သူေယာင္မယ္ သူေယာင္သီး

`သူေယာင္မယ္ - သူေယာင္သီး´ ဟူ၍ၾကားဖူးပါသည္။ ယံုတမ္းစကားလား၊ တကယ္႐ွိတာလား သိလိုပါသည္။ ဗုဒၶစာေပ ပိဋကတ္၌ ျပဆိုထားခ်က္ ႐ွိပါက က်မ္းစာအကိုးအကားျဖင့္ ေျဖၾကားေတာ္မႈၾကပါရန္ႏွင့္ ေ႐ွးေဟာင္းစာေပမ်ား၌ ေတြ႕ၾကံဳရဖူးကလည္း ထုိက်မ္းမ်ားအရ ေျဖၾကားေပးေတာ္မႈၾကပါရန္ အႏုးအညြတ္ ေတာင္းပန္သည္။
စိတ္၀င္စားသူ

သူေယာင္မယ္ အေၾကာင္းကုိ ပိဋကတ္စာေပတြင္ အလမၺဳသာဇာတ္ အ႒ကထာ၌သာ ေတြ႕ဖူး၏။ အလမၺဳသာဇာတ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာဤသုိ႔ျဖစ္၏။

ဗာရာဏသီျပည္တြင္ျဗဟၼဒတ္မင္း စုိးစံစဥ္ ဘုရားေလာင္းသည္ ကာသိတုိင္းတြင္ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ အ႐ြယ္
ေရာက္ကား အတတ္ ပညာစံုေသာအခါ၌ ရေသ႔၀တ္ကာ ေတာ၌ေေနေလ၏။ တေန႔တြင္ သမင္မ
တစ္ေကာင္သည္- ဘုရားအေလာင္းရေသ႔ က်င္ငယ္စြန္႔ရာ အရပ္၌ သုတ္ေရႏွင့္ ေရာေသာျမတ္ကုိ စားမိကာ ကုိယ္၀န္တည္ေလ၏။ ထုိအခါမွစ၍ ရေသ႔၏ ေက်ာင္းနားမွ မခြါေတာ့ေပ။

ေနာင္အခါ လူသားကေလးငယ္ကုိ ေမြးဖြားေလ၏။ ဘုရားအေလာင္းသည္ ထိုသူငယ္ကုိ သားဟူေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ေမြးျမဴလ်က္ `ဣသိသိဂၤ´ ဟု အမည္ေပးထား၏။ ဘုရားေလာင္းသည္ `ဣသိသိဂၤ´ သိၾကားနားလည္ေသာ အ႐ြယ္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ရေသ႔၀တ္ေပးထား၏။ အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေနၿပီ- ျဖစ္ေသာ ဘုရားေလာင္း ရေသ႔သည္ ရေသ႔ငယ္ေလးကို နာရိ၀န- မည္ေသာ သူေယာင္မယ္ေတာသို႔ ေခၚသြား၍ `တာတ ဣမသၼႎ ဟိမ၀ေႏၲ ဣေမဟိ ပုေပၹဟိ သဒိသာ ဣတၳိေယာ နာမ ေဟာႏၲိ၊ ( ခ်စ္သား ဤဟိမ၀ႏၲာ၌ - ဤပန္းတို႔ႏွင့္ တူကုန္ေသာ ဣတၳိယ-ေခၚ မိန္မတို႔ ႐ွိကုန္၏။) တာ အတၱေနာ ၀သံ ဂေတ မဟာ၀ိနာသံ ပါေပႏၲိ၊ ( ထုိမိန္းမတုိ႔သည္ မိမိအလုိသုိ႔ လုိက္ေသာသူတို႔ကုိ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေစၾကကုန္၏။)
န တာသံ ၀သံ နာမ ဂႏၲံဳ ၀ဋၬတိ၊ (ထိုမိန္းမတို႔၏ အလိုသုိ႔ လုိက္ပါျခင္းငွါ မသင့္။) ဟု ဆံုးမစကားေျပာၾကားကာ ေနာင္ေသာအခါ ကြယ္လြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေရာက္ေလ၏။

ဣသိသိဂၤရေသ႔လည္း ရ႐ွိထားေသာ စ်ာန္ကုိကစားရင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေလရာ သိၾကားမင္း၏ ဗိမာန္ပင္ တုန္လႈပ္ေလ၏။ သိၾကားမင္းသည္ စံုစမ္းဆင္ျခင္၍ ထုိရေသ့၏ သီလတန္ခိုးေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ `ငါ႔ေနရာကို လိုခ်င္လုိ႔မ်ားလား´ ဟု ယံုမွားသံသယျဖင့္ ေၾကာက္႐ြံလွသျဖင့္ အလမၺဳသာ မည္ေသာ နတ္သမီးကုိ ေစလႊတ္၍ ထုိ ဣသိသိဂၤ ရေသ႔၏ သီလကုိ ဖ်က္ဆီးေလ၏။

