မဃေဒဝမလကၤာက်မ္းသည္ မန္လည္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ အေက်ာ္ၾကားဆုံး က်မ္းျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ စာေရးသူသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ကပင္ ဖတ္ရွဳ႕ရန္ စိတ္၀င္စားခဲ႔သည္၊ သို႔ေပမယ္႔ အေဖက သားကို ထမင္း ခြံ႔ေကြ်းရာ၀ယ္ ခ်စ္ၿခင္းသံေယာဇဥ္ၿဖင္႔ ထမင္းလုပ္ ႀကီးႀကီး ေကြ်းေသာ္လည္း ကေလးသည္ သူ႔ပါးစပ္ႏွင္႔ တန္ရုံသင္႔ရုံသာ စားနိုင္သလို မိမိလည္း ဖတ္သာ ဖတ္လုိက္ရသည္ ေကာင္းေကာင္းနားမလည္တာက မ်ားသည္၊ ထုိ႔ေႀကာင္႔ စာပိုဒ္သာ ဆုံးသြားသည္၊ ၀ါးတားတား ပဲ ရလိုက္သည္ေပါ႔။
ထိုအခ်ိန္က စၿပီး ဖတ္ေပမယ္႔ နားမလည္ေတာ႔ ဆက္ၿပီး မဖတ္ခ်င္ေတာ႔ေပ၊ ဒါေႀကာင္႔ ကိုယ္လို နားမလည္နိုင္သူ မ်ားရွိခဲ႔လ်င္ တလုံး တစ္ပါဒ နားလည္ သေဘာေပါက္ က်င္႔သုံးနိုင္ၿပီး တစုံတရာ အက်ိဳးေက်းဇူးရေစဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ ေကာက္ႏွုတ္ခ်က္ ကို ေရးလိုက္ပါတယ္၊ ထိုက်မ္းနာမည္ အျပည့္အစုံမွာ "မဟာသုတကာရီ မဃေဒဝလကၤာသစ္" ျဖစ္ၿပီး ဤလကၤာသစ္ကို ေနမိဇာတ္ေတာ္လာ မဃေဒဝမင္း၏ အ႒ဳပၸတၱိကုိ အက်ယ္ခ်ဲ႕၍ လကၤာျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္းကို မိမိ လက္လွမ္းမွီရာ လကၤာမ်ားကို ၿမန္မာၿပန္ဆိုပါသည္။
(ပိုဒ္ ၂၆၁)။ လူမိုက္တေသာင္း၊ ၿခီးမြမ္းေရွာင္းလည္း၊ သူေကာင္းတစ္ေယာက္၊ ျပစ္တင္ ေၾကာက္ေလာ့၊ ေရွ႕ ေနာက္ မဆ၊ လူ႔ဗာလတို႔၊ ဂုဏ ေဒါသ၊ ႏွစ္ဝ က်ိဳး ျပစ္၊ စိစစ္ ေျမွာ္ျမင္၊ မဆင္ျခင္ဘူး၊ ဆိုခ်င္မက္ေမာ၊ ဆိုလ်င္ေဆာျဖင့္၊ သေဘာအလိုက္၊ တုတ္ႏွင့္ရုိက္သို႔၊ သူမိုက္ ခ်ီးမြမ္း၊ ဂုဏ္နာႏြမ္း၏။
ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ႔ ကိစၥအတြက္ လူမိုက္ေတြ ဘယ္ႏွေယာက္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ခ်ီးမြမ္းေနပါေစ၊ အေယာက္တစ္ေသာင္းေလာက္ေတာင္ ခ်ီးမႊမ္းေနပါေစ၊ သူေတာ္ေကာင္း ရဟန္း ရွင္ လူတေယာက္ေယာက္က ကဲ႔ရဲ႕မွာကို ေႀကာက္နိုင္ပါေစ၊
လူမုိက္ေတြက ရလာမယ္႔ အက်ိဳး အၿပစ္ေတြကို ေသခ်ာ ႀကိဳတင္ မေတြးဆ မဆင္ၿခင္တတ္ႀကဘူး။
ဆႏၵေစာကာ ေၿပာခ်င္တာေၿပာၿပီး ၀စီကံသာ မကပဲ ကာယကံ ဒုတ္ၿဖင္႔ ရိုက္သကဲ႔သို႔ လူမိုက္တို႔ ခ်ီးမြမ္းေသာ္လည္း မိမိ ဂုဏ္ၿဒပ္ ညိွဳးႏြမ္းတတ္၏ ဟူလို။
( ပိုဒ္ ၂၅၀ )။ ပညာယွိျမတ္၊ ေဗာဓိသတ္တို႔၊ နကၡတ္ယွဥ္ရာ၊ အခါဖင့္ေႏွး၊ ေန႔မေရႊးဘူး၊အေရးလက္ေရာက္၊ မ်က္ေမွာက္က်ိဳးထင္၊ ရျခင္းပင္သာ၊ ဤလွ်င္သင့္ျမတ္၊ ေကာင္းနကၡတ္တည့္၊ အမွတ္မေသြ၊ မလြန္ေစႏွင့္။
ပညာရွိ ဘုရားအေလာင္း တို႔ အတြက္ အခါေကာင္း( ေဗဒင္ ယႀတာ ) နကၡတ္ေကာင္းကုိ ေစာင္႔စရာ မလိုေပ။
ေန႔ည ေရြးေနစရာမလို၊ အခြင္႔အေ၇းႀကဳံလာလ်င္ အခါေကာင္းပဲ ဟု သတ္မွတ္ၿပီး ကိစၥ ႀကီး ငယ္ကို ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ေလ႔ရွိႀကသည္၊
အခါေပး ေနလ်င္ အခြင္႔အေရးေကာင္းကို လက္မလြတ္ေစႏွင္႔ ဟူလို။
( ပိုဒ္၂၅၄ )။ ေမာဟပိတ္ဆို႔၊ ပညာခ်ိဳ႕သည့္၊ လူတို႔ ဥစၥာ၊ မ်ားတံုပါလည္း၊ မဟာသမုဒ္၊ ေရအစုတ္သို႔၊ ေသာက္ထုတ္ သုံး ခ်ိဳး၊ ဘယ္သူမ်ိဳးမွ်၊ အက်ိဳးမရ၊ ပ႑ိတတို႔၊ ဓနမူကား၊ နည္းျငားပေစ၊ တြင္းထြက္ေရသို႔၊ ဗိုလ္ေျခအားလုံး၊ ေသာက္သုံးခ်မ္းသာ၊ ၿပီးတတ္စြာရွင့္၊
သဒၶါမေရွး၊ မေပးမလွဴ၊ မုန္းေဆးဟူ၏၊ ေပးလွဴတတ္ေသာ္၊ ခ်စ္ေဆးေက်ာ္တည့္၊ လူ႔ေဘာ္ဌာန၊ဤေလာကႏိႈက္၊ စိတ္ကၾကည္စြာ၊ ေစတနာႏွင့္၊ သဒၶါဝမ္းတြင္း၊ ေပးကမ္းျခင္းကား၊ ရျခင္းထက္သာ၊ ဝမ္းေျမာက္စြာသည္၊ မဂၤလာလြန္ျမတ္၊ ျဖစ္သတတ္ရွင့္။
သဒၶါ ပညာ နည္းပါးၿပီး ေမာဟ မ်ားသည္႔ လူမိုက္ ပစၥည္းမ်ားသည္ အမ်ားအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမေပးနိုင္၊
ဥပမာကား သမုဒၵရာေရကို ဘယ္သူမွ ေသာက္ၿခင္း သုံးၿခင္း မိမိအိမ္ကို ခတ္၍ ခ်ိဳးၿခင္း မၿပဳနိုင္သလိုပင္၊
သဒၶါတရား အားေကာင္းေသာ ပညာရွိ၏ ဥစၥာကား တြင္းထြက္ ေ၇ကဲ႔သို႔ အမ်ားအတြက္ ခ်မ္းသာကို ေပးနိင္ေလ၏။
သူမ်ားကို မေပးကန္းပဲ ကပ္ေစးႏွဲေနလ်င္ အားလုံးက ၀ိုင္း၀န္း မုန္းတီးတတ္၏။
ေပးကန္း ရက္ေရာၿခင္းသည္သာ ပီယေဆး မည္သတဲ႔၊
လူ႔ေလာကတြင္ ကိုယ္႔စိတ္ ႀကည္ႀကည္လင္လင္ နွင္႔ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲ ၇ၿခင္းသည္ ကိုယ္တိုင္ ရယူၿခင္းထက္ ႀကည္နူးစရာ ေကာင္း၍ မဂၤလာ တပါးပင္ ၿဖစ္ေပသည္။
Friday, April 30, 2010
မဃေဒဝ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ား ၁
မဃေဒဝမလကၤာက်မ္းသည္ မန္လည္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ အေက်ာ္ၾကားဆုံး က်မ္းျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ စာေရးသူသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ကပင္ ဖတ္ရွဳ႕ရန္ စိတ္၀င္စားခဲ႔သည္၊ သို႔ေပမယ္႔ အေဖက သားကို ထမင္း ခြံ႔ေကြ်းရာ၀ယ္ ခ်စ္ၿခင္းသံေယာဇဥ္ၿဖင္႔ ထမင္းလုပ္ ႀကီးႀကီး ေကြ်းေသာ္လည္း ကေလးသည္ သူ႔ပါးစပ္ႏွင္႔ တန္ရုံသင္႔ရုံသာ စားနိုင္သလို မိမိလည္း ဖတ္သာ ဖတ္လုိက္ရသည္ ေကာင္းေကာင္းနားမလည္တာက မ်ားသည္၊ ထုိ႔ေႀကာင္႔ စာပိုဒ္သာ ဆုံးသြားသည္၊ ၀ါးတားတား ပဲ ရလိုက္သည္ေပါ႔။
ထိုအခ်ိန္က စၿပီး ဖတ္ေပမယ္႔ နားမလည္ေတာ႔ ဆက္ၿပီး မဖတ္ခ်င္ေတာ႔ေပ၊ ဒါေႀကာင္႔ ကိုယ္လို နားမလည္နိုင္သူ မ်ားရွိခဲ႔လ်င္ တလုံး တစ္ပါဒ နားလည္ သေဘာေပါက္ က်င္႔သုံးနိုင္ၿပီး တစုံတရာ အက်ိဳးေက်းဇူးရေစဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ ေကာက္ႏွုတ္ခ်က္ ကို ေရးလိုက္ပါတယ္၊ ထိုက်မ္းနာမည္ အျပည့္အစုံမွာ "မဟာသုတကာရီ မဃေဒဝလကၤာသစ္" ျဖစ္ၿပီး ဤလကၤာသစ္ကို ေနမိဇာတ္ေတာ္လာ မဃေဒဝမင္း၏ အ႒ဳပၸတၱိကုိ အက်ယ္ခ်ဲ႕၍ လကၤာျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္းကို မိမိ လက္လွမ္းမွီရာ လကၤာမ်ားကို ၿမန္မာၿပန္ဆိုပါသည္။
(ပိုဒ္ ၂၆၁)။ လူမိုက္တေသာင္း၊ ၿခီးမြမ္းေရွာင္းလည္း၊ သူေကာင္းတစ္ေယာက္၊ ျပစ္တင္ ေၾကာက္ေလာ့၊ ေရွ႕ ေနာက္ မဆ၊ လူ႔ဗာလတို႔၊ ဂုဏ ေဒါသ၊ ႏွစ္ဝ က်ိဳး ျပစ္၊ စိစစ္ ေျမွာ္ျမင္၊ မဆင္ျခင္ဘူး၊ ဆိုခ်င္မက္ေမာ၊ ဆိုလ်င္ေဆာျဖင့္၊ သေဘာအလိုက္၊ တုတ္ႏွင့္ရုိက္သို႔၊ သူမိုက္ ခ်ီးမြမ္း၊ ဂုဏ္နာႏြမ္း၏။
ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ႔ ကိစၥအတြက္ လူမိုက္ေတြ ဘယ္ႏွေယာက္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ခ်ီးမြမ္းေနပါေစ၊ အေယာက္တစ္ေသာင္းေလာက္ေတာင္ ခ်ီးမႊမ္းေနပါေစ၊ သူေတာ္ေကာင္း ရဟန္း ရွင္ လူတေယာက္ေယာက္က ကဲ႔ရဲ႕မွာကို ေႀကာက္နိုင္ပါေစ၊
လူမုိက္ေတြက ရလာမယ္႔ အက်ိဳး အၿပစ္ေတြကို ေသခ်ာ ႀကိဳတင္ မေတြးဆ မဆင္ၿခင္တတ္ႀကဘူး။
ဆႏၵေစာကာ ေၿပာခ်င္တာေၿပာၿပီး ၀စီကံသာ မကပဲ ကာယကံ ဒုတ္ၿဖင္႔ ရိုက္သကဲ႔သို႔ လူမိုက္တို႔ ခ်ီးမြမ္းေသာ္လည္း မိမိ ဂုဏ္ၿဒပ္ ညိွဳးႏြမ္းတတ္၏ ဟူလို။
( ပိုဒ္ ၂၅၀ )။ ပညာယွိျမတ္၊ ေဗာဓိသတ္တို႔၊ နကၡတ္ယွဥ္ရာ၊ အခါဖင့္ေႏွး၊ ေန႔မေရႊးဘူး၊အေရးလက္ေရာက္၊ မ်က္ေမွာက္က်ိဳးထင္၊ ရျခင္းပင္သာ၊ ဤလွ်င္သင့္ျမတ္၊ ေကာင္းနကၡတ္တည့္၊ အမွတ္မေသြ၊ မလြန္ေစႏွင့္။
ပညာရွိ ဘုရားအေလာင္း တို႔ အတြက္ အခါေကာင္း( ေဗဒင္ ယႀတာ ) နကၡတ္ေကာင္းကုိ ေစာင္႔စရာ မလိုေပ။
ေန႔ည ေရြးေနစရာမလို၊ အခြင္႔အေ၇းႀကဳံလာလ်င္ အခါေကာင္းပဲ ဟု သတ္မွတ္ၿပီး ကိစၥ ႀကီး ငယ္ကို ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ေလ႔ရွိႀကသည္၊
အခါေပး ေနလ်င္ အခြင္႔အေရးေကာင္းကို လက္မလြတ္ေစႏွင္႔ ဟူလို။
( ပိုဒ္၂၅၄ )။ ေမာဟပိတ္ဆို႔၊ ပညာခ်ိဳ႕သည့္၊ လူတို႔ ဥစၥာ၊ မ်ားတံုပါလည္း၊ မဟာသမုဒ္၊ ေရအစုတ္သို႔၊ ေသာက္ထုတ္ သုံး ခ်ိဳး၊ ဘယ္သူမ်ိဳးမွ်၊ အက်ိဳးမရ၊ ပ႑ိတတို႔၊ ဓနမူကား၊ နည္းျငားပေစ၊ တြင္းထြက္ေရသို႔၊ ဗိုလ္ေျခအားလုံး၊ ေသာက္သုံးခ်မ္းသာ၊ ၿပီးတတ္စြာရွင့္၊
သဒၶါမေရွး၊ မေပးမလွဴ၊ မုန္းေဆးဟူ၏၊ ေပးလွဴတတ္ေသာ္၊ ခ်စ္ေဆးေက်ာ္တည့္၊ လူ႔ေဘာ္ဌာန၊ဤေလာကႏိႈက္၊ စိတ္ကၾကည္စြာ၊ ေစတနာႏွင့္၊ သဒၶါဝမ္းတြင္း၊ ေပးကမ္းျခင္းကား၊ ရျခင္းထက္သာ၊ ဝမ္းေျမာက္စြာသည္၊ မဂၤလာလြန္ျမတ္၊ ျဖစ္သတတ္ရွင့္။
သဒၶါ ပညာ နည္းပါးၿပီး ေမာဟ မ်ားသည္႔ လူမိုက္ ပစၥည္းမ်ားသည္ အမ်ားအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမေပးနိုင္၊
ဥပမာကား သမုဒၵရာေရကို ဘယ္သူမွ ေသာက္ၿခင္း သုံးၿခင္း မိမိအိမ္ကို ခတ္၍ ခ်ိဳးၿခင္း မၿပဳနိုင္သလိုပင္၊
သဒၶါတရား အားေကာင္းေသာ ပညာရွိ၏ ဥစၥာကား တြင္းထြက္ ေ၇ကဲ႔သို႔ အမ်ားအတြက္ ခ်မ္းသာကို ေပးနိင္ေလ၏။
သူမ်ားကို မေပးကန္းပဲ ကပ္ေစးႏွဲေနလ်င္ အားလုံးက ၀ိုင္း၀န္း မုန္းတီးတတ္၏။
ေပးကန္း ရက္ေရာၿခင္းသည္သာ ပီယေဆး မည္သတဲ႔၊
လူ႔ေလာကတြင္ ကိုယ္႔စိတ္ ႀကည္ႀကည္လင္လင္ နွင္႔ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲ ၇ၿခင္းသည္ ကိုယ္တိုင္ ရယူၿခင္းထက္ ႀကည္နူးစရာ ေကာင္း၍ မဂၤလာ တပါးပင္ ၿဖစ္ေပသည္။
ထိုအခ်ိန္က စၿပီး ဖတ္ေပမယ္႔ နားမလည္ေတာ႔ ဆက္ၿပီး မဖတ္ခ်င္ေတာ႔ေပ၊ ဒါေႀကာင္႔ ကိုယ္လို နားမလည္နိုင္သူ မ်ားရွိခဲ႔လ်င္ တလုံး တစ္ပါဒ နားလည္ သေဘာေပါက္ က်င္႔သုံးနိုင္ၿပီး တစုံတရာ အက်ိဳးေက်းဇူးရေစဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ ေကာက္ႏွုတ္ခ်က္ ကို ေရးလိုက္ပါတယ္၊ ထိုက်မ္းနာမည္ အျပည့္အစုံမွာ "မဟာသုတကာရီ မဃေဒဝလကၤာသစ္" ျဖစ္ၿပီး ဤလကၤာသစ္ကို ေနမိဇာတ္ေတာ္လာ မဃေဒဝမင္း၏ အ႒ဳပၸတၱိကုိ အက်ယ္ခ်ဲ႕၍ လကၤာျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္းကို မိမိ လက္လွမ္းမွီရာ လကၤာမ်ားကို ၿမန္မာၿပန္ဆိုပါသည္။
(ပိုဒ္ ၂၆၁)။ လူမိုက္တေသာင္း၊ ၿခီးမြမ္းေရွာင္းလည္း၊ သူေကာင္းတစ္ေယာက္၊ ျပစ္တင္ ေၾကာက္ေလာ့၊ ေရွ႕ ေနာက္ မဆ၊ လူ႔ဗာလတို႔၊ ဂုဏ ေဒါသ၊ ႏွစ္ဝ က်ိဳး ျပစ္၊ စိစစ္ ေျမွာ္ျမင္၊ မဆင္ျခင္ဘူး၊ ဆိုခ်င္မက္ေမာ၊ ဆိုလ်င္ေဆာျဖင့္၊ သေဘာအလိုက္၊ တုတ္ႏွင့္ရုိက္သို႔၊ သူမိုက္ ခ်ီးမြမ္း၊ ဂုဏ္နာႏြမ္း၏။
ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ႔ ကိစၥအတြက္ လူမိုက္ေတြ ဘယ္ႏွေယာက္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ခ်ီးမြမ္းေနပါေစ၊ အေယာက္တစ္ေသာင္းေလာက္ေတာင္ ခ်ီးမႊမ္းေနပါေစ၊ သူေတာ္ေကာင္း ရဟန္း ရွင္ လူတေယာက္ေယာက္က ကဲ႔ရဲ႕မွာကို ေႀကာက္နိုင္ပါေစ၊
လူမုိက္ေတြက ရလာမယ္႔ အက်ိဳး အၿပစ္ေတြကို ေသခ်ာ ႀကိဳတင္ မေတြးဆ မဆင္ၿခင္တတ္ႀကဘူး။
ဆႏၵေစာကာ ေၿပာခ်င္တာေၿပာၿပီး ၀စီကံသာ မကပဲ ကာယကံ ဒုတ္ၿဖင္႔ ရိုက္သကဲ႔သို႔ လူမိုက္တို႔ ခ်ီးမြမ္းေသာ္လည္း မိမိ ဂုဏ္ၿဒပ္ ညိွဳးႏြမ္းတတ္၏ ဟူလို။
( ပိုဒ္ ၂၅၀ )။ ပညာယွိျမတ္၊ ေဗာဓိသတ္တို႔၊ နကၡတ္ယွဥ္ရာ၊ အခါဖင့္ေႏွး၊ ေန႔မေရႊးဘူး၊အေရးလက္ေရာက္၊ မ်က္ေမွာက္က်ိဳးထင္၊ ရျခင္းပင္သာ၊ ဤလွ်င္သင့္ျမတ္၊ ေကာင္းနကၡတ္တည့္၊ အမွတ္မေသြ၊ မလြန္ေစႏွင့္။
ပညာရွိ ဘုရားအေလာင္း တို႔ အတြက္ အခါေကာင္း( ေဗဒင္ ယႀတာ ) နကၡတ္ေကာင္းကုိ ေစာင္႔စရာ မလိုေပ။
ေန႔ည ေရြးေနစရာမလို၊ အခြင္႔အေ၇းႀကဳံလာလ်င္ အခါေကာင္းပဲ ဟု သတ္မွတ္ၿပီး ကိစၥ ႀကီး ငယ္ကို ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ေလ႔ရွိႀကသည္၊
အခါေပး ေနလ်င္ အခြင္႔အေရးေကာင္းကို လက္မလြတ္ေစႏွင္႔ ဟူလို။
( ပိုဒ္၂၅၄ )။ ေမာဟပိတ္ဆို႔၊ ပညာခ်ိဳ႕သည့္၊ လူတို႔ ဥစၥာ၊ မ်ားတံုပါလည္း၊ မဟာသမုဒ္၊ ေရအစုတ္သို႔၊ ေသာက္ထုတ္ သုံး ခ်ိဳး၊ ဘယ္သူမ်ိဳးမွ်၊ အက်ိဳးမရ၊ ပ႑ိတတို႔၊ ဓနမူကား၊ နည္းျငားပေစ၊ တြင္းထြက္ေရသို႔၊ ဗိုလ္ေျခအားလုံး၊ ေသာက္သုံးခ်မ္းသာ၊ ၿပီးတတ္စြာရွင့္၊
သဒၶါမေရွး၊ မေပးမလွဴ၊ မုန္းေဆးဟူ၏၊ ေပးလွဴတတ္ေသာ္၊ ခ်စ္ေဆးေက်ာ္တည့္၊ လူ႔ေဘာ္ဌာန၊ဤေလာကႏိႈက္၊ စိတ္ကၾကည္စြာ၊ ေစတနာႏွင့္၊ သဒၶါဝမ္းတြင္း၊ ေပးကမ္းျခင္းကား၊ ရျခင္းထက္သာ၊ ဝမ္းေျမာက္စြာသည္၊ မဂၤလာလြန္ျမတ္၊ ျဖစ္သတတ္ရွင့္။
သဒၶါ ပညာ နည္းပါးၿပီး ေမာဟ မ်ားသည္႔ လူမိုက္ ပစၥည္းမ်ားသည္ အမ်ားအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမေပးနိုင္၊
ဥပမာကား သမုဒၵရာေရကို ဘယ္သူမွ ေသာက္ၿခင္း သုံးၿခင္း မိမိအိမ္ကို ခတ္၍ ခ်ိဳးၿခင္း မၿပဳနိုင္သလိုပင္၊
သဒၶါတရား အားေကာင္းေသာ ပညာရွိ၏ ဥစၥာကား တြင္းထြက္ ေ၇ကဲ႔သို႔ အမ်ားအတြက္ ခ်မ္းသာကို ေပးနိင္ေလ၏။
သူမ်ားကို မေပးကန္းပဲ ကပ္ေစးႏွဲေနလ်င္ အားလုံးက ၀ိုင္း၀န္း မုန္းတီးတတ္၏။
ေပးကန္း ရက္ေရာၿခင္းသည္သာ ပီယေဆး မည္သတဲ႔၊
လူ႔ေလာကတြင္ ကိုယ္႔စိတ္ ႀကည္ႀကည္လင္လင္ နွင္႔ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲ ၇ၿခင္းသည္ ကိုယ္တိုင္ ရယူၿခင္းထက္ ႀကည္နူးစရာ ေကာင္း၍ မဂၤလာ တပါးပင္ ၿဖစ္ေပသည္။
ပန္းပန္လ်က္ပဲ
ညိဳျပာျပာ လတာျပင္ေျခရင္း
လိႈင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္၊ လႈိင္းသက္ရာဆင္း။
ဆင္းရလည္း မသက္သာ
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔ လာ
အဆင္းနဲ႔အလာ၊ေဗဒါမ အေတြ႔
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နေဘး၊ ေဆာင့္ ခဲ႔ရေသး။
ေဆာင့္ခဲ႔လဲ မသက္သာ
ေနာက္တခ်ီ ဒီတစ္လံုးက ဖုံးလိုက္ျပန္ပါ႔
ျမဳပ္ေလေပါ႔ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါအလွ
တစ္လံကြာ လႈိင္းအၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။
ေပၚျပန္လည္း မသက္သာ
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္ငယ္ထဲက
ဘဲထြက္လို႔လာ။
ဘဲအုပ္ကတစ္ရာ ႏွစ္ရာ
ေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ(တည္း)
အယက္ အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ၊
ပန္းပန္လ်က္ပဲ။
( ေဇာ္ဂ်ီ )
ပန္းပန္လ်က္ပဲ
ညိဳျပာျပာ လတာျပင္ေျခရင္း
လိႈင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္၊ လႈိင္းသက္ရာဆင္း။
ဆင္းရလည္း မသက္သာ
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔ လာ
အဆင္းနဲ႔အလာ၊ေဗဒါမ အေတြ႔
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နေဘး၊ ေဆာင့္ ခဲ႔ရေသး။
ေဆာင့္ခဲ႔လဲ မသက္သာ
ေနာက္တခ်ီ ဒီတစ္လံုးက ဖုံးလိုက္ျပန္ပါ႔
ျမဳပ္ေလေပါ႔ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါအလွ
တစ္လံကြာ လႈိင္းအၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။
ေပၚျပန္လည္း မသက္သာ
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္ငယ္ထဲက
ဘဲထြက္လို႔လာ။
ဘဲအုပ္ကတစ္ရာ ႏွစ္ရာ
ေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ(တည္း)
အယက္ အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ၊
ပန္းပန္လ်က္ပဲ။
( ေဇာ္ဂ်ီ )
Tuesday, April 27, 2010
ဦးညြတ္ပါသည္ ဗုဒၶေန႔ ကဆုန္
ကံ ( ဥဒကံ ) ဆိဇၨတိ ဧတၳ ( ဧတသၼိ ံ မာေသ တိ ) ကံဆိန္၊
ဧတၳ ဧတသၼိ ံမာေသ - ဤကဆုန္လ၌ ၊ ကံ ဥဒကံ - ေရသည္၊ ဆိဇၨတိ - ေၿခာက္ခမ္း ၿပတ္ေတာက္တတ္၏၊ ဣတိ တသၼာ - ထို႔ေႀကာင္႔၊ ကံဆိန္ - ကဆုန္လ မည္၏ တဲ႔၊
ကဆုန္လၿပည္႔ ေန႔ဟာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တို႔အတြက္ နွိင္းလို႔ မရနိုင္တဲ႔ ေန႔ထူးေန႔ၿမတ္ တေန႔ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေႀကာင္႔လဲ ၁၂ လ ရွိတဲ႔အထဲက အေၿခာက္ေသြ႕ အပူၿပင္းဆုံး လုိ႔ ဆုိရမယ္႔ ကဆုန္လကို ေရၿပတ္တဲ႔ လ၊ ေရရွားပါးတဲ႔ လ လို႔ ဆုိရတာပါ၊ သစ္ပင္ ႀကီး ငယ္ အားလုံး ေရရွားလြန္းလို႔ ညွိဳးေရာ္ ႏြမ္းလ်ေနတာေႀကာင္႔ ေရလိုအပ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္၊ ပရိေဘာဂေစတီ၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရဲ႕ မွီခိုရာၿဖစ္တဲ႔ မဟာေဗာဓိပင္ကို ကာလဒါန လို႔ ဆိုရမယ္႔ ေရသြန္းေလာင္းၿခင္း ဥဒကဒါန ကို ၿပဳႀကၿခင္းပဲ ၿဖစ္ပါတယ္၊
ကဆုန္လျပည့္ေန႔နွင္႔ ပက္သက္ၿပီး ၿဖစ္ ပ်က္ ခဲ႔တဲ႔ ဗုဒၶ၀င္ေတြက ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အား ႀကည္ႏူးမွဳ႕၊ လြမ္းေဆြးမွဳ႕၊ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကို တမ္းတမွဳ႕ ေတြ ၿဖစ္ေစတာေႀကာင္႔ ကဆုန္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ ကို ပုိမို အသက္၀င္ေစၿပီး စိတ္ကုိ တက္ႀကြ လန္းဆန္းေစပါတယ္၊
“ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ ခံ၊ ဖြား၊ ပြင့္ ၊ စံ၊ ေဟာၫႊန္ ဗုဒၶဝံသ
ျဖစ္ေတာ္စဥ္ ငါး၊ ၾကံဳၾကိဳက္သား၊ ထူးျခား ကဆုန္လ” လို႔ ေရွးေရွး ပညာရွိေတြ မိန္႔ဆုိထားခဲ႔ႀကပါတယ္၊
(၁) ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ ဤဘဒၵကမၻာ၌ ေလးဆူေျမာက္ျဖစ္ေသာ ေဂါတမ
အမည္ျဖင့္ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ နိယတဗ်ာဒိတ္ကို ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ခံယူခဲ့သည္။
(၂) မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈-ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားအား ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ( ဘီစီ ၆၂၃ )
(၃) မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔ အရုဏ္တက္ခ်ိန္တြင္ ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ရရွိ၍ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
( ဘီစီ ၅၈၈ )
(၄) မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ မလႅာမင္းတို႔၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္၌ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ေတာ္မူခဲ့သည္။
( ဘီစီ ၅၄၃ )
(၅) မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၄ ခုနွစ္ မွာ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတသိန္းကာလ ပါရမီ ၿဖည္႔ဆည္းရာ ကာလမွ စ၍ ယခုဘ၀ ေဂါတမ ဘုရားရွင္ ၿဖစ္ေတာ္မူရာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ပါ၀င္တဲ႔ မဟာဗုဒၶ၀င္ အတၳဳပၸတိၱကိုလည္း ဒီ ကဆုန္လၿပည္႔ေန႔မွာပဲ ေဟာေတာ္မူခဲ႔ပါသတဲ႔။
( ဘီစီ ၅၈၇ )
ပါရမီ ၿဖည္႔ဖက္တို႔ အတုယူဖြယ္ရာ
ဘုရားရွင္ ကပိလ၀တ္ၿပည္ကို ေရာက္ေတာ္မူတဲ႔ အခါမွာ ဖခင္ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ တကြ ကပိလ၀တ္နန္းေတာ္ တခုလုံး အုံးအုံးကြ်တ္ကြ်တ္ ဘုရားရွင္ကို လာေရာက္ ဖူးေၿမာ္ ဦးခိုက္ႀကတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအထဲမွာ ယေသာ္ဓရာ ပါမလာခဲ႔ဘူး၊ ေယာကၡမ ဘုရင္ႀကိးကိုယ္တိုင္ ဘုရားကို သြားေရာက္ ဖူးေၿမာ္ဖို႔ ေၿပာေပမယ္႔ ဘယ္လို ၿပန္ေၿပာတယ္ မွတ္ပါသလဲ --
ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးမရဲ႕ ေမတၱာ သံေယာဇဥ္ကို ေမာင္ေတာ္ သိဒၶတၳ နားလည္တယ္ ဆုိရင္ အေဆာင္တိုက္ခန္းကို ႀကြလာပါလိမ္႔မယ္၊ သမီးေတာ္ကေတာ႔ မသြားနိုင္ပါဘူး တဲ႔။
တကယ္လဲ ဘုရားရွင္က အသိအမွတ္ၿပဳခဲ႔ပါတယ္၊ အေဆာင္တိုက္ခန္းကို ႀကြခါနီးမွာ ေနာက္မွာ ပါလာတဲ႔ သူကို ဒီေန႔ ယေသာ္ဓရာ စိတ္ႀကိဳက္ ငိုေႀကြးပါေစ၊ ဘယ္သူမွ မတားၿမစ္ႀကပါနဲ႔ လို႔ တားၿမစ္ေတာ္မူၿပီး အေဆာင္တိုက္ခန္းကို ေရာက္တဲ႔အခါမွာလဲ ေၿခဖမိုးေတာ္ေပၚ ပါးအပ္လို႔ ငိုေႀကြးခြင္႔ၿပဳခဲ႔တယ္၊
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ႔ ဖခင္ ဘုရင္ႀကီးက ေခြ်းမေတာ္ ယေသာ္ဓရာ ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ႀကီးပုံ၊ ေက်းဇူးသိတတ္ပုံ၊ သိဒၶတၳ မင္းသား ေတာထြက္ တရားက်င္႔ေနခ်ိန္မွာ လုပ္တဲ႔ အၿပဳအမူအတိုင္း နန္းေတာ္ေပၚက ယေသာ္ဓရာကလဲ လုိက္လံ တုပ က်င္႔ေဆာင္ပုံေတြကို အားပါးတရ ေလ်ာက္ႀကားေတာ္မူတဲ႔ အခါမွာ --
မင္းႀကီး ယေသာ္ဓရာ မင္းသမီးဟာ ဒီ တစ္ဘ၀ထည္းသာ ငါဘုရားကိုယ္ေတာ္အေပၚမွာ ေက်းဇူးမ်ားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဟိုအရင္ ပါရမီ ၿဖည္႔စဥ္ ဘ၀မ်ားစြာေတြမွာလဲ အနစ္နာခံ အႏြံတာခံ စြန္႔လႊတ္ၿပီး ၿဖည္႔ဆည္းေပးခဲ႔ဖူးတယ္ -- အစခ်ီၿပီး စႏၵကိႏၷရီ ဇာတ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ တကြ မဟာဗုဒၵ၀င္ကို ေဟာေတာ္မူပါတယ္၊
ဤသို႔ ထူးျခားခ်က္ မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အေပါင္းတို႔က ကဆုန္လျပည့္ေန႔အား ဘုရားေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ဤေန႔ဤအခါ၌ သဗၺညဳတေရႊဉာဏ္ေတာ္ကို ရေတာ္မူရန္အတြက္ ေဗာဓိပင္အား အမွီျပဳ၍ တရားအားထုတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔သည္ ေဗာဓိပင္အား ေရသြန္းေလာင္းျခင္းစေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို ျပဳလုပ္ၾကၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္။
ထိုအေလ့အထသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းမရွိဘဲ ယေန႔ထက္တိုင္ ရွင္သန္ဆဲျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္အျမဲ ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိၿခင္းသည္ ခ်စ္စရာဓေလ႔တစ္ခုပင္၊
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ေကာင္းျမတ္ေသာ အစဥ္အလာျဖစ္၍ ဗုဒၶေန႔ကို အေၾကာင္းၿပဳကာ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို အထူးေအာက္ေမ့ ႏွလံုးသြင္းလ်က္ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ႕မ်ားကို ၿပဳနိုင္ႀကပါေစသား ဟု ဆႏၵၿပဳ တိုက္တြန္း ႏွုိးေဆာ္လိုက္ပါတယ္ ၊
