာ ဘုရားငါးဆူပြင့္ၿပီး မၿပီးမခ်င္း၊ ကမၻာက မပ်က္ပါဘူး။ ကမၻာပ်က္ပံုရယ္ ဘာေၾကာင့္ ပ်က္ရတယ္ဆိုတာရယ္ကိုေပါင္းၿပီး ေျဖပါမယ္။ ကမၻာဟာ မီးဖ်က္တဲ့ ကမၻာ၊ ေရဖ်က္တဲ့ ကမၻာ၊ ေလဖ်က္တဲ့ ကမၻာလို႕ သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္။

လိုခ်င္တဲ့ ေလာဘဓါတ္ေတြ လူသားေတြ သႏၲာန္မွာ အားႀကီးလာရင္ ကမၻာေလာကႀကီး အငတ္ေဘးဆိုက္တယ္၊ ေလာဘဓါတ္ဟာ ဒီထက္ပို၍ အားႀကီးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ မီးေလာင္ၿပီးပ်က္စီးသြားရတယ္။ ကမၻာဖ်က္မီးေလာင္ရင္ ေျမႀကီးပါ မက်န္ေအာင္ ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့အတြက္ အပါယ္ေလးဘံု၊ လူ႕ဘံု၊ နတ္ၿပည္ေျခာက္ထပ္၊ ျဗဟၼဘံု ႏွစ္ဆယ္ထဲက ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼဘံု ၃ဘံု ပါသြားတယ္။

စိတ္ဆိုးတဲ့ အမ်က္ထြက္တဲ့၊ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တဲ့ ေဒါသဓါတ္ေတြ လူသားေတြ သႏၲာန္မွာ အားႀကီးလာရင္ ကမၻာေလာကႀကီးက လက္နက္ေဘး(စစ္ပြဲေဘး) ဆိုက္တယ္၊ စစ္ပြဲမွန္သမွ်ဟာ ေဒါသေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာခ်ည္းပါ။ ဒီထက္ ေဒါသဓါတ္ေတြမ်ားလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ ေရေတြလႊမ္းမိုးၿပီး ပ်က္စီးသြားရတယ္။ ေရေၾကာင့္ ကမၻာပ်က္ၿပီ ဆိုရင္ အပၸါယ္ေလးဘံု၊ လူ႕ဘံု၊ နတ္ဘံု၊ ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼဘံု၃ဘံု ႏွင့္ ဒုတိယစ်ာန္ ျဗဟၼဘံု ၃ဘံု ပ်က္စီးသြားပါတယ္။

အမွန္ကိုမသိတဲ့၊ ေတြေ၀တဲ့ ေမာဟဓါတ္ေတြ လူသားေတြ သႏၱာန္မွာ အားၾကီးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာေလာကႀကီး ဟာ ေရာဂါေဘးဆိုက္တယ္။ ေအအိုင္ဒီအက္(စ္)တို႕၊ ဆားစ္ေရာဂါတို႔၊ ၾကက္တုပ္ေကြး၊ ၀က္တုပ္ေကြးေရာဂါေတြဟာ ေမာဟဓါတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာပါ၊ ဒီ့ထက္ ေမာဟဓါတ္ေတြ အားႀကီးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ ေလေတြလႊမ္း မိုးၿပီး ပ်က္စီးသြားရပါတယ္။

ေလေၾကာင့္ ကမၻာပ်က္ၿပီဆိုရင္ အပါယ္ေလးဘုံ၊ လူ႕ဘုံ၊ နတ္ဘုံ၊ ပထမစ်ာန္ျဗဟၼာဘုံသုံးဘုံ၊ ဒုတိယစ်ာန္ ျဗဟၼာဘုံသုံးဘုံ၊ တတိယစ်ာန္ျဗဟၼာဘုံသုံးဘုံထိ ပ်က္စိးသြားပါတယ္။ က်န္တဲ့ျဗဟၼာဘုံ (၁၁)ဘုံကေတာ့ မီး၊ ေရ၊ ေလ ဘာပဲဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ဘဲ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာေလာကမွာ လူစျဖစ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီက်န္ခဲ့တဲ့ ျဗဟၼာဘုံ(၁၁)ဘုံက ျဗဟၼာေတြ ျဗဟၼာသက္ကုန္လို႕ေသၿပီး လူ႕ဘ၀ေရာက္ရာကေန စၾကတာပါပဲ။

အက်ဥ္းခ်ဴပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ကမၻာပ်က္ရတာလဲ ဆိုရင္ လူသားေတြရဲ႕ သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဆိုတဲ့ ကိေလသာေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘကုန္ဖို ့အတြက္

ဒါနမ်ားမ်ားျပဳပါ

ဓူတင္ ေဆာက္တည္ပါ

အသုဘ ဘာ၀နာပြါးပါ

၀ိပႆနာတရား နာၾကားရႈပြါးပါ။

ေဒါသကုန္ဖို ့အတြက္

ေမတၱာဘာ၀နာအၿမဲပြါးပါ။

ေမာဟကုန္ဖို႔အတြက္ ရဟႏၲာျဖစ္တဲ့အထိ ၀ိပႆနာတရားကို နာၾကားရွုပြါးပါ။



၆ - ခုေျမာက္ ပုစၦာမေျဖမီမွာ ဒါနနဲ႔ပက္သက္ျပီး အေရးႀကီးသိသင့္တဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕လုိတိုရွင္း ဒႆနေလးမ်ားကို ဓမၼလက္ေဆာင္ ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ရယူျခင္းႏွင့္ ေပးဆပ္ျခင္းတို႔တြင္ ေပးဆပ္ျခင္း၌ ေပ်ာ္ေမြ႔သူသည္သာ တကယ့္သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုခုျဖင့္ ေပးကမး္ျခင္းကို ဒါနဟု မေခၚသင့္ အျမတ္ရဖို႕ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ျခင္း၊ တစ္မ်ိဳးဟုသာ ေခၚသင့္သည္။

မည္သည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ေပးကမ္းေထာက္ပံမႈကိုသာ ေလာဘကုန္ဖို႔ျပဳေသာ ပါရမီထိုက္သည့္ ဒါနဟု ဆိုသင့္သည္။

မည္မွ် လွဴၿပီးၿပီဟု ၾကြား၀ါဖို႔မလို ေလာဘကိေလသာ မည္မွ်ကုန္သြားၿပီဟုသာ သိဖို႕ လိုသည္။

ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ ရွိတာခ်င္းလည္းတူပါလွ်က္ ခ်မ္းသာေအာင္ စီးပြားရွာတာခ်င္းလည္း တူပါလွ်က္ လူတစ္ရာတြင္ တစ္ေယာက္သာခ်မ္းသာၿပီး၊ က်န္ ၉၉ေယာက္က ဆင္းရဲေနရသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။

အေျဖကား - လူတစ္ရာတြင္ တစ္ေယာက္ခန္႕သာလွဴရမႈ၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး၊ က်န္ ၉၉ ေယာက္သည္ ယူရမႈ၌ ေပ်ာ္ေမြ ့ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေပတည္း။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုခုျဖင့္ ျပဳေသာပါရမီမထိုက္ေသာ ဒါနသည္ လူ႔ခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ ကိုေပးေသာ္လည္း ကိေလသာကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔မပို႕၊ အေၾကာင္းကား အလွဴခံေကာင္းစားဖို႔၊ ခ်မ္းသာဖို႔ လွဴျခင္းမဟုတ္၊ ငါေကာင္းစားဖို႕၊ ငါခ်မ္းသာဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လွဴခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ငါ-ဟူသည္ ဒိ႒ိကိေလသာ၊ ေကာင္းစားဖို႔ဟူသည္ ေလာဘကိေလသာ။ ထိုဒိ႒ိ ႏွင့္ ေလာဘ၀င္ရွုပ္ေသာေၾကာင့္ ပါရမီ မထိုက္ေသာဒါနသည္ နိဗၺာန္္သို ့ မပို႔ႏိုင္ျခင္းျဖစ္၏။

မည္သည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ျပဳေသာပါရမီထိုက္သည့္ ဒါနသည္ လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာကိုလည္း ေပးသည္။ နိဗၺာန္သို႕လည္း ပို႕သည္။ အေၾကာင္းကား ဒါနျပဳစဥ္ကတည္းက ငါေကာင္းစားဖို႔ဟူေသာ ဒိ႒ိႏွင့္ ေလာဘကို သတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ေပတည္း။

သဒါၵစိတ္ႀကီးမားသူအတြက္ လွဴစရာပစၥည္းေတြ အၿမဲတမ္း ပိုေနတတ္သည္။ ေလာဘဓါတ္ ႀကီးမားသူ အတြက္ ယူခ်င္စရာပစၥည္းေတြ အၿမဲတမ္း လိုေနတတ္သည္။

အသာစံျခင္း၀ါဒကို အရွင္ေဒ၀ဒတ္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ အသာစံျခင္း၀ါဒ၏ ေနာက္္ဆုံး ပန္းတိုင္သည္ အပါယ္ေလးပါး၊ အသာစံျခင္း၀ါဒကို တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ အရွင္ေဒ၀ဒတ္ကိုယ္တိုင္ ယခုအခါ အ၀ီစိငရဲသို႕ က်ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အသာစံျခင္းဟူသည္ ပယ္သတ္ရမည့္ သမုဒယသစၥာေခၚ တဏွာကို ေဆာင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။

