လြဲေနတဲ႔ ဒါနမ်ား

ပို႔စ္ေခါင္းစဥ္ကို ႀကည္႔ၿပီး စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား လန္႔သြားႀကမလားလို႔ စိုးရိမ္မိပါတယ္၊လြဲေနတာေလးေတြကို တည္႔မတ္ေစခ်င္လို႔ပါ။အဆုိေတာ္ အာဇာနည္ကေတာ႔လြဲေနတဲ႔ ဆုံမွတ္မ်ား ဆိုၿပီး သီခ်င္းတပုဒ္ ဆိုထားေလရဲ႕၊

သူ႔ သီခ်င္းက ေယာက်ာၤးေလးနဲ႔ မိန္းကေလး တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မဆုံနိုင္ပဲ လြဲလြဲေနလို႔ ဆုံမွတ္နဲ႔ လြဲေနတယ္ လို႔ အဓိပၸါယ္ ရၿပီး စာေရးသူ ရည္ရြယ္တာကေတာ႔ ဗုဒၶဘာသာ ၿမန္မာ လူမ်ိဳးေတြ ဟာ စစ္မွန္တဲ႔ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံထားၿပီး မသိမသာတမ်ိဳး သိသိသာသာ တဖုံ လြဲမွားေနတာေတြကို တတ္နို္င္သေလာက္ ၿပဳၿပင္ ထိန္းသိမ္း ေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵနဲ႔ပါ၊

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းရဲ႕ ပန္းတိုင္ဟာ ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲ စတဲ႔ ၀ဋ္ဒုကၡအားလုံး ခ်ဳပ္ဆုံးရာ နိဗၺာန္ ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ဒါန ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ရေအာင္ၿပဳနိုင္ေအာင္ အထူးအားၿဖင္႔ ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ ၿပီးဆုံးေအာင္ ႀကိဳးစားရတယ္၊ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးကေတာ႔ အလွဴေပးတယ္ ဆိုတာ စစ္တိုက္ရသလို ပါပဲ၊ သူနိုင္ ကိုယ္နိုင္ အၿပိဳင္ႀကဲႀကရတယ္၊ လွဴဖို႔လဲ အတူူတူပဲ၊

ကိုယ္႔မွာ ရွိတာကို ခ်င္႔ခ်ိန္ၿပီး ဘယ္ေလာက္လွဴလိုက္မယ္၊ ဘယ္ေလာက္ က်န္ေသးတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ကို စီးပြားေရး အတြက္ သုံးရအုံးမယ္၊ ဘယ္ေလာက္ကို သားသမီးေတြနဲ႔ ကိုယ္႔မိသားစုအတြက္ ပညာေရး က်မၼာေရး စတာရွိေသးတာမို႔ ထားရအုံးမယ္၊ အဲဒီလို အေတြးေပါင္း ေၿမာက္မ်ားစြာနဲ႔ ကိုယ္႔အဇၥ်တၱ အတြင္း သႏၱာန္ထဲက ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ကိန္းေအာင္းလာခဲ႔တဲ႔ မစၦရိယ ဆိုတ႔ဲ အကုသိုလ္ အိမ္ရွင္စိတ္ကို ဒါန ဆိုတဲ႔ တခါတရံမွ ၿဖစ္ခြင္႔ရတဲ႔ ကုသိုလ္စိတ္ေလးက နို္င္ေအာင္ တိုက္ထုတ္ၿပီး လွဴနိုင္ဖို႔ ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္တဲ႔ ကိစၥပါ၊

