ခ်င္းေတာင္တန္း ရဲ႕ သခင္ႀကီး

ခ်င္းေတာင္တန္း တစ္ေႀကာလုံး မုိးမရြာတာႀကာၿပီ၊ ဘယ္လိုေတြၿဖစ္ေနပါလိမ္႔ --- --
ဒါဆို သခင္ႀကီး လုပ္ထားတာပဲ ၿဖစ္မယ္ - လာ သြားႀကစို႔ သခင္ႀကီးကို သြားေၿပာႀကမယ္ ---

ဒီေန႔ ေနမပြင္႔နုိင္ေလာက္ေအာင္ ၿမဴခိုးေတြ ပိတ္သဲေနတာပဲ၊ ေတာင္ယာ လုပ္ခ်င္တာေတာင္ လုပ္လို႔ မရႀကဘူး၊ ၿမဴေတြ ဆုိုင္းေနတာ သခင္ႀကီး လုပ္ထားလို႔ ၿဖစ္မယ္ --
လာ သြားႀကစို႔ရဲ႕ သခင္ႀကီးကုိ သြားေၿပာၿပီး ေနပူေအာင္ လုပ္ေပးခိုင္းႀကမယ္ -- -

ဒကာတို႔-- ဒီေန႔ ေတာလိုက္ မသြားႀကပါနဲ႔၊ အႏၱရာယ္နဲ႔ တုိးလိမ္႔မယ္၊ သားေကာင္လဲ ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊
သခင္ႀကီး -- -- ကယ္ပါအုံး - ဒီမွာ လူတေယာက္ ေတာ၀က္ အပက္ခံလိုက္ရလို႔ပါ - --

အဲလုိ အဲလိုမ်ိဳး ဒုကၡအားလုံး တုိ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္၊ ခ်င္းတမ်ိဳးသားလုံးရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ဗိုက္ႀကီးသည္ ကေလးမေမြးနိုင္တာက အစ လုိုက္လံ ကူညီေပးခဲ႔ရတဲ႔ သခင္ႀကီး ေခၚ ေတာင္တန္းဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဘ၀ဟာ ခက္ခဲႀကမ္းတမ္း ပင္ပန္းခဲ႔ပါတယ္။

ေဆာင္းတြင္းကာလရဲ႕ တခုေသာ ညမွာေတာ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး သီတင္းသုံးတဲ႔ ေတာင္ေပၚေက်ာင္း၀င္း
ၿပင္ေလးထဲမွာ ကပၸိယခ်င္းဒကာတေယာက္ရယ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးရယ္ မီးလွဳံေနပါသတဲ႔၊ က်ားတေကာင္
ကလည္း ခ်မ္းလြန္းလို႔ ထင္ပါရဲ႕ မီးပုံေဘးနားအထိ ေရာက္လာၿပီး ၿငိမ္၀ပ္စြာ မီးလွဳံေနတယ္၊ ဒီမွာတင္ ခ်င္းဒကာက က်ားႀကီးကုိ ႀကည္႔ကာ သတ္ၿပီး ေရာင္းစားလိုက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ လို႔ စိတ္တြင္းက ႀကံစည္ကာ အကုသိုလ္စိတ္မ်ား ၿဖစ္လာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထဲ က်ားႀကီးဟာ အမွတ္မထင္ ေဟာက္လိုက္ပါသတဲ႔၊ ဒီမွာတင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက --

ဒကာႀကီးက သူ႔ကို ရန္ၿပဳဖို႔ ဘာေႀကာင္႔ စိတ္ကူးရတာလဲ ပါဏာတိပါတ ကို မလုပ္ရဘူးေလ -
တင္ပါ တပည္႔ေတာ္ ေစာေစာကေတာ႔ ေႀကာက္ေနတာပါ၊ ေနာက္ေတာ႔ သူက ရန္မၿပဳမွန္း သိတာေႀကာင္႔ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ ၀င္လာမိတာပါဘုရား -- ဟု ေလ်ာက္ထားသတဲ႔၊

ခ်င္းေတာင္တန္းက အေတြ႔အႀကဳံမ်ား

အသြားအလာ ခက္ခဲ၍ ေဝးလံ ေခါင္းပါးေသာ ေတာင္တန္း ေဒသ မ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ မွ် သီတင္းသုံး ေနထုိင္လ်က္ ေဒသခံ တုိင္းရင္းသား မ်ားအား ဗုဒၶ တရားေတာ္မ်ားကို မ်ိဳးေစ႔ခ် ေပးေတာ္မူခဲ႔ၿပီး အိႏၵိယႏုိင္ငံ အာသံ ျပည္နယ္၊ မဏိပူရ ျပည္နယ္ႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံ စစ္တေကာင္း ေတာင္တန္း မ်ားႏွင့္ ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားအထိ လွည့္လည့္ သာသနာ ျပဳေတာ္ မူခဲ့သည္။

အထူးအားၿဖင္႔ ေမတၱာအရာတြင္ ႀကီးမားေတာ္မူကာ သတၲဝါတုိ႕ အေပၚ နူးညံ႕ေသာ စိတ္ထားၿဖင္႔ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးမပါ ေန႔ေရာ ညပါ ၾကမ္းတမ္းေသာ ေတာေတာင္ ခရီး၀ယ္ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းၿဖင္႔ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ပင္ပင္ပန္းပန္း သြားလာ၍ သာသနာ ျပဳေတာ္မူခဲ႔ၿပီး အစားအေသာက္ ကအစ ခ်ိဳးၿခံေခြ်တာကာ သာသနာၿပဳေတာ္မူခဲ႔သည္၊

တေန႔တေန႔ ဘုန္းေပးစရာ မရွိ၍ ပိန္းဥၿပဳတ္ ကန္စြန္းဥၿပဳတ္ၿဖင္႔လည္း ဆြမ္းတနပ္ ၿပီးေတာ္မူခဲ႔ရသည္လည္း ရွိခဲ႔၏။ ေဒသခံ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ကား ကိုးကြယ္ခံ တန္ခိုးရွင္ႀကီးဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သခင္ႀကီး ဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚေ၀ၚႀကကာ ခ်စ္ေႀကာက္ ရုိေသေလးစားႀကေပသည္၊ တခါတရံ ခ်မ္းေအးေသာ ေဆာင္းတြင္းကာလ၀ယ္ ထူထဲေသာ ေစာင္အထပ္ထပ္ ၿခဳံထားေသာ္လည္း ေတာင္ေပၚေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူေသာ သခင္ႀကီး ေက်ာင္းသကၤန္းထက္မွ ေစာင္မ်ားကို ေဖာက္ထြက္ကာ ထူးဆန္းေသာ အလင္းေရာင္တန္းမ်ား

ၿဖာထြက္ေနၿခင္း၊ ေက်ာင္းသကၤန္းတခုလုံး လင္းထိန္ေနၿခင္း စေသာ ထူးဆန္းဖြယ္ရာမ်ားကို ေတာင္ေၿခမွ ခ်င္း တုိင္းရင္းသား ဒကာ ဒကာမမ်ား မႀကာခဏ ေတြ႔ၿမင္ႀကရသည္ ဟု ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အထၳဳပၸတိၱ စာအုပ္တြင္ ဖတ္ရွဳ႕ရေပသည္၊ ထုိအတြက္ေႀကာင္႔လည္း ဆရာေတာ္ႀကီးအား ေမတၱာ၀ိဟာရီ ( ေမတၱာၿဖင္႔ အၿမဲမၿပတ္ေနေလ႔ရွိေသာ ) မေထရ္ႀကီး ဟူ၍ ရဟန္းရွင္လူ အမ်ားက လက္ခံ ႀကည္ညိဳခ႔ဲႀက၇သည္။

အနည္းဆုံး တနွစ္တေခါက္အေနၿဖင္႔ ၿမန္မာၿပည္ အလယ္ပိုင္း ေအာက္ပိုင္းေဒသမ်ားသို႔ ႀကြေတာ္မူကာ သက္ေတာ္ႀကီးရင္႔ေတာ္မူသည္အထိ ဒကာ ဒကာမတို႔အား ေမတၱာၿဖင္႔ ခ်ီးေၿမာက္ေတာ္မူခ႔ဲသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ပရိတ္ရြတ္တုိင္း တရားေဟာတုိင္းမွာလဲ ေရအုိးေရခြက္ ပုလင္း စသည္တို႔၌ရွိေသာ ေ၇မ်ား ဆူေ၀ လ်ံတက္ ေလ႔ရွိေသာေႀကာင္႔ ေရဆူဆရာေတာ္ ဟုလည္း ေက်ာ္ႀကားေတာ္မူခဲ႔ေပသည္။

လူျဖစ္ေလရ၊ ဒုလႅဘ၌

ျဖည့္ၾကေရာင္ဝါ၊ လထက္သာသည္၊

ပညာအလင္း ကိုယ္မွာဝင္းေစ၊

ဇင္မင္းဆယ္ဆ၊ မွ်မကသည့္

စာဂအက်င့္၊ ေမႊးသျဖင့္လွ်င္၊

အခြင့္ထိုက္တန္ ေနရာမွန္၌

သက္ပန္ရာျပည့္ တည္ေစသတည္း။ ။

ဘ၀မွာ ထုိက္တန္စြာ ဘာ၀နာ ပြားမ်ားအားထုတ္ ထားသူအတြက္ ေကာင္းရာ သုဂတိ ေရာက္ေစဖို႔ ဆုေတာင္း ေပးေနစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူးေလ၊

တကၠသိုလ္ဘုန္းနိုင္က သဇင္ပန္းကို တင္စားသလို စာေရးသူကလဲ ၁၃၅၇ ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလဆန္း ၇ရက္ (၂၇၊ ၁၂၊ ၁၉၉၅) ေန႕ ညေန ( ၆ း ၃၀) နာရီ အခ်ိန္၌ သက္ေတာ္ ၈၆ ႏွစ္၊ သိကၡာေတာ္ ၆၆ ဝါ အရတြင္ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ဖလမ္း ၿမိဳ႕နယ္၊ လုံပီး ေက်း႐ြာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႕ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္ ႀကြေရာက္ေတာ္မူစဥ္ မႏၱေလး ေလဆိပ္မွာပင္ တဘ၀ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေတာ္မူခဲ႔ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္တို႔ကို ပူေဇာ္ေသာအားၿဖင္႔ေရးသား ပူေဇာ္အပ္ပါသည္၊

ခ်င္းေတာင္တန္း ရဲ႕ သခင္ႀကီး

ခ်င္းေတာင္တန္း တစ္ေႀကာလုံး မုိးမရြာတာႀကာၿပီ၊ ဘယ္လိုေတြၿဖစ္ေနပါလိမ္႔ --- --
ဒါဆို သခင္ႀကီး လုပ္ထားတာပဲ ၿဖစ္မယ္ - လာ သြားႀကစို႔ သခင္ႀကီးကို သြားေၿပာႀကမယ္ ---

ဒီေန႔ ေနမပြင္႔နုိင္ေလာက္ေအာင္ ၿမဴခိုးေတြ ပိတ္သဲေနတာပဲ၊ ေတာင္ယာ လုပ္ခ်င္တာေတာင္ လုပ္လို႔ မရႀကဘူး၊ ၿမဴေတြ ဆုိုင္းေနတာ သခင္ႀကီး လုပ္ထားလို႔ ၿဖစ္မယ္ --
လာ သြားႀကစို႔ရဲ႕ သခင္ႀကီးကုိ သြားေၿပာၿပီး ေနပူေအာင္ လုပ္ေပးခိုင္းႀကမယ္ -- -

ဒကာတို႔-- ဒီေန႔ ေတာလိုက္ မသြားႀကပါနဲ႔၊ အႏၱရာယ္နဲ႔ တုိးလိမ္႔မယ္၊ သားေကာင္လဲ ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊
သခင္ႀကီး -- -- ကယ္ပါအုံး - ဒီမွာ လူတေယာက္ ေတာ၀က္ အပက္ခံလိုက္ရလို႔ပါ - --

အဲလုိ အဲလိုမ်ိဳး ဒုကၡအားလုံး တုိ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္၊ ခ်င္းတမ်ိဳးသားလုံးရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ဗိုက္ႀကီးသည္ ကေလးမေမြးနိုင္တာက အစ လုိုက္လံ ကူညီေပးခဲ႔ရတဲ႔ သခင္ႀကီး ေခၚ ေတာင္တန္းဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဘ၀ဟာ ခက္ခဲႀကမ္းတမ္း ပင္ပန္းခဲ႔ပါတယ္။

ေဆာင္းတြင္းကာလရဲ႕ တခုေသာ ညမွာေတာ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး သီတင္းသုံးတဲ႔ ေတာင္ေပၚေက်ာင္း၀င္း
ၿပင္ေလးထဲမွာ ကပၸိယခ်င္းဒကာတေယာက္ရယ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးရယ္ မီးလွဳံေနပါသတဲ႔၊ က်ားတေကာင္
ကလည္း ခ်မ္းလြန္းလို႔ ထင္ပါရဲ႕ မီးပုံေဘးနားအထိ ေရာက္လာၿပီး ၿငိမ္၀ပ္စြာ မီးလွဳံေနတယ္၊ ဒီမွာတင္ ခ်င္းဒကာက က်ားႀကီးကုိ ႀကည္႔ကာ သတ္ၿပီး ေရာင္းစားလိုက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ လို႔ စိတ္တြင္းက ႀကံစည္ကာ အကုသိုလ္စိတ္မ်ား ၿဖစ္လာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထဲ က်ားႀကီးဟာ အမွတ္မထင္ ေဟာက္လိုက္ပါသတဲ႔၊ ဒီမွာတင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက --

ဒကာႀကီးက သူ႔ကို ရန္ၿပဳဖို႔ ဘာေႀကာင္႔ စိတ္ကူးရတာလဲ ပါဏာတိပါတ ကို မလုပ္ရဘူးေလ -
တင္ပါ တပည္႔ေတာ္ ေစာေစာကေတာ႔ ေႀကာက္ေနတာပါ၊ ေနာက္ေတာ႔ သူက ရန္မၿပဳမွန္း သိတာေႀကာင္႔ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ ၀င္လာမိတာပါဘုရား -- ဟု ေလ်ာက္ထားသတဲ႔၊

ခ်င္းေတာင္တန္းက အေတြ႔အႀကဳံမ်ား

အသြားအလာ ခက္ခဲ၍ ေဝးလံ ေခါင္းပါးေသာ ေတာင္တန္း ေဒသ မ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ မွ် သီတင္းသုံး ေနထုိင္လ်က္ ေဒသခံ တုိင္းရင္းသား မ်ားအား ဗုဒၶ တရားေတာ္မ်ားကို မ်ိဳးေစ႔ခ် ေပးေတာ္မူခဲ႔ၿပီး အိႏၵိယႏုိင္ငံ အာသံ ျပည္နယ္၊ မဏိပူရ ျပည္နယ္ႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံ စစ္တေကာင္း ေတာင္တန္း မ်ားႏွင့္ ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားအထိ လွည့္လည့္ သာသနာ ျပဳေတာ္ မူခဲ့သည္။

အထူးအားၿဖင္႔ ေမတၱာအရာတြင္ ႀကီးမားေတာ္မူကာ သတၲဝါတုိ႕ အေပၚ နူးညံ႕ေသာ စိတ္ထားၿဖင္႔ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးမပါ ေန႔ေရာ ညပါ ၾကမ္းတမ္းေသာ ေတာေတာင္ ခရီး၀ယ္ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းၿဖင္႔ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ပင္ပင္ပန္းပန္း သြားလာ၍ သာသနာ ျပဳေတာ္မူခဲ႔ၿပီး အစားအေသာက္ ကအစ ခ်ိဳးၿခံေခြ်တာကာ သာသနာၿပဳေတာ္မူခဲ႔သည္၊

တေန႔တေန႔ ဘုန္းေပးစရာ မရွိ၍ ပိန္းဥၿပဳတ္ ကန္စြန္းဥၿပဳတ္ၿဖင္႔လည္း ဆြမ္းတနပ္ ၿပီးေတာ္မူခဲ႔ရသည္လည္း ရွိခဲ႔၏။ ေဒသခံ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ကား ကိုးကြယ္ခံ တန္ခိုးရွင္ႀကီးဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သခင္ႀကီး ဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚေ၀ၚႀကကာ ခ်စ္ေႀကာက္ ရုိေသေလးစားႀကေပသည္၊ တခါတရံ ခ်မ္းေအးေသာ ေဆာင္းတြင္းကာလ၀ယ္ ထူထဲေသာ ေစာင္အထပ္ထပ္ ၿခဳံထားေသာ္လည္း ေတာင္ေပၚေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူေသာ သခင္ႀကီး ေက်ာင္းသကၤန္းထက္မွ ေစာင္မ်ားကို ေဖာက္ထြက္ကာ ထူးဆန္းေသာ အလင္းေရာင္တန္းမ်ား

ၿဖာထြက္ေနၿခင္း၊ ေက်ာင္းသကၤန္းတခုလုံး လင္းထိန္ေနၿခင္း စေသာ ထူးဆန္းဖြယ္ရာမ်ားကို ေတာင္ေၿခမွ ခ်င္း တုိင္းရင္းသား ဒကာ ဒကာမမ်ား မႀကာခဏ ေတြ႔ၿမင္ႀကရသည္ ဟု ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အထၳဳပၸတိၱ စာအုပ္တြင္ ဖတ္ရွဳ႕ရေပသည္၊ ထုိအတြက္ေႀကာင္႔လည္း ဆရာေတာ္ႀကီးအား ေမတၱာ၀ိဟာရီ ( ေမတၱာၿဖင္႔ အၿမဲမၿပတ္ေနေလ႔ရွိေသာ ) မေထရ္ႀကီး ဟူ၍ ရဟန္းရွင္လူ အမ်ားက လက္ခံ ႀကည္ညိဳခ႔ဲႀက၇သည္။

အနည္းဆုံး တနွစ္တေခါက္အေနၿဖင္႔ ၿမန္မာၿပည္ အလယ္ပိုင္း ေအာက္ပိုင္းေဒသမ်ားသို႔ ႀကြေတာ္မူကာ သက္ေတာ္ႀကီးရင္႔ေတာ္မူသည္အထိ ဒကာ ဒကာမတို႔အား ေမတၱာၿဖင္႔ ခ်ီးေၿမာက္ေတာ္မူခ႔ဲသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ပရိတ္ရြတ္တုိင္း တရားေဟာတုိင္းမွာလဲ ေရအုိးေရခြက္ ပုလင္း စသည္တို႔၌ရွိေသာ ေ၇မ်ား ဆူေ၀ လ်ံတက္ ေလ႔ရွိေသာေႀကာင္႔ ေရဆူဆရာေတာ္ ဟုလည္း ေက်ာ္ႀကားေတာ္မူခဲ႔ေပသည္။

လူျဖစ္ေလရ၊ ဒုလႅဘ၌

ျဖည့္ၾကေရာင္ဝါ၊ လထက္သာသည္၊

ပညာအလင္း ကိုယ္မွာဝင္းေစ၊

ဇင္မင္းဆယ္ဆ၊ မွ်မကသည့္

စာဂအက်င့္၊ ေမႊးသျဖင့္လွ်င္၊

အခြင့္ထိုက္တန္ ေနရာမွန္၌

သက္ပန္ရာျပည့္ တည္ေစသတည္း။ ။

ဘ၀မွာ ထုိက္တန္စြာ ဘာ၀နာ ပြားမ်ားအားထုတ္ ထားသူအတြက္ ေကာင္းရာ သုဂတိ ေရာက္ေစဖို႔ ဆုေတာင္း ေပးေနစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူးေလ၊

တကၠသိုလ္ဘုန္းနိုင္က သဇင္ပန္းကို တင္စားသလို စာေရးသူကလဲ ၁၃၅၇ ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလဆန္း ၇ရက္ (၂၇၊ ၁၂၊ ၁၉၉၅) ေန႕ ညေန ( ၆ း ၃၀) နာရီ အခ်ိန္၌ သက္ေတာ္ ၈၆ ႏွစ္၊ သိကၡာေတာ္ ၆၆ ဝါ အရတြင္ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ဖလမ္း ၿမိဳ႕နယ္၊ လုံပီး ေက်း႐ြာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႕ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္ ႀကြေရာက္ေတာ္မူစဥ္ မႏၱေလး ေလဆိပ္မွာပင္ တဘ၀ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေတာ္မူခဲ႔ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္တို႔ကို ပူေဇာ္ေသာအားၿဖင္႔ေရးသား ပူေဇာ္အပ္ပါသည္၊

ေမတၱာ၀ိဟာရီ ( သို႔ ) ေတာင္တန္းသာသနာၿပဳဆရာေတာ္

ငယ္စဥ္ဘ၀ စခဲ႔ရ

ဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာကို ၁၂၇၂ ခု၊ ျပာသုိ လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္၊ (၁၅ ဇန္န၀ါရီ ၁၉၁၁)တနဂၤေႏြေန႔တြင္ စစ္ကုိင္းတုိင္း ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕နယ္ ေႏြတြင္းကုန္းေက်းရြာ တြင္ ခမည္းေတာ္ ဦးဘိုးညိဳ မယ္ေတာ္ေဒၚေသးတာ မွ ဖြားၿမင္ခဲ႔သည္။၁၂၈၄ ခုႏွစ္တြင္ ႐ြာေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱဝိလာသကုိ ဥပဇၥ်ာယ္ ျပဳ၍ မိဘ ႏွစ္ပါး တုိ႕၏ ပစၥယာ ႏုဂၢဟျဖင့္ ရွင္သာမေဏ အျဖစ္ ေရာက္ေတာ္ မူသည္။ ၁၂၉၂ ခုႏွစ္၊ ေႏြတြင္းကုန္း႐ြာ ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱဝိလာသကုိ ဥပဇၥ်ာယ္ ျပဳ၍ ရဟန္း အျဖစ္သုိ႕ ေရာက္ေတာ္မူသည္။

စာေပေလ႔လာ ဘ၀မွာ

ဆရာေတာ္သည္ မုံ႐ြာၿမိဳ႕ ေ႐ႊသိမ္ေတာ္တုိက္၊ မဟာ လယ္တီတုိက္၊ စစ္ကုိင္းေတာင္ မဟာ သမယေခ်ာင္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ခ်မ္းသာႀကီး ေျမာက္တုိက္၊ အမရပူရၿမိဳ႕ တူးေမာင္းတုိက္၊ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ မဟာ ဝိသုတာ ရာမတုိက္ ဆရာေတာ္မ်ား ထံတြင္ ပိဋကတ္ က်မ္းစာမ်ား ကို တတ္စြမ္းသမွ် သင္ယူ ခဲ့သည္။ ေရွးေခတ္စာသင္နည္းအရ က်မ္းႀကီးေပါက္ သင္ယူ တတ္ေျမာက္ ေတာ္မူခဲ႔ၿပီး အဂၤလိပ္စာ၊ ခ်င္းစာေပ၊ ခ်င္းဘာသာ စကား တုိ႕ကုိလည္း ေလ့လာ တတ္ေျမာက္ ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တုိင္း ကမာ႐ြတ္ ၿမိဳ႕နယ္ ဝါဆုိေက်ာင္းႏွင့္ လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္ ေအာင္ခ်မ္းသာ ေက်ာင္းတုိ႕၌ စာဝါမ်ား ပုိ႔ခ်ခဲ့သည္။

သာသနာၿပဳတို႔ အတုယူစရာ

စာေပမ်ား သင္ယူတတ္ေၿမာက္ၿပီး၍ သပိတ္တလုံး ပိုက္ကာ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ႔သည္၊ နွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ကာလပတ္လုံး ခ်င္းေတာင္တန္းတေလ်ာက္ သာသနာၿပဳေတာ္မူၿပီး ရံဖန္ ရံခါမွသာ ၿပည္မႀကီးမွာ ဒကာဒကာမတို႔ ပင္႔ေလ်ာက္ခ်က္အရ ႀကြေ၇ာက္ ခ်ီးေၿမွာက္ေတာ္မူသည္၊

တဘ၀ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခ်ိန္

၁၃၅၇ ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလဆန္း ၇ရက္ (၂၇၊ ၁၂၊ ၁၉၉၅) ေန႕ ညေန ( ၆ း ၃၀) နာရီ အခ်ိန္၌ သက္ေတာ္ ၈၆ ႏွစ္၊ သိကၡာေတာ္ ၆၆ ဝါ အရတြင္ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ဖလမ္း ၿမိဳ႕နယ္၊ လုံပီး ေက်း႐ြာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႕ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္ ႀကြေရာက္ေတာ္မူစဥ္ မႏၱေလး ေလဆိပ္မွာပင္ တဘ၀ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေတာ္မူခဲ႔သည္။

ေရးသားခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ား

1. ကုိယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းမ်ား - ၁၉၈၉ ခုႏွစ္
2. ခ်မ္းေျမ့စြာ ဘဝ ေနနည္း တရားေတာ္ - ၁၉၈၉ ခုႏွစ္
3. ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာ ပုတီး စိပ္နည္းမ်ား - ၁၉၈၉ ခုႏွစ္
4. ဆရာေတာ္ အရွင္ ဦးဥတၲမသာရ၏ ကုိယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းမ်ား - ၁၉၅၄ ခုႏွစ္
5. ေတာင္တန္းတရား (ပထမတြဲ) - ၁၉၉၁ ခုႏွစ္

6. ေတာင္တန္း သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၲမသာရ - ၁၉၉၄ ခုႏွစ္
7. ပရိတ္ ေမတၲာ တန္ခုိး ထက္ေစေသာနည္း - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
8. ဘဝ တံခြန္ေအာင္ လမ္းၫႊန္ တရားေတာ္ - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
9. ဘဝ ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းၫႊန္ ေဒသနာ - ၁၉၉၃ ခုႏွစ္
10. ဘုန္ႀကီးမွတ္စု - ၁၉၉၇ ခုႏွစ္

11. ေမတၲာ စြမ္းအား လက္ေတြ႕ အက်ဳိးမ်ား - ၁၉၉၄ ခုႏွစ္
12. ေမတၲာရွင္ႀကီး၏ ေမတၲာစာ - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
13. ရဟန္း ဘဝ ခ်မ္းသာ (ပထမတြဲ) - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
14. ရဟန္း ဘဝ ခ်မ္းသာ (ဒုတိယတြဲ) - ၁၉၉၃ ခုႏွစ္
15. သံသရာဝဋ္ကုိ လြတ္ေအာင္ ႐ုန္းၾကစုိ႕ရဲ႕ - ၁၉၉၄ ခုႏွစ္

စာေစာင္အသီးသီးတြင္ ေရးသားခဲ့ေသာ ဓမၼေဆာင္းပါးမ်ား

1. ကုိယ္က ဖန္တီး၍ သံသရာ က်င္လည္ ေနၾကသည္၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၃၈) အမွတ္ (၁၈) မွ (၂၁) အထိ
2. ခ်င္းေစာ္ဘြားႀကီး ဦးဝမ္မႈံ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၂၉၊ ၁၁၊ ၁၉၃၇)
3. ခ်င္းေတာင္တန္း သာသနာျပဳ၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း (၅/ ၁၉၄၁)
4. ေတာင္တန္း သာသနာျပဳေရး၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၂၁) အမွတ္ (၁) (၁၊ ၁၊ ၁၉၄၇)
5. ေတာင္အစဥ္စဥ္ ေတာအထပ္ထပ္ သာသနာ ေရာင္ျခည္ ထင္ဟပ္ခဲ့ၿပီ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း အတြဲ

    (၁၀) အမွတ္ (၉) (၈၊ ၁၁၊ ၁၉၄၇)
6. ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ရွာမွီးၾကရာ၌ ၾကံဳႀကိဳက္တတ္ေသာ အခက္အခဲမ်ား၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း        အမွတ္     (၉၃) (၆/၁၉၄၁)
7. နာဂ ေတာင္တန္းသားတုိ႕၏ ေနာက္ကြယ္မွ ဤရက္ ဤ႐ြာမ်ား၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မဂၢဇင္း (၂၂၊ ၂၊ ၁၉၄၇)
8. ႏွစ္ျပည္ေထာင္ အေျခက် အလယ္က ေက်ာက္ေဆာင္ ေမွ်ာ္လုိ႕သာ မွန္းမိေတာ့ လြမ္းခမ္းငဲ့ ရစ္သီ၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၂၁) အမွတ္ (၇) (၇/၁၉၄၇)
9. နိဗၺာန္ ရလုိလွ်င္ သြားေရာက္နည္း အဖုံဖုံရွိသည္၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၃၀) အမွတ္ (၁၄)
10. ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းတုိက္မ်ားသည္ ေလာက အယူဝါဒကုိ လုိက္နာ သင့္သေလာ၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၉၅) (၁၊ ၈၊ ၁၉၄၁)

11. မဏိပူရ နယ္ျခား တမူးၿမိဳ႕၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၁၀/၁၉၄၇)
12. ေျမေပါက္လြတ္ ဆြမ္းေကြၽးတဲ့ ပြဲတဲ့၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၁၃) အမွတ္ (၃၆) မွ အမွတ္ (၄၀) အထိ
13. ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖလမ္း၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၂၁) အမွတ္ (၁၀) (၁၀၊ ၁၁၊ ၁၉၄၇)
14. ၿမိဳ႕တုိ႕ ဌာေန၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈၈) (၁၊ ၁၊ ၁၉၄၁)
15. ၿမိဳ႕ေတာ္ ဘုတလင္၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈၈) (၃၊ ၇၊ ၁၉၄၁)

