Monday, June 7, 2010

လူမွဳ႕ေရးနွင္႔ သိမ္ေမြ႕ေသာ ပါဏာတိပါတမ်ား


အရွင္ဘုရား၊ ေမးေလ်ာက္စရာတခု ရွိလို႔ပါဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္တို႔ အေနာက္နိုင္ငံေတြမွာ
လူမ်ိဳးမေရြး ဘာသာမေရြး နုိင္ငံမေရြးပဲ ( ကန္ေတာ႔ပါရဲ႕ ) အလိုမတူပဲ မုဒိန္းက်င္႔ခံေနရတဲ႔ မိန္းကေလးငယ္ေတြ ဟာ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္မွာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရၿခင္း ဒုကၡေတြကို ခံစားေနရပါတယ္၊ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ဟာ ငယ္ရြယ္သူမ်ား ၿဖစ္ႀကတဲ႔အတြက္ တခ်ိဳ႕မ်ား ၁၃ နွစ္ အရြယ္ေလာက္မွာပဲ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ ၿဖစ္ေနႀကရတာမို႔ တတ္သိနားလည္တဲ႔ လူႀကီးေတြက နည္းလမ္းေတြ ဘာေတြ ေၿပာၿပၿပီး အဲဒီကိုယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်ေပးရပါတယ္၊ မသိနားမလည္ေသးတဲ႔ ကေလးေတြ ၿဖစ္တဲ႔အတြက္ လူႀကီးေတြက မ်က္နွာလႊဲေနလို႔လဲ မၿဖစ္ၿပန္ဘူးဘုရား၊

ဒီေတာ႔ ဖခင္မေပၚတဲ႔ ကေလးကို ေမြးဖြားခဲ႔ၿပန္ရင္လဲ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မ်က္နွာၿပလို႔ မရၿပန္ဘူး၊ တပည္႔ေတာ္တို႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြမွာဆို ပိုဆိုးပါတယ္၊ တကယ္ပဲ ပတ္၀န္းက်င္ အၿပင္ဘက္ ေရာက္သြားေတာ႔တာပါ၊ ပတ္၀န္းက်င္ကလဲ လူမွဳ႕ေရးကို အဓိကထားၿပီး သူ႔ကို ၀ိုင္း၀န္းကူညီ
ေပးႀကရပါတယ္၊ ကိုယ္၀န္အရင္႔အမာ မၿဖစ္ေသးရင္ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ဖ်က္ဖို႔ အကူညီေပးရၿပန္တယ္ဘုရား၊

ေနာက္တခ်က္က မဖ်က္ပဲ ေမြးဖြားလာခဲ႔ရင္လဲ လက္ေၿခ မသန္မာတဲ႔ ကေလးေတြ၊ ဦးေနွာက္ ပုံမွန္မဟုတ္တဲ႔ကေလးေတြ၊ မ်က္စိမၿမင္၊ နားမႀကား၊ ဆြ႔ံအေနတဲ႔ကေလးေတြ စသၿဖင္႔ ပုံမွန္ မဟုတ္တဲ႔ ကေလးေတြကို မိခင္၀မ္းတြင္းမွာကတည္းက အာထရာေဆာင္း နဲ႔ ႀကည္႔တဲ႔အခါမွာ ႀကိဳတင္ သိေနၿမင္ေနႀကရပါတယ္၊ အဲဒီေတာ႔ ဒီလို ကေလးေတြ ေမြးလာၿပန္ရင္လဲ လူ႔ေလာက ထဲမွာ သူတို႔ကို ၿပဳစုယုယေနရတာနဲ႔ မိဘေတြမွာ တၿခားအလုပ္မလုပ္နိုင္ေတာ႔ပါ၊

ဒါကို ႀကိဳတင္ေၿဖရွင္းထားမွ သူတို႔ဘ၀ အနာဂါတ္ မွာသာယာၿပီး ခ်မ္းေၿမ႕နိုင္ပါမယ္၊ တပည္႔ေတာ္ သိခ်င္တာက အဲဒီလို အနွိပ္စက္ခံ မိခင္ေလာင္း အမ်ိဳးသမီးေလးေတြ ကို ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႕တဲ႔အခါ လူမွဳ႕ေရး အရ လူႀကီးတေယာက္အေနနဲ႔ ကူညီေပးမိပါတယ္၊ အဲဒီလို ကူညီတာဟာ ပါဏာတိပါတကံ ထုိက္ပါသလား ဘုရား --
သိလိုသူ
ဒကာမတစ္ဦး

