အရွင္မ - ရုပ္ကေလးကလဲ ခ်စ္စရာေလး- အရြယ္ႀကည္႔ၿပန္ေတာ႔လဲ ကာမဂုဏ္ အာရုံေတြကို ခံစားလို႔ ေကာင္းဆဲအရြယ္၊ အသားေလးကလဲ ၀င္း၀ါလို႔ အၿပစ္ဆိုစရာ မရွိ၊ ဘာေႀကာင္႔မ်ားသာသနာ႔ေဘာင္ကို ၀င္လာရတာလဲ ရွင္မရယ္ -
-မိမိရဲ႕ ရုပ္အဆင္းကို ႀကည္႔ၿပီး အရွင္မ ေဗာဓိ ေထရီက မေနနိုင္လို႔ ေမးေနတာကိုး၊ မိမိတို႔ ေရာက္ေနတာက ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႔ အစြန္နားက သဲေသာင္ၿပင္ ေခ်ာင္းကမ္းစပ္မွာ - ဒီေန႔ ဆြမ္းကိစၥၿပီးလို႔ အေဖာ္ မေထရ္မ ႏွင္႔အတူ သပိတ္ေဆးဖို႔အတြက္ ေခ်ာင္းစပ္ဆီကို ေရာက္ေနႀကတာေပါ႔ -
ေခ်ာင္းေရေတြ စီးဆင္းေနတာကို ႀကည္႔ၿပီး ပုထုဇဥ္ေတြအတြက္
ေအာ္ ေခ်ာင္းေရေတြ မၿပတ္တမ္း စီးဆင္းေနလို႔ ေရွ႕က ေရေတြက စီးဆင္းသြားႏွင္႔ၿပီ - ေနာက္က ေရေတြက အသစ္အဖန္ၿဖစ္ေပၚလာၿပီး စီးဆင္းေနႀကတယ္ ဒီလိုပါပဲ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမွာလဲ ရုပ္တရားေတြေရာ နာမ္တရားေတြေရာ မၿပတ္တမ္း စီးဆင္း ၿဖစ္ ပ်က္ေနႀကတယ္ လို႔ ဒီလိုေလး
သတိ သံေ၀ဂ ယူစရာေတြ ရွိေပမယ္႔ မိမိ အဖို႔ေတာ႔ ရရွိၿပီးသား ဓမၼေတြကို တဖန္ၿပန္လည္ ခံစားတာက လြဲလို႔ ေရွ႔ဆက္ အားထုတ္စရာ ပန္းတိုင္ မရွိေတာ႔ ဘူးေလ - ေခ်ာင္းေရကုိ ႀကည္႔ၿပီး ေတြးမိေနတဲ႔ မိမိ စိတ္ေတြက အရွင္မ ေဗာဓိ စကားကို ႀကားရေတာ႔မွ ေၿဖဖို႔ ႀကိဳးစားရေတာ႔တယ္ -
အရွင္မ ကေမးေတာ႔လဲ ေၿပာၿပရမွာေပါ႔ ဘုရား - -တကယ္ေတာ႔ တပည္႔ေတာ္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ စိတ္ဒဏ္ရာေတြ သတိသံေ၀ဂ ယူစရာေတြနဲ႔ ၿပည္႔ႏွက္ခဲ႔တာပါ၊ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ အဆုံးအမကို ရၿပီး ဘ၀ တေလ်ာက္လုံး ၿငိမ္းေအးပါေစ ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တပည္႔ေတာ္နာမည္ကို မိဘေတြက ဣသိဒါသီ လို႔ ေပးႀကတယ္၊
( ဣသိ -ရေသ႔ ရဟန္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ - ဒါသီ - တပည္႔မ ) သူေတာ္ေကာငး္ေတြရဲ႕ တပည္႔မ ေပါ႔၊ မ်ိဳးရိုးကလဲ သူေ႒းမ်ိဳး ၿဖစ္ၿပီး ဥေဇၹနီၿပည္မွာ အခ်မ္းသာဆုံး စာရင္း၀င္ခဲ႔တယ္၊ တဦးတညး္ေသာ သမီးေလးမို႔အားလုံးရဲ႕အလိုလိုက္ ခ်စ္ၿခင္းကိုလည္းခံခဲ႔ရတယ္။