အင္တာနက္ေပၚက ၿမန္မာၿပကၡဒိန္ေတြ ႀကည္႔ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတာ မွားပါေပါ႔လား၊ တန္ခူးလ လို႔ပဲ ထင္ေနမိ တယ္ :P အခုမွပဲ လၿပည္႔ေန႔ကို မွီေအာင္ ပူေဇာ္မိပါတယ္၊ လြဲေခ်ာ္တာမ်ား ရွိခဲ႔ရင္ ခြင္႔လြတ္ႀကပါကုန္၊ တႏွစ္လုံးရဲ႕ အပူဆုံးလ၊ ေရၿပတ္တဲ႔ လ၊ အိႏိၵယ နိုင္ငံရဲ႕ အပူခ်ိန္အၿမင္႔ဆုံး လမွာပဲ စာေရးသူဟာ ဂယာေၿမကို ေၿခခ်မိေနၿခင္းက ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလား မခြဲၿခားတတ္ေတာ႔။ ကဲ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ - မင္းတို႔ထြက္ ရက္ရာဇာ တဲ႔၊ ႀကိဳက္သေလာက္ ပူစမ္းပါေစ - အဖ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ ေဗာဓိ ေညာင္ပင္ေအာက္ ကေတာ႔ ေအးၿမေစမွာ အေသအခ်ာပင္ - -
ဦးညြတ္ပါသည္ ဗုဒၶေန႔ ကဆုန္
ကံ ( ဥဒကံ ) ဆိဇၨတိ ဧတၳ ( ဧတသၼိ ံ မာေသ တိ ) ကံဆိန္၊
ဧတၳ ဧတသၼိ ံမာေသ - ဤကဆုန္လ၌ ၊ ကံ ဥဒကံ - ေရသည္၊ ဆိဇၨတိ - ေၿခာက္ခမ္း ၿပတ္ေတာက္တတ္၏၊ ဣတိ တသၼာ - ထို႔ေႀကာင္႔၊ ကံဆိန္ - ကဆုန္လ မည္၏ တဲ႔၊
ကဆုန္လၿပည္႔ ေန႔ဟာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တို႔အတြက္ နွိင္းလို႔ မရနိုင္တဲ႔ ေန႔ထူးေန႔ၿမတ္ တေန႔ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေႀကာင္႔လဲ ၁၂ လ ရွိတဲ႔အထဲက အေၿခာက္ေသြ႕ အပူၿပင္းဆုံး လုိ႔ ဆုိရမယ္႔ ကဆုန္လကို ေရၿပတ္တဲ႔ လ၊ ေရရွားပါးတဲ႔ လ လို႔ ဆုိရတာပါ၊ သစ္ပင္ ႀကီး ငယ္ အားလုံး ေရရွားလြန္းလို႔ ညွိဳးေရာ္ ႏြမ္းလ်ေနတာေႀကာင္႔ ေရလိုအပ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္၊ ပရိေဘာဂေစတီ၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရဲ႕ မွီခိုရာၿဖစ္တဲ႔ မဟာေဗာဓိပင္ကို ကာလဒါန လို႔ ဆိုရမယ္႔ ေရသြန္းေလာင္းၿခင္း ဥဒကဒါန ကို ၿပဳႀကၿခင္းပဲ ၿဖစ္ပါတယ္၊
ကဆုန္လျပည့္ေန႔နွင္႔ ပက္သက္ၿပီး ၿဖစ္ ပ်က္ ခဲ႔တဲ႔ ဗုဒၶ၀င္ေတြက ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အား ႀကည္ႏူးမွဳ႕၊ လြမ္းေဆြးမွဳ႕၊ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကို တမ္းတမွဳ႕ ေတြ ၿဖစ္ေစတာေႀကာင္႔ ကဆုန္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ ကို ပုိမို အသက္၀င္ေစၿပီး စိတ္ကုိ တက္ႀကြ လန္းဆန္းေစပါတယ္၊
“ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ ခံ၊ ဖြား၊ ပြင့္ ၊ စံ၊ ေဟာၫႊန္ ဗုဒၶဝံသ
ျဖစ္ေတာ္စဥ္ ငါး၊ ၾကံဳၾကိဳက္သား၊ ထူးျခား ကဆုန္လ” လို႔ ေရွးေရွး ပညာရွိေတြ မိန္႔ဆုိထားခဲ႔ႀကပါတယ္၊
(၁) ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ ဤဘဒၵကမၻာ၌ ေလးဆူေျမာက္ျဖစ္ေသာ ေဂါတမ
အမည္ျဖင့္ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ နိယတဗ်ာဒိတ္ကို ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ခံယူခဲ့သည္။
(၂) မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈-ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားအား ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ( ဘီစီ ၆၂၃ )
(၃) မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔ အရုဏ္တက္ခ်ိန္တြင္ ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ရရွိ၍ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
( ဘီစီ ၅၈၈ )
(၄) မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ မလႅာမင္းတို႔၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္၌ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ေတာ္မူခဲ့သည္။
( ဘီစီ ၅၄၃ )
(၅) မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၄ ခုနွစ္ မွာ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတသိန္းကာလ ပါရမီ ၿဖည္႔ဆည္းရာ ကာလမွ စ၍ ယခုဘ၀ ေဂါတမ ဘုရားရွင္ ၿဖစ္ေတာ္မူရာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ပါ၀င္တဲ႔ မဟာဗုဒၶ၀င္ အတၳဳပၸတိၱကိုလည္း ဒီ ကဆုန္လၿပည္႔ေန႔မွာပဲ ေဟာေတာ္မူခဲ႔ပါသတဲ႔။
( ဘီစီ ၅၈၇ )
ပါရမီ ၿဖည္႔ဖက္တို႔ အတုယူဖြယ္ရာ
ဘုရားရွင္ ကပိလ၀တ္ၿပည္ကို ေရာက္ေတာ္မူတဲ႔ အခါမွာ ဖခင္ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ တကြ ကပိလ၀တ္နန္းေတာ္ တခုလုံး အုံးအုံးကြ်တ္ကြ်တ္ ဘုရားရွင္ကို လာေရာက္ ဖူးေၿမာ္ ဦးခိုက္ႀကတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအထဲမွာ ယေသာ္ဓရာ ပါမလာခဲ႔ဘူး၊ ေယာကၡမ ဘုရင္ႀကိးကိုယ္တိုင္ ဘုရားကို သြားေရာက္ ဖူးေၿမာ္ဖို႔ ေၿပာေပမယ္႔ ဘယ္လို ၿပန္ေၿပာတယ္ မွတ္ပါသလဲ --
ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးမရဲ႕ ေမတၱာ သံေယာဇဥ္ကို ေမာင္ေတာ္ သိဒၶတၳ နားလည္တယ္ ဆုိရင္ အေဆာင္တိုက္ခန္းကို ႀကြလာပါလိမ္႔မယ္၊ သမီးေတာ္ကေတာ႔ မသြားနိုင္ပါဘူး တဲ႔။
တကယ္လဲ ဘုရားရွင္က အသိအမွတ္ၿပဳခဲ႔ပါတယ္၊ အေဆာင္တိုက္ခန္းကို ႀကြခါနီးမွာ ေနာက္မွာ ပါလာတဲ႔ သူကို ဒီေန႔ ယေသာ္ဓရာ စိတ္ႀကိဳက္ ငိုေႀကြးပါေစ၊ ဘယ္သူမွ မတားၿမစ္ႀကပါနဲ႔ လို႔ တားၿမစ္ေတာ္မူၿပီး အေဆာင္တိုက္ခန္းကို ေရာက္တဲ႔အခါမွာလဲ ေၿခဖမိုးေတာ္ေပၚ ပါးအပ္လို႔ ငိုေႀကြးခြင္႔ၿပဳခဲ႔တယ္၊
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ႔ ဖခင္ ဘုရင္ႀကီးက ေခြ်းမေတာ္ ယေသာ္ဓရာ ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ႀကီးပုံ၊ ေက်းဇူးသိတတ္ပုံ၊ သိဒၶတၳ မင္းသား ေတာထြက္ တရားက်င္႔ေနခ်ိန္မွာ လုပ္တဲ႔ အၿပဳအမူအတိုင္း နန္းေတာ္ေပၚက ယေသာ္ဓရာကလဲ လုိက္လံ တုပ က်င္႔ေဆာင္ပုံေတြကို အားပါးတရ ေလ်ာက္ႀကားေတာ္မူတဲ႔ အခါမွာ --
မင္းႀကီး ယေသာ္ဓရာ မင္းသမီးဟာ ဒီ တစ္ဘ၀ထည္းသာ ငါဘုရားကိုယ္ေတာ္အေပၚမွာ ေက်းဇူးမ်ားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဟိုအရင္ ပါရမီ ၿဖည္႔စဥ္ ဘ၀မ်ားစြာေတြမွာလဲ အနစ္နာခံ အႏြံတာခံ စြန္႔လႊတ္ၿပီး ၿဖည္႔ဆည္းေပးခဲ႔ဖူးတယ္ -- အစခ်ီၿပီး စႏၵကိႏၷရီ ဇာတ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ တကြ မဟာဗုဒၵ၀င္ကို ေဟာေတာ္မူပါတယ္၊
ဤသို႔ ထူးျခားခ်က္ မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အေပါင္းတို႔က ကဆုန္လျပည့္ေန႔အား ဘုရားေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ဤေန႔ဤအခါ၌ သဗၺညဳတေရႊဉာဏ္ေတာ္ကို ရေတာ္မူရန္အတြက္ ေဗာဓိပင္အား အမွီျပဳ၍ တရားအားထုတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔သည္ ေဗာဓိပင္အား ေရသြန္းေလာင္းျခင္းစေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို ျပဳလုပ္ၾကၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္။
ထိုအေလ့အထသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းမရွိဘဲ ယေန႔ထက္တိုင္ ရွင္သန္ဆဲျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္အျမဲ ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိၿခင္းသည္ ခ်စ္စရာဓေလ႔တစ္ခုပင္၊
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ေကာင္းျမတ္ေသာ အစဥ္အလာျဖစ္၍ ဗုဒၶေန႔ကို အေၾကာင္းၿပဳကာ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို အထူးေအာက္ေမ့ ႏွလံုးသြင္းလ်က္ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ႕မ်ားကို ၿပဳနိုင္ႀကပါေစသား ဟု ဆႏၵၿပဳ တိုက္တြန္း ႏွုိးေဆာ္လိုက္ပါတယ္ ၊
အင္တာနက္ေပၚက ၿမန္မာၿပကၡဒိန္ေတြ ႀကည္႔ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတာ မွားပါေပါ႔လား၊ တန္ခူးလ လို႔ပဲ ထင္ေနမိ တယ္ :P အခုမွပဲ လၿပည္႔ေန႔ကို မွီေအာင္ ပူေဇာ္မိပါတယ္၊ လြဲေခ်ာ္တာမ်ား ရွိခဲ႔ရင္ ခြင္႔လြတ္ႀကပါကုန္၊ တႏွစ္လုံးရဲ႕ အပူဆုံးလ၊ ေရၿပတ္တဲ႔ လ၊ အိႏိၵယ နိုင္ငံရဲ႕ အပူခ်ိန္အၿမင္႔ဆုံး လမွာပဲ စာေရးသူဟာ ဂယာေၿမကို ေၿခခ်မိေနၿခင္းက ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလား မခြဲၿခားတတ္ေတာ႔။ ကဲ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ - မင္းတို႔ထြက္ ရက္ရာဇာ တဲ႔၊ ႀကိဳက္သေလာက္ ပူစမ္းပါေစ - အဖ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ ေဗာဓိ ေညာင္ပင္ေအာက္ ကေတာ႔ ေအးၿမေစမွာ အေသအခ်ာပင္ - -
Monday, April 26, 2010
သူေယာင္မယ္ သူေယာင္သီး
`သူေယာင္မယ္ - သူေယာင္သီး´ ဟူ၍ၾကားဖူးပါသည္။ ယံုတမ္းစကားလား၊ တကယ္႐ွိတာလား သိလိုပါသည္။ ဗုဒၶစာေပ ပိဋကတ္၌ ျပဆိုထားခ်က္ ႐ွိပါက က်မ္းစာအကိုးအကားျဖင့္ ေျဖၾကားေတာ္မႈၾကပါရန္ႏွင့္ ေ႐ွးေဟာင္းစာေပမ်ား၌ ေတြ႕ၾကံဳရဖူးကလည္း ထုိက်မ္းမ်ားအရ ေျဖၾကားေပးေတာ္မႈၾကပါရန္ အႏုးအညြတ္ ေတာင္းပန္သည္။
စိတ္၀င္စားသူ
သူေယာင္မယ္ အေၾကာင္းကုိ ပိဋကတ္စာေပတြင္ အလမၺဳသာဇာတ္ အ႒ကထာ၌သာ ေတြ႕ဖူး၏။ အလမၺဳသာဇာတ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာဤသုိ႔ျဖစ္၏။
ဗာရာဏသီျပည္တြင္ျဗဟၼဒတ္မင္း စုိးစံစဥ္ ဘုရားေလာင္းသည္ ကာသိတုိင္းတြင္ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ အ႐ြယ္
ေရာက္ကား အတတ္ ပညာစံုေသာအခါ၌ ရေသ႔၀တ္ကာ ေတာ၌ေေနေလ၏။ တေန႔တြင္ သမင္မ
တစ္ေကာင္သည္- ဘုရားအေလာင္းရေသ႔ က်င္ငယ္စြန္႔ရာ အရပ္၌ သုတ္ေရႏွင့္ ေရာေသာျမတ္ကုိ စားမိကာ ကုိယ္၀န္တည္ေလ၏။ ထုိအခါမွစ၍ ရေသ႔၏ ေက်ာင္းနားမွ မခြါေတာ့ေပ။
ေနာင္အခါ လူသားကေလးငယ္ကုိ ေမြးဖြားေလ၏။ ဘုရားအေလာင္းသည္ ထိုသူငယ္ကုိ သားဟူေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ေမြးျမဴလ်က္ `ဣသိသိဂၤ´ ဟု အမည္ေပးထား၏။ ဘုရားေလာင္းသည္ `ဣသိသိဂၤ´ သိၾကားနားလည္ေသာ အ႐ြယ္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ရေသ႔၀တ္ေပးထား၏။ အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေနၿပီ- ျဖစ္ေသာ ဘုရားေလာင္း ရေသ႔သည္ ရေသ႔ငယ္ေလးကို နာရိ၀န- မည္ေသာ သူေယာင္မယ္ေတာသို႔ ေခၚသြား၍ `တာတ ဣမသၼႎ ဟိမ၀ေႏၲ ဣေမဟိ ပုေပၹဟိ သဒိသာ ဣတၳိေယာ နာမ ေဟာႏၲိ၊ ( ခ်စ္သား ဤဟိမ၀ႏၲာ၌ - ဤပန္းတို႔ႏွင့္ တူကုန္ေသာ ဣတၳိယ-ေခၚ မိန္မတို႔ ႐ွိကုန္၏။) တာ အတၱေနာ ၀သံ ဂေတ မဟာ၀ိနာသံ ပါေပႏၲိ၊ ( ထုိမိန္းမတုိ႔သည္ မိမိအလုိသုိ႔ လုိက္ေသာသူတို႔ကုိ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေစၾကကုန္၏။)
န တာသံ ၀သံ နာမ ဂႏၲံဳ ၀ဋၬတိ၊ (ထိုမိန္းမတို႔၏ အလိုသုိ႔ လုိက္ပါျခင္းငွါ မသင့္။) ဟု ဆံုးမစကားေျပာၾကားကာ ေနာင္ေသာအခါ ကြယ္လြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေရာက္ေလ၏။
ဣသိသိဂၤရေသ႔လည္း ရ႐ွိထားေသာ စ်ာန္ကုိကစားရင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေလရာ သိၾကားမင္း၏ ဗိမာန္ပင္ တုန္လႈပ္ေလ၏။ သိၾကားမင္းသည္ စံုစမ္းဆင္ျခင္၍ ထုိရေသ့၏ သီလတန္ခိုးေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ `ငါ႔ေနရာကို လိုခ်င္လုိ႔မ်ားလား´ ဟု ယံုမွားသံသယျဖင့္ ေၾကာက္႐ြံလွသျဖင့္ အလမၺဳသာ မည္ေသာ နတ္သမီးကုိ ေစလႊတ္၍ ထုိ ဣသိသိဂၤ ရေသ႔၏ သီလကုိ ဖ်က္ဆီးေလ၏။
မိန္းမႏွင့္တူတာဆုိလို႔ ကမလာ-ဟူေသာ သူေယာင္မယ္ႏြယ္ပြင့္ ကိုသာျမင္ဖူးေသာ ဣသိသိဂၤရေသ့အဖို႔ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ မာယာညႊတ္ကြင္းသို႔ အလြယ္တကူပင္ သက္ဆင္းမိေလ၏။ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ အထိအေတြ႕မွာ မူးေမ့ကာ စ်ာန္တရားတို႔လည္း ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရ၏။ သတိရ၍ အျဖစ္အပ်က္- အေၾကာင္းစံုကို သိ႐ွိဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာအခါ ဖခင္ႀကီး တခ်ိန္က ဆံုးမခဲ့သည္ကုိ နားမေထာင္မိခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ေနာင္တရမိေလ၏။ ကာမရာဂကို ပယ္၍ စ်ာန္ကုိလည္း တဖန္ျဖစ္ေစႏိုင္ခဲ့၏။
( ဇာတက ႒- ၅- ၁၆၁)
ဤဇာတ္ေတာ္၌ပါေသာ ကမလာ ၀ုစၥတိ နာရီပုပၹလတာ- ဟူေသာဖြင့္ဆိုခ်က္အရ သူေယာင္မယ္- ဟူသည္ အပင္မွသီးေသာ အသီးမ်ဳိးမဟုတ္၊ အႏြယ္မွျဖစ္ေသာ အပြင့္တစ္မ်ဳိးဟု မွတ္အပ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သတပဒိက ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာက်မ္း၌ မန္လည္ဆရာေတာ္က-
`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလိုလွတယ္လုိ႔၊ ဆုိၾကစကား။ ျမတ္ဘုန္းၾကြယ္၊ ပင္ေစာက္အႏြယ္ႏွင့္၊ သူေယာင္မယ္ ႐ႈမၿငီးငယ္တုိ႔၊ သီးပြင့္ေလလား။´ ဟု ေမးအပ္ေသာအေမးကုိ မင္းကြန္းဆရာေတာ္က-
`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလုိလွတယ္လို႔၊ ဆိုၾကစကား။ သူေယာင္မယ္၊ အလွသူၾကြယ္လို႔၊ ကမလာႏြယ္ ေခါင္အညြတ္မွာ၊ ျမဴးကြန္႔ဟန္ အလြန္တင့္တယ္၊ ပန္းပြင့္မွတ္သား။´ ဟု ေျဖၾကားေတာ္မႈပါသည္။ ( အ႒စတၱာလီသမ ပုစၧာႏွင့္ ၀ိသဇၨနာ)
သမႏၲစကၡဳ ဒီပနီက်မ္း ( န၀မတြဲ) ၁၅၅= ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာ (စာ- ၅၉၆)၌လည္း ထုိသူေယာင္အေၾကာင္းအရာ
လာ႐ွိ၏။သူေယာင္ေတာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပိုမိုျပည့္စံုစြာ သိရေသာက်မ္းမွာ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္၏ မဟာ၀င္ ၀တၳဳျဖစ္၏။ ထိုမဟာ၀င္ ၀တၱဳက်မ္းမွ ဇမၺဳဒီပစာတမ္းတြင္- ` သူေယာင္ေတာ ဟူရာ၌´ ပါဠိတြင္ (နရ၀နံ) ဟူ၍႐ွိသည္။ ျမန္မာျပန္ေသာ္ လူ႐ုပ္ပုံသ႑ာန္ သီးေသာ ေတာဟု ဆုိသည္။
ထိုေတာ၌ သစ္ပင္မွျဖစ္ေသာ အသီးတုိ႔သည္ ဆယ့္ငါးႏွစ္႐ြယ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္႐ြယ္ခန္႔ရွိေသာ မိန္းမငယ္ ေယာက်္ားငယ္ကဲ့သုိ႔ တင့္တယ္ေသာ မိန္းမသ႑ာန္၊ ေယာက်္ား သ႑ာန္ခ်ည္း သီးကုန္သည္။ ဦးစြန္းေနရာမွ အညွာတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ တဲြရရြဲဆဲြလ်က္သာ တည္ကုန္၏။ ေလခတ္ေသာအခါ ကခုန္ ျမဴးထူးဘိ သကဲသုိ႔လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးသည္ တစ္ဦးအား ပိုက္ႏႊဲဖက္ရမ္းဘိ သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း ျဖစ္ကုန္၏။
ထိုသူေယာင္ေတာဌာနသုိ႔ ရာဂမကင္းေသးေသာ စ်ာနလာဘီ ေဇာ္ဂ်ီရေသ့တို႔ ေရာက္၍ျမင္ရလွ်င္ ႐ႊင္လန္းတပ္မက္ေသာ ရာဂစိတ္သည္ ႏွိပ္နယ္၍ မရေအာင္ျဖစ္ရာ၏။ ရာဂကင္းၿပီးေသာ ရဟႏၲာအ႐ွင္ျမတ္တို႔ေသာ္မွလည္း ထိုအသီးတို႔၏ ပုံသ႑ာန္ကုိျမင္လွ်င္ ႐ႊင္လန္းရယ္ျမဴးမိ၏။ - ထိုအသီးတို႔ မွည့္ရင့္ေသာအခါ ငွတ္တို႔သာလွ်င္ စားကုန္၏။ ငွက္စားၿပီး၍ စြန္႔ပစ္ေသာ အေစ့တို႔၏ ရနံ႔သည္ သုသာန္ျပင္ကဲ့သုိ႔ စက္ဆုတ္ဖြယ္႐ွိသတည္း။´စသည္ျဖင့္ လာ႐ွိပါသည္။ဤသည္ကို ေထာက္ကာ သူေယာင္မယ္ သူေယာင္ေတာ ဟူသည္ အမွန္တကယ္ရွိေႀကာင္း မွတ္သားသင္႔ပါသည္။
အ႐ွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
စိတ္၀င္စားသူ
သူေယာင္မယ္ အေၾကာင္းကုိ ပိဋကတ္စာေပတြင္ အလမၺဳသာဇာတ္ အ႒ကထာ၌သာ ေတြ႕ဖူး၏။ အလမၺဳသာဇာတ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာဤသုိ႔ျဖစ္၏။
ဗာရာဏသီျပည္တြင္ျဗဟၼဒတ္မင္း စုိးစံစဥ္ ဘုရားေလာင္းသည္ ကာသိတုိင္းတြင္ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ အ႐ြယ္
ေရာက္ကား အတတ္ ပညာစံုေသာအခါ၌ ရေသ႔၀တ္ကာ ေတာ၌ေေနေလ၏။ တေန႔တြင္ သမင္မ
တစ္ေကာင္သည္- ဘုရားအေလာင္းရေသ႔ က်င္ငယ္စြန္႔ရာ အရပ္၌ သုတ္ေရႏွင့္ ေရာေသာျမတ္ကုိ စားမိကာ ကုိယ္၀န္တည္ေလ၏။ ထုိအခါမွစ၍ ရေသ႔၏ ေက်ာင္းနားမွ မခြါေတာ့ေပ။
ေနာင္အခါ လူသားကေလးငယ္ကုိ ေမြးဖြားေလ၏။ ဘုရားအေလာင္းသည္ ထိုသူငယ္ကုိ သားဟူေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ေမြးျမဴလ်က္ `ဣသိသိဂၤ´ ဟု အမည္ေပးထား၏။ ဘုရားေလာင္းသည္ `ဣသိသိဂၤ´ သိၾကားနားလည္ေသာ အ႐ြယ္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ရေသ႔၀တ္ေပးထား၏။ အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေနၿပီ- ျဖစ္ေသာ ဘုရားေလာင္း ရေသ႔သည္ ရေသ႔ငယ္ေလးကို နာရိ၀န- မည္ေသာ သူေယာင္မယ္ေတာသို႔ ေခၚသြား၍ `တာတ ဣမသၼႎ ဟိမ၀ေႏၲ ဣေမဟိ ပုေပၹဟိ သဒိသာ ဣတၳိေယာ နာမ ေဟာႏၲိ၊ ( ခ်စ္သား ဤဟိမ၀ႏၲာ၌ - ဤပန္းတို႔ႏွင့္ တူကုန္ေသာ ဣတၳိယ-ေခၚ မိန္မတို႔ ႐ွိကုန္၏။) တာ အတၱေနာ ၀သံ ဂေတ မဟာ၀ိနာသံ ပါေပႏၲိ၊ ( ထုိမိန္းမတုိ႔သည္ မိမိအလုိသုိ႔ လုိက္ေသာသူတို႔ကုိ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေစၾကကုန္၏။)
န တာသံ ၀သံ နာမ ဂႏၲံဳ ၀ဋၬတိ၊ (ထိုမိန္းမတို႔၏ အလိုသုိ႔ လုိက္ပါျခင္းငွါ မသင့္။) ဟု ဆံုးမစကားေျပာၾကားကာ ေနာင္ေသာအခါ ကြယ္လြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေရာက္ေလ၏။
ဣသိသိဂၤရေသ႔လည္း ရ႐ွိထားေသာ စ်ာန္ကုိကစားရင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေလရာ သိၾကားမင္း၏ ဗိမာန္ပင္ တုန္လႈပ္ေလ၏။ သိၾကားမင္းသည္ စံုစမ္းဆင္ျခင္၍ ထုိရေသ့၏ သီလတန္ခိုးေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ `ငါ႔ေနရာကို လိုခ်င္လုိ႔မ်ားလား´ ဟု ယံုမွားသံသယျဖင့္ ေၾကာက္႐ြံလွသျဖင့္ အလမၺဳသာ မည္ေသာ နတ္သမီးကုိ ေစလႊတ္၍ ထုိ ဣသိသိဂၤ ရေသ႔၏ သီလကုိ ဖ်က္ဆီးေလ၏။
မိန္းမႏွင့္တူတာဆုိလို႔ ကမလာ-ဟူေသာ သူေယာင္မယ္ႏြယ္ပြင့္ ကိုသာျမင္ဖူးေသာ ဣသိသိဂၤရေသ့အဖို႔ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ မာယာညႊတ္ကြင္းသို႔ အလြယ္တကူပင္ သက္ဆင္းမိေလ၏။ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ အထိအေတြ႕မွာ မူးေမ့ကာ စ်ာန္တရားတို႔လည္း ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရ၏။ သတိရ၍ အျဖစ္အပ်က္- အေၾကာင္းစံုကို သိ႐ွိဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာအခါ ဖခင္ႀကီး တခ်ိန္က ဆံုးမခဲ့သည္ကုိ နားမေထာင္မိခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ေနာင္တရမိေလ၏။ ကာမရာဂကို ပယ္၍ စ်ာန္ကုိလည္း တဖန္ျဖစ္ေစႏိုင္ခဲ့၏။
( ဇာတက ႒- ၅- ၁၆၁)
ဤဇာတ္ေတာ္၌ပါေသာ ကမလာ ၀ုစၥတိ နာရီပုပၹလတာ- ဟူေသာဖြင့္ဆိုခ်က္အရ သူေယာင္မယ္- ဟူသည္ အပင္မွသီးေသာ အသီးမ်ဳိးမဟုတ္၊ အႏြယ္မွျဖစ္ေသာ အပြင့္တစ္မ်ဳိးဟု မွတ္အပ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သတပဒိက ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာက်မ္း၌ မန္လည္ဆရာေတာ္က-
`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလိုလွတယ္လုိ႔၊ ဆုိၾကစကား။ ျမတ္ဘုန္းၾကြယ္၊ ပင္ေစာက္အႏြယ္ႏွင့္၊ သူေယာင္မယ္ ႐ႈမၿငီးငယ္တုိ႔၊ သီးပြင့္ေလလား။´ ဟု ေမးအပ္ေသာအေမးကုိ မင္းကြန္းဆရာေတာ္က-
`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလုိလွတယ္လို႔၊ ဆိုၾကစကား။ သူေယာင္မယ္၊ အလွသူၾကြယ္လို႔၊ ကမလာႏြယ္ ေခါင္အညြတ္မွာ၊ ျမဴးကြန္႔ဟန္ အလြန္တင့္တယ္၊ ပန္းပြင့္မွတ္သား။´ ဟု ေျဖၾကားေတာ္မႈပါသည္။ ( အ႒စတၱာလီသမ ပုစၧာႏွင့္ ၀ိသဇၨနာ)
သမႏၲစကၡဳ ဒီပနီက်မ္း ( န၀မတြဲ) ၁၅၅= ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာ (စာ- ၅၉၆)၌လည္း ထုိသူေယာင္အေၾကာင္းအရာ
လာ႐ွိ၏။သူေယာင္ေတာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပိုမိုျပည့္စံုစြာ သိရေသာက်မ္းမွာ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္၏ မဟာ၀င္ ၀တၳဳျဖစ္၏။ ထိုမဟာ၀င္ ၀တၱဳက်မ္းမွ ဇမၺဳဒီပစာတမ္းတြင္- ` သူေယာင္ေတာ ဟူရာ၌´ ပါဠိတြင္ (နရ၀နံ) ဟူ၍႐ွိသည္။ ျမန္မာျပန္ေသာ္ လူ႐ုပ္ပုံသ႑ာန္ သီးေသာ ေတာဟု ဆုိသည္။
ထိုေတာ၌ သစ္ပင္မွျဖစ္ေသာ အသီးတုိ႔သည္ ဆယ့္ငါးႏွစ္႐ြယ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္႐ြယ္ခန္႔ရွိေသာ မိန္းမငယ္ ေယာက်္ားငယ္ကဲ့သုိ႔ တင့္တယ္ေသာ မိန္းမသ႑ာန္၊ ေယာက်္ား သ႑ာန္ခ်ည္း သီးကုန္သည္။ ဦးစြန္းေနရာမွ အညွာတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ တဲြရရြဲဆဲြလ်က္သာ တည္ကုန္၏။ ေလခတ္ေသာအခါ ကခုန္ ျမဴးထူးဘိ သကဲသုိ႔လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးသည္ တစ္ဦးအား ပိုက္ႏႊဲဖက္ရမ္းဘိ သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း ျဖစ္ကုန္၏။
ထိုသူေယာင္ေတာဌာနသုိ႔ ရာဂမကင္းေသးေသာ စ်ာနလာဘီ ေဇာ္ဂ်ီရေသ့တို႔ ေရာက္၍ျမင္ရလွ်င္ ႐ႊင္လန္းတပ္မက္ေသာ ရာဂစိတ္သည္ ႏွိပ္နယ္၍ မရေအာင္ျဖစ္ရာ၏။ ရာဂကင္းၿပီးေသာ ရဟႏၲာအ႐ွင္ျမတ္တို႔ေသာ္မွလည္း ထိုအသီးတို႔၏ ပုံသ႑ာန္ကုိျမင္လွ်င္ ႐ႊင္လန္းရယ္ျမဴးမိ၏။ - ထိုအသီးတို႔ မွည့္ရင့္ေသာအခါ ငွတ္တို႔သာလွ်င္ စားကုန္၏။ ငွက္စားၿပီး၍ စြန္႔ပစ္ေသာ အေစ့တို႔၏ ရနံ႔သည္ သုသာန္ျပင္ကဲ့သုိ႔ စက္ဆုတ္ဖြယ္႐ွိသတည္း။´စသည္ျဖင့္ လာ႐ွိပါသည္။ဤသည္ကို ေထာက္ကာ သူေယာင္မယ္ သူေယာင္ေတာ ဟူသည္ အမွန္တကယ္ရွိေႀကာင္း မွတ္သားသင္႔ပါသည္။
အ႐ွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
သူေယာင္မယ္ သူေယာင္သီး