16. ယဥ္ေက်းလာေသာ ခ်င္းေတာင္၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၉) (ဧၿပီလ)
17. ေ႐ႊျပည္ဝင္ စာတမ္း၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈၄) (၃၊ ၉၊ ၁၉၄၀)
18. သာသနာျပဳ ပႏၷက္စြဲရန္ အေကာင္းဆုံး ဌာနႀကီး တခု၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၁၃၊ ၉၊ ၁၉၄၇)
19. သာသနာ့ သူရဲေကာင္းမ်ား၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၂၂၊ ၂၊ ၁၉၄၇)
20. အာသံျပည္ သာသနာေရး၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၉) အမွတ္ (၁၀)
21. အယ္ဒီတာသုိ႕ လြမ္းဖြယ္ ခ်င္းဝိေသသတုိင္းမွ ေပးစာ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၁၃၀၉) ခုႏွစ္၊

ေမတၱာ၀ိဟာရီ ( သို႔ ) ေတာင္တန္းသာသနာၿပဳဆရာေတာ္

ငယ္စဥ္ဘ၀ စခဲ႔ရ

ဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာကို ၁၂၇၂ ခု၊ ျပာသုိ လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္၊ (၁၅ ဇန္န၀ါရီ ၁၉၁၁)တနဂၤေႏြေန႔တြင္ စစ္ကုိင္းတုိင္း ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕နယ္ ေႏြတြင္းကုန္းေက်းရြာ တြင္ ခမည္းေတာ္ ဦးဘိုးညိဳ မယ္ေတာ္ေဒၚေသးတာ မွ ဖြားၿမင္ခဲ႔သည္။၁၂၈၄ ခုႏွစ္တြင္ ႐ြာေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱဝိလာသကုိ ဥပဇၥ်ာယ္ ျပဳ၍ မိဘ ႏွစ္ပါး တုိ႕၏ ပစၥယာ ႏုဂၢဟျဖင့္ ရွင္သာမေဏ အျဖစ္ ေရာက္ေတာ္ မူသည္။ ၁၂၉၂ ခုႏွစ္၊ ေႏြတြင္းကုန္း႐ြာ ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱဝိလာသကုိ ဥပဇၥ်ာယ္ ျပဳ၍ ရဟန္း အျဖစ္သုိ႕ ေရာက္ေတာ္မူသည္။

စာေပေလ႔လာ ဘ၀မွာ

ဆရာေတာ္သည္ မုံ႐ြာၿမိဳ႕ ေ႐ႊသိမ္ေတာ္တုိက္၊ မဟာ လယ္တီတုိက္၊ စစ္ကုိင္းေတာင္ မဟာ သမယေခ်ာင္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ခ်မ္းသာႀကီး ေျမာက္တုိက္၊ အမရပူရၿမိဳ႕ တူးေမာင္းတုိက္၊ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ မဟာ ဝိသုတာ ရာမတုိက္ ဆရာေတာ္မ်ား ထံတြင္ ပိဋကတ္ က်မ္းစာမ်ား ကို တတ္စြမ္းသမွ် သင္ယူ ခဲ့သည္။ ေရွးေခတ္စာသင္နည္းအရ က်မ္းႀကီးေပါက္ သင္ယူ တတ္ေျမာက္ ေတာ္မူခဲ႔ၿပီး အဂၤလိပ္စာ၊ ခ်င္းစာေပ၊ ခ်င္းဘာသာ စကား တုိ႕ကုိလည္း ေလ့လာ တတ္ေျမာက္ ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တုိင္း ကမာ႐ြတ္ ၿမိဳ႕နယ္ ဝါဆုိေက်ာင္းႏွင့္ လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္ ေအာင္ခ်မ္းသာ ေက်ာင္းတုိ႕၌ စာဝါမ်ား ပုိ႔ခ်ခဲ့သည္။

သာသနာၿပဳတို႔ အတုယူစရာ

စာေပမ်ား သင္ယူတတ္ေၿမာက္ၿပီး၍ သပိတ္တလုံး ပိုက္ကာ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ႔သည္၊ နွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ကာလပတ္လုံး ခ်င္းေတာင္တန္းတေလ်ာက္ သာသနာၿပဳေတာ္မူၿပီး ရံဖန္ ရံခါမွသာ ၿပည္မႀကီးမွာ ဒကာဒကာမတို႔ ပင္႔ေလ်ာက္ခ်က္အရ ႀကြေ၇ာက္ ခ်ီးေၿမွာက္ေတာ္မူသည္၊

တဘ၀ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခ်ိန္

၁၃၅၇ ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလဆန္း ၇ရက္ (၂၇၊ ၁၂၊ ၁၉၉၅) ေန႕ ညေန ( ၆ း ၃၀) နာရီ အခ်ိန္၌ သက္ေတာ္ ၈၆ ႏွစ္၊ သိကၡာေတာ္ ၆၆ ဝါ အရတြင္ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ဖလမ္း ၿမိဳ႕နယ္၊ လုံပီး ေက်း႐ြာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႕ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္ ႀကြေရာက္ေတာ္မူစဥ္ မႏၱေလး ေလဆိပ္မွာပင္ တဘ၀ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေတာ္မူခဲ႔သည္။

ေရးသားခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ား

1. ကုိယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းမ်ား - ၁၉၈၉ ခုႏွစ္
2. ခ်မ္းေျမ့စြာ ဘဝ ေနနည္း တရားေတာ္ - ၁၉၈၉ ခုႏွစ္
3. ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာ ပုတီး စိပ္နည္းမ်ား - ၁၉၈၉ ခုႏွစ္
4. ဆရာေတာ္ အရွင္ ဦးဥတၲမသာရ၏ ကုိယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းမ်ား - ၁၉၅၄ ခုႏွစ္
5. ေတာင္တန္းတရား (ပထမတြဲ) - ၁၉၉၁ ခုႏွစ္

6. ေတာင္တန္း သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၲမသာရ - ၁၉၉၄ ခုႏွစ္
7. ပရိတ္ ေမတၲာ တန္ခုိး ထက္ေစေသာနည္း - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
8. ဘဝ တံခြန္ေအာင္ လမ္းၫႊန္ တရားေတာ္ - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
9. ဘဝ ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းၫႊန္ ေဒသနာ - ၁၉၉၃ ခုႏွစ္
10. ဘုန္ႀကီးမွတ္စု - ၁၉၉၇ ခုႏွစ္

11. ေမတၲာ စြမ္းအား လက္ေတြ႕ အက်ဳိးမ်ား - ၁၉၉၄ ခုႏွစ္
12. ေမတၲာရွင္ႀကီး၏ ေမတၲာစာ - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
13. ရဟန္း ဘဝ ခ်မ္းသာ (ပထမတြဲ) - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
14. ရဟန္း ဘဝ ခ်မ္းသာ (ဒုတိယတြဲ) - ၁၉၉၃ ခုႏွစ္
15. သံသရာဝဋ္ကုိ လြတ္ေအာင္ ႐ုန္းၾကစုိ႕ရဲ႕ - ၁၉၉၄ ခုႏွစ္

စာေစာင္အသီးသီးတြင္ ေရးသားခဲ့ေသာ ဓမၼေဆာင္းပါးမ်ား

1. ကုိယ္က ဖန္တီး၍ သံသရာ က်င္လည္ ေနၾကသည္၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၃၈) အမွတ္ (၁၈) မွ (၂၁) အထိ
2. ခ်င္းေစာ္ဘြားႀကီး ဦးဝမ္မႈံ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၂၉၊ ၁၁၊ ၁၉၃၇)
3. ခ်င္းေတာင္တန္း သာသနာျပဳ၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း (၅/ ၁၉၄၁)
4. ေတာင္တန္း သာသနာျပဳေရး၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၂၁) အမွတ္ (၁) (၁၊ ၁၊ ၁၉၄၇)
5. ေတာင္အစဥ္စဥ္ ေတာအထပ္ထပ္ သာသနာ ေရာင္ျခည္ ထင္ဟပ္ခဲ့ၿပီ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း အတြဲ

    (၁၀) အမွတ္ (၉) (၈၊ ၁၁၊ ၁၉၄၇)
6. ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ရွာမွီးၾကရာ၌ ၾကံဳႀကိဳက္တတ္ေသာ အခက္အခဲမ်ား၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း        အမွတ္     (၉၃) (၆/၁၉၄၁)
7. နာဂ ေတာင္တန္းသားတုိ႕၏ ေနာက္ကြယ္မွ ဤရက္ ဤ႐ြာမ်ား၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မဂၢဇင္း (၂၂၊ ၂၊ ၁၉၄၇)
8. ႏွစ္ျပည္ေထာင္ အေျခက် အလယ္က ေက်ာက္ေဆာင္ ေမွ်ာ္လုိ႕သာ မွန္းမိေတာ့ လြမ္းခမ္းငဲ့ ရစ္သီ၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၂၁) အမွတ္ (၇) (၇/၁၉၄၇)
9. နိဗၺာန္ ရလုိလွ်င္ သြားေရာက္နည္း အဖုံဖုံရွိသည္၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၃၀) အမွတ္ (၁၄)
10. ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းတုိက္မ်ားသည္ ေလာက အယူဝါဒကုိ လုိက္နာ သင့္သေလာ၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၉၅) (၁၊ ၈၊ ၁၉၄၁)

11. မဏိပူရ နယ္ျခား တမူးၿမိဳ႕၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၁၀/၁၉၄၇)
12. ေျမေပါက္လြတ္ ဆြမ္းေကြၽးတဲ့ ပြဲတဲ့၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၁၃) အမွတ္ (၃၆) မွ အမွတ္ (၄၀) အထိ
13. ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖလမ္း၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၂၁) အမွတ္ (၁၀) (၁၀၊ ၁၁၊ ၁၉၄၇)
14. ၿမိဳ႕တုိ႕ ဌာေန၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈၈) (၁၊ ၁၊ ၁၉၄၁)
15. ၿမိဳ႕ေတာ္ ဘုတလင္၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈၈) (၃၊ ၇၊ ၁၉၄၁)

16. ယဥ္ေက်းလာေသာ ခ်င္းေတာင္၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၉) (ဧၿပီလ)
17. ေ႐ႊျပည္ဝင္ စာတမ္း၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈၄) (၃၊ ၉၊ ၁၉၄၀)
18. သာသနာျပဳ ပႏၷက္စြဲရန္ အေကာင္းဆုံး ဌာနႀကီး တခု၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၁၃၊ ၉၊ ၁၉၄၇)
19. သာသနာ့ သူရဲေကာင္းမ်ား၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၂၂၊ ၂၊ ၁၉၄၇)
20. အာသံျပည္ သာသနာေရး၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၉) အမွတ္ (၁၀)
21. အယ္ဒီတာသုိ႕ လြမ္းဖြယ္ ခ်င္းဝိေသသတုိင္းမွ ေပးစာ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၁၃၀၉) ခုႏွစ္၊

ေပါရိသာဒ နွင္႔ နတ္ခ်စ္ ဂါထာမ်ား

အို --

ေလာကေစာင္႔ႀကပ္ နတ္မ်ားအေပါင္းတို႔၊ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ႔၊
ေၿမေစာင္႔နတ္၊ ေရေစာင္႔နတ္၊ သမုဒၵရာေစာင္႔နတ္၊ ၀လာဟကနတ္၊ ပဇၨဳန္နတ္ အာကာသစိုး၊ ဘုမၼစိုး၊ ရုကၡစိုး အစရွိကုန္ေသာ နတ္ၿမတ္နတ္ေကာင္း နတ္အေပါင္းတို႔၊ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ၊
နဂါး ၊ ဂဠဳန္ ၊ ဂုမၻာန္၊ ယကၡိဳက္ အစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ႔၊
၀ိဇၹာ၊ ေဇာ္ဂ်ီ တပသီ အစရွိကုန္ေသာ ဥပါသကာအေပါင္းတို႔၊ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ႔၊
အလုံးစုံေသာ အပါယ္( ၄ ) ဘုံသားအေပါင္း၊ လူအေပါင္း နတ္အေပါင္း ၿဗဟၼာအေပါင္းတို႔ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ႔၊

အကြ်နဳပ္သည္ ကႆပဘုရားရွင္သည္ ေဟာႀကားထားေတာ္မူထားအပ္ေသာ တဂါထာလ်င္ အဖိုးတသိန္းစီ ထုိက္တန္ေသာ အလြန္ႀကားနာရခဲလွစြာေသာ သတသဟႆာရဟ ဂါထာတို႔ကို သတၱ၀ါတို႔၏ စီးပြားအလို႔ငွါ ခ်မ္းသာကို ၿဖစ္ေစၿခင္းငွါ ေကာင္းၿမတ္ေသာ သမၼာဆႏၵၿဖင္႔ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပါအံ႔၊ အသင္တို႔သည္ ဤအရပ္႒ာနသို႔ လာေရာက္ႀကကုန္၍ ရုိေသစြာ နာယူႀကပါ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔ - - -

သဟႆာရဟဂါထာေတာ္ နတ္ခ်စ္ ဂါထာေတာ္

သကိ ေဒ၀ မဟာရာဇ၊ သဗၻိ ( သပ္ဘိ ) ေဟာတိ သမာဂေမာ။
သာ နံ သဂၤတိ ( သင္ဂတိ ) ပါေလတိ၊ နာ သဗၻိ ဗဟုသဂၤေမာ။( ဗဟု သင္ဂေမာ )

မင္းျမတ္. သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ႏွင့္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ေတြ႔ဆံု ရျခင္းသည္ မိမိဘ၀အတြက္ ေဘးရန္ ကင္းရွင္း ခ်မ္းသာရေအာင္ တစ္ဘ၀လုံး ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေပ၏။ သူယုတ္မာတို႔ ႏွင္႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါင္းသင္း ရေသာ္လည္း ေဘးရန္အားလုံး လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရမွဳ႕ မရွိနိုင္ပါ။

သဗၻိ ေရ၀ သမာေသထ၊ သဗၻိ ကုေဗၺထ သႏၳ၀ံ။ ( ကုတ္ေဗထ သန္ထ၀ံ )
သတံ သဒၶမၼ ( သတ္ဒမ္မ ) မညာယ၊ ( မင္ညာယ ) ေသေယာ ေဟာတိ န ပါပိေယာ။

မင္းျမတ္. ဒီလိုအေႀကာင္းေတြေႀကာင္႔ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ႏွင့္ သာ ေပါင္းသင္းကာ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ သင္႔တယ္၊ အကၽြမ္းတ၀င္ ရွိေအာင္ ျပဳသင္႔တယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔နွင္႔ ေပါင္းသင္းေနတဲ႔အတြက္ သူေတာ္
ေကာင္းတရားေတြကို ႀကားနာရၿပီး ကိုယ္တုိင္လဲ သူေတာ္ေကာင္းၿဖစ္နိုင္တယ္၊ ဘယ္ေတာ႔မွ ယုတ္မာေသာသူ လူမိုက္ မၿဖစ္နိုင္ေတာ႔ဘူး။

ဇီရႏိ ၱ( ဇီ ရန္တိ ) ေ၀ ရာဇရထာ သုစိတၱာ၊( သုစိတ္တာ ) အေထာ သရီရမၸိ ( သရီရမ္ ပိ ) ဇရံ ဥေပတိ။
သတဥၥ ဓေမၼာ န ဇရံ ဥေပတိ၊ သေႏၱာ ဟေ၀ သဗၻိ ပေ၀ဒယႏၱိ။

မင္းျမတ္. လွလွပပ အဆန္းတႀကယ္ ၿပဳလုပ္စီမံထားတ႔ဲ မင္းၿမတ္ရဲ႕ ၇ထားဟာ ဘယ္ေလာက္ပင္ ေတာင္႔တင္း ခုိင္ခံ႔ေသာ္လည္း တေန႔မွာေတာ႔ ေဆြးေၿမ႕ပ်က္စီးရမယ္႔ ဇရာ သေဘာတရားကို မလြန္ဆန္နို္င္ဘူး၊ ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား
ဆိုတာကေတာ႔ ေခတ္ကာလ နွစ္ပရိေစၦဒေတြ ဘယ္ေလာက္ ႀကာေညာင္းေနပါေစ၊ ေဆြးေၿမ႕
ပ်က္စီးသြားတယ္၊ အုိမင္းေဟာင္းႏြမ္းၿပီး သုံးမရေတာ႔ဘူးဆုိတာ မရွိနိုင္ပါဘူး။

နဘဥၥ( နဘင္ စ ) ဒူေရ ပထ၀ီ စ ဒူေရ၊ ပါရံ သမုဒၵႆ ( သမုဒ္ ဒတ္သ ) တဒါဟု ဒူေရ။
တေတာ ဟေ၀ ဒူရတရံ ၀ဒႏၱိ၊ သတဥၥ ( သတဥ္ စ ) ဓေမၼာ အသတဥၥ ရာဇ။

မင္းျမတ္. ေကာင္းကင္ ႏွင့္ ေျမျပင္ဟာ ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္လို႔ မရေအာင္ သိပ္ကုိ ေ၀းကြာပါတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ မဟာ သမုဒၵရာရဲ႕ ဟုိဖက္ကမ္းနဲ႔ ဒီမွာ ဘက္ကမ္း ဆုိတာကလဲ ေ၀းကြာလြန္းလွတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ သူေတာ္ေကာင္း တရားႏွင့္ မသူေတာ္တို႔၏ တရားတို႔ကေတာ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေၿမႀကီး၊ သမုဒၵရာ ဟိုဖက္ကမ္းနဲ႔ ဒီဘက္ကမ္း ထက္ကို ေ၀းကြာႀကတယ္၊ အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္လို ဆန္႔က်င္ေနႀကတယ္။

ပါဠိ မဖတ္တတ္သူမ်ားအတြက္ ပါ႒္ဆင္႔မ်ားကို ( ) ၿဖင္႔ ေဖာ္ၿပထားပါသည္။

အထက္ပါ ဂါထာေတြကေတာ႔ ေတာင္တန္းသာသနာၿပဳ ဆရာေတာ္၊ တနည္းအားၿဖင္႔ ေရဆူ ဆရာေတာ္လို႔ ဗုဒၶဘာသာ ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား လက္ခံထားခဲ႔ႀကတဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဥတၱမသာရ ရဲ႕ ဘ၀အတၳဳပၸတိၱ
အေႀကာင္းကို ဖတ္မိကတည္းက စာေရးသူလဲ ရြတ္ပြားေနမိတဲ႔ ဓမၼလက္ေဆာင္ဂါထာေလးေတြ ပါ။ ဆရာေတာ္တရားေဟာေနစဥ္၊ ပရိတ္ရြတ္ေနစဥ္အတြင္း ဆရာေတာ္ေရွ႕တြင္ ရွိေသာ ေရမ်ားမွာ ဆူေ၀
လာေသာေၾကာင့္ ေရဆူဆရာေတာ္ ဟု ေခၚဆုိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ေမတၱာတရားႀကီးမားေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အသြားအလာ ခက္ခဲ၍ ေဝးလံ ေခါင္းပါးေသာ ေတာင္တန္း ေဒသ မ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ မွ် သီတင္းသုံး ေနထုိင္လ်က္ ေဒသခံ တုိင္းရင္းသား မ်ားအား ဗုဒၶ တရား ဓမၼမ်ား က်င့္ၾကံ ပြားမ်ား ႏုိင္ေရး အတြက္ ေမတၲာေတာ္ ႀကီးမားစြာ သာသနာ ျပဳေတာ္ မူခဲ့သည္။ ထုိ႕အျပင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ အာသံ ျပည္နယ္၊ မဏိပူရ ျပည္နယ္ႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံ စစ္တေကာင္း ေတာင္တန္း မ်ားႏွင့္ ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႕ လွည့္လည့္ၾကြေရာက္ သာသနာ ျပဳေတာ္ မူခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ဘ၀တေလ်ာက္လုံး ဒီဂါထာေတြကို အၿမဲ ရြတ္ပြား သရဇၥ်ာယ္ေနခဲ႔တယ္ ဆုိတာကို သူ႕ရဲ႕ ဘ၀အေတြ႔အႀကဳံ စာအုပ္မ်ားမွာ ဖတ္မွတ္ႀကည္ညိဳၿပီး သိရွိခဲ႔ရပါတယ္၊က်မ္းစာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရးသားခဲ႔တဲ႔ အထဲမွာ စာေရးသူ အႀကိဳက္ဆုံးစာအုပ္ကေတာ႔ ခ်မ္းေၿမ႕စြာ ဘ၀ေနနည္း စာအုပ္ပါပဲ၊ အင္တာနက္ စာမ်က္နွာမ်ားမွာ အဲဒီစာအုပ္ ရွိခဲ႔လ်င္လည္း စာဖတ္သူမ်ားကို ဓမၼဒါနၿပဳဖို႔ အသိေပးဖို႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္၊ ဘယ္ဆုိက္မွာ ရနိုင္မလဲ ဆိုတာကို ညြန္းေပးေစခ်င္တယ္၊

ဆရာေတာ္ႀကီးအသက္ ထင္ရွား ရွိစဥ္က

ဂါထာမ်ားရဲ႕ ေနာက္ခံသမိုင္း

တကယ္ေတာ႔ ဒီဂါထာေတြဟာ အမ်ားသိၿပီးသားၿဖစ္ႀကတဲ႔အတုိင္း လူသားစား ေပါရိသာဒ ဇာတ္ေတာ္မွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ မဟာသုတေသာမမင္းႀကီးရဲ႕ လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ႔ ေပါရိသာဒ က ယဇ္ပူေဇာ္ဖို႔ ဖမ္းေခၚသြားတယ္၊ ဖမ္းမိၿပီးကာမွ --
အေမာင္ ေပါရိသာဒ အေမာင္ကုိ ေတာင္းဆုိစရာ တခုရွိပါတယ္၊
ေၿပာပါ - ခြင္႔ၿပဳနိုင္ရင္ ၿပဳပါမယ္ -

ဒီေနရာကို မလာခင္ ငါ႔မွာ ဆႏၵတခု ရွိခဲ႔တယ္၊ ဆရာနႏၵပုဏၰားဆီကေန တရားနာယူဖို႔အတြက္ ေခါင္းေဆးမဂၤလာ လုပ္ေနဆဲမွာပဲ ဖမ္းေခၚလာလို႔ မနာလိုက္ရေသးဘူး၊ အဲဒီတရားေတာ္ေတြကလဲ တပုဒ္ တပုဒ္ကို အသၿပာ တစ္ရာ တန္တယ္ လို႔ ႀကားသိခဲ႔ရတယ္၊ အေမာင္ ခြင္႔ၿပဳမယ္ ဆုိရင္ တရားေတာ္ကို နာယူၿပီးမွ ငါ႔ကို သတ္ပါေတာ႔လား၊ အခုေတာ႔ ငါ႔တုိင္းၿပည္ကို ၿပန္ၿပီး တရားနာယူပါရေစအုံး --

ဟုတ္ရဲ႕လား - မင္းႀကီး၊ ေသရမွာ ေႀကာက္လို႔ ဥပါယ္တံမ်ဥ္ သုံးေနတာလား --
မဟုတ္ရပါအေမာင္ေပါရိသာဒ၊မင္းမွာသစၥာ၊လူမွာကတိ၊ေယာက်ၤားၿမတ္တို႔မည္သည္ေၿပာၿပီးသားစကားကို
တည္တံ႔ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေလ႔ရွိႀကတယ္၊ ငါမင္းၿမတ္ ကတိေပးပါတယ္ -
ေကာင္းပါၿပီ မင္းၿမတ္၊ ကတိတည္ပါေစ - သြားခြင္႔ၿပဳပါတယ္၊ ၿပန္လာဖို႔ မေမ႔ပါနဲ႔၊

ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုတေသာမမင္းဟာ တရားေတာ္ကို နာယူၿပီး ဆရာ နႏၵပုဏၰားကို သူမ်ားေတြက ဂါထာတပုဒ္ကုိ အသၿပာ တရာနဲ႔ ပူေဇာ္တယ္၊ ငါကေတာ႔ ဒီေလာက္ တန္ဖိုး၇ွိတဲ႔ တရားေတာ္ကို တိုင္းၿပည္နဲ႔ ပူေဇာ္လိုတယ္၊ ဆိုၿပီး စိတ္ကူးရွိေသာ္လည္း ပုဏၰားရဲ႕ ရုပ္ရည္ လကၡဏာကို ႀကည္႔လို္က္တဲ႔အခါ ရွင္ဘုရင္ ရာထူးနဲ႔ မထုိက္တန္တာကို သိၿမင္တဲ႔အတြက္ ဂါထာတပုဒ္ကုိ အသၿပာ တစ္ေထာင္နဲ႔ ပူေဇာ္မယ္ ဆုိၿပီး အသၿပာ ေလးေထာင္နဲ႔ ဆုခ်ခဲ႔ၿပီး ေပါရိသာဒဆီ ၿပန္သြားခဲ႔တယ္၊

ကိုယ္႔အသက္ ေသရမွာ ကို သိသိႀကီးနဲ႔ ၿပန္လာတဲ႔ သုတေသာမမင္းကို ႀကည္႔ၿပီး ေပါရိသာဒကလည္း အံ႕ႀသေနရွာတယ္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ လူသတ္သမား လူသားစား ေပါရိသာဒ ဟာ ဘုရားေလာင္း သုတေသာမမင္းဆီက တရားေတာ္ကို နာယူၿပီး သူေတာ္ေကာင္းၿဖစ္ကာ အကြ်တ္တရား ရသြားရွာတယ္၊

ေပါရိသာဒ နာယူခဲ႔တဲ႔ တရားေတာ္ကေတာ႔ အထက္က ဂါထာ ( ၄ ) ပုဒ္ပါပဲ၊ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာ ေပးစြမ္းနို္င္တဲ႔ ဂါထာမ်ားကို ရြတ္ပြားခဲ႔တဲ႔ ေတာင္တန္းသာသနာၿပဳ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ႔ နတ္ၿဗဟၼာေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ႀကင္နာမွဳ႕ကို လုိခ်င္လ်င္ အၿမဲတမ္း ရြတ္ဖတ္သင္႔တယ္ လို႔ တုိက္တြန္းထားတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ ေတြမွာလည္း ေ၀းလံေခါင္သီတဲ႔ ခ်င္းေတာင္တန္း နာဂ ေတာင္တန္း ေဒသေတြမွာ ေနေသာ္လည္း ဘယ္လို သားရဲတိရိစၦာန္ ကမွ အႏၱရာယ္မၿပဳႀကေႀကာင္း၊ တခ်ိိဳ႕ က်ားေတြ ဆင္ေတြ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း လာေရာက္အိမ္စက္ အနားယူေလ႔ ရွိႀကေႀကာင္း၊ ေတာေတာင္ေစာင္႔နတ္ ရုကၡစိုးမွ အစ နတ္အမ်ားစုတို႔သည္ ညအခါ လာေရာက္ဖူးေၿမာ္ ေမးၿမန္းႀကေလ႔ ရွိႀကေႀကာင္း သိရွိရပါတယ္။

ဘ၀တေလ်ာက္လုံး ေဘးရန္အႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းစြာၿဖင္႔ ခ်မ္းသာစြာေနနိုင္ၿပီး နတ္ၿဗဟၼာတို႔ရဲ႕ ေမတၱာကို ရယူလိုသူမ်ား ရြတ္ပြားနုိင္ေစရန္ အသိေပး မွ်ေ၀လို္က္ပါတယ္။

အကိုး
မဟာသုတေသာမ ဇာတက
ဇာတက ႒ကထာ ၂. ၂၁. ၄၁၁
မဟာသုတေသာမ စ၇ိယာ၀ဏၰနာ
ယုဓဥၥယ ၀ဂ္၊
စရိယာပိဋက အ႒ကထာ၊

ေနာက္ပို႔စ္မွာေတာ႔ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားၿပီ ၿဖစ္တဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဘ၀အေႀကာင္းကို ေရးပါအုံးမည္။

ေပါရိသာဒ နွင္႔ နတ္ခ်စ္ ဂါထာမ်ား

အို --

ေလာကေစာင္႔ႀကပ္ နတ္မ်ားအေပါင္းတို႔၊ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ႔၊
ေၿမေစာင္႔နတ္၊ ေရေစာင္႔နတ္၊ သမုဒၵရာေစာင္႔နတ္၊ ၀လာဟကနတ္၊ ပဇၨဳန္နတ္ အာကာသစိုး၊ ဘုမၼစိုး၊ ရုကၡစိုး အစရွိကုန္ေသာ နတ္ၿမတ္နတ္ေကာင္း နတ္အေပါင္းတို႔၊ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ၊
နဂါး ၊ ဂဠဳန္ ၊ ဂုမၻာန္၊ ယကၡိဳက္ အစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ႔၊
၀ိဇၹာ၊ ေဇာ္ဂ်ီ တပသီ အစရွိကုန္ေသာ ဥပါသကာအေပါင္းတို႔၊ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ႔၊
အလုံးစုံေသာ အပါယ္( ၄ ) ဘုံသားအေပါင္း၊ လူအေပါင္း နတ္အေပါင္း ၿဗဟၼာအေပါင္းတို႔ ဤအရပ္႒ာနသို႔ တရားနာရန္ လာႀကပါကုန္ေလာ႔၊