ေမးသင္႔တဲ႔ ေမးခြန္း၊ သိပ္ေကာင္းတဲ႔ ေမးခြန္းပါပဲ၊ သိပၸံပညာ နည္းပညာေတြ ထြန္းကားၿပီး ရုပ္၀ါဒ ဆန္လာတဲ႔ ဒီေန႔ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ သိမ္ေမြ႕နူညံ႕ၿပီး စဥ္းစားရခက္ေစတဲ႔ ေမးခြန္းမ်ိဳးေပါ႔၊ မီးစတစ္ဖက္ ေရမွဳတ္တစ္ဖက္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳး အေၿခအေန ထင္ပါရဲ႕၊ နားလည္လြယ္ေအာင္ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကို ေထာက္ဆ ေၿဖေပး၇ရင္ၿဖင္႔ ပါဏာတိပါတကံ ထုိုက္တယ္ လို႔ပဲ အတိုခ်ဳပ္ မွတ္ရပါမယ္။ဘာေႀကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ပါဏာတိပါတအကုသိုလ္ကံမွာ လူသားကို ၿဖစ္ေစ ၊ တိရိစၦာန္ေတြကို ၿဖစ္ေစ ဘယ္သူ႔ကိုပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေသေစတဲ႔ အခါမွာ ေအာက္ေဖာ္ၿပပါ အဂၤါ ၅ ခ်က္ စုံတယ္ဆုိရင္ ကံေၿမာက္ေတာ႔တာပါပဲ၊

ပါဏာတိပါတ အဂၤါ ၅-ပါး
(၁) ပါဏ- သက္ရွိထင္ရွား သတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
(၂) ပါဏသညိတ- သက္ရွိသတၱ၀ါဟု စိတ္က သိေနျခင္း၊
(၃) ဃာတ စိတၱ- သတ္လို ေသေစလိုေသာစိတ္ရွိျခင္း၊
(၄) ဥပကၠမ- ေသေအာင္ ပါးစပ္ၿဖင္႔လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္အားထုတ္၍လည္းေကာင္း လုလႅၿပဳ ျခင္း၊
(၅) မရဏ- ကိုယ္႔ပေယာဂေၾကာင့္ တဖက္သား ေသသြားျခင္း။

ယခုေခတ္အခါ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ဖို႔အတြက္ ကိုယ္၀န္က်ေဆးေပးၿခင္း၊ ဘယ္လိုပုံစံ လုပ္ရင္ၿဖင္႔ ကိုယ္၀န္က်ေစနိုင္တယ္ စသၿဖင္႔ မိမိပါးစပ္က နည္းလမ္းၿပကာ ေၿပာဆိုေနစဥ္ပင္ စိတ္ကလဲ ကိုယ္၀န္က်ေစ ( တနည္းအားၿဖင္႔ ေသေစလိုတဲ႔ ေစတနာက ၿပ႒ာန္းေနတဲ႔အတြက္ ) ကိုယ္တိုင္ သတ္သလိုပါပဲ၊ ဒါေႀကာင္႔ အကုသိုလ္ မၿဖစ္လိုလ်င္ ေ၀ေ၀းေရွာင္နိုင္ေလ အကုသိုလ္ကင္းေလ လုိ႔ပင္ ဆုိရပါလိမ္႔မည္၊ 

ေနာက္ေရွာင္လႊဲနိုင္တဲ႔ တနည္းကေတာ႔ နစ္ဦးသား စပ္ယွက္ၿပီးခ်ိန္မွေနာက္ ( ၇ ) ရက္ေက်ာ္လြန္လ်င္ ကလလေရႀကည္တည္တယ္ လို ဆုိပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္၀န္သေႏၶသား အသက္ ၀ိဥာဥ္ ရွိေနၿပီ လို႔ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူထားတာေႀကာင္႔ အဲဒီ ၇ ရက္အတြင္း ေဆးစား ေဆးထုိးလုပ္ရင္ၿဖင္႔ 
ပါဏာတိပါတကံ ကို ေရွာင္နိုင္ပါမယ္။ ယခုေခတ္ ေဆးဆရာ၀န္မ်ားကေတာ႔သေႏၶသား ၄ လ ၿပည္႔မွ
အသက္၀ိဥာဥ္ ရွိတယ္၊ ဥပမာ နွလုံးခုန္လာတယ္ အသက္ရွဳလာတယ္ လို႔ ဆုိပါတယ္၊ ဘယ္လိုပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ၿဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ဘုရားေဟာသည္႔အတုိငး္ႀကိဳတင္ကာကြယ္တာက အေသခ်ာ
ဆုံးလို႔ ယုံႀကည္ပါတယ္၊

