ဘုံေဘတခြင္ ေရာက္ခဲ႔သမွ် အပိုင္း ၄

ဘ၀မွာ “ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ႕ကို ရွာေတြ႔ထားသူ တေယာက္အတြက္ ပညာေရး ဆုိတာက မလုိအပ္ေတာ႔ပါဘူး” လို႔ ဦးေနွာက္အသိက ရွိေနေပမယ္႔ တိုးတက္ေၿပာင္းလဲေနတဲ႔ အိုင္တီ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ လူမွဳ႕ ပန္း၀န္းက်င္နဲ႕ မကင္းနို္င္ၿပန္ေတာ႔လဲ ပန္းတုိင္ကို မေရာက္ေသးသမွ် ဆက္ေလ်ာက္ရအုံးမယ္ ထင္ပါရဲ႕၊

ငယ္စဥ္ကတည္းက ဘယ္လို ဘြဲ႔ေတြ ဒီဂရီေတြ ရရင္ၿဖင္႔ ေတာ္ပါၿပီ ေက်နပ္ပါၿပီ လို႔ ထင္ထားခဲ႔တယ္၊ ထင္ထားတဲ႔အတုိင္းႀကိဳးစားၿပီး ရလာၿပန္ေတာ႔လဲ ေက်နပ္တင္းတိမ္ေရာင္႔ရဲ႕မွဳ႕က မရပ္နို္င္ၿပန္ဘူး၊ ကိုယ္တေယာက္ထဲလား လို႔ လိုက္ရွာႀကည္႔ၿပန္ေတာ႔ မဟုတ္ဘူးပဲ၊ လူတိုင္း လူတိုင္း ရွင္တုိင္းရဟန္းတုိင္း ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် အတူတူပဲကိုး၊

ဒါေႀကာင္႔လဲ ၿမတ္စြာဘုရားက ဦေနာ ေလာေကာ၊ ေလာကလူသားေတြ အားလုံးဟာ အၿမဲတမ္း လိုေနႀကတာခ်ည္းပဲ၊ တခုရလာၿပန္ေတာ႔ တခုက လုိေနေသးၿပန္တယ္၊ ကိုယ္ပိုင္ကား စီးနိုင္သူက ကိုယ္ပိုင္ တိုက္နဲ႔ ၿခံ၀င္းေလးနဲ႔ ေနခ်င္ၿပန္တယ္၊ ေဒၚလာ ငါးေထာင္ ခ်မ္းသာေနသူက ေသာင္းဂဏန္း

ေလာက္ လိုခ်င္ေနၿပန္တယ္၊ တဲ႔၊

အတိေတၱာ တဏွာဒါေသာ၊ ရဟႏၱာမၿဖစ္ေသးသမွ် ဘယ္ေတာ႔မွ ေရာင္႔ရဲတယ္လို႔ မရွိနိုင္ဘူး၊ သတၱ၀ါအားလုံးဟာ လိုခ်င္မွဳ႕တဏွာရဲ႕ ကြ်န္ေတြပဲ၊ တဏွာ ေစခိုင္းရာ လုပ္ေနႀကရတယ္ ။ ရ႒ပါလ သတို႔သားကို ဆုံးမ ေဟာႀကားထားတဲ႔ ဒီေဒသနာေလးကို ေတြးေတြးၿပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတိနဲ႔ ဆုံးမေနရၿပန္တယ္၊ ဘ၀ဇာတ္ခုံေပၚမွာ လူၿဖစ္ေနရေတာ႔လည္း ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္ အထိ ဆက္လက္ ကၿပရုံပဲ ရွိေတာ႔မေပါ႔။ ရုန္းကန္ လွဳပ္ရွားေနရတာပဲ လူ႔ဘ၀မဟုတ္လား၊ ရပ္တန္႔ေနရင္ ထုိင္ေနရင္ တၿခား လူေတြက ေက်ာ္တက္သြားလိမ္႔မယ္၊

