၁၅၀၀ + ၅၂၈ = ၂၀၂၈

ဦးေက်ာ္ ကိစၥတခုကို ေမးခ်င္လို႔ ေမးလို႔ရမလား ကိုယ္နဲ႔ေတာ႔ မဆိုင္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ္႔ သိခ်င္တဲ ႔ဆႏၵက မ်ားေနလို႔ပါ၊

ဘာမ်ားလဲ ဦးဇင္း- - ဒီေလာက္ စကားပ်ိဳးေနပုံေထာက္ေတာ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္းပါပဲလား၊ ေမးပါ ရပါတယ္၊ ကိုယ္႔ဦးဇင္းေတြ ဆိုေတာ႔ ေၿပာေပးရမွာေပါ႔၊

သူကေတာ႔ စာေရးသူတို႔ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမွာ အၿမဲတမ္း ၀င္ထြက္ၿပီး ဖခင္တေယာက္လို ဦးေလးတေယာက္ ေဆြမ်ိဳးတေယာက္လို သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနၿပီး သံဃာေတြ ဆြမ္းကြမ္းကိစၥကအစ ေက်ာင္းတိုက္ အေဆာက္အဦး ၀ါဆိုကထိန္ ပါမက်န္ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ႔ပဲ အနစ္နာခံ သာသနာေတာ္ကို ေထာက္ပံ႔ေပးေနတဲ႔ ဒကာႀကီးတေယာက္ပါ။ သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ဘာမွ လိုေလေသးမရွိ ခ်မ္းသာၿပည္႔စုံေနၿပီး ေစတနာ သဒၶါတရားကလဲ အားေကာင္းေလေတာ႔ လိုသမွ် ၿဖည္႔ဆည္းေပးတယ္ ဆိုရင္ ပိုမွန္ပါလိမ္႔မယ္၊

အင္း - - ေမးရမွာ အားနာနာပါပဲ၊ ဦးဇင္းတုိ႔ ဘုရားကလဲ ေဟာထားတာ မိန္းမသားေတြ အၿပစ္ေတြကိုခ်ည္း ပိဋကတ္က်မ္းစာေတြမွာေတြ႔ေနရတယ္၊ ေကာင္းတာက နည္းနညး္ရယ္၊ ေနာက္ၿပီး အခုေခတ္ အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက်ား္ေတြကလဲ အိမ္ေထာင္သက္ ႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ႀကာလာရင္ သည္းခံနိုင္စြမ္းေတြ ေလ်ာ႔နည္းလာၿပီး မိန္းမၿဖစ္သူေတြကို သံေယာဇဥ္ေလ်ာ႔နည္းလာႀကတယ္၊ အခ်စ္ေတြ ေလ်ာ႔လာႀကတယ္၊ ေနာက္ဆုံး ထြက္ေပါက္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွာၿပီး ကြဲႀက၊ ခြာႀက ေတြ ၿဖစ္ကုန္တယ္ လို႔ အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက်ၤာတိုင္းက ေၿပာတာလဲ ႀကားဖူး ၿမင္ဖူးေနတယ္။

အခုဆို ဦးေက်ာ္က ဘ၀မွာ ပိုက္ဆံလဲ ၿပည္႔စုံတယ္၊ ရုပ္ရည္ ဥပဓိလဲ ရွိတယ္၊ ရာထူးဂုဏ္ၿဒပ္ေတြလဲ ရွိတယ္၊ လူတိုင္းက ေရာက္တဲ႔ ေနရာတိုင္းမွာ ေလးစား ခ်စ္ခင္ႀကတယ္၊ ဇနီး သားသမီးေတြေၿမးေတြနဲ႔ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို႔သူမ်ား အားက်စရာ အေၿခအေနေပါ႔ေလ၊

အခုလို ဦးေက်ာ္ေရာ ဒကာမႀကီးေရာ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္တဲ႔ အထိ ဘယ္လို စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ အိမ္ေထာင္သက္ကို တည္ၿမဲေအာင္ ထိန္းထားသလဲ သိခ်င္လို႔ပါ၊
ဦးဇင္းတို႔ ေတြ႔ေန ၿမင္ေနရတယ္၊ တခါတေလ ဒကာမႀကီးက ဂဂ်ီ ဂေဂ်ာင္မ်ားတယ္၊ ေၿပာ၇ရင္ ဂ်ီက်တယ္ေပါ႔၊ အဲလို အခါမ်ိဳးမွာ ဘယ္လို စိတ္ ထားသလဲ - သိခ်င္ပါတယ္၊

ဦးဇင္းေလး- - - အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရရင္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကေတာ႔ အိမ္ေထာင္ၿပဳတာ ၁၅၀၀ တဏွာခ်စ္နဲ႔ ၿပဳခဲ႔တာပါ၊ ေနာက္ပိုင္း အသက္အရြယ္ေလး ရလာၿပီး သားေတြ သမီးေတြ နဲ႔ ၿဖစ္လာေတာ႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ နားလည္မွဳ႕ ေလးေတြ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ခြင္႔လႊတ္နို္င္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး တဏွာခ်စ္ နဲ႔တင္ မလုံေလာက္ေတာ႔ဘူး၊