အကြ်နဳပ္သည္ ကႆပဘုရားရွင္သည္ ေဟာႀကားထားေတာ္မူထားအပ္ေသာ တဂါထာလ်င္ အဖိုးတသိန္းစီ ထုိက္တန္ေသာ အလြန္ႀကားနာရခဲလွစြာေသာ သတသဟႆာရဟ ဂါထာတို႔ကို သတၱ၀ါတို႔၏ စီးပြားအလို႔ငွါ ခ်မ္းသာကို ၿဖစ္ေစၿခင္းငွါ ေကာင္းၿမတ္ေသာ သမၼာဆႏၵၿဖင္႔ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပါအံ႔၊ အသင္တို႔သည္ ဤအရပ္႒ာနသို႔ လာေရာက္ႀကကုန္၍ ရုိေသစြာ နာယူႀကပါ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔ - - -

သဟႆာရဟဂါထာေတာ္ နတ္ခ်စ္ ဂါထာေတာ္

သကိ ေဒ၀ မဟာရာဇ၊ သဗၻိ ( သပ္ဘိ ) ေဟာတိ သမာဂေမာ။
သာ နံ သဂၤတိ ( သင္ဂတိ ) ပါေလတိ၊ နာ သဗၻိ ဗဟုသဂၤေမာ။( ဗဟု သင္ဂေမာ )

မင္းျမတ္. သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ႏွင့္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ေတြ႔ဆံု ရျခင္းသည္ မိမိဘ၀အတြက္ ေဘးရန္ ကင္းရွင္း ခ်မ္းသာရေအာင္ တစ္ဘ၀လုံး ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေပ၏။ သူယုတ္မာတို႔ ႏွင္႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါင္းသင္း ရေသာ္လည္း ေဘးရန္အားလုံး လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရမွဳ႕ မရွိနိုင္ပါ။

သဗၻိ ေရ၀ သမာေသထ၊ သဗၻိ ကုေဗၺထ သႏၳ၀ံ။ ( ကုတ္ေဗထ သန္ထ၀ံ )
သတံ သဒၶမၼ ( သတ္ဒမ္မ ) မညာယ၊ ( မင္ညာယ ) ေသေယာ ေဟာတိ န ပါပိေယာ။

မင္းျမတ္. ဒီလိုအေႀကာင္းေတြေႀကာင္႔ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ႏွင့္ သာ ေပါင္းသင္းကာ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ သင္႔တယ္၊ အကၽြမ္းတ၀င္ ရွိေအာင္ ျပဳသင္႔တယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔နွင္႔ ေပါင္းသင္းေနတဲ႔အတြက္ သူေတာ္
ေကာင္းတရားေတြကို ႀကားနာရၿပီး ကိုယ္တုိင္လဲ သူေတာ္ေကာင္းၿဖစ္နိုင္တယ္၊ ဘယ္ေတာ႔မွ ယုတ္မာေသာသူ လူမိုက္ မၿဖစ္နိုင္ေတာ႔ဘူး။

ဇီရႏိ ၱ( ဇီ ရန္တိ ) ေ၀ ရာဇရထာ သုစိတၱာ၊( သုစိတ္တာ ) အေထာ သရီရမၸိ ( သရီရမ္ ပိ ) ဇရံ ဥေပတိ။
သတဥၥ ဓေမၼာ န ဇရံ ဥေပတိ၊ သေႏၱာ ဟေ၀ သဗၻိ ပေ၀ဒယႏၱိ။

မင္းျမတ္. လွလွပပ အဆန္းတႀကယ္ ၿပဳလုပ္စီမံထားတ႔ဲ မင္းၿမတ္ရဲ႕ ၇ထားဟာ ဘယ္ေလာက္ပင္ ေတာင္႔တင္း ခုိင္ခံ႔ေသာ္လည္း တေန႔မွာေတာ႔ ေဆြးေၿမ႕ပ်က္စီးရမယ္႔ ဇရာ သေဘာတရားကို မလြန္ဆန္နို္င္ဘူး၊ ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား
ဆိုတာကေတာ႔ ေခတ္ကာလ နွစ္ပရိေစၦဒေတြ ဘယ္ေလာက္ ႀကာေညာင္းေနပါေစ၊ ေဆြးေၿမ႕
ပ်က္စီးသြားတယ္၊ အုိမင္းေဟာင္းႏြမ္းၿပီး သုံးမရေတာ႔ဘူးဆုိတာ မရွိနိုင္ပါဘူး။

နဘဥၥ( နဘင္ စ ) ဒူေရ ပထ၀ီ စ ဒူေရ၊ ပါရံ သမုဒၵႆ ( သမုဒ္ ဒတ္သ ) တဒါဟု ဒူေရ။
တေတာ ဟေ၀ ဒူရတရံ ၀ဒႏၱိ၊ သတဥၥ ( သတဥ္ စ ) ဓေမၼာ အသတဥၥ ရာဇ။

မင္းျမတ္. ေကာင္းကင္ ႏွင့္ ေျမျပင္ဟာ ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္လို႔ မရေအာင္ သိပ္ကုိ ေ၀းကြာပါတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ မဟာ သမုဒၵရာရဲ႕ ဟုိဖက္ကမ္းနဲ႔ ဒီမွာ ဘက္ကမ္း ဆုိတာကလဲ ေ၀းကြာလြန္းလွတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ သူေတာ္ေကာင္း တရားႏွင့္ မသူေတာ္တို႔၏ တရားတို႔ကေတာ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေၿမႀကီး၊ သမုဒၵရာ ဟိုဖက္ကမ္းနဲ႔ ဒီဘက္ကမ္း ထက္ကို ေ၀းကြာႀကတယ္၊ အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္လို ဆန္႔က်င္ေနႀကတယ္။

ပါဠိ မဖတ္တတ္သူမ်ားအတြက္ ပါ႒္ဆင္႔မ်ားကို ( ) ၿဖင္႔ ေဖာ္ၿပထားပါသည္။

အထက္ပါ ဂါထာေတြကေတာ႔ ေတာင္တန္းသာသနာၿပဳ ဆရာေတာ္၊ တနည္းအားၿဖင္႔ ေရဆူ ဆရာေတာ္လို႔ ဗုဒၶဘာသာ ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား လက္ခံထားခဲ႔ႀကတဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဥတၱမသာရ ရဲ႕ ဘ၀အတၳဳပၸတိၱ
အေႀကာင္းကို ဖတ္မိကတည္းက စာေရးသူလဲ ရြတ္ပြားေနမိတဲ႔ ဓမၼလက္ေဆာင္ဂါထာေလးေတြ ပါ။ ဆရာေတာ္တရားေဟာေနစဥ္၊ ပရိတ္ရြတ္ေနစဥ္အတြင္း ဆရာေတာ္ေရွ႕တြင္ ရွိေသာ ေရမ်ားမွာ ဆူေ၀
လာေသာေၾကာင့္ ေရဆူဆရာေတာ္ ဟု ေခၚဆုိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ေမတၱာတရားႀကီးမားေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အသြားအလာ ခက္ခဲ၍ ေဝးလံ ေခါင္းပါးေသာ ေတာင္တန္း ေဒသ မ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ မွ် သီတင္းသုံး ေနထုိင္လ်က္ ေဒသခံ တုိင္းရင္းသား မ်ားအား ဗုဒၶ တရား ဓမၼမ်ား က်င့္ၾကံ ပြားမ်ား ႏုိင္ေရး အတြက္ ေမတၲာေတာ္ ႀကီးမားစြာ သာသနာ ျပဳေတာ္ မူခဲ့သည္။ ထုိ႕အျပင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ အာသံ ျပည္နယ္၊ မဏိပူရ ျပည္နယ္ႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံ စစ္တေကာင္း ေတာင္တန္း မ်ားႏွင့္ ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႕ လွည့္လည့္ၾကြေရာက္ သာသနာ ျပဳေတာ္ မူခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ဘ၀တေလ်ာက္လုံး ဒီဂါထာေတြကို အၿမဲ ရြတ္ပြား သရဇၥ်ာယ္ေနခဲ႔တယ္ ဆုိတာကို သူ႕ရဲ႕ ဘ၀အေတြ႔အႀကဳံ စာအုပ္မ်ားမွာ ဖတ္မွတ္ႀကည္ညိဳၿပီး သိရွိခဲ႔ရပါတယ္၊က်မ္းစာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရးသားခဲ႔တဲ႔ အထဲမွာ စာေရးသူ အႀကိဳက္ဆုံးစာအုပ္ကေတာ႔ ခ်မ္းေၿမ႕စြာ ဘ၀ေနနည္း စာအုပ္ပါပဲ၊ အင္တာနက္ စာမ်က္နွာမ်ားမွာ အဲဒီစာအုပ္ ရွိခဲ႔လ်င္လည္း စာဖတ္သူမ်ားကို ဓမၼဒါနၿပဳဖို႔ အသိေပးဖို႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္၊ ဘယ္ဆုိက္မွာ ရနိုင္မလဲ ဆိုတာကို ညြန္းေပးေစခ်င္တယ္၊

ဆရာေတာ္ႀကီးအသက္ ထင္ရွား ရွိစဥ္က

ဂါထာမ်ားရဲ႕ ေနာက္ခံသမိုင္း

တကယ္ေတာ႔ ဒီဂါထာေတြဟာ အမ်ားသိၿပီးသားၿဖစ္ႀကတဲ႔အတုိင္း လူသားစား ေပါရိသာဒ ဇာတ္ေတာ္မွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ မဟာသုတေသာမမင္းႀကီးရဲ႕ လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ႔ ေပါရိသာဒ က ယဇ္ပူေဇာ္ဖို႔ ဖမ္းေခၚသြားတယ္၊ ဖမ္းမိၿပီးကာမွ --
အေမာင္ ေပါရိသာဒ အေမာင္ကုိ ေတာင္းဆုိစရာ တခုရွိပါတယ္၊
ေၿပာပါ - ခြင္႔ၿပဳနိုင္ရင္ ၿပဳပါမယ္ -

ဒီေနရာကို မလာခင္ ငါ႔မွာ ဆႏၵတခု ရွိခဲ႔တယ္၊ ဆရာနႏၵပုဏၰားဆီကေန တရားနာယူဖို႔အတြက္ ေခါင္းေဆးမဂၤလာ လုပ္ေနဆဲမွာပဲ ဖမ္းေခၚလာလို႔ မနာလိုက္ရေသးဘူး၊ အဲဒီတရားေတာ္ေတြကလဲ တပုဒ္ တပုဒ္ကို အသၿပာ တစ္ရာ တန္တယ္ လို႔ ႀကားသိခဲ႔ရတယ္၊ အေမာင္ ခြင္႔ၿပဳမယ္ ဆုိရင္ တရားေတာ္ကို နာယူၿပီးမွ ငါ႔ကို သတ္ပါေတာ႔လား၊ အခုေတာ႔ ငါ႔တုိင္းၿပည္ကို ၿပန္ၿပီး တရားနာယူပါရေစအုံး --

ဟုတ္ရဲ႕လား - မင္းႀကီး၊ ေသရမွာ ေႀကာက္လို႔ ဥပါယ္တံမ်ဥ္ သုံးေနတာလား --
မဟုတ္ရပါအေမာင္ေပါရိသာဒ၊မင္းမွာသစၥာ၊လူမွာကတိ၊ေယာက်ၤားၿမတ္တို႔မည္သည္ေၿပာၿပီးသားစကားကို
တည္တံ႔ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေလ႔ရွိႀကတယ္၊ ငါမင္းၿမတ္ ကတိေပးပါတယ္ -
ေကာင္းပါၿပီ မင္းၿမတ္၊ ကတိတည္ပါေစ - သြားခြင္႔ၿပဳပါတယ္၊ ၿပန္လာဖို႔ မေမ႔ပါနဲ႔၊

ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုတေသာမမင္းဟာ တရားေတာ္ကို နာယူၿပီး ဆရာ နႏၵပုဏၰားကို သူမ်ားေတြက ဂါထာတပုဒ္ကုိ အသၿပာ တရာနဲ႔ ပူေဇာ္တယ္၊ ငါကေတာ႔ ဒီေလာက္ တန္ဖိုး၇ွိတဲ႔ တရားေတာ္ကို တိုင္းၿပည္နဲ႔ ပူေဇာ္လိုတယ္၊ ဆိုၿပီး စိတ္ကူးရွိေသာ္လည္း ပုဏၰားရဲ႕ ရုပ္ရည္ လကၡဏာကို ႀကည္႔လို္က္တဲ႔အခါ ရွင္ဘုရင္ ရာထူးနဲ႔ မထုိက္တန္တာကို သိၿမင္တဲ႔အတြက္ ဂါထာတပုဒ္ကုိ အသၿပာ တစ္ေထာင္နဲ႔ ပူေဇာ္မယ္ ဆုိၿပီး အသၿပာ ေလးေထာင္နဲ႔ ဆုခ်ခဲ႔ၿပီး ေပါရိသာဒဆီ ၿပန္သြားခဲ႔တယ္၊

ကိုယ္႔အသက္ ေသရမွာ ကို သိသိႀကီးနဲ႔ ၿပန္လာတဲ႔ သုတေသာမမင္းကို ႀကည္႔ၿပီး ေပါရိသာဒကလည္း အံ႕ႀသေနရွာတယ္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ လူသတ္သမား လူသားစား ေပါရိသာဒ ဟာ ဘုရားေလာင္း သုတေသာမမင္းဆီက တရားေတာ္ကို နာယူၿပီး သူေတာ္ေကာင္းၿဖစ္ကာ အကြ်တ္တရား ရသြားရွာတယ္၊

ေပါရိသာဒ နာယူခဲ႔တဲ႔ တရားေတာ္ကေတာ႔ အထက္က ဂါထာ ( ၄ ) ပုဒ္ပါပဲ၊ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာ ေပးစြမ္းနို္င္တဲ႔ ဂါထာမ်ားကို ရြတ္ပြားခဲ႔တဲ႔ ေတာင္တန္းသာသနာၿပဳ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ႔ နတ္ၿဗဟၼာေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ႀကင္နာမွဳ႕ကို လုိခ်င္လ်င္ အၿမဲတမ္း ရြတ္ဖတ္သင္႔တယ္ လို႔ တုိက္တြန္းထားတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ ေတြမွာလည္း ေ၀းလံေခါင္သီတဲ႔ ခ်င္းေတာင္တန္း နာဂ ေတာင္တန္း ေဒသေတြမွာ ေနေသာ္လည္း ဘယ္လို သားရဲတိရိစၦာန္ ကမွ အႏၱရာယ္မၿပဳႀကေႀကာင္း၊ တခ်ိိဳ႕ က်ားေတြ ဆင္ေတြ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း လာေရာက္အိမ္စက္ အနားယူေလ႔ ရွိႀကေႀကာင္း၊ ေတာေတာင္ေစာင္႔နတ္ ရုကၡစိုးမွ အစ နတ္အမ်ားစုတို႔သည္ ညအခါ လာေရာက္ဖူးေၿမာ္ ေမးၿမန္းႀကေလ႔ ရွိႀကေႀကာင္း သိရွိရပါတယ္။

ဘ၀တေလ်ာက္လုံး ေဘးရန္အႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းစြာၿဖင္႔ ခ်မ္းသာစြာေနနိုင္ၿပီး နတ္ၿဗဟၼာတို႔ရဲ႕ ေမတၱာကို ရယူလိုသူမ်ား ရြတ္ပြားနုိင္ေစရန္ အသိေပး မွ်ေ၀လို္က္ပါတယ္။

အကိုး
မဟာသုတေသာမ ဇာတက
ဇာတက ႒ကထာ ၂. ၂၁. ၄၁၁
မဟာသုတေသာမ စ၇ိယာ၀ဏၰနာ
ယုဓဥၥယ ၀ဂ္၊
စရိယာပိဋက အ႒ကထာ၊

ေနာက္ပို႔စ္မွာေတာ႔ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားၿပီ ၿဖစ္တဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဘ၀အေႀကာင္းကို ေရးပါအုံးမည္။

မာန-ပယ္မွ နိဗၺာန္ေရာက္နိုင္မယ္ ( သုိ႔ ) ႀသဃတရဏသုတ္

အခါတပါး ၿမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တိၳၿမိဳ႕ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္သုံးေနစဥ္ ညသန္း

ေခါင္ယံအခ်ိန္၀ယ္ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါထြန္းလင္းေတာက္ပလ်က္ နတ္သားတေယာက္ေရာက္လာ

ကာ “ ၿမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ေသာ အေႀကာင္းၿခင္းရာၿဖင္႔ သံသရာ ၀ဲႀသဃကို ကူးေၿမာက္

ေတာ္မူခဲ႔ပါသနည္း ”- ဟုေမးေလ၏။

“ ဒါယကာ နတ္သား -ငါဘုရားသည္ ရပ္တည္မေနပဲ အားမထုတ္ပဲ သံသရာအယဥ္ ႀသဃကို ကူးေၿမာက္ခဲ႔သည္ ”
“ ဘယ္လိုပါလဲဘုရား တပည္႔ေတာ္ နားမလည္နိုင္ပါ၊ ထပ္မံ ရွင္းလင္းေဟာေတာ္မူပါအုံး ”

“ ဒါယကာနတ္သား၊ ရပ္ေနရင္ နစ္ၿမဳစ္သြားမယ္၊ အားထုတ္ရင္ေတာ႔ ႀသဃေတြ ေမ်ာပါးသြားမယ္ - ဤသုိ႔လ်င္ ငါဘုရားသည္ ရပ္တည္မေနပဲ အားမထုတ္ပဲ သံသရာအယဥ္ ႀသဃကို ကူးေၿမာက္ခဲ႔သည္ ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ တရားဆုံးေသာအခါ -- နတ္သားသည္ -

“ သတၱေလာက၌ ရပ္တည္မေနပဲ အားမထုတ္ပဲ သံသရာႀသဃကို ကူးေၿမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာ မေကာင္းမွဳ႕အားလုံးကိုပယ္ခြာကာကိေလသာတို႔မွၿငိမ္းေတာ္မူၿပီးေသာဘုရားရွင္ကို နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ႀကာၿမင္႔မွ ဖူးၿမင္ရေလစြတကား ”- ဂါထာစီကုံးကာ ေလ်ာက္ထားေလ၏။
ထုိစကားကို ဘုရားရွင္သည္ ဆိတ္ဆိတ္လက္ခံေတာ္မူေသာေႀကာင္႔ ငါ႔စကားကို ၿမတ္စြာဘုရား
လက္ခံေပတယ္ - ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာၿဖစ္ကာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေလေတာ႔၏။

သုတၱန္ အဖြင္႔နွင္႔ အႏွစ္ခ်ဳပ္မ်ား

ၿမတ္စြာဘုရားသည္ တရားေဟာေတာ္မူေသာအခါ အၿမဲတမ္းခ်ိဳသာေတာ္မမူပဲ နာယူသူ အလိုအဇၥ်ာသယအလိုက္ သင္႔ေတာ္သလို ေၿဖေတာ္မူ၏၊တခါတရံ ၿပႆနာေမးၿမန္းသူကို နွိပ္ကြပ္၍တမ်ိဳး အထက္စီးမွ လႊမ္းမိုး၍တဖုံ အေႀကာင္႔သင္႔သည္႔အတုိင္း ေၿဖေတာ္မူခဲ႔သည္၊ တရားေဟာရာတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ကြဲၿပားေသး ဟူ၏၊ အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ တရားနာသူကို နွိပ္ကြပ္၍ ေဟာၿခင္းဟူေသာ နိဂၢဟမုခေဒသနာ ၿဖင္႔လည္းေကာင္း၊( တိတၳိ ပရဗိုဇ္တို႔အား ေဟာႀကားၿခင္းမ်ိးၿဖစ္သည္) အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ စိတ္ဓာတ္တို႔ တက္ႀကြႀကည္လင္လာေအာင္ ေဟာႀကားၿခင္း ပဂၢဟမုခေဒသနာ ၿဖင္႔လည္းေကာင္း

( စတင္ဖူးၿမင္ရကတည္းက ႀကည္ညိဳရင္းစြဲ ရွိသူတို႔အား ေဟာႀကားၿခင္းမ်ိး ) အားၿဖင္႔ ေဟာေတာ္မူေလ႔ရွိ၏။

နိဂၢယွ နိဂၢယွာဟံ အာနႏၵ ၀ကၡာမိ၊ ပ၀ယွ ပ၀ယွ ၀ကၡာမိ၊ ေယာ သာေရာ ေသာ ႒ႆတီ တိ၊( မ. နိ. ၃. ၁၉၆ )

“ အာနႏၵာ ငါဘုရားဟာ တရားေတာ္ကို ႏွိပ္ကြပ္ၿပီးလဲ ေဟာေတာ္မူတယ္၊ လြမ္းမိုးၿပီးလည္း ေဟာ္ေတာ္မူတယ္၊ တကယ္ဆုိေတာ႔ သဒၶါ သီလ ၀ီ၇ိယ ပညာ စတဲ႔ အႏွစ္သာရ ရွိသူမ်ားဟာ တရားေတာ္ကို ထိုးထြင္းသိနိုင္ေပလိမ္႔မယ္ ”- ဟု မဇၥ်ိမနိကာယ္ ဥပရိပဏၰာသ ပါဠိေတာ္တြင္ ဖြင္႔ၿပထားေသး၏၊

အထက္ပါ ေမးခြန္းေမးေသာ နတ္သားသည္ အလြန္အကဲ မာနႀကီးကာ ကုိယ္႔ကိုယ္ကို ပညာရွိဟု မွတ္ထင္ေနၿပီး သူတပါးကို အထင္ေသးတတ္၏၊ ငါသာလ်င္ အားလုံး သိၿပီး တတ္ၿပီးၿဖစ္သည္ဟု ယူဆထားသတတ္။ သူ႔ဘ၀အမွန္ကား ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္၌ တရားက်င္႔ႀကံကာ နတ္စည္းစိမ္ခံစားေနၿပီး ယခုေဂါတမဘုရားရွင္ကို ဖူးရေသာအခါ၌လည္း - ေလာကမွာ ငါသိၿပီးသားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ မသိေသးတာေတြက နည္းနည္းပဲ ရွိတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ မသိေသးတာေတြကို ဘုရားကို ေမးမယ္ ဆိုကာ လုိရင္းတိုရွင္းၿဖင္႔ အကဲစမ္းကာ ေမးၿမန္းေလ၏၊

ၿမတ္ဗုဒၶကလည္း -“ ဒီနတ္သားဟာ ေတာ္ေတာ္မာနႀကီးတာပဲ၊ ညစ္ပတ္ေပက်ံေနတဲ႔ လက္သုတ္ပု၀ါကို အေရာင္ထပ္မံ ဆုိးရင္ၿဖင္႔ ဘာမွ ထူးၿခားလာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေႀကာင္႔ သူ႔ရဲ႕ မာနကို မပယ္ဘဲနွင္႔ တရားထူး ရဖို႔ မၿဖစ္နိုင္ဘူး၊ အရင္ဦးဆုံး သူ႔မာန က်ိဳးသြားေအာင္ ေဟာမွ ၿဖစ္မယ္ ” ဟု ဆိုကာ တိုတိုတုတ္တုတ္ စကား နွစ္ခြန္းသာေၿဖေတာ္မူၿပီး အုိးရြဲ႕ကို စေလာင္းရြဲ႕ၿဖင္႔ ဖုံးသကဲ႔သို႔ ေၿဖေတာ္မူ၏။

အေၿဖကို နားမလည္နိုင္ေသာ နတ္သားသည္ ထိုအခါက်မွ မာနစိတ္ကုိ နွိမ္ခ်ကာ အက်ယ္ခ်ဲ႕ ေဟာေတာ္မူပါအုံးဘုရား -ဟု ေလ်ာက္ထားေလရာ -

ဒါယကာနတ္သား ေလာကမွာ ကာမဂုဏ္ငါးပါးလို႔ဆိုတဲ႔ ကာေမာဃ၊ ရူပဘ၀ အရူပဘ၀ေတြမွာ တက္မက္တြယ္တာတတ္တဲ႔ တဏွာဆိုတဲ႔ ဘေ၀ါဃ၊ မိစၦာဒိ႒ိအယူ ၆၂ ပါးမွာ ကပ္ၿငိ္ေနတတ္တဲ႔ ဒိေ႒ာဃ၊ သံသရာတေလ်ာက္ သစၥာတရားကို မသိနိုင္ၿခင္း ေမာဟဆိုတဲ႔ အ၀ိေဇၨာဃ တရား ၄ ပါးရွိေနသမွ် သတၱ၀ါေတြဟာ အပါယ္ေလးပါးမွာ နစ္ၿမဳပ္ေနႀကအုံးမွာပဲ -

ဒီေနရာမွာေတာ႔ ၃၁ ဘုံလုံးမွာ ရွိေနတဲ႔ ကိေလသာအစုအပုံလို႔ ဆုိရမယ္႔ ႀသဃတရားေတြထဲမွာ မက်င္႔ႀကံပဲ ရပ္ေနရင္ သံသရာမွာ နစ္ၿမဳပ္ေနအုံးမွာပဲ၊ ႀကိဳးစား အားထုတ္မယ္ ဆုိရင္ေတာ႔ နိဗၺာန္တဖက္ကမ္းကို ကူးေၿမာက္သြားနို္င္လိမ္႔မယ္၊ ငါဘုရားသည္ လြန္ေၿမာက္ၿပီးသား ၿဖစ္တဲ႔အတြက္ အားမထုတ္ေတာ႔ဘူး၊ ဒီနည္းနဲ႔ သံသရာ ႀသဃကို ကူးေၿမာက္ခဲ႔ပါတယ္ -

တရားေတာ္အဆုံးမွာေတာ႔ နတ္သားဟာ ေသာတာပန္ တည္သြားတာေႀကာင္႔ အထက္ပါ ဂါထာကို ရြတ္ဆိုကာ ပန္း နံ႔သာ မ်ိဳးစုံနဲ႔ ပူေဇာ္ၿပီး ၿပန္သြားေလေတာ႔၏။

က်မ္းကိုး
ႀသဃတရဏသုတၱံ၊
နဠ၀ဂ္၊
ေဒ၀တာသံယုတ္
သဂါထာ၀ဂၢ အ႒ကထာ - ဋီကာ
မဇၥ်ိမနိကာယ္ ဥပရိပဏၰာသ ပါဠိေတာ္

မာန-ပယ္မွ နိဗၺာန္ေရာက္နိုင္မယ္ ( သုိ႔ ) ႀသဃတရဏသုတ္

အခါတပါး ၿမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တိၳၿမိဳ႕ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္သုံးေနစဥ္ ညသန္း

ေခါင္ယံအခ်ိန္၀ယ္ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါထြန္းလင္းေတာက္ပလ်က္ နတ္သားတေယာက္ေရာက္လာ

ကာ “ ၿမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ေသာ အေႀကာင္းၿခင္းရာၿဖင္႔ သံသရာ ၀ဲႀသဃကို ကူးေၿမာက္

ေတာ္မူခဲ႔ပါသနည္း ”- ဟုေမးေလ၏။

“ ဒါယကာ နတ္သား -ငါဘုရားသည္ ရပ္တည္မေနပဲ အားမထုတ္ပဲ သံသရာအယဥ္ ႀသဃကို ကူးေၿမာက္ခဲ႔သည္ ”
“ ဘယ္လိုပါလဲဘုရား တပည္႔ေတာ္ နားမလည္နိုင္ပါ၊ ထပ္မံ ရွင္းလင္းေဟာေတာ္မူပါအုံး ”

“ ဒါယကာနတ္သား၊ ရပ္ေနရင္ နစ္ၿမဳစ္သြားမယ္၊ အားထုတ္ရင္ေတာ႔ ႀသဃေတြ ေမ်ာပါးသြားမယ္ - ဤသုိ႔လ်င္ ငါဘုရားသည္ ရပ္တည္မေနပဲ အားမထုတ္ပဲ သံသရာအယဥ္ ႀသဃကို ကူးေၿမာက္ခဲ႔သည္ ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ တရားဆုံးေသာအခါ -- နတ္သားသည္ -

“ သတၱေလာက၌ ရပ္တည္မေနပဲ အားမထုတ္ပဲ သံသရာႀသဃကို ကူးေၿမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာ မေကာင္းမွဳ႕အားလုံးကိုပယ္ခြာကာကိေလသာတို႔မွၿငိမ္းေတာ္မူၿပီးေသာဘုရားရွင္ကို နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ႀကာၿမင္႔မွ ဖူးၿမင္ရေလစြတကား ”- ဂါထာစီကုံးကာ ေလ်ာက္ထားေလ၏။
ထုိစကားကို ဘုရားရွင္သည္ ဆိတ္ဆိတ္လက္ခံေတာ္မူေသာေႀကာင္႔ ငါ႔စကားကို ၿမတ္စြာဘုရား
လက္ခံေပတယ္ - ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာၿဖစ္ကာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေလေတာ႔၏။

