သူလွ်င္မရွိ၊ လြမ္းသတိနွင့္၊
သူရွိပါက ရွိလွ်က္တ- သည္၊
ေငြလမ်က္နွာ ပြင့္ပါ၏ ။
သူမပြင့္ခင္၊ စိတ္ကူးယဉ္ရ၊
သူလွ်င္ပြင့္က ေတာ္ဝင္စြဟု၊
ဆံစဦးမွ်င္၊ ထိပ္မွာဆင္သည္
သဇင္မ်က္နွာ ႀကီးပါဘိ ။
လတြင္အလင္း၊ ဇင္မင္းရနံ႔၊
ကိန္းပ်ံ႕နွံ႔တည္ ပိုင္ဆိုင္သည္ေၾကာင့္၊
လူျပည္ဌာန၊ လူ႔စိတၱတြင္
ထာဝရေနရာ ယူထားသည္။
ၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊ ဝင္နားခိုသည့္၊
ရြယ္ပ်ိဳနုမ်စ္ တပည့္ခ်စ္၊
လူျဖစ္ေလရ၊ ဒုလႅဘ၌
ျဖည့္ၾကေရာင္ဝါ၊ လထက္သာသည္၊
ပညာအလင္း ကိုယ္မွာဝင္းေစ၊
ဇင္မင္းဆယ္ဆ၊ မွ်မကသည့္
စာဂအက်င့္၊ ေမႊးသျဖင့္လွ်င္၊
အခြင့္ထိုက္တန္ ေနရာမွန္၌
သက္ပန္ရာျပည့္ တည္ေစသတည္း။ ။
တကၠသိုလ္ ဘုန္းနိုင္
ကဗ်ာေလး သိမ္းထားခ်င္လို႔ တင္လိုက္တာပါ၊ ပန္းအေႀကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိပါဘူး၊ သဇင္ပန္းလား သစ္ခြပန္းလားကို မခြဲတတ္ေသးဘူး၊ အဲေလာက္ ေတာ္ပါတယ္။
:-P
ReplyDelete