တကယ္ေတာ႔ ဒါန ဆိုတာက ဘုရားပြင္႔လာမွ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားေအာင္ ေပးလွဴနည္း ေတြကို သိခြင္႔ရတဲ႔ စိတ္ေလးပါ၊ မစၦရိယ အကုသိုလ္ စိတ္ကေတာ႔ ဘုရားပြင္႔သည္ၿဖစ္ေစ မပြင္႔သည္ၿဖစ္ေစ သံသရာမွာ က်င္လည္သမွ် ေတာက္ေလ်ာက္ ဘ၀တိုင္း လို္က္ပါၿပီး ကိုယ္႔ဘ၀ကို ဖ်က္လို ဖ်က္ဆီး လုပ္ေနတတ္တယ္၊ သူ႔ေႀကာင္႔လဲ ေအာက္ ငရဲဘုံကို က်ခဲ႔ရတဲ႔ ဘ၀ေပါင္း မေရမတြက္ နိုင္ေအာင္ မ်ားလွပါၿပီ။

ေၿပာရရင္ ဘုရားပြင္႔ဆဲ သာသနာနဲ႔ ေတြ႔ဆဲ အခ်ိန္ေလးမွာ ဒါန ကုသိုလ္စိတ္ေလးက မစၦရိယအကုသိုလ္စိတ္ေလးကို နွင္ထုတ္ဖို႔ အနိုင္ပိုင္းဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ခက္တယ္ေပါ႔၊ ဧည္႔သည္က အိမ္ရွင္ကို နွင္ထုတ္တဲ႔ ပြဲပါပဲ၊ သိပ္ႀကည္႔ေကာင္းမယ္႔ ပြဲ ၿဖစ္မယ္ ဆိုတာ စာဖတ္သူမ်ား ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳဖူးပါလိမ္႔မယ္၊
ပြဲက - တာလဲ ကိုယ္တိုင္ ၿဖစ္ၿပီး ပြဲႀကည္႔သူကလဲ ကိုယ္တိုင္ၿဖစ္ေနတာ သိပ္အံံ႔ႀသစရာ ေကာင္းတာေပါ႔၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းသြားတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဘယ္လို နို္င္ေအာင္ တိုက္ခဲ႔၇တယ္ ဆိုတာကို သတိထားၿပီူး ၿမင္ေအာင္ ႀကည္႔နိုင္ေလ၊ အပရေစတနာ ဆုိတဲ႔ ပီတိ က ၀င္လာၿပီး အက်ိုဳးေပးေလပါပဲ၊ အဲဒါေႀကာင္႔လဲ ကိုယ္လွဴဒါန္းလို္က္တဲ႔ အလွဴက အက်ိဳးေပးသန္တာပါ၊

ေရွးေရွး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကလဲ အလွဴဒါနနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး စြမ္းနိုင္သေလာက္ လမ္းမွန္ေအာင္ ညြန္ၿပခဲ႔ႀကပါတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ အခုကေတာ႔ ေခတ္ေရစီးေႀကာင္းနဲ႔အညီ ယဥ္ေက်းမွဴ႕ေတြ ေၿပာင္းလာတာနဲ႔ အမွ် လြဲေနတဲ႔ ဒါနေတြကို မႀကားခ်င္လဲ ႀကားေနရ မၿမင္ခ်င္လဲ ၿမင္ေနႀကရတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ အခုေခတ္ အလွဴေပးရင္ ခန္႔မွန္းေၿခ အေနနဲ႔ ၿမိဳ႕မွာ ဆိုရင္ သိန္းရာခ်ီ ရွိၿပီး ေတာရြာမွာ ဆိုရင္ အနည္းဆုံး သိန္း( ၃၀ )အထက္မွာ ရွိပါတယ္။
သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံၿပီး လွဴလို္က္ရေပမယ္႔ ပီတိမၿဖစ္နိုင္ပဲ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ၿဖစ္က်န္ခဲ႔တဲ႔ အလွဴရွင္ေတြအမ်ားႀကီးကိုေတြ႕ခဲ႔ၿမင္ခဲ႔ဖူးပါၿပီ၊အဲဒီလိုအၿဖစ္မ်ိဳးေတြ မႀကဳံေစခ်င္လို႔ တကယ္႔အၿဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ႀကားဖူးတဲ႔ အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

ဒါန ( ၁ )