မိန္းမႏွင့္တူတာဆုိလို႔ ကမလာ-ဟူေသာ သူေယာင္မယ္ႏြယ္ပြင့္ ကိုသာျမင္ဖူးေသာ ဣသိသိဂၤရေသ့အဖို႔ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ မာယာညႊတ္ကြင္းသို႔ အလြယ္တကူပင္ သက္ဆင္းမိေလ၏။ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ အထိအေတြ႕မွာ မူးေမ့ကာ စ်ာန္တရားတို႔လည္း ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရ၏။ သတိရ၍ အျဖစ္အပ်က္- အေၾကာင္းစံုကို သိ႐ွိဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာအခါ ဖခင္ႀကီး တခ်ိန္က ဆံုးမခဲ့သည္ကုိ နားမေထာင္မိခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ေနာင္တရမိေလ၏။ ကာမရာဂကို ပယ္၍ စ်ာန္ကုိလည္း တဖန္ျဖစ္ေစႏိုင္ခဲ့၏။
( ဇာတက ႒- ၅- ၁၆၁)

ဤဇာတ္ေတာ္၌ပါေသာ ကမလာ ၀ုစၥတိ နာရီပုပၹလတာ- ဟူေသာဖြင့္ဆိုခ်က္အရ သူေယာင္မယ္- ဟူသည္ အပင္မွသီးေသာ အသီးမ်ဳိးမဟုတ္၊ အႏြယ္မွျဖစ္ေသာ အပြင့္တစ္မ်ဳိးဟု မွတ္အပ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သတပဒိက ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာက်မ္း၌ မန္လည္ဆရာေတာ္က-

`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလိုလွတယ္လုိ႔၊ ဆုိၾကစကား။ ျမတ္ဘုန္းၾကြယ္၊ ပင္ေစာက္အႏြယ္ႏွင့္၊ သူေယာင္မယ္ ႐ႈမၿငီးငယ္တုိ႔၊ သီးပြင့္ေလလား။´ ဟု ေမးအပ္ေသာအေမးကုိ မင္းကြန္းဆရာေတာ္က-
`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလုိလွတယ္လို႔၊ ဆိုၾကစကား။ သူေယာင္မယ္၊ အလွသူၾကြယ္လို႔၊ ကမလာႏြယ္ ေခါင္အညြတ္မွာ၊ ျမဴးကြန္႔ဟန္ အလြန္တင့္တယ္၊ ပန္းပြင့္မွတ္သား။´ ဟု ေျဖၾကားေတာ္မႈပါသည္။ ( အ႒စတၱာလီသမ ပုစၧာႏွင့္ ၀ိသဇၨနာ)

သမႏၲစကၡဳ ဒီပနီက်မ္း ( န၀မတြဲ) ၁၅၅= ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာ (စာ- ၅၉၆)၌လည္း ထုိသူေယာင္အေၾကာင္းအရာ
လာ႐ွိ၏။သူေယာင္ေတာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပိုမိုျပည့္စံုစြာ သိရေသာက်မ္းမွာ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္၏ မဟာ၀င္ ၀တၳဳျဖစ္၏။ ထိုမဟာ၀င္ ၀တၱဳက်မ္းမွ ဇမၺဳဒီပစာတမ္းတြင္- ` သူေယာင္ေတာ ဟူရာ၌´ ပါဠိတြင္ (နရ၀နံ) ဟူ၍႐ွိသည္။ ျမန္မာျပန္ေသာ္ လူ႐ုပ္ပုံသ႑ာန္ သီးေသာ ေတာဟု ဆုိသည္။

ထိုေတာ၌ သစ္ပင္မွျဖစ္ေသာ အသီးတုိ႔သည္ ဆယ့္ငါးႏွစ္႐ြယ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္႐ြယ္ခန္႔ရွိေသာ မိန္းမငယ္ ေယာက်္ားငယ္ကဲ့သုိ႔ တင့္တယ္ေသာ မိန္းမသ႑ာန္၊ ေယာက်္ား သ႑ာန္ခ်ည္း သီးကုန္သည္။ ဦးစြန္းေနရာမွ အညွာတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ တဲြရရြဲဆဲြလ်က္သာ တည္ကုန္၏။ ေလခတ္ေသာအခါ ကခုန္ ျမဴးထူးဘိ သကဲသုိ႔လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးသည္ တစ္ဦးအား ပိုက္ႏႊဲဖက္ရမ္းဘိ သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း ျဖစ္ကုန္၏။

ထိုသူေယာင္ေတာဌာနသုိ႔ ရာဂမကင္းေသးေသာ စ်ာနလာဘီ ေဇာ္ဂ်ီရေသ့တို႔ ေရာက္၍ျမင္ရလွ်င္ ႐ႊင္လန္းတပ္မက္ေသာ ရာဂစိတ္သည္ ႏွိပ္နယ္၍ မရေအာင္ျဖစ္ရာ၏။ ရာဂကင္းၿပီးေသာ ရဟႏၲာအ႐ွင္ျမတ္တို႔ေသာ္မွလည္း ထိုအသီးတို႔၏ ပုံသ႑ာန္ကုိျမင္လွ်င္ ႐ႊင္လန္းရယ္ျမဴးမိ၏။ - ထိုအသီးတို႔ မွည့္ရင့္ေသာအခါ ငွတ္တို႔သာလွ်င္ စားကုန္၏။ ငွက္စားၿပီး၍ စြန္႔ပစ္ေသာ အေစ့တို႔၏ ရနံ႔သည္ သုသာန္ျပင္ကဲ့သုိ႔ စက္ဆုတ္ဖြယ္႐ွိသတည္း။´စသည္ျဖင့္ လာ႐ွိပါသည္။ဤသည္ကို ေထာက္ကာ သူေယာင္မယ္ သူေယာင္ေတာ ဟူသည္ အမွန္တကယ္ရွိေႀကာင္း မွတ္သားသင္႔ပါသည္။
အ႐ွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)