အနာခံျခင္း၀ါဒကို ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့သည္။ အနာခံျခင္း၀ါဒ၏ ေနာင္ဆုံး ပန္းတိုင္သည္ နိဗၺာန္။ အနာခံျခင္း၀ါဒကို တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ယခုအခါ နိဗၺာန္၏ သႏိၱသုခ ခ်မ္းသာကို ခံစားေနၿပီျဖစ္သည္။ အနာခံျခင္းဟူသည္ ပယ္သတ္ရမည့္ သမုဒယသစၥာေခၚ တဏွာကို အလုပ္ျဖင့္ လက္ေတြ႔ပယ္သတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ကမၻာတြင္ ဒါနအျပဳဆုံးသည္ ျမန္မာျဖစ္ပါလွ်က္ အဆင္းရဲဆုံးတြင္လည္း ျမန္မာျဖစ္ေနရျခင္းမွာ တကယ္လိုအပ္သည့္ေနရာတြင္ မလွဴဘဲ၊ မလိုအပ္ေတာ့ သည့္ေနရာမ်ားတြင္ အိတ္သြန္ဖါေမွာက္ လွဴေနၾက ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

ဥပမာအားျဖင့္ နာဂစ္ေၾကာင့္ ဧရာ၀တီတိုင္းတြင္ ပ်က္စီးသြားေသာ စာသင္ေက်ာင္းေပါင္း ေလးေထာင္ေက်ာ္ရွိရာ ႏွစ္ေထာင္ခန္႔သာ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ႏိုင္ေသးသည္။ က်န္ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ကို ျပင္ဆင္ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေပ။

ထိုကဲ့သို႔ေသာေနရာတြင္ မလွဴဘဲ နာမည္ႀကီးေအာင္၊ ရာထူးတက္ေအာင္ အာဏာတည္ၿမဲေအာင္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ မလိုအပ္ဘဲ ဘုရားတည္ ေနၾကျခင္းမ်ဳိးပင္တည္း။

ျမန္မာအမ်ားစု ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ပါလွ်က္ ဒါနျပဳပါလွ်က္ ဆင္းရဲရျခင္းအေၾကာင္း ၁၁ ခ်က္-

၁။ လိုအပ္ေနေသာေနရာတြင္ မလွဴဘဲ၊ မလိုအပ္ေသာေနရာတြင္ စုၿပံဳ၍ လွဴၾကျခင္း။

၂။ သမၸဒါေလးးပါး ခ်ဳိ႔ယြင္းျခင္း။

၃။ စီးပါြးရွာရာ၌ ေမတၱာေစတနာကို အဓိကမထားဘဲ၊ ေငြေၾကးကိုသာ အဓိကထားျခင္း။

၄။ ပ်င္းရိျခင္းကို ေရာင့္ရဲျခင္းဟု အထင္မွားျခင္း။

၅။ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္း၊ နည္းနည္းခ်မ္းသာလာသည္ႏွင့္ မယားငယ္ထားျခင္း၊ ေလာင္းကစား လုပ္ျခင္း၊ ေသရည္ေသရက္ေသာက္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေအာက္ေျခလြတ္လာတတ္ၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေခတ္သစ္ စကားပုံတစ္ခုေပၚေန၏ ။ ျမန္မာ ေကာင္းစား တစ္မြန္းတည့္။

၆။ အခိ်န္တန္ဖိုး မသိျခင္း၊ ကုန္သြားေသာ ဥစၥာပစၥည္းတစ္ခုခုကို အခ်ိန္အားျဖင့္ ျပန္ရွာ၍ရေသာ္လည္း အလကား ကုန္သြားေသာ အခိ်န္ကို မည္သည့္ဥစၥာပစၥည္းႏွင့္မွ် မရႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေလာက၌ တန္ဖိုးျဖတ္၍ မရေအာင္ အဖိုးတန္ေသာအရာကား အခိ်န္ပင္ျဖစ္သည္။

စကၠန္႔၊ မိနစ္၊ နာရီ၊ ေန႔၊ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ စေသာ အခ်ိန္တိုေလးမ်ားကို ေပါင္းစည္းထားျခင္းကိုပင္ အသက္ဟုေခၚ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ဟူသည္ အသက္။ အသက္ဟူသည္ အခ်ိန္၊ အသက္တန္ဖိုးထားသူသည္ အခ်ိန္ကုိ တန္ဖိုးထားရမည္။ အခ်ိန္ကိုတန္ဖိုးထားလွ်င္ လူ႔ဘ၀ေနရသမွ် အခ်ိန္တိုင္းမွ ဥစၥာ၊ ကုသိုလ္၊ ပညာဗဟုသုတ ဤသုံးမ်ိဳးအနက္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို အၿမဲတမ္း ရရွိေနရမည္။ ထိုသုံးမ်ဳိးအနက္ တစ္မ်ဳိးမွမရဘဲ အခ်ိန္ကိုျဖဳန္းသူသည္ မိမိ လူ႔ဘ၀ရမည့္ အသက္ကို ျဖဳန္းျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

၇။ ကိုယ့္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုျခင္း ကိုယ့္ထက္သာသူအေပၚ ၀မ္းသာလွ်င္ မုတိတာကုသိုလ္ ျဖစ္သည္။ မနာလိုလွ်င္ ဣႆာအကုသိုလ္ ျဖစ္သည္။ ကုသိုလ္ယူလို႔ရပါလွ်က္၊ အကုသိုလ္ကို ယူျခင္းသည္ စိတ္ဓါတ္လူစဥ္မမီျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ဓမၼပဒအ႒ကထာ၌ ဆြမ္းငတ္ၿပီး ပရိနိဗၺာန္စံရေသာ ေလသကတိႆ အမည္ရွိရဟႏၱာတစ္ပါး အေၾကာင္း ပါရွိသည္။ သူသည္ တစ္ခုေသာဘ၀က ေက်ာင္းထို္င္ဘုန္းႀကီး ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ႕ေက်ာင္းတြင္ ေခတၱလာတည္းခိုေသာ ရဟႏၱာတစ္ပါးအေပၚ မနာလို၀န္တိုစိတ္ျဖစ္ခါ ရဟႏၱာ အတြက္ ထည့္ေပးလိုက္ေသာ ဆြမ္းႏွင့္ဟင္းမ်ားကို လမ္းမွာ သြန္ပစ္ခဲ့သည္။ ထိုအကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေသေသာအခါ အ၀ီစိငရဲသို႔ က်ရသည္။ ငရဲမွလြတ္ေသာအခါ ေခြးဘ၀ငါးရာ၊ ဘီလူးဘ၀ငါးရာ ျဖစ္ရသည္။ ေနာက္ဆုံး ယခုဘုရားလက္ထက္ ရဟႏၱာျဖစ္ရမည့္ ဘ၀မ်ားမွပင္ သူေတာင္းစားရြာ၌ သြား ျဖစ္ရသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ငတ္ျပတ္ဆင္းရဲလိုက္သည္မွာ ရဟႏၲာျဖစ္သည့္ ဘ၀ထိျဖစ္သည္။ ေလာသကတိႆမေထရ္ကို ဆြမ္းေလာင္းမည့္ အလွည့္ေရာက္လွ်င္ ေလာင္းလွဴမည့္ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔က သူ႔အား ဆြမ္းေလာင္းခ်င္ေသာ္လည္း ေလာင္းလွဴလို ့ မရျခင္းျဖစ္သည္။

ထို ့ေၾကာင့္ အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္စံခဲ့ရသည္။

ေမြးမည့္ေမြးလွ်င္ ၾကက္ေတြ၊ ဘဲေတြပဲ ေမြးပါ။ မနာလိုစိတ္ႏွင့္၀န္တိုစိတ္ကို မေမြးပါႏွင့္၊ အကုသိုလ္ျဖစ္တာခ်င္း တူေသာ္လည္း ၾကက္ေတြဘဲေတြ ေမြးျခင္းက ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥစားၿပီးမွ အပါယ္က်ရသည္။ မနာလိုစိတ္ႏွင့္ ၀န္တိုစိတ္ကိုေမြးျခင္းအတြက္ကား ဘာမွ်မစားရဘဲ အပါယ္ေလးပါးသို႔ က်ရေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

၈။ စာေပဗဟုသုတမရွိေသာေၾကာင့္

၉။ ေဒသႏၱရဗဟုသုတမရွိေသာေၾကာင့္

၁၀။ ေခါင္းေဆာင္စိတ္မရွိေသာေၾကာင့္

၁၁။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးလိုစိတ္မရွိေသာေၾကာင့္

ျမန္မာ အမ်ားစုသည္ မဆင္းရဲသင့္ဘဲႏွင့္ ဆင္းရဲေနၾကရျခင္းျဖစ္သည္။

ဤ(၁၁)ခ်က္၏ အေၾကာင္းအရာအက်ယ္ကိုသိိလိုလွ်င္ ဆရာေတာ္ေရးသားေသာ “ေမတၱာျဖင့္စီးပြါးရွာျခင္း” စာအုပ္ကို ဖတ္ပါ။ ေမတၱာၿဖင္႔
အရွင္ဇ၀န ( ေရႊၿပည္သာ )

ဗုဒၶဘာသာ သမုိင္းအက်ဥ္း

ဗုဒၶဘာသာတုိ႔အတြက္ သိသင္႔သိထုိက္တဲ႔ ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္း (သုိ႔) ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာအက်ဥ္းေလးပါ။ သိလုိသူမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ကာ ေရးသား ပူေဇာ္လုိက္ပါသည္။

ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ -၆၂၄-ဘီစီတြင္ (ျမန္မာလလုိ-၀ါဆုိလျပည့္၊ ၾကာသာပေတးေန႔တြင္) မယ္ေတာ္မာယာ၀မ္းၾကာ တုိက္တြင္ သေႏၶယူပါသည္။
ဘုရားေလာင္းသည္ -၆၂၃-ဘီစီ၊ (ျမန္မာလလုိ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔)တြင္ နီေပါႏုိင္ငံ၊ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္၌ မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီ၊ ခမည္းေတာ္သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးတုိ႔မွ ေမြးဖြားခဲ႔ပါသည္။ ဘုရားေလာင္း နာမည္မွာ သိဒၶတၳျဖစ္ပါသည္။
(၁၆-ႏွစ္မွ ၂၉)ႏွစ္အထိ နန္းစည္းစိမ္းကုိ ခံစားပါသည္။)

ဘီစီ-၅၉၄-(ျမန္မာလလုိ-၀ါဆုိလျပည့္၊ တနလၤာေန႔)တြင္ အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူ႔ေဘာင္ခြါကာ ေတာထြက္ေတာ္မူပါသည္။ (သက္ေတာ္ ၂၉-ႏွစ္ အရြယ္ ျဖစ္ပါသည္။)

၂၉-ႏွစ္မွ ၃၅-ႏွစ္အထိ ဒုကၠရစရိယာ-ပင္ပန္းေသာအက်င္႔ က်င္႔ခဲ႔ရပါသည္။)
ဘီစီ-၅၈၈-(ျမန္မာလလုိ-ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)တြင္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရရွိေတာ္မူပါသည္။ (သက္ေတာ္ ၃၅-ႏွစ္ အရြယ္ျဖစ္ပါသည္။)
၄င္းဘီစီ-၅၈၈-(ျမန္မာလလုိ-၀ါဆုိလျပည့္ စေနေန႔)တြင္ ပထမဆုံးေသာ ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ကုိ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕အနီး မိဂဒါ၀ုန္ ေတာမွာ ေဟာေတာ္မူပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ဗုဒၶဂယာႏွင္႔ မိဂဒါ၀ုန္ေတာသည္ -၁၈-ယူဇနာ/ မုိင္အားျဖင္႔ -၁၄၄-မုိင္ ေ၀းပါသည္။

ဓမၼစၾကာတရားပြဲမွာ လူသားအေနနဲ႔ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးသာ ပါ၀င္ပါသည္။ ၄င္းတရားပြဲမွာ အရွင္ေကာ႑ညသည္ အ႐ုဏ္မတတ္မီ ေသာတာပန္တည္ပါသည္။
ေနာက္ဆက္လက္ၿပီး ဘုရားရွင္က-အနတၱလကၡဏသုတ္ကုိ ေဟာေသာအခါ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းေတာ္ ငါးဦးစလုံး ရဟႏၱာ ျဖစ္ေတာ္မူၾကပါသည္။

ဘီစီ-၅၈၈-တြင္ ဘုရားရွင္သည္ ပထမဆုံးသာသနာျပဳခရီးစဥ္ကုိ စတင္ လုပ္ခဲ႔ပါသည္။

ဘီစီ-၅၄၃-(ျမန္မာလလုိ-ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔)တြင္ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္(၈၀)၊ ၀ါေတာ္ (၄၅)တြင္ ကုသိနာ႐ုံ၊ အင္ၾကင္းေတာ၌ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူပါသည္။ ကဆုန္လဆုပ္(၅)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ အေလာင္းေတာ္ကုိ မီးပူေဇာ္ပါသည္။

ပထမသဂၤါယနာ-
ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္(၃၅-မွ-၈၀)အတြင္း၊ ၀ါေတာ္အေနအားျဖင္႔(၄၅)၀ါအတြင္း ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း စီးစဥ္ဖုိ႔ရန္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး တစ္လအၾကာ--

ဘီစီ-၅၄၃-မွာ ပထမဆုံး သဂၤါယနာကုိ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕၊ သတၱပဏၰိလႈိဏ္ဂူ၌ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ စုေပါင္းရြတ္ဆုိျခင္းဟူေသာ သဂၤါယနာတင္ၾကပါသည္။ ပထမသဂၤါယတင္ပြဲမွာ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္သည္ အရွင္မဟာကႆပျဖစ္၍ အရွင္ဥပါလိမေထရ္က ၀ိနည္းအရာတာ၀န္ယူ၍၊ အရွင္အာနႏၵာက သုတၱန္အရာတာ၀န္ယူပါသည္၊ အဖြဲ႔၀င္သံဃာေတာ္ (၅၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ ၀ါေခါင္လဆုပ္ (၅)က စတင္က်င္းပကာ (၇)လၾကာပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ဒကာေတာ္သည္ အဇာတသတ္မင္း ျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ပထမသဂၤါယနာတင္ခ်ိန္က စတင္၍ (အဂၤလိပ္လုိ-B.E) သုန္းကာ ဗုဒၶသာသနာႏွစ္ကုိ စတင္ေရတြက္ပါသည္။ “သဂၤါယနာ”ဟူသည္ စုေပါင္းရြတ္ဆုိျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။

ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္တုိ႔ကုိ အရွင္မဟာကႆပစေသာ မေထရ္အဆက္ဆက္တုိ႔ ဆက္ကာဆက္ကာ ေဆာင္ယူထိန္းသိမ္းခဲ႔တဲ႔ အစဥ္အလာကုိ အစြဲျပဳ၍ “ေထရိက”၊ ေနာက္ မေထရ္အစဥ္အဆက္တုိ႔ ထိန္းသိမ္းခဲ႔ေသာ ဗုဒၶအယူ၀ါဒအေနအားျဖင္႔ “ေထရ၀ါဒသာသနာ”အျဖစ္ အမည္တြင္ခဲ႔ပါသည္။

ဒုတိယသဂၤါယနာ-
(BC -443/B.E-100) သာသႏွစ္ (၁၀၀)အေရာက္မွာ ေ၀သာလီၿမိဳ႕၊ ၀ါဠဳကာ႐ုံေက်ာင္းမွာ ဒုတိယသဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္သည္ အရွင္ယသျဖစ္ပါသည္။ အရွင္သဗၺမိမေထရ္ႏွင္႔ အရွင္ေရ၀တမေထရ္တုိ႔က အဓိကတာ၀န္ယူကာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ဆုိၾကပါသည္။ အဖြဲ႔၀င္ သံဃာေတာ္ (၇၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ (၈)လ ၾကာပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ေပးေသာဒကာသည္ ကာလာေသာကမင္းျဖစ္ပါသည္။

တတိယသဂၤါယနာ-
(BC-249/B.E-300) သာသနာႏွစ္ (၃၀၀)အေရာက္မွာ ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္၊ အေသာကာ႐ုံေက်ာင္း၌ တတိယသဂၤါယနာ တင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ျဖစ္၍ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ႏွင္႔ ကာက႑၏သားျဖစ္ေသာ အရွင္ယသမေထရ္တုိ႔က အဓိက တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ပါသည္။ အဖြဲ႔၀င္သံဃာေတာ္အေရအတြက္မွာ (၁၀၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ ဤသံဂၤါယနာတင္ပြဲ၌ ၀ိနည္းေရးရာမ်ားကုိ အဓိကထားကာ ေဆြးေႏြးျခင္း ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ အေထာက္အပံ႔မင္းမွာ အေသာကမင္းႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ဤတတိယသဂၤါယနာသည္ (၉)လ ၾကာပါသည္။

တတိယသဂၤါယနာတင္ၿပီးခ်ိန္ကစၿပီး (၉)တုိင္း (၉)ဌာနတုိ႔သုိ႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ႏွင္႔ အေသာကမင္းႀကီးတုိ႔ တာ၀န္ယူကာ သာသနာျပဳ ေစလႊတ္ေတာ္မူပါသည္။

(၉)တုိင္း (၉)ဌာနႏွင္႔ သာသနာျပဳမေထရ္မ်ား-
၁။ ကသၼီရႏွင္႔ဂႏၶာရအရပ္=အရွင္မဇၥ်ႏၱိကမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၂။ မဟႎသကအရပ္=အရွင္မဟာေဒ၀မေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၃။ ၀န၀ါသိအရပ္= အရွင္ရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၄။ အပရႏၱအရပ္=အရွင္ေယာနကဓမၼရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၅။ မဟာရ႒အရပ္= အရွင္မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၆။ ေယာနကအရပ္=အရွင္မဟာရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၇။ ဟိမ၀ႏၱာအရပ္= အရွင္မဇၥ်ိမမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၈။ သု၀ဏၰဘူမိအရပ္= အရွင္ေသာဏမေထရ္ႏွင္႔ အရွင္ဥတၱရမေထရ္တုိ႔ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၉။ တမၺပဏၰိ (သီဟုိဠ္)အရပ္=အရွင္မဟိႏၵမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။

စတုတၳသဂၤါယနာ-
(B.C 94/ B.E 450) သာသနာေတာ္သကၠရဇ္ (၄၅၀)-အေရာက္တြင္ သီဟုိဠ္၊ မလယဇနပုဒ္၊ အာေလာကလႈိဏ္တြင္ စတုတၳသဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ျဖစ္၍ အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္အေရအတြက္သည္ (၅၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ -၁-ႏွစ္အခ်ိန္ယူကာ သဂၤါယနာတင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ အေထာက္အပံ့ေပးေသာဒကာသည္ ၀ဋၬဂါမဏိမင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤစတုတၳသဂၤါယနာတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေပရြက္တြင္ အကၡရာေရးျခင္းျဖင္႔ သဂၤါယနာတင္ခဲ႔ၾကပါသည္။

