အသက္ကယ္တဲ႔ ၿမတ္ပ႒ာန္း အပိုင္း ၂

အဲဒီ အဖိုးႀကီးက ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲသလဲ ဆိုရင္ ညပိုင္း အိမ္မွာ ထြန္းစရာ ဖေယာင္းတိုင္ေတာင္ မၿပည္႔စုံဘူး၊ မ၀ယ္နိုင္ဘူး၊ သာသမီးေတြ ၄ ေယာက္ နဲ႔ အဖြားႀကီးနဲ႔ အားလုံး မိသားစု ၆ ေယာက္ေပါ႔၊ အိမ္က မိုးလုံၿခဳံတယ္ ဆုိရုံပဲ၊ အရြယ္ေရာက္တဲ႔ သားသမီး ၂ ေယာက္ကလဲ မၿပဳစုပဲ ပစ္ထားတယ္၊

ဆိုပါေတာ႔ အဲဒီအိမ္က စာေရးသူကို လာပင္႔တယ္၊ ဒကာႀကီးက အိမ္မွာ အေၿခအေန ဆိုးေနသတဲ႔၊ညေနပုိင္း ေမွာင္ရီ ပ်ိဳးစ အခ်ိန္ ၆ နာရီခြဲ ၇ နာရီေလာက္မွာေပါ႔၊ ေတာ၇ြာဆုိေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ေနပါၿပီ၊ဆိုလိုတာက အေမွာင္ႀကိဳက္တဲ႔ သေစၦ သရဲ မွင္စာ ေတြ အစာရွာ ထြက္တဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ - -

ေဟ႔ သြားႀက.. …
ငါ႔ကို လာမေခၚနဲ႔ … …
ငါ မင္းတို႔နဲ႔ မလိုက္နို္င္ဘူး … …
သြား … ………………
သြား ….. …………….
ငါ႔ အိမ္ထဲကို ၀င္မလာ ႀကနဲ႔၊
ငါ မလိုက္ဘူး - - ဆုိၿပီး ပါးစပ္က ေအာ္ေနတယ္၊

အိမ္ထဲ ၀င္သြားေတာ႔ လူနာနားမွာ ဖေယာင္းတိုင္ ေသးေသးေလး တတိုင္အလင္းေရာင္ရတယ္ ဆုိရုံပဲ ထြန္းထားတယ္၊ ဒကာႀကီးရဲ႕ ဦးေခါင္းနား အထိ တိုးကပ္သြားၿပီး - သူ သတိ၀င္လာေအာင္ လက္ဖ၀ါးကို တင္းတင္းဆုတ္ကုိင္ၿပီး -
ဒကာႀကီး ဘာမွ မပူနဲ႔၊ ဦးဇင္း ေရာက္လာၿပီ၊ စိတ္အား မငယ္နဲ႔ လို႔ ပထမဆုံး အားေပးစကားေတြ ေၿပာေပးရတယ္၊
ေနာက္ေတာ႔ ေသာက္ေတာ္ေရ တခြက္ခပ္ခို္င္းၿပီး လူနာ နားမွာ ထားေစကာ - သူေတာ္ေကာင္း သာသနာေတာ္ေစာင္႔ နတ္ေကာင္းနတ္ၿမတ္ေတြကို ဖိတ္မာန္ၿပီး

ေမတၱာပို႔၊ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္ေပးပါတယ္၊

ေနာက္ေတာ႔ ပ႒ာန္း ပစၥယုေဒၵသနဲ႔ ပစၥယနိေဒၵသ အက်ယ္ကို ရြတ္ေပးတယ္၊

ဒါေလာက္နဲ႔ ၿပည္စုံမယ္ ထင္လို႔ ရပ္ထားၿပီး စကားဆက္ေၿပာေနဆဲပဲ၊ ၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ႀကာမယ္ ၊ လူနာက ၿပန္ၿပီး အလန္႔တႀကား ေအာ္ေနၿပန္ေရာ၊
( သူ႔စကားအရ လူမည္းမည္းႀကီးေတြက အိမ္ၿခံ ၀င္းေပါက္ အၿပင္ဘက္ကေန ေခၚေနႀကသတဲ႔၊) အမွန္က ပိဋကတ္က်မ္းစာေတြ အလိုအရ သူ႕ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ ဂတိနိမိတ္ လို႔ ေခၚတဲ႔ သူ သြားေရာက္ရမည္႔ ဘ၀ေတြကို ႀကိဳတင္ ၿမင္ေန ထင္ေနတာပါ၊