သုတၱန္ အဖြင္႔နွင္႔ အႏွစ္ခ်ဳပ္မ်ား

ၿမတ္စြာဘုရားသည္ တရားေဟာေတာ္မူေသာအခါ အၿမဲတမ္းခ်ိဳသာေတာ္မမူပဲ နာယူသူ အလိုအဇၥ်ာသယအလိုက္ သင္႔ေတာ္သလို ေၿဖေတာ္မူ၏၊တခါတရံ ၿပႆနာေမးၿမန္းသူကို နွိပ္ကြပ္၍တမ်ိဳး အထက္စီးမွ လႊမ္းမိုး၍တဖုံ အေႀကာင္႔သင္႔သည္႔အတုိင္း ေၿဖေတာ္မူခဲ႔သည္၊ တရားေဟာရာတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ကြဲၿပားေသး ဟူ၏၊ အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ တရားနာသူကို နွိပ္ကြပ္၍ ေဟာၿခင္းဟူေသာ နိဂၢဟမုခေဒသနာ ၿဖင္႔လည္းေကာင္း၊( တိတၳိ ပရဗိုဇ္တို႔အား ေဟာႀကားၿခင္းမ်ိးၿဖစ္သည္) အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ စိတ္ဓာတ္တို႔ တက္ႀကြႀကည္လင္လာေအာင္ ေဟာႀကားၿခင္း ပဂၢဟမုခေဒသနာ ၿဖင္႔လည္းေကာင္း

( စတင္ဖူးၿမင္ရကတည္းက ႀကည္ညိဳရင္းစြဲ ရွိသူတို႔အား ေဟာႀကားၿခင္းမ်ိး ) အားၿဖင္႔ ေဟာေတာ္မူေလ႔ရွိ၏။

နိဂၢယွ နိဂၢယွာဟံ အာနႏၵ ၀ကၡာမိ၊ ပ၀ယွ ပ၀ယွ ၀ကၡာမိ၊ ေယာ သာေရာ ေသာ ႒ႆတီ တိ၊( မ. နိ. ၃. ၁၉၆ )

“ အာနႏၵာ ငါဘုရားဟာ တရားေတာ္ကို ႏွိပ္ကြပ္ၿပီးလဲ ေဟာေတာ္မူတယ္၊ လြမ္းမိုးၿပီးလည္း ေဟာ္ေတာ္မူတယ္၊ တကယ္ဆုိေတာ႔ သဒၶါ သီလ ၀ီ၇ိယ ပညာ စတဲ႔ အႏွစ္သာရ ရွိသူမ်ားဟာ တရားေတာ္ကို ထိုးထြင္းသိနိုင္ေပလိမ္႔မယ္ ”- ဟု မဇၥ်ိမနိကာယ္ ဥပရိပဏၰာသ ပါဠိေတာ္တြင္ ဖြင္႔ၿပထားေသး၏၊

အထက္ပါ ေမးခြန္းေမးေသာ နတ္သားသည္ အလြန္အကဲ မာနႀကီးကာ ကုိယ္႔ကိုယ္ကို ပညာရွိဟု မွတ္ထင္ေနၿပီး သူတပါးကို အထင္ေသးတတ္၏၊ ငါသာလ်င္ အားလုံး သိၿပီး တတ္ၿပီးၿဖစ္သည္ဟု ယူဆထားသတတ္။ သူ႔ဘ၀အမွန္ကား ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္၌ တရားက်င္႔ႀကံကာ နတ္စည္းစိမ္ခံစားေနၿပီး ယခုေဂါတမဘုရားရွင္ကို ဖူးရေသာအခါ၌လည္း - ေလာကမွာ ငါသိၿပီးသားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ မသိေသးတာေတြက နည္းနည္းပဲ ရွိတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ မသိေသးတာေတြကို ဘုရားကို ေမးမယ္ ဆိုကာ လုိရင္းတိုရွင္းၿဖင္႔ အကဲစမ္းကာ ေမးၿမန္းေလ၏၊

ၿမတ္ဗုဒၶကလည္း -“ ဒီနတ္သားဟာ ေတာ္ေတာ္မာနႀကီးတာပဲ၊ ညစ္ပတ္ေပက်ံေနတဲ႔ လက္သုတ္ပု၀ါကို အေရာင္ထပ္မံ ဆုိးရင္ၿဖင္႔ ဘာမွ ထူးၿခားလာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေႀကာင္႔ သူ႔ရဲ႕ မာနကို မပယ္ဘဲနွင္႔ တရားထူး ရဖို႔ မၿဖစ္နိုင္ဘူး၊ အရင္ဦးဆုံး သူ႔မာန က်ိဳးသြားေအာင္ ေဟာမွ ၿဖစ္မယ္ ” ဟု ဆိုကာ တိုတိုတုတ္တုတ္ စကား နွစ္ခြန္းသာေၿဖေတာ္မူၿပီး အုိးရြဲ႕ကို စေလာင္းရြဲ႕ၿဖင္႔ ဖုံးသကဲ႔သို႔ ေၿဖေတာ္မူ၏။

အေၿဖကို နားမလည္နိုင္ေသာ နတ္သားသည္ ထိုအခါက်မွ မာနစိတ္ကုိ နွိမ္ခ်ကာ အက်ယ္ခ်ဲ႕ ေဟာေတာ္မူပါအုံးဘုရား -ဟု ေလ်ာက္ထားေလရာ -

ဒါယကာနတ္သား ေလာကမွာ ကာမဂုဏ္ငါးပါးလို႔ဆိုတဲ႔ ကာေမာဃ၊ ရူပဘ၀ အရူပဘ၀ေတြမွာ တက္မက္တြယ္တာတတ္တဲ႔ တဏွာဆိုတဲ႔ ဘေ၀ါဃ၊ မိစၦာဒိ႒ိအယူ ၆၂ ပါးမွာ ကပ္ၿငိ္ေနတတ္တဲ႔ ဒိေ႒ာဃ၊ သံသရာတေလ်ာက္ သစၥာတရားကို မသိနိုင္ၿခင္း ေမာဟဆိုတဲ႔ အ၀ိေဇၨာဃ တရား ၄ ပါးရွိေနသမွ် သတၱ၀ါေတြဟာ အပါယ္ေလးပါးမွာ နစ္ၿမဳပ္ေနႀကအုံးမွာပဲ -

ဒီေနရာမွာေတာ႔ ၃၁ ဘုံလုံးမွာ ရွိေနတဲ႔ ကိေလသာအစုအပုံလို႔ ဆုိရမယ္႔ ႀသဃတရားေတြထဲမွာ မက်င္႔ႀကံပဲ ရပ္ေနရင္ သံသရာမွာ နစ္ၿမဳပ္ေနအုံးမွာပဲ၊ ႀကိဳးစား အားထုတ္မယ္ ဆုိရင္ေတာ႔ နိဗၺာန္တဖက္ကမ္းကို ကူးေၿမာက္သြားနို္င္လိမ္႔မယ္၊ ငါဘုရားသည္ လြန္ေၿမာက္ၿပီးသား ၿဖစ္တဲ႔အတြက္ အားမထုတ္ေတာ႔ဘူး၊ ဒီနည္းနဲ႔ သံသရာ ႀသဃကို ကူးေၿမာက္ခဲ႔ပါတယ္ -

တရားေတာ္အဆုံးမွာေတာ႔ နတ္သားဟာ ေသာတာပန္ တည္သြားတာေႀကာင္႔ အထက္ပါ ဂါထာကို ရြတ္ဆိုကာ ပန္း နံ႔သာ မ်ိဳးစုံနဲ႔ ပူေဇာ္ၿပီး ၿပန္သြားေလေတာ႔၏။

က်မ္းကိုး
ႀသဃတရဏသုတၱံ၊
နဠ၀ဂ္၊
ေဒ၀တာသံယုတ္
သဂါထာ၀ဂၢ အ႒ကထာ - ဋီကာ
မဇၥ်ိမနိကာယ္ ဥပရိပဏၰာသ ပါဠိေတာ္

နားလည္မိေသာ အၿပဳံးမ်ား

“ မျပဳံးတတ္ေသာသူ ေစ်းမေရာင္းရ ” ( A man without a smilling face must not open a shop) ဆုိတဲ့ တရုတ္စကားပုံကို သတိရမိရင္း ဒီပို႔စ္ကို ေရးမိပါတယ္၊ရုိေသးက်ဳိးႏြံေသာ ဗုဒၶ၏တပည့္

တစ္ေယာက္အေနျဖင့္မူ-‘ကြ်ႏု္ပ္သည္ ဗုဒၶအေၾကာင္းကုိ ပိုသိေလေလ၊ ဗုဒၶကုိ ပုိ၍ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိ

ေလ ျဖစ္မိပါသည္။ ဗုဒၶကုိ ပုိ၍ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိလာသည္ႏွင့္အမွ်လည္း ဗုဒၶ အေၾကာင္းကုိ ပုိ၍ သိလာခဲ့ရပါသည္’ ဟူ၍ ေျပာဆုိရလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္”။ ဒါေလးကေတာ့ နာရဒမဟာ ေထရ္ေရးသား

တဲ့ Buddhism in a nutshell စာအုပ္မွာပါ။ အဂၤလိပ္လုိ ဖတ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ A humble follower of his would say “ the more I know Him, the more I love Him; the more I love Him, the more I know Him.”အျပဳံးနဲ့စပ္ဆက္လုိ့ ဖြင့္ဆုိထားတဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အမ်ားသား။

ရွက္ျပဳံး၊ မဲ့ျပဳံး၊ ပီတိအျပဳံး၊ မခ်ိျပဳံး၊ ေလွာင္ျပဳံး၊ ႏြမ္းလ်လ်အျပဳံး၊ က်က္သေရရွိတဲအျပဳံး၊ မုိနာလီဇာအျပဳံး၊ မာယာအျပဳံး စသျဖင့္ပါ။ အငုိမ်က္လုံး အျပဳံးမ်က္ႏွာ-ဆုိတဲ့ စကားကလည္း ရွိေသးတာပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားပါေစ အျပဳံးကုိ လူတုိင္း ခင္မင္တြယ္တာၾကသလုိ အျပဳံး ပုိင္ရွင္ေတြဟာလည္း လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားလွတာကေတာ့ အားလုံးလက္ခံၾကလိမ့္မယ္လုိ့ ယုံၾကည္မိျပန္တယ္။ ခပ္တည္တည္ၾကီးနဲ့ဆုိေတာ့လဲ “ဘယ္လုိ လူၾကီးလဲ” ျဖစ္မွာပါ။

ေရာက္ခဲ့ဘူးတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ သီဟုိလ္သူမ်ား ပုိလုိ့မ်ား ျပဳံးၾကသလား မသိပါ။ ျမန္မာ့ အျပဳံးမ်ားကေတာ့ မိုနာလီဇာအျပဳံးလား ႏြမ္းလ်လ်ဆန္ေနသလားဆုိတာေတာ့ ေ၀ခြဲဖုိ့ ခက္ပါေသးတယ္။ တစ္ေနတာမွာ အမ်ဳိးသားမ်ားထက္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားက ပိုလုိ့ ရယ္ၾကတယ္လုိ့ သုေတသနတစ္ခုက ဆုိထားျပန္ေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ပုိလုိ့ ရယ္ပါသလဲဆုိတာေတာ့ ေမ့ခဲ့ျပီးျဖစ္တဲ့ အေျဖတစ္ခုပါ။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာေတာ့ လူအမ်ားစုေပါင္းျပီး ရယ္ပြဲၾကၽီးမ်ားကုိ သီးသန့္က်င္းပ

ၾကတယ္လုိ့ သိရွိရျပန္တယ္။ ဒါကေတာ့ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ရယ္ခ်င္သလုိ ရယ္ခ်လုိက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာေလးလံေနတာေတြ ေပါ့ပါးသြားေအာင္ပါ။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ျပဳံးဖုိ့ ရယ္ေမာဖုိ့ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အတြက္၊က်န္းမာေရးအတြက္လုိအပ္ေနတယ္လုိ့ေျပာရမွာပါ။အျခားတစ္ဖက္မွာလည္း ျပဳံးျခင္းကို ဒီလုိ ေျပာၾကျပန္တယ္။ သူျပဳံးေနသည္ ညာေတာ့မယ္-တဲ့။ မ်က္ႏွာမ်ား တယ္-တဲ့။

သင္ - ဒီလို အားရပါးရ ၿပဳံးဖူးပါသလား 

Body language စာအုပ္မွာ ႏႈတ္ခမ္းက ေအာက္ေကြးျပဳံးေနယင္ ရက္စက္တတ္တယ္။ အစစ္အမွန္ျပဳံးျခင္းကေတာ႔မ်က္လုံးေကာ မ်က္ႏွာေကာ ျပဳံးေနတယ္။ အတုအေယာင္ျပဳံးျခင္းမွာေတာ့ မ်က္ႏွာပဲ ျပဳံးျပီး မ်က္လုံးကေတာ့ မျပဳံးဘူးလုိ့ ဆုိပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာေတာ့ ျပဳံးရႊင္တတ္ဖုိ့ကုိ ဘိကၡဳပါတိေမာက္၊ ပါစိတၱိယပါဠိ၊ မုသာ၀ါဒ၀ဂ္၊ ၾသမသ၀ါဒသိကၡာပုဒ္မွာ မိန့္ၾကားထာပါတယ္။ အဲသလုိအျပဳံးရဲ့အဆုိးအေကာင္းမ်ားကိုအမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာဆုိၾကတာဆုိေတာ့ျပဳံးတတ္ဖုိ့လုိပါလိမ့္မယ္ လုိ့ထင္ျမင္မိျပန္တယ္။

ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြက အင္တာဗ်ဴးလုပ္ၾကတဲ့ေနရာေတြမွာ လူကဲခတ္ကြ်မ္းက်င္တဲ့ တစ္နည္းေတာ့ body language ကုိ ကြ်မ္းက်င္တဲ့သူမ်ားက အင္တာဗ်ဴးၾကတယ္လုိ့ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ စာေရးသူလဲ လူကဲခတ္မညံ့ေအာင္ body language စာအုပ္ေလးငါးအုပ္ေလာက္ေတာ့ဖတ္ထားဖူးေပမယ့္လဲညံ့ဆဲပါပဲ။

သုေတသနတစ္ခုကေတာဒီလုိ ဆုိပါတယ္။ အခ်ဳိ့က်ြမ္းက်င္သူပညာရွင္မ်ားက လူတုိင္းရဲ့မ်က္ႏွာမွာ ျခားနားတဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္ ခုႏွစ္ေထာင္ထက္မကမ်ားစြာကုိ ထုတ္လုပ္ႏုိင္တယ္လုိ့ ယုံၾကည္ၾကပါတယ္။

( In fact, some experts believe that your face can produce more than seven thousand different expressions!) အေၾကာင္းကေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚမွ muscles-ေတြေၾကာင့္ပါ။ ဒီmuscles-မ်ားဟာ မ်က္ႏွာျပင္ တစ္၀ုိက္ အေရ ဖ်ားေအာက္ ပါးတဲ့အလႊာအထပ္မွာ တည္ရွိေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ muscles-ေတြဟာ တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားအျပား ေရြ့့လ်ားႏုိင္ပါတယ္။ ဒီ muscles-မ်ား အသီးသီး ေပါင္းစပ္ျခင္းမ်ားက ျခားနားတဲ့ မ်က္ႏွာ ဆုိင္ရာကုိ ေဖာ္ျပပါတယ္။ က်ြမ္းက်င္သူသုေသသနသမားမ်ားကေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ လူတုိင္း သတိထားႏုိင္တဲ့ မ်က္ႏွာထားအမူအရာ အနည္းဆုံး ေျခာက္ခုရွိတယ္လုိ့ ဆုိထားပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈ၊ စိတ္ဆုိးမႈ၊ ေၾကာက္လန့္မႈ၊ အံၾသမႈႏွင့္ စပ္ဆုပ္ရြံရွာမႈတုိ့ ျဖစ္ပါတယ္။

But experts say there are at least six facial expressions that everyone on earth can recognize. These expressions are happiness, sadness, anger, fear, surprise and disgust. သုေတသနသမားမ်ားဟာ အာရုံခံ ကိရိယာမ်ားနဲ့ ကင္မရာမ်ား အသုံးျပဳျပီး ကေလးငယ္မ်ားကို စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအလုိအရ ျပဳံးတယ္ဆုိတာ muscles မ်ားရဲ့ ေရြ့ ့ လ်ားျခင္း ပုံစံတစ္မ်ဳိးပါ။

မ်က္ႏွာဖတ္ျခင္းအတတ္မွာ ေတာ္တဲ့သူမ်ားအတြက္ ဆက္သြယ္မႈတည္ေဆာက္ရာမွာ အေကာင္းဆုံး အခြင့္ အေရးမ်ား၊ အလုပ္မ်ားႏွင့္ အျခားေသာ အက်ဳိးမ်ားစြာကုိ ရရွိေစႏုိင္တယ္လုိ့ ဆုိထားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာထားဟာ လႈမႈအဖြဲ့အစည္းတစ္ခုျဖစ္ဖုိ့ ကူညီသလုိ တစ္ဦးနဲ့တစ္ဦး ဆက္သြယ္
ေပါင္းကူးေပးတဲ့အရာလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ပါဠိစာေပမ်ားမွာေတာ့ စိတ္ကုိ သိပုံအျခင္းအရာ ေလးမ်ဳိးကို ျပဆုိတားပါတယ္။ (၁) နိမိတ္ေကာက္၍ သိျခင္း (၂) အသံၾကား၍ သိျခင္း (၃) ေယာင္ယမ္းျမည္တမ္းသံကုိ ၾကား၍သိျခင္း (၄) ေစေတာပရိယအဘိညာဥ္ျဖင့္ သိျခင္းတုိ့ပါ။ ဒါကုိေတာ့ ပါထိက၀၀ၢ၊ သမၸသာဒနီယသုတ္မွာ ေတြ့ရွိရပါတယ္။ (၄)နံပါတ္မွတစ္ပါး က်န္တဲ့ (၃) ခုက body language မွာ အၾကဳံး၀င္ႏုိင္ပါတယ္။

ဒီလို မဲ႔ၿပဳံး - သေရာ္ၿပဳံးမ်ိဳးကေတာ႔ အက်ိဳးရွိမည္ မထင္

အဘိဓမၼာအလုိ ရယ္ရႊင္ခ်င္းကုိ ျဖစ္ေစတဲ့စိတ္မ်ားက ေလာဘမူ - ေသာမနႆသဟဂုတ္စိတ္ ၄-ပါး၊ မဟာကုသုိလ္ - ေသာမနႆသဟဂုတ္စိတ္ ၄-ပါး၊ မဟာၾကိယာ - ေသာမနႆသဟဂုတ္စိတ္ ၄-ပါး၊ အဟိတ္မဟာၾကိယာ - ဟသိတုပၸါဒ္စိတ္ ၁-ပါး ေပါင္း ၁၃-ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအထဲကမွ ပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္မွာ အစဥ္အတုိင္း ပထမ ၈-ပါး၊ ေသကၡပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ အဲဒီ ၈-ပါးထဲကမွ ဒိ႒ိဂတသဟဂုတ္စိတ္ ၂-ပါးကုိ ခ်န္ထား က်န္ ၆-ပါးနဲ့ ျပဳံးရယ္ၾကပါတယ္။ အေသကၡပုဂၢဳိလ္က်ေတာ့ ပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္နဲ့ေသကၡပုဂၢဳိလ္မွအျခား ေနာက္ ၅-ပါးနဲ့ ျပဳံးရယ္ ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ အဲဒီ ၅-ပါးထဲကမွ အဟိတ္မဟာၾကိယာ - ဟသိတုပၸါဒ္စိတ္ကုိ ခ်န္ထား က်န္ ၄-ပါးနဲ့ ျပဳံးေတာ္မူပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ အတိတ္, အနာဂါတ္, ပစၥဳပၸန္နဲ့ ကာယကံ, ၀စီကံ, မေနာကံ တုိ့မွာ ညဏ္နဲ့ အျမဲ ယွဥ္ေနပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သဂၤဟ၊ ရုပ္ပုိင္းနဲ့ ဋီကာေက်ာ္မ်ားမွာ ၾကည့္ရႈ့ႏုိင္ပါတယ္။

အဘိဓာနပၸဒီပိကာမွာေတာ့ ရယ္ျခင္း-ဟသနံ၊ ဟသိတ၊ ဟာသ။ ျပဳံးျခင္း-မိဟိတ၊ သိတ။ ျပင္းစြာရယ္ျခင္း- အဋဟာသ၊ မဟာဟာသ-လုိ့ ဖြင့္ဆုိထားပါတယ္။ ရယ္တာနဲ့ျပဳံးတာဟာ အဆင့္တစ္ဆင့္အေနနဲ့ ကြာျခားတယ္ ထူးျခားတယ္လုိ့ ေျပာႏုိင္ေပမယ့္ အတိအက် တုိင္းတာဖုိ့ေတာ့ ခက္ပါလိမ့္မယ္။

ရယ္ျခင္း ေျခာက္မ်ဳိးကိုေတာ့ ဒီအတုိင္း မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။
(၁) သိတ- ျပဳံးသည္မည္ရုံမွ် ၿပဳံးျခင္း
(၂) ဟသိတ-သြားေပၚရုံမွ်-ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရုံမွ်ရယ္ျခင္း
(၃) ၀ိဟသိတ-ညင္သာေသာ အသံထြက္ေအာင္ရယ္ျခင္း
(၄) ဥပဟသိတ-ဦးေခါင္း-ပခုံး-လက္ရုံးမ်ား လႈပ္ေအာင္ ရယ္ျခင္း
(၅) အပဟသိတ-မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရယ္ျခင္း
(၆) အတိဟသိတ-ေျခေရာ-လက္ပါ တစ္ကုိယ္လုံး လႈပ္ခါ၍ ရယ္ျခင္းတုိ့ပါ။ ဒီရယ္ျခင္းအသြင္မ်ားကပဲ လူ့ယဥ္ေက်းမႈရဲ့ အဆင့္ ဒါမွမဟုတ္ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ခံစားမႈအဆင့္ကုိ ေဖာ္ျပေနတယ္ဆုိယင္လဲဆုိခြင့္ရွိမွာပါ။

ကေလးတုိ့ ငုိျခင္း ရယ္ျခင္းသေဘာနဲ့ပတ္သက္လုိ့ -
ဒုဂၢတိဘ၀မွလာတဲ့ကေလးက မျပတ္ငုိတတ္ေၾကာင္း၊ လန့္၍ ေအာ္တတ္ေၾကာင္းကုိ ျပဆုိထားပါတယ္။ သုဂတိဘ၀မွလာတဲ့ ကေလးကေတာ့ အျမဲလုိလုိ ျပဳံးရႊင္ ေနတတ္ၾကေၾကာင္း ဖြင့္ျပထားပါတယ္။ သီလကၡႏၶ၀ဂၢအ႒ကထာ၊ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတၱအ႒ကထာ၊ မဇၶ်ိမပဏၰာသ အ႒ကထာ-တုိ့မွာ ေလ့လာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ယတိျပတ္အဆုိထက္ ေယဘုယ်သေဘာကုိ ရည္ညြန္းေကာင္း ရည္ညြန္တာလဲျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

စာေရးသူ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားဖူးထားတာက “ဘုရားရွင္သည္ ျပဳံးေတာ္မူ၏” ဆုိတာပါ။ ဘုရားရွင္ ျပဳံး ေတာ္မူျခင္းဟာ ထူးျခားတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခု ရွိလုိ့ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ့၏ ဘ၀တစ္သက္တာမွာ အၾကိမ္ ဘယ္ေလာက္ျပဳံးခဲ့တယ္ ဆုိတာကုိေတာ့ ေလ့လာေနဆဲပါ။ ဘုရားရွင္တုိ့ရဲ့ အျပဳံးဟာ လူသာမန္တုိ့ရဲ့အျပဳံးနဲ့ အဓိပၸါယ္မတူထူးျခားတဲ့အတြက္ ႏႈိင္းယွဥ္မမိရန္ လုိအပ္ေကာင္းလုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဘဂ၀ါဂုဏ္ေတာ္မွာပါရွိတဲ့ သိရီဘုန္းေတာ္မွာ “ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္၊ လက္ေျခေတာ္မွ၊ စ၍မၾကြင္း၊ ပင္လုံး၀န္းသည္၊ ပန္းမာန္အေန၊ က်က္သေရမဂၤလာ၊ စုေ၀းကာျဖင့္၊ လြန္စြာတင့္တယ္၊ သပၸါယ္ေတာ္မူေသာ၊ သိရီဘုန္းေတာ္” ဆုိထားတဲ့အတြက္ မျပဳံးခဲ့သည့္တုိင္ အျမဲက်က္သေရရွိေနတာကေတာ့ဘုရားရွင္တုိ့ရဲ့အႏႈိင္းမဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ပါ။

အရိယာတုိ့ရဲ့နယ္ပယ္မွာေတာ့ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္တဲ့ ျပဳံးရယ္ျခင္းမ်ဳိးပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ဒါကုိပဲ ညင္သာ သိမ္ေမြ့တဲ့ ျပဳံးျခင္းမ်ဳိးလုိ့ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ရုဏၰသုတ္၊ တတိယပဏၰာသ၊ တိကနိပါတ္။ အဂၤုတၱရနိကာယ-မွာ မိန့္ဆိုထားတာက သက္ေသတစ္ခုလုိ့ ယူဆႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့“ ရဟန္းတုိ့-အပုိင္းအျခားကုိ လြန္၍ သြားေပၚေအာင္ ျပင္းစြာရယ္ျခင္းသည္အရိယာ၏အဆုံးအမ၌ကေလးသူငယ္တုိ့ျပဳအပ္ေသာအလုပ္မည္၏”
လုိ့မိန့္ထားလုိ့ပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ေျပာၾကည့္ခ်င္တာတစ္ခုက အခ်ဳိ့အရာေတြမွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ့ အျပဳအမူေတြ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာေရး နယ္ပယ္မွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြကုိ လူသာမန္တုိ့အတြက္ ႏႈိင္းယွဥ္ျပီး သုံးသပ္သင့္, မသင့္နဲ့ အတုယူ လုိက္နာက်င့္ၾကံဖုိ့ သင့္, မသင့္ကုိ စဥ္းစားမိျခင္းပါ။ ဘာသာေရးနယ္ပယ္မွာ ထားရမယ့္အရာနဲ့ လူမႈနယ္ပယ္မွာ ထားရမယ့္အရာေတြကုိ သီးျခားခြဲထုတ္ၾကည့္ျခင္းကသာ ပုိလုိ့ အျပဳသေဘာေဆာင္ႏုိင္ျပီး ဘ၀ကို ပုိလုိ့ေနေပ်ာ္ေစမယ္ ထင္မိလုိ့ပါ။ 

ဘာသာေရးနယ္ပယ္မွာ ခ်မွတ္ထားတာေတြကုိ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္း မွာ က်င့္သုံးေနမယ္ဆုိယင္ ဘ၀ကုိ ပ်င္းရိေျခာက္ေသြ့ေစျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေတြနဲ့ ဆိတ္သုဥ္းေနမွာလားလုိ့ပါ။ ဘာသာတရားနယ္ပယ္က စကားလုံးေ၀ါဟာရေတြနဲ့ လူမႈနယ္ပယ္မွာ ခ်မွတ္က်င့္သုံးေနတဲ့စံေတြကုိ ခြဲျခား မထားျခင္းဟာျမတ္ဗုဒၶရဲ့၀ါဒကုိ အဆုိးျမင္၀ါဒ(pessimism)အျဖစ္ တြန္းပုိ့ေနသလား ဆုိတာပါ။

( Some critics argue that Buddhism is morbid, cynical, hovering on the dark and shadowy side of life, an enemy of harmless pleasures, and an unfeeling trampler on the innocent joys of life. They see Buddhism as being pessimistic, as fostering an attitude of hopelessness towards life, as encouraging a vague, general feeling that pain and evil predominate in human affairs.) ေလာကဟိတာယ၊ ဗဟုဇနဟိတာယ၊ ဗဟုဇနသုခါယ-ဆုိတဲ့ သတၱ၀ါအမ်ား ခ်မ္းသာေစဖုိ့ဆုိတာမွာ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္၊ နိဗၺာန္ရဲ့ ခ်မ္းသာမ်ားကုိသာ ရည္ညြန္းထားတာမဟုတ္ဘဲ လက္ရွိလူ့ဘ၀ ခ်မ္းသာကုိလည္း ပစ္ပယ္မထားဘူးဆုိတာကုိပါ။

ဒါနဲ့စပ္ဆက္လုိ့ ကမၻာေက်ာ္သာသနာျပဳဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကို ေမးတဲ့ေမးခြန္းေလးတစ္ခုကုိ သြားလုိ့ သတိရ မိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကုိ ႏုိင္ငံျခားမွာေနတဲ့ အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္က “ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ-ဆုိတာ ဘယ္လုိဟာမ်ဳိးလဲ”လုိ့ ေမးပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက- မင္း ႏုိင္ငံျခားမွာ စီးပြါးလာရွာတာ ခ်မ္းသာခ်င္လုိ့မဟုတ္လား။ အဲဒီ မင္း လုိခ်င္တဲ့အရာေတြရလုိ့ ခ်မ္းသာျပီးတဲ့ တစ္ေန့မွာေတာ့ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာအေၾကာင္း ဆက္ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့-တဲ့။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကေတာ့ ခပ္ျမင့္ျမင့္စကားေတြ မမိန့္ပါဘူး။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာဆုိတာေတြထက္ လက္ရွိတုိင္းျပည္နဲ့လူမ်ဳိး ခ်မ္းသာေနယင္ ေက်နပ္ေတာ္မူေနတာပါ။