ႏုိင္ငံမ်ားႏွင္႔ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ရွိပုံ-

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ျမန္မာႏုိင္ငံ-
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ 3rd Century A.D-တြင္ ဗုဒၶသာသနာ စတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာနဲ႔တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ-
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ 1st Century A.D-တြင္ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံ-
ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံမွာ A.D 189-တြင္ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။ တ႐ုတ္မွ တဆင္႔ေရာက္ရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ-
ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာ A.D 372-ႏွစ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုုဒၶဘာသာႏွင္႔ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ-
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသုိ႔ A.D ၅၅၂၊ သာသနာေတာ္ႏွစ္ -၁၀၉၅-တြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ကေမၻာဒီယားႏုိင္ငံ-
ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၅-ရာစုတြင္႔ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ထုိင္းႏုိင္ငံ-
ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၆-ရာစု၊ သာသနာေတာ္ႏွစ္ -၁၃၀၀-တြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံ-
အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၆-ရာစုတြင္ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ တိဗက္ႏုိင္ငံ-
တိဗက္ႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၇-ရာစုတြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ႐ုရွားႏုိင္ငံ-
႐ုရွားႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၁၇-ရာစုတြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင္႔ ဗုဒၶသာသနာ-
အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ A.D -၆-ရာစုေလာက္ကစၿပီး ဗုဒၶသာသနာ တေျဖးေျဖး ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ႔ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ ပုဂံဗုဒၶသာသနာ-
ျမန္မာႏုိင္ငံ ပုဂံသုိ႔ A.D -၁၁-ရာစုေလာက္တြင္ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ရွိပါသည္။ အရွင္အရဟံႏွင္႔ အေနာရထာမင္းႀကီးတုိ႔ ဦးစီးကာ ျမန္မာျပည္ဗုဒၶသာသနာ ပုိမုိစည္ပင္ျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ၾကပါသည္။

ပဥၥမသဂၤါယနာ-
A.D -၁၈၇၁/ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ -၂၄၁၅-ခု/ ျမန္မာသကၠရစ္ -၁၂၃၂-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ မႏၱေလးေတာင္ေျခတြင္ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ မႏၱေလး၊ ဒကၡိဏာရာမေက်ာင္းတုိက္ဆရာေတာ္ အရွင္ဇာဂရာဘိ၀ံသမေထရ္ျဖစ္၍၊ အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္အေရအတြက္မွာ ၂၄၀၀-ျဖစ္ပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ဒကာမွာ မင္းတုန္းမင္းႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
ဤ ပဥၥမသဂၤါယနာတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ျခင္းျဖင္႔ သဂၤါယနာ တင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ေက်ာက္ခ်ပ္ေရ-၇၂၉-ခ်ပ္ရွိပါသည္။ ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ရာ၌ ၾကာခ်ိန္မွာ (၇)ႏွစ္၊ (၆)လႏွင္႔ (၁၄) ရက္ၾကာပါသည္။

ဗုဒၶသာသနာေတာ္အလံႏွင္႔ သမုိင္း-
A.D -၁၈၈၀-ခုႏွစ္တြင္ ဗုဒၶသာသနာ႔အလံကုိ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား စစ္ဗုိလ္ႀကီး -Henry Steel Olcott-က စတင္ တီထြင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အဂၤလန္ႏုိင္ငံ၌ ပထမဆုံးေသာ ဗုဒၶသာသနာ႔အဖြဲ႔အစည္း-
A.D -၁၈၈၁-ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္ႏုိင္ငံတြင္-ပါဠိက်မ္းစာအဖြဲ႔အစည္း-ဆုိၿပီး ပထမဆုံးေသာ ပိဋကတ္အဖြဲ႔အစည္း အဂၤလန္ႏုိင္ငံတြင္ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ႔ပါသည္။ တည္ေထာင္သူမွာ -T.W. Rhys Davids- ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ မူရင္း ခရစ္စ္ယာန္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာ အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း-
A.D -၁၈၉၁-ခုႏွစ္တြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွ အနာဂါရိကဓမၼပါလသူေတာင္စင္ႀကီးဦးေဆာင္ကာ အိႏိၵယႏုိင္ငံ၊ ဗုဒၶဂယာမွာ မဟာေဗာဓိအဖြဲ႔အစည္းဆုိၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္တည္ေထာင္ပါသည္။
A.D -၁၉၅၆-ခုတြင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံသား Dr. B.R Ambedkar-ဦးေဆာင္ၿပီး အိႏိၵယႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶသာသနာပုိမုိ ျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၉၅၆-ခု၊ ေအာက္တုိဘာ -၁၄-ရက္တြင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံသား (၁)သန္းခန္႔ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းၾကပါသည္။

ဆ႒သဂၤါယနာ-
A.D ၁၉၅၄-၅၆/ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၄၉၈-ခု၊ ျမန္မာသကၠရဇ္ ၁၃၁၆-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ကမၻာေအး၊ မဟာပါသာဏလႈိဏ္ဂူ၌ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္ အရွင္ေရ၀တမေထရ္ျဖစ္၍၊ အဓိကတာ၀န္ယူ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေသာမေထရ္မ်ားမွာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႏွင္႔ မင္းကြန္းဆရာေတာ္တုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။

အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္အေရအတြက္မွာ ေထရ၀ါဒ (၅)ႏုိင္ငံ (သီရိလကၤလာ၊ ျမန္မာ၊ ထုိင္း၊ ေလာ၊ ကေမၻာဒီယား)တုိ႔မွ (၂၅၀၀)ေသာ မေထရ္တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ အျခားေသာ ႏုိင္ငံ (၂၄)ႏုိင္ငံတုိ႔မွလည္း အကူအညီမ်ား ေပးၾကပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ဒကာမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင္႔ ျမန္မာျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ဤဆ႒သဂၤါယနာတင္ပြဲမွာ ပါဠိေတာ္တင္မက အ႒ကထာ၊ ဋီကာမ်ားကုိပါ ျပန္လည္ စစ္ေဆးဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖင္႔ သဂၤါယနာတင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင္႔ ၀ိပႆနာ-
A.D -၁၉၆၅၊ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ -၂၅၁၂-ခုႏွစ္တြင္ ဆရာႀကီးဦးဂုိအင္ကာဦးေဆာင္ၿပီး အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ ၀ိပႆနာတရား ျပန္လည္ အျမစ္တြယ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ပါသည္။

ပထမဆုံးေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀က္ဘ္ဆုိက္-
A.D -၁၉၉၈-ေမလတြင္ Nibbana.com-ဟူေသာ ပထမဆုံးဗုဒၶဘာသာ၀က္ဘ္ဆုိက္ကုိ အဂၤလန္ႏုိင္ကေန ဖန္တီးႏုိင္ခဲ႔ပါသည္။

အာဖစ္ဂန္နစ္တန္မွ (Bamiyan)ဗမီယန္ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္-
A.D-၂၀၀၁၊ မတ္လတြင္ အာဖစ္ဂန္နစ္တန္မွ ကမၻာ႔အံဖြယ္ရပ္ေတာ္မူ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ကုိ တာလီဘမ္တုိ႔၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကုိ ခံခဲ႔ရပါသည္။

မွာပါရေစ။ ။အထက္ပါဗုဒၶ၀င္(သုိ႔) ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာအက်ဥ္းသည္ ေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလး စုစည္းထားေသာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားမွာ မူကြဲ စသည္အားျဖင္႔ ကြဲလြဲေနျခင္း ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ပါသည္။ အခုေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလး တင္ျပတဲ႔မူသည္ ေထရ၀ါဒမေထရ္မ်ား လက္ခံထားေသာ ဘီစီ၊ ေအဒီႏွစ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။

ကုိးကား--
၀ိနည္းစူဠ၀ါပါဠိေတာ္
ပါရာဇိက႑အ႒ကထာ
မဟာ၀ံသ
စူဠ၀ံသ
ဦးသာျမတ္ “Buddhism in Southeast Asia”
www.nibbana.com

ဗုဒၶဘာသာ သမုိင္းအက်ဥ္း

ဗုဒၶဘာသာတုိ႔အတြက္ သိသင္႔သိထုိက္တဲ႔ ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္း (သုိ႔) ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာအက်ဥ္းေလးပါ။ သိလုိသူမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ကာ ေရးသား ပူေဇာ္လုိက္ပါသည္။

ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ -၆၂၄-ဘီစီတြင္ (ျမန္မာလလုိ-၀ါဆုိလျပည့္၊ ၾကာသာပေတးေန႔တြင္) မယ္ေတာ္မာယာ၀မ္းၾကာ တုိက္တြင္ သေႏၶယူပါသည္။
ဘုရားေလာင္းသည္ -၆၂၃-ဘီစီ၊ (ျမန္မာလလုိ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔)တြင္ နီေပါႏုိင္ငံ၊ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္၌ မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီ၊ ခမည္းေတာ္သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးတုိ႔မွ ေမြးဖြားခဲ႔ပါသည္။ ဘုရားေလာင္း နာမည္မွာ သိဒၶတၳျဖစ္ပါသည္။
(၁၆-ႏွစ္မွ ၂၉)ႏွစ္အထိ နန္းစည္းစိမ္းကုိ ခံစားပါသည္။)

ဘီစီ-၅၉၄-(ျမန္မာလလုိ-၀ါဆုိလျပည့္၊ တနလၤာေန႔)တြင္ အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူ႔ေဘာင္ခြါကာ ေတာထြက္ေတာ္မူပါသည္။ (သက္ေတာ္ ၂၉-ႏွစ္ အရြယ္ ျဖစ္ပါသည္။)