`သူေယာင္မယ္ - သူေယာင္သီး´ ဟူ၍ၾကားဖူးပါသည္။ ယံုတမ္းစကားလား၊ တကယ္႐ွိတာလား သိလိုပါသည္။ ဗုဒၶစာေပ ပိဋကတ္၌ ျပဆိုထားခ်က္ ႐ွိပါက က်မ္းစာအကိုးအကားျဖင့္ ေျဖၾကားေတာ္မႈၾကပါရန္ႏွင့္ ေ႐ွးေဟာင္းစာေပမ်ား၌ ေတြ႕ၾကံဳရဖူးကလည္း ထုိက်မ္းမ်ားအရ ေျဖၾကားေပးေတာ္မႈၾကပါရန္ အႏုးအညြတ္ ေတာင္းပန္သည္။
စိတ္၀င္စားသူ
သူေယာင္မယ္ အေၾကာင္းကုိ ပိဋကတ္စာေပတြင္ အလမၺဳသာဇာတ္ အ႒ကထာ၌သာ ေတြ႕ဖူး၏။ အလမၺဳသာဇာတ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာဤသုိ႔ျဖစ္၏။
ဗာရာဏသီျပည္တြင္ျဗဟၼဒတ္မင္း စုိးစံစဥ္ ဘုရားေလာင္းသည္ ကာသိတုိင္းတြင္ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ အ႐ြယ္
ေရာက္ကား အတတ္ ပညာစံုေသာအခါ၌ ရေသ႔၀တ္ကာ ေတာ၌ေေနေလ၏။ တေန႔တြင္ သမင္မ
တစ္ေကာင္သည္- ဘုရားအေလာင္းရေသ႔ က်င္ငယ္စြန္႔ရာ အရပ္၌ သုတ္ေရႏွင့္ ေရာေသာျမတ္ကုိ စားမိကာ ကုိယ္၀န္တည္ေလ၏။ ထုိအခါမွစ၍ ရေသ႔၏ ေက်ာင္းနားမွ မခြါေတာ့ေပ။
ေနာင္အခါ လူသားကေလးငယ္ကုိ ေမြးဖြားေလ၏။ ဘုရားအေလာင္းသည္ ထိုသူငယ္ကုိ သားဟူေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ေမြးျမဴလ်က္ `ဣသိသိဂၤ´ ဟု အမည္ေပးထား၏။ ဘုရားေလာင္းသည္ `ဣသိသိဂၤ´ သိၾကားနားလည္ေသာ အ႐ြယ္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ရေသ႔၀တ္ေပးထား၏။ အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေနၿပီ- ျဖစ္ေသာ ဘုရားေလာင္း ရေသ႔သည္ ရေသ႔ငယ္ေလးကို နာရိ၀န- မည္ေသာ သူေယာင္မယ္ေတာသို႔ ေခၚသြား၍ `တာတ ဣမသၼႎ ဟိမ၀ေႏၲ ဣေမဟိ ပုေပၹဟိ သဒိသာ ဣတၳိေယာ နာမ ေဟာႏၲိ၊ ( ခ်စ္သား ဤဟိမ၀ႏၲာ၌ - ဤပန္းတို႔ႏွင့္ တူကုန္ေသာ ဣတၳိယ-ေခၚ မိန္မတို႔ ႐ွိကုန္၏။) တာ အတၱေနာ ၀သံ ဂေတ မဟာ၀ိနာသံ ပါေပႏၲိ၊ ( ထုိမိန္းမတုိ႔သည္ မိမိအလုိသုိ႔ လုိက္ေသာသူတို႔ကုိ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေစၾကကုန္၏။)
န တာသံ ၀သံ နာမ ဂႏၲံဳ ၀ဋၬတိ၊ (ထိုမိန္းမတို႔၏ အလိုသုိ႔ လုိက္ပါျခင္းငွါ မသင့္။) ဟု ဆံုးမစကားေျပာၾကားကာ ေနာင္ေသာအခါ ကြယ္လြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေရာက္ေလ၏။
ဣသိသိဂၤရေသ႔လည္း ရ႐ွိထားေသာ စ်ာန္ကုိကစားရင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေလရာ သိၾကားမင္း၏ ဗိမာန္ပင္ တုန္လႈပ္ေလ၏။ သိၾကားမင္းသည္ စံုစမ္းဆင္ျခင္၍ ထုိရေသ့၏ သီလတန္ခိုးေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ `ငါ႔ေနရာကို လိုခ်င္လုိ႔မ်ားလား´ ဟု ယံုမွားသံသယျဖင့္ ေၾကာက္႐ြံလွသျဖင့္ အလမၺဳသာ မည္ေသာ နတ္သမီးကုိ ေစလႊတ္၍ ထုိ ဣသိသိဂၤ ရေသ႔၏ သီလကုိ ဖ်က္ဆီးေလ၏။
မိန္းမႏွင့္တူတာဆုိလို႔ ကမလာ-ဟူေသာ သူေယာင္မယ္ႏြယ္ပြင့္ ကိုသာျမင္ဖူးေသာ ဣသိသိဂၤရေသ့အဖို႔ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ မာယာညႊတ္ကြင္းသို႔ အလြယ္တကူပင္ သက္ဆင္းမိေလ၏။ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ အထိအေတြ႕မွာ မူးေမ့ကာ စ်ာန္တရားတို႔လည္း ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရ၏။ သတိရ၍ အျဖစ္အပ်က္- အေၾကာင္းစံုကို သိ႐ွိဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာအခါ ဖခင္ႀကီး တခ်ိန္က ဆံုးမခဲ့သည္ကုိ နားမေထာင္မိခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ေနာင္တရမိေလ၏။ ကာမရာဂကို ပယ္၍ စ်ာန္ကုိလည္း တဖန္ျဖစ္ေစႏိုင္ခဲ့၏။
( ဇာတက ႒- ၅- ၁၆၁)
ဤဇာတ္ေတာ္၌ပါေသာ ကမလာ ၀ုစၥတိ နာရီပုပၹလတာ- ဟူေသာဖြင့္ဆိုခ်က္အရ သူေယာင္မယ္- ဟူသည္ အပင္မွသီးေသာ အသီးမ်ဳိးမဟုတ္၊ အႏြယ္မွျဖစ္ေသာ အပြင့္တစ္မ်ဳိးဟု မွတ္အပ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သတပဒိက ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာက်မ္း၌ မန္လည္ဆရာေတာ္က-
`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလိုလွတယ္လုိ႔၊ ဆုိၾကစကား။ ျမတ္ဘုန္းၾကြယ္၊ ပင္ေစာက္အႏြယ္ႏွင့္၊ သူေယာင္မယ္ ႐ႈမၿငီးငယ္တုိ႔၊ သီးပြင့္ေလလား။´ ဟု ေမးအပ္ေသာအေမးကုိ မင္းကြန္းဆရာေတာ္က-
`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလုိလွတယ္လို႔၊ ဆိုၾကစကား။ သူေယာင္မယ္၊ အလွသူၾကြယ္လို႔၊ ကမလာႏြယ္ ေခါင္အညြတ္မွာ၊ ျမဴးကြန္႔ဟန္ အလြန္တင့္တယ္၊ ပန္းပြင့္မွတ္သား။´ ဟု ေျဖၾကားေတာ္မႈပါသည္။ ( အ႒စတၱာလီသမ ပုစၧာႏွင့္ ၀ိသဇၨနာ)
သမႏၲစကၡဳ ဒီပနီက်မ္း ( န၀မတြဲ) ၁၅၅= ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာ (စာ- ၅၉၆)၌လည္း ထုိသူေယာင္အေၾကာင္းအရာ
လာ႐ွိ၏။သူေယာင္ေတာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပိုမိုျပည့္စံုစြာ သိရေသာက်မ္းမွာ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္၏ မဟာ၀င္ ၀တၳဳျဖစ္၏။ ထိုမဟာ၀င္ ၀တၱဳက်မ္းမွ ဇမၺဳဒီပစာတမ္းတြင္- ` သူေယာင္ေတာ ဟူရာ၌´ ပါဠိတြင္ (နရ၀နံ) ဟူ၍႐ွိသည္။ ျမန္မာျပန္ေသာ္ လူ႐ုပ္ပုံသ႑ာန္ သီးေသာ ေတာဟု ဆုိသည္။
ထိုေတာ၌ သစ္ပင္မွျဖစ္ေသာ အသီးတုိ႔သည္ ဆယ့္ငါးႏွစ္႐ြယ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္႐ြယ္ခန္႔ရွိေသာ မိန္းမငယ္ ေယာက်္ားငယ္ကဲ့သုိ႔ တင့္တယ္ေသာ မိန္းမသ႑ာန္၊ ေယာက်္ား သ႑ာန္ခ်ည္း သီးကုန္သည္။ ဦးစြန္းေနရာမွ အညွာတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ တဲြရရြဲဆဲြလ်က္သာ တည္ကုန္၏။ ေလခတ္ေသာအခါ ကခုန္ ျမဴးထူးဘိ သကဲသုိ႔လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးသည္ တစ္ဦးအား ပိုက္ႏႊဲဖက္ရမ္းဘိ သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း ျဖစ္ကုန္၏။
ထိုသူေယာင္ေတာဌာနသုိ႔ ရာဂမကင္းေသးေသာ စ်ာနလာဘီ ေဇာ္ဂ်ီရေသ့တို႔ ေရာက္၍ျမင္ရလွ်င္ ႐ႊင္လန္းတပ္မက္ေသာ ရာဂစိတ္သည္ ႏွိပ္နယ္၍ မရေအာင္ျဖစ္ရာ၏။ ရာဂကင္းၿပီးေသာ ရဟႏၲာအ႐ွင္ျမတ္တို႔ေသာ္မွလည္း ထိုအသီးတို႔၏ ပုံသ႑ာန္ကုိျမင္လွ်င္ ႐ႊင္လန္းရယ္ျမဴးမိ၏။ - ထိုအသီးတို႔ မွည့္ရင့္ေသာအခါ ငွတ္တို႔သာလွ်င္ စားကုန္၏။ ငွက္စားၿပီး၍ စြန္႔ပစ္ေသာ အေစ့တို႔၏ ရနံ႔သည္ သုသာန္ျပင္ကဲ့သုိ႔ စက္ဆုတ္ဖြယ္႐ွိသတည္း။´စသည္ျဖင့္ လာ႐ွိပါသည္။ဤသည္ကို ေထာက္ကာ သူေယာင္မယ္ သူေယာင္ေတာ ဟူသည္ အမွန္တကယ္ရွိေႀကာင္း မွတ္သားသင္႔ပါသည္။
အ႐ွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
စိတ္၀င္စားသူ
သူေယာင္မယ္ အေၾကာင္းကုိ ပိဋကတ္စာေပတြင္ အလမၺဳသာဇာတ္ အ႒ကထာ၌သာ ေတြ႕ဖူး၏။ အလမၺဳသာဇာတ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာဤသုိ႔ျဖစ္၏။
ဗာရာဏသီျပည္တြင္ျဗဟၼဒတ္မင္း စုိးစံစဥ္ ဘုရားေလာင္းသည္ ကာသိတုိင္းတြင္ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ အ႐ြယ္
ေရာက္ကား အတတ္ ပညာစံုေသာအခါ၌ ရေသ႔၀တ္ကာ ေတာ၌ေေနေလ၏။ တေန႔တြင္ သမင္မ
တစ္ေကာင္သည္- ဘုရားအေလာင္းရေသ႔ က်င္ငယ္စြန္႔ရာ အရပ္၌ သုတ္ေရႏွင့္ ေရာေသာျမတ္ကုိ စားမိကာ ကုိယ္၀န္တည္ေလ၏။ ထုိအခါမွစ၍ ရေသ႔၏ ေက်ာင္းနားမွ မခြါေတာ့ေပ။
ေနာင္အခါ လူသားကေလးငယ္ကုိ ေမြးဖြားေလ၏။ ဘုရားအေလာင္းသည္ ထိုသူငယ္ကုိ သားဟူေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ေမြးျမဴလ်က္ `ဣသိသိဂၤ´ ဟု အမည္ေပးထား၏။ ဘုရားေလာင္းသည္ `ဣသိသိဂၤ´ သိၾကားနားလည္ေသာ အ႐ြယ္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ရေသ႔၀တ္ေပးထား၏။ အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေနၿပီ- ျဖစ္ေသာ ဘုရားေလာင္း ရေသ႔သည္ ရေသ႔ငယ္ေလးကို နာရိ၀န- မည္ေသာ သူေယာင္မယ္ေတာသို႔ ေခၚသြား၍ `တာတ ဣမသၼႎ ဟိမ၀ေႏၲ ဣေမဟိ ပုေပၹဟိ သဒိသာ ဣတၳိေယာ နာမ ေဟာႏၲိ၊ ( ခ်စ္သား ဤဟိမ၀ႏၲာ၌ - ဤပန္းတို႔ႏွင့္ တူကုန္ေသာ ဣတၳိယ-ေခၚ မိန္မတို႔ ႐ွိကုန္၏။) တာ အတၱေနာ ၀သံ ဂေတ မဟာ၀ိနာသံ ပါေပႏၲိ၊ ( ထုိမိန္းမတုိ႔သည္ မိမိအလုိသုိ႔ လုိက္ေသာသူတို႔ကုိ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေစၾကကုန္၏။)
န တာသံ ၀သံ နာမ ဂႏၲံဳ ၀ဋၬတိ၊ (ထိုမိန္းမတို႔၏ အလိုသုိ႔ လုိက္ပါျခင္းငွါ မသင့္။) ဟု ဆံုးမစကားေျပာၾကားကာ ေနာင္ေသာအခါ ကြယ္လြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေရာက္ေလ၏။
ဣသိသိဂၤရေသ႔လည္း ရ႐ွိထားေသာ စ်ာန္ကုိကစားရင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေလရာ သိၾကားမင္း၏ ဗိမာန္ပင္ တုန္လႈပ္ေလ၏။ သိၾကားမင္းသည္ စံုစမ္းဆင္ျခင္၍ ထုိရေသ့၏ သီလတန္ခိုးေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ `ငါ႔ေနရာကို လိုခ်င္လုိ႔မ်ားလား´ ဟု ယံုမွားသံသယျဖင့္ ေၾကာက္႐ြံလွသျဖင့္ အလမၺဳသာ မည္ေသာ နတ္သမီးကုိ ေစလႊတ္၍ ထုိ ဣသိသိဂၤ ရေသ႔၏ သီလကုိ ဖ်က္ဆီးေလ၏။
မိန္းမႏွင့္တူတာဆုိလို႔ ကမလာ-ဟူေသာ သူေယာင္မယ္ႏြယ္ပြင့္ ကိုသာျမင္ဖူးေသာ ဣသိသိဂၤရေသ့အဖို႔ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ မာယာညႊတ္ကြင္းသို႔ အလြယ္တကူပင္ သက္ဆင္းမိေလ၏။ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏ အထိအေတြ႕မွာ မူးေမ့ကာ စ်ာန္တရားတို႔လည္း ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရ၏။ သတိရ၍ အျဖစ္အပ်က္- အေၾကာင္းစံုကို သိ႐ွိဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာအခါ ဖခင္ႀကီး တခ်ိန္က ဆံုးမခဲ့သည္ကုိ နားမေထာင္မိခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ေနာင္တရမိေလ၏။ ကာမရာဂကို ပယ္၍ စ်ာန္ကုိလည္း တဖန္ျဖစ္ေစႏိုင္ခဲ့၏။
( ဇာတက ႒- ၅- ၁၆၁)
ဤဇာတ္ေတာ္၌ပါေသာ ကမလာ ၀ုစၥတိ နာရီပုပၹလတာ- ဟူေသာဖြင့္ဆိုခ်က္အရ သူေယာင္မယ္- ဟူသည္ အပင္မွသီးေသာ အသီးမ်ဳိးမဟုတ္၊ အႏြယ္မွျဖစ္ေသာ အပြင့္တစ္မ်ဳိးဟု မွတ္အပ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သတပဒိက ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာက်မ္း၌ မန္လည္ဆရာေတာ္က-
`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလိုလွတယ္လုိ႔၊ ဆုိၾကစကား။ ျမတ္ဘုန္းၾကြယ္၊ ပင္ေစာက္အႏြယ္ႏွင့္၊ သူေယာင္မယ္ ႐ႈမၿငီးငယ္တုိ႔၊ သီးပြင့္ေလလား။´ ဟု ေမးအပ္ေသာအေမးကုိ မင္းကြန္းဆရာေတာ္က-
`ေ႐ႊသူေယာင္၊ မတူေအာင္ လူလုိလွတယ္လို႔၊ ဆိုၾကစကား။ သူေယာင္မယ္၊ အလွသူၾကြယ္လို႔၊ ကမလာႏြယ္ ေခါင္အညြတ္မွာ၊ ျမဴးကြန္႔ဟန္ အလြန္တင့္တယ္၊ ပန္းပြင့္မွတ္သား။´ ဟု ေျဖၾကားေတာ္မႈပါသည္။ ( အ႒စတၱာလီသမ ပုစၧာႏွင့္ ၀ိသဇၨနာ)
သမႏၲစကၡဳ ဒီပနီက်မ္း ( န၀မတြဲ) ၁၅၅= ပုစၧာ ၀ိသဇၨနာ (စာ- ၅၉၆)၌လည္း ထုိသူေယာင္အေၾကာင္းအရာ
လာ႐ွိ၏။သူေယာင္ေတာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပိုမိုျပည့္စံုစြာ သိရေသာက်မ္းမွာ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္၏ မဟာ၀င္ ၀တၳဳျဖစ္၏။ ထိုမဟာ၀င္ ၀တၱဳက်မ္းမွ ဇမၺဳဒီပစာတမ္းတြင္- ` သူေယာင္ေတာ ဟူရာ၌´ ပါဠိတြင္ (နရ၀နံ) ဟူ၍႐ွိသည္။ ျမန္မာျပန္ေသာ္ လူ႐ုပ္ပုံသ႑ာန္ သီးေသာ ေတာဟု ဆုိသည္။
ထိုေတာ၌ သစ္ပင္မွျဖစ္ေသာ အသီးတုိ႔သည္ ဆယ့္ငါးႏွစ္႐ြယ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္႐ြယ္ခန္႔ရွိေသာ မိန္းမငယ္ ေယာက်္ားငယ္ကဲ့သုိ႔ တင့္တယ္ေသာ မိန္းမသ႑ာန္၊ ေယာက်္ား သ႑ာန္ခ်ည္း သီးကုန္သည္။ ဦးစြန္းေနရာမွ အညွာတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ တဲြရရြဲဆဲြလ်က္သာ တည္ကုန္၏။ ေလခတ္ေသာအခါ ကခုန္ ျမဴးထူးဘိ သကဲသုိ႔လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးသည္ တစ္ဦးအား ပိုက္ႏႊဲဖက္ရမ္းဘိ သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း ျဖစ္ကုန္၏။
ထိုသူေယာင္ေတာဌာနသုိ႔ ရာဂမကင္းေသးေသာ စ်ာနလာဘီ ေဇာ္ဂ်ီရေသ့တို႔ ေရာက္၍ျမင္ရလွ်င္ ႐ႊင္လန္းတပ္မက္ေသာ ရာဂစိတ္သည္ ႏွိပ္နယ္၍ မရေအာင္ျဖစ္ရာ၏။ ရာဂကင္းၿပီးေသာ ရဟႏၲာအ႐ွင္ျမတ္တို႔ေသာ္မွလည္း ထိုအသီးတို႔၏ ပုံသ႑ာန္ကုိျမင္လွ်င္ ႐ႊင္လန္းရယ္ျမဴးမိ၏။ - ထိုအသီးတို႔ မွည့္ရင့္ေသာအခါ ငွတ္တို႔သာလွ်င္ စားကုန္၏။ ငွက္စားၿပီး၍ စြန္႔ပစ္ေသာ အေစ့တို႔၏ ရနံ႔သည္ သုသာန္ျပင္ကဲ့သုိ႔ စက္ဆုတ္ဖြယ္႐ွိသတည္း။´စသည္ျဖင့္ လာ႐ွိပါသည္။ဤသည္ကို ေထာက္ကာ သူေယာင္မယ္ သူေယာင္ေတာ ဟူသည္ အမွန္တကယ္ရွိေႀကာင္း မွတ္သားသင္႔ပါသည္။
အ႐ွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
Friday, April 23, 2010
ကြ်ဲ ႏြားမ်ား လွဴေကာင္းပါသလား
(က) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊... တပည့္ေတာ္တို႕ အိမ္က ႏြားတစ္ယွဥ္းကို ရြာကေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ရြာအနီးအနား အလွဴအတန္း သြားလာရင္ လုိက္ပို႕ဘို႕ လွဴဒါန္းထားပါ
တယ္ဘုရား။ အကုသိုလ္မ်ား ျဖစ္ေနျပီလား ဘုရား။
ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ)
အလွဴဒါန ( ၁၀ ) မ်ိဳးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ကိုမ်ိဳးက ေမးလာတာမို႔ ရွင္းလင္းေအာင္ မေၿဖေပးရင္ၿဖင္႔ စိတ္
မေကာင္းၿဖစ္ၿပီး အၿပစ္ၿဖစ္မွာ စိုးရိမ္မိပါတယ္၊ ဒီရက္ပိုင္းမွာလဲ နည္းနည္း လုပ္စရာေလးေတြ ေပၚလာ
တာေႀကာင္႔ ခ်က္ခ်င္း မေၿဖဆိုေပးနိုင္တာ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
(၁) သမဇၨဒါန- အၿငိမ္႔မင္းသား မင္းသမီး ၿပဇာတ္၊ ဆိုင္း၀ိုင္း ဇာတ္ပြဲတို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၂) မဇၨဒါန- ေသရည္အရက္ ဘီယာကို လွဴဒါန္းၿခင္း၊
(၃) ဣတၳိဒါန- ပုဂံေခတ္ အရည္းႀကီးတို႔အား လွဴသလို မိန္းမကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၄) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၅) စိတၱကမၼ ဒါန- ကာမဂုဏ္စိတ္ကုိနိွဳးဆြေပးေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္၊ စသည္ေပးလွဴၿခင္း၊
(၆) သတၳ ဒါန- ဒုတ္ ဒါး ေသနတ္ စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းစသည္ ေပးလွဴၿခင္း၊
(၇) ၀ိသ ဒါန- ေသေစနိုင္ေသာ အဆိပ္၊ ေဆးၿပား ေဆးပုလင္း စသည္ေပးလွဴၿခင္း ( သတၱ၀ါတို႔ပ်က္စီးေစရန္၊ )
(၈) သခၤလိက ဒါန-လက္ထိပ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၉) ကုကၠဋ သူကရ ဒါန- ၾကက္ ၀က္ ေခြးစေသာ သားေကာင္တို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၁၀) တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ။ယခုေခတ္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ၿဖင္႔ စားရင္းအင္းမ်ားကို လိမ္လည္ေပးၿခင္း၊
မိလိႏၵပဥႇာ။ ပါ။ ၂၂၇။
အထက္ပါ ဒါန ဆယ္မ်ိဳးဟာ အရွင္နာဂေသန ( အရွင္နာဂသိန္ ) ကေန မိလိႏၵမင္းႀကီးကို ေမးလို႔ မင္းႀကီးက ေၿဖဆိုတဲ႔ ဒါန လို႔ မသတ္မွတ္နိုင္တဲ႔ ( အဒါန သမၼတ ) အလွဴေတြပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ အလွဴရွင္မ်ား ႀကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ အၿမင္ ရွင္းေစဖို႔ မိလိႏၵ အေမးအေၿဖ ေတြထဲက သက္ဆိုင္တဲ႔ စာေလးေတြကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္၊
မေထရ္ - မင္းႀကီး ေလာကမွာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ေရာက္လာလို႔ မေပးလွဴေကာင္းတဲ႔ ပစၥည္းရယ္လို႔ ရွိပါသလား -
မင္းႀကီး - မရွိပါဘူးဘုရား၊ အလွဴရွင္က ႀကည္ညိဳစိတ္ ရွိတယ္ဆိုရင္ ဆြမ္း ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ ေနစရာ အိပ္ရာ အခင္း၊ အိမ္ေစမိန္းမ အိမ္ေစေယာက်ား၊ လယ္ ယာ၊ ေၿခေထာက္ နွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ ႀကက္ ငွက္စသည္၊ ေၿခေထာက္ ၄ ေခ်ာင္းရွိေသာ ကြ်ဲ ႏြား မ်ား၊ ၀တၳဳေငြ တရာ တေထာင္ တသိန္း စသည္နွင္႔ အခ်ိဳ႕မ်ား ကိုယ္႔ရဲ႕ မင္းစီးစိမ္ နဲ႔ အသက္ကိုေတာင္ ေပးလွဴႀကပါတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ မလွဴေကာင္းတဲ႔ ပစၥည္းရယ္လို႔ေတာ႔ မရွိပါဘူးဘုရား၊
မင္းႀကီးရဲ႕ စကားကို အရွင္နာဂသိန္မေထရ္ကလဲ ေထာက္ခံခဲ႔တဲ႔အတြက္ ၀တၳဳေငြ စသည္မွာလဲ အပ္စပ္ေအာင္ လွဴရင္ၿဖင္႔ အလွဴခံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္၊
၀ိနည္း မဟာ၀ါ စမၼကၡႏၶက ယာနာဒိ ပဋိေကၡပ အခန္းမွာ ႏြားထီး တပ္ထားၿပီး ေယာက်ၤား ေမာင္းတဲ႔ လွည္းၿဖစ္ရင္ စီးေကာင္းပါတယ္၊ ဒါကလဲ ဂိလာန အတြက္ပါပဲ ၊ ဂိလာန မဟုတ္ပဲ စီးရင္ေတာ႔ အာပတ္အေသးစား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင္႔ပါတယ္၊ ဘိကၡဳနီမ်ားအတြက္ စူဠ၀ါပါဠိေတာ္ ဘိကၡဳနီခႏၶက တတိယဘာဏ၀ါရ မွာ ဂိလာန ဘိကၡဳနီအတြက္ ႏြားထီး ႏြားမ မေရြးပဲ အဆင္ေၿပသလို စီးနိုင္ သြားလာနိင္ပါသတဲ႔၊
တကယ္တမ္း ႀကည္႔၇င္ေတာ႔ ဥသဘဒါန ဆိုတာ ႏြားလားဥသဘ ကို ဆိုလိုပါတယ္၊ ဇာတ္ေတာ္ေတြမွာ ပါတဲ႔ ႏြားလားဥသဘေတြဟာ ပစၥည္းအၿပည္႔တင္ထားတဲ႔ လွည္းအစီးေပါင္း တစ္ရာ ကို ( ယခုေခတ္ ရထားတြဲမ်ားလို ) တစ္ဆက္တည္း ဆက္ထားၿပီး တစ္ေကာင္တည္း ရုန္းၿပီး ဆြဲနို္င္ပါသတဲ႔၊ အဲဒီ ႏြားလားဥသဘေတြဟာလဲ ၀ိသာခါ အနာထပိဏ္ သူေ႒ူးတို႔လို ဘုန္းကံ ႀကီးမားၿပီး ေရွးကုသိုလ္ကံ ေကာင္းသူမ်ားသာ ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါတယ္၊ ဥသဘဒါန ဆုိတာ အဲဒီလို ႏြားမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ ဥသဘဒါန အရ ယခုေခတ္ ႏြားမ်ားကို ဆိုလိုဟန္ မတူပါဘူး၊ အဲဒီအတြက္လဲ သံသယ ကင္းကင္းနဲ႔ ၀မ္းေၿမာက္နိုင္ပါတယ္၊
ပရိ၀ါရပါဠိေတာ္မွာေတာ႔ မဇၹဒါန သမဇၨဒါန ဣတိၳဒါန ဥသဘဒါန စိတၱကမၼဒါန တို႔ကို ဒါနလို႔ မသတ္မွတ္ေႀကာင္း ၅ မ်ိဳးသာ ၿပထားပါတယ္၊
ယခုေခတ္ သာမာန္ ႏြားမ်ားမွာ ေၿပာစရာ တခုပဲ ရွိပါတယ္၊ ဒါကလဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ၀ိနည္းစည္းကမ္းပါ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ႏြားလွည္း မစီးရ၊ တိရိစၦာန္မ်ားကို ညွင္းဆဲရာ ေရာက္တယ္၊ စက္နဲ႔ေမာင္းတဲ႔ ယာဥ္ဆိုရင္ ဘာမဆို စီးနိုင္တယ္ လို႔ ၿမတ္စြာဘုရားက သိကၡာပုဒ္ ပညတ္ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္၊
ဘာေႀကာင္႔လဲ ဆုိေတာ႔ အိႏိၵယေဒသ မွာ ႏြားေတြ ကြ်ဲေတြကို ေက်းဇူးရွင္ ထမင္းရွင္ ဆုိၿပီး လူေတြက သိပ္အေလးထား ဆက္ဆံႀကပါတယ္၊ တကယ္လို႔မ်ား ႏြားတစ္ေကာင္ ကားလမ္းေပၚ ၿဖတ္သြားရင္ အဲဒီႏြား လမ္းတဖက္ကို မေရာက္မခ်င္း သြားလာ ေနသမွ် ကားႀကီး ကားငယ္ ဆုိင္ကယ္ အားလုံး ရပ္တန္႔ေပးရပါတယ္၊ ႏြားမွ မဟုတ္ပဲ အၿခား တိရိစၦာန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ ေဘးမဲ႔ ေပးထားၿပီး အဲဒီဓေလ႔ဟာ ၿမတ္စြာဘုရား ပြင္႔ေတာ္မမူခင္ အခ်ိန္ကေန ယေန႔ေခတ္အထိ ရွိေနဆဲလို႔ သိရပါတယ္၊
( ခ ) ဆယ္ခုေၿမာက္ တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ ကို ရွင္းပါအုံးမည္၊
ဒီအသုံးအႏွုံးကေတာ႔ ေရွးေခတ္အခါက ကတၱားခ်ိန္ခြင္ေတြ ဘာေတြ မေပၚေပါက္ေသးတာေႀကာင္႔ စပါး၊ နွမ္း ၊ ပဲမ်ိဳးစုံ ဆန္ စသည္ကို တင္ေတာင္း၊ ၿပည္ေတာင္း ၊ နို႔ဆီခြက္ စသည္ၿဖင္႔ ခ်င္႔တြယ္ႀကေလ႔ရွိပါတယ္၊ အခုမွသာ ကတၱားေပၚတင္ၿပီး လြယ္လြယ္ကူကူ ခ်င္တြယ္နိုင္ႀကတာပါ၊ ေရွးတုံးကေတာ႔ ဆန္တင္းေပါင္း ၁၀၀ ဆိုရင္ ေန႔တ၀က္ ၆ နာရီနီးပါးမွ် အႀကိမ္ေပါင္း ၁၀၀ ထည္႔ၿပီး တြက္ရပါတယ္၊
ေနာက္တမ်ိဳးအေနနဲ႔ တစ္ပိႆာ၊ ၅၀ သား၊ ၂၅ က်ပ္သား( အစိတ္သား လို႔လဲ ေခၚပါတယ္၊ ) တဆယ္သား စသည္အေခၚအေ၀ၚေတြနဲ႔ ခ်ိန္ခြင္မွာ ခ်ိန္ၿပီး သုံးေနႀကတာပါ၊ ဒါကလဲ စာေရးသူအထင္အရ ၿမန္မာၿပည္တေနရာထဲသာ သုုံးနွဳံးေနဆဲလို႔ ယူဆပါတယ္၊ အၿခားနိုင္ငံေတြမွာလို ကီလိုဂရမ္ နဲ႔ သုံးတာ မရွိေသးပါဘူး၊ တခါတေလ စာေရးသူတို႔ ေစ်း၀ယ္ရင္ တစ္ကီလိုဂရမ္ ဆိုရင္ ၿမန္မာၿပည္မွာလို တပိႆာေလာက္မ်ား ရွိေနမလား လို႔ တြက္ရတာ အေမာပါပဲ၊ ေတြးေတြးၿပီးလဲ ၿပဳံးမိပါရဲ႕၊ ( တစ္ကီလိုဂရမ္ ကို ၆၀ သား ရွိပါသတဲ႔ )
တုလာကူဋ - ခ်ိန္ စဥ္းလဲ -( ခ်ိန္ခြင္ ၿဖင္႔ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္ၿခင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္း ) ( ဥပမာ ) ႀကက္သြန္ တပိႆာ ကို ကိုယ္က ၀ယ္ရင္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ပိုမိုသာေစၿပီး ၿပန္ေရာင္းရင္ ေတာ႔ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ေလ်ာ႔ေစတာမ်ိဳးကို ခ်ိန္စဥ္းလဲ လို႔ ေခၚပါတယ္၊ အဒိႏၷာဒါန အေသးစား ေပါ႔၊
မာန ကူဋ - တင္းစဥ္းလဲ ( တင္းေတာင္းၿဖင္႔ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္ၿခင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္း ) သူကေတာ႔ အႀကီးစား သူခိုးေပါ႔၊ အထက္ကအတိုင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္းေႀကာင္႔ အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္ကံ ထုိက္ပါတယ္၊
ဆုိလိုတာက ရဟန္းသံဃာအတြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြက္ ကိုယ္က အက်ိဳးေဆာင္ေပးတဲ႔အေနနဲ႔ အဲဒီလို မမွန္မကန္ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ေပးတယ္ ၊ ယခုေခတ္မွာေတာ႔ ဂဏန္းေပါင္းစက္ထဲက တသိန္း ကို တသိန္းခြဲ လို႔ မွားယြင္းရိုက္ထည္႔ေပးတာမ်ိုးကို မလွဴေကာင္းပါဘူး၊ ဒါန မမည္ပါဘူး၊ အကုသိုလ္ၿဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ဒါန မ်ိဳးေတြကိုလဲ ေရွာင္ႀကဥ္နို္င္ပါေစလို႔ တိုက္တြန္းရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ ။