ဒီေတာ့ ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ကုိ ပုိင္ဆုိင္ဖုိ့ ေလာကၾကီးကို ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္ဖုိ့ လုိအပ္ေနမွာပါ။ ဘယ္လုိ ၾကည့္ မလဲ-ဆုိတာကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားႏုိင္ေပမဲ့ စာေရးသူႏွစ္သက္တဲ့ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ K.Sri dhammananda ေရးသားထားတဲ့ what Buddhists believe စာအုပ္လာ စာသားေလးကေတာ့ ဒီလုိပါ။
“ The world is like a mirror and if you look at the mirror with a smiling face, you can see your own, beautiful smiling face. On the other hand, if you look at it with a long face, you will invariably see ugliness. Similarly, if you treat the world kindly the world will also certainly treat you kindly. Learn to be peaceful with yourself and the world will Also be peaceful with you.” ဆုိခဲ့ျပီးတဲ့စကားမ်ားဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀-က ဗုဒၶမိန့္ခဲ့တဲ့၊ တပည့္သာ၀ကေတြ ေျပာခဲ့တဲ့ အျပဳံးနဲ့ ပတ္သက္တာေတြကုိ ယေန့ေခတ္ ေျပာေနတဲ့ “အျပဳံး၊ ရယ္ေမာျခင္း” ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြေပၚမွာ ခံစားႏႈိင္းယွဥ္ေျပာဆုိ
မိခဲ့ျခင္းပါ။

ဘုရားရွင္ရဲ့တရားဓမၼလာစကားေလးေတြ သိရျပန္ေတာ့ “ျမတ္ဗုဒၶတရားကို သိေလေလ ျမတ္ဗုဒၶကုိ ၾကည္ညဳိေလေလ” ဆုိသလုိပါပဲ ပုိလုိ့သာ ၾကည္ညဳိမိျပန္တာပါ။ အဲဒီစာေပမ်ားရဲ့ အျခား တစ္ဖက္မွာၾကျပန္ေတာ့ အျပဳံးရဲ့ ရလဒ္ကေလးေတြကို စိုးစဥ္းမွ် နားလည္ထားမိျခင္းကပဲ “အျပဳံးရဲ့တန္ဖုိးကို နားလည္ေလေလ အားလုံးကုိ ျပဳံးေစခ်င္လာေလေလ”လုိ့ ဆႏၵျဖစ္မိတာကေကာ

အျပစ္တစ္ခုလုိ့မ်ားဆုိေနၾကမလားစဥ္းစားမိျခင္းပါ။ ျပဳံးေပ်ာ္ႏုိင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳရင္း----------

ေမာင္တင္႔ယဥ္ ခံစားေရးဖြဲ႔သည္။

နားလည္မိေသာ အၿပဳံးမ်ား

“ မျပဳံးတတ္ေသာသူ ေစ်းမေရာင္းရ ” ( A man without a smilling face must not open a shop) ဆုိတဲ့ တရုတ္စကားပုံကို သတိရမိရင္း ဒီပို႔စ္ကို ေရးမိပါတယ္၊ရုိေသးက်ဳိးႏြံေသာ ဗုဒၶ၏တပည့္

တစ္ေယာက္အေနျဖင့္မူ-‘ကြ်ႏု္ပ္သည္ ဗုဒၶအေၾကာင္းကုိ ပိုသိေလေလ၊ ဗုဒၶကုိ ပုိ၍ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိ

ေလ ျဖစ္မိပါသည္။ ဗုဒၶကုိ ပုိ၍ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိလာသည္ႏွင့္အမွ်လည္း ဗုဒၶ အေၾကာင္းကုိ ပုိ၍ သိလာခဲ့ရပါသည္’ ဟူ၍ ေျပာဆုိရလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္”။ ဒါေလးကေတာ့ နာရဒမဟာ ေထရ္ေရးသား

တဲ့ Buddhism in a nutshell စာအုပ္မွာပါ။ အဂၤလိပ္လုိ ဖတ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ A humble follower of his would say “ the more I know Him, the more I love Him; the more I love Him, the more I know Him.”အျပဳံးနဲ့စပ္ဆက္လုိ့ ဖြင့္ဆုိထားတဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အမ်ားသား။

ရွက္ျပဳံး၊ မဲ့ျပဳံး၊ ပီတိအျပဳံး၊ မခ်ိျပဳံး၊ ေလွာင္ျပဳံး၊ ႏြမ္းလ်လ်အျပဳံး၊ က်က္သေရရွိတဲအျပဳံး၊ မုိနာလီဇာအျပဳံး၊ မာယာအျပဳံး စသျဖင့္ပါ။ အငုိမ်က္လုံး အျပဳံးမ်က္ႏွာ-ဆုိတဲ့ စကားကလည္း ရွိေသးတာပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားပါေစ အျပဳံးကုိ လူတုိင္း ခင္မင္တြယ္တာၾကသလုိ အျပဳံး ပုိင္ရွင္ေတြဟာလည္း လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားလွတာကေတာ့ အားလုံးလက္ခံၾကလိမ့္မယ္လုိ့ ယုံၾကည္မိျပန္တယ္။ ခပ္တည္တည္ၾကီးနဲ့ဆုိေတာ့လဲ “ဘယ္လုိ လူၾကီးလဲ” ျဖစ္မွာပါ။

ေရာက္ခဲ့ဘူးတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ သီဟုိလ္သူမ်ား ပုိလုိ့မ်ား ျပဳံးၾကသလား မသိပါ။ ျမန္မာ့ အျပဳံးမ်ားကေတာ့ မိုနာလီဇာအျပဳံးလား ႏြမ္းလ်လ်ဆန္ေနသလားဆုိတာေတာ့ ေ၀ခြဲဖုိ့ ခက္ပါေသးတယ္။ တစ္ေနတာမွာ အမ်ဳိးသားမ်ားထက္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားက ပိုလုိ့ ရယ္ၾကတယ္လုိ့ သုေတသနတစ္ခုက ဆုိထားျပန္ေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ပုိလုိ့ ရယ္ပါသလဲဆုိတာေတာ့ ေမ့ခဲ့ျပီးျဖစ္တဲ့ အေျဖတစ္ခုပါ။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာေတာ့ လူအမ်ားစုေပါင္းျပီး ရယ္ပြဲၾကၽီးမ်ားကုိ သီးသန့္က်င္းပ

ၾကတယ္လုိ့ သိရွိရျပန္တယ္။ ဒါကေတာ့ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ရယ္ခ်င္သလုိ ရယ္ခ်လုိက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာေလးလံေနတာေတြ ေပါ့ပါးသြားေအာင္ပါ။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ျပဳံးဖုိ့ ရယ္ေမာဖုိ့ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အတြက္၊က်န္းမာေရးအတြက္လုိအပ္ေနတယ္လုိ့ေျပာရမွာပါ။အျခားတစ္ဖက္မွာလည္း ျပဳံးျခင္းကို ဒီလုိ ေျပာၾကျပန္တယ္။ သူျပဳံးေနသည္ ညာေတာ့မယ္-တဲ့။ မ်က္ႏွာမ်ား တယ္-တဲ့။

သင္ - ဒီလို အားရပါးရ ၿပဳံးဖူးပါသလား 

Body language စာအုပ္မွာ ႏႈတ္ခမ္းက ေအာက္ေကြးျပဳံးေနယင္ ရက္စက္တတ္တယ္။ အစစ္အမွန္ျပဳံးျခင္းကေတာ႔မ်က္လုံးေကာ မ်က္ႏွာေကာ ျပဳံးေနတယ္။ အတုအေယာင္ျပဳံးျခင္းမွာေတာ့ မ်က္ႏွာပဲ ျပဳံးျပီး မ်က္လုံးကေတာ့ မျပဳံးဘူးလုိ့ ဆုိပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာေတာ့ ျပဳံးရႊင္တတ္ဖုိ့ကုိ ဘိကၡဳပါတိေမာက္၊ ပါစိတၱိယပါဠိ၊ မုသာ၀ါဒ၀ဂ္၊ ၾသမသ၀ါဒသိကၡာပုဒ္မွာ မိန့္ၾကားထာပါတယ္။ အဲသလုိအျပဳံးရဲ့အဆုိးအေကာင္းမ်ားကိုအမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာဆုိၾကတာဆုိေတာ့ျပဳံးတတ္ဖုိ့လုိပါလိမ့္မယ္ လုိ့ထင္ျမင္မိျပန္တယ္။

ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြက အင္တာဗ်ဴးလုပ္ၾကတဲ့ေနရာေတြမွာ လူကဲခတ္ကြ်မ္းက်င္တဲ့ တစ္နည္းေတာ့ body language ကုိ ကြ်မ္းက်င္တဲ့သူမ်ားက အင္တာဗ်ဴးၾကတယ္လုိ့ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ စာေရးသူလဲ လူကဲခတ္မညံ့ေအာင္ body language စာအုပ္ေလးငါးအုပ္ေလာက္ေတာ့ဖတ္ထားဖူးေပမယ့္လဲညံ့ဆဲပါပဲ။

သုေတသနတစ္ခုကေတာဒီလုိ ဆုိပါတယ္။ အခ်ဳိ့က်ြမ္းက်င္သူပညာရွင္မ်ားက လူတုိင္းရဲ့မ်က္ႏွာမွာ ျခားနားတဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္ ခုႏွစ္ေထာင္ထက္မကမ်ားစြာကုိ ထုတ္လုပ္ႏုိင္တယ္လုိ့ ယုံၾကည္ၾကပါတယ္။

( In fact, some experts believe that your face can produce more than seven thousand different expressions!) အေၾကာင္းကေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚမွ muscles-ေတြေၾကာင့္ပါ။ ဒီmuscles-မ်ားဟာ မ်က္ႏွာျပင္ တစ္၀ုိက္ အေရ ဖ်ားေအာက္ ပါးတဲ့အလႊာအထပ္မွာ တည္ရွိေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ muscles-ေတြဟာ တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားအျပား ေရြ့့လ်ားႏုိင္ပါတယ္။ ဒီ muscles-မ်ား အသီးသီး ေပါင္းစပ္ျခင္းမ်ားက ျခားနားတဲ့ မ်က္ႏွာ ဆုိင္ရာကုိ ေဖာ္ျပပါတယ္။ က်ြမ္းက်င္သူသုေသသနသမားမ်ားကေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ လူတုိင္း သတိထားႏုိင္တဲ့ မ်က္ႏွာထားအမူအရာ အနည္းဆုံး ေျခာက္ခုရွိတယ္လုိ့ ဆုိထားပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈ၊ စိတ္ဆုိးမႈ၊ ေၾကာက္လန့္မႈ၊ အံၾသမႈႏွင့္ စပ္ဆုပ္ရြံရွာမႈတုိ့ ျဖစ္ပါတယ္။

But experts say there are at least six facial expressions that everyone on earth can recognize. These expressions are happiness, sadness, anger, fear, surprise and disgust. သုေတသနသမားမ်ားဟာ အာရုံခံ ကိရိယာမ်ားနဲ့ ကင္မရာမ်ား အသုံးျပဳျပီး ကေလးငယ္မ်ားကို စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအလုိအရ ျပဳံးတယ္ဆုိတာ muscles မ်ားရဲ့ ေရြ့ ့ လ်ားျခင္း ပုံစံတစ္မ်ဳိးပါ။

မ်က္ႏွာဖတ္ျခင္းအတတ္မွာ ေတာ္တဲ့သူမ်ားအတြက္ ဆက္သြယ္မႈတည္ေဆာက္ရာမွာ အေကာင္းဆုံး အခြင့္ အေရးမ်ား၊ အလုပ္မ်ားႏွင့္ အျခားေသာ အက်ဳိးမ်ားစြာကုိ ရရွိေစႏုိင္တယ္လုိ့ ဆုိထားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာထားဟာ လႈမႈအဖြဲ့အစည္းတစ္ခုျဖစ္ဖုိ့ ကူညီသလုိ တစ္ဦးနဲ့တစ္ဦး ဆက္သြယ္
ေပါင္းကူးေပးတဲ့အရာလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ပါဠိစာေပမ်ားမွာေတာ့ စိတ္ကုိ သိပုံအျခင္းအရာ ေလးမ်ဳိးကို ျပဆုိတားပါတယ္။ (၁) နိမိတ္ေကာက္၍ သိျခင္း (၂) အသံၾကား၍ သိျခင္း (၃) ေယာင္ယမ္းျမည္တမ္းသံကုိ ၾကား၍သိျခင္း (၄) ေစေတာပရိယအဘိညာဥ္ျဖင့္ သိျခင္းတုိ့ပါ။ ဒါကုိေတာ့ ပါထိက၀၀ၢ၊ သမၸသာဒနီယသုတ္မွာ ေတြ့ရွိရပါတယ္။ (၄)နံပါတ္မွတစ္ပါး က်န္တဲ့ (၃) ခုက body language မွာ အၾကဳံး၀င္ႏုိင္ပါတယ္။

ဒီလို မဲ႔ၿပဳံး - သေရာ္ၿပဳံးမ်ိဳးကေတာ႔ အက်ိဳးရွိမည္ မထင္

အဘိဓမၼာအလုိ ရယ္ရႊင္ခ်င္းကုိ ျဖစ္ေစတဲ့စိတ္မ်ားက ေလာဘမူ - ေသာမနႆသဟဂုတ္စိတ္ ၄-ပါး၊ မဟာကုသုိလ္ - ေသာမနႆသဟဂုတ္စိတ္ ၄-ပါး၊ မဟာၾကိယာ - ေသာမနႆသဟဂုတ္စိတ္ ၄-ပါး၊ အဟိတ္မဟာၾကိယာ - ဟသိတုပၸါဒ္စိတ္ ၁-ပါး ေပါင္း ၁၃-ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအထဲကမွ ပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္မွာ အစဥ္အတုိင္း ပထမ ၈-ပါး၊ ေသကၡပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ အဲဒီ ၈-ပါးထဲကမွ ဒိ႒ိဂတသဟဂုတ္စိတ္ ၂-ပါးကုိ ခ်န္ထား က်န္ ၆-ပါးနဲ့ ျပဳံးရယ္ၾကပါတယ္။ အေသကၡပုဂၢဳိလ္က်ေတာ့ ပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္နဲ့ေသကၡပုဂၢဳိလ္မွအျခား ေနာက္ ၅-ပါးနဲ့ ျပဳံးရယ္ ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ အဲဒီ ၅-ပါးထဲကမွ အဟိတ္မဟာၾကိယာ - ဟသိတုပၸါဒ္စိတ္ကုိ ခ်န္ထား က်န္ ၄-ပါးနဲ့ ျပဳံးေတာ္မူပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ အတိတ္, အနာဂါတ္, ပစၥဳပၸန္နဲ့ ကာယကံ, ၀စီကံ, မေနာကံ တုိ့မွာ ညဏ္နဲ့ အျမဲ ယွဥ္ေနပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သဂၤဟ၊ ရုပ္ပုိင္းနဲ့ ဋီကာေက်ာ္မ်ားမွာ ၾကည့္ရႈ့ႏုိင္ပါတယ္။

အဘိဓာနပၸဒီပိကာမွာေတာ့ ရယ္ျခင္း-ဟသနံ၊ ဟသိတ၊ ဟာသ။ ျပဳံးျခင္း-မိဟိတ၊ သိတ။ ျပင္းစြာရယ္ျခင္း- အဋဟာသ၊ မဟာဟာသ-လုိ့ ဖြင့္ဆုိထားပါတယ္။ ရယ္တာနဲ့ျပဳံးတာဟာ အဆင့္တစ္ဆင့္အေနနဲ့ ကြာျခားတယ္ ထူးျခားတယ္လုိ့ ေျပာႏုိင္ေပမယ့္ အတိအက် တုိင္းတာဖုိ့ေတာ့ ခက္ပါလိမ့္မယ္။

ရယ္ျခင္း ေျခာက္မ်ဳိးကိုေတာ့ ဒီအတုိင္း မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။
(၁) သိတ- ျပဳံးသည္မည္ရုံမွ် ၿပဳံးျခင္း
(၂) ဟသိတ-သြားေပၚရုံမွ်-ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရုံမွ်ရယ္ျခင္း
(၃) ၀ိဟသိတ-ညင္သာေသာ အသံထြက္ေအာင္ရယ္ျခင္း
(၄) ဥပဟသိတ-ဦးေခါင္း-ပခုံး-လက္ရုံးမ်ား လႈပ္ေအာင္ ရယ္ျခင္း
(၅) အပဟသိတ-မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရယ္ျခင္း
(၆) အတိဟသိတ-ေျခေရာ-လက္ပါ တစ္ကုိယ္လုံး လႈပ္ခါ၍ ရယ္ျခင္းတုိ့ပါ။ ဒီရယ္ျခင္းအသြင္မ်ားကပဲ လူ့ယဥ္ေက်းမႈရဲ့ အဆင့္ ဒါမွမဟုတ္ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ခံစားမႈအဆင့္ကုိ ေဖာ္ျပေနတယ္ဆုိယင္လဲဆုိခြင့္ရွိမွာပါ။

ကေလးတုိ့ ငုိျခင္း ရယ္ျခင္းသေဘာနဲ့ပတ္သက္လုိ့ -
ဒုဂၢတိဘ၀မွလာတဲ့ကေလးက မျပတ္ငုိတတ္ေၾကာင္း၊ လန့္၍ ေအာ္တတ္ေၾကာင္းကုိ ျပဆုိထားပါတယ္။ သုဂတိဘ၀မွလာတဲ့ ကေလးကေတာ့ အျမဲလုိလုိ ျပဳံးရႊင္ ေနတတ္ၾကေၾကာင္း ဖြင့္ျပထားပါတယ္။ သီလကၡႏၶ၀ဂၢအ႒ကထာ၊ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတၱအ႒ကထာ၊ မဇၶ်ိမပဏၰာသ အ႒ကထာ-တုိ့မွာ ေလ့လာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ယတိျပတ္အဆုိထက္ ေယဘုယ်သေဘာကုိ ရည္ညြန္းေကာင္း ရည္ညြန္တာလဲျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

စာေရးသူ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားဖူးထားတာက “ဘုရားရွင္သည္ ျပဳံးေတာ္မူ၏” ဆုိတာပါ။ ဘုရားရွင္ ျပဳံး ေတာ္မူျခင္းဟာ ထူးျခားတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခု ရွိလုိ့ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ့၏ ဘ၀တစ္သက္တာမွာ အၾကိမ္ ဘယ္ေလာက္ျပဳံးခဲ့တယ္ ဆုိတာကုိေတာ့ ေလ့လာေနဆဲပါ။ ဘုရားရွင္တုိ့ရဲ့ အျပဳံးဟာ လူသာမန္တုိ့ရဲ့အျပဳံးနဲ့ အဓိပၸါယ္မတူထူးျခားတဲ့အတြက္ ႏႈိင္းယွဥ္မမိရန္ လုိအပ္ေကာင္းလုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဘဂ၀ါဂုဏ္ေတာ္မွာပါရွိတဲ့ သိရီဘုန္းေတာ္မွာ “ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္၊ လက္ေျခေတာ္မွ၊ စ၍မၾကြင္း၊ ပင္လုံး၀န္းသည္၊ ပန္းမာန္အေန၊ က်က္သေရမဂၤလာ၊ စုေ၀းကာျဖင့္၊ လြန္စြာတင့္တယ္၊ သပၸါယ္ေတာ္မူေသာ၊ သိရီဘုန္းေတာ္” ဆုိထားတဲ့အတြက္ မျပဳံးခဲ့သည့္တုိင္ အျမဲက်က္သေရရွိေနတာကေတာ့ဘုရားရွင္တုိ့ရဲ့အႏႈိင္းမဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ပါ။

အရိယာတုိ့ရဲ့နယ္ပယ္မွာေတာ့ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္တဲ့ ျပဳံးရယ္ျခင္းမ်ဳိးပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ဒါကုိပဲ ညင္သာ သိမ္ေမြ့တဲ့ ျပဳံးျခင္းမ်ဳိးလုိ့ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ရုဏၰသုတ္၊ တတိယပဏၰာသ၊ တိကနိပါတ္။ အဂၤုတၱရနိကာယ-မွာ မိန့္ဆိုထားတာက သက္ေသတစ္ခုလုိ့ ယူဆႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့“ ရဟန္းတုိ့-အပုိင္းအျခားကုိ လြန္၍ သြားေပၚေအာင္ ျပင္းစြာရယ္ျခင္းသည္အရိယာ၏အဆုံးအမ၌ကေလးသူငယ္တုိ့ျပဳအပ္ေသာအလုပ္မည္၏”
လုိ့မိန့္ထားလုိ့ပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ေျပာၾကည့္ခ်င္တာတစ္ခုက အခ်ဳိ့အရာေတြမွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ့ အျပဳအမူေတြ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာေရး နယ္ပယ္မွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြကုိ လူသာမန္တုိ့အတြက္ ႏႈိင္းယွဥ္ျပီး သုံးသပ္သင့္, မသင့္နဲ့ အတုယူ လုိက္နာက်င့္ၾကံဖုိ့ သင့္, မသင့္ကုိ စဥ္းစားမိျခင္းပါ။ ဘာသာေရးနယ္ပယ္မွာ ထားရမယ့္အရာနဲ့ လူမႈနယ္ပယ္မွာ ထားရမယ့္အရာေတြကုိ သီးျခားခြဲထုတ္ၾကည့္ျခင္းကသာ ပုိလုိ့ အျပဳသေဘာေဆာင္ႏုိင္ျပီး ဘ၀ကို ပုိလုိ့ေနေပ်ာ္ေစမယ္ ထင္မိလုိ့ပါ။ 

ဘာသာေရးနယ္ပယ္မွာ ခ်မွတ္ထားတာေတြကုိ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္း မွာ က်င့္သုံးေနမယ္ဆုိယင္ ဘ၀ကုိ ပ်င္းရိေျခာက္ေသြ့ေစျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေတြနဲ့ ဆိတ္သုဥ္းေနမွာလားလုိ့ပါ။ ဘာသာတရားနယ္ပယ္က စကားလုံးေ၀ါဟာရေတြနဲ့ လူမႈနယ္ပယ္မွာ ခ်မွတ္က်င့္သုံးေနတဲ့စံေတြကုိ ခြဲျခား မထားျခင္းဟာျမတ္ဗုဒၶရဲ့၀ါဒကုိ အဆုိးျမင္၀ါဒ(pessimism)အျဖစ္ တြန္းပုိ့ေနသလား ဆုိတာပါ။

( Some critics argue that Buddhism is morbid, cynical, hovering on the dark and shadowy side of life, an enemy of harmless pleasures, and an unfeeling trampler on the innocent joys of life. They see Buddhism as being pessimistic, as fostering an attitude of hopelessness towards life, as encouraging a vague, general feeling that pain and evil predominate in human affairs.) ေလာကဟိတာယ၊ ဗဟုဇနဟိတာယ၊ ဗဟုဇနသုခါယ-ဆုိတဲ့ သတၱ၀ါအမ်ား ခ်မ္းသာေစဖုိ့ဆုိတာမွာ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္၊ နိဗၺာန္ရဲ့ ခ်မ္းသာမ်ားကုိသာ ရည္ညြန္းထားတာမဟုတ္ဘဲ လက္ရွိလူ့ဘ၀ ခ်မ္းသာကုိလည္း ပစ္ပယ္မထားဘူးဆုိတာကုိပါ။

ဒါနဲ့စပ္ဆက္လုိ့ ကမၻာေက်ာ္သာသနာျပဳဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကို ေမးတဲ့ေမးခြန္းေလးတစ္ခုကုိ သြားလုိ့ သတိရ မိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကုိ ႏုိင္ငံျခားမွာေနတဲ့ အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္က “ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ-ဆုိတာ ဘယ္လုိဟာမ်ဳိးလဲ”လုိ့ ေမးပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက- မင္း ႏုိင္ငံျခားမွာ စီးပြါးလာရွာတာ ခ်မ္းသာခ်င္လုိ့မဟုတ္လား။ အဲဒီ မင္း လုိခ်င္တဲ့အရာေတြရလုိ့ ခ်မ္းသာျပီးတဲ့ တစ္ေန့မွာေတာ့ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာအေၾကာင္း ဆက္ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့-တဲ့။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကေတာ့ ခပ္ျမင့္ျမင့္စကားေတြ မမိန့္ပါဘူး။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာဆုိတာေတြထက္ လက္ရွိတုိင္းျပည္နဲ့လူမ်ဳိး ခ်မ္းသာေနယင္ ေက်နပ္ေတာ္မူေနတာပါ။

ဒီေတာ့ ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ကုိ ပုိင္ဆုိင္ဖုိ့ ေလာကၾကီးကို ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္ဖုိ့ လုိအပ္ေနမွာပါ။ ဘယ္လုိ ၾကည့္ မလဲ-ဆုိတာကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားႏုိင္ေပမဲ့ စာေရးသူႏွစ္သက္တဲ့ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ K.Sri dhammananda ေရးသားထားတဲ့ what Buddhists believe စာအုပ္လာ စာသားေလးကေတာ့ ဒီလုိပါ။
“ The world is like a mirror and if you look at the mirror with a smiling face, you can see your own, beautiful smiling face. On the other hand, if you look at it with a long face, you will invariably see ugliness. Similarly, if you treat the world kindly the world will also certainly treat you kindly. Learn to be peaceful with yourself and the world will Also be peaceful with you.” ဆုိခဲ့ျပီးတဲ့စကားမ်ားဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀-က ဗုဒၶမိန့္ခဲ့တဲ့၊ တပည့္သာ၀ကေတြ ေျပာခဲ့တဲ့ အျပဳံးနဲ့ ပတ္သက္တာေတြကုိ ယေန့ေခတ္ ေျပာေနတဲ့ “အျပဳံး၊ ရယ္ေမာျခင္း” ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြေပၚမွာ ခံစားႏႈိင္းယွဥ္ေျပာဆုိ
မိခဲ့ျခင္းပါ။

ဘုရားရွင္ရဲ့တရားဓမၼလာစကားေလးေတြ သိရျပန္ေတာ့ “ျမတ္ဗုဒၶတရားကို သိေလေလ ျမတ္ဗုဒၶကုိ ၾကည္ညဳိေလေလ” ဆုိသလုိပါပဲ ပုိလုိ့သာ ၾကည္ညဳိမိျပန္တာပါ။ အဲဒီစာေပမ်ားရဲ့ အျခား တစ္ဖက္မွာၾကျပန္ေတာ့ အျပဳံးရဲ့ ရလဒ္ကေလးေတြကို စိုးစဥ္းမွ် နားလည္ထားမိျခင္းကပဲ “အျပဳံးရဲ့တန္ဖုိးကို နားလည္ေလေလ အားလုံးကုိ ျပဳံးေစခ်င္လာေလေလ”လုိ့ ဆႏၵျဖစ္မိတာကေကာ

အျပစ္တစ္ခုလုိ့မ်ားဆုိေနၾကမလားစဥ္းစားမိျခင္းပါ။ ျပဳံးေပ်ာ္ႏုိင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳရင္း----------

ေမာင္တင္႔ယဥ္ ခံစားေရးဖြဲ႔သည္။

အကဲခတ္ၿခင္း အတတ္ပညာ

တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ သူက ကုိယ့္ကုိ အကဲျဖတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ားေတာ့ ကုိယ္က သူ့ကုိ အကဲျဖတ္ၾကည့္တယ္။ တစ္ရံတစ္ခါမ်ားမွာ သူေကာ ကုိယ္ေကာ အကဲျဖတ္ေနမိၾကတယ္။ ရံခါအခ်ိန္မ်ားၾကေတာ့လဲ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ အကဲမျဖတ္ျဖစ္ၾကဘဲ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ့ ျပီးသြားၾကတယ္။

သူသူကုိယ္ကုိယ္ အသက္ရွင္သန္ေနထုိင္ၾကတဲ့ ဒီကမၻာေျမၾကီးေပၚမွာ တစ္ေနရာရာမွာ ဆုံဆည္းမိၾကျပီဆုိယင္ ခုနက ေျပာခဲ့သလုိ့ စုံးစမ္းအကဲျဖတ္မႈေတြ သိစိတ္ကျဖစ္ျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ မသိစိတ္ကျဖစ္ျဖစ္ အကဲျဖတ္စုံစမ္းေနတတ္ၾကတာပါ။ဆုံဆည္းၾကတယ္ဆုိတာကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိမွာပါ။ 