၂၉-ႏွစ္မွ ၃၅-ႏွစ္အထိ ဒုကၠရစရိယာ-ပင္ပန္းေသာအက်င္႔ က်င္႔ခဲ႔ရပါသည္။)
ဘီစီ-၅၈၈-(ျမန္မာလလုိ-ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)တြင္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရရွိေတာ္မူပါသည္။ (သက္ေတာ္ ၃၅-ႏွစ္ အရြယ္ျဖစ္ပါသည္။)
၄င္းဘီစီ-၅၈၈-(ျမန္မာလလုိ-၀ါဆုိလျပည့္ စေနေန႔)တြင္ ပထမဆုံးေသာ ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ကုိ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕အနီး မိဂဒါ၀ုန္ ေတာမွာ ေဟာေတာ္မူပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ဗုဒၶဂယာႏွင္႔ မိဂဒါ၀ုန္ေတာသည္ -၁၈-ယူဇနာ/ မုိင္အားျဖင္႔ -၁၄၄-မုိင္ ေ၀းပါသည္။

ဓမၼစၾကာတရားပြဲမွာ လူသားအေနနဲ႔ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးသာ ပါ၀င္ပါသည္။ ၄င္းတရားပြဲမွာ အရွင္ေကာ႑ညသည္ အ႐ုဏ္မတတ္မီ ေသာတာပန္တည္ပါသည္။
ေနာက္ဆက္လက္ၿပီး ဘုရားရွင္က-အနတၱလကၡဏသုတ္ကုိ ေဟာေသာအခါ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းေတာ္ ငါးဦးစလုံး ရဟႏၱာ ျဖစ္ေတာ္မူၾကပါသည္။

ဘီစီ-၅၈၈-တြင္ ဘုရားရွင္သည္ ပထမဆုံးသာသနာျပဳခရီးစဥ္ကုိ စတင္ လုပ္ခဲ႔ပါသည္။

ဘီစီ-၅၄၃-(ျမန္မာလလုိ-ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔)တြင္ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္(၈၀)၊ ၀ါေတာ္ (၄၅)တြင္ ကုသိနာ႐ုံ၊ အင္ၾကင္းေတာ၌ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူပါသည္။ ကဆုန္လဆုပ္(၅)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ အေလာင္းေတာ္ကုိ မီးပူေဇာ္ပါသည္။

ပထမသဂၤါယနာ-
ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္(၃၅-မွ-၈၀)အတြင္း၊ ၀ါေတာ္အေနအားျဖင္႔(၄၅)၀ါအတြင္း ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း စီးစဥ္ဖုိ႔ရန္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး တစ္လအၾကာ--

ဘီစီ-၅၄၃-မွာ ပထမဆုံး သဂၤါယနာကုိ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕၊ သတၱပဏၰိလႈိဏ္ဂူ၌ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ စုေပါင္းရြတ္ဆုိျခင္းဟူေသာ သဂၤါယနာတင္ၾကပါသည္။ ပထမသဂၤါယတင္ပြဲမွာ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္သည္ အရွင္မဟာကႆပျဖစ္၍ အရွင္ဥပါလိမေထရ္က ၀ိနည္းအရာတာ၀န္ယူ၍၊ အရွင္အာနႏၵာက သုတၱန္အရာတာ၀န္ယူပါသည္၊ အဖြဲ႔၀င္သံဃာေတာ္ (၅၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ ၀ါေခါင္လဆုပ္ (၅)က စတင္က်င္းပကာ (၇)လၾကာပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ဒကာေတာ္သည္ အဇာတသတ္မင္း ျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ပထမသဂၤါယနာတင္ခ်ိန္က စတင္၍ (အဂၤလိပ္လုိ-B.E) သုန္းကာ ဗုဒၶသာသနာႏွစ္ကုိ စတင္ေရတြက္ပါသည္။ “သဂၤါယနာ”ဟူသည္ စုေပါင္းရြတ္ဆုိျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။

ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္တုိ႔ကုိ အရွင္မဟာကႆပစေသာ မေထရ္အဆက္ဆက္တုိ႔ ဆက္ကာဆက္ကာ ေဆာင္ယူထိန္းသိမ္းခဲ႔တဲ႔ အစဥ္အလာကုိ အစြဲျပဳ၍ “ေထရိက”၊ ေနာက္ မေထရ္အစဥ္အဆက္တုိ႔ ထိန္းသိမ္းခဲ႔ေသာ ဗုဒၶအယူ၀ါဒအေနအားျဖင္႔ “ေထရ၀ါဒသာသနာ”အျဖစ္ အမည္တြင္ခဲ႔ပါသည္။

ဒုတိယသဂၤါယနာ-
(BC -443/B.E-100) သာသႏွစ္ (၁၀၀)အေရာက္မွာ ေ၀သာလီၿမိဳ႕၊ ၀ါဠဳကာ႐ုံေက်ာင္းမွာ ဒုတိယသဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္သည္ အရွင္ယသျဖစ္ပါသည္။ အရွင္သဗၺမိမေထရ္ႏွင္႔ အရွင္ေရ၀တမေထရ္တုိ႔က အဓိကတာ၀န္ယူကာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ဆုိၾကပါသည္။ အဖြဲ႔၀င္ သံဃာေတာ္ (၇၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ (၈)လ ၾကာပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ေပးေသာဒကာသည္ ကာလာေသာကမင္းျဖစ္ပါသည္။

တတိယသဂၤါယနာ-
(BC-249/B.E-300) သာသနာႏွစ္ (၃၀၀)အေရာက္မွာ ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္၊ အေသာကာ႐ုံေက်ာင္း၌ တတိယသဂၤါယနာ တင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ျဖစ္၍ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ႏွင္႔ ကာက႑၏သားျဖစ္ေသာ အရွင္ယသမေထရ္တုိ႔က အဓိက တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ပါသည္။ အဖြဲ႔၀င္သံဃာေတာ္အေရအတြက္မွာ (၁၀၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ ဤသံဂၤါယနာတင္ပြဲ၌ ၀ိနည္းေရးရာမ်ားကုိ အဓိကထားကာ ေဆြးေႏြးျခင္း ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ အေထာက္အပံ႔မင္းမွာ အေသာကမင္းႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ဤတတိယသဂၤါယနာသည္ (၉)လ ၾကာပါသည္။

တတိယသဂၤါယနာတင္ၿပီးခ်ိန္ကစၿပီး (၉)တုိင္း (၉)ဌာနတုိ႔သုိ႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ႏွင္႔ အေသာကမင္းႀကီးတုိ႔ တာ၀န္ယူကာ သာသနာျပဳ ေစလႊတ္ေတာ္မူပါသည္။

(၉)တုိင္း (၉)ဌာနႏွင္႔ သာသနာျပဳမေထရ္မ်ား-
၁။ ကသၼီရႏွင္႔ဂႏၶာရအရပ္=အရွင္မဇၥ်ႏၱိကမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၂။ မဟႎသကအရပ္=အရွင္မဟာေဒ၀မေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၃။ ၀န၀ါသိအရပ္= အရွင္ရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၄။ အပရႏၱအရပ္=အရွင္ေယာနကဓမၼရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၅။ မဟာရ႒အရပ္= အရွင္မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၆။ ေယာနကအရပ္=အရွင္မဟာရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၇။ ဟိမ၀ႏၱာအရပ္= အရွင္မဇၥ်ိမမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၈။ သု၀ဏၰဘူမိအရပ္= အရွင္ေသာဏမေထရ္ႏွင္႔ အရွင္ဥတၱရမေထရ္တုိ႔ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။
၉။ တမၺပဏၰိ (သီဟုိဠ္)အရပ္=အရွင္မဟိႏၵမေထရ္ ဦးေဆာင္ကာႂကြ။

စတုတၳသဂၤါယနာ-
(B.C 94/ B.E 450) သာသနာေတာ္သကၠရဇ္ (၄၅၀)-အေရာက္တြင္ သီဟုိဠ္၊ မလယဇနပုဒ္၊ အာေလာကလႈိဏ္တြင္ စတုတၳသဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ျဖစ္၍ အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္အေရအတြက္သည္ (၅၀၀) ျဖစ္ပါသည္။ -၁-ႏွစ္အခ်ိန္ယူကာ သဂၤါယနာတင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ အေထာက္အပံ့ေပးေသာဒကာသည္ ၀ဋၬဂါမဏိမင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤစတုတၳသဂၤါယနာတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေပရြက္တြင္ အကၡရာေရးျခင္းျဖင္႔ သဂၤါယနာတင္ခဲ႔ၾကပါသည္။

ႏုိင္ငံမ်ားႏွင္႔ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ရွိပုံ-

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ျမန္မာႏုိင္ငံ-
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ 3rd Century A.D-တြင္ ဗုဒၶသာသနာ စတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာနဲ႔တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ-
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ 1st Century A.D-တြင္ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံ-
ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံမွာ A.D 189-တြင္ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။ တ႐ုတ္မွ တဆင္႔ေရာက္ရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ-
ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာ A.D 372-ႏွစ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုုဒၶဘာသာႏွင္႔ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ-
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသုိ႔ A.D ၅၅၂၊ သာသနာေတာ္ႏွစ္ -၁၀၉၅-တြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ကေမၻာဒီယားႏုိင္ငံ-
ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၅-ရာစုတြင္႔ ဗုဒၶဘာသာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ထုိင္းႏုိင္ငံ-
ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၆-ရာစု၊ သာသနာေတာ္ႏွစ္ -၁၃၀၀-တြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံ-
အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၆-ရာစုတြင္ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ တိဗက္ႏုိင္ငံ-
တိဗက္ႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၇-ရာစုတြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ႐ုရွားႏုိင္ငံ-
႐ုရွားႏုိင္ငံသုိ႔ A.D -၁၇-ရာစုတြင္ ဗုဒၶသာသနာစတင္ေရာက္ရွိပါသည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင္႔ ဗုဒၶသာသနာ-
အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ A.D -၆-ရာစုေလာက္ကစၿပီး ဗုဒၶသာသနာ တေျဖးေျဖး ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ႔ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ ပုဂံဗုဒၶသာသနာ-
ျမန္မာႏုိင္ငံ ပုဂံသုိ႔ A.D -၁၁-ရာစုေလာက္တြင္ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ရွိပါသည္။ အရွင္အရဟံႏွင္႔ အေနာရထာမင္းႀကီးတုိ႔ ဦးစီးကာ ျမန္မာျပည္ဗုဒၶသာသနာ ပုိမုိစည္ပင္ျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ၾကပါသည္။