က်မ္းကိုးစာရင္း -
မိလိႏၵပဥွာပါဠိ
မဟာ၀ါပါဠိေတာ္၊
စူဠ၀ါပါဠိေတာ္၊
ပရိ၀ါ ပါဠိေတာ္၊
တယ္ဘုရား။ အကုသိုလ္မ်ား ျဖစ္ေနျပီလား ဘုရား။
ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ)
အလွဴဒါန ( ၁၀ ) မ်ိဳးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ကိုမ်ိဳးက ေမးလာတာမို႔ ရွင္းလင္းေအာင္ မေၿဖေပးရင္ၿဖင္႔ စိတ္
မေကာင္းၿဖစ္ၿပီး အၿပစ္ၿဖစ္မွာ စိုးရိမ္မိပါတယ္၊ ဒီရက္ပိုင္းမွာလဲ နည္းနည္း လုပ္စရာေလးေတြ ေပၚလာ
တာေႀကာင္႔ ခ်က္ခ်င္း မေၿဖဆိုေပးနိုင္တာ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
(၁) သမဇၨဒါန- အၿငိမ္႔မင္းသား မင္းသမီး ၿပဇာတ္၊ ဆိုင္း၀ိုင္း ဇာတ္ပြဲတို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၂) မဇၨဒါန- ေသရည္အရက္ ဘီယာကို လွဴဒါန္းၿခင္း၊
(၃) ဣတၳိဒါန- ပုဂံေခတ္ အရည္းႀကီးတို႔အား လွဴသလို မိန္းမကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၄) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၅) စိတၱကမၼ ဒါန- ကာမဂုဏ္စိတ္ကုိနိွဳးဆြေပးေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္၊ စသည္ေပးလွဴၿခင္း၊
(၆) သတၳ ဒါန- ဒုတ္ ဒါး ေသနတ္ စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းစသည္ ေပးလွဴၿခင္း၊
(၇) ၀ိသ ဒါန- ေသေစနိုင္ေသာ အဆိပ္၊ ေဆးၿပား ေဆးပုလင္း စသည္ေပးလွဴၿခင္း ( သတၱ၀ါတို႔ပ်က္စီးေစရန္၊ )
(၈) သခၤလိက ဒါန-လက္ထိပ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၉) ကုကၠဋ သူကရ ဒါန- ၾကက္ ၀က္ ေခြးစေသာ သားေကာင္တို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၁၀) တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ။ယခုေခတ္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ၿဖင္႔ စားရင္းအင္းမ်ားကို လိမ္လည္ေပးၿခင္း၊
မိလိႏၵပဥႇာ။ ပါ။ ၂၂၇။
အထက္ပါ ဒါန ဆယ္မ်ိဳးဟာ အရွင္နာဂေသန ( အရွင္နာဂသိန္ ) ကေန မိလိႏၵမင္းႀကီးကို ေမးလို႔ မင္းႀကီးက ေၿဖဆိုတဲ႔ ဒါန လို႔ မသတ္မွတ္နိုင္တဲ႔ ( အဒါန သမၼတ ) အလွဴေတြပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ အလွဴရွင္မ်ား ႀကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ အၿမင္ ရွင္းေစဖို႔ မိလိႏၵ အေမးအေၿဖ ေတြထဲက သက္ဆိုင္တဲ႔ စာေလးေတြကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္၊
မေထရ္ - မင္းႀကီး ေလာကမွာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ေရာက္လာလို႔ မေပးလွဴေကာင္းတဲ႔ ပစၥည္းရယ္လို႔ ရွိပါသလား -
မင္းႀကီး - မရွိပါဘူးဘုရား၊ အလွဴရွင္က ႀကည္ညိဳစိတ္ ရွိတယ္ဆိုရင္ ဆြမ္း ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ ေနစရာ အိပ္ရာ အခင္း၊ အိမ္ေစမိန္းမ အိမ္ေစေယာက်ား၊ လယ္ ယာ၊ ေၿခေထာက္ နွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ ႀကက္ ငွက္စသည္၊ ေၿခေထာက္ ၄ ေခ်ာင္းရွိေသာ ကြ်ဲ ႏြား မ်ား၊ ၀တၳဳေငြ တရာ တေထာင္ တသိန္း စသည္နွင္႔ အခ်ိဳ႕မ်ား ကိုယ္႔ရဲ႕ မင္းစီးစိမ္ နဲ႔ အသက္ကိုေတာင္ ေပးလွဴႀကပါတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ မလွဴေကာင္းတဲ႔ ပစၥည္းရယ္လို႔ေတာ႔ မရွိပါဘူးဘုရား၊
မင္းႀကီးရဲ႕ စကားကို အရွင္နာဂသိန္မေထရ္ကလဲ ေထာက္ခံခဲ႔တဲ႔အတြက္ ၀တၳဳေငြ စသည္မွာလဲ အပ္စပ္ေအာင္ လွဴရင္ၿဖင္႔ အလွဴခံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္၊
၀ိနည္း မဟာ၀ါ စမၼကၡႏၶက ယာနာဒိ ပဋိေကၡပ အခန္းမွာ ႏြားထီး တပ္ထားၿပီး ေယာက်ၤား ေမာင္းတဲ႔ လွည္းၿဖစ္ရင္ စီးေကာင္းပါတယ္၊ ဒါကလဲ ဂိလာန အတြက္ပါပဲ ၊ ဂိလာန မဟုတ္ပဲ စီးရင္ေတာ႔ အာပတ္အေသးစား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင္႔ပါတယ္၊ ဘိကၡဳနီမ်ားအတြက္ စူဠ၀ါပါဠိေတာ္ ဘိကၡဳနီခႏၶက တတိယဘာဏ၀ါရ မွာ ဂိလာန ဘိကၡဳနီအတြက္ ႏြားထီး ႏြားမ မေရြးပဲ အဆင္ေၿပသလို စီးနိုင္ သြားလာနိင္ပါသတဲ႔၊
တကယ္တမ္း ႀကည္႔၇င္ေတာ႔ ဥသဘဒါန ဆိုတာ ႏြားလားဥသဘ ကို ဆိုလိုပါတယ္၊ ဇာတ္ေတာ္ေတြမွာ ပါတဲ႔ ႏြားလားဥသဘေတြဟာ ပစၥည္းအၿပည္႔တင္ထားတဲ႔ လွည္းအစီးေပါင္း တစ္ရာ ကို ( ယခုေခတ္ ရထားတြဲမ်ားလို ) တစ္ဆက္တည္း ဆက္ထားၿပီး တစ္ေကာင္တည္း ရုန္းၿပီး ဆြဲနို္င္ပါသတဲ႔၊ အဲဒီ ႏြားလားဥသဘေတြဟာလဲ ၀ိသာခါ အနာထပိဏ္ သူေ႒ူးတို႔လို ဘုန္းကံ ႀကီးမားၿပီး ေရွးကုသိုလ္ကံ ေကာင္းသူမ်ားသာ ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါတယ္၊ ဥသဘဒါန ဆုိတာ အဲဒီလို ႏြားမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ ဥသဘဒါန အရ ယခုေခတ္ ႏြားမ်ားကို ဆိုလိုဟန္ မတူပါဘူး၊ အဲဒီအတြက္လဲ သံသယ ကင္းကင္းနဲ႔ ၀မ္းေၿမာက္နိုင္ပါတယ္၊
ပရိ၀ါရပါဠိေတာ္မွာေတာ႔ မဇၹဒါန သမဇၨဒါန ဣတိၳဒါန ဥသဘဒါန စိတၱကမၼဒါန တို႔ကို ဒါနလို႔ မသတ္မွတ္ေႀကာင္း ၅ မ်ိဳးသာ ၿပထားပါတယ္၊
ယခုေခတ္ သာမာန္ ႏြားမ်ားမွာ ေၿပာစရာ တခုပဲ ရွိပါတယ္၊ ဒါကလဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ၀ိနည္းစည္းကမ္းပါ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ႏြားလွည္း မစီးရ၊ တိရိစၦာန္မ်ားကို ညွင္းဆဲရာ ေရာက္တယ္၊ စက္နဲ႔ေမာင္းတဲ႔ ယာဥ္ဆိုရင္ ဘာမဆို စီးနိုင္တယ္ လို႔ ၿမတ္စြာဘုရားက သိကၡာပုဒ္ ပညတ္ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္၊
ဘာေႀကာင္႔လဲ ဆုိေတာ႔ အိႏိၵယေဒသ မွာ ႏြားေတြ ကြ်ဲေတြကို ေက်းဇူးရွင္ ထမင္းရွင္ ဆုိၿပီး လူေတြက သိပ္အေလးထား ဆက္ဆံႀကပါတယ္၊ တကယ္လို႔မ်ား ႏြားတစ္ေကာင္ ကားလမ္းေပၚ ၿဖတ္သြားရင္ အဲဒီႏြား လမ္းတဖက္ကို မေရာက္မခ်င္း သြားလာ ေနသမွ် ကားႀကီး ကားငယ္ ဆုိင္ကယ္ အားလုံး ရပ္တန္႔ေပးရပါတယ္၊ ႏြားမွ မဟုတ္ပဲ အၿခား တိရိစၦာန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ ေဘးမဲ႔ ေပးထားၿပီး အဲဒီဓေလ႔ဟာ ၿမတ္စြာဘုရား ပြင္႔ေတာ္မမူခင္ အခ်ိန္ကေန ယေန႔ေခတ္အထိ ရွိေနဆဲလို႔ သိရပါတယ္၊
( ခ ) ဆယ္ခုေၿမာက္ တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ ကို ရွင္းပါအုံးမည္၊
ဒီအသုံးအႏွုံးကေတာ႔ ေရွးေခတ္အခါက ကတၱားခ်ိန္ခြင္ေတြ ဘာေတြ မေပၚေပါက္ေသးတာေႀကာင္႔ စပါး၊ နွမ္း ၊ ပဲမ်ိဳးစုံ ဆန္ စသည္ကို တင္ေတာင္း၊ ၿပည္ေတာင္း ၊ နို႔ဆီခြက္ စသည္ၿဖင္႔ ခ်င္႔တြယ္ႀကေလ႔ရွိပါတယ္၊ အခုမွသာ ကတၱားေပၚတင္ၿပီး လြယ္လြယ္ကူကူ ခ်င္တြယ္နိုင္ႀကတာပါ၊ ေရွးတုံးကေတာ႔ ဆန္တင္းေပါင္း ၁၀၀ ဆိုရင္ ေန႔တ၀က္ ၆ နာရီနီးပါးမွ် အႀကိမ္ေပါင္း ၁၀၀ ထည္႔ၿပီး တြက္ရပါတယ္၊
ေနာက္တမ်ိဳးအေနနဲ႔ တစ္ပိႆာ၊ ၅၀ သား၊ ၂၅ က်ပ္သား( အစိတ္သား လို႔လဲ ေခၚပါတယ္၊ ) တဆယ္သား စသည္အေခၚအေ၀ၚေတြနဲ႔ ခ်ိန္ခြင္မွာ ခ်ိန္ၿပီး သုံးေနႀကတာပါ၊ ဒါကလဲ စာေရးသူအထင္အရ ၿမန္မာၿပည္တေနရာထဲသာ သုုံးနွဳံးေနဆဲလို႔ ယူဆပါတယ္၊ အၿခားနိုင္ငံေတြမွာလို ကီလိုဂရမ္ နဲ႔ သုံးတာ မရွိေသးပါဘူး၊ တခါတေလ စာေရးသူတို႔ ေစ်း၀ယ္ရင္ တစ္ကီလိုဂရမ္ ဆိုရင္ ၿမန္မာၿပည္မွာလို တပိႆာေလာက္မ်ား ရွိေနမလား လို႔ တြက္ရတာ အေမာပါပဲ၊ ေတြးေတြးၿပီးလဲ ၿပဳံးမိပါရဲ႕၊ ( တစ္ကီလိုဂရမ္ ကို ၆၀ သား ရွိပါသတဲ႔ )
တုလာကူဋ - ခ်ိန္ စဥ္းလဲ -( ခ်ိန္ခြင္ ၿဖင္႔ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္ၿခင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္း ) ( ဥပမာ ) ႀကက္သြန္ တပိႆာ ကို ကိုယ္က ၀ယ္ရင္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ပိုမိုသာေစၿပီး ၿပန္ေရာင္းရင္ ေတာ႔ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ေလ်ာ႔ေစတာမ်ိဳးကို ခ်ိန္စဥ္းလဲ လို႔ ေခၚပါတယ္၊ အဒိႏၷာဒါန အေသးစား ေပါ႔၊
မာန ကူဋ - တင္းစဥ္းလဲ ( တင္းေတာင္းၿဖင္႔ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္ၿခင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္း ) သူကေတာ႔ အႀကီးစား သူခိုးေပါ႔၊ အထက္ကအတိုင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္းေႀကာင္႔ အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္ကံ ထုိက္ပါတယ္၊
ဆုိလိုတာက ရဟန္းသံဃာအတြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြက္ ကိုယ္က အက်ိဳးေဆာင္ေပးတဲ႔အေနနဲ႔ အဲဒီလို မမွန္မကန္ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ေပးတယ္ ၊ ယခုေခတ္မွာေတာ႔ ဂဏန္းေပါင္းစက္ထဲက တသိန္း ကို တသိန္းခြဲ လို႔ မွားယြင္းရိုက္ထည္႔ေပးတာမ်ိုးကို မလွဴေကာင္းပါဘူး၊ ဒါန မမည္ပါဘူး၊ အကုသိုလ္ၿဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ဒါန မ်ိဳးေတြကိုလဲ ေရွာင္ႀကဥ္နို္င္ပါေစလို႔ တိုက္တြန္းရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ ။
က်မ္းကိုးစာရင္း -
မိလိႏၵပဥွာပါဠိ
မဟာ၀ါပါဠိေတာ္၊
စူဠ၀ါပါဠိေတာ္၊
ပရိ၀ါ ပါဠိေတာ္၊
ကြ်ဲ ႏြားမ်ား လွဴေကာင္းပါသလား
(က) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊... တပည့္ေတာ္တို႕ အိမ္က ႏြားတစ္ယွဥ္းကို ရြာကေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ရြာအနီးအနား အလွဴအတန္း သြားလာရင္ လုိက္ပို႕ဘို႕ လွဴဒါန္းထားပါ
တယ္ဘုရား။ အကုသိုလ္မ်ား ျဖစ္ေနျပီလား ဘုရား။
ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ)
အလွဴဒါန ( ၁၀ ) မ်ိဳးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ကိုမ်ိဳးက ေမးလာတာမို႔ ရွင္းလင္းေအာင္ မေၿဖေပးရင္ၿဖင္႔ စိတ္
မေကာင္းၿဖစ္ၿပီး အၿပစ္ၿဖစ္မွာ စိုးရိမ္မိပါတယ္၊ ဒီရက္ပိုင္းမွာလဲ နည္းနည္း လုပ္စရာေလးေတြ ေပၚလာ
တာေႀကာင္႔ ခ်က္ခ်င္း မေၿဖဆိုေပးနိုင္တာ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
(၁) သမဇၨဒါန- အၿငိမ္႔မင္းသား မင္းသမီး ၿပဇာတ္၊ ဆိုင္း၀ိုင္း ဇာတ္ပြဲတို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၂) မဇၨဒါန- ေသရည္အရက္ ဘီယာကို လွဴဒါန္းၿခင္း၊
(၃) ဣတၳိဒါန- ပုဂံေခတ္ အရည္းႀကီးတို႔အား လွဴသလို မိန္းမကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၄) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၅) စိတၱကမၼ ဒါန- ကာမဂုဏ္စိတ္ကုိနိွဳးဆြေပးေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္၊ စသည္ေပးလွဴၿခင္း၊
(၆) သတၳ ဒါန- ဒုတ္ ဒါး ေသနတ္ စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းစသည္ ေပးလွဴၿခင္း၊
(၇) ၀ိသ ဒါန- ေသေစနိုင္ေသာ အဆိပ္၊ ေဆးၿပား ေဆးပုလင္း စသည္ေပးလွဴၿခင္း ( သတၱ၀ါတို႔ပ်က္စီးေစရန္၊ )
(၈) သခၤလိက ဒါန-လက္ထိပ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၉) ကုကၠဋ သူကရ ဒါန- ၾကက္ ၀က္ ေခြးစေသာ သားေကာင္တို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၁၀) တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ။ယခုေခတ္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ၿဖင္႔ စားရင္းအင္းမ်ားကို လိမ္လည္ေပးၿခင္း၊
မိလိႏၵပဥႇာ။ ပါ။ ၂၂၇။
အထက္ပါ ဒါန ဆယ္မ်ိဳးဟာ အရွင္နာဂေသန ( အရွင္နာဂသိန္ ) ကေန မိလိႏၵမင္းႀကီးကို ေမးလို႔ မင္းႀကီးက ေၿဖဆိုတဲ႔ ဒါန လို႔ မသတ္မွတ္နိုင္တဲ႔ ( အဒါန သမၼတ ) အလွဴေတြပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ အလွဴရွင္မ်ား ႀကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ အၿမင္ ရွင္းေစဖို႔ မိလိႏၵ အေမးအေၿဖ ေတြထဲက သက္ဆိုင္တဲ႔ စာေလးေတြကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္၊
မေထရ္ - မင္းႀကီး ေလာကမွာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ေရာက္လာလို႔ မေပးလွဴေကာင္းတဲ႔ ပစၥည္းရယ္လို႔ ရွိပါသလား -
မင္းႀကီး - မရွိပါဘူးဘုရား၊ အလွဴရွင္က ႀကည္ညိဳစိတ္ ရွိတယ္ဆိုရင္ ဆြမ္း ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ ေနစရာ အိပ္ရာ အခင္း၊ အိမ္ေစမိန္းမ အိမ္ေစေယာက်ား၊ လယ္ ယာ၊ ေၿခေထာက္ နွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ ႀကက္ ငွက္စသည္၊ ေၿခေထာက္ ၄ ေခ်ာင္းရွိေသာ ကြ်ဲ ႏြား မ်ား၊ ၀တၳဳေငြ တရာ တေထာင္ တသိန္း စသည္နွင္႔ အခ်ိဳ႕မ်ား ကိုယ္႔ရဲ႕ မင္းစီးစိမ္ နဲ႔ အသက္ကိုေတာင္ ေပးလွဴႀကပါတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ မလွဴေကာင္းတဲ႔ ပစၥည္းရယ္လို႔ေတာ႔ မရွိပါဘူးဘုရား၊
မင္းႀကီးရဲ႕ စကားကို အရွင္နာဂသိန္မေထရ္ကလဲ ေထာက္ခံခဲ႔တဲ႔အတြက္ ၀တၳဳေငြ စသည္မွာလဲ အပ္စပ္ေအာင္ လွဴရင္ၿဖင္႔ အလွဴခံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္၊
၀ိနည္း မဟာ၀ါ စမၼကၡႏၶက ယာနာဒိ ပဋိေကၡပ အခန္းမွာ ႏြားထီး တပ္ထားၿပီး ေယာက်ၤား ေမာင္းတဲ႔ လွည္းၿဖစ္ရင္ စီးေကာင္းပါတယ္၊ ဒါကလဲ ဂိလာန အတြက္ပါပဲ ၊ ဂိလာန မဟုတ္ပဲ စီးရင္ေတာ႔ အာပတ္အေသးစား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင္႔ပါတယ္၊ ဘိကၡဳနီမ်ားအတြက္ စူဠ၀ါပါဠိေတာ္ ဘိကၡဳနီခႏၶက တတိယဘာဏ၀ါရ မွာ ဂိလာန ဘိကၡဳနီအတြက္ ႏြားထီး ႏြားမ မေရြးပဲ အဆင္ေၿပသလို စီးနိုင္ သြားလာနိင္ပါသတဲ႔၊
တကယ္တမ္း ႀကည္႔၇င္ေတာ႔ ဥသဘဒါန ဆိုတာ ႏြားလားဥသဘ ကို ဆိုလိုပါတယ္၊ ဇာတ္ေတာ္ေတြမွာ ပါတဲ႔ ႏြားလားဥသဘေတြဟာ ပစၥည္းအၿပည္႔တင္ထားတဲ႔ လွည္းအစီးေပါင္း တစ္ရာ ကို ( ယခုေခတ္ ရထားတြဲမ်ားလို ) တစ္ဆက္တည္း ဆက္ထားၿပီး တစ္ေကာင္တည္း ရုန္းၿပီး ဆြဲနို္င္ပါသတဲ႔၊ အဲဒီ ႏြားလားဥသဘေတြဟာလဲ ၀ိသာခါ အနာထပိဏ္ သူေ႒ူးတို႔လို ဘုန္းကံ ႀကီးမားၿပီး ေရွးကုသိုလ္ကံ ေကာင္းသူမ်ားသာ ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါတယ္၊ ဥသဘဒါန ဆုိတာ အဲဒီလို ႏြားမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ ဥသဘဒါန အရ ယခုေခတ္ ႏြားမ်ားကို ဆိုလိုဟန္ မတူပါဘူး၊ အဲဒီအတြက္လဲ သံသယ ကင္းကင္းနဲ႔ ၀မ္းေၿမာက္နိုင္ပါတယ္၊
ပရိ၀ါရပါဠိေတာ္မွာေတာ႔ မဇၹဒါန သမဇၨဒါန ဣတိၳဒါန ဥသဘဒါန စိတၱကမၼဒါန တို႔ကို ဒါနလို႔ မသတ္မွတ္ေႀကာင္း ၅ မ်ိဳးသာ ၿပထားပါတယ္၊
ယခုေခတ္ သာမာန္ ႏြားမ်ားမွာ ေၿပာစရာ တခုပဲ ရွိပါတယ္၊ ဒါကလဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ၀ိနည္းစည္းကမ္းပါ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ႏြားလွည္း မစီးရ၊ တိရိစၦာန္မ်ားကို ညွင္းဆဲရာ ေရာက္တယ္၊ စက္နဲ႔ေမာင္းတဲ႔ ယာဥ္ဆိုရင္ ဘာမဆို စီးနိုင္တယ္ လို႔ ၿမတ္စြာဘုရားက သိကၡာပုဒ္ ပညတ္ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္၊
ဘာေႀကာင္႔လဲ ဆုိေတာ႔ အိႏိၵယေဒသ မွာ ႏြားေတြ ကြ်ဲေတြကို ေက်းဇူးရွင္ ထမင္းရွင္ ဆုိၿပီး လူေတြက သိပ္အေလးထား ဆက္ဆံႀကပါတယ္၊ တကယ္လို႔မ်ား ႏြားတစ္ေကာင္ ကားလမ္းေပၚ ၿဖတ္သြားရင္ အဲဒီႏြား လမ္းတဖက္ကို မေရာက္မခ်င္း သြားလာ ေနသမွ် ကားႀကီး ကားငယ္ ဆုိင္ကယ္ အားလုံး ရပ္တန္႔ေပးရပါတယ္၊ ႏြားမွ မဟုတ္ပဲ အၿခား တိရိစၦာန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ ေဘးမဲ႔ ေပးထားၿပီး အဲဒီဓေလ႔ဟာ ၿမတ္စြာဘုရား ပြင္႔ေတာ္မမူခင္ အခ်ိန္ကေန ယေန႔ေခတ္အထိ ရွိေနဆဲလို႔ သိရပါတယ္၊
( ခ ) ဆယ္ခုေၿမာက္ တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ ကို ရွင္းပါအုံးမည္၊
ဒီအသုံးအႏွုံးကေတာ႔ ေရွးေခတ္အခါက ကတၱားခ်ိန္ခြင္ေတြ ဘာေတြ မေပၚေပါက္ေသးတာေႀကာင္႔ စပါး၊ နွမ္း ၊ ပဲမ်ိဳးစုံ ဆန္ စသည္ကို တင္ေတာင္း၊ ၿပည္ေတာင္း ၊ နို႔ဆီခြက္ စသည္ၿဖင္႔ ခ်င္႔တြယ္ႀကေလ႔ရွိပါတယ္၊ အခုမွသာ ကတၱားေပၚတင္ၿပီး လြယ္လြယ္ကူကူ ခ်င္တြယ္နိုင္ႀကတာပါ၊ ေရွးတုံးကေတာ႔ ဆန္တင္းေပါင္း ၁၀၀ ဆိုရင္ ေန႔တ၀က္ ၆ နာရီနီးပါးမွ် အႀကိမ္ေပါင္း ၁၀၀ ထည္႔ၿပီး တြက္ရပါတယ္၊
ေနာက္တမ်ိဳးအေနနဲ႔ တစ္ပိႆာ၊ ၅၀ သား၊ ၂၅ က်ပ္သား( အစိတ္သား လို႔လဲ ေခၚပါတယ္၊ ) တဆယ္သား စသည္အေခၚအေ၀ၚေတြနဲ႔ ခ်ိန္ခြင္မွာ ခ်ိန္ၿပီး သုံးေနႀကတာပါ၊ ဒါကလဲ စာေရးသူအထင္အရ ၿမန္မာၿပည္တေနရာထဲသာ သုုံးနွဳံးေနဆဲလို႔ ယူဆပါတယ္၊ အၿခားနိုင္ငံေတြမွာလို ကီလိုဂရမ္ နဲ႔ သုံးတာ မရွိေသးပါဘူး၊ တခါတေလ စာေရးသူတို႔ ေစ်း၀ယ္ရင္ တစ္ကီလိုဂရမ္ ဆိုရင္ ၿမန္မာၿပည္မွာလို တပိႆာေလာက္မ်ား ရွိေနမလား လို႔ တြက္ရတာ အေမာပါပဲ၊ ေတြးေတြးၿပီးလဲ ၿပဳံးမိပါရဲ႕၊ ( တစ္ကီလိုဂရမ္ ကို ၆၀ သား ရွိပါသတဲ႔ )
တုလာကူဋ - ခ်ိန္ စဥ္းလဲ -( ခ်ိန္ခြင္ ၿဖင္႔ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္ၿခင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္း ) ( ဥပမာ ) ႀကက္သြန္ တပိႆာ ကို ကိုယ္က ၀ယ္ရင္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ပိုမိုသာေစၿပီး ၿပန္ေရာင္းရင္ ေတာ႔ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ေလ်ာ႔ေစတာမ်ိဳးကို ခ်ိန္စဥ္းလဲ လို႔ ေခၚပါတယ္၊ အဒိႏၷာဒါန အေသးစား ေပါ႔၊
မာန ကူဋ - တင္းစဥ္းလဲ ( တင္းေတာင္းၿဖင္႔ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္ၿခင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္း ) သူကေတာ႔ အႀကီးစား သူခိုးေပါ႔၊ အထက္ကအတိုင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္းေႀကာင္႔ အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္ကံ ထုိက္ပါတယ္၊
ဆုိလိုတာက ရဟန္းသံဃာအတြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြက္ ကိုယ္က အက်ိဳးေဆာင္ေပးတဲ႔အေနနဲ႔ အဲဒီလို မမွန္မကန္ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ေပးတယ္ ၊ ယခုေခတ္မွာေတာ႔ ဂဏန္းေပါင္းစက္ထဲက တသိန္း ကို တသိန္းခြဲ လို႔ မွားယြင္းရိုက္ထည္႔ေပးတာမ်ိုးကို မလွဴေကာင္းပါဘူး၊ ဒါန မမည္ပါဘူး၊ အကုသိုလ္ၿဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ဒါန မ်ိဳးေတြကိုလဲ ေရွာင္ႀကဥ္နို္င္ပါေစလို႔ တိုက္တြန္းရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ ။
က်မ္းကိုးစာရင္း -
မိလိႏၵပဥွာပါဠိ
မဟာ၀ါပါဠိေတာ္၊
စူဠ၀ါပါဠိေတာ္၊
ပရိ၀ါ ပါဠိေတာ္၊
တယ္ဘုရား။ အကုသိုလ္မ်ား ျဖစ္ေနျပီလား ဘုရား။
ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ)
အလွဴဒါန ( ၁၀ ) မ်ိဳးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ကိုမ်ိဳးက ေမးလာတာမို႔ ရွင္းလင္းေအာင္ မေၿဖေပးရင္ၿဖင္႔ စိတ္
မေကာင္းၿဖစ္ၿပီး အၿပစ္ၿဖစ္မွာ စိုးရိမ္မိပါတယ္၊ ဒီရက္ပိုင္းမွာလဲ နည္းနည္း လုပ္စရာေလးေတြ ေပၚလာ
တာေႀကာင္႔ ခ်က္ခ်င္း မေၿဖဆိုေပးနိုင္တာ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
(၁) သမဇၨဒါန- အၿငိမ္႔မင္းသား မင္းသမီး ၿပဇာတ္၊ ဆိုင္း၀ိုင္း ဇာတ္ပြဲတို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၂) မဇၨဒါန- ေသရည္အရက္ ဘီယာကို လွဴဒါန္းၿခင္း၊
(၃) ဣတၳိဒါန- ပုဂံေခတ္ အရည္းႀကီးတို႔အား လွဴသလို မိန္းမကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၄) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၅) စိတၱကမၼ ဒါန- ကာမဂုဏ္စိတ္ကုိနိွဳးဆြေပးေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္၊ စသည္ေပးလွဴၿခင္း၊
(၆) သတၳ ဒါန- ဒုတ္ ဒါး ေသနတ္ စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းစသည္ ေပးလွဴၿခင္း၊
(၇) ၀ိသ ဒါန- ေသေစနိုင္ေသာ အဆိပ္၊ ေဆးၿပား ေဆးပုလင္း စသည္ေပးလွဴၿခင္း ( သတၱ၀ါတို႔ပ်က္စီးေစရန္၊ )
(၈) သခၤလိက ဒါန-လက္ထိပ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၉) ကုကၠဋ သူကရ ဒါန- ၾကက္ ၀က္ ေခြးစေသာ သားေကာင္တို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၁၀) တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ။ယခုေခတ္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ၿဖင္႔ စားရင္းအင္းမ်ားကို လိမ္လည္ေပးၿခင္း၊
မိလိႏၵပဥႇာ။ ပါ။ ၂၂၇။
အထက္ပါ ဒါန ဆယ္မ်ိဳးဟာ အရွင္နာဂေသန ( အရွင္နာဂသိန္ ) ကေန မိလိႏၵမင္းႀကီးကို ေမးလို႔ မင္းႀကီးက ေၿဖဆိုတဲ႔ ဒါန လို႔ မသတ္မွတ္နိုင္တဲ႔ ( အဒါန သမၼတ ) အလွဴေတြပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ အလွဴရွင္မ်ား ႀကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ အၿမင္ ရွင္းေစဖို႔ မိလိႏၵ အေမးအေၿဖ ေတြထဲက သက္ဆိုင္တဲ႔ စာေလးေတြကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္၊
မေထရ္ - မင္းႀကီး ေလာကမွာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ေရာက္လာလို႔ မေပးလွဴေကာင္းတဲ႔ ပစၥည္းရယ္လို႔ ရွိပါသလား -
မင္းႀကီး - မရွိပါဘူးဘုရား၊ အလွဴရွင္က ႀကည္ညိဳစိတ္ ရွိတယ္ဆိုရင္ ဆြမ္း ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ ေနစရာ အိပ္ရာ အခင္း၊ အိမ္ေစမိန္းမ အိမ္ေစေယာက်ား၊ လယ္ ယာ၊ ေၿခေထာက္ နွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ ႀကက္ ငွက္စသည္၊ ေၿခေထာက္ ၄ ေခ်ာင္းရွိေသာ ကြ်ဲ ႏြား မ်ား၊ ၀တၳဳေငြ တရာ တေထာင္ တသိန္း စသည္နွင္႔ အခ်ိဳ႕မ်ား ကိုယ္႔ရဲ႕ မင္းစီးစိမ္ နဲ႔ အသက္ကိုေတာင္ ေပးလွဴႀကပါတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ မလွဴေကာင္းတဲ႔ ပစၥည္းရယ္လို႔ေတာ႔ မရွိပါဘူးဘုရား၊
