ဣဒံ ေမ ဥာတီနံ ေဟာတ ု- သုခိတာ ေဟာတု ဥာတေယာ

ခင္မင္ရတဲ့ ဓမၼေမာင္ႏွမတို ့ေရ

ျပီးခဲ့တဲ့ တနလၤာေန ့ (၇၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉ ) မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ တစ္ခုကို ထူးထူးျခားျခားေလး လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေလးကို ေျပာျပခ်င္လို ့ပါ။ အဲဒီေန ့က လုပ္ခဲ့တာကို စျပီး မေျပာျပခင္ ဒီကုသိုလ္ လုပ္ျဖစ္ဖို ့အတြက္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြျဖစ္လာပံုေလးကို အရင္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

မႏွစ္ကပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီတိုင္းျပည္ေရာက္ခါစ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို ့ထံုးစံအတိုင္း ျမိဳ ့ပတ္၀န္းက်င္အနီးအနားမွာ ရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ေတြကိ ု လိုက္ဖူးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါႏွင့္ဘဲ Tokyo Daibutsu လို ့ေခၚတဲ့ ဘုရားၾကီးဆီကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။

ဘုရားကိုေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွိခုိး၊ ပတ္၀န္းက်င္ ေလ့လာစရာရွိတာေတြ ေလွ်ာက္ေလ့လာရင္းက ဘုရားေက်ာင္း၀င္း အေနာက္ဘက္မွာ သုႆန္ တစ္ခု ရွိတာကို သတိထားလိုက္မိပါတယ္။ ဒီနိဳင္ငံမွာက မ်ားေသာအားျဖင့္ သုႆန္ေတြကို ဘုရားေတြ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ႏွင့္တြဲျပီး ထားတတ္ၾကပါတယ္။ သုႆန္ဆိုေပမယ့္လို ့ အရိုးျပာအိုးကိုဘဲ ျမွဳပ္ထားၾကတာပါ။ ေနာက္ျပီး သန္ ့ရွင္းသပ္ရပ္မႈလည္း ရွိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း စပ္စုခ်င္တာႏွင့္ သုႆန္၀င္းထဲကို ၀င္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အထဲေရာက္ေတာ့ သူတို ့ေတြရဲ ့ အုပ္ဂူ အမွတ္အသား ေတြကို လိုက္ဖတ္ၾကည့္ရင္းက ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲကို အေတြးတစ္ခု ၀င္လာပါတယ္။ အခု ဒီသုႆန္မွာ ျမွဳပ္ထားၾကတဲ့သူေတြဟာ ငါႏွင့္ သံသရာ ဘ၀ တစ္ခုခုမွာ ေဆြမ်ိဳးေတြေတာ့ ေတာ္ခဲ့ဖူးမွာဘဲ။ ငါႏွင့္ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစားေတြ ျဖစ္ခဲ့ဖူးမွာဘဲ။

အခုလည္း အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို ့ ငါ ဒီေနရာေရာက္လာတယ္။ တကယ္လို ့မ်ား ဒီေနရာမွ သူတို ့ေတြ မျမင္အပ္တဲ့ သတၱ၀ါေတြအျဖစ္ရွိေနခဲ့ရင္ ငါေရာက္ေနတုန္းေလး သူတို ့အတြက္ တစ္ခုခု ေကာင္းတာလုပ္ေပးမယ္ လို ့ ဆႏၵျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါနဲ ့ဘဲ ရတနာ (၃) ပါးကို အာရံုျပန္ျပဳ၊ ဘုရားစာေတြ စိတ္ထဲကေနရြတ္၊ ေနာက္ ေမတၱသုတ္ရြတ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ေတြရြတ္၊ ျပီးေတာ့ သူတို ့ေတြအတြက္ရည္စူးျပီး ေမတၱာပို ့၊ အမွ်ေ၀ လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီေန ့က ဘုရားဖူးျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိပ္တဲ့အခါ အိပ္မက္တစ္ခု မက္ခဲ့ပါတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ လူေတြအမ်ားၾကီးဘဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ျပီး ၀မ္းသာအားရ စကားလာေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နာမည္ကို ေခၚျပီး ”.......လုပ္တာ အရမ္းေကာင္းတယ္။ အားလံုးအဆင္ေျပတယ္” ဆိုျပီး ေျပာသြားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္ရာက နိဳးလာေတာ့ ေအာ္...ဒါ ငါ လုပ္လိုက္တာ သူတို ့အတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးရွိလို ့ လာေျပာၾကတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို ့ မွတ္ယူလိုက္ပါတယ္။