“ If you do nothing, There will be nothing ”
ဘာမွ မလုပ္ရင္ ဘာမွ ၿဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ႔ အိႏိၵယ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မဟတၱမဂႏီၶ ရဲ႕ စကားကို ႀကားေယာင္မိေတာ႔ ထုိင္ေနရမွာလဲ ခက္ေနၿပန္ေရာ --

အခုတေလာ အိႏိၵယနိုင္ငံ ဘုံေဘၿမိဳ႕က တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္း ဂြ်ိဳင္းဖို႔ ကိစၥနဲ႔ စာေရးလိုက္ စာဖတ္လိုက္ စူပါဗိုက္ဆာနဲ႔ ေတြ႔စရာ ေဆြးေႏြးစရာ ရွိရင္ ေဆြးေႏြးလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္သြားရင္း တလခြဲနီးပါး ေလာက္ ႀကာသြားတာ သတိမထားမိလိုက္ဘူး၊

တကယ္ေတာ႔ ေက်ာင္းအပ္တဲ႔ကိစၥက အဲဒီေလာက္အထိ မႀကန္႔ႀကာသင္႔ပါဘူး၊ ဒါေပမယ္႔ ကုလားေတြရဲ႕ ရက္ခ်ိန္းကိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္လန္႔ေနပါၿပီ၊ သူတို႔ရဲ႕ မနက္ၿဖန္ လာခဲ႔ လို႔ ေၿပာလိုက္ရင္ ေနာက္ထပ္ အနည္းဆုံး ၃ ရက္ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ တပတ္ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ ၅ မိနစ္ေလာက္ ေစာင္႔ပါ ဆုိရင္ ေသခ်ာၿပီ ေနာက္ထပ္ နာရီ၀က္ေလာက္ ၿဖစ္ေနလိမ္႔မယ္၊ စာေရးသူကေတာ႔ တလ ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ အဆင္ေၿပသြားလို႔ တၿခား ေက်ာင္းသားေတြက ကံေကာင္းတယ္ လို႔ ေၿပာႀကတယ္၊ ကိုယ္တုိင္ေတာ႔ အဲလို မထင္မိဘူး၊ ကိုယ္႔ရဲ႕ ခႏီၱပါရမီ အစမ္းသပ္ ခံေနရတယ္ လို႔ပဲ သေဘာထားမိတယ္။ ေနာက္ထပ္ သုံးနွစ္ေလာက္ ဒုကၡခံရအုံးမယ္ ဆိုတာ ေတြးမိေတာ႔ ေပ်ာ္ေတာင္ မေပ်ာ္နိုင္ရွာဘူး၊

တခ်ိဳ႕ေဒါက္တာ ေက်ာင္းသားေတြမ်ား ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ကိစၥအတြက္ ၃ လေလာက္ ေစာင္႔ေနရတာေတာင္ အဆင္မေၿပခ်င္ေသးဘူး၊ တကယ္ေတာ႔ လုပ္စရာ အစီအစဥ္က သိပ္မမ်ားေပမယ္႔ အထက္ကေၿပာသလို ေန႔ေရႊ႕ ညေရႊ႕ လုပ္ေနေတာ႔ မႀကာသင္႔ပဲ ႀကာေနတာပါ၊ စာေရးသူတို႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြက သိပ္ေဒါသ အားႀကီးႀကတာပဲ၊ အဲဒီလူေတြကို အိႏိၵယပို႔ထားရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ ခႏီၱပါရမီ ဘယ္ေလာက္ အတုိင္းအတာအထိ ၿဖည္႔ဆည္းနိုင္မလဲ လို႔ တခါတေလ ေတြးမိပါရဲ႕၊ ဒါကလဲ ေကာင္းေစခ်င္တဲ႔ဘက္ကို ဦးတည္ၿပီး ေၿပာတာပါ၊

နည္းပညာနဲ႔ ပညာေရးကို ဦးစားေပးထားေပမယ္႔ လူဥိးေရ မ်ားလြန္းတဲ႔အတြက္ေႀကာင္႔ လူတန္းစား