မင္းႀကီးရဲ႕ စကားကို အရွင္နာဂသိန္မေထရ္ကလဲ ေထာက္ခံခဲ႔တဲ႔အတြက္ ၀တၳဳေငြ စသည္မွာလဲ အပ္စပ္ေအာင္ လွဴရင္ၿဖင္႔ အလွဴခံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္၊
၀ိနည္း မဟာ၀ါ စမၼကၡႏၶက ယာနာဒိ ပဋိေကၡပ အခန္းမွာ ႏြားထီး တပ္ထားၿပီး ေယာက်ၤား ေမာင္းတဲ႔ လွည္းၿဖစ္ရင္ စီးေကာင္းပါတယ္၊ ဒါကလဲ ဂိလာန အတြက္ပါပဲ ၊ ဂိလာန မဟုတ္ပဲ စီးရင္ေတာ႔ အာပတ္အေသးစား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင္႔ပါတယ္၊ ဘိကၡဳနီမ်ားအတြက္ စူဠ၀ါပါဠိေတာ္ ဘိကၡဳနီခႏၶက တတိယဘာဏ၀ါရ မွာ ဂိလာန ဘိကၡဳနီအတြက္ ႏြားထီး ႏြားမ မေရြးပဲ အဆင္ေၿပသလို စီးနိုင္ သြားလာနိင္ပါသတဲ႔၊
တကယ္တမ္း ႀကည္႔၇င္ေတာ႔ ဥသဘဒါန ဆိုတာ ႏြားလားဥသဘ ကို ဆိုလိုပါတယ္၊ ဇာတ္ေတာ္ေတြမွာ ပါတဲ႔ ႏြားလားဥသဘေတြဟာ ပစၥည္းအၿပည္႔တင္ထားတဲ႔ လွည္းအစီးေပါင္း တစ္ရာ ကို ( ယခုေခတ္ ရထားတြဲမ်ားလို ) တစ္ဆက္တည္း ဆက္ထားၿပီး တစ္ေကာင္တည္း ရုန္းၿပီး ဆြဲနို္င္ပါသတဲ႔၊ အဲဒီ ႏြားလားဥသဘေတြဟာလဲ ၀ိသာခါ အနာထပိဏ္ သူေ႒ူးတို႔လို ဘုန္းကံ ႀကီးမားၿပီး ေရွးကုသိုလ္ကံ ေကာင္းသူမ်ားသာ ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါတယ္၊ ဥသဘဒါန ဆုိတာ အဲဒီလို ႏြားမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ ဥသဘဒါန အရ ယခုေခတ္ ႏြားမ်ားကို ဆိုလိုဟန္ မတူပါဘူး၊ အဲဒီအတြက္လဲ သံသယ ကင္းကင္းနဲ႔ ၀မ္းေၿမာက္နိုင္ပါတယ္၊
ပရိ၀ါရပါဠိေတာ္မွာေတာ႔ မဇၹဒါန သမဇၨဒါန ဣတိၳဒါန ဥသဘဒါန စိတၱကမၼဒါန တို႔ကို ဒါနလို႔ မသတ္မွတ္ေႀကာင္း ၅ မ်ိဳးသာ ၿပထားပါတယ္၊
ယခုေခတ္ သာမာန္ ႏြားမ်ားမွာ ေၿပာစရာ တခုပဲ ရွိပါတယ္၊ ဒါကလဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ၀ိနည္းစည္းကမ္းပါ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ႏြားလွည္း မစီးရ၊ တိရိစၦာန္မ်ားကို ညွင္းဆဲရာ ေရာက္တယ္၊ စက္နဲ႔ေမာင္းတဲ႔ ယာဥ္ဆိုရင္ ဘာမဆို စီးနိုင္တယ္ လို႔ ၿမတ္စြာဘုရားက သိကၡာပုဒ္ ပညတ္ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္၊
ဘာေႀကာင္႔လဲ ဆုိေတာ႔ အိႏိၵယေဒသ မွာ ႏြားေတြ ကြ်ဲေတြကို ေက်းဇူးရွင္ ထမင္းရွင္ ဆုိၿပီး လူေတြက သိပ္အေလးထား ဆက္ဆံႀကပါတယ္၊ တကယ္လို႔မ်ား ႏြားတစ္ေကာင္ ကားလမ္းေပၚ ၿဖတ္သြားရင္ အဲဒီႏြား လမ္းတဖက္ကို မေရာက္မခ်င္း သြားလာ ေနသမွ် ကားႀကီး ကားငယ္ ဆုိင္ကယ္ အားလုံး ရပ္တန္႔ေပးရပါတယ္၊ ႏြားမွ မဟုတ္ပဲ အၿခား တိရိစၦာန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ ေဘးမဲ႔ ေပးထားၿပီး အဲဒီဓေလ႔ဟာ ၿမတ္စြာဘုရား ပြင္႔ေတာ္မမူခင္ အခ်ိန္ကေန ယေန႔ေခတ္အထိ ရွိေနဆဲလို႔ သိရပါတယ္၊
( ခ ) ဆယ္ခုေၿမာက္ တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ ကို ရွင္းပါအုံးမည္၊
ဒီအသုံးအႏွုံးကေတာ႔ ေရွးေခတ္အခါက ကတၱားခ်ိန္ခြင္ေတြ ဘာေတြ မေပၚေပါက္ေသးတာေႀကာင္႔ စပါး၊ နွမ္း ၊ ပဲမ်ိဳးစုံ ဆန္ စသည္ကို တင္ေတာင္း၊ ၿပည္ေတာင္း ၊ နို႔ဆီခြက္ စသည္ၿဖင္႔ ခ်င္႔တြယ္ႀကေလ႔ရွိပါတယ္၊ အခုမွသာ ကတၱားေပၚတင္ၿပီး လြယ္လြယ္ကူကူ ခ်င္တြယ္နိုင္ႀကတာပါ၊ ေရွးတုံးကေတာ႔ ဆန္တင္းေပါင္း ၁၀၀ ဆိုရင္ ေန႔တ၀က္ ၆ နာရီနီးပါးမွ် အႀကိမ္ေပါင္း ၁၀၀ ထည္႔ၿပီး တြက္ရပါတယ္၊
ေနာက္တမ်ိဳးအေနနဲ႔ တစ္ပိႆာ၊ ၅၀ သား၊ ၂၅ က်ပ္သား( အစိတ္သား လို႔လဲ ေခၚပါတယ္၊ ) တဆယ္သား စသည္အေခၚအေ၀ၚေတြနဲ႔ ခ်ိန္ခြင္မွာ ခ်ိန္ၿပီး သုံးေနႀကတာပါ၊ ဒါကလဲ စာေရးသူအထင္အရ ၿမန္မာၿပည္တေနရာထဲသာ သုုံးနွဳံးေနဆဲလို႔ ယူဆပါတယ္၊ အၿခားနိုင္ငံေတြမွာလို ကီလိုဂရမ္ နဲ႔ သုံးတာ မရွိေသးပါဘူး၊ တခါတေလ စာေရးသူတို႔ ေစ်း၀ယ္ရင္ တစ္ကီလိုဂရမ္ ဆိုရင္ ၿမန္မာၿပည္မွာလို တပိႆာေလာက္မ်ား ရွိေနမလား လို႔ တြက္ရတာ အေမာပါပဲ၊ ေတြးေတြးၿပီးလဲ ၿပဳံးမိပါရဲ႕၊ ( တစ္ကီလိုဂရမ္ ကို ၆၀ သား ရွိပါသတဲ႔ )
တုလာကူဋ - ခ်ိန္ စဥ္းလဲ -( ခ်ိန္ခြင္ ၿဖင္႔ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္ၿခင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္း ) ( ဥပမာ ) ႀကက္သြန္ တပိႆာ ကို ကိုယ္က ၀ယ္ရင္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ပိုမိုသာေစၿပီး ၿပန္ေရာင္းရင္ ေတာ႔ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ေလ်ာ႔ေစတာမ်ိဳးကို ခ်ိန္စဥ္းလဲ လို႔ ေခၚပါတယ္၊ အဒိႏၷာဒါန အေသးစား ေပါ႔၊
မာန ကူဋ - တင္းစဥ္းလဲ ( တင္းေတာင္းၿဖင္႔ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္ၿခင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္း ) သူကေတာ႔ အႀကီးစား သူခိုးေပါ႔၊ အထက္ကအတိုင္း မမွန္မကန္ လိမ္လည္ၿခင္းေႀကာင္႔ အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္ကံ ထုိက္ပါတယ္၊
ဆုိလိုတာက ရဟန္းသံဃာအတြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြက္ ကိုယ္က အက်ိဳးေဆာင္ေပးတဲ႔အေနနဲ႔ အဲဒီလို မမွန္မကန္ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ေပးတယ္ ၊ ယခုေခတ္မွာေတာ႔ ဂဏန္းေပါင္းစက္ထဲက တသိန္း ကို တသိန္းခြဲ လို႔ မွားယြင္းရိုက္ထည္႔ေပးတာမ်ိုးကို မလွဴေကာင္းပါဘူး၊ ဒါန မမည္ပါဘူး၊ အကုသိုလ္ၿဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ဒါန မ်ိဳးေတြကိုလဲ ေရွာင္ႀကဥ္နို္င္ပါေစလို႔ တိုက္တြန္းရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ ။
က်မ္းကိုးစာရင္း -
မိလိႏၵပဥွာပါဠိ
မဟာ၀ါပါဠိေတာ္၊
စူဠ၀ါပါဠိေတာ္၊
ပရိ၀ါ ပါဠိေတာ္၊
Wednesday, April 21, 2010
လြဲေနတဲ႔ ဒါနမ်ား အပိုင္း ( ၅ )
ဒါန ( ၄ )
အရွင္ဘုရား ေနာင္က်ရင္ ဘာစာေမးပြဲမွ ေၿဖမေနပါနဲ႔ေတာ႔ဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္ကေတာ႔ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ သကၤန္း၀တ္နဲ႔ ၿမဲေနရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ စာေမးပြဲေတြ ဒီေလာက္ေအာင္ေနရင္ ေတာ္ၿပီေပါ႔ဘုရား။
ရင္ထဲမွာ မေနနိုင္လို႔ ပြင္႔အံထြက္လာတဲ႔ စကားတခြန္းပါ၊ သူကေတာ႔ စစ္ကိုင္းတိုင္း ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္ ေတာရြာတရြာက သာမေဏေက်ာ္၊ သာသနဓဇဓမၼာစရိယ၊ ၀ိနယဓရ ရဟန္းတပါးရဲ႕ ခမည္းေတာ္တစ္ေယာက္။
သားၿဖစ္သူအတြက္ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ ဂုဏ္ၿပဳပူေဇာ္ပြဲကို ၃ ႀကိမ္တိုင္တုိင္ လုပ္ေပးၿပီးေနာက္မွာ အခုလို စကားကို ေၿပာယူရတယ္၊ ေတာင္သူ ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနတဲ႔ မိဘေတြကလည္း သားၿဖစ္သူ စာေမးပြဲေတြ ေအာင္တယ္ ဆိုရင္ပဲ မရွိရင္ ရွိတာကို ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ပူေဇာ္ပြဲကို လုပ္မယ္ ဆိုတဲ႔ သဒၶါတရားမ်ိဳးေတြပါ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လည္း အိမ္စီးပြားေရး အေၿခအေနအရ မလုပ္ခ်င္ေပမယ္႔ ပတ္၀န္းက်င္က တိုက္တြန္းႀကတယ္၊ ရွားရွားပါးပါး သားေယာက်ာ္းေလးရွိလို႔ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ ေ၇ာက္ေနတာကို မိဘက ဒီေလာက္မွ မခ်ီးေၿမာက္နို္င္ဘူးလား၊ ငါတို႔သာ သားရဟန္းရွိရင္ေတာ႔ အႀကီးအက်ယ္ကို လွဴပစ္လိုက္မယ္ ဘာ ညာ စသည္ၿဖင္႔ ၀ိုင္း၀န္းေၿမွာက္ေပးေတာ႔ ပြဲေတြ ဇာတ္ေတြနဲ႔ က်က်နန က်င္းပႀကတာလဲ ႀကားဖူးပါရဲ႕၊
အခုလဲ သားကိုရင္က သာသနာလကၤာရ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ အိမ္က အတြင္းပစၥည္းေလးေတြ ထုခြဲၿပီး တႀကိမ္ လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊
မႀကာလိုက္ဘူး၊ သားက ဓမၼာစရိယဘြဲ႕ ရလို႔ စုေဆာင္းထားသမွ် သစ္သီးသစ္နွံေတြ ေရာင္းၿပီး ေပးလိုက္ရၿပန္တယ္၊
ေနာက္ဆုံးတႀကိမ္ကေတာ႔ ပိဋကတ္သုံးပုံစာေမးပြဲမွာ ၀ိနယဓရ ဘြဲ႕ရလို႔ ဆိုၿပီး ယာခင္းေတြ ေရာင္းခ် ေပါင္ႏွံၿပီး လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊
၃ ႀကိမ္တိတိ ပူေဇာ္ပြဲလုပ္ၿပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ အိမ္မွာလဲ ေတာင္ေတာင္ပ်က္ ( တက္တက္ ေၿပာင္ ) ဆိုသလို ေၿပာင္သလင္းကို ခါသြားတာပဲ ၊ စီးပြားေရးလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ နာလန္မထူေတာ႔ဘူး၊ အမွန္က ကိုယ္႔၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိ ဆိုသလို ကိုယ္႔အေၿခအေနႀကည္႔ၿပီး လုပ္သင္႔တာပါ၊ အခ်ိဳ႕မ်ား ဆိုင္း၀ိုင္းေတြ ဇာတ္ပြဲေတြ နဲ႔ ခမ္းခမ္းနားနား ေပးၿပီး ဘယ္ခုနွစ္တုံးက ဘယ္လို လွဴလိုက္တာ၊ ဘယ္ေလာက္ကုန္ေအာင္ ဇာတ္ကလဲ နာမည္ႀကီးကို ငွါးတယ္ ဘာညာေပါ႔ေလ၊ ဘိသိက္ ဆိုလဲ နာမည္ႀကီး ေပါ႔၊ ဘိသိက္ ဆိုလို႔ ေၿပာရအုံးမယ္၊ စာေရးသူရဲ႕ အသိမိတ္ေဆြ တစ္ပါး ပူေဇာ္ပြဲအတြက္ ဘိသိက္ဆရာငွါးတာ ၁၂ သိန္းေပးရတယ္ ဆိုပဲ၊ အဲဒါ သူက ဘယ္ေလာက္ႀကာသလဲ ဆိုရင္ ေတးထပ္ေလး ရတုပိုဒ္စုံေလးေတြကို ၂ နာရီ ၿပည္႔ေအာင္ ေတာင္ မဟဲလိုက္ရဘူး၊ ဆိုလိုတာကေတာ႔ ရွင္းေနပါၿပီ၊
ပူေဇာ္ပြဲ ဆိုတာ ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္တဲဲ႔ သာသနာ႔ အာဇာနည္တပါးကို ရပ္ရြာက နယ္က ၀ိုင္း၀န္းဂုဏ္ၿပဳတဲ႔ပြဲ ၿဖစ္တာမို႔ တရြာလုံး တနယ္လုံး အလွဴေငြ ေကာက္ခံၿပီး ေႀကြးေမြးစားရိတ္၊ ပူေဇာ္ပြဲ ကုန္က်စားရိတ္၊ ပင္႔သံဃာလွဴဒါန္းစားရိတ္ စတာေတြကို ခြဲတန္းခ်ၿပီး ဘယ္ေနရာအတြက္ ဘယ္ေလာက္၊ စသၿဖင္႔ သုံးသင္႔တယ္၊ အဲဒီလို ပြဲမ်ိဳးေတြကိုလဲ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႕ဖူးပါတယ္၊
အခုေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကုန္က်စားရိတ္ အားလုုံးနီးပါး ကို ကိုယ္႔ အိမ္က အကုန္အက်ခံရတာ ဆိုေတာ႔ တတ္နိုင္သူေတြအတြက္ကိစၥမရွိေပမယ္႔ ခ်ိဳ႕တဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ႔ အလွဴႀကီး ၃ ခါေလာက္ ေပးလိုက္ရသလို ကုန္တာ ဆိုေတာ႔ ရွိတာေတြ ကုန္ကေရာပဲ၊ ဒီလို အၿဖစ္မ်ိဳးေတြ ေန၇ာတိုင္း မွာ ေတြ႔ေနရတတ္တာမို႔ ကရုဏာသက္မိပါရဲ႕၊ ပူေဇာ္ပြဲကို ဦးေဆာင္သူေတြ အားလုံး သတိထားႀကပါကုန္၊
ေနာက္တေယာက္ကေတာ႔ အရာေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ ရြာတရြာက ရဟန္းတပါး ခမည္းေတာ္ႀကီးဟာ ပူေဇာ္ပြဲကို လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊ တႀကိမ္ဆို တႀကိမ္ထဲပါဘဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ေပးလို္က္တယ္ မသိဘူး၊ အဲဒီ ပူေဇာ္ပြဲၿပီးသြားတာ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ၿပီ၊ အခုထိ သူတို႔အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး နာလန္မထူေတာ႔ဘူး၊ ဒါကလဲ လြဲေနတဲ႔ ဒါနအမ်ိဳးအစား တခုပါ။
ဒါန ( ၅ )
ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ႔ ဘုရားပြဲလား သားသတ္ပြဲလား - လို႔ ေမးရေလာက္ေအာင္ ေခတ္စားေနတဲ႔ ဘုရားပြဲ အမည္ခံ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲေတြပါ၊ သူ႕ဘာသာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၿပီး ပူေဇာ္ခံေနတဲ႔ ဘုရားကို ေဂါပကေတြက ဘုရားပြဲလုပ္ေပးလိုက္တာ ဘုရားေရွ႔က အလွဴခံပုံးထဲက မေလာက္လို႔ ရြာဦးက ေရႊဘုံသာေစတီ အထံမွ အေႀကြး ၅ ေသာင္း ရရန္ ရွိသည္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ တကယ္လဲ ယခုေခတ္ အဲဒီပုံစံ ၿဖစ္ေနပါတယ္၊ အထူးသၿဖင္႔ ၿမန္မာနိုင္ငံ အနွံ႕က ေတာရြာ ၿမိဳ႕ပါ မက်န္ က်င္းပခဲ႔ၿပီး က်င္းပေနဆဲ ဘုရားပြဲ မွန္သမွ်အားလုံး ဟာ တပုံစံတည္းပါ၊
ေအာ္ ကုသိုလ္ လိုခ်င္လို႔ စုေပါင္းဘုရားပြဲ လုပ္ပါတယ္၊ ကေလးလူႀကီးအားလုံး ဇာတ္ပြဲေတြနဲ႔ ေသာက္လိုက္ စားလိုက္ ရမ္းကားလိုက္နဲ႔ ႏွစ္တိုင္းနီးပါး ရန္ပြဲေႀကာင္႔ လူေသမွဳ႕ေတြက ပါလိုက္ေသးတယ္၊ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါကေတာ႔ ၿမတ္ဘုရားကို ႀကိဳဆိုတဲ႔ ပြဲမွာ လူအုပ္ပိၿပီး ေသတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ နတ္ၿပည္ေရာက္သြားဖူးတယ္၊ အခုေခတ္ေတာ႔ ဘုရားပြဲေတြမွာ မူးၿပီး ရမ္းကားလို႔ ဓားထုိးခံရၿပီး ေသသူေတြ ဘယ္ဘုံ႒ာန ေရာက္မယ္ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းႀကည္႔မိတယ္၊
တႏွစ္တစ္ခါ ငရဲရွာ လူ႔ရြာ ဘုရားပြဲ မၿဖစ္ေစႀကနဲ႔ - လို႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ စြယ္စုံရ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သတိေပး သံေ၀ဂစကားမိန္႔ႀကားခဲ႔ဖူးတယ္၊ မွတ္မိေသးတယ္၊ စာေရးသူ ငယ္ငယ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀မွာ မနက္တိုင္း ဆြမ္းခံထြက္ရတယ္၊ တကယ္လဲ ဘုရားပြဲေရာက္ရင္ ရြာထဲမွာ ေမြးထားတဲ႔ ၀က္ေတြ ႀကက္ေတြ ႏြားေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို နည္းပါးသြားတယ္ ၊ အထူးသၿဖင္႔ ၀က္ေတြေပါ႔ေလ၊ ေသခါနီး ေအာ္ၿမည္တဲ႔ အသံက သိပ္ သနားစရာ ေကာင္းတာကို ကိုယ္ေတြ႔ၿမင္ဖူးသူမ်ား နားလည္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဘာၿဖစ္လို႔ သိရသလဲ ဆုိေတာ႔ ေန႔တိုင္း ၿမင္ေနက် ၀က္ေတြ ႏြားေတြ ကို ဘုရားပြဲၿပီးရင္ မၿမင္ရေတာ႔ ေမးႀကည္႔မိတယ္၊
ဗ်ိဳ႕ ကိုဘယ္သူ၊ ခင္ဗ်ားႏြားေလး ဘယ္ေ၇ာက္သြားလဲ ဆိုရင္ ရြာက ဘုရားပြဲထဲ ပါသြားၿပီ တဲ႔၊
ေနာက္တအိမ္မွာ ေမြးထားတဲ႔ ၀က္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ ေမးရင္ ရြာဘုရားပြဲမွာ ၀ဋ္ကြ်တ္သြားၿပီ တဲ႔၊
အပါယ္ လားေၾကာင္းအလႉဒါန ( ၁၀ ) မ်ိဳး။ ။
လွဴပင္ လွဴေသာ္လည္း အလွဴဒါနမမည္ပဲ ကိုယ္႔အတြက္ သံသရာအတြက္ ပါဖို႔ နဲ႔ နိဗၺာန္ ကူးတို႔ေဖာင္ ၿဖစ္ဖို႔ ေနေနသာသာ အပါယ္ငရဲသို႔ပင္ က်ေစတတ္ေသာေႀကာင္႔ အ ဒါန၀တၳဳ ေခၚ ( အလွဴမမည္ေသာ လွဴၿခင္း ၁၀ မ်ိဳး) ကို သတိထားနိုင္ေစဖို႔ ေဖာ္ၿပလိုက္ပါတယ္၊
(၁) သမဇၨဒါန- အၿငိမ္႔မင္းသား မင္းသမီး ၿပဇာတ္၊ ဆိုင္း၀ိုင္း ဇာတ္ပြဲတို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၂) မဇၨဒါန- ေသရည္အရက္ ဘီယာကို လွဴဒါန္းၿခင္း၊
(၃) ဣတၳိဒါန- ပုဂံေခတ္ အရည္းႀကီးတို႔အား လွဴသလို မိန္းမကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၄) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၅) စိတၱကမၼ ဒါန- ကာမဂုဏ္စိတ္ကုိနိွဳးဆြေပးေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္၊ စသည္ေပးလွဴၿခင္း၊
(၆) သတၳ ဒါန- ဒုတ္ ဒါး ေသနတ္ စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းစသည္ ေပးလွဴၿခင္း၊
(၇) ၀ိသ ဒါန- ေသေစနိုင္ေသာ အဆိပ္၊ ေဆးၿပား ေဆးပုလင္း စသည္ေပးလွဴၿခင္း ( သတၱ၀ါတို႔ပ်က္စီးေစရန္၊ )
(၈) သခၤလိက ဒါန-လက္ထိပ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၉) ကုကၠဋ သူကရ ဒါန- ၾကက္ ၀က္ ေခြးစေသာ သားေကာင္တို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၁၀) တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ။ယခုေခတ္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ၿဖင္႔ စားရင္းအင္းမ်ားကို လိမ္လည္ေပးၿခင္း၊
ဒါေႀကာင္႔ ေငြကုန္ လူပန္း စိတ္ပန္းၿပီး ကိုယ္႔အတြက္ အက်ိဳးုယုတ္ေစတဲ႔ ဒါန ေတြကို မၿပဳမိႀကေစဖို႔ ေမတၱာစကား ေၿပာႀကားလိုက္ပါတယ္၊
တရားသၿဖင္႔ စုေဆာင္းထားေသာ အလွဴ၀တၳဳၿဖစ္ရၿခင္း၊
အလွဴေပး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္နွစ္ဖက္စလုံး သီလ စင္ႀကယ္ရၿခင္း၊
မလွဴခင္ လွဴဆဲ လွဴၿပီးကာလ( ေနာက္ဆုံး ) ကိုယ္႔ဘ၀ရဲ႕ေန၀င္ခ်ိန္ၿဖစ္တဲ႔ ေသခါနီး မရဏာသႏၷေဇာ စိတ္ အခ်ိန္အထိ ကိုယ္႔ရဲ႕ ဒါန အေႀကာင္းကို ေတြးၿပီး ေသနိုင္ရင္ နတ္ရြာသုဂတိ ကို ေရာက္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ပဲ ၀က္ေအာ္သံ ႏြားေအာ္သံ ႀကက္ေအာ္သံေတြမ်ား ႀကားေနရ ၿမင္ေနရၿပီး ကိုယ္႔အာရုံမွာ ဂတိနိမိတ္ အၿဖစ္ ထင္ေနရင္ေတာ႔ လြဲမွားစြာ ၿပဳခဲ႔မိတဲ႔ ဒါနမ်ားက ကယ္တင္နို္င္မည္ မဟုတ္ပါေႀကာင္း ကရုဏာစကားၿဖင္႔ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္၊ ။
အရွင္ဘုရား ေနာင္က်ရင္ ဘာစာေမးပြဲမွ ေၿဖမေနပါနဲ႔ေတာ႔ဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္ကေတာ႔ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ သကၤန္း၀တ္နဲ႔ ၿမဲေနရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ စာေမးပြဲေတြ ဒီေလာက္ေအာင္ေနရင္ ေတာ္ၿပီေပါ႔ဘုရား။
ရင္ထဲမွာ မေနနိုင္လို႔ ပြင္႔အံထြက္လာတဲ႔ စကားတခြန္းပါ၊ သူကေတာ႔ စစ္ကိုင္းတိုင္း ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္ ေတာရြာတရြာက သာမေဏေက်ာ္၊ သာသနဓဇဓမၼာစရိယ၊ ၀ိနယဓရ ရဟန္းတပါးရဲ႕ ခမည္းေတာ္တစ္ေယာက္။
သားၿဖစ္သူအတြက္ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ ဂုဏ္ၿပဳပူေဇာ္ပြဲကို ၃ ႀကိမ္တိုင္တုိင္ လုပ္ေပးၿပီးေနာက္မွာ အခုလို စကားကို ေၿပာယူရတယ္၊ ေတာင္သူ ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနတဲ႔ မိဘေတြကလည္း သားၿဖစ္သူ စာေမးပြဲေတြ ေအာင္တယ္ ဆိုရင္ပဲ မရွိရင္ ရွိတာကို ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ပူေဇာ္ပြဲကို လုပ္မယ္ ဆိုတဲ႔ သဒၶါတရားမ်ိဳးေတြပါ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လည္း အိမ္စီးပြားေရး အေၿခအေနအရ မလုပ္ခ်င္ေပမယ္႔ ပတ္၀န္းက်င္က တိုက္တြန္းႀကတယ္၊ ရွားရွားပါးပါး သားေယာက်ာ္းေလးရွိလို႔ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ ေ၇ာက္ေနတာကို မိဘက ဒီေလာက္မွ မခ်ီးေၿမာက္နို္င္ဘူးလား၊ ငါတို႔သာ သားရဟန္းရွိရင္ေတာ႔ အႀကီးအက်ယ္ကို လွဴပစ္လိုက္မယ္ ဘာ ညာ စသည္ၿဖင္႔ ၀ိုင္း၀န္းေၿမွာက္ေပးေတာ႔ ပြဲေတြ ဇာတ္ေတြနဲ႔ က်က်နန က်င္းပႀကတာလဲ ႀကားဖူးပါရဲ႕၊
အခုလဲ သားကိုရင္က သာသနာလကၤာရ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ အိမ္က အတြင္းပစၥည္းေလးေတြ ထုခြဲၿပီး တႀကိမ္ လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊
မႀကာလိုက္ဘူး၊ သားက ဓမၼာစရိယဘြဲ႕ ရလို႔ စုေဆာင္းထားသမွ် သစ္သီးသစ္နွံေတြ ေရာင္းၿပီး ေပးလိုက္ရၿပန္တယ္၊
ေနာက္ဆုံးတႀကိမ္ကေတာ႔ ပိဋကတ္သုံးပုံစာေမးပြဲမွာ ၀ိနယဓရ ဘြဲ႕ရလို႔ ဆိုၿပီး ယာခင္းေတြ ေရာင္းခ် ေပါင္ႏွံၿပီး လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊
၃ ႀကိမ္တိတိ ပူေဇာ္ပြဲလုပ္ၿပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ အိမ္မွာလဲ ေတာင္ေတာင္ပ်က္ ( တက္တက္ ေၿပာင္ ) ဆိုသလို ေၿပာင္သလင္းကို ခါသြားတာပဲ ၊ စီးပြားေရးလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ နာလန္မထူေတာ႔ဘူး၊ အမွန္က ကိုယ္႔၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိ ဆိုသလို ကိုယ္႔အေၿခအေနႀကည္႔ၿပီး လုပ္သင္႔တာပါ၊ အခ်ိဳ႕မ်ား ဆိုင္း၀ိုင္းေတြ ဇာတ္ပြဲေတြ နဲ႔ ခမ္းခမ္းနားနား ေပးၿပီး ဘယ္ခုနွစ္တုံးက ဘယ္လို လွဴလိုက္တာ၊ ဘယ္ေလာက္ကုန္ေအာင္ ဇာတ္ကလဲ နာမည္ႀကီးကို ငွါးတယ္ ဘာညာေပါ႔ေလ၊ ဘိသိက္ ဆိုလဲ နာမည္ႀကီး ေပါ႔၊ ဘိသိက္ ဆိုလို႔ ေၿပာရအုံးမယ္၊ စာေရးသူရဲ႕ အသိမိတ္ေဆြ တစ္ပါး ပူေဇာ္ပြဲအတြက္ ဘိသိက္ဆရာငွါးတာ ၁၂ သိန္းေပးရတယ္ ဆိုပဲ၊ အဲဒါ သူက ဘယ္ေလာက္ႀကာသလဲ ဆိုရင္ ေတးထပ္ေလး ရတုပိုဒ္စုံေလးေတြကို ၂ နာရီ ၿပည္႔ေအာင္ ေတာင္ မဟဲလိုက္ရဘူး၊ ဆိုလိုတာကေတာ႔ ရွင္းေနပါၿပီ၊
ပူေဇာ္ပြဲ ဆိုတာ ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္တဲဲ႔ သာသနာ႔ အာဇာနည္တပါးကို ရပ္ရြာက နယ္က ၀ိုင္း၀န္းဂုဏ္ၿပဳတဲ႔ပြဲ ၿဖစ္တာမို႔ တရြာလုံး တနယ္လုံး အလွဴေငြ ေကာက္ခံၿပီး ေႀကြးေမြးစားရိတ္၊ ပူေဇာ္ပြဲ ကုန္က်စားရိတ္၊ ပင္႔သံဃာလွဴဒါန္းစားရိတ္ စတာေတြကို ခြဲတန္းခ်ၿပီး ဘယ္ေနရာအတြက္ ဘယ္ေလာက္၊ စသၿဖင္႔ သုံးသင္႔တယ္၊ အဲဒီလို ပြဲမ်ိဳးေတြကိုလဲ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႕ဖူးပါတယ္၊
အခုေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကုန္က်စားရိတ္ အားလုုံးနီးပါး ကို ကိုယ္႔ အိမ္က အကုန္အက်ခံရတာ ဆိုေတာ႔ တတ္နိုင္သူေတြအတြက္ကိစၥမရွိေပမယ္႔ ခ်ိဳ႕တဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ႔ အလွဴႀကီး ၃ ခါေလာက္ ေပးလိုက္ရသလို ကုန္တာ ဆိုေတာ႔ ရွိတာေတြ ကုန္ကေရာပဲ၊ ဒီလို အၿဖစ္မ်ိဳးေတြ ေန၇ာတိုင္း မွာ ေတြ႔ေနရတတ္တာမို႔ ကရုဏာသက္မိပါရဲ႕၊ ပူေဇာ္ပြဲကို ဦးေဆာင္သူေတြ အားလုံး သတိထားႀကပါကုန္၊
ေနာက္တေယာက္ကေတာ႔ အရာေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ ရြာတရြာက ရဟန္းတပါး ခမည္းေတာ္ႀကီးဟာ ပူေဇာ္ပြဲကို လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊ တႀကိမ္ဆို တႀကိမ္ထဲပါဘဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ေပးလို္က္တယ္ မသိဘူး၊ အဲဒီ ပူေဇာ္ပြဲၿပီးသြားတာ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ၿပီ၊ အခုထိ သူတို႔အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး နာလန္မထူေတာ႔ဘူး၊ ဒါကလဲ လြဲေနတဲ႔ ဒါနအမ်ိဳးအစား တခုပါ။