သူကေတာ႔ စာေရးသူရဲ႕ အသိမိတ္ေဆြ ထဲ က ေတာရြာမွာ ဆိုပါေတာ႔၊ ပိုက္ဆံ ေတာ္ေတာ္ ရွိတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔လဲ သားေတြကို ကိုရင္၀တ္ၿပီး သာသနာ႔ေဘာင္မွာ ၀င္ေစခ်င္တယ္၊ သကၤန္းစီးေပးခ်င္တယ္ေပါ႔၊ ေတာသဘာ၀ အရ အလွဴ႕ဒကာ ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္လို ကူညီတယ္ ထင္ပါသလဲ၊

အၿခားေသာ အလွဴေတြမွာ ၀က္သား၊ ႀကက္သား၊ ငါးေၿခာက္ အခ်ိန္ ( ပိႆာေပါင္း ) ဘယ္ေလာက္ အကုန္ခံၿပီး ေႀကြးေမြးႀကတယ္၊ သူတို႔က သူမ်ားနဲ႔ မတူေအာင္ အမဲသား ေကြ်းမယ္၊ ကုန္က်မယ္႔ အမဲသားကို အလွဴ႔ဒကာ သူငယ္ခ်င္းက အလကားကူညီမယ္ ဆုိပဲ။ တကယ္ေတာ႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြေႀကာင္႔ ပကာသန ဖက္ၿပီး လမ္းမမွားသင္႔ပဲ မွားေနႀကတာ သတိ သံေ၀ဂ ရေစခ်င္ႀကတယ္။

ကူညီနိင္မွာေပါ႔ သူက သားသတ္လိုင္စင္ ရထားသူဆိုေတာ႔ စိတ္ႀကိဳက္ အမဲသား ပိႆာ ဘယ္ေလာက္ လိုခ်င္သလဲ ၊ ႏြားေတြ အဆင္သင္႔ရွိတယ္ သတ္လိုက္ရုံပဲ၊ စာေရးသူလဲ ႀကိဳႀကိဳ တင္တင္ သတင္းႀကားရင္ေတာ႔ ပိတ္ပင္ထားလို႔ ရပါတယ္၊ ကိုယ္ေၿပာရင္ ၿပီးနိုင္တယ္ေပါ႔၊ ကိုယ္႔ကိုလဲ ပင္႔ထားတာ ဆုိေတာ႔ အလွဴဧည္႔ခံေန႔ ေရာက္မွ ႀကြသြားတယ္၊

ဟိုေရာက္မွ အဲဒီသတင္းႀကားရေတာ႔ အားလုံးလြန္ကုန္ၿပီ အသားေတြက အဆင္သင္႔ၿဖစ္ေနၿပီ၊ စိတ္မေကာင္းဘူး၊ ၀မ္းမသာ နိုင္ဘူး။ သူတို႔ ေငြေတြ ဘယ္ေလာက္ ကုန္ေအာင္ လွဴေနပါေစ၊ ေသစားေသေပးလိုက္ရတဲ႔ ႏြားေတြက အမ်ားႀကီးရယ္၊ ပါဏာတိပါတ အကုသိုလ္ နဲ႔ရင္းၿပီး ရယူလိုက္တဲ႔ အလွဴဒါနက ဘယ္လိုလုပ္ ၿမင္႔ၿမတ္နိုင္မလဲ ဆိုတာ သူတို႔ မသိႀကဘူး။ ဥာဏ္လဲ မရွိႀကဘူး၊

လွဴေနဆဲ အတြင္းမွာလဲ ဘုရားသားေတာ္ တပါးအေနနဲ႔ လမ္းမွားေနတာကို ေၿပာၿပီး တည္႔မတ္ေပးခ်င္တယ္၊ ေၿပာလိုေပမယ္႔ ေစတနာပ်က္ၿပီး အလွဴႀကီးေပးတာ အလကား ၿဖစ္မွာ စိုးတာေႀကာင္႔ ပါးစပ္က ေၿပာမထြက္ဘူးၿဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔ကေတာ႔ လွဴလို႔ ၿပီးသြားတယ္၊ အလွဴႀကီးေပးလိုက္တယ္ေပါ႔၊ အကုသို္လ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ရယူလိုက္သလဲ သတိမထားမိဘူး၊