အားလုံးကို တန္းတူညီမွ် ၿဖည္႔ဆည္းေပးနိုင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားႀကရအုံးမယ္၊ ဘာၿဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ႔ အေနအထိုင္ အစားအေသာက္စတာေတြက အင္တာေနရွင္နယ္ တန္း၀င္ဖို႔ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစားတာေတာင္ မေသခ်ာနိုင္ဘူး၊ 

 ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္တို႔ အထြဋ္အၿမတ္ထားရာ ဂ်နာတ္႔ ရုပ္တု

စာေရးသူနဲ႔  စူပါဗိုက္ဆာ ေဒါက္တာ Lalita  Namjoshi  လလိတာ နမ္ဂ်ိဳရွီ

ခ်ီးက်ဴးစရာက ေလာဘ အားႀကီးႀကေပမယ္႔ ေဒါသ ထြက္တာကို မေတြ႔ရသေလာက္ပဲ၊ မွတ္မွတ္ရရ တရက္မွာ အေဆာင္မွာ ေနႀကတဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသားေတြထဲက တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ရန္ၿဖစ္ႀကတာ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ ၿမန္မာေတြဆို ထုိးႀက ႀကိတ္ႀကနဲ႔ အနည္းဆုံး ေဆးခန္းေၿပး၇မွာ ေသခ်ာတာေပါ႔၊ ဒီမွာေတာ႔ ပါးစပ္က အေဆာင္ ပြင္႔ထြက္သြားေအာင္ ေအာ္ေနေပမယ္႔ တေယာက္မွ လက္မပါႀကဘူး၊ လက္ပါရင္ စၿပီးထိုးႀကိတ္သူက အရွဳံးဆိုပဲ၊ ဒါကို အေႀကာင္းသိေနတဲ႔ ေဘးက ေက်ာင္းသားေတြက တေယာက္မွ ဂရုမစိုက္ႀကဘူး၊ ဖ်န္ေၿဖေပးစရာလဲ လိုမွ မလိုတာပဲေလ၊ တကယ္အ႔ံႀသစရာပါေပ၊

 

ဘုံေဘၿမိဳ႕ K J Somaiya College မွ Deperment  OF  Engineering

တကၠသုိလ္ အတြင္းမွ အေဆာက္အဦးအခ်ိဳ႕

ဘာသာေရးနဲ႔ပက္သက္လို႔ ဟိႏၵဴဘာသာကို အမ်ားဆုံး ကိုးကြယ္ႀကေပမယ္႔ မဂၤလာကိစၥမွာေတာ႔ မိန္းကေလးက တင္ၿပီး ေတာင္းရတာ ဆုိေတာ႔ ၿမန္မာအေတြးနဲ႔ သိပ္ၿပီး ဘ၀င္မက်လွဘူး၊ ပညာတတ္တဲ႔ ေယာက်ၤားေလးဆုိရင္ နွဳန္းထားဘယ္ေလာက္၊ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတယ္ ပညာတတ္တယ္ ဆိုတဲ႔ ေယာက်ၤားေလးကို လက္ထပ္လိုတဲ႔ မိန္းကေလးမိဘေတြကေတာ႔ ကိုယ္႔သမီး အိမ္ေထာင္ခ်ေပးဖို႔ ရွာေပေတာ႔ပဲ၊ တခ်ိဳ႕မ်ား ၂ ႀကိမ္ ၃ ႀကိမ္ ေစ႔စပ္ၿပီး တင္ေတာင္းတာေတာင္ ေယာက်ၤားေလးဘက္က ၿငင္းလိုက္လို႔ အဆင္မေၿပတာေတြ ႀကားရေသး၊ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ မ်က္နွာပူရတာက မိဘေတြပါပဲ၊ ဒါေႀကာင္႔လဲ တခ်ိဳ႕ အိႏိၵယက ဗုဒၶဘာသာမိဘေတြက သူတို႔ သမီးကို ယဥ္ေက်းလိမၼာသူနဲ႔ အိမ္ေထာင္ က်ေစဖို႔ ဆာဒူးေခၚ ဘုန္းႀကီးေတြကို ဆုေတာင္းေပးပါ လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းေနတတ္ႀကတယ္။

ဆက္ပါအုံးမည္ - -