ဒါန ( ၅ )
ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ႔ ဘုရားပြဲလား သားသတ္ပြဲလား - လို႔ ေမးရေလာက္ေအာင္ ေခတ္စားေနတဲ႔ ဘုရားပြဲ အမည္ခံ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲေတြပါ၊ သူ႕ဘာသာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၿပီး ပူေဇာ္ခံေနတဲ႔ ဘုရားကို ေဂါပကေတြက ဘုရားပြဲလုပ္ေပးလိုက္တာ ဘုရားေရွ႔က အလွဴခံပုံးထဲက မေလာက္လို႔ ရြာဦးက ေရႊဘုံသာေစတီ အထံမွ အေႀကြး ၅ ေသာင္း ရရန္ ရွိသည္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ တကယ္လဲ ယခုေခတ္ အဲဒီပုံစံ ၿဖစ္ေနပါတယ္၊ အထူးသၿဖင္႔ ၿမန္မာနိုင္ငံ အနွံ႕က ေတာရြာ ၿမိဳ႕ပါ မက်န္ က်င္းပခဲ႔ၿပီး က်င္းပေနဆဲ ဘုရားပြဲ မွန္သမွ်အားလုံး ဟာ တပုံစံတည္းပါ၊
ေအာ္ ကုသိုလ္ လိုခ်င္လို႔ စုေပါင္းဘုရားပြဲ လုပ္ပါတယ္၊ ကေလးလူႀကီးအားလုံး ဇာတ္ပြဲေတြနဲ႔ ေသာက္လိုက္ စားလိုက္ ရမ္းကားလိုက္နဲ႔ ႏွစ္တိုင္းနီးပါး ရန္ပြဲေႀကာင္႔ လူေသမွဳ႕ေတြက ပါလိုက္ေသးတယ္၊ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါကေတာ႔ ၿမတ္ဘုရားကို ႀကိဳဆိုတဲ႔ ပြဲမွာ လူအုပ္ပိၿပီး ေသတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ နတ္ၿပည္ေရာက္သြားဖူးတယ္၊ အခုေခတ္ေတာ႔ ဘုရားပြဲေတြမွာ မူးၿပီး ရမ္းကားလို႔ ဓားထုိးခံရၿပီး ေသသူေတြ ဘယ္ဘုံ႒ာန ေရာက္မယ္ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းႀကည္႔မိတယ္၊
တႏွစ္တစ္ခါ ငရဲရွာ လူ႔ရြာ ဘုရားပြဲ မၿဖစ္ေစႀကနဲ႔ - လို႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ စြယ္စုံရ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သတိေပး သံေ၀ဂစကားမိန္႔ႀကားခဲ႔ဖူးတယ္၊ မွတ္မိေသးတယ္၊ စာေရးသူ ငယ္ငယ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀မွာ မနက္တိုင္း ဆြမ္းခံထြက္ရတယ္၊ တကယ္လဲ ဘုရားပြဲေရာက္ရင္ ရြာထဲမွာ ေမြးထားတဲ႔ ၀က္ေတြ ႀကက္ေတြ ႏြားေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို နည္းပါးသြားတယ္ ၊ အထူးသၿဖင္႔ ၀က္ေတြေပါ႔ေလ၊ ေသခါနီး ေအာ္ၿမည္တဲ႔ အသံက သိပ္ သနားစရာ ေကာင္းတာကို ကိုယ္ေတြ႔ၿမင္ဖူးသူမ်ား နားလည္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဘာၿဖစ္လို႔ သိရသလဲ ဆုိေတာ႔ ေန႔တိုင္း ၿမင္ေနက် ၀က္ေတြ ႏြားေတြ ကို ဘုရားပြဲၿပီးရင္ မၿမင္ရေတာ႔ ေမးႀကည္႔မိတယ္၊
ဗ်ိဳ႕ ကိုဘယ္သူ၊ ခင္ဗ်ားႏြားေလး ဘယ္ေ၇ာက္သြားလဲ ဆိုရင္ ရြာက ဘုရားပြဲထဲ ပါသြားၿပီ တဲ႔၊
ေနာက္တအိမ္မွာ ေမြးထားတဲ႔ ၀က္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ ေမးရင္ ရြာဘုရားပြဲမွာ ၀ဋ္ကြ်တ္သြားၿပီ တဲ႔၊
အပါယ္ လားေၾကာင္းအလႉဒါန ( ၁၀ ) မ်ိဳး။ ။
လွဴပင္ လွဴေသာ္လည္း အလွဴဒါနမမည္ပဲ ကိုယ္႔အတြက္ သံသရာအတြက္ ပါဖို႔ နဲ႔ နိဗၺာန္ ကူးတို႔ေဖာင္ ၿဖစ္ဖို႔ ေနေနသာသာ အပါယ္ငရဲသို႔ပင္ က်ေစတတ္ေသာေႀကာင္႔ အ ဒါန၀တၳဳ ေခၚ ( အလွဴမမည္ေသာ လွဴၿခင္း ၁၀ မ်ိဳး) ကို သတိထားနိုင္ေစဖို႔ ေဖာ္ၿပလိုက္ပါတယ္၊
(၁) သမဇၨဒါန- အၿငိမ္႔မင္းသား မင္းသမီး ၿပဇာတ္၊ ဆိုင္း၀ိုင္း ဇာတ္ပြဲတို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၂) မဇၨဒါန- ေသရည္အရက္ ဘီယာကို လွဴဒါန္းၿခင္း၊
(၃) ဣတၳိဒါန- ပုဂံေခတ္ အရည္းႀကီးတို႔အား လွဴသလို မိန္းမကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၄) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၅) စိတၱကမၼ ဒါန- ကာမဂုဏ္စိတ္ကုိနိွဳးဆြေပးေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္၊ စသည္ေပးလွဴၿခင္း၊
(၆) သတၳ ဒါန- ဒုတ္ ဒါး ေသနတ္ စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းစသည္ ေပးလွဴၿခင္း၊
(၇) ၀ိသ ဒါန- ေသေစနိုင္ေသာ အဆိပ္၊ ေဆးၿပား ေဆးပုလင္း စသည္ေပးလွဴၿခင္း ( သတၱ၀ါတို႔ပ်က္စီးေစရန္၊ )
(၈) သခၤလိက ဒါန-လက္ထိပ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၉) ကုကၠဋ သူကရ ဒါန- ၾကက္ ၀က္ ေခြးစေသာ သားေကာင္တို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၁၀) တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ။ယခုေခတ္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ၿဖင္႔ စားရင္းအင္းမ်ားကို လိမ္လည္ေပးၿခင္း၊
မိလိႏၵပဥႇာ။ ပါ။ ၂၂၇။
ဒါေႀကာင္႔ ေငြကုန္ လူပန္း စိတ္ပန္းၿပီး ကိုယ္႔အတြက္ အက်ိဳးုယုတ္ေစတဲ႔ ဒါန ေတြကို မၿပဳမိႀကေစဖို႔ ေမတၱာစကား ေၿပာႀကားလိုက္ပါတယ္၊
တရားသၿဖင္႔ စုေဆာင္းထားေသာ အလွဴ၀တၳဳၿဖစ္ရၿခင္း၊
အလွဴေပး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္နွစ္ဖက္စလုံး သီလ စင္ႀကယ္ရၿခင္း၊
မလွဴခင္ လွဴဆဲ လွဴၿပီးကာလ( ေနာက္ဆုံး ) ကိုယ္႔ဘ၀ရဲ႕ေန၀င္ခ်ိန္ၿဖစ္တဲ႔ ေသခါနီး မရဏာသႏၷေဇာ စိတ္ အခ်ိန္အထိ ကိုယ္႔ရဲ႕ ဒါန အေႀကာင္းကို ေတြးၿပီး ေသနိုင္ရင္ နတ္ရြာသုဂတိ ကို ေရာက္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ပဲ ၀က္ေအာ္သံ ႏြားေအာ္သံ ႀကက္ေအာ္သံေတြမ်ား ႀကားေနရ ၿမင္ေနရၿပီး ကိုယ္႔အာရုံမွာ ဂတိနိမိတ္ အၿဖစ္ ထင္ေနရင္ေတာ႔ လြဲမွားစြာ ၿပဳခဲ႔မိတဲ႔ ဒါနမ်ားက ကယ္တင္နို္င္မည္ မဟုတ္ပါေႀကာင္း ကရုဏာစကားၿဖင္႔ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္၊ ။
လြဲေနတဲ႔ ဒါနမ်ား အပိုင္း ( ၅ )
ဒါန ( ၄ )
အရွင္ဘုရား ေနာင္က်ရင္ ဘာစာေမးပြဲမွ ေၿဖမေနပါနဲ႔ေတာ႔ဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္ကေတာ႔ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ သကၤန္း၀တ္နဲ႔ ၿမဲေနရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ စာေမးပြဲေတြ ဒီေလာက္ေအာင္ေနရင္ ေတာ္ၿပီေပါ႔ဘုရား။
ရင္ထဲမွာ မေနနိုင္လို႔ ပြင္႔အံထြက္လာတဲ႔ စကားတခြန္းပါ၊ သူကေတာ႔ စစ္ကိုင္းတိုင္း ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္ ေတာရြာတရြာက သာမေဏေက်ာ္၊ သာသနဓဇဓမၼာစရိယ၊ ၀ိနယဓရ ရဟန္းတပါးရဲ႕ ခမည္းေတာ္တစ္ေယာက္။
သားၿဖစ္သူအတြက္ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ ဂုဏ္ၿပဳပူေဇာ္ပြဲကို ၃ ႀကိမ္တိုင္တုိင္ လုပ္ေပးၿပီးေနာက္မွာ အခုလို စကားကို ေၿပာယူရတယ္၊ ေတာင္သူ ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနတဲ႔ မိဘေတြကလည္း သားၿဖစ္သူ စာေမးပြဲေတြ ေအာင္တယ္ ဆိုရင္ပဲ မရွိရင္ ရွိတာကို ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ပူေဇာ္ပြဲကို လုပ္မယ္ ဆိုတဲ႔ သဒၶါတရားမ်ိဳးေတြပါ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လည္း အိမ္စီးပြားေရး အေၿခအေနအရ မလုပ္ခ်င္ေပမယ္႔ ပတ္၀န္းက်င္က တိုက္တြန္းႀကတယ္၊ ရွားရွားပါးပါး သားေယာက်ာ္းေလးရွိလို႔ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ ေ၇ာက္ေနတာကို မိဘက ဒီေလာက္မွ မခ်ီးေၿမာက္နို္င္ဘူးလား၊ ငါတို႔သာ သားရဟန္းရွိရင္ေတာ႔ အႀကီးအက်ယ္ကို လွဴပစ္လိုက္မယ္ ဘာ ညာ စသည္ၿဖင္႔ ၀ိုင္း၀န္းေၿမွာက္ေပးေတာ႔ ပြဲေတြ ဇာတ္ေတြနဲ႔ က်က်နန က်င္းပႀကတာလဲ ႀကားဖူးပါရဲ႕၊
အခုလဲ သားကိုရင္က သာသနာလကၤာရ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ အိမ္က အတြင္းပစၥည္းေလးေတြ ထုခြဲၿပီး တႀကိမ္ လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊
မႀကာလိုက္ဘူး၊ သားက ဓမၼာစရိယဘြဲ႕ ရလို႔ စုေဆာင္းထားသမွ် သစ္သီးသစ္နွံေတြ ေရာင္းၿပီး ေပးလိုက္ရၿပန္တယ္၊
ေနာက္ဆုံးတႀကိမ္ကေတာ႔ ပိဋကတ္သုံးပုံစာေမးပြဲမွာ ၀ိနယဓရ ဘြဲ႕ရလို႔ ဆိုၿပီး ယာခင္းေတြ ေရာင္းခ် ေပါင္ႏွံၿပီး လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊
၃ ႀကိမ္တိတိ ပူေဇာ္ပြဲလုပ္ၿပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ အိမ္မွာလဲ ေတာင္ေတာင္ပ်က္ ( တက္တက္ ေၿပာင္ ) ဆိုသလို ေၿပာင္သလင္းကို ခါသြားတာပဲ ၊ စီးပြားေရးလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ နာလန္မထူေတာ႔ဘူး၊ အမွန္က ကိုယ္႔၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိ ဆိုသလို ကိုယ္႔အေၿခအေနႀကည္႔ၿပီး လုပ္သင္႔တာပါ၊ အခ်ိဳ႕မ်ား ဆိုင္း၀ိုင္းေတြ ဇာတ္ပြဲေတြ နဲ႔ ခမ္းခမ္းနားနား ေပးၿပီး ဘယ္ခုနွစ္တုံးက ဘယ္လို လွဴလိုက္တာ၊ ဘယ္ေလာက္ကုန္ေအာင္ ဇာတ္ကလဲ နာမည္ႀကီးကို ငွါးတယ္ ဘာညာေပါ႔ေလ၊ ဘိသိက္ ဆိုလဲ နာမည္ႀကီး ေပါ႔၊ ဘိသိက္ ဆိုလို႔ ေၿပာရအုံးမယ္၊ စာေရးသူရဲ႕ အသိမိတ္ေဆြ တစ္ပါး ပူေဇာ္ပြဲအတြက္ ဘိသိက္ဆရာငွါးတာ ၁၂ သိန္းေပးရတယ္ ဆိုပဲ၊ အဲဒါ သူက ဘယ္ေလာက္ႀကာသလဲ ဆိုရင္ ေတးထပ္ေလး ရတုပိုဒ္စုံေလးေတြကို ၂ နာရီ ၿပည္႔ေအာင္ ေတာင္ မဟဲလိုက္ရဘူး၊ ဆိုလိုတာကေတာ႔ ရွင္းေနပါၿပီ၊
ပူေဇာ္ပြဲ ဆိုတာ ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္တဲဲ႔ သာသနာ႔ အာဇာနည္တပါးကို ရပ္ရြာက နယ္က ၀ိုင္း၀န္းဂုဏ္ၿပဳတဲ႔ပြဲ ၿဖစ္တာမို႔ တရြာလုံး တနယ္လုံး အလွဴေငြ ေကာက္ခံၿပီး ေႀကြးေမြးစားရိတ္၊ ပူေဇာ္ပြဲ ကုန္က်စားရိတ္၊ ပင္႔သံဃာလွဴဒါန္းစားရိတ္ စတာေတြကို ခြဲတန္းခ်ၿပီး ဘယ္ေနရာအတြက္ ဘယ္ေလာက္၊ စသၿဖင္႔ သုံးသင္႔တယ္၊ အဲဒီလို ပြဲမ်ိဳးေတြကိုလဲ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႕ဖူးပါတယ္၊
အခုေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကုန္က်စားရိတ္ အားလုုံးနီးပါး ကို ကိုယ္႔ အိမ္က အကုန္အက်ခံရတာ ဆိုေတာ႔ တတ္နိုင္သူေတြအတြက္ကိစၥမရွိေပမယ္႔ ခ်ိဳ႕တဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ႔ အလွဴႀကီး ၃ ခါေလာက္ ေပးလိုက္ရသလို ကုန္တာ ဆိုေတာ႔ ရွိတာေတြ ကုန္ကေရာပဲ၊ ဒီလို အၿဖစ္မ်ိဳးေတြ ေန၇ာတိုင္း မွာ ေတြ႔ေနရတတ္တာမို႔ ကရုဏာသက္မိပါရဲ႕၊ ပူေဇာ္ပြဲကို ဦးေဆာင္သူေတြ အားလုံး သတိထားႀကပါကုန္၊
ေနာက္တေယာက္ကေတာ႔ အရာေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ ရြာတရြာက ရဟန္းတပါး ခမည္းေတာ္ႀကီးဟာ ပူေဇာ္ပြဲကို လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊ တႀကိမ္ဆို တႀကိမ္ထဲပါဘဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ေပးလို္က္တယ္ မသိဘူး၊ အဲဒီ ပူေဇာ္ပြဲၿပီးသြားတာ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ၿပီ၊ အခုထိ သူတို႔အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး နာလန္မထူေတာ႔ဘူး၊ ဒါကလဲ လြဲေနတဲ႔ ဒါနအမ်ိဳးအစား တခုပါ။
ဒါန ( ၅ )
ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ႔ ဘုရားပြဲလား သားသတ္ပြဲလား - လို႔ ေမးရေလာက္ေအာင္ ေခတ္စားေနတဲ႔ ဘုရားပြဲ အမည္ခံ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲေတြပါ၊ သူ႕ဘာသာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၿပီး ပူေဇာ္ခံေနတဲ႔ ဘုရားကို ေဂါပကေတြက ဘုရားပြဲလုပ္ေပးလိုက္တာ ဘုရားေရွ႔က အလွဴခံပုံးထဲက မေလာက္လို႔ ရြာဦးက ေရႊဘုံသာေစတီ အထံမွ အေႀကြး ၅ ေသာင္း ရရန္ ရွိသည္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ တကယ္လဲ ယခုေခတ္ အဲဒီပုံစံ ၿဖစ္ေနပါတယ္၊ အထူးသၿဖင္႔ ၿမန္မာနိုင္ငံ အနွံ႕က ေတာရြာ ၿမိဳ႕ပါ မက်န္ က်င္းပခဲ႔ၿပီး က်င္းပေနဆဲ ဘုရားပြဲ မွန္သမွ်အားလုံး ဟာ တပုံစံတည္းပါ၊
ေအာ္ ကုသိုလ္ လိုခ်င္လို႔ စုေပါင္းဘုရားပြဲ လုပ္ပါတယ္၊ ကေလးလူႀကီးအားလုံး ဇာတ္ပြဲေတြနဲ႔ ေသာက္လိုက္ စားလိုက္ ရမ္းကားလိုက္နဲ႔ ႏွစ္တိုင္းနီးပါး ရန္ပြဲေႀကာင္႔ လူေသမွဳ႕ေတြက ပါလိုက္ေသးတယ္၊ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါကေတာ႔ ၿမတ္ဘုရားကို ႀကိဳဆိုတဲ႔ ပြဲမွာ လူအုပ္ပိၿပီး ေသတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ နတ္ၿပည္ေရာက္သြားဖူးတယ္၊ အခုေခတ္ေတာ႔ ဘုရားပြဲေတြမွာ မူးၿပီး ရမ္းကားလို႔ ဓားထုိးခံရၿပီး ေသသူေတြ ဘယ္ဘုံ႒ာန ေရာက္မယ္ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းႀကည္႔မိတယ္၊
တႏွစ္တစ္ခါ ငရဲရွာ လူ႔ရြာ ဘုရားပြဲ မၿဖစ္ေစႀကနဲ႔ - လို႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ စြယ္စုံရ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သတိေပး သံေ၀ဂစကားမိန္႔ႀကားခဲ႔ဖူးတယ္၊ မွတ္မိေသးတယ္၊ စာေရးသူ ငယ္ငယ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀မွာ မနက္တိုင္း ဆြမ္းခံထြက္ရတယ္၊ တကယ္လဲ ဘုရားပြဲေရာက္ရင္ ရြာထဲမွာ ေမြးထားတဲ႔ ၀က္ေတြ ႀကက္ေတြ ႏြားေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို နည္းပါးသြားတယ္ ၊ အထူးသၿဖင္႔ ၀က္ေတြေပါ႔ေလ၊ ေသခါနီး ေအာ္ၿမည္တဲ႔ အသံက သိပ္ သနားစရာ ေကာင္းတာကို ကိုယ္ေတြ႔ၿမင္ဖူးသူမ်ား နားလည္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဘာၿဖစ္လို႔ သိရသလဲ ဆုိေတာ႔ ေန႔တိုင္း ၿမင္ေနက် ၀က္ေတြ ႏြားေတြ ကို ဘုရားပြဲၿပီးရင္ မၿမင္ရေတာ႔ ေမးႀကည္႔မိတယ္၊
ဗ်ိဳ႕ ကိုဘယ္သူ၊ ခင္ဗ်ားႏြားေလး ဘယ္ေ၇ာက္သြားလဲ ဆိုရင္ ရြာက ဘုရားပြဲထဲ ပါသြားၿပီ တဲ႔၊
ေနာက္တအိမ္မွာ ေမြးထားတဲ႔ ၀က္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ ေမးရင္ ရြာဘုရားပြဲမွာ ၀ဋ္ကြ်တ္သြားၿပီ တဲ႔၊
အပါယ္ လားေၾကာင္းအလႉဒါန ( ၁၀ ) မ်ိဳး။ ။
လွဴပင္ လွဴေသာ္လည္း အလွဴဒါနမမည္ပဲ ကိုယ္႔အတြက္ သံသရာအတြက္ ပါဖို႔ နဲ႔ နိဗၺာန္ ကူးတို႔ေဖာင္ ၿဖစ္ဖို႔ ေနေနသာသာ အပါယ္ငရဲသို႔ပင္ က်ေစတတ္ေသာေႀကာင္႔ အ ဒါန၀တၳဳ ေခၚ ( အလွဴမမည္ေသာ လွဴၿခင္း ၁၀ မ်ိဳး) ကို သတိထားနိုင္ေစဖို႔ ေဖာ္ၿပလိုက္ပါတယ္၊
(၁) သမဇၨဒါန- အၿငိမ္႔မင္းသား မင္းသမီး ၿပဇာတ္၊ ဆိုင္း၀ိုင္း ဇာတ္ပြဲတို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၂) မဇၨဒါန- ေသရည္အရက္ ဘီယာကို လွဴဒါန္းၿခင္း၊
(၃) ဣတၳိဒါန- ပုဂံေခတ္ အရည္းႀကီးတို႔အား လွဴသလို မိန္းမကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၄) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၅) စိတၱကမၼ ဒါန- ကာမဂုဏ္စိတ္ကုိနိွဳးဆြေပးေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္၊ စသည္ေပးလွဴၿခင္း၊
(၆) သတၳ ဒါန- ဒုတ္ ဒါး ေသနတ္ စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းစသည္ ေပးလွဴၿခင္း၊
(၇) ၀ိသ ဒါန- ေသေစနိုင္ေသာ အဆိပ္၊ ေဆးၿပား ေဆးပုလင္း စသည္ေပးလွဴၿခင္း ( သတၱ၀ါတို႔ပ်က္စီးေစရန္၊ )
(၈) သခၤလိက ဒါန-လက္ထိပ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၉) ကုကၠဋ သူကရ ဒါန- ၾကက္ ၀က္ ေခြးစေသာ သားေကာင္တို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၁၀) တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ။ယခုေခတ္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ၿဖင္႔ စားရင္းအင္းမ်ားကို လိမ္လည္ေပးၿခင္း၊
ဒါေႀကာင္႔ ေငြကုန္ လူပန္း စိတ္ပန္းၿပီး ကိုယ္႔အတြက္ အက်ိဳးုယုတ္ေစတဲ႔ ဒါန ေတြကို မၿပဳမိႀကေစဖို႔ ေမတၱာစကား ေၿပာႀကားလိုက္ပါတယ္၊
တရားသၿဖင္႔ စုေဆာင္းထားေသာ အလွဴ၀တၳဳၿဖစ္ရၿခင္း၊
အလွဴေပး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္နွစ္ဖက္စလုံး သီလ စင္ႀကယ္ရၿခင္း၊
မလွဴခင္ လွဴဆဲ လွဴၿပီးကာလ( ေနာက္ဆုံး ) ကိုယ္႔ဘ၀ရဲ႕ေန၀င္ခ်ိန္ၿဖစ္တဲ႔ ေသခါနီး မရဏာသႏၷေဇာ စိတ္ အခ်ိန္အထိ ကိုယ္႔ရဲ႕ ဒါန အေႀကာင္းကို ေတြးၿပီး ေသနိုင္ရင္ နတ္ရြာသုဂတိ ကို ေရာက္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ပဲ ၀က္ေအာ္သံ ႏြားေအာ္သံ ႀကက္ေအာ္သံေတြမ်ား ႀကားေနရ ၿမင္ေနရၿပီး ကိုယ္႔အာရုံမွာ ဂတိနိမိတ္ အၿဖစ္ ထင္ေနရင္ေတာ႔ လြဲမွားစြာ ၿပဳခဲ႔မိတဲ႔ ဒါနမ်ားက ကယ္တင္နို္င္မည္ မဟုတ္ပါေႀကာင္း ကရုဏာစကားၿဖင္႔ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္၊ ။
အရွင္ဘုရား ေနာင္က်ရင္ ဘာစာေမးပြဲမွ ေၿဖမေနပါနဲ႔ေတာ႔ဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္ကေတာ႔ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ သကၤန္း၀တ္နဲ႔ ၿမဲေနရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ စာေမးပြဲေတြ ဒီေလာက္ေအာင္ေနရင္ ေတာ္ၿပီေပါ႔ဘုရား။
ရင္ထဲမွာ မေနနိုင္လို႔ ပြင္႔အံထြက္လာတဲ႔ စကားတခြန္းပါ၊ သူကေတာ႔ စစ္ကိုင္းတိုင္း ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္ ေတာရြာတရြာက သာမေဏေက်ာ္၊ သာသနဓဇဓမၼာစရိယ၊ ၀ိနယဓရ ရဟန္းတပါးရဲ႕ ခမည္းေတာ္တစ္ေယာက္။
သားၿဖစ္သူအတြက္ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ ဂုဏ္ၿပဳပူေဇာ္ပြဲကို ၃ ႀကိမ္တိုင္တုိင္ လုပ္ေပးၿပီးေနာက္မွာ အခုလို စကားကို ေၿပာယူရတယ္၊ ေတာင္သူ ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနတဲ႔ မိဘေတြကလည္း သားၿဖစ္သူ စာေမးပြဲေတြ ေအာင္တယ္ ဆိုရင္ပဲ မရွိရင္ ရွိတာကို ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ပူေဇာ္ပြဲကို လုပ္မယ္ ဆိုတဲ႔ သဒၶါတရားမ်ိဳးေတြပါ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လည္း အိမ္စီးပြားေရး အေၿခအေနအရ မလုပ္ခ်င္ေပမယ္႔ ပတ္၀န္းက်င္က တိုက္တြန္းႀကတယ္၊ ရွားရွားပါးပါး သားေယာက်ာ္းေလးရွိလို႔ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ ေ၇ာက္ေနတာကို မိဘက ဒီေလာက္မွ မခ်ီးေၿမာက္နို္င္ဘူးလား၊ ငါတို႔သာ သားရဟန္းရွိရင္ေတာ႔ အႀကီးအက်ယ္ကို လွဴပစ္လိုက္မယ္ ဘာ ညာ စသည္ၿဖင္႔ ၀ိုင္း၀န္းေၿမွာက္ေပးေတာ႔ ပြဲေတြ ဇာတ္ေတြနဲ႔ က်က်နန က်င္းပႀကတာလဲ ႀကားဖူးပါရဲ႕၊
အခုလဲ သားကိုရင္က သာသနာလကၤာရ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ အိမ္က အတြင္းပစၥည္းေလးေတြ ထုခြဲၿပီး တႀကိမ္ လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊
မႀကာလိုက္ဘူး၊ သားက ဓမၼာစရိယဘြဲ႕ ရလို႔ စုေဆာင္းထားသမွ် သစ္သီးသစ္နွံေတြ ေရာင္းၿပီး ေပးလိုက္ရၿပန္တယ္၊
ေနာက္ဆုံးတႀကိမ္ကေတာ႔ ပိဋကတ္သုံးပုံစာေမးပြဲမွာ ၀ိနယဓရ ဘြဲ႕ရလို႔ ဆိုၿပီး ယာခင္းေတြ ေရာင္းခ် ေပါင္ႏွံၿပီး လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊
၃ ႀကိမ္တိတိ ပူေဇာ္ပြဲလုပ္ၿပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ အိမ္မွာလဲ ေတာင္ေတာင္ပ်က္ ( တက္တက္ ေၿပာင္ ) ဆိုသလို ေၿပာင္သလင္းကို ခါသြားတာပဲ ၊ စီးပြားေရးလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ နာလန္မထူေတာ႔ဘူး၊ အမွန္က ကိုယ္႔၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိ ဆိုသလို ကိုယ္႔အေၿခအေနႀကည္႔ၿပီး လုပ္သင္႔တာပါ၊ အခ်ိဳ႕မ်ား ဆိုင္း၀ိုင္းေတြ ဇာတ္ပြဲေတြ နဲ႔ ခမ္းခမ္းနားနား ေပးၿပီး ဘယ္ခုနွစ္တုံးက ဘယ္လို လွဴလိုက္တာ၊ ဘယ္ေလာက္ကုန္ေအာင္ ဇာတ္ကလဲ နာမည္ႀကီးကို ငွါးတယ္ ဘာညာေပါ႔ေလ၊ ဘိသိက္ ဆိုလဲ နာမည္ႀကီး ေပါ႔၊ ဘိသိက္ ဆိုလို႔ ေၿပာရအုံးမယ္၊ စာေရးသူရဲ႕ အသိမိတ္ေဆြ တစ္ပါး ပူေဇာ္ပြဲအတြက္ ဘိသိက္ဆရာငွါးတာ ၁၂ သိန္းေပးရတယ္ ဆိုပဲ၊ အဲဒါ သူက ဘယ္ေလာက္ႀကာသလဲ ဆိုရင္ ေတးထပ္ေလး ရတုပိုဒ္စုံေလးေတြကို ၂ နာရီ ၿပည္႔ေအာင္ ေတာင္ မဟဲလိုက္ရဘူး၊ ဆိုလိုတာကေတာ႔ ရွင္းေနပါၿပီ၊
ပူေဇာ္ပြဲ ဆိုတာ ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္တဲဲ႔ သာသနာ႔ အာဇာနည္တပါးကို ရပ္ရြာက နယ္က ၀ိုင္း၀န္းဂုဏ္ၿပဳတဲ႔ပြဲ ၿဖစ္တာမို႔ တရြာလုံး တနယ္လုံး အလွဴေငြ ေကာက္ခံၿပီး ေႀကြးေမြးစားရိတ္၊ ပူေဇာ္ပြဲ ကုန္က်စားရိတ္၊ ပင္႔သံဃာလွဴဒါန္းစားရိတ္ စတာေတြကို ခြဲတန္းခ်ၿပီး ဘယ္ေနရာအတြက္ ဘယ္ေလာက္၊ စသၿဖင္႔ သုံးသင္႔တယ္၊ အဲဒီလို ပြဲမ်ိဳးေတြကိုလဲ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႕ဖူးပါတယ္၊
အခုေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကုန္က်စားရိတ္ အားလုုံးနီးပါး ကို ကိုယ္႔ အိမ္က အကုန္အက်ခံရတာ ဆိုေတာ႔ တတ္နိုင္သူေတြအတြက္ကိစၥမရွိေပမယ္႔ ခ်ိဳ႕တဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ႔ အလွဴႀကီး ၃ ခါေလာက္ ေပးလိုက္ရသလို ကုန္တာ ဆိုေတာ႔ ရွိတာေတြ ကုန္ကေရာပဲ၊ ဒီလို အၿဖစ္မ်ိဳးေတြ ေန၇ာတိုင္း မွာ ေတြ႔ေနရတတ္တာမို႔ ကရုဏာသက္မိပါရဲ႕၊ ပူေဇာ္ပြဲကို ဦးေဆာင္သူေတြ အားလုံး သတိထားႀကပါကုန္၊
ေနာက္တေယာက္ကေတာ႔ အရာေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ ရြာတရြာက ရဟန္းတပါး ခမည္းေတာ္ႀကီးဟာ ပူေဇာ္ပြဲကို လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊ တႀကိမ္ဆို တႀကိမ္ထဲပါဘဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ေပးလို္က္တယ္ မသိဘူး၊ အဲဒီ ပူေဇာ္ပြဲၿပီးသြားတာ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ၿပီ၊ အခုထိ သူတို႔အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး နာလန္မထူေတာ႔ဘူး၊ ဒါကလဲ လြဲေနတဲ႔ ဒါနအမ်ိဳးအစား တခုပါ။
ဒါန ( ၅ )
ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ႔ ဘုရားပြဲလား သားသတ္ပြဲလား - လို႔ ေမးရေလာက္ေအာင္ ေခတ္စားေနတဲ႔ ဘုရားပြဲ အမည္ခံ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲေတြပါ၊ သူ႕ဘာသာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၿပီး ပူေဇာ္ခံေနတဲ႔ ဘုရားကို ေဂါပကေတြက ဘုရားပြဲလုပ္ေပးလိုက္တာ ဘုရားေရွ႔က အလွဴခံပုံးထဲက မေလာက္လို႔ ရြာဦးက ေရႊဘုံသာေစတီ အထံမွ အေႀကြး ၅ ေသာင္း ရရန္ ရွိသည္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ တကယ္လဲ ယခုေခတ္ အဲဒီပုံစံ ၿဖစ္ေနပါတယ္၊ အထူးသၿဖင္႔ ၿမန္မာနိုင္ငံ အနွံ႕က ေတာရြာ ၿမိဳ႕ပါ မက်န္ က်င္းပခဲ႔ၿပီး က်င္းပေနဆဲ ဘုရားပြဲ မွန္သမွ်အားလုံး ဟာ တပုံစံတည္းပါ၊
ေအာ္ ကုသိုလ္ လိုခ်င္လို႔ စုေပါင္းဘုရားပြဲ လုပ္ပါတယ္၊ ကေလးလူႀကီးအားလုံး ဇာတ္ပြဲေတြနဲ႔ ေသာက္လိုက္ စားလိုက္ ရမ္းကားလိုက္နဲ႔ ႏွစ္တိုင္းနီးပါး ရန္ပြဲေႀကာင္႔ လူေသမွဳ႕ေတြက ပါလိုက္ေသးတယ္၊ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါကေတာ႔ ၿမတ္ဘုရားကို ႀကိဳဆိုတဲ႔ ပြဲမွာ လူအုပ္ပိၿပီး ေသတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ နတ္ၿပည္ေရာက္သြားဖူးတယ္၊ အခုေခတ္ေတာ႔ ဘုရားပြဲေတြမွာ မူးၿပီး ရမ္းကားလို႔ ဓားထုိးခံရၿပီး ေသသူေတြ ဘယ္ဘုံ႒ာန ေရာက္မယ္ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းႀကည္႔မိတယ္၊
တႏွစ္တစ္ခါ ငရဲရွာ လူ႔ရြာ ဘုရားပြဲ မၿဖစ္ေစႀကနဲ႔ - လို႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ စြယ္စုံရ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သတိေပး သံေ၀ဂစကားမိန္႔ႀကားခဲ႔ဖူးတယ္၊ မွတ္မိေသးတယ္၊ စာေရးသူ ငယ္ငယ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀မွာ မနက္တိုင္း ဆြမ္းခံထြက္ရတယ္၊ တကယ္လဲ ဘုရားပြဲေရာက္ရင္ ရြာထဲမွာ ေမြးထားတဲ႔ ၀က္ေတြ ႀကက္ေတြ ႏြားေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို နည္းပါးသြားတယ္ ၊ အထူးသၿဖင္႔ ၀က္ေတြေပါ႔ေလ၊ ေသခါနီး ေအာ္ၿမည္တဲ႔ အသံက သိပ္ သနားစရာ ေကာင္းတာကို ကိုယ္ေတြ႔ၿမင္ဖူးသူမ်ား နားလည္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဘာၿဖစ္လို႔ သိရသလဲ ဆုိေတာ႔ ေန႔တိုင္း ၿမင္ေနက် ၀က္ေတြ ႏြားေတြ ကို ဘုရားပြဲၿပီးရင္ မၿမင္ရေတာ႔ ေမးႀကည္႔မိတယ္၊
ဗ်ိဳ႕ ကိုဘယ္သူ၊ ခင္ဗ်ားႏြားေလး ဘယ္ေ၇ာက္သြားလဲ ဆိုရင္ ရြာက ဘုရားပြဲထဲ ပါသြားၿပီ တဲ႔၊
ေနာက္တအိမ္မွာ ေမြးထားတဲ႔ ၀က္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ ေမးရင္ ရြာဘုရားပြဲမွာ ၀ဋ္ကြ်တ္သြားၿပီ တဲ႔၊
အပါယ္ လားေၾကာင္းအလႉဒါန ( ၁၀ ) မ်ိဳး။ ။
လွဴပင္ လွဴေသာ္လည္း အလွဴဒါနမမည္ပဲ ကိုယ္႔အတြက္ သံသရာအတြက္ ပါဖို႔ နဲ႔ နိဗၺာန္ ကူးတို႔ေဖာင္ ၿဖစ္ဖို႔ ေနေနသာသာ အပါယ္ငရဲသို႔ပင္ က်ေစတတ္ေသာေႀကာင္႔ အ ဒါန၀တၳဳ ေခၚ ( အလွဴမမည္ေသာ လွဴၿခင္း ၁၀ မ်ိဳး) ကို သတိထားနိုင္ေစဖို႔ ေဖာ္ၿပလိုက္ပါတယ္၊
(၁) သမဇၨဒါန- အၿငိမ္႔မင္းသား မင္းသမီး ၿပဇာတ္၊ ဆိုင္း၀ိုင္း ဇာတ္ပြဲတို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၂) မဇၨဒါန- ေသရည္အရက္ ဘီယာကို လွဴဒါန္းၿခင္း၊
(၃) ဣတၳိဒါန- ပုဂံေခတ္ အရည္းႀကီးတို႔အား လွဴသလို မိန္းမကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၄) ဥသဘ ဒါန- ကြ်ဲ ႏြား စေသာ တိရိစၦာန္ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၅) စိတၱကမၼ ဒါန- ကာမဂုဏ္စိတ္ကုိနိွဳးဆြေပးေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္၊ စသည္ေပးလွဴၿခင္း၊
(၆) သတၳ ဒါန- ဒုတ္ ဒါး ေသနတ္ စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းစသည္ ေပးလွဴၿခင္း၊
(၇) ၀ိသ ဒါန- ေသေစနိုင္ေသာ အဆိပ္၊ ေဆးၿပား ေဆးပုလင္း စသည္ေပးလွဴၿခင္း ( သတၱ၀ါတို႔ပ်က္စီးေစရန္၊ )
(၈) သခၤလိက ဒါန-လက္ထိပ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၉) ကုကၠဋ သူကရ ဒါန- ၾကက္ ၀က္ ေခြးစေသာ သားေကာင္တို႔ကို ေပးလွဴၿခင္း၊
(၁၀) တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန- ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလႉ။ယခုေခတ္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ၿဖင္႔ စားရင္းအင္းမ်ားကို လိမ္လည္ေပးၿခင္း၊
မိလိႏၵပဥႇာ။ ပါ။ ၂၂၇။
ဒါေႀကာင္႔ ေငြကုန္ လူပန္း စိတ္ပန္းၿပီး ကိုယ္႔အတြက္ အက်ိဳးုယုတ္ေစတဲ႔ ဒါန ေတြကို မၿပဳမိႀကေစဖို႔ ေမတၱာစကား ေၿပာႀကားလိုက္ပါတယ္၊
တရားသၿဖင္႔ စုေဆာင္းထားေသာ အလွဴ၀တၳဳၿဖစ္ရၿခင္း၊
အလွဴေပး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္နွစ္ဖက္စလုံး သီလ စင္ႀကယ္ရၿခင္း၊
မလွဴခင္ လွဴဆဲ လွဴၿပီးကာလ( ေနာက္ဆုံး ) ကိုယ္႔ဘ၀ရဲ႕ေန၀င္ခ်ိန္ၿဖစ္တဲ႔ ေသခါနီး မရဏာသႏၷေဇာ စိတ္ အခ်ိန္အထိ ကိုယ္႔ရဲ႕ ဒါန အေႀကာင္းကို ေတြးၿပီး ေသနိုင္ရင္ နတ္ရြာသုဂတိ ကို ေရာက္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ပဲ ၀က္ေအာ္သံ ႏြားေအာ္သံ ႀကက္ေအာ္သံေတြမ်ား ႀကားေနရ ၿမင္ေနရၿပီး ကိုယ္႔အာရုံမွာ ဂတိနိမိတ္ အၿဖစ္ ထင္ေနရင္ေတာ႔ လြဲမွားစြာ ၿပဳခဲ႔မိတဲ႔ ဒါနမ်ားက ကယ္တင္နို္င္မည္ မဟုတ္ပါေႀကာင္း ကရုဏာစကားၿဖင္႔ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္၊ ။
Tuesday, April 20, 2010
ေငြ ေငြ ေငြ (သို႔) ဘူးေတာင္းနစ္ ေစာင္ၿခမ္းေပၚ
သည္ေခတ္တြင္ သည္ကာလ၊
ေငြစတဲ ့ေရွ႕ေဆာင္၊
မြဲရင္ျဖင္ ့လူ႕ေဘာင္မွာ၊
ေခြးေတာင္မွ မ ေလး။
မ်ိဳးဇာတိ အႏြယ္မွန္ပင္
ေငြဓနံရိွနိင္ မွေအး။
ဘူးေတာင္းနစ္ ေစာင္ျခမ္းေပၚ
ပံုဆိုေသာ္ မေဝး။
တစ္ဝမ္းဝင္ တစ္မိေမြးေသာ္မွ
ေပးႏိုင္မွ ခ်စ္ၾကည္။
ေဆြမ်ိဳးကို မဆိုထားပါႏွင့္
ေငြအားသာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ျဗဟၼာစိုရ္ ေလးလီ
မတည္ၾကည္ ကုန္ကင္းလို႕
ေငြအရင္း မင္းမူသည့္တာ
တင့္တယ္ လွပါ
လူရည္တတ္ မ်က္ႏွာငယ္
စကၠဝါ ႏွယ္ဝန္း သို႕- - ေလး။
( အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ-ေတးထပ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ )
ေငြ ေငြ ေငြ (သို႔) ဘူးေတာင္းနစ္ ေစာင္ၿခမ္းေပၚ
သည္ေခတ္တြင္ သည္ကာလ၊
ေငြစတဲ ့ေရွ႕ေဆာင္၊
မြဲရင္ျဖင္ ့လူ႕ေဘာင္မွာ၊
ေခြးေတာင္မွ မ ေလး။
မ်ိဳးဇာတိ အႏြယ္မွန္ပင္
ေငြဓနံရိွနိင္ မွေအး။
ဘူးေတာင္းနစ္ ေစာင္ျခမ္းေပၚ
ပံုဆိုေသာ္ မေဝး။
တစ္ဝမ္းဝင္ တစ္မိေမြးေသာ္မွ
ေပးႏိုင္မွ ခ်စ္ၾကည္။
ေဆြမ်ိဳးကို မဆိုထားပါႏွင့္
ေငြအားသာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ျဗဟၼာစိုရ္ ေလးလီ
မတည္ၾကည္ ကုန္ကင္းလို႕
ေငြအရင္း မင္းမူသည့္တာ
တင့္တယ္ လွပါ
လူရည္တတ္ မ်က္ႏွာငယ္
စကၠဝါ ႏွယ္ဝန္း သို႕- - ေလး။
( အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ-ေတးထပ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ )
Sunday, April 18, 2010
၀ဋ္လည္ တတ္တယ္
၀ိပါတ္ဟူသည္၊ ၾကာ မရွည္ခင္၊
ျပန္လည္တတ္မ်ိဳး၊ မေကာင္းက်ိဳးျဖင့္၊
ေနာက္ပိုးလိုက္တက္၊ သူ႔ကိုဖ်က္က၊
ကိုယ္ပ်က္တတ္စြာ၊ ဤလူ႔ ရြာ၀ယ္၊
ဓမၼတာရိုး၊ ပမာႏိုးမူ၊
ခါမ်ိဳး ခ်ိဳမ်ိဳး၊ ေစ့စိုက္ပ်ိဳးက၊
ထိုမ်ိဳးအလား၊ မျခားတူၿပီး၊
ခါးမ်ိဳးသီးသို႔၊ သားႀကီးမင္းပ်ိဳ၊
မွတ္ပိုက္သိုေလာ့။
သူ႔ကိုေၾကာ့ၾကမ္း၊ မသရမ္းႏွင့္၊
လူ႔ႏွမ္းကိစၥ၊ က်ိဳးမလွဘူး၊
နိယာမမ်ိဳး၊ ေကာင္းအဆိုးတည္း၊
ျပစ္က်ိဳးႏွစ္ပါး၊ ျဖစ္တတ္ျငားက၊
ဘုရားေသာ္မွ၊ မလြတ္ရဘူး။
( မဃေဒ၀ )
၀ဋ္လည္ တတ္တယ္
၀ိပါတ္ဟူသည္၊ ၾကာ မရွည္ခင္၊
ျပန္လည္တတ္မ်ိဳး၊ မေကာင္းက်ိဳးျဖင့္၊
ေနာက္ပိုးလိုက္တက္၊ သူ႔ကိုဖ်က္က၊
ကိုယ္ပ်က္တတ္စြာ၊ ဤလူ႔ ရြာ၀ယ္၊
ဓမၼတာရိုး၊ ပမာႏိုးမူ၊
ခါမ်ိဳး ခ်ိဳမ်ိဳး၊ ေစ့စိုက္ပ်ိဳးက၊
ထိုမ်ိဳးအလား၊ မျခားတူၿပီး၊
ခါးမ်ိဳးသီးသို႔၊ သားႀကီးမင္းပ်ိဳ၊
မွတ္ပိုက္သိုေလာ့။
သူ႔ကိုေၾကာ့ၾကမ္း၊ မသရမ္းႏွင့္၊
လူ႔ႏွမ္းကိစၥ၊ က်ိဳးမလွဘူး၊
နိယာမမ်ိဳး၊ ေကာင္းအဆိုးတည္း၊
ျပစ္က်ိဳးႏွစ္ပါး၊ ျဖစ္တတ္ျငားက၊
ဘုရားေသာ္မွ၊ မလြတ္ရဘူး။
( မဃေဒ၀ )
ကိုယ္ခ်င္းစာ တတ္ေစဖို႔
ေဟး မင္းသားေလးေတြ၊ မင္းတို႔ လမ္းေပၚမွာ ရုန္းရုန္း ရုန္းရုန္းနဲ႔ ဘာလုပ္ေနႀကတာလဲ၊ အားလုံးကလဲ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ ၿဖစ္ေနႀကတယ္၊ ဘယ္လိုေတြ ဘာေတြ ၿဖစ္ေနႀကတာလဲ ငါဘုရားကို အက်ိဳးအေႀကာင္းစုံ ေလ်ာက္ႀကစမ္းပါအုံး -
ဒါကေတာ႔ မနက္ေစာေစာ သာ၀တိၳၿမိဳ႕ထဲကို ဆြမ္းခံႀကြလာေတာ္မူတဲ႔ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးက လမ္းေပၚမွာ လူေတြ တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔နဲ႔ ၿဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ၿမင္ေတာ္မူလို႔ ေမးတဲ႔စကားတခြန္းပါ၊
တင္ပါ႔ဘုရား တပည္႔ေတာ္တို႔ အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိတာေႀကာင္႔ ဒီမေကာင္းဆိုး၀ါး ေကာင္ကို ဒုတ္ကိုယ္စီနဲ႔ နွိမ္နွင္းေနႀကတာပါ တဲ႔၊ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ ၀ိုင္းအုံၿပီး နွိပ္စက္ခံေနရတဲ႔ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္က ေၿမြဆိုးတစ္ေကာင္ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ ၿမတ္ဘုရားက ၿပန္လည္မိန္႔ႀကားတယ္ - -
ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ မိုက္မဲတဲ႔ သူေတြပါလား ကိုယ္တေယာက္ထဲ ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ သူမ်ားကို ဒုကၡမ်ိဳးစုံ ေပးေနႀကတယ္၊ အမွန္က ကိုယ္တုိင္ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ သူမ်ားကို မထိခိုက္ေစပဲ ကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြသင္႔တယ္၊ သူမ်ား ဒုကၡေရာက္မွ ကိုယ္က စိတ္ခ်မ္းသာရမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္တရားပါ႔မလဲကြယ္၊ အဲဒီလိုေႀကာင္႔ ရလာတဲ႔ ခ်မ္းသာကလဲ တခဏပါပဲ၊ အနွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ဒီဘ၀မွာေရာ ေနာင္တမလြန္ ဘ၀ အဆက္ဆက္မွာပါ မေကာင္းမွဳ႕အက်ိဳးကို ၿပန္လည္ ခံစားရတတ္တယ္ --
သုခကာမာနိ ဘူတာနိ၊ ေယာ ဒေ႑န ၀ိဟိ ံသတိ၊
အတၱေနာ သုခေမသာေနာ၊ ပစၥ ေသာ န လဘေတ သုခံ၊
ကိုယ္ ခ်မ္းသာ ခံစားဖို႔အတြက္ သူမ်ားကို နွိပ္စက္ ညွင္းပန္း သတ္ၿဖတ္တယ္ ဆိုတာ သဘာ၀ မက်ဘူး၊ ငါဘုရား ရွဳတ္ခ်ေတာ္မူတယ္၊ အဲလို လူမ်ိဳးဟာလဲ ဘ၀တိုင္းမွာ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာစစ္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွာရွာ မရတတ္ဘူး၊ မေကာင္းတာကို ေရွာင္ရွားၿပီး က်င္႔ႀကံမယ္ ဆုိရင္ေတာ႔ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာအထိ ေရာက္ေစနိုင္တယ္ မင္းသားတို႔၊ မေကာင္းတာကို ပယ္ရွားၿပီး ေကာင္းတာကို က်င္႔နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကပါ၊
သမၺဟုလ ကုမာရက၀တၳဳ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ဓမၼပဒအ႒ကထာ
အလားတူ ႀသ၀ါဒမ်ား -
သေဗၺ တသႏိၱ ဒ႑ႆ၊ သေဗၺသံ ဇီ၀ိတံ ပိယံ၊
အတၱာနံ ဥပမံ ကတြာ၊ န ဟေနယ် န ဃာတေယ၊
လူတိုင္း သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ္႔ကို နွိပ္စက္ ညွင္းပန္း သတ္ၿဖတ္မွာ ေႀကာက္ႀကတာပဲ၊ သတၱ၀ါတိုင္း ကိုယ္႔ဘ၀ကို အသက္ကို ခ်စ္တတ္ႀကတယ္၊ တြယ္တာတတ္ႀကတယ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ ကိုယ္ေႀကာက္သလို သူမ်ားလဲ ေႀကာက္ႀကမွာပဲ လို႔ ေတြးမိၿပီး သူမ်ားကို မနွိပ္စက္ မသတ္ၿဖတ္မိပါေစနဲ႔၊
သေဗၺ တသႏိၱ ဒ႑ႆ၊ သေဗၺ ဘာယႏိၱ မစၥဳေနာ၊
အတၱာနံ ဥပမံ ကတြာ၊ န ဟေနယ် န ဃာတေယ၊
သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ္႔ကို ႏွိက္စက္ သတ္ၿဖတ္မွာ ေႀကာက္ႀကတယ္၊ လူတိုင္းက ေသမွာကိုလည္း ေႀကာက္ႀကတာပဲ၊ ကိုယ္လို သူမ်ားလဲ ေႀကာက္ႀကမွာပဲ လို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး သူမ်ားကို မႏွိပ္စက္ မသတ္ၿဖတ္မိပါေစနဲ႔၊
ဆဗၺဂၢိယဘိကၡဳ၀တၳဳ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ဓမၼပဒအ႒ကထာ
အလားတူ ၿမန္မာ စကားပုံမ်ား
ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာ၊
ကတုံးေပၚ ထိပ္ကြက္သူ၊
သူမ်ား မ်က္ခုံးေမႊးေပၚ စႀကၤ ံ ေလ်ာက္ခ်င္သူမ်ား၊
ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ ခ်နင္း၊
သန္းေခါင္ထက္ေတာ႔ ညဥ္႔မနက္ဘူး၊
သတၱ၀ါအားလုံး ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ကင္းလြတ္နိုင္ႀကပါေစ
ဒါကေတာ႔ မနက္ေစာေစာ သာ၀တိၳၿမိဳ႕ထဲကို ဆြမ္းခံႀကြလာေတာ္မူတဲ႔ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးက လမ္းေပၚမွာ လူေတြ တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔နဲ႔ ၿဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ၿမင္ေတာ္မူလို႔ ေမးတဲ႔စကားတခြန္းပါ၊
တင္ပါ႔ဘုရား တပည္႔ေတာ္တို႔ အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိတာေႀကာင္႔ ဒီမေကာင္းဆိုး၀ါး ေကာင္ကို ဒုတ္ကိုယ္စီနဲ႔ နွိမ္နွင္းေနႀကတာပါ တဲ႔၊ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ ၀ိုင္းအုံၿပီး နွိပ္စက္ခံေနရတဲ႔ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္က ေၿမြဆိုးတစ္ေကာင္ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ ၿမတ္ဘုရားက ၿပန္လည္မိန္႔ႀကားတယ္ - -
ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ မိုက္မဲတဲ႔ သူေတြပါလား ကိုယ္တေယာက္ထဲ ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ သူမ်ားကို ဒုကၡမ်ိဳးစုံ ေပးေနႀကတယ္၊ အမွန္က ကိုယ္တုိင္ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ သူမ်ားကို မထိခိုက္ေစပဲ ကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြသင္႔တယ္၊ သူမ်ား ဒုကၡေရာက္မွ ကိုယ္က စိတ္ခ်မ္းသာရမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္တရားပါ႔မလဲကြယ္၊ အဲဒီလိုေႀကာင္႔ ရလာတဲ႔ ခ်မ္းသာကလဲ တခဏပါပဲ၊ အနွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ဒီဘ၀မွာေရာ ေနာင္တမလြန္ ဘ၀ အဆက္ဆက္မွာပါ မေကာင္းမွဳ႕အက်ိဳးကို ၿပန္လည္ ခံစားရတတ္တယ္ --
သုခကာမာနိ ဘူတာနိ၊ ေယာ ဒေ႑န ၀ိဟိ ံသတိ၊
အတၱေနာ သုခေမသာေနာ၊ ပစၥ ေသာ န လဘေတ သုခံ၊
ကိုယ္ ခ်မ္းသာ ခံစားဖို႔အတြက္ သူမ်ားကို နွိပ္စက္ ညွင္းပန္း သတ္ၿဖတ္တယ္ ဆိုတာ သဘာ၀ မက်ဘူး၊ ငါဘုရား ရွဳတ္ခ်ေတာ္မူတယ္၊ အဲလို လူမ်ိဳးဟာလဲ ဘ၀တိုင္းမွာ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာစစ္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွာရွာ မရတတ္ဘူး၊ မေကာင္းတာကို ေရွာင္ရွားၿပီး က်င္႔ႀကံမယ္ ဆုိရင္ေတာ႔ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာအထိ ေရာက္ေစနိုင္တယ္ မင္းသားတို႔၊ မေကာင္းတာကို ပယ္ရွားၿပီး ေကာင္းတာကို က်င္႔နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကပါ၊
သမၺဟုလ ကုမာရက၀တၳဳ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ဓမၼပဒအ႒ကထာ
အလားတူ ႀသ၀ါဒမ်ား -
သေဗၺ တသႏိၱ ဒ႑ႆ၊ သေဗၺသံ ဇီ၀ိတံ ပိယံ၊
အတၱာနံ ဥပမံ ကတြာ၊ န ဟေနယ် န ဃာတေယ၊
လူတိုင္း သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ္႔ကို နွိပ္စက္ ညွင္းပန္း သတ္ၿဖတ္မွာ ေႀကာက္ႀကတာပဲ၊ သတၱ၀ါတိုင္း ကိုယ္႔ဘ၀ကို အသက္ကို ခ်စ္တတ္ႀကတယ္၊ တြယ္တာတတ္ႀကတယ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ ကိုယ္ေႀကာက္သလို သူမ်ားလဲ ေႀကာက္ႀကမွာပဲ လို႔ ေတြးမိၿပီး သူမ်ားကို မနွိပ္စက္ မသတ္ၿဖတ္မိပါေစနဲ႔၊
သေဗၺ တသႏိၱ ဒ႑ႆ၊ သေဗၺ ဘာယႏိၱ မစၥဳေနာ၊
အတၱာနံ ဥပမံ ကတြာ၊ န ဟေနယ် န ဃာတေယ၊
သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ္႔ကို ႏွိက္စက္ သတ္ၿဖတ္မွာ ေႀကာက္ႀကတယ္၊ လူတိုင္းက ေသမွာကိုလည္း ေႀကာက္ႀကတာပဲ၊ ကိုယ္လို သူမ်ားလဲ ေႀကာက္ႀကမွာပဲ လို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး သူမ်ားကို မႏွိပ္စက္ မသတ္ၿဖတ္မိပါေစနဲ႔၊
ဆဗၺဂၢိယဘိကၡဳ၀တၳဳ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ဓမၼပဒအ႒ကထာ
အလားတူ ၿမန္မာ စကားပုံမ်ား
ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာ၊
ကတုံးေပၚ ထိပ္ကြက္သူ၊
သူမ်ား မ်က္ခုံးေမႊးေပၚ စႀကၤ ံ ေလ်ာက္ခ်င္သူမ်ား၊
ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ ခ်နင္း၊
သန္းေခါင္ထက္ေတာ႔ ညဥ္႔မနက္ဘူး၊
သတၱ၀ါအားလုံး ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ကင္းလြတ္နိုင္ႀကပါေစ
ကိုယ္ခ်င္းစာ တတ္ေစဖို႔
ေဟး မင္းသားေလးေတြ၊ မင္းတို႔ လမ္းေပၚမွာ ရုန္းရုန္း ရုန္းရုန္းနဲ႔ ဘာလုပ္ေနႀကတာလဲ၊ အားလုံးကလဲ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ ၿဖစ္ေနႀကတယ္၊ ဘယ္လိုေတြ ဘာေတြ ၿဖစ္ေနႀကတာလဲ ငါဘုရားကို အက်ိဳးအေႀကာင္းစုံ ေလ်ာက္ႀကစမ္းပါအုံး -
ဒါကေတာ႔ မနက္ေစာေစာ သာ၀တိၳၿမိဳ႕ထဲကို ဆြမ္းခံႀကြလာေတာ္မူတဲ႔ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးက လမ္းေပၚမွာ လူေတြ တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔နဲ႔ ၿဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ၿမင္ေတာ္မူလို႔ ေမးတဲ႔စကားတခြန္းပါ၊
တင္ပါ႔ဘုရား တပည္႔ေတာ္တို႔ အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိတာေႀကာင္႔ ဒီမေကာင္းဆိုး၀ါး ေကာင္ကို ဒုတ္ကိုယ္စီနဲ႔ နွိမ္နွင္းေနႀကတာပါ တဲ႔၊ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ ၀ိုင္းအုံၿပီး နွိပ္စက္ခံေနရတဲ႔ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္က ေၿမြဆိုးတစ္ေကာင္ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ ၿမတ္ဘုရားက ၿပန္လည္မိန္႔ႀကားတယ္ - -
ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ မိုက္မဲတဲ႔ သူေတြပါလား ကိုယ္တေယာက္ထဲ ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ သူမ်ားကို ဒုကၡမ်ိဳးစုံ ေပးေနႀကတယ္၊ အမွန္က ကိုယ္တုိင္ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ သူမ်ားကို မထိခိုက္ေစပဲ ကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြသင္႔တယ္၊ သူမ်ား ဒုကၡေရာက္မွ ကိုယ္က စိတ္ခ်မ္းသာရမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္တရားပါ႔မလဲကြယ္၊ အဲဒီလိုေႀကာင္႔ ရလာတဲ႔ ခ်မ္းသာကလဲ တခဏပါပဲ၊ အနွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ဒီဘ၀မွာေရာ ေနာင္တမလြန္ ဘ၀ အဆက္ဆက္မွာပါ မေကာင္းမွဳ႕အက်ိဳးကို ၿပန္လည္ ခံစားရတတ္တယ္ --
သုခကာမာနိ ဘူတာနိ၊ ေယာ ဒေ႑န ၀ိဟိ ံသတိ၊
အတၱေနာ သုခေမသာေနာ၊ ပစၥ ေသာ န လဘေတ သုခံ၊
ကိုယ္ ခ်မ္းသာ ခံစားဖို႔အတြက္ သူမ်ားကို နွိပ္စက္ ညွင္းပန္း သတ္ၿဖတ္တယ္ ဆိုတာ သဘာ၀ မက်ဘူး၊ ငါဘုရား ရွဳတ္ခ်ေတာ္မူတယ္၊ အဲလို လူမ်ိဳးဟာလဲ ဘ၀တိုင္းမွာ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာစစ္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွာရွာ မရတတ္ဘူး၊ မေကာင္းတာကို ေရွာင္ရွားၿပီး က်င္႔ႀကံမယ္ ဆုိရင္ေတာ႔ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာအထိ ေရာက္ေစနိုင္တယ္ မင္းသားတို႔၊ မေကာင္းတာကို ပယ္ရွားၿပီး ေကာင္းတာကို က်င္႔နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကပါ၊
သမၺဟုလ ကုမာရက၀တၳဳ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ဓမၼပဒအ႒ကထာ
အလားတူ ႀသ၀ါဒမ်ား -
သေဗၺ တသႏိၱ ဒ႑ႆ၊ သေဗၺသံ ဇီ၀ိတံ ပိယံ၊
အတၱာနံ ဥပမံ ကတြာ၊ န ဟေနယ် န ဃာတေယ၊
လူတိုင္း သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ္႔ကို နွိပ္စက္ ညွင္းပန္း သတ္ၿဖတ္မွာ ေႀကာက္ႀကတာပဲ၊ သတၱ၀ါတိုင္း ကိုယ္႔ဘ၀ကို အသက္ကို ခ်စ္တတ္ႀကတယ္၊ တြယ္တာတတ္ႀကတယ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ ကိုယ္ေႀကာက္သလို သူမ်ားလဲ ေႀကာက္ႀကမွာပဲ လို႔ ေတြးမိၿပီး သူမ်ားကို မနွိပ္စက္ မသတ္ၿဖတ္မိပါေစနဲ႔၊
သေဗၺ တသႏိၱ ဒ႑ႆ၊ သေဗၺ ဘာယႏိၱ မစၥဳေနာ၊
အတၱာနံ ဥပမံ ကတြာ၊ န ဟေနယ် န ဃာတေယ၊
သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ္႔ကို ႏွိက္စက္ သတ္ၿဖတ္မွာ ေႀကာက္ႀကတယ္၊ လူတိုင္းက ေသမွာကိုလည္း ေႀကာက္ႀကတာပဲ၊ ကိုယ္လို သူမ်ားလဲ ေႀကာက္ႀကမွာပဲ လို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး သူမ်ားကို မႏွိပ္စက္ မသတ္ၿဖတ္မိပါေစနဲ႔၊
ဆဗၺဂၢိယဘိကၡဳ၀တၳဳ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ဓမၼပဒအ႒ကထာ
အလားတူ ၿမန္မာ စကားပုံမ်ား
ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာ၊
ကတုံးေပၚ ထိပ္ကြက္သူ၊
သူမ်ား မ်က္ခုံးေမႊးေပၚ စႀကၤ ံ ေလ်ာက္ခ်င္သူမ်ား၊
ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ ခ်နင္း၊
သန္းေခါင္ထက္ေတာ႔ ညဥ္႔မနက္ဘူး၊
သတၱ၀ါအားလုံး ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ကင္းလြတ္နိုင္ႀကပါေစ