ဒါေႀကာင္႔လဲ ေရွးေရွး လူႀကီးမ်ားက ကုသိုလ္တပဲ ငရဲ တပိႆာ လို႔ ဆိုထားႀကတာကိုး။
အခု အခ်ိန္အထိ အလွဴၿပီးသြားတာ ၆ နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီ၊ မင္းတို႔ လွဴဒါန္းခဲ႔တာ နည္းလမ္း မွားတယ္ လို႔ ေၿပာမထြက္ဘူး၊ ရင္ထဲမွာပဲ မြန္းက်ပ္ေနတယ္၊ ဘာေႀကာင္႔လဲ ဆုိေတာ႔ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံၿပီး လွဴထားတဲ႔ အလွဴကို ၿပန္ၿပီး အမွတ္ရ ႀကည္နဴးတဲ႔ စိတ္ဆိုတဲ႔ အပရေစတနာ ဆုိတာက ရွိေသးတယ္၊

ကိုယ္က အမွန္အတိုင္း ေၿပာလိုက္ရင္ သူတို႔လဲ ၀မ္းမသာနုိင္ေတာ႔ဘဲ ေသာက ေရာက္ေတာ႔မယ္၊ အရင္က မုဥၥေစတနာ ခ်ိဳ႕မွာစိုးလို႔ မေၿပာခဲ႔ဘူး၊ အခုက်ေတာ႔ အပရေစတနာ ခ်ိဳ႕မွာ စိုးလို႔ မေၿပာထြက္ခဲ႔ဘူး၊ ကဲ ဘယ္လို လုပ္ႀကမလဲ -

သည္တဏွာစရုိက္ကုိ အလုိလုိက္မွားၾကလ်ွင္၊

ႏြားသတ္တုိ့သြားရာ ေနာက္ေတာ္ကလုိက္ပါျပီးလွ်င္၊

နြားရုပ္သြင္အထူးႏွင့္ တဘူးဘူး တဘဲဘဲ

မစဲေအာင္တြန္ျမည္၍ ႏွစ္အရွည္ေမ်ာၾကမည္။

ဆိုတ႔ဲ လယ္တီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ႏြားေမတၱာစာ ကိုပဲ သတိရမိေတာ႔သည္။

ကိုယ္ ကုသိုလ္ရဖို႔ တဖက္သား အကုသိုလ္ ၿဖစ္ေစမယ္ ဆုိရင္ တတ္နိုင္သေလာက္ ေရွာင္ႀကဥ္ပါ၊ အလကားမနာလို ၿဖစ္ေနသူေတြကေတာ႔ ခြ်င္းခ်က္ေပါ႔၊ ဒါေႀကာင္႔လဲ ၿမတ္စြာဘုရားက ပံသုကူအသား ( ကိုယ္ မ၀ယ္ခင္ သတ္ၿပီးသား အသား ) ကိုသာ စားခြင္႔ ၿပဳခဲ႔တာပါ၊

ေစ်းထဲေရာက္မွ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ႀကက္ေတြ ငါးေတြကို လတ္ဆတ္တယ္ ဆိုၿပီး သတ္ခိုင္းတာက ကိုယ္တိုင္သတ္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ၊ ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္ပါတယ္၊ ကိုယ္လွဴဒါန္းတဲ႔ အလွဴပြဲမွာ အကုသိုလ္ နည္းနိုင္သမွ်နည္းၿပီး ႀကည္လင္ေနတဲ႔ စိတ္နဲ႔ သာ လွဴနို္င္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကပါ၊ ဒါဆို အက်ိဳးရွိတဲ႔ ဒါန ၊ ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔ ဒါန ဘုရားစတဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြ သာဓုေခၚတဲ႔ ဒါန ၿဖစ္နိင္ပါၿပီ၊

ဒါန ( ၂ )
ဆက္ပါအုံးမည္ -