အခ်ဳိ့ကလည္း လူကုိယ္တုိင္ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ့ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ။ အခ်ဳိ့ကေတာ့ အသံကေန တစ္ဆင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အခ်ဳိ့က်ေတာ့ စာေတြမွတစ္ဆင့္လုိ့ပဲ ေျပာရမလားပါပဲ။ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဆုံဆည္းမႈေတြ ရွိေနၾကမွာပါ။ အဲဒီဆုံဆည္းမႈကေနပဲ အစျပဳလုိ့ အကဲျဖတ္မႈေတြ စုံစမ္းမႈေတြ တပါတည္းပါလာတယ္လုိ့ ဆုိရမွာပါ။ ဒီလုိ အကဲျဖတ္မႈေတြကလည္း မွန္တဲ့အခါ ေတြ ့ၾကဳံ ရႏုိင္သလုိ မွားတဲ့အခါကလည္း အၾကိမ္မ်ားစြာ ေနမွာပါ။ မွန္ကန္စြာ အကဲျဖတ္ႏုိင္ျခင္းနဲ့ မွားယြင္းစြာ အကဲျဖတ္ျခင္းတုိ့ရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးဆက္ကေလးေတြကလည္း အကဲျဖတ္ျခင္းနဲ့အတူ ကပ္လုိ့လုိက္ပါေနမွာပါ။
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ႏႈိင္းဆအကဲျဖတ္ၾကရာမွာ အခ်ဳိ့ကုိေတာ့ ႏႈိင္းဆအကဲျဖတ္ရတာလြယ္ကူလုိ့ သူ ့ကို သုပၸေမယ်ပုဂၢဳိလ္လုိ့ ေျပာပါတယ္။ အခ်ဳိ့မ်ားကုိေတာ့ ႏႈိင္းဆအကဲျဖတ္ရာမွာ ခက္ခဲလြန္းလုိ့ သူ့ကုိ ဒုပၸေမယ်ပုဂၢဳိလ္လုိ့ ေခၚပါတယ္။ အပၸေမယ်ဆုိတာၾကေတာ့ ေျပာခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးလုိမဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူက ႏႈိင္းဆအကဲျဖတ္ဖုိ့မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ပုဂၢဳိလ္ပါ။
က်မ္းဂန္မွာေတာ့ အကဲျဖတ္ဖုိ့ လြယ္ကူတဲ့သူရဲ့ စရုိက္လကၡဏာေတြကုိ ဒီလုိေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ စိတ္ပ်ံလြင့္ေနမယ္၊ တက္ၾကြေနမယ္၊ လ်ပ္ေပၚတဲ့စိတ္ျဖစ္ေပၚေနမယ္၊ ႏႈတ္အေျပာအဆုိ မနုဳးညံ့ျဖစ္ေနမယ္၊ ပရမ္းပတာ ေျပာဆုိတတ္လာမယ္၊ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ေနမယ္၊ ပညာအဆင္အျခင္ ကင္းမဲ့ေနမယ္၊ တည္ၾကည္မႈေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနမယ္၊ စိတ္ေတြ တုန္လႈပ္ေနမယ္၊ ေပၚလြင္ထင္ရွားေနတဲ့ အိေျႏၵ ရွိေနမယ္ -ဆုိ တဲ့ လကၡဏာေတြပါ။

အဲဒီရဲ့ ဆန့္က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ႏႈတ္ခ်ဳိျခင္း၊ သိမ္သိမ္ေမြ ့ေမြ ့ ေျပာဆုိတတ္ျခင္း၊ အျမဲသတိကပ္ေနျခင္း၊ ပညာအေျမာ္အျမင္ရွိျခင္း၊ တည္ျငိမ္ျခင္း၊ ညင္သာတဲ့ အိေျႏၵ ရွိျခင္း စသျဖင့္ကေတာ့ အကဲျဖတ္ဖုိ့ ခက္ခဲတဲ့သူေတြမွာရွိတဲ့စရုိက္လကၡဏာေတြပါ။မႏႈိင္းဆႏုိင္တဲ့အပၸေမယ်ပုဂၢဳိလ္ဆုိတာကေတာ့အရဟတၱဖုိလ္ကုိေရာက္ရွိျပီးတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။

အဲသလုိ အကဲျဖတ္စူးစမ္းၾကရာမွာ ရုပ္အဆင္းကုိ ၾကည့္ျမင္ျပီး အကဲျဖတ္သလား၊ ေက်ာ္ေစာဂုဏ္သတင္းကုိ အားက်ျပီး အကဲျဖတ္သလား၊
ဒါမွမဟုတ္ ထူးထူးျခားျခားေခါင္းေခါင္းပါးပါးေတြ က်င့္သုံးေနတာေတြ ့လုိ့ အကဲျဖတ္ေနသလား၊ ဒီလုိမဟုတ္ျပန္ယင္ ကုိယ္က်င့္တရားေတြ ဘုရားေက်ာင္းကန္သုံးစြဲေနက်စကားျဖစ္တဲ့ သီလ သမာဓိ ပညာေတြ ျပည့္စုံေနတာေတြ့ျမင္လုိ့ အကဲျဖတ္သလား။
ဒီအကဲျဖတ္ေလးခုအေပၚမွာ မူတည္ျပီးလုိ့ ေလာကမွာ အေလးစားခံ အသိအမွတ္အျပဳခံ အၾကည္ညဳိခံပုဂၢဳိလ္ေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္လုိ့ ဆုိပါတယ္။

ဆုိလုိတာကေတာ့ အခ်ဳိ့က ရုပ္အဆင္းကုိ ႏွစ္သက္သေဘာက်လုိ့ ျမတ္ႏုိးခင္မင္ၾကတယ္။ အခ်ဳိ ့မွာက ဂုဏ္ သတင္းေက်ာ္ေစာတာကုိ စိတ္၀င္စားလုိ့ တန္းဖုိးထားၾကတယ္။ အခ်ဳိ့ကေတာ့ လူအမ်ားမလုပ္ႏုိင္တဲ့ ထူးထူး ျခားျခား ျခဳိးျခိဳးျခံျခံ ေခါင္းေခါင္းပါးပါးေတြ လုိက္နာက်င့္သုံးေနတာ ေတြလုိ့ေလးစားပူေဇာ္ၾကတယ္။ အခ်ဳိ့မ်ားကေတာ့ ဓမၼဆုိတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့အရာေတြ က်င့္သုံးေဆာက္တည္ေနလုိ့ ဆည္းကပ္ခစားၾကတယ္ ဆုိတာပါ။

ဒါေတြကို ေနာက္ထပ္ ခြဲျခားျပီး ၾကည့္တဲ့အခါ အခ်ဳိးအစား မညီမွ်တာကုိ သိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအထဲကမွ - ရုပ္အဆင္းကုိ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးတတ္တာက ၃-ပုံ ပုံလ်င္ ၂-ပုံခန့္။
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားတာကုိ တန္းဖုိးထားၾကတာက ၅-ပုံ ပုံလ်င္ ၄-ပုံခန့္။
ေခါင္းပါးျခဳိးျခံတာေတြ က်င့္သုံးေနလုိ့ ေလးစားၾကတာက ၁၀-ပုံ ပုံလ်င္ ၉-ပုံခန့္။
သီလ သမာဓိ ပညာဆုိတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဓမၼေတြ က်င့္သုံးေနသူကုိ တကယ္တမ္းၾကည္ညဳိတတ္သူက တစ္သိန္း (၁၀၀,၀၀၀)မွာတစ္ေယာက္(၁)ခန့္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအခ်က္ေလးခ်က္နဲ့ ျပည့္စုံျပီး အျမတ္ႏုိးခံ၊ တန္ဖုိးအထားခံ၊ အေလးစားခံ၊ အၾကည္ညဳိခံႏုိင္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဆုိတာကေတာ့ ေလာကၾကီးမွာ ရွားရွားပါးပါးေနမွာပါ။ ဒါကုိပဲ ဘာသာေရးမ်က္စိနဲ့ အကဲမျဖတ္ဘဲ ၾကည့္ရုိးၾကည့္စဥ္ သာမန္နဲ့ အကဲျဖတ္မယ္ဆုိယင္ေတာ့ ရုပ္ဆင္းအဂၤါ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ၊ ကုိယ္က်င့္တရားဆုိတဲ့ အခ်က္ သုံးခ်က္အေပၚမွာ အေျခခံျပီး တန္ဖုိ့ထားမႈခ်င္း ကြဲျပားသြားတယ္လုိ့ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အေလးစားခံ အျမတ္ႏုိးခံ အခ်စ္ခံ အၾကည္ညဳိခံရတဲ့ပုဂၢဳိလ္ကုိ ျမတ္ႏုိးတဲ့ ခ်စ္တဲ့ ေလးစားတဲ့ ၾကည္ညိဳတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဘက္က ရႈ ျမင္ၾကည့္ျခင္းပါ။ အဲဒီရဲ့အျခားတစ္ဖက္ ေျပာင္းျပန္လွည့္ၾကည့္ယင္ အေလးစားခံ အခ်စ္ခံ အျမတ္ႏုိးခံ အၾကည္ညဳိခံပုဂၢဳိလ္ကေကာ သူ ့ကုိ ျမတ္ႏုိးသူ ခ်စ္ေနသူ ေလးစားေနသူ ၾကည္ညဳိေနသူကုိျပန္လည္လုိ့ဘယ္လုိအကဲျဖတ္ေနသလဲဆုိတာပါ။

ဒီေနရာမွာ အကဲျဖတ္ရာမွာ မွန္ကန္တဲ့အေျဖကုိ အနီးစပ္ဆုံးေပးႏုိင္တဲ့ အကဲျဖတ္နည္း တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့-လူကဲခတ္နည္းမ်ားကုိေျပာၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။

တစ္နံပါတ္က လူတစ္ေယာက္ရဲ့ သီလရွိမႈ မရွိမႈ၊ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္း မေကာင္းကုိ အတူတကြ ေနၾကည့္မွ သိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိသိႏုိင္တယ္ဆုိရာမွာလည္း ၾကာျမင့္စြာေနၾကည့္မွ သိႏုိင္မွာပါ။ အခ်ိန္တုိအတြင္း မသိႏုိင္ပါဘူး။ ဒါကလည္း စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ထည့္သြင္းထားမွ သိနဳိင္တာပါ။ စိတ္ႏွလုံးထည့္သြင္းမထားဘူးဆုိယင္ မသိႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေတြ ျပည့္စုံေပမယ့္လည္း ပညာရွိတဲ့ပုဂၢဳိလ္ကသာ သိျမင္ႏုိင္မွာပါ။ပညာမရွိယင္ေတာ့သိျမင္ဖုိ့ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။

ႏွစ္နံပါတ္က လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ စင္ၾကယ္မႈရွိ မရွိကုိ ႏွီးေႏွာေျပာဆုိၾကည့္မွ သိႏုိင္မွာပါ။ အဲဒီလုိ ႏွီးေႏွာ ေျပာဆုိၾကည့္ရာမွာလည္း ၾကာျမင့္စြာ ေျပာဆုိၾကည့္မွ၊ စိတ္ႏွလုံးထဲ ထည့္သြင္းထားမွ၊ ပညာရွိသူလည္းျဖစ္မွ သိႏုိင္မွာပါ။

သုံးနံပါတ္က လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ညဏ္စြမ္းရည္ ရွိ မရွိကုိ ေဘးရန္က်ေရာက္လာတဲ့အခါမွ သိႏုိင္မွာပါ။ အဲဒါ ကလည္း အခ်ိန္တုိအတြင္းမွာ၊ စိတ္ထဲႏွလုံးသြင္းမထားယင္၊ ပညာအားနည္းေနမယ္ဆုိယင္ မသိႏုိင္ပါဘူး။

ေလးနံပါတ္က လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ပညာ ရွိ မရွိကုိ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိၾကည့္မွ သိႏုိင္မွာပါ။ အထက္သုံးခုက ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ၊ ႏွလုံးသြင္းတဲ့စိတ္ထား၊ ပညာ အနိမ့္အျမင့္ေတြေပၚမွာမူတည္ျပီးမွသာ သိျမင္ႏုိင္အကဲျဖတ္ႏုိင္မွာပါ။

ဒီစကားေလးခ်က္ကုိ ေထာက္ဆၾကည့္မယ္ဆုိယင္ သာမန္လူသားတစ္ေယာက္က အေလးစားခံ အျမတ္ႏုိးခံ အၾကည္ညဳိခံပုဂၢဳိလ္ကုိ ေရြးခ်ယ္တတ္ဖုိ့ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ ခဲယဥ္းေနဦးမယ္ ဆုိတာပါ။ ဒီခဲယဥ္းေနျခင္းကပဲ အၾကည္ညဳိခံ အေလးစားခံပုဂၢဳိလ္ေတြအတြက္ အခြင့္အေရး အားသာသြားေစတယ္လုိ့ ဆုိရမွာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေလာကမွာ အကုိးကြယ္ခံေတြက ေနရာတုိင္းလုိလုိမွာ မ်ားျပားေနတာပါ။ ဇာတံ သရဏေတာ ဘယံ-ဆုိတဲ့ စကားေလးက ကုိးကြယ္ျခင္းေၾကာင့္ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြ က်ေရာက္လာတတ္တယ္ဆုိတာပါ။ ဒါကုိပဲ ကုိးကြယ္ျခင္းဆုိတဲ့ ဘာသာေရးဆန္တဲ့ ေ၀ါဟာရကုိမသုံးဘဲ သာမန္ေျပာၾကည့္မယ္ဆုိယင္ေတာ့ ကုိယ္က သူ ့ကုိ အျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးေတြထားျခင္းကပဲ ရံခါမ်ားမွာ ကုိယ့္ဆီကုိ စိတ္ဆင္းရဲေစတာေတြ သယ္ေဆာင္လာတယ္ လုိ့ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ကုိးကြယ္တယ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားျခင္းပါပဲ။

ဒီလုိအျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားၾကတယ္ဆုိတာေလာကမွာအမ်ားသားေနမွာပါ။ဘာသာေရးအားသန္သူမ်ားကေတာ့ ဗုဒၶ၊ ခရစ္ေတာ္၊ မုိဟာမက္၊ ကြန္ျဖဴးသွ်ပ္တုိ့လုိ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ တန္ဖုိးထားၾကမွာပါ။ အေတြးအေခၚအားသန္သူမ်ားကေတာ့ သူတုိ့တန္ဖုိးထားတာက အရစၥတုိတယ္၊ ပေလတုိ၊ ဘာထရန္ရပ္ဆယ္ စသျဖင့္ အမ်ားသားေနမွာပါ။ အဲသလုိပါပဲ စာေပကုိတန္ဖုိးထားသူမ်ား၊ သိပၸံပညာကုိ ျမတ္ႏုိးသူမ်ား၊ သူေတာ္စင္ကုိ စိတ္၀င္စားသူမ်ား၊ ဂီတကုိ ခုံမင္သူမ်ား၊ ပရဟိတကုိ အားက်သူမ်ား၊ ကဗ်ာကုိ စြဲလမ္းေနသူမ်ား၊ ခ်စ္ျခင္းမွာ သာယာေပ်ာ္ေမြ ့သူမ်ား၊ စစ္ေရး ႏုိင္ငံေရးေတြမွာ ေပ်ာ္ပုိက္ေနသူမ်ား၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္လုိသူမ်ားစသျဖင့္သူတုိ့ႏွလုံးသားက ေတာင္းဆုိတဲ့အတုိင္း အျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားေနၾကတာပါ။ တန္ဖုိးထားၾကပုံခ်င္း မတူညီၾကတာနဲ့အမ်ွ တန္ဖုိးအထားခံ အျမတ္ႏုိးခံ ပုဂၢဳိလ္ေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားေနၾကမွာပါ။ ဒါေတြကလဲ တကယ္ေတာ့ အကဲျဖတ္ျခင္းအေပၚမွာ အေျခခံျပီး ေပၚေပါက္လာတဲ့ အျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားမႈေတြပါ။

ဒီေနရာမွာေတာ့ ကုိယ္ခ်စ္ခင္တဲ့အရာေတြဟာခ်စ္ခင္မႈနဲ့အတူညီမွ်ေနဖုိ့၊ကုိယ္တန္ဖုိးထားတဲ့အရာေတြဟာ

တန္ဖုိးထားမႈနဲ့အတူ ထုိက္တန္ေနဖုိ့၊ ကိုယ္ျမတ္ႏုိးတဲ့အရာဟာ ျမတ္ႏုိးမႈနဲ့အတူ တေျပးညီျဖစ္ေနဖုိ့၊ ကုိယ္ေလးစားတဲ့ အရာေတြဟာ ေလးစားမႈနဲ့အတူ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေနဖုိ့၊ ကုိယ္ၾကည္ညဳိတဲ့အရာေတြဟာ ၾကည္ညဳိမႈနဲ့အတူ တန္းတူျဖစ္ေနဖုိ့ လုိအပ္ေနမလားလုိ့ပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲလုိ့ ေမးခဲ့မယ္ဆုိယင္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေရာ ပတ္၀န္းက်င္မွာပါ “ပုဂၢဳိလ္ခင္မွ တရားမင္”ဆုိတဲ့စကားအတုိင္း ခ်စ္ခင္သူ၊ တန္ဖုိးထားသူ၊ ျမတ္ႏုိးသူ၊ ေလးစားသူ၊ ၾကည္ညဳိသူရဲ့ စကားေတြ အျပဳအမူေတြကုိ လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ဖုိ့ နာခံတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြ ပါေနျပီးသား ျဖစ္ေနလုိ့ပါ။ 

အကယ္လုိ့ ကိုယ္ အကဲျဖတ္ထားတဲ့သူဟာ ကုိယ္အကဲျဖတ္တဲ့အတုိင္း တန္ဖုိးျမင့္ေနပါက ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စရာေကာင္းတဲ့ ဆုံဆည္းမႈပါ။ မိမိအက်ဳိးကုိလဲ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မွာပါ။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ အကဲျဖတ္ထားတဲ့သူက ကုိယ္ျမင့္တင္ထားတဲ့ တန္ဖိုးအတုိင္ ထင္သေလာက္ မဟုတ္ခဲ့ယင္ အဲဒီဆုံဆည္းမႈဟာ စိတ္ပင္ပန္းစရာေတြကုိ သယ္ေဆာင္လာႏုိင္တဲ့အတြက္ ေကာင္းေသာဆုံဆည္မႈလုိ့ ေျပာဖုိ့ခက္မွာပါ။မိမိအက်ဳိးစီးပြါးကုိလည္းေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ့ျဖစ္ေကာင္းမွျဖစ္ႏုိင္မွာပါ။

အဲဒီေတာ့ ကုိယ္ကသူ့ကုိ သူကကုိယ့္ကုိ တစ္ဦးနဲ့တစ္ဦး အကဲျဖတ္ၾကရာမွာ တန္ဖုိးကုိတြက္ၾကရာမွာ
ျမတ္ဘုရားမိန့္ခဲ့သလုိပါပဲ အခ်ိန္ေလးေတြေပးဖုိ့ လုိအပ္သလုိ နွလုံးသားထဲမွာလဲ ေနရာေပးဖုိ့ လုိအပ္ေနမွာပါ။ ညဏ္အေျမာ္အျမင္ေလးေတြနဲ့ ဆင္ျခင္ဖုိ့ဆုိတာကေတာ့ မပါမျဖစ္တဲ့ အစိတ္အပုိင္းတစ္ရပ္ပါလုိ့………
ေမာင္တင္႔ယဥ္ ခံစားေရးဖြဲ႔သည္။

အကဲခတ္ၿခင္း အတတ္ပညာ

တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ သူက ကုိယ့္ကုိ အကဲျဖတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ားေတာ့ ကုိယ္က သူ့ကုိ အကဲျဖတ္ၾကည့္တယ္။ တစ္ရံတစ္ခါမ်ားမွာ သူေကာ ကုိယ္ေကာ အကဲျဖတ္ေနမိၾကတယ္။ ရံခါအခ်ိန္မ်ားၾကေတာ့လဲ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ အကဲမျဖတ္ျဖစ္ၾကဘဲ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ့ ျပီးသြားၾကတယ္။

သူသူကုိယ္ကုိယ္ အသက္ရွင္သန္ေနထုိင္ၾကတဲ့ ဒီကမၻာေျမၾကီးေပၚမွာ တစ္ေနရာရာမွာ ဆုံဆည္းမိၾကျပီဆုိယင္ ခုနက ေျပာခဲ့သလုိ့ စုံးစမ္းအကဲျဖတ္မႈေတြ သိစိတ္ကျဖစ္ျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ မသိစိတ္ကျဖစ္ျဖစ္ အကဲျဖတ္စုံစမ္းေနတတ္ၾကတာပါ။ဆုံဆည္းၾကတယ္ဆုိတာကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိမွာပါ။ 

အခ်ဳိ့ကလည္း လူကုိယ္တုိင္ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ့ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ။ အခ်ဳိ့ကေတာ့ အသံကေန တစ္ဆင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အခ်ဳိ့က်ေတာ့ စာေတြမွတစ္ဆင့္လုိ့ပဲ ေျပာရမလားပါပဲ။ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဆုံဆည္းမႈေတြ ရွိေနၾကမွာပါ။ အဲဒီဆုံဆည္းမႈကေနပဲ အစျပဳလုိ့ အကဲျဖတ္မႈေတြ စုံစမ္းမႈေတြ တပါတည္းပါလာတယ္လုိ့ ဆုိရမွာပါ။ ဒီလုိ အကဲျဖတ္မႈေတြကလည္း မွန္တဲ့အခါ ေတြ ့ၾကဳံ ရႏုိင္သလုိ မွားတဲ့အခါကလည္း အၾကိမ္မ်ားစြာ ေနမွာပါ။ မွန္ကန္စြာ အကဲျဖတ္ႏုိင္ျခင္းနဲ့ မွားယြင္းစြာ အကဲျဖတ္ျခင္းတုိ့ရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးဆက္ကေလးေတြကလည္း အကဲျဖတ္ျခင္းနဲ့အတူ ကပ္လုိ့လုိက္ပါေနမွာပါ။
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ႏႈိင္းဆအကဲျဖတ္ၾကရာမွာ အခ်ဳိ့ကုိေတာ့ ႏႈိင္းဆအကဲျဖတ္ရတာလြယ္ကူလုိ့ သူ ့ကို သုပၸေမယ်ပုဂၢဳိလ္လုိ့ ေျပာပါတယ္။ အခ်ဳိ့မ်ားကုိေတာ့ ႏႈိင္းဆအကဲျဖတ္ရာမွာ ခက္ခဲလြန္းလုိ့ သူ့ကုိ ဒုပၸေမယ်ပုဂၢဳိလ္လုိ့ ေခၚပါတယ္။ အပၸေမယ်ဆုိတာၾကေတာ့ ေျပာခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးလုိမဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူက ႏႈိင္းဆအကဲျဖတ္ဖုိ့မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ပုဂၢဳိလ္ပါ။
က်မ္းဂန္မွာေတာ့ အကဲျဖတ္ဖုိ့ လြယ္ကူတဲ့သူရဲ့ စရုိက္လကၡဏာေတြကုိ ဒီလုိေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ စိတ္ပ်ံလြင့္ေနမယ္၊ တက္ၾကြေနမယ္၊ လ်ပ္ေပၚတဲ့စိတ္ျဖစ္ေပၚေနမယ္၊ ႏႈတ္အေျပာအဆုိ မနုဳးညံ့ျဖစ္ေနမယ္၊ ပရမ္းပတာ ေျပာဆုိတတ္လာမယ္၊ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ေနမယ္၊ ပညာအဆင္အျခင္ ကင္းမဲ့ေနမယ္၊ တည္ၾကည္မႈေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနမယ္၊ စိတ္ေတြ တုန္လႈပ္ေနမယ္၊ ေပၚလြင္ထင္ရွားေနတဲ့ အိေျႏၵ ရွိေနမယ္ -ဆုိ တဲ့ လကၡဏာေတြပါ။

အဲဒီရဲ့ ဆန့္က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ႏႈတ္ခ်ဳိျခင္း၊ သိမ္သိမ္ေမြ ့ေမြ ့ ေျပာဆုိတတ္ျခင္း၊ အျမဲသတိကပ္ေနျခင္း၊ ပညာအေျမာ္အျမင္ရွိျခင္း၊ တည္ျငိမ္ျခင္း၊ ညင္သာတဲ့ အိေျႏၵ ရွိျခင္း စသျဖင့္ကေတာ့ အကဲျဖတ္ဖုိ့ ခက္ခဲတဲ့သူေတြမွာရွိတဲ့စရုိက္လကၡဏာေတြပါ။မႏႈိင္းဆႏုိင္တဲ့အပၸေမယ်ပုဂၢဳိလ္ဆုိတာကေတာ့အရဟတၱဖုိလ္ကုိေရာက္ရွိျပီးတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။

အဲသလုိ အကဲျဖတ္စူးစမ္းၾကရာမွာ ရုပ္အဆင္းကုိ ၾကည့္ျမင္ျပီး အကဲျဖတ္သလား၊ ေက်ာ္ေစာဂုဏ္သတင္းကုိ အားက်ျပီး အကဲျဖတ္သလား၊
ဒါမွမဟုတ္ ထူးထူးျခားျခားေခါင္းေခါင္းပါးပါးေတြ က်င့္သုံးေနတာေတြ ့လုိ့ အကဲျဖတ္ေနသလား၊ ဒီလုိမဟုတ္ျပန္ယင္ ကုိယ္က်င့္တရားေတြ ဘုရားေက်ာင္းကန္သုံးစြဲေနက်စကားျဖစ္တဲ့ သီလ သမာဓိ ပညာေတြ ျပည့္စုံေနတာေတြ့ျမင္လုိ့ အကဲျဖတ္သလား။
ဒီအကဲျဖတ္ေလးခုအေပၚမွာ မူတည္ျပီးလုိ့ ေလာကမွာ အေလးစားခံ အသိအမွတ္အျပဳခံ အၾကည္ညဳိခံပုဂၢဳိလ္ေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္လုိ့ ဆုိပါတယ္။

ဆုိလုိတာကေတာ့ အခ်ဳိ့က ရုပ္အဆင္းကုိ ႏွစ္သက္သေဘာက်လုိ့ ျမတ္ႏုိးခင္မင္ၾကတယ္။ အခ်ဳိ ့မွာက ဂုဏ္ သတင္းေက်ာ္ေစာတာကုိ စိတ္၀င္စားလုိ့ တန္းဖုိးထားၾကတယ္။ အခ်ဳိ့ကေတာ့ လူအမ်ားမလုပ္ႏုိင္တဲ့ ထူးထူး ျခားျခား ျခဳိးျခိဳးျခံျခံ ေခါင္းေခါင္းပါးပါးေတြ လုိက္နာက်င့္သုံးေနတာ ေတြလုိ့ေလးစားပူေဇာ္ၾကတယ္။ အခ်ဳိ့မ်ားကေတာ့ ဓမၼဆုိတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့အရာေတြ က်င့္သုံးေဆာက္တည္ေနလုိ့ ဆည္းကပ္ခစားၾကတယ္ ဆုိတာပါ။

ဒါေတြကို ေနာက္ထပ္ ခြဲျခားျပီး ၾကည့္တဲ့အခါ အခ်ဳိးအစား မညီမွ်တာကုိ သိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအထဲကမွ - ရုပ္အဆင္းကုိ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးတတ္တာက ၃-ပုံ ပုံလ်င္ ၂-ပုံခန့္။
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားတာကုိ တန္းဖုိးထားၾကတာက ၅-ပုံ ပုံလ်င္ ၄-ပုံခန့္။
ေခါင္းပါးျခဳိးျခံတာေတြ က်င့္သုံးေနလုိ့ ေလးစားၾကတာက ၁၀-ပုံ ပုံလ်င္ ၉-ပုံခန့္။
သီလ သမာဓိ ပညာဆုိတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဓမၼေတြ က်င့္သုံးေနသူကုိ တကယ္တမ္းၾကည္ညဳိတတ္သူက တစ္သိန္း (၁၀၀,၀၀၀)မွာတစ္ေယာက္(၁)ခန့္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအခ်က္ေလးခ်က္နဲ့ ျပည့္စုံျပီး အျမတ္ႏုိးခံ၊ တန္ဖုိးအထားခံ၊ အေလးစားခံ၊ အၾကည္ညဳိခံႏုိင္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဆုိတာကေတာ့ ေလာကၾကီးမွာ ရွားရွားပါးပါးေနမွာပါ။ ဒါကုိပဲ ဘာသာေရးမ်က္စိနဲ့ အကဲမျဖတ္ဘဲ ၾကည့္ရုိးၾကည့္စဥ္ သာမန္နဲ့ အကဲျဖတ္မယ္ဆုိယင္ေတာ့ ရုပ္ဆင္းအဂၤါ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ၊ ကုိယ္က်င့္တရားဆုိတဲ့ အခ်က္ သုံးခ်က္အေပၚမွာ အေျခခံျပီး တန္ဖုိ့ထားမႈခ်င္း ကြဲျပားသြားတယ္လုိ့ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အေလးစားခံ အျမတ္ႏုိးခံ အခ်စ္ခံ အၾကည္ညဳိခံရတဲ့ပုဂၢဳိလ္ကုိ ျမတ္ႏုိးတဲ့ ခ်စ္တဲ့ ေလးစားတဲ့ ၾကည္ညိဳတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဘက္က ရႈ ျမင္ၾကည့္ျခင္းပါ။ အဲဒီရဲ့အျခားတစ္ဖက္ ေျပာင္းျပန္လွည့္ၾကည့္ယင္ အေလးစားခံ အခ်စ္ခံ အျမတ္ႏုိးခံ အၾကည္ညဳိခံပုဂၢဳိလ္ကေကာ သူ ့ကုိ ျမတ္ႏုိးသူ ခ်စ္ေနသူ ေလးစားေနသူ ၾကည္ညဳိေနသူကုိျပန္လည္လုိ့ဘယ္လုိအကဲျဖတ္ေနသလဲဆုိတာပါ။