၁။ တခ်ိဳ႕က ငရဲေခြးေတြ ေခြးနက္ႀကီးေတြ ၀ိုင္းဆြဲခံရတာမ်ိဳး ၿမင္ေနရရင္ ငရဲဘုံကို ေရာက္လိမ္႔မယ္ ၊
၂။ ေတာေတြ ေတာင္ေတြ ၿမင္ေနရတာမ်ိဳး၊ သမုဒၵရာ ၿမစ္ကမ္းေတြ ၿမင္ေနရၿပီ ဆိုရင္ ကိုယ္ေနရမယ္႔ေနရာ ေပါ႔၊ ၿပိတၱာ သေစၦ သရဲ စတဲ႔ နာနာဘာ၀ေတြ ၿဖစ္တတ္တယ္၊
၃။ တိရိစၦာန္ေတြ၊ သူတို႕ရဲ႕ ေပ်ာ္ၿမဴးေနပုံေတြ ၿမင္ကြင္းမွာ ေပၚေနရင္ တိရိစၦာန္ဘုံ ေရာက္၇လိမ္႔မယ္၊
၄။ အမိ ၀မ္းေရ စတဲ႔ နီနီ ရဲရဲ အသားအေရေတြကို ၿမင္ေနရရင္ လူ႔ဘ၀ကို ၿပန္လည္ ၀င္စားေရာက္ရွိလာနိုင္သတဲ႔၊

ဒါဆို စာေပ အေထာက္အထားအရ အဲဒီ ဒကာႀကီးက ငရဲကုိ သြားရမယ္ ဆိုတဲ႔ အရိပ္နိမိတ္ ဆုိတာ သိလိုက္တယ္၊ ဒါေႀကာင္႔လဲ အားတက္သေရာ စိတ္ပါလက္ပါ ရြတ္ေပးခဲ႔တယ္၊ လက္ဖ၀ါးကို ဆုတ္ကိုင္ထားတာက သူက ေ၀ဒနာခံစားေနရေတာ႔ ဦးဇငး္ရဲ႕ အသံကို သတိလြတ္သြားၿပီး အာရုံ ေၿပာင္းသြားမွာ စိုးရိမ္လို႔ ႀကိဳေတြးထားလို႔ပါ။
သူ႔ဘ၀မွာ ဆင္းရဲ နုံခ်ာလြန္းေတာ႔ အလွဴဒါန ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ႕ ဆုိတာ မရွိသေလာက္ပဲ၊ တၿခားကုသိုလ္ ေတြလဲ သိပ္မရွိဘူး တဲ႔၊ တကယ္ေတာ႔ ေငြမကုန္ပဲ ရနို္င္တဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ႕ေတြ အမ်ားႀကိးရွိပါတယ္၊ ကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားဥာဏ္ မရွိေတာ႔ ကုသိုလ္ ရေအာင္ မယူနိုင္ခဲ႔ဘူးေပါ႔၊ သီလေတြ ဘာ၀နာေတြ ဆုိတာေတာ႔ ေ၀လာေ၀း။

အတိုခ်ဳံး ေၿပာရရင္ တခ်ိန္လုံး လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ထားၿပီး ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္လုံးကို ရြတ္ေပးရၿပန္တယ္၊ ၿပီးေတာ႔ အမ်ွေ၀ ေပးတယ္၊
ဒီေနာက္ေတာ႔ ကိုယ္လဲ ေမာၿပီ၊ ဘာမွ အေမာေၿပ ေသာက္စရာက မရွိဘူးေလ၊ ရြတ္ဖတ္လို႔ ၿပီးတာနဲ႔ ေစာေစာက ေသာက္ေတာ္ေရခြက္ ပရိတ္ေရကို ေသာက္လဲ ေသာက္ေစတယ္၊ မ်က္နွာကိုလဲ ပက္ဖ်န္းေစတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ပထမရက္ အဆင္ေၿပသြားတယ္၊