လိုခ်င္တာမွန္သမွ်ၿဖည္႔ဆည္းေပးရေလာက္ေအာင္ထိ ဘ၀အက်ိဳးေပးက ေကာင္းခဲ႔ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ သူေ႒းသားေတြအားလုံးရဲ႕ ကမ္းလွမ္းမွဳ႕ကို ခံခဲ႔ရတယ္၊ ေနာက္မွာေတာ႔ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါနဲ႔ ေရစက္ရွိတယ္ ေၿပာ၇မယ္၊ သာေကတ ၿမိဳ႕က သူေ႒းသားတစ္ေယာက္အိမ္မွာ လိုက္ေနရတယ္၊
အိမ္ေထာင္က်စဥ္ ဘ၀တေလ်ာက္လုံးမွာ လင္ကိုေရာ ေယာကၡမကိုေရာ မိမိဆႏၵကို ေဘးဖယ္ၿပီး ၿပဳစုခဲ႔ပါတယ္။ ေပါင္းသင္းလာတာ သိပ္မႀကာလိုက္ဘူး၊ သူေ႒းသားက သူ႔မိဘေတြကို ေၿပာတယ္ - ဒီ ဇနီးနဲ႕ အတူ မေနရပါေစနဲ႔ မေပါင္းနိုင္ေတာ႔ပါဘူး တဲ႔ ၊
ဒီေတာ႔ ေယာကၡမေတြက ဒီေလာက္ထက္ၿမက္လိမၼာၿပီး အလိုက္သိတတ္တဲ႔ မိန္းကေလးမ်ိဳးကို ဘာေႀကာင္႔ မေပါင္းနိုင္တာလဲ -ဆိုေတာ႔ အေႀကာင္းၿပစကား မရွိပါဘူး၊ တအိမ္ထဲ အတူေနၿပီး မေပါင္းလိုေတာ႔ဘူး၊ သူ႕ဆႏၵကိုသာ ၿဖည္႔ဆည္းေပးပါ -လို႔တြင္တြင္ေၿပာေနေတာ႔တယ္၊ လင္သားက လက္မခံရင္ အေဖတို႔လဲ ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ႔ဘူး သမီး၇ယ္ ဆိုၿပီး အိမ္ၿပန္ပို႔ခံခဲ႔ရတယ္ဘုရား -
မိဘအိမ္ၿပန္ေ၇ာက္ေတာ႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ဒုတိယတမ္းစား သူေ႒းသားတေယာက္နဲ႔ ေပးစားၿပန္တယ္၊ တပည္႔ေတာ္မတို႔ ဆီမွာက အားကိုးရာ မရွိရင္ ဘ၀က ရပ္တည္လို႔ မရေလာက္ေအာင္ သိမ္ငယ္တယ္ေလ၊ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ႀကိမ္ေၿမာက္မွာလဲ တလေလာက္ပဲ ေပါင္းလိုက္ရတယ္ အရင္လိုပဲ မေပါင္းနိုင္ေတာ႔ဘူး၊ ဆိုၿပီး စြန္႔ၿပစ္ခံခဲ႔ရၿပန္တယ္၊ ႏွစ္လင္ကြာ ဘ၀နဲ႔ ေနေနရတဲ႔ တပည္႔ေတာ္ဟာ စီးစိမ္ဥစၥာေတြ ၿပည္႔စုံေနေပမယ္႔ စိတ္မွာ ဒဏ္ရာေတြ အႀကီးအက်ယ္ခံစားေနရၿပီေလ ဘ၀ဆိုတာကို သိပ္ၿပီး မသာယာခ်င္ေတာ႔ဘူး။
ေနာက္တႀကိမ္ေတာ႔ တဦးတညး္ေသာ သမီးရဲ႔ အၿဖစ္ကိုမႀကည္႔ရက္လို႔ ဖခင္ႀကီးက သမီးတင္႔တယ္ရင္ ၿပီးေရာ ဆိုတဲ႔ သေဘာနဲ႔ အိမ္ေရွ႔ကို ေတာင္းရမ္းဖို႔ ေ၇ာက္လာတဲ႔ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ကို ေမာင္ရင္ အဲဒီ ခြက္နဲ႔ ေတာင္ေ၀ွးကို ၿပစ္ထားလိုက္ပါ၊ ဒီအိမ္မွာ ေနၿပီး ငါ႔သမီးနဲ႔ ေပါင္းသင္းေနထုိင္ပါ လို႔ ေၿပာၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္အိမ္ေထာင္က်ၿပန္ေရာ -