ဒီေနရာမွာ အကဲျဖတ္ရာမွာ မွန္ကန္တဲ့အေျဖကုိ အနီးစပ္ဆုံးေပးႏုိင္တဲ့ အကဲျဖတ္နည္း တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့-လူကဲခတ္နည္းမ်ားကုိေျပာၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။

တစ္နံပါတ္က လူတစ္ေယာက္ရဲ့ သီလရွိမႈ မရွိမႈ၊ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္း မေကာင္းကုိ အတူတကြ ေနၾကည့္မွ သိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိသိႏုိင္တယ္ဆုိရာမွာလည္း ၾကာျမင့္စြာေနၾကည့္မွ သိႏုိင္မွာပါ။ အခ်ိန္တုိအတြင္း မသိႏုိင္ပါဘူး။ ဒါကလည္း စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ထည့္သြင္းထားမွ သိနဳိင္တာပါ။ စိတ္ႏွလုံးထည့္သြင္းမထားဘူးဆုိယင္ မသိႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေတြ ျပည့္စုံေပမယ့္လည္း ပညာရွိတဲ့ပုဂၢဳိလ္ကသာ သိျမင္ႏုိင္မွာပါ။ပညာမရွိယင္ေတာ့သိျမင္ဖုိ့ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။

ႏွစ္နံပါတ္က လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ စင္ၾကယ္မႈရွိ မရွိကုိ ႏွီးေႏွာေျပာဆုိၾကည့္မွ သိႏုိင္မွာပါ။ အဲဒီလုိ ႏွီးေႏွာ ေျပာဆုိၾကည့္ရာမွာလည္း ၾကာျမင့္စြာ ေျပာဆုိၾကည့္မွ၊ စိတ္ႏွလုံးထဲ ထည့္သြင္းထားမွ၊ ပညာရွိသူလည္းျဖစ္မွ သိႏုိင္မွာပါ။

သုံးနံပါတ္က လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ညဏ္စြမ္းရည္ ရွိ မရွိကုိ ေဘးရန္က်ေရာက္လာတဲ့အခါမွ သိႏုိင္မွာပါ။ အဲဒါ ကလည္း အခ်ိန္တုိအတြင္းမွာ၊ စိတ္ထဲႏွလုံးသြင္းမထားယင္၊ ပညာအားနည္းေနမယ္ဆုိယင္ မသိႏုိင္ပါဘူး။

ေလးနံပါတ္က လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ပညာ ရွိ မရွိကုိ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိၾကည့္မွ သိႏုိင္မွာပါ။ အထက္သုံးခုက ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ၊ ႏွလုံးသြင္းတဲ့စိတ္ထား၊ ပညာ အနိမ့္အျမင့္ေတြေပၚမွာမူတည္ျပီးမွသာ သိျမင္ႏုိင္အကဲျဖတ္ႏုိင္မွာပါ။

ဒီစကားေလးခ်က္ကုိ ေထာက္ဆၾကည့္မယ္ဆုိယင္ သာမန္လူသားတစ္ေယာက္က အေလးစားခံ အျမတ္ႏုိးခံ အၾကည္ညဳိခံပုဂၢဳိလ္ကုိ ေရြးခ်ယ္တတ္ဖုိ့ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ ခဲယဥ္းေနဦးမယ္ ဆုိတာပါ။ ဒီခဲယဥ္းေနျခင္းကပဲ အၾကည္ညဳိခံ အေလးစားခံပုဂၢဳိလ္ေတြအတြက္ အခြင့္အေရး အားသာသြားေစတယ္လုိ့ ဆုိရမွာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေလာကမွာ အကုိးကြယ္ခံေတြက ေနရာတုိင္းလုိလုိမွာ မ်ားျပားေနတာပါ။ ဇာတံ သရဏေတာ ဘယံ-ဆုိတဲ့ စကားေလးက ကုိးကြယ္ျခင္းေၾကာင့္ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြ က်ေရာက္လာတတ္တယ္ဆုိတာပါ။ ဒါကုိပဲ ကုိးကြယ္ျခင္းဆုိတဲ့ ဘာသာေရးဆန္တဲ့ ေ၀ါဟာရကုိမသုံးဘဲ သာမန္ေျပာၾကည့္မယ္ဆုိယင္ေတာ့ ကုိယ္က သူ ့ကုိ အျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးေတြထားျခင္းကပဲ ရံခါမ်ားမွာ ကုိယ့္ဆီကုိ စိတ္ဆင္းရဲေစတာေတြ သယ္ေဆာင္လာတယ္ လုိ့ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ကုိးကြယ္တယ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားျခင္းပါပဲ။

ဒီလုိအျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားၾကတယ္ဆုိတာေလာကမွာအမ်ားသားေနမွာပါ။ဘာသာေရးအားသန္သူမ်ားကေတာ့ ဗုဒၶ၊ ခရစ္ေတာ္၊ မုိဟာမက္၊ ကြန္ျဖဴးသွ်ပ္တုိ့လုိ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ တန္ဖုိးထားၾကမွာပါ။ အေတြးအေခၚအားသန္သူမ်ားကေတာ့ သူတုိ့တန္ဖုိးထားတာက အရစၥတုိတယ္၊ ပေလတုိ၊ ဘာထရန္ရပ္ဆယ္ စသျဖင့္ အမ်ားသားေနမွာပါ။ အဲသလုိပါပဲ စာေပကုိတန္ဖုိးထားသူမ်ား၊ သိပၸံပညာကုိ ျမတ္ႏုိးသူမ်ား၊ သူေတာ္စင္ကုိ စိတ္၀င္စားသူမ်ား၊ ဂီတကုိ ခုံမင္သူမ်ား၊ ပရဟိတကုိ အားက်သူမ်ား၊ ကဗ်ာကုိ စြဲလမ္းေနသူမ်ား၊ ခ်စ္ျခင္းမွာ သာယာေပ်ာ္ေမြ ့သူမ်ား၊ စစ္ေရး ႏုိင္ငံေရးေတြမွာ ေပ်ာ္ပုိက္ေနသူမ်ား၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္လုိသူမ်ားစသျဖင့္သူတုိ့ႏွလုံးသားက ေတာင္းဆုိတဲ့အတုိင္း အျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားေနၾကတာပါ။ တန္ဖုိးထားၾကပုံခ်င္း မတူညီၾကတာနဲ့အမ်ွ တန္ဖုိးအထားခံ အျမတ္ႏုိးခံ ပုဂၢဳိလ္ေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားေနၾကမွာပါ။ ဒါေတြကလဲ တကယ္ေတာ့ အကဲျဖတ္ျခင္းအေပၚမွာ အေျခခံျပီး ေပၚေပါက္လာတဲ့ အျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားမႈေတြပါ။

ဒီေနရာမွာေတာ့ ကုိယ္ခ်စ္ခင္တဲ့အရာေတြဟာခ်စ္ခင္မႈနဲ့အတူညီမွ်ေနဖုိ့၊ကုိယ္တန္ဖုိးထားတဲ့အရာေတြဟာ

တန္ဖုိးထားမႈနဲ့အတူ ထုိက္တန္ေနဖုိ့၊ ကိုယ္ျမတ္ႏုိးတဲ့အရာဟာ ျမတ္ႏုိးမႈနဲ့အတူ တေျပးညီျဖစ္ေနဖုိ့၊ ကုိယ္ေလးစားတဲ့ အရာေတြဟာ ေလးစားမႈနဲ့အတူ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေနဖုိ့၊ ကုိယ္ၾကည္ညဳိတဲ့အရာေတြဟာ ၾကည္ညဳိမႈနဲ့အတူ တန္းတူျဖစ္ေနဖုိ့ လုိအပ္ေနမလားလုိ့ပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲလုိ့ ေမးခဲ့မယ္ဆုိယင္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေရာ ပတ္၀န္းက်င္မွာပါ “ပုဂၢဳိလ္ခင္မွ တရားမင္”ဆုိတဲ့စကားအတုိင္း ခ်စ္ခင္သူ၊ တန္ဖုိးထားသူ၊ ျမတ္ႏုိးသူ၊ ေလးစားသူ၊ ၾကည္ညဳိသူရဲ့ စကားေတြ အျပဳအမူေတြကုိ လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ဖုိ့ နာခံတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြ ပါေနျပီးသား ျဖစ္ေနလုိ့ပါ။ 

အကယ္လုိ့ ကိုယ္ အကဲျဖတ္ထားတဲ့သူဟာ ကုိယ္အကဲျဖတ္တဲ့အတုိင္း တန္ဖုိးျမင့္ေနပါက ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စရာေကာင္းတဲ့ ဆုံဆည္းမႈပါ။ မိမိအက်ဳိးကုိလဲ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မွာပါ။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ အကဲျဖတ္ထားတဲ့သူက ကုိယ္ျမင့္တင္ထားတဲ့ တန္ဖိုးအတုိင္ ထင္သေလာက္ မဟုတ္ခဲ့ယင္ အဲဒီဆုံဆည္းမႈဟာ စိတ္ပင္ပန္းစရာေတြကုိ သယ္ေဆာင္လာႏုိင္တဲ့အတြက္ ေကာင္းေသာဆုံဆည္မႈလုိ့ ေျပာဖုိ့ခက္မွာပါ။မိမိအက်ဳိးစီးပြါးကုိလည္းေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ့ျဖစ္ေကာင္းမွျဖစ္ႏုိင္မွာပါ။

အဲဒီေတာ့ ကုိယ္ကသူ့ကုိ သူကကုိယ့္ကုိ တစ္ဦးနဲ့တစ္ဦး အကဲျဖတ္ၾကရာမွာ တန္ဖုိးကုိတြက္ၾကရာမွာ
ျမတ္ဘုရားမိန့္ခဲ့သလုိပါပဲ အခ်ိန္ေလးေတြေပးဖုိ့ လုိအပ္သလုိ နွလုံးသားထဲမွာလဲ ေနရာေပးဖုိ့ လုိအပ္ေနမွာပါ။ ညဏ္အေျမာ္အျမင္ေလးေတြနဲ့ ဆင္ျခင္ဖုိ့ဆုိတာကေတာ့ မပါမျဖစ္တဲ့ အစိတ္အပုိင္းတစ္ရပ္ပါလုိ့………
ေမာင္တင္႔ယဥ္ ခံစားေရးဖြဲ႔သည္။

ပထမအႀကိမ္ ယဥ္ေက်းလိမၼာ ကေလးတရားပြဲ

ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ေဆကိႏၵ မွ ၂၈-၅-၂၀၁၀ တြင္ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ ရင္ေသြးငယ္ေလးမ်ားကို ယဥ္ေက်းလိမၼာကေလးတရားပြဲအျဖစ္ ေဟာၾကား ခ်ီးျမွင္႔မည္ျဖစ္ေႀကာင္း ႀကားသိရပါသည္၊


အခ်ိန္ - Morning Session
အသက္ ၁၂ နွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ မနက္ပိုင္း စကၤာပူစံေတာ္ခ်ိန္ ၉ နာရီမွ ၁၂ နာရီအထိ၊

Evening Session
အသက္ ၁၂ နွစ္မွ ၁၈ နွစ္အတြင္းကေလးမ်ားအတြက္ ေန႔ ၁ နာရီမွ ညေန ၄ နာရီအထိ၊

တရားပြဲက်င္းပမည္႔ေနရာ -
Informatics Jurong Campus No,(10). Science Centre Road,
Singapore 609079 (Near Jurong East MRT)

ဆက္သြယ္ရန္ လိပ္စာ - mcchild.dhammatalk@gmail.com
Eschild.dhammatalk@gmail.com

စာရင္းပိတ္မည္႔ ေနာက္ဆုံးရက္ - 25 . 5. 2010

Registration Form Sample :
Name _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Age _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Gender _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Education _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Parent _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Address _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Phone _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
email _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
အုပ္ထိန္းသူ တေယာက္ေယာက္ လိုက္ပါ ေစာင္႔ေရွာက္ေပးနိုင္မွ စာရင္းေပးသြင္းႀကဖို႔ကိုလဲ တုိက္တြန္းအပ္ပါသည္။အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ားကို စံုစမ္းေမးျမန္းလိုပါက ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံသို႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္း စံုစမ္းႏိုင္ပါသည္။
For More Enquiry :

Ko Zin Min Yu : 90049227 / 81172324
Ko Thaung Hteik : 81608064
Ma Lae Lae Win : 82984170 (after office hours)
Ko Thar Zaw : 92391989 (after office hours)
Ko Sai : 81576443 (after office hours)
Ko Ye' : 91192126 (after office hours)

“ကေလး ကေလး အထင္မေသးနဲ႔ ၊ ကေလးက လူၾကီးျဖစ္တာ .....
ကေလးေကာင္းမွ လူၾကီးေကာင္းမွာ ၊ လူၾကီးေကာင္းမွ အားလံုးေကာင္းမွာ .... ”
ဆိုတဲ႔ ေရႊဥမင္ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ လကၤာေလးအတိုင္း မိမိတို႔ရဲ႕ ကေလးငယ္ေလးမ်ား ျပည္ပမွာ ေနထိုင္ၾကီးျပင္းၾကရေပမယ္႔ ဘာသာေရး အသိစိတ္ဓါတ္ျမင္႔မားတိုးတက္လာေအာင္ သြင္သင္ဆံုးမလွ်က္ရိွေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ယဥ္ေက်းလိမၼာအထူးတရားပြဲသို႔ တတ္ေရာက္နာယူႏိုင္ၾကျပီး အသိအလိမၼာ ၊ ဥာဏ္ပညာမ်ား ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတတ္လာၾကေစရန္ အလို႔ငွါ နိဗၺာန္အက်ဳိးေမွ်ာ္လွ်က္ ... အသိေပး ႏိႈးေဆာ္အပ္ပါသည္။

ေပးပို႔ေသာ Dhammadownload.com မွ ဒကာ ကိုေက်ာ္ေဇလွ အား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ပထမအႀကိမ္ ယဥ္ေက်းလိမၼာ ကေလးတရားပြဲ

ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ေဆကိႏၵ မွ ၂၈-၅-၂၀၁၀ တြင္ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ ရင္ေသြးငယ္ေလးမ်ားကို ယဥ္ေက်းလိမၼာကေလးတရားပြဲအျဖစ္ ေဟာၾကား ခ်ီးျမွင္႔မည္ျဖစ္ေႀကာင္း ႀကားသိရပါသည္၊


အခ်ိန္ - Morning Session
အသက္ ၁၂ နွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ မနက္ပိုင္း စကၤာပူစံေတာ္ခ်ိန္ ၉ နာရီမွ ၁၂ နာရီအထိ၊

Evening Session
အသက္ ၁၂ နွစ္မွ ၁၈ နွစ္အတြင္းကေလးမ်ားအတြက္ ေန႔ ၁ နာရီမွ ညေန ၄ နာရီအထိ၊

တရားပြဲက်င္းပမည္႔ေနရာ -
Informatics Jurong Campus No,(10). Science Centre Road,
Singapore 609079 (Near Jurong East MRT)

ဆက္သြယ္ရန္ လိပ္စာ - mcchild.dhammatalk@gmail.com
Eschild.dhammatalk@gmail.com

စာရင္းပိတ္မည္႔ ေနာက္ဆုံးရက္ - 25 . 5. 2010

Registration Form Sample :
Name _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Age _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Gender _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Education _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Parent _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Address _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Phone _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
email _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
အုပ္ထိန္းသူ တေယာက္ေယာက္ လိုက္ပါ ေစာင္႔ေရွာက္ေပးနိုင္မွ စာရင္းေပးသြင္းႀကဖို႔ကိုလဲ တုိက္တြန္းအပ္ပါသည္။အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ားကို စံုစမ္းေမးျမန္းလိုပါက ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံသို႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္း စံုစမ္းႏိုင္ပါသည္။
For More Enquiry :

Ko Zin Min Yu : 90049227 / 81172324
Ko Thaung Hteik : 81608064
Ma Lae Lae Win : 82984170 (after office hours)
Ko Thar Zaw : 92391989 (after office hours)
Ko Sai : 81576443 (after office hours)
Ko Ye' : 91192126 (after office hours)

“ကေလး ကေလး အထင္မေသးနဲ႔ ၊ ကေလးက လူၾကီးျဖစ္တာ .....
ကေလးေကာင္းမွ လူၾကီးေကာင္းမွာ ၊ လူၾကီးေကာင္းမွ အားလံုးေကာင္းမွာ .... ”
ဆိုတဲ႔ ေရႊဥမင္ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ လကၤာေလးအတိုင္း မိမိတို႔ရဲ႕ ကေလးငယ္ေလးမ်ား ျပည္ပမွာ ေနထိုင္ၾကီးျပင္းၾကရေပမယ္႔ ဘာသာေရး အသိစိတ္ဓါတ္ျမင္႔မားတိုးတက္လာေအာင္ သြင္သင္ဆံုးမလွ်က္ရိွေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ယဥ္ေက်းလိမၼာအထူးတရားပြဲသို႔ တတ္ေရာက္နာယူႏိုင္ၾကျပီး အသိအလိမၼာ ၊ ဥာဏ္ပညာမ်ား ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတတ္လာၾကေစရန္ အလို႔ငွါ နိဗၺာန္အက်ဳိးေမွ်ာ္လွ်က္ ... အသိေပး ႏိႈးေဆာ္အပ္ပါသည္။

ေပးပို႔ေသာ Dhammadownload.com မွ ဒကာ ကိုေက်ာ္ေဇလွ အား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

နိဗၺာန္ ဂုဏ္ရည္မ်ား

`နိဗၺာန္´ဆိုသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ အဆုံးစြန္ ဘာသာေရး ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ေပသည္။ မဟာယာန ႏွင့္ ေထရ၀ါဒ ဟူ၍ဂိုဏ္းၾကီး ႏွစ္ခုကြဲ သကဲ့သို႔ နိဗၺာန္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အယူအဆမွာလည္း ကြဲျပားသည္။ မဟာယာန က်မ္းမ်ားတြင္ နိဗၺာန္ကို သုခခ်မ္းသာတို႔ျဖင့္ ျပည့္စုံသည့္ ဘံုဗိမာန္အျဖစ္၎၊ သံသရာသည္ပင္ နိဗၺာန္ျဖစ္သည္ ဟူ၍၎ ကြဲျပားေသာ အယူအဆမ်ား၊ သေဘာတရားမ်ားကို တင္ျပထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေထရ၀ါဒတြင္မူ ဆရာစဥ္ဆက္ ႏွင့္ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ နိဗၺာန္သည္ တည္ေနရာဘံုအျဖစ္ မယူဆ၊မသတ္မွတ္သင့္ေၾကာင္း၊ သံသရာႏွင့္ ဆက္စပ္မႈကင္းမွ သာလွ်င္ `နိဗၺာန္´ ျဖစ္ေၾကာင္း အစရွိသျဖင့္ တိက်စြာရွင္းလင္းျပဆိုထားေပသည္။

နိဗၺာန္ သည္ အဘိဓမၼာ တြင္ အသခၤတ ဓမၼအစစ္အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ယင္း အစစ္အမွန္တရားကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အဓိပၸါယ္ ဖြင္႔ဆိုမႈမ်ားေၾကာင့္လည္း နိဗၺာန္ အယူအဆသည္ ဗုဒၶဘာသာေလာကတြင္ သာမက အျခား အေတြးအေခၚပညာရွင္မ်ား ၊ ဘာသာ၀င္မ်ားၾကားတြင္ပါ စိတ္၀င္စားစရာ ထင္ရွားလာရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ရွိသမွ်ေသာ သမိုင္းတေလွ်ာက္ အဓိပၸါယ္ ဖြင္႔ဆိုမႈမ်ားသည္ နိဗၺာန္ ဟူသည္မည္သည္႔ အရာျဖစ္ေၾကာင္း တိက်ရွင္းလင္းေသာ အေျဖသို႔ မေရာက္ခဲ႔ၾကပါ။ ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ

1. က်မ္းျပဳသူ အသံုးျပဳေသာ ဘာသာစကားတြင္ ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိေနေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္ ။
2. က်မ္းျပဳသူ ကိုယ္တိုင္ နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳသည္အထိ က်င္႔ၾကံအားထုတ္မႈမရွိေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။
3. က်င္႔ၾကံအားထုတ္ေသာ္လည္း နိဗၺာန္ႏွင္႔ ထပ္တူထပ္မွ် ႏွိုင္းယွဥ္ျပစရာ မည္သည္႔အရာမွ မရိွေသာေၾကာင္႔လည္း ျဖစ္ပါသည္။

တဏွာကုန္ဆံုးရာနိဗၺာန္

နိဗၺာန္ ဟူသည္ ပါဠိစာလံုး နိဗၺာန ဟူေသာ ပုဒ္မွ လာသည္ ။ ျငိမ္းေအးသည္ ဟု ဆိုလိုသည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ မီးမ်ားကို ျငိမ္းသတ္ႏိုင္ျခင္းသည္ နိဗၺာန္ျဖစ္သည္ ။ (ရတနသုတ္တြင္ ေတြ႔ႏိုင္သည္။)
တဖန္ နိဗၺာန ဟူေသာ ပုဒ္သည္ ပါဠိဘာသာ နိ+ ၀ါန =နိ ႏွင္႔ ၀ါန ကို ေပါင္းထားျခင္းျဖစ္သည္ ။ နိ - မရွိ၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္း ၊ ထြက္ခြာျခင္း ။ ၀ါန - တဏွာ ။ နိ၀ါန = နိဗၺာန = တဏွာမရွိျခင္း ၊ တဏွာမွ ကင္းလြတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶက်မ္းဂန္အရ ၃၁-ဘံု၌ ရွိၾကေသာ သတၱဝါတို႔သည္ သံသရာလည္ၾကရာတြင္ ၃၁-ဘံုမွ စိတ္၏ လံုးဝခ်မ္းသာရာျဖစ္ေသာ ကိေလသာမ်ားမွ လြတ္ကင္းရာကို နိဗၺာန္ဟု ေခၚသည္။ နိဗၺာန္တြင္ လူတုိ႔၏ ဒုကၡအားလံုးမွ လြတ္ၿငမ္းၿပီး နိဗၺာန္ သုိ႔ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ သံသရာ အသစ္တဖ္ျပန္လည္ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ နိဗၺာန္သည္ ေကာင္းဘံုကဲ့သုိ႔ ေနရာအျဖစ္ မရွိေပ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ နိဗၺာန္ဆိုသည္မွာ တက္မက္မႈ၊ တြယ္တာမႈ ကင္းရာ(မျဖစ္ရာ) ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ရသည္။ ဘ၀တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုကို ဆက္စပ္ေပးတတ္ေသာ တက္မက္မႈ (တဏွာ) မျဖစ္ရာ ကုန္ဆံုးရာ (တဏွာ)မွ လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။

မိလိႏၵမင္းႏွင္႔ အရွင္နာဂသိန္ တို႔၏ နိဗၺာန္ဆုိင္ရာ အေမး အေျဖ

ေထရ္ - မင္းၾကီး ၊ေကာင္းကင္ႏွင္႔ နိဗၺာန္ သည္ ထင္ရွားရွိ၏ ။ သို႔ေသာ္ တစံုတရာေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္႔မွ် မျဖစ္။
မင္း - ဒီလိုဆို အရွင္ဘုရားသည္ မရွိေသာတရားကို နိဗၺာန္ ဟု ညႊန္ျပမိေလျပီ။
ေထရ္ - မင္းၾကီး နိဗၺာန္ ဟူသည္ ရွိ၏ ။ မေနာ၀ိဥာဥ္ျဖင္႔ သိအပ္၏ ။ စင္ၾကယ္ျမင္႔ျမတ္ေသာ ၊အေႏွာက္ အယွက္ အပိတ္အပင္ ကင္းေသာ ၊ ကာမဂုဏ္ အာမိသ ကင္းေသာ စိတ္ျဖင္႔ ေကာင္းစြာ က်င္႔ေသာ အရိယာတို႔သည္ နိဗၺာန္ ကို သိႏိုင္ ၊ျမင္ႏိုင္သည္။
မင္း - အရွင္ဘုရား၊ နိဗၺာန္သည္ မရွိတရား မဟုတ္လ်ွင္ နိဗၺာန္ကို ဥပမာျဖင္႔ ျပေတာ္မူပါ ။ နိဗၺာန္ ဟူသည္ အဘယ္လို႔နည္း ။

ေထရ္ - မင္းၾကီး ၊ ေလဆိုေသာ အရာ သည္ ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ ။
မင္း - ရွိပါသည္ ၊ အရွင္ ။
ေထရ္ - ေလသည္ အဆင္း ၊ ပံုသ႑ာန္ အၾကီးအေသး အရွည္ အတို မည္သို႔ ရွိပါသနည္း ။
မင္း - ေလကို ညႊန္ျပ ၊ေဖာ္ျပရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ ။
ေထရ္ - သို႔ဆိုလ်ွင္ ေလမရွိသေလာ ၊ ေလသည္ မရွိတရားေလာ။
မင္း - ေလသည္ ရွိပါ၏ ။ ေလကို ညႊန္ျပ ရန္ေတာ႔ မစြမ္းပါ ။သို႔ေသာ္ ေလရွိသည္ကို ႏွလံုးသား၌ သိေနပါသည္ ။ ႏွာသီး၀၌ တိုးေနပါသည္ ။ထိုတိုးေသာ လကၡဏာ အားျဖင္႔လည္း သိပါသည္။
ေထရ္ - မင္းၾကီး နိဗၺာန္ သည္လည္း ထိုသို႔ပင္ ျဖစ္၏။ ျငိမ္းခ်မ္းမႈရရွိေသာ လကၡဏာ အားျဖင္႔ ထင္ရွားရွိေၾကာင္းသိရာ၏။ ေလကဲ႔သို႔ပင္ အဆင္းအားျဖင္႔ ၄င္း ၊ ပံုသ႑ာန္ အားျဖင္႔ ၄င္း ညႊန္ျပရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

မင္း - လက္ခံပါျပီ ဘုရား ။ ဆက္၍ေမးလိုသည္မွာ နိဗၺာန္ သည္ တည္ရာအရပ္ရွိပါသေလာ။
ေထရ္ - မင္းၾကီး ၊ နိဗၺာန္ သည္ တည္ရာအရပ္ မရွိပါ။
မင္း -နိဗၺာန္ သည္ တည္ရာအရပ္ မရွိျငား ၊ နိဗၺာန္ သည္ မရွိႏိုင္ ၊ နိဗၺာန္ ကို မည္ကဲ႔သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္သနည္း။
ေထရ္ - မင္းၾကီး ၊ နိဗၺာန္ သည္ အျမဲအစြဲတည္ေနရာ အရပ္မရွိေသာ္လည္း နိဗၺာန္ သည္ ရွိ၏ ။ ေကာင္းစြာက်င္႔ၾကံ ႏွလံုးသြင္းမႈျဖင္႔ နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္၏။

ဥပမာ - မီးသည္ ထင္ရွားရွိ၏ ။ထိုမီး၏ အျမဲအစြဲတည္ေနရာ အရပ္သည္ မရွိသကဲ႔သို႔ ျဖစ္၏။ ေက်ာက္ခဲ ႏွစ္လံုး ခတ္မွ ၊ ၀ါးႏွစ္လံုးပြတ္မွ မီးျဖစ္လာ ၊ ရလာသကဲ႔သို႔ ျဖစ္၏။
စၾကဝေတးမင္းတို႔ ရရွိအပ္ေသာ စၾကာရတနာ ၊ မိဖုရားရတနာ ၊ သူၾကြယ္ ရတနာ ၊ ဆင္ရတနာ ၊ျမင္းရတနာ စေသာ ရတနာ (၇)ပါးတို႕ သည္လည္း တည္ေနရာ မထင္ရွားေပ ။ မင္းက်င္႔တရားေကာင္းမြန္သူထံသို႕ ကပ္ေရာက္လာၾကကုန္၏ ။ ထို႔အတူ သင္႔ေတာ္ေသာ ႏွလံုးသြင္းမႈျဖင္႔ က်င္႔ၾကံအားထုတ္သူတို႔ သာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကကုန္၏ ။
မင္း - လက္ခံပါျပီ ဘုရား ။ ။

နိဗၺာန္ ႏွစ္မ်ဳိး

ဗုဒၶဘာသာအရ နိဗၺာန္ ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။
1. သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္
2. အႏုပါဒိေသသ နိဗၺာန္ တို႔ျဖစ္သည္။
သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္
မေသမွီ ဤရုပ္နာမ္ ျဖစ္ေသာ ဤခႏၶာကိုယ္ႀကီးရွိေနစဥ္ အေတာအတြင္း ရေသာ မဂ္ဖိုလ္ခ်မ္းသာကို သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ဟု ေခၚသည္။
• ပထမမဂ္ဉာဏ္ရေသာ ေသာတာပန္သည္ ေသာတာပတၱိမဂ္ကို ျမင္အပ္၊ ရအပ္ေသာ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ ကိုရ၏။
• ဒုတိယမဂ္ဉာဏ္ရေသာ သကဒါဂါမ္သည္ သကဒါဂါမိမဂ္ကို ျမင္အပ္၊ ရအပ္ေသာ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ ကိုရ၏။
• တတိယမဂ္ဉာဏ္ရေသာ အနာဂါမ္သည္ အနာဂါမိမဂ္ကို ျမင္အပ္၊ ရအပ္ေသာ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ ကိုရ၏။