ဒါေႀကာင္႔လဲ ၇ဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ပါရာဇိက ၄ ပါး အၿပစ္ႀကီး အာပတ္ႀကီးထဲမွာ လူတေယာက္
အသက္ကို ဘယ္လိုအေႀကာင္းေႀကာင္႔မွ မသတ္ရဘူး၊ ေနာက္ဆုံး ပါးစပ္နဲ႔ သတ္ခိုင္းတာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတ္ေသခ်င္သူရဲ႕ အနားမွာ ကတ္ေႀကး ဒါး သံခြ်န္ စသည္ ထားေပးတာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ မလုပ္ေကာင္းဘူး၊ ေသမည္႔သူကို အားေပးအားေၿမွာက္လဲ မေၿပာရဘူး၊
ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္သည္ကိုလဲ ဘယ္ေဆးကို ေသာက္လိုက္၊ ဘယ္လို လုပ္လိုက္ရင္ ကိုယ္၀န္က်ေစရမယ္ စသည္ၿဖင္႔ ေယာင္လို႔ေတာင္ ပါးစပ္နဲ႔ မေၿပာေကာင္းဘူး၊ ကိုယ္ေၿပာတဲ႔အတိုင္း သေႏၶေလာင္းကေလး ေသလို႔ကေတာ႔ ရဟန္းဘ၀ ဆုံးရွဳံးေတာ႔ပါတာပါပဲ။ ဒါေႀကာင္႔ ပါဏာတိပါတအၿပစ္ဟာ ထင္ရွားသိသာတယ္ လို႔ ထင္ရေပမယ္႔ သိပ္ၿပီး နူညံ႕တဲ႔ အကုသိုလ္ဆိုလဲ မမွားပါဘူး၊
လူမွဳ႕ေရးတခုကိုသာ ႀကည္႔ရင္ ခြင္႔လႊတ္နိုင္စရာ လို႔ ထင္ရေပမယ္႔ အၿပစ္ဟာ အၿပစ္ပါပဲ၊ ဒီေနရာမွာ ကိုယ္တို္င္သတ္ပုံ ၊ ေသေစပုံ နည္းလမ္းေတြကို ဗဟုႆုတအၿဖစ္ ရွာေဖြထုတ္နွုတ္တင္ၿပလိုက္
ပါတယ္။
ပါဏာတိပါတကံ ၏ ပေယာဂအမ်ိဳးအစား ၈-ပါး
(၁) ဥဒၵိႆ ပေယာဂ-ေသေစလုိေသာ သတၱ၀ါကို္ စိတ္မွတ္၍ သတ္ျဖတ္ ျခင္း၊
(၂) အႏုဒၵိႆ ပေယာဂ- ဘာေကာင္ေသေသ၊ တေကာင္ေကာင္ ေသရင္ ၿပီးေရာ စိတ္မ်ိဳးၿဖင္႔ သတ္ၿဖတ္ၿခင္း၊
(၃) သာဟတၳိက ပေယာဂ-ကိုယ္တိုင္ သတ္ျခင္း၊
(၄) အာဏတၱိက ပေယာဂ- သူတပါးကို သတ္ခိုင္းျခင္း၊
(၅) နိႆဂၢိယ ပေယာဂ-အေ၀း၌ေနေသာ သတၱ၀ါကို ျမႇား လွံ ေသနတ္ စသည္ျဖင့္ ေသေစျခင္း၊
(၆) ထာ၀ရ ပေယာဂ- တြင္းတူးထားကာ တြင္း၌က်၍ေသေစၿခင္း၊ ေဆး၀ါး အစီအရင္ စသည္ၿဖင္႔ သတ္ၿခင္း၊
(၇) ၀ိဇၨာမယ ပေယာဂ- ဓာတ္႐ိုက္ ဓာတ္ဆင္ ဂါထာမႏၲရား စေသာ အစီအရင္တို႔ျဖင့္ ေသေအာင္သတ္ျခင္း၊
(၈) ဣဒၶိမယ ပေယာဂ- မိမိ ကမၼဇိဒၶိတန္ခိုးျဖင့္ သတၱ၀ါတို႔ကို ေသေစျခင္း။
ပါရာဇိကဏ္ အ႒ကထာ ဒု ။

