ဓမၼဂီရိ: ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရွာေဖြသူ ( သို႔ )သံဘိုဆရာေတာ္

ဆိတ္ေက်ာင္းသား ဘ၀မွ စိတ္ေက်ာင္းသားဘ၀ သို႔ ကူးေျပာင္းကာ ၀ဋ္ဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္မႈ ကို ရွာေဖြခဲ့ေသာ ရွာေဖြေနဆဲျဖစ္ေသာ မေထရ္တစ္ပါး ရွိပါသည္။ ထုိမေထရ္ကား စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ အရာေတာ္ၿမိဳ႔နယ္ မလဲလာ ကန္ရင္း ရြာတုိ႔၏ ေျမာက္ဘက္နားရွိ သံဘုိေတာရေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသုံးေနေသာ ဆရာေတာ္ ဦးေကာ၀ိဒ ျဖစ္၏။

စာေရးသူ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္နွစ္ေက်ာ္(၂၀၀၉)ခုႏွစ္က သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ M.A ဘြဲ႔အတြက္ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ သတင္းတစ္ခု ၾကားခဲ့ရ၏၊ အရာေတာ္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းတြင္ ေတာရေဆာက္တည္ကာ ေန႔မနား ညမအား ဓုတင္က်င့္သုံး ေနေသာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ဆရာေတာ္တပါးေပၚေပါက္ေနသည္ ဟူေသာသတင္းပင္၊ ထုိအခ်ိန္ကတည္းက ကိုယ့္ဇာတိႏွင့္ နီးကပ္ေသာ ေနရာမို႔ ေရာက္ေအာင္ သြားဖူးမည္၊ အနည္းဆုံး ကုသိုလ္ေတာ့ ရလိမ့္မည္ ၊ အရႈံးေတာ့ မရွိႏိုင္ ဟူေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္ ထားခဲ့၏၊ ရည္ရြယ္ခ်က္အတုိင္း ေရာက္ေအာင္ တကူးတက သြားေရာက္ဖူး ေျမွာ္ေသာအခါ တကယ္စင္စစ္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ရာမ်ားကို ေတြ႔ခဲ့ရ၏။

သာမာန္ လူတို႔ကေတာ့ ၾကည္ညိဳေသာ သဒၶါတရားစိတ္ တခုထဲႏွင့္ ရဟႏၱာတစ္ပါး ဟူ၍ပင္ တင္စားေခၚေ၀ၚေနၾက၏၊ ထိုဆရာေတာ္ ေျပာသမွ် စကား၊ လုပ္သမွ် အမူအရာတို႔ကို ၾကည့္ကာ ကိုယ္လိုခ်င္သလို အတိတ္ေကာက္ၿပီး ဂဏန္းထုိးၾက ေသာလူတို႔သည္လည္းအမ်ားအျပားပင္၊ ေပါက္သူတို႔က မွန္သည္ ဟု သတ္မွတ္ၾကေသာ္လည္း မေပါက္သူတို႔က ေရငုံႏႈတ္ ပိတ္ ေနတတ္ၾက၏၊ ထုိဆရာေတာ္ကား ဘယ္လို နည္းႏွင့္မွ် ဂဏန္းေပးသည္ မရွိဖူးေခ်။

စာေရးသူသိေသာ ဆရာေတာ္၏ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း

ဆရာေတာ္သည္ ကန္ရင္းရြာ ဇာတိျဖစ္ၿပီး ငယ္စဥ္ကပင္ မရွိဆင္းရဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မူလတန္း အဆင့္ေလာက္ပင္ ေက်ာင္းေနခဲ့ဖူးသည္ ဟူ၏၊ မိဘ၂ ပါး စုံမရွိပဲ အေမတစ္ခု သားတစ္ခု ဘ၀ျဖင့့္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရကာ ရြာထဲမွ လယ္ပုိင္ရွင္တစ္ဦး ၏ အေကာင္ေရ ( ၂၀၀ ) ေလာက္ေသာ ဆိတ္အုပ္ကို ထိန္းေက်ာင္းကာ ဘ၀ကို ျဖစ္သလို ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက စာဖတ္ အလြန္၀ါသနာပါေသာေၾကာင့္ ေတြ႔သမွ် စာအုပ္မ်ိဳးစုံကို ေတာေတာင္ထဲ၌ ဆိတ္ေက်ာင္းရင္း ဖတ္ရႈခဲ့၏၊ ရသမွ် အခ်ိန္ေတြကို ဆိတ္ေက်ာင္းရင္း စာဖတ္ရင္း ျဖင့္ ကုန္လြန္ခဲ့သည္ဟူ၏၊

အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် စာဖတ္သက္ ရင့္က်က္လာေသာအခါ စာႀကီးေပႀကီးမ်ား၊ ကမၼ႒ာန္းက်မ္းမ်ား၊ ၀ိပႆနာစာအုပ္ မ်ားကို ဖတ္ၿပီး လူ႔ေလာက၏ မတည္ၿမဲပုံ၊ ေလာကဓံတုိ႔၏ ရုိက္ခတ္မႈ၊ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ ကုန္ဆုံးကာ အသက္ေတြႀကီးရင့္ လာၿပီး လူ႔ေလာက၏ အႏွစ္သာရ မရွိမႈ၊ ေနရစဥ္အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာလဲ စိတ္ခ်မ္းသာခ်ိန္ကနည္းနည္း၊ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာေဖြေနရျခင္းေၾကာင့္ မဆုံးႏိုင္ေသာ လူမႈ ဒုကၡ တုိ႔ကို ေတြ႔ျမင္လာၿပီး ထုိမွတဆင့္ လူ႔ေလာကမွ ထြက္ေျမာက္နိုင္ရာ ရဟန္းဘ၀၊ ထိုမွ ထုိမွ တမဂ္တဖိုလ္ရဖို႔အတြက္ က်င့္စဥ္လမ္းမ်ား စသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္လာၿပီး သာသနာ႔ ေဘာင္ ၀င္ေရာက္လိုေသာ စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚလာသည္ ဟူ၏။

