မာန-ပယ္မွ နိဗၺာန္ေရာက္နိုင္မယ္ ( သုိ႔ ) ႀသဃတရဏသုတ္

အခါတပါး ၿမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တိၳၿမိဳ႕ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္သုံးေနစဥ္ ညသန္း

ေခါင္ယံအခ်ိန္၀ယ္ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါထြန္းလင္းေတာက္ပလ်က္ နတ္သားတေယာက္ေရာက္လာ

ကာ “ ၿမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ေသာ အေႀကာင္းၿခင္းရာၿဖင္႔ သံသရာ ၀ဲႀသဃကို ကူးေၿမာက္

ေတာ္မူခဲ႔ပါသနည္း ”- ဟုေမးေလ၏။

“ ဒါယကာ နတ္သား -ငါဘုရားသည္ ရပ္တည္မေနပဲ အားမထုတ္ပဲ သံသရာအယဥ္ ႀသဃကို ကူးေၿမာက္ခဲ႔သည္ ”
“ ဘယ္လိုပါလဲဘုရား တပည္႔ေတာ္ နားမလည္နိုင္ပါ၊ ထပ္မံ ရွင္းလင္းေဟာေတာ္မူပါအုံး ”

“ ဒါယကာနတ္သား၊ ရပ္ေနရင္ နစ္ၿမဳစ္သြားမယ္၊ အားထုတ္ရင္ေတာ႔ ႀသဃေတြ ေမ်ာပါးသြားမယ္ - ဤသုိ႔လ်င္ ငါဘုရားသည္ ရပ္တည္မေနပဲ အားမထုတ္ပဲ သံသရာအယဥ္ ႀသဃကို ကူးေၿမာက္ခဲ႔သည္ ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ တရားဆုံးေသာအခါ -- နတ္သားသည္ -

“ သတၱေလာက၌ ရပ္တည္မေနပဲ အားမထုတ္ပဲ သံသရာႀသဃကို ကူးေၿမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာ မေကာင္းမွဳ႕အားလုံးကိုပယ္ခြာကာကိေလသာတို႔မွၿငိမ္းေတာ္မူၿပီးေသာဘုရားရွင္ကို နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ႀကာၿမင္႔မွ ဖူးၿမင္ရေလစြတကား ”- ဂါထာစီကုံးကာ ေလ်ာက္ထားေလ၏။
ထုိစကားကို ဘုရားရွင္သည္ ဆိတ္ဆိတ္လက္ခံေတာ္မူေသာေႀကာင္႔ ငါ႔စကားကို ၿမတ္စြာဘုရား
လက္ခံေပတယ္ - ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာၿဖစ္ကာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေလေတာ႔၏။

သုတၱန္ အဖြင္႔နွင္႔ အႏွစ္ခ်ဳပ္မ်ား

ၿမတ္စြာဘုရားသည္ တရားေဟာေတာ္မူေသာအခါ အၿမဲတမ္းခ်ိဳသာေတာ္မမူပဲ နာယူသူ အလိုအဇၥ်ာသယအလိုက္ သင္႔ေတာ္သလို ေၿဖေတာ္မူ၏၊တခါတရံ ၿပႆနာေမးၿမန္းသူကို နွိပ္ကြပ္၍တမ်ိဳး အထက္စီးမွ လႊမ္းမိုး၍တဖုံ အေႀကာင္႔သင္႔သည္႔အတုိင္း ေၿဖေတာ္မူခဲ႔သည္၊ တရားေဟာရာတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ကြဲၿပားေသး ဟူ၏၊ အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ တရားနာသူကို နွိပ္ကြပ္၍ ေဟာၿခင္းဟူေသာ နိဂၢဟမုခေဒသနာ ၿဖင္႔လည္းေကာင္း၊( တိတၳိ ပရဗိုဇ္တို႔အား ေဟာႀကားၿခင္းမ်ိးၿဖစ္သည္) အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ စိတ္ဓာတ္တို႔ တက္ႀကြႀကည္လင္လာေအာင္ ေဟာႀကားၿခင္း ပဂၢဟမုခေဒသနာ ၿဖင္႔လည္းေကာင္း

( စတင္ဖူးၿမင္ရကတည္းက ႀကည္ညိဳရင္းစြဲ ရွိသူတို႔အား ေဟာႀကားၿခင္းမ်ိး ) အားၿဖင္႔ ေဟာေတာ္မူေလ႔ရွိ၏။

နိဂၢယွ နိဂၢယွာဟံ အာနႏၵ ၀ကၡာမိ၊ ပ၀ယွ ပ၀ယွ ၀ကၡာမိ၊ ေယာ သာေရာ ေသာ ႒ႆတီ တိ၊( မ. နိ. ၃. ၁၉၆ )

“ အာနႏၵာ ငါဘုရားဟာ တရားေတာ္ကို ႏွိပ္ကြပ္ၿပီးလဲ ေဟာေတာ္မူတယ္၊ လြမ္းမိုးၿပီးလည္း ေဟာ္ေတာ္မူတယ္၊ တကယ္ဆုိေတာ႔ သဒၶါ သီလ ၀ီ၇ိယ ပညာ စတဲ႔ အႏွစ္သာရ ရွိသူမ်ားဟာ တရားေတာ္ကို ထိုးထြင္းသိနိုင္ေပလိမ္႔မယ္ ”- ဟု မဇၥ်ိမနိကာယ္ ဥပရိပဏၰာသ ပါဠိေတာ္တြင္ ဖြင္႔ၿပထားေသး၏၊