ပဥၥမသဂၤါယနာ-
A.D -၁၈၇၁/ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ -၂၄၁၅-ခု/ ျမန္မာသကၠရစ္ -၁၂၃၂-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ မႏၱေလးေတာင္ေျခတြင္ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ မႏၱေလး၊ ဒကၡိဏာရာမေက်ာင္းတုိက္ဆရာေတာ္ အရွင္ဇာဂရာဘိ၀ံသမေထရ္ျဖစ္၍၊ အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္အေရအတြက္မွာ ၂၄၀၀-ျဖစ္ပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ဒကာမွာ မင္းတုန္းမင္းႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
ဤ ပဥၥမသဂၤါယနာတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ျခင္းျဖင္႔ သဂၤါယနာ တင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ေက်ာက္ခ်ပ္ေရ-၇၂၉-ခ်ပ္ရွိပါသည္။ ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ရာ၌ ၾကာခ်ိန္မွာ (၇)ႏွစ္၊ (၆)လႏွင္႔ (၁၄) ရက္ၾကာပါသည္။

ဗုဒၶသာသနာေတာ္အလံႏွင္႔ သမုိင္း-
A.D -၁၈၈၀-ခုႏွစ္တြင္ ဗုဒၶသာသနာ႔အလံကုိ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား စစ္ဗုိလ္ႀကီး -Henry Steel Olcott-က စတင္ တီထြင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အဂၤလန္ႏုိင္ငံ၌ ပထမဆုံးေသာ ဗုဒၶသာသနာ႔အဖြဲ႔အစည္း-
A.D -၁၈၈၁-ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္ႏုိင္ငံတြင္-ပါဠိက်မ္းစာအဖြဲ႔အစည္း-ဆုိၿပီး ပထမဆုံးေသာ ပိဋကတ္အဖြဲ႔အစည္း အဂၤလန္ႏုိင္ငံတြင္ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ႔ပါသည္။ တည္ေထာင္သူမွာ -T.W. Rhys Davids- ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ မူရင္း ခရစ္စ္ယာန္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာ အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း-
A.D -၁၈၉၁-ခုႏွစ္တြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွ အနာဂါရိကဓမၼပါလသူေတာင္စင္ႀကီးဦးေဆာင္ကာ အိႏိၵယႏုိင္ငံ၊ ဗုဒၶဂယာမွာ မဟာေဗာဓိအဖြဲ႔အစည္းဆုိၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္တည္ေထာင္ပါသည္။
A.D -၁၉၅၆-ခုတြင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံသား Dr. B.R Ambedkar-ဦးေဆာင္ၿပီး အိႏိၵယႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶသာသနာပုိမုိ ျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၉၅၆-ခု၊ ေအာက္တုိဘာ -၁၄-ရက္တြင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံသား (၁)သန္းခန္႔ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းၾကပါသည္။

ဆ႒သဂၤါယနာ-
A.D ၁၉၅၄-၅၆/ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၄၉၈-ခု၊ ျမန္မာသကၠရဇ္ ၁၃၁၆-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ကမၻာေအး၊ မဟာပါသာဏလႈိဏ္ဂူ၌ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မွာ ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္ အရွင္ေရ၀တမေထရ္ျဖစ္၍၊ အဓိကတာ၀န္ယူ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေသာမေထရ္မ်ားမွာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႏွင္႔ မင္းကြန္းဆရာေတာ္တုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။

အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္အေရအတြက္မွာ ေထရ၀ါဒ (၅)ႏုိင္ငံ (သီရိလကၤလာ၊ ျမန္မာ၊ ထုိင္း၊ ေလာ၊ ကေမၻာဒီယား)တုိ႔မွ (၂၅၀၀)ေသာ မေထရ္တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ အျခားေသာ ႏုိင္ငံ (၂၄)ႏုိင္ငံတုိ႔မွလည္း အကူအညီမ်ား ေပးၾကပါသည္။ အေထာက္အပံ႔ဒကာမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင္႔ ျမန္မာျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ဤဆ႒သဂၤါယနာတင္ပြဲမွာ ပါဠိေတာ္တင္မက အ႒ကထာ၊ ဋီကာမ်ားကုိပါ ျပန္လည္ စစ္ေဆးဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖင္႔ သဂၤါယနာတင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင္႔ ၀ိပႆနာ-
A.D -၁၉၆၅၊ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ -၂၅၁၂-ခုႏွစ္တြင္ ဆရာႀကီးဦးဂုိအင္ကာဦးေဆာင္ၿပီး အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ ၀ိပႆနာတရား ျပန္လည္ အျမစ္တြယ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ပါသည္။

ပထမဆုံးေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀က္ဘ္ဆုိက္-
A.D -၁၉၉၈-ေမလတြင္ Nibbana.com-ဟူေသာ ပထမဆုံးဗုဒၶဘာသာ၀က္ဘ္ဆုိက္ကုိ အဂၤလန္ႏုိင္ကေန ဖန္တီးႏုိင္ခဲ႔ပါသည္။

အာဖစ္ဂန္နစ္တန္မွ (Bamiyan)ဗမီယန္ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္-
A.D-၂၀၀၁၊ မတ္လတြင္ အာဖစ္ဂန္နစ္တန္မွ ကမၻာ႔အံဖြယ္ရပ္ေတာ္မူ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ကုိ တာလီဘမ္တုိ႔၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကုိ ခံခဲ႔ရပါသည္။

မွာပါရေစ။ ။အထက္ပါဗုဒၶ၀င္(သုိ႔) ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာအက်ဥ္းသည္ ေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလး စုစည္းထားေသာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားမွာ မူကြဲ စသည္အားျဖင္႔ ကြဲလြဲေနျခင္း ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ပါသည္။ အခုေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလး တင္ျပတဲ႔မူသည္ ေထရ၀ါဒမေထရ္မ်ား လက္ခံထားေသာ ဘီစီ၊ ေအဒီႏွစ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။

ကုိးကား--
၀ိနည္းစူဠ၀ါပါဠိေတာ္
ပါရာဇိက႑အ႒ကထာ
မဟာ၀ံသ
စူဠ၀ံသ
ဦးသာျမတ္ “Buddhism in Southeast Asia”
www.nibbana.com

စြန္းလြန္း ႏွင္႔ သူ႔တရားမ်ား ( ၃ )

ေမး။ ။ တေထာင္႔ငါးရာတည္းဟူေသာ ကိေလသာဟာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးတြင္ ဘယ္ေနရာမွာ ကိန္းပါသတုံး ဘုရား။
ေၿဖ။ ။ သိခ်င္သလား၊ သိခ်င္လ်င္ ဇာတိၿမင္ေအာင္ႀကည္႔ ၊ ဇာတိ ကိန္းတယ္။

ေမး။ ။ ဘယ္လို ဇာတိ ဘယ္လို ၿမင္ေအာင္ ႀကည္႔ရမွာတုံး ဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ေၿမ ေရ ေလ မီး ဓာတ္ႀကီး ေလးပါး ရွိတယ္ မဟုတ္လား၊ ၎ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးကို သခၤါရက ၿပဳၿပင္ေပးေတာ႔ သိမွဳ႕ မွတ္မွဳ႕ ခံစားမွဳ႕ ၿဖစ္ေပၚ၍ လာတယ္။ အဲတာ ဇာတိပဲ။ အဲဒီ ဇာတိကို ၿမင္ေအာင္ႀကည္႔က သိလိမ္႔ မယ္။

ေမး။ ။ ရဟန္းမ်ား၌ သိအပ္ေသာ တရားငါးပါးကိုအမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဘုရား။
ေၿဖ။ ။ ( ၁ ) အလိုရွိၿခင္း၊
( ၂ ) က်က္စားၿခင္း၊
( ၃ ) ေထာက္တည္ၿခင္း၊
( ၄ ) ႏွလုံးသြင္းၿခင္း၊
( ၅ ) ၿပီးဆုံးၿခင္း၊
အလိုရွိတာက ဘာကို အလိုွရွိတာတုံး ဆိုလ်င္သုခခ်မ္းသာကို အလိုရွိတယ္၊
ပညာ ကို က်က္စားတယ္၊
သီလ သမာဓိ ပညာကို ေထာက္တည္တယ္၊

ေႀကာင္႔ႀကမွဳ႕ ေတာင္႔တမွဳ႕ ကင္းတာကို ႏွလုံးသြင္းတယ္၊
နိဗၺာန္ကို ၿပီးဆုံးတယ္၊
အဲဒါ ရဟန္းမ်ား၌ သိအပ္ေသာ တရားငါးပါးပဲ။ ။

ဦးႏု - စြန္းလြန္းႏွင္႔ ပဌာန္းတရားေတာ္

တကာႀကီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေနစဥ္အခါက ၿမင္းၿခံ ဂူေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးက၀ိ ရွိတယ္လို႔ မႀကားဘူးလား၊
ႀကားပါ၏ ဘုရား။
အဲဒါ ဟိတ္ခတ္တာ၊ ေဟတု ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္၊ ၎ေနာက္ သြားအုံးမွ ပါေလ လို႔ အာရုံက မဆန္႔ဘူးလား။
ဆန္႔ပါ၏ ဘုရား။
အဲဒီ အာရုံ ဆန္႔တာကုိ အာရမၼဏ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္။