အံ႕ႀသစရာေကာင္းတာက အဲဒီ သူေတာင္းစားလဲ ၁၅ ရက္သာ ေပါင္း၇ေသးတယ္၊ တပည္႔ေတာ္မနဲ႔ တအိမ္ထဲမွာ မေနနိုင္ပါဘူး ၊ သူ႕ရဲ႕ ခြက္နဲ႔ ေတာင္ေ၀ွးကို သာ ၿပန္ေပးပါ၊ အရင္လိုပဲ ေတာင္းရမ္း စားပါရေစ ဆိုၿပီး ေတာင္းဆိုၿပန္တယ္၊
ဒီေတာ႔ ဖခင္ သူေ႒းႀကီးက ေမာင္ရင္ရယ္ ငါ႔ရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေတြ ေနာက္ဆုံး ေဟာဒီ တၿမိဳ႕လုံးကလဲ အသိအမွတ္ၿပဳၿပီးသား ၿဖစ္ေနၿပီမို႔ သည္းခံေအာင္႔အီး ေနေပးလို႔ မရဘူးလား လို႔ ေမးရွာေတာ႔ အရွင္သူေ႒းႀကီး က်ေနာ္မ်ိဳးကို သတ္လိုက သတ္လိုက္ပါ၊ ဒီအိမ္မွာ အတူေပါင္းသင္းမေနနိုင္ပါဘူး၊ က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးကို ခႊင္႔လြတ္ပါ၊ ဆိုၿပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားၿပန္တယ္ -အဲဒီမွာ ကိုယ္႔ကို္ယ္ကုိ စဥ္းစားမိတယ္ -
ေအာ္ ဆိုးလိုက္တဲ႔ အကုသို္လ္္အက်ဳိးေပး၊ ဘယ္ဘ၀က ၀ဋ္ေႀကြးေတြေႀကာင္႔မ်ား ဒီလို စိတ္ဆင္းရဲၿခင္း ေလာကဓံမ်ိဳးကို ခံစားရပါလိမ္႔၊ တေလာကလုံးက ကံဆိုးၿခင္းေတြ မွန္သမ်ွ ငါတစ္ေယာက္ဆီမွာပဲ စုၿပဳံေနေရာ႔သလား - သူေတာင္းစားကေတာင္ စြန္႔ပစ္ခံရတာ သိပ္ၿပီး ဆိုးရြားလွတယ္္ -လို႔ ေတြးမိၿပီး ဘ၀ကို ရွက္လဲ ရွက္ ေဒါသလဲ ထြက္ၿပီးထြက္ေပါက္ရွာတဲ႔ အေနနဲ႔ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတာ မစဥ္းစားနိုင္ေတာ႔ဘူး၊ အဲဒီေလာက္ထိကို အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနဲ ေက်ာ္ၿဖတ္္ခဲ႔ရတာပါ၊ - -
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ ဒါေတြဟာ ၀ဋ္ေႀကြးရွိရင္ ၿပန္ေပးဆပ္၇မယ္ ဆိုတာ နားလည္ခဲ႔ပါတယ္၊ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရနိုင္ဘူး၊ နိဗၺာန္ မေရာက္မခ်င္း အကုသိုလ္ကို ေပးဆပ္ၿပီးမွပဲ ေက်ေအးနိုင္မယ္ - လက္၀ဲေတာ္ရံ မေထရ္ႀကီး အရွင္ မဟာေမာဂၢလာန္ေတာင္ ရဟႏၱာၿဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္ထိ ေပးဆပ္သြားႀကရတာပဲ - တပည္႔ေတာ္မလို လူတေယာက္အတြက္ ေပးဆပ္ရမွာ မဆန္းေတာ႔ပါဘူး လို႔ ေၿဖေတြးေတြးၿပီး ရွည္လ်ားလွတဲ႔ သံသရာမွာ ဘယ္လို ဘ၀မ်ိဳးမွာ ဘယ္လို အကုသိုလ္မေကာင္းမွဳ႕ေတြမ်ား လုပ္ခဲ႔ပါလိမ္႔ လို႔ ဆင္ၿခင္လိုက္တဲ႔ အခါမွာ - -
ဆက္ပါအုံးမည္ -
No comments:
Post a Comment