ဒါနဲ ့ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ အားတဲ့ ရက္ေတြဆိုရင္ အဲဒီဘုရားကိုျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ျမိဳ ့ထဲမွာဘဲ ေနာက္ထပ္သုႆန္အၾကီးၾကီးတစ္ခုရွိ ေသးတယ္။ လူေနရပ္ကြက္ ႏွစ္ရပ္ကြက္၊ သံုးရပ္ကြက္စာေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ Nippori ဆိုတဲ့ ေနရာမွာပါ။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ျမန္မာျပည္က ေထာက္ၾကံ့စစ္သခ်ၤိဳင္းလိုမ်ိဳးဘဲ။ ရႈခင္းလည္း လွတယ္။ Tourists ေတြကိုလည္း စြဲေဆာင္တဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ။ အဲဒီ သုႆန္ကို ျဖစ္ျဖစ္သြားျပီး ဘုရားစာရြတ္၊ ေမတၱာပို ့၊ အမွ်ေ၀ လုပ္လုပ္ေပးပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ အဲဒီေနရာေတြကို သြားတိုင္း ဒီေနရာမွာ ရွိေနၾကတဲ့ သူေတြဟာ ဒါ ငါႏွင့္သံသရာမွာ အဘိုးအဘြား၊ မိဘ၊ ဇနီးခင္ပြန္း၊ ညီအကို၊ ႏွမ၊ အစ္မ၊ သားသမီး၊ ဦးၾကီးဦးေလး၊ ေဒၚၾကီးေဒၚေလး၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ၊ ဆရာ၊ တပည့္၊ အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္စသည္ျဖင့္ ပတ္သတ္ဆက္ႏြယ္ခဲ့ၾကတဲ့သူေတြလို ့ ႏွလံုးသြင္းပါတယ္။

သူတို ့ကို ငါတတ္နိဳင္သေလာက္ ေက်းဇူးျပန္တံု ့ျပန္မယ္လို ့လည္း ႏွလံုးသြင္းပါတယ္။ ေနာက္ သံသရာဘ၀ေတြမွာ သူတို ့ေတြႏွင့္ငါႏွင့္ လက္တြဲျပီး အတူတကြ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြကို လုပ္ခဲ့ၾကလိမ့္မယ္။ တကယ္လို ့မ်ား သူတို ့ေတြက အဲဒီကုသိုလ္လုပ္ခဲ့တာေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ရင္ ငါ့ကို ျပန္ျမင္တဲ့ခဏမွာ အဲဒါကို ခ်က္ခ်င္းျပန္သတိရပါေစ ဆိုျပီးေတာ့လည္း အာရံုျပဳထားပါတယ္။

ဒီတိုင္းျပည္မွာက ဗုဒၶဘာသာဆိုေပမယ့္လို ့ သူတို ့အယူအဆေတြက ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွင့္ မတူတာမ်ားပါတယ္။ ေနာက္ျပီး လူေတြရဲ ့ စိတ္ထဲမွာကိုက ဘာသာတရားက သူတို ့ႏွင့္ခပ္ကင္းကင္းျဖစ္ေနၾကျပီး အခ်ိန္တိုင္း ေလာကီေအာင္ျမင္ေရးေတြႏွင့္ နပမ္းလံုးေနၾကတဲ့ သူေတြဆိုေတာ့ သူတို ့လက္ကိုင္ထားတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ကိုက အလုပ္မလုပ္နိဳင္တဲ့ေန ့ အသက္မရွိတဲ့ေန ့ လို ု့ကို ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒီေတာ့ သူတို ့ေတြရဲ ့ဘ၀ကူးဘယ္လိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေမာင္ႏွမတို ့တေတြ မွန္းၾကည့္နိဳင္ေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္ေနာ္။

ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလိုမ်ိဳး လုပ္ေပးေနရင္းက စိတ္ထဲမွာ သိပ္အားမရခ်င္ဘူးျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ငါအခုလိုလုပ္ေနတာထက္ ပိုျပီးထိေရာက္တာမ်ိဳး သူတို ့ေတြကို လုပ္ေပးနိဳင္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္လို ့ ေတြးမိပါတယ္။ မိမိထက္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ သာလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေန လုပ္ေပးနိဳင္ရင္ သူတို ့ေတြအတြက္ ပိုအက်ိဳးရွိလိမ့္မယ္လို ့ ခံစားရပါတယ္။ ျဖစ္နိဳင္ရင္ ရဟန္း၊ သံဃာေတြကို ပင့္ေဆာင္ျပီး လုပ္ေပးလို ့ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလို ့ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလိုမ်ိဳး သုႆန္သြားသြားျပီး လုပ္ေပးေနတာကို သိတဲ့သူေတြထဲမွာ တခ်ိဳ ့ကလည္း ၀မ္းသာၾကည္နဴးၾကသလို၊ တခ်ိဳ ့ကလည္း ဒီကို ေရာက္တာမွာ ႏွစ္မေပါက္ေသးဘူး၊ ေဂါက္သြားျပီထင္တယ္လို ့ ေျပာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေနာက္ တခ်ိဳ ့ကလည္း ေသတာတို ့၊ သုႆန္တို ့ဆိုရင္ တြန္ ့ၾက၊ စပ္ဆုပ္ၾကတာတို ့ေတြ ရွိေသးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္ဘာသြားသြားလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ကို လူသိမခံဘဲ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ႏွင့္ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက သီတင္သံုးေနၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္လို ့ အခြင့္အခါမေပးေသးတာေၾကာင့္ထင္ပါ ရဲ ့။ ေက်ာင္းေတာင္ သိပ္မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ဒီလိုႏွင့္ ဒီဘက္လပိုင္းေတြမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ခဏခဏေရာက္ျဖစ္တာရယ္၊ အခုေလာေလာဆယ္ သီတင္းသံုးေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းေတြကလည္း လူငယ္ပိုင္းကိုယ္ေတာ္ေတြ၊ ဆက္ဆံရတာ စိတ္ထဲမွာ ရင္းႏွီးပြင့္လင္းမႈလည္း ရွိေနတာႏွင့္ ဘုန္းဘုန္းေတြကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပျပီး တပည့္ေတာ္ သူတို ့သူတို ့ေတြအတြက္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္ေပးခ်င္၊ အမွ်ေ၀ေပးခ်င္လို ့ပါလို ့ ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဘုန္းဘုန္းေတြက လိုလိုလားလားဘဲ ဒါ တအားေကာင္းတဲ့ကိစၥ၊ လုပ္ၾကတာေပါ့ဆိုျပီး ဘုန္းဘုန္းေတြ အားမယ့္တစ္ရက္ကို Appointment ယူလာလိုက္ပါေတာ့တယ္။

ဒါနဲ ့ဘဲ ျပီးခဲ့တဲ့ (၇) ရက္ေန ့က ကၽြန္ေတာ္ တအားလုပ္ခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵတစ္ခုျပည့္၀စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္နိဳင္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေန ့က မနက္ပိုင္း ဘုန္းဘုန္း သံုးပါးကို ေန ့ဆြမ္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာဘဲ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းပါတယ္။ ေနာက္ ေက်ာင္းမွာေရာက္ေနၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကို ေန ့လည္စာ ေကၽြးေမြးဧည့္ခံပါတယ္။ အားလံုး စားေသာက္ျပီးၾကတာႏွင့္ ဘုန္းဘုန္းေတြႏွင့္အတူ Tokyo Daibutsu ကို စတင္သြားေရာက္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေနတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကလည္း စိတ္၀င္စားပါတယ္ဆိုျပီး လုိက္လာခဲ့ၾကေတာ့ အားလံုး လူစံုတက္စံုတေပ်ာ္တပါးပါဘဲ။

ဘုရားေရာက္ေတာ့မွ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ၾကီးေရွ ့မွာ ဘုန္းဘုန္းေတြက သီလေပး၊ တရားေဟာ၊ တရားနာ၊ ပရိတ္ရြတ္၊ ေမတၱာပို ့၊ သံသရာေဆြမ်ိဳးေတြအတြက္ ရည္မွန္းျပီး သကၤန္းပရိကၡရာလွဴဒါန္း၊ ျပီးေတာ့ အမွ်ေ၀ လုပ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းေတြကလည္း တကယ့္ကို ေစတနာ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ အျပည့္ႏွင့္ ဦးေဆာင္စီမံေဆာင္ရြက္ေပးေတာ္မူ ၾကပါတယ္။

အဲဒီဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးေရွ ့ေနရာမွာ တရားေဟာ၊ တရားနာျပီးသြားၾကေတာ့မွ သုႆန္ေနရာကို သြားျပီး ဘုန္းဘုန္းေတြက ေမတၱာပို ့၊ အမွ်ေ၀ကို ထပ္ဆင့္ လုပ္ေဆာင္ေပးေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းေတြက အားလံုးကိုယ္စား တညီတညာတည္း ေအာက္ပါအတိုင္း ရြတ္ဆိုေတာ္မူပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြက စိတ္ထဲကေန အာရံုျပဳထားလိုက္ၾကပါတယ္။

“ဣဒံ ေမ ဉာတီနံ ေဟာတု၊ သုခိတာ ေဟာႏၱဳ ဉာတေယာ။”

အနက္အက်ဥ္း-
ေမ = အကၽြႏ္ုပ္၏ ၊ ဣဒံ (ပုညံ) = ဤယေန ့ယခုျပဳလုပ္ေဆာက္တည္ရေသာ ဒါနကုသိုလ္၊ သီလကုသိုလ္၊ ဘာ၀နာကုသိုလ္စသည့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအစုစုတို ့သည္ ၊ ဉာတီနံ = အစမထင္ေသာ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဘ၀အဆက္ဆက္က ေတာ္စပ္ပတ္သက္ခဲ့ၾကေသာ အေဆြအမ်ိဳးတို ့အား ((၀ါ) ေဆြမ်ိဳးတို ့၏ အတၱာယ = အက်ိဳးငွာ ) ေဟာတု = ျဖစ္ပါေစသတည္း။
ဉာတေယာ = ထိုေဆြမ်ိဳးအေပါင္းတို ့သည္ ၊ သုခိတာ = ခ်မ္းသာျခင္း ရွိၾကကုန္သည္၊ ေဟာႏၱဳ = ျဖစ္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။

ေမတၱာပို ့ရြတ္ဆိုျပီးတဲ့ေနာက္ သုႆန္ထဲမွာဘဲ ေရစက္ခ်အမွ်ေ၀ျခင္းကို ထပ္မံျပဳလုပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ အယူ၀ါဒမတူတဲ့သူေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ အရပ္ေဒသတစ္ခုမွာ ေထရ၀ါဒအယူအဆႏွင့္ လုပ္ေနၾကရတာျဖစ္ေတာ့ ေဘးလူေတြ သတိမထားမိေအာင္ဘဲ Informal ေတာ့ ဆန္တာေပါ့ခင္ဗ်ာ။

အားလံုးက မတ္တပ္ရပ္ျပီးဘဲ ေနၾကပါတယ္။ ရြတ္တဲ့ ဘုန္းဘုန္းေတြကလည္း တိုးတိုးညင္ညင္ေလးရြတ္၊ လိုက္ဆိုၾကတဲ့ သူေတြကလည္း ခပ္တိုးတိုးဘဲေပါ့။ ေရစက္ခ်ေတာ့လည္း မသိမသာေလးဘဲ။ (ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္မွာ ဒီတစ္ခါဘဲ ေရသန္ ့ဗူးႏွင့္ ေျမၾကီးေပၚကို ေလာင္းျပီး ေရစက္ခ်အမွ်ေ၀ ပထမဆံုး လုပ္ဖူးျခင္းပါဘဲ။)

အဲဒီလိုႏွင့္ Tokyo Daibutsu မွာ လုပ္တဲ့ အစီအစဥ္ ေအာင္ျမင္စြာႏွင့္ ျပီးသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ Nippori သုႆန္ကို ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။

Nippori မွာေတာ့ တရားထပ္ေဟာ၊ ထပ္နာမလုပ္ေတာ့ဘဲ တန္းျပီးဘဲ သုႆန္ထဲမွာ ေမတၱာပို ့ဆုေတာင္း အမွ်ေ၀၊ ေရစက္ခ် လုပ္ပါတယ္။ မနက္ပိုင္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြကို ျပန္အာရံုျပဳျပီးေတာ့ေပါ့။