ေနာက္တဖန္ အိမ္မွာ က်ီးစားစား ေခြးစားစား ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ေၿခရင္းသို႔ မေ၇ာက္ေရာက္ေအာင္ သြားအုံးမွဘဲလို႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို အာရုံက ဆြဲလာ၍ အခုဘုန္းႀကီးေၿခေတာ္ရင္းသို႔ ေရာက္လာတာဟာ ဒကာႀကီး လာခ်င္လို႔ လာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ခႏၶာကိုုယ္ႀကီးကို အာရုံက အဓိပတိတပ္၍ ဆြဲလာၿခင္းေႀကာင္႔ အဓိပတိ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္၊
မွန္လွပါ၏ ဘုရား။
အဲဒါ ဘာေႀကာင္႔ လာရတာလဲ ဆိုလ်င္ ေရွးက ဘုန္းႀကီးႏွငေရွးက ဘုန္းႀကီးႏွင္႔ ေတြ႕ခဲ႔ရဘူးလို႔ ခုေတြ႔ခ်င္တယ္။ ခု ေတြ႔ခ်င္လို႔ ေတြ႔ရၿပန္တယ္၊ ေနာင္ကုိလဲ ေတြ႔ရေလအုံးမယ္။
ဒကာႀကီး ၀က္သားမ်ား စားဘူးသလား။
စားဘူးပါ၏ ဘုရား။
အဲ ေရွးက ၀က္သားကို စားခဲ႔ ဘူးလို႔ ခုစားခ်င္တယ္။ ခုစားခ်င္လို႔ စားရၿပန္တယ္၊ ေနာင္ကို လဲ စားရေလအုံးမယ္။
ေခြးသားေကာ စားဘူးပါသလား။
မစားဘူးပါ ဘုရား။
အဲ ေရွးက ေခြးသား မစားဘူးလို႔ ခု မစားခ်င္ဘူး၊ ခု မစားခ်င္လို႔ ခု မစားဘူး၊ ေနာင္ကိုလဲ စားရမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေရွးက ဒီ တရားမ်ိဳးကိုု နာခဲ႔ ရဘူးလို႔ ခု နာခ်င္တယ္။ ခု နာခ်င္လို႔ နာရၿပန္တယ္၊ ေနာင္ကို လဲ နာရေလအုံးမယ္။
အနႏၱရ၊ သမနႏၱရ ၊ သဟဇာတ ၊ အညမည ပစၥည္း ဆက္မသြားဘူးလား၊
သြားပါ၏ ဘုရား၊
ဘုန္းႀကီး၏ ေၿခရင္းေရာက္ေတာ႔ ဘုန္းႀကီးက ေရွးဦးစြာ ဘုရားကန္ေတာ႔၊ ေမတၱာပို႔ ၊ အမွ်ေ၀ ၊ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ကုိ ဘုရားလွူဳ၊ ႏွာသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကုိထား၊ ေလတိုးထိေတာ႔ သိလိမ္႔ မယ္။ သိတဲ႔ အေပၚ သတိထားရမယ္။ ေၿပာေတာ႔ နိႆယ ပစၥေယာ၊ ဥပနိႆယ ပစၥေယာလို႔ ေခၚတယ္။
မွန္လွပါ ဘုရား။

အားထုတ္ဆဲ အခိုက္အတန္႔ မွာ မ်က္စိကေတာ႔ ေတာင္ႀကည္႔ ေၿမာက္ႀကည္႔ ႀကည္႔ေသးရဲ႕လား။
မႀကည္႔ပါ ဘုရား။
နားကေကာ ဟိုေထာင္ သည္ေထာင္ ေထာင္ေသးရဲ႔႕လား။
မေထာင္ပါ ဘုရား။
နားေခါင္းကေကာ ဟိုရူ သည္ရူ ရူေသးရဲ႕လား။
မရူပါ ဘုရား။
ပါးစပ္ကေကာ ဟိုစားခ်င္ သည္စားခ်င္ ရွိေသးရဲ႕႔လား။
မရွိပါဘုရား။
ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကေကာ ဟိုသြားခ်င္ ဒီသြားခ်င္ ရွိေသးရဲ႕လား။
မရွိပါဘုရား။
အဲဒီေတာ႔ စကၡဳ ေသာတ ဃာန ဇိ၀ွါ ကာယ ဆိုတဲ႔ ဣေၿႏၵ ငါးပါး မလုံဘူးလား။
လုံပါ၏ ဘုရား။
အဲဒါ ဣၿႏၵိယ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္ကြဲ႕ ။
ဆက္ရန္ --

စြန္းလြန္း ႏွင္႔ သူ႔တရားမ်ား ( ၃ )

ေမး။ ။ တေထာင္႔ငါးရာတည္းဟူေသာ ကိေလသာဟာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးတြင္ ဘယ္ေနရာမွာ ကိန္းပါသတုံး ဘုရား။
ေၿဖ။ ။ သိခ်င္သလား၊ သိခ်င္လ်င္ ဇာတိၿမင္ေအာင္ႀကည္႔ ၊ ဇာတိ ကိန္းတယ္။

ေမး။ ။ ဘယ္လို ဇာတိ ဘယ္လို ၿမင္ေအာင္ ႀကည္႔ရမွာတုံး ဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ေၿမ ေရ ေလ မီး ဓာတ္ႀကီး ေလးပါး ရွိတယ္ မဟုတ္လား၊ ၎ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးကို သခၤါရက ၿပဳၿပင္ေပးေတာ႔ သိမွဳ႕ မွတ္မွဳ႕ ခံစားမွဳ႕ ၿဖစ္ေပၚ၍ လာတယ္။ အဲတာ ဇာတိပဲ။ အဲဒီ ဇာတိကို ၿမင္ေအာင္ႀကည္႔က သိလိမ္႔ မယ္။

ေမး။ ။ ရဟန္းမ်ား၌ သိအပ္ေသာ တရားငါးပါးကိုအမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဘုရား။
ေၿဖ။ ။ ( ၁ ) အလိုရွိၿခင္း၊
( ၂ ) က်က္စားၿခင္း၊
( ၃ ) ေထာက္တည္ၿခင္း၊
( ၄ ) ႏွလုံးသြင္းၿခင္း၊
( ၅ ) ၿပီးဆုံးၿခင္း၊
အလိုရွိတာက ဘာကို အလိုွရွိတာတုံး ဆိုလ်င္သုခခ်မ္းသာကို အလိုရွိတယ္၊
ပညာ ကို က်က္စားတယ္၊
သီလ သမာဓိ ပညာကို ေထာက္တည္တယ္၊

ေႀကာင္႔ႀကမွဳ႕ ေတာင္႔တမွဳ႕ ကင္းတာကို ႏွလုံးသြင္းတယ္၊
နိဗၺာန္ကို ၿပီးဆုံးတယ္၊
အဲဒါ ရဟန္းမ်ား၌ သိအပ္ေသာ တရားငါးပါးပဲ။ ။

ဦးႏု - စြန္းလြန္းႏွင္႔ ပဌာန္းတရားေတာ္

တကာႀကီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေနစဥ္အခါက ၿမင္းၿခံ ဂူေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးက၀ိ ရွိတယ္လို႔ မႀကားဘူးလား၊
ႀကားပါ၏ ဘုရား။
အဲဒါ ဟိတ္ခတ္တာ၊ ေဟတု ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္၊ ၎ေနာက္ သြားအုံးမွ ပါေလ လို႔ အာရုံက မဆန္႔ဘူးလား။
ဆန္႔ပါ၏ ဘုရား။
အဲဒီ အာရုံ ဆန္႔တာကုိ အာရမၼဏ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္။

ေနာက္တဖန္ အိမ္မွာ က်ီးစားစား ေခြးစားစား ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ေၿခရင္းသို႔ မေ၇ာက္ေရာက္ေအာင္ သြားအုံးမွဘဲလို႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို အာရုံက ဆြဲလာ၍ အခုဘုန္းႀကီးေၿခေတာ္ရင္းသို႔ ေရာက္လာတာဟာ ဒကာႀကီး လာခ်င္လို႔ လာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ခႏၶာကိုုယ္ႀကီးကို အာရုံက အဓိပတိတပ္၍ ဆြဲလာၿခင္းေႀကာင္႔ အဓိပတိ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္၊
မွန္လွပါ၏ ဘုရား။
အဲဒါ ဘာေႀကာင္႔ လာရတာလဲ ဆိုလ်င္ ေရွးက ဘုန္းႀကီးႏွငေရွးက ဘုန္းႀကီးႏွင္႔ ေတြ႕ခဲ႔ရဘူးလို႔ ခုေတြ႔ခ်င္တယ္။ ခု ေတြ႔ခ်င္လို႔ ေတြ႔ရၿပန္တယ္၊ ေနာင္ကုိလဲ ေတြ႔ရေလအုံးမယ္။
ဒကာႀကီး ၀က္သားမ်ား စားဘူးသလား။
စားဘူးပါ၏ ဘုရား။
အဲ ေရွးက ၀က္သားကို စားခဲ႔ ဘူးလို႔ ခုစားခ်င္တယ္။ ခုစားခ်င္လို႔ စားရၿပန္တယ္၊ ေနာင္ကို လဲ စားရေလအုံးမယ္။
ေခြးသားေကာ စားဘူးပါသလား။
မစားဘူးပါ ဘုရား။
အဲ ေရွးက ေခြးသား မစားဘူးလို႔ ခု မစားခ်င္ဘူး၊ ခု မစားခ်င္လို႔ ခု မစားဘူး၊ ေနာင္ကိုလဲ စားရမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေရွးက ဒီ တရားမ်ိဳးကိုု နာခဲ႔ ရဘူးလို႔ ခု နာခ်င္တယ္။ ခု နာခ်င္လို႔ နာရၿပန္တယ္၊ ေနာင္ကို လဲ နာရေလအုံးမယ္။
အနႏၱရ၊ သမနႏၱရ ၊ သဟဇာတ ၊ အညမည ပစၥည္း ဆက္မသြားဘူးလား၊
သြားပါ၏ ဘုရား၊
ဘုန္းႀကီး၏ ေၿခရင္းေရာက္ေတာ႔ ဘုန္းႀကီးက ေရွးဦးစြာ ဘုရားကန္ေတာ႔၊ ေမတၱာပို႔ ၊ အမွ်ေ၀ ၊ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ကုိ ဘုရားလွူဳ၊ ႏွာသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကုိထား၊ ေလတိုးထိေတာ႔ သိလိမ္႔ မယ္။ သိတဲ႔ အေပၚ သတိထားရမယ္။ ေၿပာေတာ႔ နိႆယ ပစၥေယာ၊ ဥပနိႆယ ပစၥေယာလို႔ ေခၚတယ္။
မွန္လွပါ ဘုရား။