အႏုပါဒေသသ နိဗၺာန္

ေသၿပီးေနာက္ ဘ၀မကူးေတာ့ပဲ ရအပ္ေသာမဂ္ဖိုလ္ခ်မ္းသာကို အႏုပါဒိေသသ နိဗၺာန္ဟု ေခၚသည္။
• စတုတၳမဂ္ဉာဏ္ရေသာ ရဟႏၲာသည္ သဥပါဒေသသ နိဗၺာန္ကိုရ၍ မေသမွီ ခႏၶာရွိစဥ္ အေတာအတြင္း နိဗၺာန္သႏၲိသုခ ခ်မ္းသာႀကီးကို (၇)ရက္ထိ မစား၊ မေသာက္၊ မအိပ္ပဲ ၀င္စား၍ ေနႏိုင္၏။ ေသေသာအခါ ခႏၶာျပန္မရေတာ့ပဲ ဘ၀တစ္ဖန္ ျပန္မျဖစ္ေတာ့သည့္ အႏုပါဒိေသသ နိဗၺာန္ကို စံ၀င္ႏိုင္ၾကရပါသည္။

နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ား
1. မာန္မယစ္ရာ နိဗၺာန္။ ( မဒနိမၼဒန)
2. တဏွာမြတ္သိပ္ျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ရာ နိဗၺာန္။ (ပိပါသ၀ိနယ)
3. ကာမဂုဏ္ အာလယကို အႂကြင္းမဲ့ခြာရာ နိဗၺာန္။ (အာလယသမုဂၣါဋ)
4. ၀ဋ္သံုးပါးမွ ကင္းျပတ္ရာ နိဗၺာန္။ (၀႗ဳပေစၦဒ)
5. တဏွာကုန္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္။ (တဏွာကၡယ)

6. ရာဂကင္းလြတ္ရာ နိဗၺာန္။ (၀ိရာဂ)
7. တဏွာ၏ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္။ (နိေရာဓ)
8. အျမဲခိုင္ခန္႔ေသာ နိဗၺာန္။ (ဓု၀)
9. အိုျခင္းမရွိေသာ နိဗၺာန္။ (အဇရ)
10. သံသရာခ်ဲ႕တတ္ေသာ တရားမရွိေသာ နိဗၺာန္။ (နိပၸပဥၥ)

11. မေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ နိဗၺာန္။ (သစၥ)
12. သံသရာ၏ ဟိုမွာဘက္ကမ္းျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္။ (ပါရ)
13. ဉာဏ္ႏံု႔သူတို႔ အလြန္ျမင္ႏိုင္ခဲေသာ နိဗၺာန္။ (သုဒုဒၵသ)
14. ကိေလသာကင္းေ၀း ခ်မ္းေအးေသာ နိဗၺာန္။ (သိ၀)
15. ေသျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္။ (အမတ)

16. ၿငိမ္းခ်မ္းရာ ေဘးကင္းရာ နိဗၺာန္။ (ေခမ)
17. သခၤါရကင္းဖြယ္ အံ့ဖြယ္သူရဲ မျဖစ္ဖူးေသာ နိဗၺာန္။ (အဗၻဳတ)
18. ေဘးမရွိေသာ ေႏွာက္ယွက္ပူပန္ျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္။ (အနီတိက)
19. ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ေစာင့္ေရွာက္ရာ နိဗၺာန္။ (တာဏ)
20. ေဘးရန္လြတ္ေရွာင္း ပုန္းေအာင္းရာ နိဗၺာန္။ (ေလဏ)

21. ၾသဃမလႊမ္းေသာ ကြၽန္းတည္းဟူေသာ နိဗၺာန္။ (ဒီပ)
22. ကိေလသာမွ စင္စစ္ စင္ၾကယ္ေသာ နိဗၺာန္။ (၀ိသုဒၶိ)
23. သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေတာင့္တအပ္ေသာ နိဗၺာန္။ (၀ရ)
24. သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့ေသာ နိဗၺာန္။ (နိပုဏ)
25. အေၾကာင္းတရား မျပဳျပင္အပ္ေသာ နိဗၺာန္။ (အသခၤတ)

26. ကိေလသာမွ လြတ္ေသာ နိဗၺာန္။ (ေမာကၡ)
27. အထူးသျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ နိဗၺာန္။ (ေသ႒)
28. အတုမရွိ အလြန္ျမတ္ေသာ နိဗၺာန္။ (အႏုတၱရ)
29. ေလာကသံုးပါး၏ ဆံုးရာ နိဗၺာန္။ (ေလာကႆႏၲ)

ဆင္တူေ၀ါဟာရ ႏွင္႔ ပရိယာယ္ အေဟာမ်ားကိုပါ ဘာသာျပန္လွ်င္ နိဗၺာန္ ၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားမွာ -

ကံ၊စိတ္၊ဥတု ၊ အာဟာရ တုိ႔၏ ျပဳျပင္စီရင္ ျခင္းမွ လြတ္ေသာ တရား ၊ အလံုးစံုျငိမ္းခ်မ္းျခင္း ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မရိွေသာ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာမႈ ၊ တဏွာမရွိျခင္း ၊ တဏွာမွ ကင္းလြတ္ျခင္း ၊ ဒုကၡမွ အျပီးတိုင္လြတ္ေျမာက္ျခင္း ၊ ေမြး၊အို၊နာ၊ေသ မရွိျခင္း ၊ စြန္႔လြတ္ျခင္း ၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္း ၊ မကပ္ျငိျခင္း ၊ ဘ၀ မရွိျခင္း ၊ ပူေဆြးမႈ မရွိျခင္း ၊ ငိုေၾကြးမႈမရွိျခင္း ၊ေသာက မရွိျခင္း ၊ အညစ္အေၾကး ကိေလသာ မရွိျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္သည္။
ဒီဃနိကာယ္ မဟာ သတိပဌာန သုတ္ေတာ္(အဌကထာ )မွ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားျဖစ္သည္ ။ သဠာယတန - သံယုတ္ပါဠိေတာ္ လာ ဂုဏ္ပုဒ္ မ်ားကို ပထမ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရား အနက္ေပးထားရာ နိဗၺာန္ ၏ ဂုဏ္ပုဒ္ (၃၀) ရွိေသးသည္။

ဒုကၡ နိေရာဓ သစၥာ ၊ သုညတ ၊ အမတ ၊ နိဗၺာန္ ၊ အသခၤတ ၊ အဘူတ ၊ သႏၱိ ၊ ေခမ စေသာ ေ၀ါဟာရ အားလံုးကို ဘာသာျပန္လွ်င္ လြန္စြာ မ်ားေပလိမ္႔မည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔လည္း တိုတိုရွင္းရွင္းႏွင္႔ ထိထိမိမိ အတိအက် နားလည္ေအာင္ ေဖာ္ျပႏိုင္ေသာ ဘာသာစကားမရွိ ဟု ဆိုၾကရေပသည္ ။ အဂၢသာ၀ကၾကီးမ်ား ၊ ရဟႏၱာၾကီးမ်ား ၏ နိဗၺာန္ ကို ဖြင္႔ဆိုခ်က္မ်ားသည္လည္း တမူထူးျခားၾကေသးသည္။
တင္ျပခဲ႔ သမွ်တြင္ နိဗၺာန္ဆုိတာ အသခၤတ ဓမၼအစစ္အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ရွိေၾကာင္း ႏွင့္ နိဗၺာန္ကို ရရွိရန္ ျပည္႔စံုသိရွိနားလည္ရန္ သတိပဌာန္ေလးပါးသည္သာ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း ကို သတိျပဳမိရင္ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားႏွင့္ ၾကည္ညိဳလို႔ ရပါသည္။

နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို႔ကို သိေအာင္ျပဳ၍ အဖန္ဖန္ ႏွလံုးသြင္းရာ၏၊ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ရာ၏၊
ဤသို႔ နိဗၺာန္၏ဂုဏ္တို႔ကို အသီးသီး ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့သည္ရွိေသာ္ အလြန္ စိတ္ၾကည္လင္၏၊ ဉာဏ္ထက္ၿမက္၏၊ စိတ္ေအးခ်မ္းတည္ၾကည္၏၊ ဥပစာရ စ်ာန္ကိုရၿပီးသည္႔ေနာက္ မဂ္ဖိုလ္ အဆင္႔ဆင္႔ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ထြင္းေဖာက္သိၿမင္နိုင္ကာ လာကဒုကၡအားလုံးမွ လြတ္ေၿမာက္နိုင္၏။
ေဖာ္၀က္ေမးလ္မွ ရရွိသည္ကို ၿပန္လည္ မွတ္တမ္းတင္ထားအပ္ပါသည္။

နိဗၺာန္ ဂုဏ္ရည္မ်ား

`နိဗၺာန္´ဆိုသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ အဆုံးစြန္ ဘာသာေရး ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ေပသည္။ မဟာယာန ႏွင့္ ေထရ၀ါဒ ဟူ၍ဂိုဏ္းၾကီး ႏွစ္ခုကြဲ သကဲ့သို႔ နိဗၺာန္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အယူအဆမွာလည္း ကြဲျပားသည္။ မဟာယာန က်မ္းမ်ားတြင္ နိဗၺာန္ကို သုခခ်မ္းသာတို႔ျဖင့္ ျပည့္စုံသည့္ ဘံုဗိမာန္အျဖစ္၎၊ သံသရာသည္ပင္ နိဗၺာန္ျဖစ္သည္ ဟူ၍၎ ကြဲျပားေသာ အယူအဆမ်ား၊ သေဘာတရားမ်ားကို တင္ျပထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေထရ၀ါဒတြင္မူ ဆရာစဥ္ဆက္ ႏွင့္ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ နိဗၺာန္သည္ တည္ေနရာဘံုအျဖစ္ မယူဆ၊မသတ္မွတ္သင့္ေၾကာင္း၊ သံသရာႏွင့္ ဆက္စပ္မႈကင္းမွ သာလွ်င္ `နိဗၺာန္´ ျဖစ္ေၾကာင္း အစရွိသျဖင့္ တိက်စြာရွင္းလင္းျပဆိုထားေပသည္။

နိဗၺာန္ သည္ အဘိဓမၼာ တြင္ အသခၤတ ဓမၼအစစ္အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ယင္း အစစ္အမွန္တရားကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အဓိပၸါယ္ ဖြင္႔ဆိုမႈမ်ားေၾကာင့္လည္း နိဗၺာန္ အယူအဆသည္ ဗုဒၶဘာသာေလာကတြင္ သာမက အျခား အေတြးအေခၚပညာရွင္မ်ား ၊ ဘာသာ၀င္မ်ားၾကားတြင္ပါ စိတ္၀င္စားစရာ ထင္ရွားလာရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ရွိသမွ်ေသာ သမိုင္းတေလွ်ာက္ အဓိပၸါယ္ ဖြင္႔ဆိုမႈမ်ားသည္ နိဗၺာန္ ဟူသည္မည္သည္႔ အရာျဖစ္ေၾကာင္း တိက်ရွင္းလင္းေသာ အေျဖသို႔ မေရာက္ခဲ႔ၾကပါ။ ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ

1. က်မ္းျပဳသူ အသံုးျပဳေသာ ဘာသာစကားတြင္ ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိေနေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္ ။
2. က်မ္းျပဳသူ ကိုယ္တိုင္ နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳသည္အထိ က်င္႔ၾကံအားထုတ္မႈမရွိေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။
3. က်င္႔ၾကံအားထုတ္ေသာ္လည္း နိဗၺာန္ႏွင္႔ ထပ္တူထပ္မွ် ႏွိုင္းယွဥ္ျပစရာ မည္သည္႔အရာမွ မရိွေသာေၾကာင္႔လည္း ျဖစ္ပါသည္။

တဏွာကုန္ဆံုးရာနိဗၺာန္

နိဗၺာန္ ဟူသည္ ပါဠိစာလံုး နိဗၺာန ဟူေသာ ပုဒ္မွ လာသည္ ။ ျငိမ္းေအးသည္ ဟု ဆိုလိုသည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ မီးမ်ားကို ျငိမ္းသတ္ႏိုင္ျခင္းသည္ နိဗၺာန္ျဖစ္သည္ ။ (ရတနသုတ္တြင္ ေတြ႔ႏိုင္သည္။)
တဖန္ နိဗၺာန ဟူေသာ ပုဒ္သည္ ပါဠိဘာသာ နိ+ ၀ါန =နိ ႏွင္႔ ၀ါန ကို ေပါင္းထားျခင္းျဖစ္သည္ ။ နိ - မရွိ၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္း ၊ ထြက္ခြာျခင္း ။ ၀ါန - တဏွာ ။ နိ၀ါန = နိဗၺာန = တဏွာမရွိျခင္း ၊ တဏွာမွ ကင္းလြတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶက်မ္းဂန္အရ ၃၁-ဘံု၌ ရွိၾကေသာ သတၱဝါတို႔သည္ သံသရာလည္ၾကရာတြင္ ၃၁-ဘံုမွ စိတ္၏ လံုးဝခ်မ္းသာရာျဖစ္ေသာ ကိေလသာမ်ားမွ လြတ္ကင္းရာကို နိဗၺာန္ဟု ေခၚသည္။ နိဗၺာန္တြင္ လူတုိ႔၏ ဒုကၡအားလံုးမွ လြတ္ၿငမ္းၿပီး နိဗၺာန္ သုိ႔ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ သံသရာ အသစ္တဖ္ျပန္လည္ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ နိဗၺာန္သည္ ေကာင္းဘံုကဲ့သုိ႔ ေနရာအျဖစ္ မရွိေပ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ နိဗၺာန္ဆိုသည္မွာ တက္မက္မႈ၊ တြယ္တာမႈ ကင္းရာ(မျဖစ္ရာ) ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ရသည္။ ဘ၀တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုကို ဆက္စပ္ေပးတတ္ေသာ တက္မက္မႈ (တဏွာ) မျဖစ္ရာ ကုန္ဆံုးရာ (တဏွာ)မွ လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။

မိလိႏၵမင္းႏွင္႔ အရွင္နာဂသိန္ တို႔၏ နိဗၺာန္ဆုိင္ရာ အေမး အေျဖ

ေထရ္ - မင္းၾကီး ၊ေကာင္းကင္ႏွင္႔ နိဗၺာန္ သည္ ထင္ရွားရွိ၏ ။ သို႔ေသာ္ တစံုတရာေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္႔မွ် မျဖစ္။
မင္း - ဒီလိုဆို အရွင္ဘုရားသည္ မရွိေသာတရားကို နိဗၺာန္ ဟု ညႊန္ျပမိေလျပီ။
ေထရ္ - မင္းၾကီး နိဗၺာန္ ဟူသည္ ရွိ၏ ။ မေနာ၀ိဥာဥ္ျဖင္႔ သိအပ္၏ ။ စင္ၾကယ္ျမင္႔ျမတ္ေသာ ၊အေႏွာက္ အယွက္ အပိတ္အပင္ ကင္းေသာ ၊ ကာမဂုဏ္ အာမိသ ကင္းေသာ စိတ္ျဖင္႔ ေကာင္းစြာ က်င္႔ေသာ အရိယာတို႔သည္ နိဗၺာန္ ကို သိႏိုင္ ၊ျမင္ႏိုင္သည္။
မင္း - အရွင္ဘုရား၊ နိဗၺာန္သည္ မရွိတရား မဟုတ္လ်ွင္ နိဗၺာန္ကို ဥပမာျဖင္႔ ျပေတာ္မူပါ ။ နိဗၺာန္ ဟူသည္ အဘယ္လို႔နည္း ။

ေထရ္ - မင္းၾကီး ၊ ေလဆိုေသာ အရာ သည္ ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ ။
မင္း - ရွိပါသည္ ၊ အရွင္ ။
ေထရ္ - ေလသည္ အဆင္း ၊ ပံုသ႑ာန္ အၾကီးအေသး အရွည္ အတို မည္သို႔ ရွိပါသနည္း ။
မင္း - ေလကို ညႊန္ျပ ၊ေဖာ္ျပရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ ။
ေထရ္ - သို႔ဆိုလ်ွင္ ေလမရွိသေလာ ၊ ေလသည္ မရွိတရားေလာ။
မင္း - ေလသည္ ရွိပါ၏ ။ ေလကို ညႊန္ျပ ရန္ေတာ႔ မစြမ္းပါ ။သို႔ေသာ္ ေလရွိသည္ကို ႏွလံုးသား၌ သိေနပါသည္ ။ ႏွာသီး၀၌ တိုးေနပါသည္ ။ထိုတိုးေသာ လကၡဏာ အားျဖင္႔လည္း သိပါသည္။
ေထရ္ - မင္းၾကီး နိဗၺာန္ သည္လည္း ထိုသို႔ပင္ ျဖစ္၏။ ျငိမ္းခ်မ္းမႈရရွိေသာ လကၡဏာ အားျဖင္႔ ထင္ရွားရွိေၾကာင္းသိရာ၏။ ေလကဲ႔သို႔ပင္ အဆင္းအားျဖင္႔ ၄င္း ၊ ပံုသ႑ာန္ အားျဖင္႔ ၄င္း ညႊန္ျပရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

မင္း - လက္ခံပါျပီ ဘုရား ။ ဆက္၍ေမးလိုသည္မွာ နိဗၺာန္ သည္ တည္ရာအရပ္ရွိပါသေလာ။
ေထရ္ - မင္းၾကီး ၊ နိဗၺာန္ သည္ တည္ရာအရပ္ မရွိပါ။
မင္း -နိဗၺာန္ သည္ တည္ရာအရပ္ မရွိျငား ၊ နိဗၺာန္ သည္ မရွိႏိုင္ ၊ နိဗၺာန္ ကို မည္ကဲ႔သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္သနည္း။
ေထရ္ - မင္းၾကီး ၊ နိဗၺာန္ သည္ အျမဲအစြဲတည္ေနရာ အရပ္မရွိေသာ္လည္း နိဗၺာန္ သည္ ရွိ၏ ။ ေကာင္းစြာက်င္႔ၾကံ ႏွလံုးသြင္းမႈျဖင္႔ နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္၏။

ဥပမာ - မီးသည္ ထင္ရွားရွိ၏ ။ထိုမီး၏ အျမဲအစြဲတည္ေနရာ အရပ္သည္ မရွိသကဲ႔သို႔ ျဖစ္၏။ ေက်ာက္ခဲ ႏွစ္လံုး ခတ္မွ ၊ ၀ါးႏွစ္လံုးပြတ္မွ မီးျဖစ္လာ ၊ ရလာသကဲ႔သို႔ ျဖစ္၏။
စၾကဝေတးမင္းတို႔ ရရွိအပ္ေသာ စၾကာရတနာ ၊ မိဖုရားရတနာ ၊ သူၾကြယ္ ရတနာ ၊ ဆင္ရတနာ ၊ျမင္းရတနာ စေသာ ရတနာ (၇)ပါးတို႕ သည္လည္း တည္ေနရာ မထင္ရွားေပ ။ မင္းက်င္႔တရားေကာင္းမြန္သူထံသို႕ ကပ္ေရာက္လာၾကကုန္၏ ။ ထို႔အတူ သင္႔ေတာ္ေသာ ႏွလံုးသြင္းမႈျဖင္႔ က်င္႔ၾကံအားထုတ္သူတို႔ သာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကကုန္၏ ။
မင္း - လက္ခံပါျပီ ဘုရား ။ ။

နိဗၺာန္ ႏွစ္မ်ဳိး

ဗုဒၶဘာသာအရ နိဗၺာန္ ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။
1. သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္
2. အႏုပါဒိေသသ နိဗၺာန္ တို႔ျဖစ္သည္။
သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္
မေသမွီ ဤရုပ္နာမ္ ျဖစ္ေသာ ဤခႏၶာကိုယ္ႀကီးရွိေနစဥ္ အေတာအတြင္း ရေသာ မဂ္ဖိုလ္ခ်မ္းသာကို သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ဟု ေခၚသည္။
• ပထမမဂ္ဉာဏ္ရေသာ ေသာတာပန္သည္ ေသာတာပတၱိမဂ္ကို ျမင္အပ္၊ ရအပ္ေသာ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ ကိုရ၏။
• ဒုတိယမဂ္ဉာဏ္ရေသာ သကဒါဂါမ္သည္ သကဒါဂါမိမဂ္ကို ျမင္အပ္၊ ရအပ္ေသာ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ ကိုရ၏။
• တတိယမဂ္ဉာဏ္ရေသာ အနာဂါမ္သည္ အနာဂါမိမဂ္ကို ျမင္အပ္၊ ရအပ္ေသာ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ ကိုရ၏။

အႏုပါဒေသသ နိဗၺာန္

ေသၿပီးေနာက္ ဘ၀မကူးေတာ့ပဲ ရအပ္ေသာမဂ္ဖိုလ္ခ်မ္းသာကို အႏုပါဒိေသသ နိဗၺာန္ဟု ေခၚသည္။
• စတုတၳမဂ္ဉာဏ္ရေသာ ရဟႏၲာသည္ သဥပါဒေသသ နိဗၺာန္ကိုရ၍ မေသမွီ ခႏၶာရွိစဥ္ အေတာအတြင္း နိဗၺာန္သႏၲိသုခ ခ်မ္းသာႀကီးကို (၇)ရက္ထိ မစား၊ မေသာက္၊ မအိပ္ပဲ ၀င္စား၍ ေနႏိုင္၏။ ေသေသာအခါ ခႏၶာျပန္မရေတာ့ပဲ ဘ၀တစ္ဖန္ ျပန္မျဖစ္ေတာ့သည့္ အႏုပါဒိေသသ နိဗၺာန္ကို စံ၀င္ႏိုင္ၾကရပါသည္။

နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ား
1. မာန္မယစ္ရာ နိဗၺာန္။ ( မဒနိမၼဒန)
2. တဏွာမြတ္သိပ္ျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ရာ နိဗၺာန္။ (ပိပါသ၀ိနယ)
3. ကာမဂုဏ္ အာလယကို အႂကြင္းမဲ့ခြာရာ နိဗၺာန္။ (အာလယသမုဂၣါဋ)
4. ၀ဋ္သံုးပါးမွ ကင္းျပတ္ရာ နိဗၺာန္။ (၀႗ဳပေစၦဒ)
5. တဏွာကုန္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္။ (တဏွာကၡယ)

6. ရာဂကင္းလြတ္ရာ နိဗၺာန္။ (၀ိရာဂ)
7. တဏွာ၏ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္။ (နိေရာဓ)
8. အျမဲခိုင္ခန္႔ေသာ နိဗၺာန္။ (ဓု၀)
9. အိုျခင္းမရွိေသာ နိဗၺာန္။ (အဇရ)
10. သံသရာခ်ဲ႕တတ္ေသာ တရားမရွိေသာ နိဗၺာန္။ (နိပၸပဥၥ)

11. မေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ နိဗၺာန္။ (သစၥ)
12. သံသရာ၏ ဟိုမွာဘက္ကမ္းျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္။ (ပါရ)
13. ဉာဏ္ႏံု႔သူတို႔ အလြန္ျမင္ႏိုင္ခဲေသာ နိဗၺာန္။ (သုဒုဒၵသ)
14. ကိေလသာကင္းေ၀း ခ်မ္းေအးေသာ နိဗၺာန္။ (သိ၀)
15. ေသျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္။ (အမတ)

16. ၿငိမ္းခ်မ္းရာ ေဘးကင္းရာ နိဗၺာန္။ (ေခမ)
17. သခၤါရကင္းဖြယ္ အံ့ဖြယ္သူရဲ မျဖစ္ဖူးေသာ နိဗၺာန္။ (အဗၻဳတ)
18. ေဘးမရွိေသာ ေႏွာက္ယွက္ပူပန္ျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္။ (အနီတိက)
19. ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ေစာင့္ေရွာက္ရာ နိဗၺာန္။ (တာဏ)
20. ေဘးရန္လြတ္ေရွာင္း ပုန္းေအာင္းရာ နိဗၺာန္။ (ေလဏ)

21. ၾသဃမလႊမ္းေသာ ကြၽန္းတည္းဟူေသာ နိဗၺာန္။ (ဒီပ)
22. ကိေလသာမွ စင္စစ္ စင္ၾကယ္ေသာ နိဗၺာန္။ (၀ိသုဒၶိ)
23. သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေတာင့္တအပ္ေသာ နိဗၺာန္။ (၀ရ)
24. သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့ေသာ နိဗၺာန္။ (နိပုဏ)
25. အေၾကာင္းတရား မျပဳျပင္အပ္ေသာ နိဗၺာန္။ (အသခၤတ)

26. ကိေလသာမွ လြတ္ေသာ နိဗၺာန္။ (ေမာကၡ)
27. အထူးသျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ နိဗၺာန္။ (ေသ႒)
28. အတုမရွိ အလြန္ျမတ္ေသာ နိဗၺာန္။ (အႏုတၱရ)
29. ေလာကသံုးပါး၏ ဆံုးရာ နိဗၺာန္။ (ေလာကႆႏၲ)

ဆင္တူေ၀ါဟာရ ႏွင္႔ ပရိယာယ္ အေဟာမ်ားကိုပါ ဘာသာျပန္လွ်င္ နိဗၺာန္ ၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားမွာ -

ကံ၊စိတ္၊ဥတု ၊ အာဟာရ တုိ႔၏ ျပဳျပင္စီရင္ ျခင္းမွ လြတ္ေသာ တရား ၊ အလံုးစံုျငိမ္းခ်မ္းျခင္း ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မရိွေသာ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာမႈ ၊ တဏွာမရွိျခင္း ၊ တဏွာမွ ကင္းလြတ္ျခင္း ၊ ဒုကၡမွ အျပီးတိုင္လြတ္ေျမာက္ျခင္း ၊ ေမြး၊အို၊နာ၊ေသ မရွိျခင္း ၊ စြန္႔လြတ္ျခင္း ၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္း ၊ မကပ္ျငိျခင္း ၊ ဘ၀ မရွိျခင္း ၊ ပူေဆြးမႈ မရွိျခင္း ၊ ငိုေၾကြးမႈမရွိျခင္း ၊ေသာက မရွိျခင္း ၊ အညစ္အေၾကး ကိေလသာ မရွိျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္သည္။
ဒီဃနိကာယ္ မဟာ သတိပဌာန သုတ္ေတာ္(အဌကထာ )မွ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားျဖစ္သည္ ။ သဠာယတန - သံယုတ္ပါဠိေတာ္ လာ ဂုဏ္ပုဒ္ မ်ားကို ပထမ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရား အနက္ေပးထားရာ နိဗၺာန္ ၏ ဂုဏ္ပုဒ္ (၃၀) ရွိေသးသည္။

ဒုကၡ နိေရာဓ သစၥာ ၊ သုညတ ၊ အမတ ၊ နိဗၺာန္ ၊ အသခၤတ ၊ အဘူတ ၊ သႏၱိ ၊ ေခမ စေသာ ေ၀ါဟာရ အားလံုးကို ဘာသာျပန္လွ်င္ လြန္စြာ မ်ားေပလိမ္႔မည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔လည္း တိုတိုရွင္းရွင္းႏွင္႔ ထိထိမိမိ အတိအက် နားလည္ေအာင္ ေဖာ္ျပႏိုင္ေသာ ဘာသာစကားမရွိ ဟု ဆိုၾကရေပသည္ ။ အဂၢသာ၀ကၾကီးမ်ား ၊ ရဟႏၱာၾကီးမ်ား ၏ နိဗၺာန္ ကို ဖြင္႔ဆိုခ်က္မ်ားသည္လည္း တမူထူးျခားၾကေသးသည္။
တင္ျပခဲ႔ သမွ်တြင္ နိဗၺာန္ဆုိတာ အသခၤတ ဓမၼအစစ္အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ရွိေၾကာင္း ႏွင့္ နိဗၺာန္ကို ရရွိရန္ ျပည္႔စံုသိရွိနားလည္ရန္ သတိပဌာန္ေလးပါးသည္သာ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း ကို သတိျပဳမိရင္ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားႏွင့္ ၾကည္ညိဳလို႔ ရပါသည္။

နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို႔ကို သိေအာင္ျပဳ၍ အဖန္ဖန္ ႏွလံုးသြင္းရာ၏၊ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ရာ၏၊
ဤသို႔ နိဗၺာန္၏ဂုဏ္တို႔ကို အသီးသီး ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့သည္ရွိေသာ္ အလြန္ စိတ္ၾကည္လင္၏၊ ဉာဏ္ထက္ၿမက္၏၊ စိတ္ေအးခ်မ္းတည္ၾကည္၏၊ ဥပစာရ စ်ာန္ကိုရၿပီးသည္႔ေနာက္ မဂ္ဖိုလ္ အဆင္႔ဆင္႔ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ထြင္းေဖာက္သိၿမင္နိုင္ကာ လာကဒုကၡအားလုံးမွ လြတ္ေၿမာက္နိုင္၏။
ေဖာ္၀က္ေမးလ္မွ ရရွိသည္ကို ၿပန္လည္ မွတ္တမ္းတင္ထားအပ္ပါသည္။