ဒုတိယ ရက္လဲ အတူတူပဲ ၊ ည ေမွာင္ရီပ်ိဳးစ အခ်ိန္ ေသြးရူးေသြးတန္း ေအာ္ေနလို႔ လာပင္႔ႀကၿပန္တယ္၊ အိမ္ကုိႀကြဖို႔ ၿပင္ေနဆဲမွာပဲ ေက်ာင္းမွာ ေ၀ယ်ာ၀စၥ ခိုင္းစရာ လုပ္ေနတဲ႔ ဒကာတေယာက္က ထစ္ထစ္ေငါ႔ေငါ႔ နဲ႔ ေလ်ာက္တယ္၊ ( သူက စကားထစ္ေနတယ္ )သူေၿပာတာလဲ ဟုတ္ပါတယ္၊ အဲဒီ အိမ္က ဘာမွ မလွဴနိုင္လို႔ ရြာခံ ကိုယ္ေတာ္ေတြကိုေတာင္ မပင္႔ရဲလို႔ မပင္႔ဘူး တဲ႔၊ ဒါေႀကာင္႔ လူစိမ္း အာဂႏၱဳၿဖစ္တဲ႔ ဦးဇင္းကို ပင္႔တယ္ေပါ႔ေလ။

ႀကြမသြားပါနဲ႔၊ အဲဒီအိမ္ ပရိတ္ရြတ္ႀကြရင္ ဦးဇင္း ဘာမွ ရမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ႔၊
သူက တၿခား ဘုန္းႀကီးေတြ ပရိတ္ရြတ္ရင္ ၀တၳဳေငြ ရတယ္ ဆိုတာ သိေနတာကိုး၊ ဒီေတာ႔မွ -
ေအး ငါက ဘာမွ မရနိုင္ဘူးဆိုတာ သိတယ္၊ ငါက ေစတနာ သက္သက္နဲ႔ ရြတ္ေပးမွာ လို႔ သူ႔ကို နားလည္ေအာင္ ေၿပာရေသးတယ္၊
ဒုတိယေန႔မွာလဲ အရင္ရက္ကလိုပဲ ရြတ္ေပးရတယ္၊ ပ႒ာန္း နဲ႔ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္လုံးပဲ၊ ေနာက္ေတာ႔ အမ်ွေ၀ ေပးခဲ႔တာပါ၊ အဲဒီေနာက္ေတာ႔ ရြာကေန ရန္ကုန္ကို ၿပန္ႀကြလာခဲ႔၇တယ္၊ အံ႔ႀသစရာ ေကာင္းတာက အဲဒီဒကာႀကီးက ေနာက္ တပတ္ေလာက္ႀကာ တဲ႔ အခါ နာလန္ထူလာၿပီး လူေကာင္းပကတိ လို သြား လာ လွဳပ္ရွားေနတယ္ လို႔ ဒကာေတြက ေလ်ာက္ထားလို႔ သိရတယ္၊ ကိုယ္တိုင္လဲ ပီတိၿဖစ္ရတာေပါ႔။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၅ နွစ္ေက်ာ္က အၿဖစ္အပ်က္ ဆုိေတာ႔ အခုအထိ အသက္ရွင္ေသးသလား ဆိုတာရယ္ ၊ နာမည္ရယ္ေတာ႔ မွတ္မထားမိဘူး၊ ခဏေတြ႔တုံး ကယ္တင္ေပးလိုက္တာပါ၊

ေနာက္တေယာက္ကေတာ႔ ဒကာမႀကီးတေယာက္ မႏၱေလးက၊ သူလဲ အတူတူပါပဲ၊ အဲဒီလို ေအာ္ေခၚေနတယ္၊ မလိုက္နိုင္ဘူး၊ မေခၚနဲ႔ - စသည္ ေအာ္ေနတာေပါ႔။ သားသမီးေတြက ဘာလုပ္ရမလဲ မသိဘူး၊ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ လူနာ သြားေမးတဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ ႀကဳံေနတာေႀကာင္႔ ရြတ္ေပးခဲ႔တယ္၊ ေနာက္၇က္ေတြမွွာ သာမာန္ ဖ်ားနာတဲ႔ သူလိုပဲ ၿဖစ္ေတာ႔တယ္၊ က်မၼာလာတယ္လို႔ သိရပါတယ္၊