အားထုတ္ဆဲ အခိုက္အတန္႔ မွာ မ်က္စိကေတာ႔ ေတာင္ႀကည္႔ ေၿမာက္ႀကည္႔ ႀကည္႔ေသးရဲ႕လား။
မႀကည္႔ပါ ဘုရား။
နားကေကာ ဟိုေထာင္ သည္ေထာင္ ေထာင္ေသးရဲ႔႕လား။
မေထာင္ပါ ဘုရား။
နားေခါင္းကေကာ ဟိုရူ သည္ရူ ရူေသးရဲ႕လား။
မရူပါ ဘုရား။
ပါးစပ္ကေကာ ဟိုစားခ်င္ သည္စားခ်င္ ရွိေသးရဲ႕႔လား။
မရွိပါဘုရား။
ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကေကာ ဟိုသြားခ်င္ ဒီသြားခ်င္ ရွိေသးရဲ႕လား။
မရွိပါဘုရား။
အဲဒီေတာ႔ စကၡဳ ေသာတ ဃာန ဇိ၀ွါ ကာယ ဆိုတဲ႔ ဣေၿႏၵ ငါးပါး မလုံဘူးလား။
လုံပါ၏ ဘုရား။
အဲဒါ ဣၿႏၵိယ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္ကြဲ႕ ။
ဆက္ရန္ --

မုၿဒာအေႀကာင္း သိေကာင္းစရာ ( ၄ )

ဘူဖႆ မုၿဒာ ေၿမကို သက္ေသညႊန္းဟန္ ( ဘူမိဖႆ ဟူ၍လည္း ရွိပါသည္၊ ဘူမိ ေၿမႀကီးကို ၊ ဖႆ - ထိေတြ႔၍ သက္ေသတည္ေတာ္မူဟန္၊

ၿမန္မာတို႔ ႀကားဖူးေသာ ဇာတ္လမ္း၌ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဘုရားၿဖစ္ကာနီး မာနတ္ လာေရာက္ ေႏွာက္ယွက္ေလေသာအခါ

ဤ အပရာဇိတ ပလႅင္ကား ငါဘုရားကိုယ္တိုင္ ေလးသေခ်ၤ ႏွင္႔ ကမၻာ တစ္သိန္း ပါရမီ ၿဖည္႔ဆည္းၿပီးမွ ရရွိၿခင္း ၿဖစ္ေပတယ္၊ သင္မာနတ္နွင္႔ လုံး၀ မဆိုင္၊ ငါဘုရား သည္သုေမဓာ ရေသ႔ဘ၀မွ စ၍ ေ၀ႆႏၱရာ မင္းဘ၀တိုင္ေအာင္ ဒါန ပါရမီ ကို ၿဖည္႔ဆည္းခဲ႔ၿပီး ဤေၿမႀကီးေပၚမွာ ေရစက္ခ် သက္ေသညြန္းခဲ႔သည္၊

ယခုု အခ်ိန္၀ယ္ သက္၇ွိသတၱ၀ါေတြကို ငါဘုရား မတိုင္တည္လိုေပ၊ သက္မဲ႔ ၿဖစ္ေသာ ဤ ကမၻာေၿမႀကီးသည္ မသိေလေရာ႔သလား- ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီး လက္ေတာ္ၿဖင္႔ မဟာ ပထ၀ီ ေၿမႀကီးကို ညြန္ၿပေတာ္မူရာ မဟာပထ၀ီ ေၿမႀကီးသည္ အုိးထိန္းစက္သဖြယ္ သြက္သြက္ခါေအာင္ တုန္လွဳပ္သၿဖင္႔ မာနတ္စစ္တပ္လဲ လန္႔ၿဖန္႔ကာ ထြက္ေၿပးေသာ ဟူ၏၊

ထုိ႔ေႀကာင္႔ပင္ ယခု အခါ၀ယ္ အလွဴဒါန ၿပဳၿပီး ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ရာ၌ ေၿမေပၚသို႔ သြန္းေလာင္းၿခင္း တနည္းအားၿဖင္႔ သက္ေသထားၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္။ ေမးစရာကား ေရစက္မခ်ရင္ေကာ ဒါန မေၿမာက္ဘူးလား ဟု ေမးခဲ႔ေသာ္ ေၿမာက္ပါသည္၊ ေရစက္ခ်ၿခင္းကား သက္ေသ တည္ၿခင္း သက္သက္သာ ၿဖစ္ေပသည္၊ အကယ္၍ အခဲအခဲ တစုံတရာ ႀကံဳေတြ႕ရခ်ိန္၀ယ္ ေၿဖရွင္းဖို႔အတြက္ သက္ေသၿပဳ သစၥာ ဆိုက ေၿပေပ်ာက္နိုင္ေသာေႀကာင္႔ ၿပဳလုပ္သင္႔ပါသည္၊

ဒါကေတာ႔ အဥၨလီကရ - လက္အုပ္ခ်ီဟန္ မုၿဒာ

စ်ာန မုၿဒာ- စ်ာန္သမာပတ္ ၀င္စားေနေတာ္မူဟန္၊ ( ဓ်ာန မုၿဒာ ၊ သမာဓိ မုၿဒာ ဟူ၍လည္း ေခၚဆိုေနႀကေပသည္၊

လက္ႏွဖက္ယွက္ကာ လက္မ ထိပ္ႏွစ္ခု ထိထားေသာ ရုပ္ပုံေတာ္၊

လလိတ မုၿဒာ- တင္႔တယ္ စံပယ္ဟန္၊

ဘယ္ေၿခကို တင္ပလႅင္ခ်ိတ္ၿပီး ညာေၿခကို ေအာက္သို႔ တြဲေလာင္းခ်ထားေသာေႀကာင္႔ အထူးအားၿဖင္႔ ခုံအၿမင္႔မွာ

ထိုင္ေသာအခါ သီတင္းသုံးဟန္ ၿဖစ္ပါသည္၊ လလိတ ပုံေတာ္ကို ရွာေဖြေသာ္လည္း မေတြ႔ရေသးပါ၊

အၿခားေသာ မုၿဒာ အမ်ိဳးေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ရွိသည္ ဟု ပဋိမာသိကၡာ၀လိ က်မ္းက ဆိုေပသည္၊ အင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရား ကို အသြား အေသာကမင္း ေကာင္းမွဳ႔ေတာ္ၿဖစ္ေသာ အလိုေတာ္ေပါက္ ဘုရား အတြင္းက ေရွးခတ္ အႏုပညာ လက္ရာေလးကို သေဘာက်လို႔ မွတ္တမ္းတင္ ထားတာပါ၊

ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရားကို ေရာက္ဖူးသူ တိုင္း က စိမ္းၿမ ႀကည္လင္ေနတဲ႔ ေရၿပင္က်ယ္ႀကီးမွာ ေအးၿမ သန္႔ရွင္း လတ္ဆတ္တဲ႔ သဘာ၀ ေလေအးေအးေလးေတြ ရွဴရွိဳက္ရင္း သြားခဲ႔ရသမွ် ခရီး ရဲ႕ ပင္ပန္းမွဳ႕ေတြကို ေၿဖေဖ်ာက္ေပးတယ္ ဆိုၿပီး လြမ္းတတ္ႀကပါတယ္၊ ဇင္ေယာ္ငွက္ေလးေတြရဲ႕ အစာ စားဖို႔ လုိက္လံ ေနတဲ႔ ၿမင္ကြင္းေလးေတြကလဲ ေမ႔လို႔ မရနိုင္ပါဘူး။ အံံ႕ႀသစရာက ဘုရားကို အသြားမွာ သူတို႔အတြက္ အစာ ၀ယ္လာတတ္ႀကတယ္ ဆိုတာ သိလို႔ လိုက္လာႀကေပမယ္႔ အၿပန္ခရီးမွာေတာ႔ လွည္႔ေတာင္ မႀကည္႔ႀကေတာ႔ပါ၊

ဆိုရုိးေလးေတာ႔ ရွိသား သူေသ ကိုယ္စား ကိုယ္ေသ သူစား ဆိုလား - ဆိုလိုတာက အင္းသူ အင္းသားေတြေသရင္ တခ်ိဳ႕က အင္းထဲမွာပဲ အေလာင္းကို ေက်ာက္ခဲဆြဲၿပီး ၿမွဳပ္ႀကတယ္၊ အေလာင္းကို အင္းထဲက ငါးေတြက စားမွာေပါ႔။ ၿပီးေနာက္ အဲဒီ ငါးေတြကိုပဲ လူေတြက ၿပန္စားေနႀကတာေလ ။ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္လ်က္ -