အားလံုးျပီးသြားေတာ့ ညေနလည္း ေစာင္းသြားပါျပီ။ ဘုန္းဘုန္းေတြေရာ၊ ပရိတ္သတ္ေရာ အားလံုးလည္း ပင္ပန္းသြားၾကပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးရဲ ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၾကည္နဴး၀မ္းေျမာက္မႈေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ မေမးႏွင့္ေတာ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းသာၾကည္နဴးေနမလဲဆိုတာကို။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းေျမာက္ၾကည္နဴးေ နသလိုဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို ့မျမင္နိဳင္တဲ့ သူေတြ အေယာက္ေပါင္းမ်ားစြာဟာလည္းဘဲ ဒီလို ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ ကုသိုလ္အခြင့္အေရးမ်ိဳးႏွင့္ ဆံုဆည္းၾကံဳၾကိဳက္ခြင့္ရၾကလို ့ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၀မ္းသာေနၾကရွာမလဲ။ သူတို ့သူတို ့ေတြရဲ ့ လက္ရွိဘ၀အေနအထားကေန ဒီ့ထက္မက သာလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုခုကို သူတို ့ကံအားေလ်ာ္စြာ ေရာက္ရွိခံစားၾကရမွာကေတာ့ ဧကန္အမွန္ဘဲျဖစ္မွာပါ။

ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီအမွတ္တရ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေလးကို ေတြးမိတိုင္း ၾကည္းနဴး၀မ္းသာလို ့မဆံုး ျဖစ္မိပါတယ္။ တကယ္ပါ။ ဘာ အက်ိဳးခံစားခြင့္ကိုမွ မေမွ်ာ္လင့္ မေတာင့္တပါဘူး။ ဒီကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို လုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵဘဲရွိတာပါ။ လုပ္ေပးလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ခ်မ္းသာတယ္။ ၾကည္နဴးတယ္။ ဒါေလးပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါက ေရးျပခဲ့ဖူးတဲ့ George Bernard Shaw ရဲ ့ Splendid Torch ကဗ်ာထဲက စာသားေလးတစ္ေၾကာင္းအတိုင္းပါဘဲ။ It is my privilege to do for it တဲ့။ ဒါဟာ ငါ့လုပ္ရမယ့္ တာ၀န္ ၀တၱရားမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ ငါ့ရဲ ့ ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးတစ္ခုပါ လို ့။ အဲဒီလိုေလး ခံစားမိပါတယ္။

အဲ.... ကၽြန္ေတာ္ အာလူးဖုတ္တာမ်ားသြားျပီ။ အဓိက ေမာင္ႏွမေတြဆီ ဒီစာေရးရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့သမွ် ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအစုစုတို ့ကို အမွ်ေပးေ၀ခ်င္လို ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီေန ့က သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ကေတာ္စပ္ခဲ့ဖူး တဲ့ ေဆြေဟာင္းမ်ိဳးေဟာင္းေတြ အားလံုးအတြက္ လုပ္ခဲ့သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအစုစုတို ့ကို ဓမၼေမာင္ႏွမေတြအားလံုးကို အမွ်ေပးေ၀ပါတယ္။

အားလံုး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ထပ္တူ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြအတြက္ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္နဴးစြာျဖင့္ သာဓုေခၚဆိုေတာ္ မူၾကပါခင္ဗ်ား။

အမွ်....အမွ်...အမွ်....ယူေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ား.......။

(ဤ အီးေမးလ္စာစုျဖင့္ တပည့္ေတာ္၏ ကုသိုလ္ျပဳလိုေသာ ဆႏၵကို မျငိဳမျငင္ ျဖည့္ဆည္းေဆာင္ရြက္ ေမတၱာ ကရုဏာ အျပည့္အ၀ျဖင့္ ကူညီေတာ္မူေသာ တိုက်ိဳ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ ဘုန္းဘုန္းတို ့အား တပည့္ေတာ္ ရိုေသစြာ ရွိခိုးဦးတင္ ကန္ေတာ့ပါတယ္ အရွင္ျမတ္အေပါင္းတို ့ဘုရား။ )

ေလးစားခင္မင္စြာျဖင့္
၀ိမုတၱိသုခ

ကို၀ိမုတၱိအတြက္ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚပါတယ္၊ တကယ္ေတာ႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးစားယူလို႔ရတဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ႕က ပိုၿပီး အက်ိဳးေပးသန္ပါတယ္၊ ဘာၿဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကုသိုလ္စိတ္က ထက္ထက္သန္သန္ ၿဖစ္ေနတဲ႔ အတြက္ အက်ိဳးေပးရင္လဲ သူက ေရွ႔ဆုံးက အက်ိဳးေပးေလ႔ ရွိတတ္လို႔ပါပဲ -

ဆက္လက္ၿပီး ဘာသာ သာသနာအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္နိုင္ပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းရင္ း -