တကယ္ေတာ႔ နည္းလမ္း သိသြားၿပီေလ၊ အနာ သိေတာ႔ ေဆးက ရွိေနၿပီကိုး၊ ဒီေဆးနည္းပဲ ေပးရုံ ရွိတယ္၊ ဒီနည္းကလဲ ေရာဂါေပ်ာက္တယ္ သက္သာတယ္ ဆုိေတာ႔ ၿပီးၿပီေပါ႔၊
တို္က္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ စကားစပ္မိိလိို႔ ေၿပာရအုံးမယ္၊ အဲဒီ မယ္ရကုန္း ရြာမွာပဲ ဒကာမႀကီးတေယာက္ရွိတယ္၊ သူက ဘာသာေရး သိပ္လိုက္စားၿပီး ပရိတ္ ပ႒ာန္း ဓမၼစႀကၤာသုတ္ အနတၱလကၡဏသုတ္ အို စုံေနတာပဲ အၿမဲ ရြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္တယ္ ဆိုပဲ၊ ေနာက္ၿပီး နတ္ ၿဗဟၼာေတြ ခ်စ္ခံရေအာင္ လို႔တဲ႔ ၊ မဟာသမယသုတ္ကုိလဲ ညည သန္းေခါင္ ၁၂ နာရီေလာက္ တရြာလုံး အိပ္ေနခ်ိန္မွာ ေအာ္ေအာ္ၿပီး ရြတ္တယ္၊ မရြတ္ခင္ ပရေလာကက ပုဂၢိဳလ္အားလုံးကိုလဲ လာေ၇ာက္တရား နာယူႀကဖို႔ ဖိတ္ေခၚတယ္ တဲ႔၊

ည သန္းေခါင္ ေလာက္ မဟာသမယသုတ္ကို ရြတ္ေနဆဲအခ်ိန္ တရက္ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ သူရြတ္ေနတာကို အမ်ားက ၀ိုင္း၀န္း စိုက္ႀကည္႔ေနႀကတယ္ လို႔ ခံစားမိတာနဲ႔ အိမ္၀င္း အၿပင္ဘက္လွမ္းႀကည္႔ လိုက္ ခ်ိန္မွာ -- အိုး - - ပုံစံ မ်ိဳးစုံ မ်က္နွာ မ်ိဳးစုံ နဲ႔ အိမ္ထဲကို စုၿပဳံၿပီး စိုက္ႀကည္႔ေနႀကတာကို ၿမင္ေန၇ သတဲ႔၊ ဒီေနာက္ေတာ႔ ဒကာမလဲ ေႀကာက္လို႔ မရြတ္ဖတ္ ရဲေတာ႔ဘူး၊ ၿပႆနာကို စာေရးသူကို ေမးတယ္၊

ေအး ကိုယ္က ဖိတ္ထားမွေတာ႔ သူတို႔က လာၿပီေပါ႔၊ လာမွ ေႀကာက္မေနေတာ႔နဲ႔၊ အထူးသၿဖင္႔ နာမည္ေတြ ဘာေတြ ရြတ္ၿပီး မဖိတ္ပါနဲ႔၊ ရြတ္လိုက္ မရြတ္လိုက္ ၿဖစ္၇င္ သူတို႔က ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္႔ လူသားေတြေတာင္မွ ကိုယ္က ေမတၱာေပးလိုက္ မေပးလိုက္လုပ္ရင္ စိတ္ကြက္တာ ေတြ စိတ္ဆိုးတာေတြ ရွိတတ္ႀကတယ္၊ လို႔၊

တကယ္ေတာ႔ နာနာဘာ၀ေတြက အမွ်ကုသုိလ္ လိုခ်င္လို႔ ၀ိုင္းရံေနႀကတာပါ၊ သူက ေႀကာက္ေနေတာ႔ မၿဖစ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။ဒါေႀကာင္႔ ရြတ္ဖတ္တာကိုလဲ သတိထား ရြတ္ေစခ်င္ပါတယ္၊ သူမ်ားထက္ ထူးၿပီး လုပ္ရင္ ထူးၿပီး ၿဖစ္တတ္တယ္ ဆုိတာ သတိထားဖုိ႔ပါ။

ကဲ ဒီေလာက္ဆုိ ပ႒ာန္းရြတ္တာ က ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳးမ်ားတယ္ ဆုိတာ သိေလာက္ပါၿပီ ဒကာေလးေရ ၊
ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြက အသုံးခ်တတ္ရင္ အသုံးခ်တတ္သလို ပစၥဳပၸန္ဘ၀ တမလြန္ေတြမွာ အက်ိဳးေပးနိုင္တဲ႔ စြမ္းရည္ သတၱိေတြ ရွိေနပါတယ္၊ လက္ေတြ႕လဲ အသုံးခ်နို္င္ပါေစ လို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္၊