Sunday, September 6, 2009

အေၿပးလိုက္သည္႔ ၀ဋ္ေႀကြး

စာေရးသူတို႔ အိမ္နားတြင္ ေမာင္၀င္းခိုင္-ဆိုေသာ လူရြယ္တေယာက္ရွိပါသည္။ ေမာင္၀င္းခိုင္သည္ အရက္ကေလး တျမျမႏွင့္ ေနတတ္သည္။ အရက္ရွိန္ရလာလွ်င္လည္း ထင္ရာ လုပ္တတ္ေသာအက်င့္ ရွိသည္။

တေန႔တြင္ သူသည္ ကားလမ္းေဘးရွိ အရက္ဆိုင္တြင္ အရက္ေသာက္ေနသည္။ ထိုစဥ္ ေခြးငယ္တေကာင္သည္ ေမာင္၀င္းခိုင္ အရက္ေသာက္ေနသည့္ ခံုေဘးတြင္ ရစ္သီရစ္သီ လုပ္ေနရာ ေမာင္၀င္းခိုင္က ဘာမေျပာ ညာမေျပာ ေခြးငယ္ေလးကို ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္ပစ္လိုက္သည္။
ေခြးငယ္မွာ တဖက္ခံု၀ိုင္းႏွင့္ ေဆာင့္မိျပီး ေျခေထာက္နာသြားသည္။ တအင္အင္ႏွင့္ ေအာ္ညည္းေနရွာပါသည္။

ေမာင္၀င္းခိုင္သည္ ေျခေထာက္နာ၍ ေအာ္ညည္းေနေသာ ေခြးငယ္ေလးအား သနားၾကင္နာရမွန္း မသိသည့္ျပင္ ကုပ္မွဆြဲကိုင္ျပီး ကားလမ္းမဘက္ ယိုင္နဲ႔စြာ ထြက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ တဖက္မွ အရွိန္ျဖင့္ ေမာင္းႏွင္လာေသာ ကုန္ကားႀကီးေအာက္သို႔ ေခြးငယ္ေလးအား ပစ္သြင္းလိုက္သည္။

ေခြးငယ္ေလးသည္ ကားဘီးေအာက္ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ကားႀကိတ္ခံရျပီး မရႈမလွ ေသဆံုးသြားရွာသည္။ ေမာင္၀င္းခိုင္သည္ ေခြးကေလး ျပားခ်ပ္ေသဆံုးေနသည္ကို ၾကည့္၍ သူလုပ္ရဲ ကိုင္ရဲသည္ဟု ဂုဏ္ယူကာ ၾကြေစာင္းေစာင္းျဖင့္ အရက္ဆိုင္ထဲ ျပန္၀င္လာခဲ့သည္။ အရက္သမားမ်ားကလည္း သူ၏ ရက္စက္မႈကို အံ႔ၾသစြာ ၾကည့္ေနၾကသည္။

ေခြးကေလး ကားတိုက္ေသျပီး ၆-လခန္႔ၾကာေသာအခါ တေန႔ေသာ ညအခ်ိန္တြင္ ေမာင္၀င္းခိုင္သည္ ကားလမ္းေဘး အရက္ဆိုင္မွ အရက္ေသာက္ျပီး ကားလမ္းျဖတ္ကူးသည္။
ထိုစဥ္ အရွိန္ျဖင့္ ေမာင္းႏွင္လာေသာ ကုန္ကားတစင္းသည္ ေမာင္၀င္းခိုင္ကို တိုက္၍ ေမာင္းေျပးသြားသည္။

ေမာင္၀င္းခိုင္သည္ ကားတိုက္အရွိန္ျဖင့္ ကားလမ္းႏွင့္ ေခါင္း ရိုက္လိုက္သလိုျဖစ္ျပီး ႏွစ္ရက္မွ် သတိလံုး၀မရရွိဘဲ ကြယ္လြန္သြားေလသည္။ ၄င္းကို တိုက္သြားေသာ ကုန္ကားႀကီးကိုလည္း လံုး၀ရွာမေတြ႔ခဲ့ေပ။

ေမာင္၀င္းခိုင္သည္ မိမိမထင္မွတ္ဘဲ ျပဳလုပ္မိခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံေၾကြးကို ၆-လအတြင္း ျပန္လည္ေပးဆပ္ခဲ့ရသည္။ မေကာင္းမႈ လုပ္သူမ်ား ဆင္ျခင္ဖြယ္ ျဖစ္ေပသည္။

( မခ်ိဳေထြး-ကိုးလံုးကြင္း )

No comments:

Post a Comment