ဒါကေတာ႔ မနက္ေစာေစာ သာ၀တိၳၿမိဳ႕ထဲကို ဆြမ္းခံႀကြလာေတာ္မူတဲ႔ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးက လမ္းေပၚမွာ လူေတြ တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔နဲ႔ ၿဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ၿမင္ေတာ္မူလို႔ ေမးတဲ႔စကားတခြန္းပါ၊
တင္ပါ႔ဘုရား တပည္႔ေတာ္တို႔ အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိတာေႀကာင္႔ ဒီမေကာင္းဆိုး၀ါး ေကာင္ကို ဒုတ္ကိုယ္စီနဲ႔ နွိမ္နွင္းေနႀကတာပါ တဲ႔၊ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ ၀ိုင္းအုံၿပီး နွိပ္စက္ခံေနရတဲ႔ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္က ေၿမြဆိုးတစ္ေကာင္ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ ၿမတ္ဘုရားက ၿပန္လည္မိန္႔ႀကားတယ္ - -
ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ မိုက္မဲတဲ႔ သူေတြပါလား ကိုယ္တေယာက္ထဲ ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ သူမ်ားကို ဒုကၡမ်ိဳးစုံ ေပးေနႀကတယ္၊ အမွန္က ကိုယ္တုိင္ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ သူမ်ားကို မထိခိုက္ေစပဲ ကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြသင္႔တယ္၊ သူမ်ား ဒုကၡေရာက္မွ ကိုယ္က စိတ္ခ်မ္းသာရမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္တရားပါ႔မလဲကြယ္၊ အဲဒီလိုေႀကာင္႔ ရလာတဲ႔ ခ်မ္းသာကလဲ တခဏပါပဲ၊ အနွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ဒီဘ၀မွာေရာ ေနာင္တမလြန္ ဘ၀ အဆက္ဆက္မွာပါ မေကာင္းမွဳ႕အက်ိဳးကို ၿပန္လည္ ခံစားရတတ္တယ္ --
သုခကာမာနိ ဘူတာနိ၊ ေယာ ဒေ႑န ၀ိဟိ ံသတိ၊
အတၱေနာ သုခေမသာေနာ၊ ပစၥ ေသာ န လဘေတ သုခံ၊
ကိုယ္ ခ်မ္းသာ ခံစားဖို႔အတြက္ သူမ်ားကို နွိပ္စက္ ညွင္းပန္း သတ္ၿဖတ္တယ္ ဆိုတာ သဘာ၀ မက်ဘူး၊ ငါဘုရား ရွဳတ္ခ်ေတာ္မူတယ္၊ အဲလို လူမ်ိဳးဟာလဲ ဘ၀တိုင္းမွာ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာစစ္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွာရွာ မရတတ္ဘူး၊ မေကာင္းတာကို ေရွာင္ရွားၿပီး က်င္႔ႀကံမယ္ ဆုိရင္ေတာ႔ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာအထိ ေရာက္ေစနိုင္တယ္ မင္းသားတို႔၊ မေကာင္းတာကို ပယ္ရွားၿပီး ေကာင္းတာကို က်င္႔နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကပါ၊
သမၺဟုလ ကုမာရက၀တၳဳ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ဓမၼပဒအ႒ကထာ
အလားတူ ႀသ၀ါဒမ်ား -
သေဗၺ တသႏိၱ ဒ႑ႆ၊ သေဗၺသံ ဇီ၀ိတံ ပိယံ၊
အတၱာနံ ဥပမံ ကတြာ၊ န ဟေနယ် န ဃာတေယ၊
လူတိုင္း သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ္႔ကို နွိပ္စက္ ညွင္းပန္း သတ္ၿဖတ္မွာ ေႀကာက္ႀကတာပဲ၊ သတၱ၀ါတိုင္း ကိုယ္႔ဘ၀ကို အသက္ကို ခ်စ္တတ္ႀကတယ္၊ တြယ္တာတတ္ႀကတယ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ ကိုယ္ေႀကာက္သလို သူမ်ားလဲ ေႀကာက္ႀကမွာပဲ လို႔ ေတြးမိၿပီး သူမ်ားကို မနွိပ္စက္ မသတ္ၿဖတ္မိပါေစနဲ႔၊
သေဗၺ တသႏိၱ ဒ႑ႆ၊ သေဗၺ ဘာယႏိၱ မစၥဳေနာ၊
အတၱာနံ ဥပမံ ကတြာ၊ န ဟေနယ် န ဃာတေယ၊
သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ္႔ကို ႏွိက္စက္ သတ္ၿဖတ္မွာ ေႀကာက္ႀကတယ္၊ လူတိုင္းက ေသမွာကိုလည္း ေႀကာက္ႀကတာပဲ၊ ကိုယ္လို သူမ်ားလဲ ေႀကာက္ႀကမွာပဲ လို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး သူမ်ားကို မႏွိပ္စက္ မသတ္ၿဖတ္မိပါေစနဲ႔၊
ဆဗၺဂၢိယဘိကၡဳ၀တၳဳ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ဓမၼပဒအ႒ကထာ
အလားတူ ၿမန္မာ စကားပုံမ်ား
ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာ၊
ကတုံးေပၚ ထိပ္ကြက္သူ၊
သူမ်ား မ်က္ခုံးေမႊးေပၚ စႀကၤ ံ ေလ်ာက္ခ်င္သူမ်ား၊
ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ ခ်နင္း၊
သန္းေခါင္ထက္ေတာ႔ ညဥ္႔မနက္ဘူး၊
သတၱ၀ါအားလုံး ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ကင္းလြတ္နိုင္ႀကပါေစ
Thursday, April 15, 2010
တာသႀကၤန္နဲ႔ သံေ၀ဂဘြဲ႕
တာသၾကၤန္ သကၠရာဇ္ေျပာင္းျပီမို ့၊
ဇရာသန္ တစ္ႏွစ္ျဖင့္ ေႏွာင္းျပန္ေပါ့၊
အသစ္ေတြ ေဟာင္းပါလို ့ အိုခဲ့ျပီ။
ေၾသာ္... ရုပ္ကလာပ္ ကယ္တို ့၊
ခ်ဳပ္ျပတ္ကာ ကြယ္လြန္၍
နယ္ကၽြံကာ မရဏစခန္းကိုလွ၊
တစ္ေရြ ့ေရြ ့၀င္ကာ၊ ေန ့စဥ္ေန ့စဥ္ လွမ္းခဲ့တယ္၊
ကြယ္ ...ႏြမ္းလို ့ ၾကံဳလွီ။
ထိတ္စရာ့ ပါကလား၊
အနိစၥေပမို ့ စိတ္ခ်ေတာ့ မေသြသာသည္၊
ေသမွာ အတည္ကြဲ ့ သတၱ၀ါအမ်ား။
ေၾသာ္ .... တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ကယ္ႏွင့္ အသစ္အသစ္ ခႏၶာကိုယ္တို ့၊
ျမန္စြာ အိုေအာင္ တျမည့္ျမည့္နဲ ့ ေဆြးခဲ့ေသာ္လည္း၊
ဉာဏ္လႊာတိုသူေတြ တေစ့ေစ့မွ မေတြးနိဳင္ဘူး၊
တေရြ ့ေရြ ့ေျပးကာ အိုနယ္၀င္ခဲ့ေပါ့၊
ပ်ိဳတယ္ထင္သူေတြ ေၾကာ့ေၾကာ့ ေၾကာ့ေၾကာ့နဲ ့ျမဴးရွာၾက၊
ႏွစ္ကူးျပီး သၾကၤန္ ခါခ်ိန္မို ့၊
ခႏၶာအိမ္ အသစ္တစ္ခုျဖင့္ ေျပာင္းျပန္ေပါ့၊
အမယ္မင္း.... အေဟာင္းျဖစ္ျပီး အသစ္ဆက္လို ့ ပြားေပမယ့္၊
၄င္းအသစ္လဲ တစ္ေခတ္ပ်က္လို ့ သြားေပလိမ့္၊
အို.... ကြယ္တို ့ရဲ ့ အေကာင္းမျဖစ္နိဳင္ဘူး၊
အေဟာင္းအသစ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တရား။
ေရးစပ္သူ ဒဂုန္ဦးထြန္းၿမင္႔ရဲ႕ ၁၉၇၀ ခုနွစ္ေလာက္ဆီက လက္ရာလို႔ သိရပါတယ္၊ နွစ္ေပါင္း ၄၀ ေလာက္ႀကာေသာ္လည္း ကေလာင္စြမ္း ထက္သူတို႔ရဲ႕ လက္ရာေတြကေတာ႔ ၿပန္လည္ လန္းဆန္းၿပီး လက္ဆတ္ေနဆဲပင္။ ။
တာသႀကၤန္နဲ႔ သံေ၀ဂဘြဲ႕
တာသၾကၤန္ သကၠရာဇ္ေျပာင္းျပီမို ့၊
ဇရာသန္ တစ္ႏွစ္ျဖင့္ ေႏွာင္းျပန္ေပါ့၊
အသစ္ေတြ ေဟာင္းပါလို ့ အိုခဲ့ျပီ။
ေၾသာ္... ရုပ္ကလာပ္ ကယ္တို ့၊
ခ်ဳပ္ျပတ္ကာ ကြယ္လြန္၍
နယ္ကၽြံကာ မရဏစခန္းကိုလွ၊
တစ္ေရြ ့ေရြ ့၀င္ကာ၊ ေန ့စဥ္ေန ့စဥ္ လွမ္းခဲ့တယ္၊
ကြယ္ ...ႏြမ္းလို ့ ၾကံဳလွီ။
ထိတ္စရာ့ ပါကလား၊
အနိစၥေပမို ့ စိတ္ခ်ေတာ့ မေသြသာသည္၊
ေသမွာ အတည္ကြဲ ့ သတၱ၀ါအမ်ား။
ေၾသာ္ .... တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ကယ္ႏွင့္ အသစ္အသစ္ ခႏၶာကိုယ္တို ့၊
ျမန္စြာ အိုေအာင္ တျမည့္ျမည့္နဲ ့ ေဆြးခဲ့ေသာ္လည္း၊
ဉာဏ္လႊာတိုသူေတြ တေစ့ေစ့မွ မေတြးနိဳင္ဘူး၊
တေရြ ့ေရြ ့ေျပးကာ အိုနယ္၀င္ခဲ့ေပါ့၊
ပ်ိဳတယ္ထင္သူေတြ ေၾကာ့ေၾကာ့ ေၾကာ့ေၾကာ့နဲ ့ျမဴးရွာၾက၊
ႏွစ္ကူးျပီး သၾကၤန္ ခါခ်ိန္မို ့၊
ခႏၶာအိမ္ အသစ္တစ္ခုျဖင့္ ေျပာင္းျပန္ေပါ့၊
အမယ္မင္း.... အေဟာင္းျဖစ္ျပီး အသစ္ဆက္လို ့ ပြားေပမယ့္၊
၄င္းအသစ္လဲ တစ္ေခတ္ပ်က္လို ့ သြားေပလိမ့္၊
အို.... ကြယ္တို ့ရဲ ့ အေကာင္းမျဖစ္နိဳင္ဘူး၊
အေဟာင္းအသစ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တရား။
ေရးစပ္သူ ဒဂုန္ဦးထြန္းၿမင္႔ရဲ႕ ၁၉၇၀ ခုနွစ္ေလာက္ဆီက လက္ရာလို႔ သိရပါတယ္၊ နွစ္ေပါင္း ၄၀ ေလာက္ႀကာေသာ္လည္း ကေလာင္စြမ္း ထက္သူတို႔ရဲ႕ လက္ရာေတြကေတာ႔ ၿပန္လည္ လန္းဆန္းၿပီး လက္ဆတ္ေနဆဲပင္။ ။
Wednesday, April 14, 2010
သႀကၤန္အမွတ္တရ ကဗ်ာ
သႀကၤန္ ေရာက္ၿပီ ဆိုေတာ႔ သႀကၤန္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြကို ဘယ္လို ရနိုင္မလဲ ဘယ္ေနရာက ရနိုင္မလဲ - စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ႀကည္နဳးစရာေလးေတြ တခဏၿဖစ္ၿဖစ္ ရနိုင္ေစဖို႔ တမ္းတမိတာအမွန္ပဲ၊ေရႊၿပည္ႀကီးနဲ႔ ေ၀းေနဆဲ အေၿခအေနမို႔ သႀကၤန္ ဆိုတာ ဘယ္လိုပါလဲ ဆိုတာကို လိုက္လံ ေမးရမလိုၿဖစ္ေနတယ္၊ သႀကၤန္နဲ႔ ေ၀းေနတာ ႀကာေတာ႔ ပိုသတိရမိသလိုပဲ - သႀကၤန္ဆိုတာ သကၤႏၱ - ေၿပာင္းေရႊ႕ၿခင္း နွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ နွစ္သစ္ကို ကူးေၿပာင္းလာတာကို ႀကိဳဆိုတဲ႔ အေနနဲ႔ ေအးၿမတဲ႔ ေရေလးနဲ႔ ၿဖန္းပက္ေစတဲ႔ ပြဲပါ၊
သႀကၤန္ရဲ႕ အဦးအစကေတာ႔ ၿမန္မာရာဇ၀င္အရ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကေန စတင္ က်င္႔သုံးခဲ႔ႀကတယ္လို႔ မွတ္သားဖူး ပါတယ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကုိ စတင္ထူေထာင္ခဲ႔တာကေတာ႔ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ် ပါ၊ ကုန္းေဘာင္ မင္းဆက္ ( ၁၁ ) ဆက္ရွိရာမွာ အစဦးဆုံး မင္းဆက္ေတာ႔ ၿဖစ္ဟန္
မတူပါဘူး၊ သာယာ၀တီမင္း လက္ထက္မွာ စတင္ခဲ႔တယ္ လို႔ အဆိုေတာ္ တင္တင္ၿမ သီဆိုထားတာကို နားေထာင္ခဲ႔ဖူးတယ္၊
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အတြင္းမွာ နန္းစံခဲ့တဲ့ မင္းဆက္ ၁၁ ဆက္မွာ -၁။ အေလာင္းမင္းတရား ( ဦးေအာင္ေဇယ် ) ( နန္းစံ ၁၇၅၂ -၁၇၆၀ )
၂။ ေနာင္ေတာ္ၾကီး ( နန္းစံ ၁၇၆၀- ၁၇၆၃ )
၃။ ဆင္ျဖဴရွင္ ( နန္းစံ ၁၇၆၃-၁၇၇၆ )
၄။ စဥ့္ကူးမင္း ( နန္းစံ ၁၇၇၆-၁၇၈၂ )
၅။ ေဖာင္းကားစားမင္း ( နန္းစံ ၁၇၈၂ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္း နန္းစံ ရက္ ၇ ရက ္)
၆။ ပဒံုမင္း ( ေျမဒူးမင္း-ဘိုးေတာ္ဘုရား ) ( နန္းစံ ၁၇၈၂-၁၈၁၉ )
၇။ စစ္ကိုင္းမင္း ( နန္းစံ ၁၈၁၉-၁၈၃၇ )
၈။ သာယာ၀တီမင္း ( နန္းစံ ၁၈၃၇-၁၈၄၆ )
၉။ ပုဂံမင္း ( နန္းစံ ၁၈၄၆-၁၈၅၃ )
၁၀။ မင္းတုန္းမင္း ( နန္းစံ ၁၈၅၃-၁၈၇၈ )
၁၁။ သီေပါမင္း ( နန္းစံ ၁၈၇၈-၁၈၈၅ )
ဒီစာရင္းအရ ဆိုလ်င္ေတာ႔ သႀကၤန္သက္တမ္းဟာေတာ္ေတာ္ ႀကာခဲ႔ၿပီၿဖစ္လို႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးတို႔အတြက္ ဂုဏ္ယူ ၀မ္းေၿမာက္စရာၿဖစ္ေနပါတယ္၊ အခုခ်ိန္မွာ ဥေရာပနိုင္ငံ တခ်ို႔ၿဖစ္တဲ႔ ပိုလန္ ခ်က္ ယူကရိန္း နိုင္ငံေတြမွာလဲ အၿပစ္ ေက်ေအးေစလိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေရပက္ပြဲေတာ္ က်င္းပေနႀကတယ္ လို႔ သိရပါတယ္၊
ဟုိအရင္က သႀကၤန္ နဲ႔ အခုေခတ္ သႀကၤန္ကို နွိင္းယွဥ္ႀကည္႔ရင္ သက္ရွိလူေတြေရာ သက္မဲ႔ ပစၥည္းေတြေရာ ဆီ နဲ႔ ေရလို ကြာၿခားသြားပါၿပီ၊ အခုခ်ိန္ ၿမန္မာၿပည္ သႀကၤန္မွာ ဆိုရင္ အရက္ ဘီယာ ေဆးလိပ္ စတဲ႔ မေကာင္းမွဳ႕ေတြကို သႀကၤန္ပြဲေတာ္ရက္အတြင္း တရား၀င္ ေသာက္သုံးခြင္႔ ၿပဳထားသလို ၿဖစ္ေနတယ္၊ ေတာရြာမွာေရာ ၿမိဳ႕ၿပေတြမွာပါမက်န္ ေသာင္းက်န္းေနႀကၿပီ၊ သူတို႔စကားနဲ႔ ေၿပာရရင္ေတာ႔ ေခတ္မွီေနႀကၿပီေပါ႔ေလ၊ ( မွတ္ခ်က္ - သႀကၤန္ၿပီးရင္ တနိုင္ငံလုံးက ကား၀ပ္ေရွာ႕ ဆိုင္ကယ္၀ပ္ေရွာ႔ ဆိုင္တိုင္းမွာ ကားပ်က္ ဆိုင္ကယ္ပ်က္ေတြ ပုံေနတာပါပဲ၊ အဲဒီလိုပဲ ေဆးရုံ ေဆးခန္းတိုင္းမွာလဲ နဖူးၿပဲ ဒူးၿပဲ တံေတာင္ၿပဲ နဲ႔ က်ိဳး ကန္းေနုသူေတြ အလြန္ေပါေပါ႔၊ ေသဆုံးသူေတြလဲ နွစ္တိုင္း ၿမိဳ႕တိုင္းမွာ ရွိေနတာပါပဲ၊ ၿမန္မာၿပည္နဲ႔ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာေနသူေတြ အတြက္ ဗဟုႆုတအၿဖစ္ သိေစဖို႔ပါ )
သႀကၤန္မွာ စီးပြားေရးအရ တြက္ေခ်အကိုက္ဆုံး လူေတြကေတာ႔ ၀ပ္ေရွာ႔ နဲ႔ အရက္ ဘီယာ ေရာင္းခ်သူ
ေတြပါပဲ၊ အရက္ေရာင္းသူေတြက ၁ ေသာင္း အရင္းတည္ရင္ ၁ ေသာင္း အၿမတ္က်န္ေစရမယ္ ဆုိပဲ၊ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၀၆ ခုနွစ္ေလာက္က ေကာင္ေလးတေယာက္ကို ေမးႀကည္႔မိတယ္၊
မင္းသႀကၤန္အတြင္း ဘာလုပ္မလဲ ဆုိေတာ႔ - တပည္႔ေတာ္ အရက္ ေရာင္းမွာ တဲ႔ ၊
ဟာ ဘယ္လို ေရာင္းမွာလဲ ဆိုေတာ႔
၀ယ္စရာ အရင္း မရွွိလုိ႔ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးကေန ပုလင္းေတြ သယ္ၿပီး မႏၱေလးၿမိဳ႕ က်ဳံးေဘးမွာ စားပြဲခုံတခုနဲ႔ ေရာင္းမယ္ တဲ႔၊( ယူေရာင္းၿပီးမွ က်သင္႔ေငြကို ရွင္းေပးရမယ္ေပါ႔ )
သႀကၤန္ၿပီးေတာ႔ ေမးႀကည္႔မိတယ္ -
ေကာင္ေလး ဘယ္လိုလဲ မင္းအလုပ္ ၿဖစ္ရဲ႕လား - ဆုိေတာ႔ -
တင္ပါ႔ တပည္႔ေတာ္အတြက္ စားၿပီး ေသာက္ၿပီး ၃ သိန္းနီးနီး က်န္ပါတယ္ တဲ႔၊
ဟ - မင္းက ေတာ္လွေခ်လားကြာ၊ သူမ်ားေတြမ်ား သႀကၤန္မွာ ပိုက္ဆံေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ ( ေသာက္လိုက္ လဲလိုက္ ေငြကုန္လိုက္ ကို ဆိုလိုပါတယ္ ) ကုန္ေနတာကို၊ မင္းက ဘယ္လို ရွာသလဲ -
အာ - သူတို႔က မူးေနမွေတာ႔ ၅၀၀ တန္ ကို ၇၀၀ နဲ႔ ေရာင္းလဲ ၀ယ္တာပဲ၊ ရွစ္ရာ ၁ ေထာင္ေရာင္းလဲ ၀ယ္မွာပဲ၊ ဒါေႀကာင္႔ အေၿခအေန ႀကည္႔ေရာင္း၇တာေပါ႔၊ သူတို႔က မူးခ်င္တာပဲ သိတယ္၊ မူးေနရရင္ ၿပီးေရာ ေပ်ာ္ေနႀကတာ ဆိုေတာ႔ ကိစၥမရွိဘူး၊
ပိုက္ဆံၿဖဳန္းနိုင္သူေတြအတြက္ ေပ်ာ္စ၇ာေပမယ္႔ တပည္႔ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ႔ ၀မ္းစာ ရွာရဖို႕က အဓိက ပဲေလ၊
အားလား ေတာ္လိုက္တဲ႔ ကေလး ၊ အာဂ လူပါလား ဟ လို႔ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္၊ အစကေတာ႔ သႀကၤန္အေႀကာင္း ေပ်ာ္စ၇ာေလးေတြ ေရးမလို႔ပါ၊ ပ်က္ေနတာေတြ ၿပင္ေစခ်င္လို႔ ေရးသလို ၿဖစ္သြားပါတယ္၊
တကယ္ေတာ႔ သႀကၤန္ဆိုတာ ေမြးေန႔ ပြဲ က်င္းပသလို တနွစ္ကုန္လို႔ ေနာက္တနွစ္ကူးတာမို႔ ေသဖို႔တနွစ္ နီးေနၿပီ၊ ေပ်ာ္စရာေတြ အကုသိုလ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္မေနႀကနဲ႔လို႔ သတိေပးေနသလိုပါပဲ၊ လူအမ်ားက ေသာက္စား ေပ်ာ္ပါး အကုသုိလ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနေပမယ္႔ အဲဒီအထဲမွာ ကိုယ္မပါ၀င္ပဲ ကိုယ္႔စိတ္ကုိ စင္ႀကယ္ေအာင္ ထားနို္င္မယ္ ဆိုရင္ ၿမင္႔ၿမတ္ တန္ဖိုးရွိတဲ႔ သႀကၤန္ ေအးၿမ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ သႀကၤန္ၿဖစ္ပါၿပီ၊
သႀကၤန္ သႀကၤန္နဲ႔
လူတိုင္းရဲ႕ စကားသံ၊
ၿမန္မာမွန္ရင္ သႀကၤန္ကို
ခ်စ္တတ္ႀကတာ ဘာေႀကာင္႔ပါလိမ္႔၊
စိတ္ကို ဆန္းသစ္ေစတာ သႀကၤန္၊
လတ္ဆတ္ေစတာ သႀကၤန္၊
ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္နဴး ေစတာ သႀကၤန္၊
နွစ္ေဟာင္းကုန္ဆုံးလို႔ နွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆို၊
မနွစ္က အညစ္ေႀကးေတြ နွစ္ကူးမွာေနခ႔ဲႀက၊
လူတိုင္းရဲ႕ အေတြး ကိုယ္စီမွာ ရွိႀကတယ္၊
တကယ္တမ္း သႀကၤန္ေရာက္ၿပန္ေတာ႔
ေသဖို႔ရာ တစ္နွစ္နီးခဲ႔ၿပီ ၊
အသက္ေတြ တစ္နွစ္ႀကီးခဲ႔ၿပီ၊
လူတိုင္းအတြက္ သတိထားဖြယ္၊
ေနာင္နွစ္ခါ သႀကၤန္ က်လ်င္ၿဖင္႔၊
ေဟာဒီ ေလာကထဲမွာ
ငါ ဆိုတာ - ရွိပါ အုံးမလားရယ္ လို႔၊
ေတြးေတြးကာ သံေ၀ပိုရတယ္၊
အင္း - - --
ဒီတနွစ္လဲ - -
သြားေပါ႔ ပိေတာက္ပန္း။ ။
သႀကၤန္အမွတ္တရ ကဗ်ာ
သႀကၤန္ ေရာက္ၿပီ ဆိုေတာ႔ သႀကၤန္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြကို ဘယ္လို ရနိုင္မလဲ ဘယ္ေနရာက ရနိုင္မလဲ - စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ႀကည္နဳးစရာေလးေတြ တခဏၿဖစ္ၿဖစ္ ရနိုင္ေစဖို႔ တမ္းတမိတာအမွန္ပဲ၊ေရႊၿပည္ႀကီးနဲ႔ ေ၀းေနဆဲ အေၿခအေနမို႔ သႀကၤန္ ဆိုတာ ဘယ္လိုပါလဲ ဆိုတာကို လိုက္လံ ေမးရမလိုၿဖစ္ေနတယ္၊ သႀကၤန္နဲ႔ ေ၀းေနတာ ႀကာေတာ႔ ပိုသတိရမိသလိုပဲ - သႀကၤန္ဆိုတာ သကၤႏၱ - ေၿပာင္းေရႊ႕ၿခင္း နွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ နွစ္သစ္ကို ကူးေၿပာင္းလာတာကို ႀကိဳဆိုတဲ႔ အေနနဲ႔ ေအးၿမတဲ႔ ေရေလးနဲ႔ ၿဖန္းပက္ေစတဲ႔ ပြဲပါ၊
သႀကၤန္ရဲ႕ အဦးအစကေတာ႔ ၿမန္မာရာဇ၀င္အရ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကေန စတင္ က်င္႔သုံးခဲ႔ႀကတယ္လို႔ မွတ္သားဖူး ပါတယ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကုိ စတင္ထူေထာင္ခဲ႔တာကေတာ႔ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ် ပါ၊ ကုန္းေဘာင္ မင္းဆက္ ( ၁၁ ) ဆက္ရွိရာမွာ အစဦးဆုံး မင္းဆက္ေတာ႔ ၿဖစ္ဟန္
မတူပါဘူး၊ သာယာ၀တီမင္း လက္ထက္မွာ စတင္ခဲ႔တယ္ လို႔ အဆိုေတာ္ တင္တင္ၿမ သီဆိုထားတာကို နားေထာင္ခဲ႔ဖူးတယ္၊
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အတြင္းမွာ နန္းစံခဲ့တဲ့ မင္းဆက္ ၁၁ ဆက္မွာ -၁။ အေလာင္းမင္းတရား ( ဦးေအာင္ေဇယ် ) ( နန္းစံ ၁၇၅၂ -၁၇၆၀ )
၂။ ေနာင္ေတာ္ၾကီး ( နန္းစံ ၁၇၆၀- ၁၇၆၃ )
၃။ ဆင္ျဖဴရွင္ ( နန္းစံ ၁၇၆၃-၁၇၇၆ )
၄။ စဥ့္ကူးမင္း ( နန္းစံ ၁၇၇၆-၁၇၈၂ )
၅။ ေဖာင္းကားစားမင္း ( နန္းစံ ၁၇၈၂ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္း နန္းစံ ရက္ ၇ ရက ္)
၆။ ပဒံုမင္း ( ေျမဒူးမင္း-ဘိုးေတာ္ဘုရား ) ( နန္းစံ ၁၇၈၂-၁၈၁၉ )
၇။ စစ္ကိုင္းမင္း ( နန္းစံ ၁၈၁၉-၁၈၃၇ )
၈။ သာယာ၀တီမင္း ( နန္းစံ ၁၈၃၇-၁၈၄၆ )
၉။ ပုဂံမင္း ( နန္းစံ ၁၈၄၆-၁၈၅၃ )
၁၀။ မင္းတုန္းမင္း ( နန္းစံ ၁၈၅၃-၁၈၇၈ )
၁၁။ သီေပါမင္း ( နန္းစံ ၁၈၇၈-၁၈၈၅ )
ဒီစာရင္းအရ ဆိုလ်င္ေတာ႔ သႀကၤန္သက္တမ္းဟာေတာ္ေတာ္ ႀကာခဲ႔ၿပီၿဖစ္လို႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးတို႔အတြက္ ဂုဏ္ယူ ၀မ္းေၿမာက္စရာၿဖစ္ေနပါတယ္၊ အခုခ်ိန္မွာ ဥေရာပနိုင္ငံ တခ်ို႔ၿဖစ္တဲ႔ ပိုလန္ ခ်က္ ယူကရိန္း နိုင္ငံေတြမွာလဲ အၿပစ္ ေက်ေအးေစလိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေရပက္ပြဲေတာ္ က်င္းပေနႀကတယ္ လို႔ သိရပါတယ္၊
ဟုိအရင္က သႀကၤန္ နဲ႔ အခုေခတ္ သႀကၤန္ကို နွိင္းယွဥ္ႀကည္႔ရင္ သက္ရွိလူေတြေရာ သက္မဲ႔ ပစၥည္းေတြေရာ ဆီ နဲ႔ ေရလို ကြာၿခားသြားပါၿပီ၊ အခုခ်ိန္ ၿမန္မာၿပည္ သႀကၤန္မွာ ဆိုရင္ အရက္ ဘီယာ ေဆးလိပ္ စတဲ႔ မေကာင္းမွဳ႕ေတြကို သႀကၤန္ပြဲေတာ္ရက္အတြင္း တရား၀င္ ေသာက္သုံးခြင္႔ ၿပဳထားသလို ၿဖစ္ေနတယ္၊ ေတာရြာမွာေရာ ၿမိဳ႕ၿပေတြမွာပါမက်န္ ေသာင္းက်န္းေနႀကၿပီ၊ သူတို႔စကားနဲ႔ ေၿပာရရင္ေတာ႔ ေခတ္မွီေနႀကၿပီေပါ႔ေလ၊ ( မွတ္ခ်က္ - သႀကၤန္ၿပီးရင္ တနိုင္ငံလုံးက ကား၀ပ္ေရွာ႕ ဆိုင္ကယ္၀ပ္ေရွာ႔ ဆိုင္တိုင္းမွာ ကားပ်က္ ဆိုင္ကယ္ပ်က္ေတြ ပုံေနတာပါပဲ၊ အဲဒီလိုပဲ ေဆးရုံ ေဆးခန္းတိုင္းမွာလဲ နဖူးၿပဲ ဒူးၿပဲ တံေတာင္ၿပဲ နဲ႔ က်ိဳး ကန္းေနုသူေတြ အလြန္ေပါေပါ႔၊ ေသဆုံးသူေတြလဲ နွစ္တိုင္း ၿမိဳ႕တိုင္းမွာ ရွိေနတာပါပဲ၊ ၿမန္မာၿပည္နဲ႔ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာေနသူေတြ အတြက္ ဗဟုႆုတအၿဖစ္ သိေစဖို႔ပါ )
သႀကၤန္မွာ စီးပြားေရးအရ တြက္ေခ်အကိုက္ဆုံး လူေတြကေတာ႔ ၀ပ္ေရွာ႔ နဲ႔ အရက္ ဘီယာ ေရာင္းခ်သူ
ေတြပါပဲ၊ အရက္ေရာင္းသူေတြက ၁ ေသာင္း အရင္းတည္ရင္ ၁ ေသာင္း အၿမတ္က်န္ေစရမယ္ ဆုိပဲ၊ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၀၆ ခုနွစ္ေလာက္က ေကာင္ေလးတေယာက္ကို ေမးႀကည္႔မိတယ္၊
မင္းသႀကၤန္အတြင္း ဘာလုပ္မလဲ ဆုိေတာ႔ - တပည္႔ေတာ္ အရက္ ေရာင္းမွာ တဲ႔ ၊
ဟာ ဘယ္လို ေရာင္းမွာလဲ ဆိုေတာ႔
၀ယ္စရာ အရင္း မရွွိလုိ႔ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးကေန ပုလင္းေတြ သယ္ၿပီး မႏၱေလးၿမိဳ႕ က်ဳံးေဘးမွာ စားပြဲခုံတခုနဲ႔ ေရာင္းမယ္ တဲ႔၊( ယူေရာင္းၿပီးမွ က်သင္႔ေငြကို ရွင္းေပးရမယ္ေပါ႔ )
သႀကၤန္ၿပီးေတာ႔ ေမးႀကည္႔မိတယ္ -
ေကာင္ေလး ဘယ္လိုလဲ မင္းအလုပ္ ၿဖစ္ရဲ႕လား - ဆုိေတာ႔ -
တင္ပါ႔ တပည္႔ေတာ္အတြက္ စားၿပီး ေသာက္ၿပီး ၃ သိန္းနီးနီး က်န္ပါတယ္ တဲ႔၊
ဟ - မင္းက ေတာ္လွေခ်လားကြာ၊ သူမ်ားေတြမ်ား သႀကၤန္မွာ ပိုက္ဆံေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ ( ေသာက္လိုက္ လဲလိုက္ ေငြကုန္လိုက္ ကို ဆိုလိုပါတယ္ ) ကုန္ေနတာကို၊ မင္းက ဘယ္လို ရွာသလဲ -
အာ - သူတို႔က မူးေနမွေတာ႔ ၅၀၀ တန္ ကို ၇၀၀ နဲ႔ ေရာင္းလဲ ၀ယ္တာပဲ၊ ရွစ္ရာ ၁ ေထာင္ေရာင္းလဲ ၀ယ္မွာပဲ၊ ဒါေႀကာင္႔ အေၿခအေန ႀကည္႔ေရာင္း၇တာေပါ႔၊ သူတို႔က မူးခ်င္တာပဲ သိတယ္၊ မူးေနရရင္ ၿပီးေရာ ေပ်ာ္ေနႀကတာ ဆိုေတာ႔ ကိစၥမရွိဘူး၊
ပိုက္ဆံၿဖဳန္းနိုင္သူေတြအတြက္ ေပ်ာ္စ၇ာေပမယ္႔ တပည္႔ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ႔ ၀မ္းစာ ရွာရဖို႕က အဓိက ပဲေလ၊
အားလား ေတာ္လိုက္တဲ႔ ကေလး ၊ အာဂ လူပါလား ဟ လို႔ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္၊ အစကေတာ႔ သႀကၤန္အေႀကာင္း ေပ်ာ္စ၇ာေလးေတြ ေရးမလို႔ပါ၊ ပ်က္ေနတာေတြ ၿပင္ေစခ်င္လို႔ ေရးသလို ၿဖစ္သြားပါတယ္၊
တကယ္ေတာ႔ သႀကၤန္ဆိုတာ ေမြးေန႔ ပြဲ က်င္းပသလို တနွစ္ကုန္လို႔ ေနာက္တနွစ္ကူးတာမို႔ ေသဖို႔တနွစ္ နီးေနၿပီ၊ ေပ်ာ္စရာေတြ အကုသိုလ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္မေနႀကနဲ႔လို႔ သတိေပးေနသလိုပါပဲ၊ လူအမ်ားက ေသာက္စား ေပ်ာ္ပါး အကုသုိလ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနေပမယ္႔ အဲဒီအထဲမွာ ကိုယ္မပါ၀င္ပဲ ကိုယ္႔စိတ္ကုိ စင္ႀကယ္ေအာင္ ထားနို္င္မယ္ ဆိုရင္ ၿမင္႔ၿမတ္ တန္ဖိုးရွိတဲ႔ သႀကၤန္ ေအးၿမ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ သႀကၤန္ၿဖစ္ပါၿပီ၊
သႀကၤန္ သႀကၤန္နဲ႔
လူတိုင္းရဲ႕ စကားသံ၊
ၿမန္မာမွန္ရင္ သႀကၤန္ကို
ခ်စ္တတ္ႀကတာ ဘာေႀကာင္႔ပါလိမ္႔၊
စိတ္ကို ဆန္းသစ္ေစတာ သႀကၤန္၊
လတ္ဆတ္ေစတာ သႀကၤန္၊
ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္နဴး ေစတာ သႀကၤန္၊
နွစ္ေဟာင္းကုန္ဆုံးလို႔ နွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆို၊
မနွစ္က အညစ္ေႀကးေတြ နွစ္ကူးမွာေနခ႔ဲႀက၊
လူတိုင္းရဲ႕ အေတြး ကိုယ္စီမွာ ရွိႀကတယ္၊
တကယ္တမ္း သႀကၤန္ေရာက္ၿပန္ေတာ႔
ေသဖို႔ရာ တစ္နွစ္နီးခဲ႔ၿပီ ၊
အသက္ေတြ တစ္နွစ္ႀကီးခဲ႔ၿပီ၊
လူတိုင္းအတြက္ သတိထားဖြယ္၊
ေနာင္နွစ္ခါ သႀကၤန္ က်လ်င္ၿဖင္႔၊
ေဟာဒီ ေလာကထဲမွာ
ငါ ဆိုတာ - ရွိပါ အုံးမလားရယ္ လို႔၊
ေတြးေတြးကာ သံေ၀ပိုရတယ္၊
အင္း - - --
ဒီတနွစ္လဲ - -
သြားေပါ႔ ပိေတာက္ပန္း။ ။
Subscribe to:
Posts (Atom)