ထိုအခါ မိခင္ ျဖစ္သူကို ေတာင္းပန္ကာ “ အေမ အေမ့ကို လုပ္ေကြ်းလာတာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ နီးပါးၾကာခဲ့ပါၿပီ၊ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ သား ရဟန္းေဘာင္တက္လိုပါတယ္၊ သားအတြက္ သကၤန္းတစ္စုံသာ ၀ယ္ေပးပါ ‘’ ဟု ေတာင္းဆုိေသာအခါ မိခင္ျဖစ္သူက လဲ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳလိုက္ေသာေၾကာင့္ သာသနာ့ေဘာင္ ေရာက္ခဲ့ရ၏။

ရဟန္းေဘာင္ ေရာက္သည္မွ စ၍ ေရွာင္ရန္ ေဆာင္ရန္ ၀ိနည္းမ်ားကို ေလ့လာၿပီး ေတာရေဆာက္ တည္ကာ ကမၼ႒ာန္းတရားကို အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားေတာ့၏၊ ယေန႔အခ်ိန္အထိႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ၾကာခဲ့ၿပီ၊ ေက်ာျပင္ခင္းကာ အိပ္စက္ ဖူးျခင္းမရွိ ဟု ဆုိလ်င္ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ယုံႏိုင္စရာ မရွိေပ၊ စာေရးသူလဲ ကိုယ္တုိင္ ႀကဳံမွ ယုံမွတ္ကာ ၾကည္ညိဳရေတာ့သည္။

၂၄ နာရီတြင္ ဆြမ္းတထပ္သာ ဘုဥ္းေပး၏၊ တေနရာတြင္သာ ဆြမ္းဘုန္း၏၊ ဆြမ္းခံလို႔ ရသမွ် အခ်ိဳ၊ အခ်ဥ္၊ အခါး အစပ္ အားလုံး ပတၱပုိဏ္ သာ ဘုဥ္းေပး၏၊ ပံ့သုကူ သကၤန္းကိုသာ ၀တ္ရုံ၏၊ တကယ္ေတာ့ သံဃာအခ်င္းခ်င္း ၾကည္ညိဳ ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းတတ္သည္ကို ၀န္ခံရပါမည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားကို နားလည္ေနေသာ ေၾကာင့္ ဘယ္လုိစကားေျပာရင္ ဘယ္အာပတ္သင့့္ သည္၊ ဘယ္လုိ ျပဳမူရင္ ဘယ္အမ်ိဳးအစားအာပတ္သင့္သည္ စသည္ ျဖင့္ သိေန ေသာေၾကာင့္ပင္။

ေနာက္တဖန္ ထုိဆရာေတာ္ႏွင့္ စာေရးသူတို႔ စကားစမည္ေျပာဆုိၾကေသာအခါ ပညာေရးအေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခား သာသနာျပဳနည္းမ်ား၊ အိႏိၵယ သီဟိုဠ္ကြ်န္း ယေန႔ေခတ္သာသနာေရး အေျခအေန စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾ ကာေျပာမိၾက၏၊

လာသမွ် ပရိသတ္အားလုံးကို ဒီလို ထန္းလက္တဲကုပ္ေလးထဲမွာ အဖူးေမွ်ာ္ခံေလ့ရွိတယ္

သံဘုိေတာရ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းမွ မဟာေဗာဓိ ေညာင္ပင္

ဒီေနရာက အရင္က သိမ္ေဟာင္းရွိေသာ ေနရာမွ သိမ္ငုတ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေစတီေလးတစ္ဆူ

တရားရွိသူကို တရားက ျပန္လည္ ေစာင့္ေရွာက္သတဲ့၊ ေတာထဲေတာင္ထဲ၌ ေစတီတစ္ဆူ တည္ထားလိုေသာ ဆရာေတာ္၏ ဆႏၵကုိ မည္သူက အေကာင္အထည္ေဖာ္ကာ ျဖည့္ဆည္းေပးေလသည္ မသိ၊ သီဟိုဠ္ကြ်န္း ေစတီပုံမ်ားႏွင့္ အိႏိၵယ ဗုဒၶဂါယာမွ ေရွးေဟာင္းလက္ရာမ်ား ေပါင္းစပ္ကာ တည္ထားျခင္းျဖစ္၏၊ ေစတီအတြင္းတြင္ အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာေသာ မုျဒာပုံသ႑ာန္ ဆင္းတုေတာ္မ်ိဳးစုံ ေတြ႔ရ၏၊ ေနာင္က်မွ မုျဒာအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ ေဆာင္းပါးကို ဆက္တင္ပါအုံးမည္။

( စာေရးသူ ေတြးမိသည္ကေတာ့ မျမင္ႏိုင္ေသာ ပုဂိၢဳလ္အေပါင္း တုိ႔၏ ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့့္ တည္ထားသည္ ဟု ထင္ျမင္မိသည္ )