အထက္ပါ ေမးခြန္းေမးေသာ နတ္သားသည္ အလြန္အကဲ မာနႀကီးကာ ကုိယ္႔ကိုယ္ကို ပညာရွိဟု မွတ္ထင္ေနၿပီး သူတပါးကို အထင္ေသးတတ္၏၊ ငါသာလ်င္ အားလုံး သိၿပီး တတ္ၿပီးၿဖစ္သည္ဟု ယူဆထားသတတ္။ သူ႔ဘ၀အမွန္ကား ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္၌ တရားက်င္႔ႀကံကာ နတ္စည္းစိမ္ခံစားေနၿပီး ယခုေဂါတမဘုရားရွင္ကို ဖူးရေသာအခါ၌လည္း - ေလာကမွာ ငါသိၿပီးသားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ မသိေသးတာေတြက နည္းနည္းပဲ ရွိတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ မသိေသးတာေတြကို ဘုရားကို ေမးမယ္ ဆိုကာ လုိရင္းတိုရွင္းၿဖင္႔ အကဲစမ္းကာ ေမးၿမန္းေလ၏၊

ၿမတ္ဗုဒၶကလည္း -“ ဒီနတ္သားဟာ ေတာ္ေတာ္မာနႀကီးတာပဲ၊ ညစ္ပတ္ေပက်ံေနတဲ႔ လက္သုတ္ပု၀ါကို အေရာင္ထပ္မံ ဆုိးရင္ၿဖင္႔ ဘာမွ ထူးၿခားလာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေႀကာင္႔ သူ႔ရဲ႕ မာနကို မပယ္ဘဲနွင္႔ တရားထူး ရဖို႔ မၿဖစ္နိုင္ဘူး၊ အရင္ဦးဆုံး သူ႔မာန က်ိဳးသြားေအာင္ ေဟာမွ ၿဖစ္မယ္ ” ဟု ဆိုကာ တိုတိုတုတ္တုတ္ စကား နွစ္ခြန္းသာေၿဖေတာ္မူၿပီး အုိးရြဲ႕ကို စေလာင္းရြဲ႕ၿဖင္႔ ဖုံးသကဲ႔သို႔ ေၿဖေတာ္မူ၏။

အေၿဖကို နားမလည္နိုင္ေသာ နတ္သားသည္ ထိုအခါက်မွ မာနစိတ္ကုိ နွိမ္ခ်ကာ အက်ယ္ခ်ဲ႕ ေဟာေတာ္မူပါအုံးဘုရား -ဟု ေလ်ာက္ထားေလရာ -

ဒါယကာနတ္သား ေလာကမွာ ကာမဂုဏ္ငါးပါးလို႔ဆိုတဲ႔ ကာေမာဃ၊ ရူပဘ၀ အရူပဘ၀ေတြမွာ တက္မက္တြယ္တာတတ္တဲ႔ တဏွာဆိုတဲ႔ ဘေ၀ါဃ၊ မိစၦာဒိ႒ိအယူ ၆၂ ပါးမွာ ကပ္ၿငိ္ေနတတ္တဲ႔ ဒိေ႒ာဃ၊ သံသရာတေလ်ာက္ သစၥာတရားကို မသိနိုင္ၿခင္း ေမာဟဆိုတဲ႔ အ၀ိေဇၨာဃ တရား ၄ ပါးရွိေနသမွ် သတၱ၀ါေတြဟာ အပါယ္ေလးပါးမွာ နစ္ၿမဳပ္ေနႀကအုံးမွာပဲ -

ဒီေနရာမွာေတာ႔ ၃၁ ဘုံလုံးမွာ ရွိေနတဲ႔ ကိေလသာအစုအပုံလို႔ ဆုိရမယ္႔ ႀသဃတရားေတြထဲမွာ မက်င္႔ႀကံပဲ ရပ္ေနရင္ သံသရာမွာ နစ္ၿမဳပ္ေနအုံးမွာပဲ၊ ႀကိဳးစား အားထုတ္မယ္ ဆုိရင္ေတာ႔ နိဗၺာန္တဖက္ကမ္းကို ကူးေၿမာက္သြားနို္င္လိမ္႔မယ္၊ ငါဘုရားသည္ လြန္ေၿမာက္ၿပီးသား ၿဖစ္တဲ႔အတြက္ အားမထုတ္ေတာ႔ဘူး၊ ဒီနည္းနဲ႔ သံသရာ ႀသဃကို ကူးေၿမာက္ခဲ႔ပါတယ္ -

တရားေတာ္အဆုံးမွာေတာ႔ နတ္သားဟာ ေသာတာပန္ တည္သြားတာေႀကာင္႔ အထက္ပါ ဂါထာကို ရြတ္ဆိုကာ ပန္း နံ႔သာ မ်ိဳးစုံနဲ႔ ပူေဇာ္ၿပီး ၿပန္သြားေလေတာ႔၏။

က်မ္းကိုး
ႀသဃတရဏသုတၱံ၊
နဠ၀ဂ္၊
ေဒ၀တာသံယုတ္
သဂါထာ၀ဂၢ အ႒ကထာ - ဋီကာ
မဇၥ်ိမနိကာယ္ ဥပရိပဏၰာသ ပါဠိေတာ္