ကိုယ္ကလဲ သူ႔ကို ငယ္ရင္ ညီမ၊ ႀကီးရင္ အမ တေယာက္လို သေဘာထားရတယ္၊ သူကလဲ ေမာင္တေယာက္လို ၅၂၈ ေမတၱာနဲ႔ တန္ဖိုးထားရတယ္၊ အသက္ႀကီးေနခ်ိန္မွာ သာယာမွဳ႕ တဏွာခ်စ္ ကိုသာ အဓိကထားမယ္ ဆို အိမ္ေထာင္က မတည္ၿမဲနိုင္ဘူး၊ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ တဏွာခ်စ္အေပၚမွာ ၅၂၈ ေရာ ေပါင္းထည္႔ေပးနိုင္မွပဲ ေရရွည္လက္တြဲနိုင္လိမ္႔မယ္။

ေအာ္ နားလည္ပါၿပီ၊ ဦးေက်ာ္ေရ၊ ေတာ္ေတာ္ ေက်းဇူးမ်ားတဲ႔ သက္ႀကီး စကားပါပဲ၊
ဒီလိုနဲ႔ ဦးေက်ာ္ဆီက တန္ဖိုးမၿဖတ္နို္င္တဲ႔ ဗဟုႆုတ ဆိုတာကို သိခဲ႔ႀကားခဲ႔ဖူးတယ္၊

လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၿငီးတြားတာလဲ ႀကားရဖူးတယ္၊

ေလာကႀကီးက မတရားဘူး -တဲ႔၊
တကယ္ဆို သက္မဲ႔ေလာကႀကီးက သူ႔ပင္ကိုယ္အတိုင္း ေနေနတာပါ၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္မွာၿဖစ္ေနတဲ႔ အလိုမက်မွဳ႕ စိတ္ဆင္းရဲမွဳ႕ ၀မ္းနည္းမွဳ႕ေတြေႀကာင္႔ ေလာကႀကီးကို အၿပစ္ပုံခ်ေနႀကတယ္၊ မဆိုင္တာကို ဆြဲထည္႔ေနတာကို ေၿပာပါတယ္။

ၿမတ္စြာဘုရားကေတာ႔ ေဟာထားတယ္၊

ပိယေတာ ဇာယတိ ေသာေကာ၊ ပိယေတာ ဇာယတိ ဘယံ၊
ပိယေတာ ၀ိပၸမုတၱႆ၊ နတိၳ ေသာေကာ ကုေတာ ဘယံ။ ( ဓမၼပဒ၊ ပိယ၀ဂ္ )

အခ်စ္ရွိရင္ ေသာက ခံစားရမယ္၊ ကိုယ္စိတ္ ပူေလာင္တာလဲ ႀကဳံရမွာပဲ၊ အခ်စ္မရွိေတာ႔ဘူး၊ ခ်စ္ၿခင္းကို အ၀င္မခံဘူး ဆိုရင္ေတာ႔ ဒုကၡေတြ အားလုံး ၿငိမ္းၿပီေပါ႔၊

စာေရးဆရာေတြကလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေရးႀကပါတယ္၊ သီခ်င္းေတြဖြဲ႕ႏြဲ႕တာမ်ိဳးလဲ ႀကားဖူးတယ္၊

အခ်စ္တခုရွိရင္ ေသာက တခုရွိမယ္ ၊

အခ်စ္ မ်ားမ်ားရွိရင္ ေသာကမ်ားမယ္၊

ခ်စ္စရာ နည္းရင္ ေသာက နည္းမယ္၊

ခ်စ္စရာ မ်ားရင္ ေသာက မ်ားမယ္၊

မ်ားမ်ား ခ်စ္ရင္ မ်ားမ်ား စိတ္ဆင္းရဲရမယ္၊

နည္းနည္း ခ်စ္ရင္ နည္းနည္း စိတ္ဆင္းရဲရမယ္ - တဲ႔ ၊

ကဲ သင္ေရာ ဘယ္အမ်ိဳးအစားထဲ ပါေနသလဲ - - သတိထားႀကည္႔ပါအုံး ၊ ၅၂၈ ကို ေပါင္းထည္႔ေပးနိုင္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္၊ ဒါဆို ေလာကႀကီးေရာ ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္ေရာ အားလုံးဟာ သာယာ လွပေနပါလိမ္႔မယ္၊

 မဆိုင္တာေတြ ေရးတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔၊အထူးသၿဖင္႔ အိမ္ေထာင္သည္ အားလုံးအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေတြးမိတာေလးေတြ ခ်ေရးမိပါတယ္၊
အားလုံး သတိထားၿပီး ေမတၱာၿဖင္႔ ဆက္လက္ ရွင္သန္နို္င္ႀကပါေစ --