ပါဏာတိပါတကံ၏ မေကာင္းက်ိဳး ၂၃-မ်ိဳး
ဤေနရာ၌ ပါဏာတိပါတ္ သူ႔သက္သတ္သူတို႔ ခံစားေတြ႔ၾကံဳရေသာ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားသည္ ပိဋကပါဠိေတာ္တို႔၌ သခ်ၤာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လာရွိေသာ္လည္း ဤ၌ အလံုးစံုပါ၀င္သည့္ ခုဒၵကပါဌ အ႒ကထာလာ သခ်ၤာ ၂၃-ပါးကို ၿပဆိုပါမည္၊

(၁) ေၿခလက္ စေသာ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း၊
(၂) ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစား မက်ျခင္း၊
(၃) ႏံုေႏွး ေလးဖင့္ျခင္း၊
(၄) ေျခ, လက္, ဖ၀ါး, မညီညာျခင္း၊
(၅) ရုပ္ဆုိးၿခင္း ၊
(၆) အသားအေရ မြဲေၿခာက္ၿခင္း၊
(၇) အသားအေရ ၾကမ္းထမ္းးျခင္း၊
(၈) ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း၊
(၉) ခြန္အားဗလ မရွိျခင္း၊
(၁၀) စကားေျပျပစ္စြာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ မေျပာတတ္ျခင္း၊
(၁၁) ခ်စ္ခင္ ႀကင္နာမည္႔သူ မရွိျခင္း၊
(၁၂) မိမိပရိသတ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးျခင္း၊
(၁၃) ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ ၿဖစ္ေနရၿခင္း၊
(၁၄) လက္နက္, အဆိပ္ သင့္တတ္ျခင္း၊
(၁၅) သူမ်ား ပေယာဂၿဖင္႔ မေသသင္႔ပဲ ေသရျခင္း၊
(၁၆) ေတြေ၀ ထုံထုိင္း ဖ်င္းအၿခင္း၊
(၁၇) ေျခြရံပရိသတ္ နည္းပါးျခင္း၊
(၁၈) စက္ဆုပ္ဖြယ္ ႐ုပ္အဆင္းရွိျခင္း၊
(၁၉) ကုန္းကြေသာ ကိုယ္ရွိျခင္း၊
(၂၀) ေၾကာင့္ၾက ဗ်ာပါဒ စိုးရိမ္မႈမ်ားျခင္း၊
(၂၁) ေဘးရန္ မ်ားျခင္း၊
(၂၂) ခ်စ္ခင္ေသာ သားသမီးတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္း၊
(၂၃) ကိုယ္တိုင္လဲ အသက္တိုျခင္း။

ဗုဒၶတရားေတာ္အရ မိခင္၀မ္းတြင္းမွ သေႏၶသားကေလးဟာ ကိုယ္လက္ အဂၤါ ခ်ိဳ႕တဲ႔သည္ၿဖစ္ေစ ေကာင္းသည္ၿဖစ္ေစ၊ ဘ၀အဆက္ဆက္က ဆည္းပူးခဲ႔တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အကုသုိလ္ကံအတိုင္း အက်ိဳးေပးတယ္လို႔ပဲ မွတ္ရပါမယ္၊ ကိုယ္ကေတာ႔ လုလႅၿပဳၿပီး သတ္ဖို႔ အားမထုတ္သင္႔ပါဘူး၊

အထက္ပါအခ်က္အလက္တို႔ကိုေထာက္ရွဳ႕ေသာအားၿဖင္႔ယခုေခတ္တြင္မရွဴ႕မလွေ၀ဒနာခံစားေနရ
ေသာ လူနာအား ထုိးေဆးထိုးကာ အနားေပးေစၿခင္း၊ မိခင္နွင္႔ ကေလးေစာင္႔ေရွာက္ေရး အသင္းမွ ခြင္႔ၿပဳမိန္႔စသည္ရယူကာ ဖ်က္ခ်ေစၿခင္း၊ လူမွဳေရး ပရဟိတ လုပ္ေနသူတိုင္း မကင္းနိုင္ေသာ NGO အဖြဲ႔အစည္း၊ UniCef စေသာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားလဲ သတိထားသင္႔တယ္ လို႔ စာေရးသူကေတာ႔ သတိေပးလိုပါတယ္၊
ဥပမာ - တရားသူႀကီးက ေသဒဏ္ က်ခံရမယ္႔ တရားခံကို မလႊဲမေရွာင္သာလို႔ ဒီလူကို အနားေပးလို္က္ပါ လို႔ မ်က္နွာအမူအယာေရာ စကားနဲ႔ပါ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ အမိန္႔ခ်လိုက္ေပမယ႔္ တဖက္သားမွာေတာ႔ မေသခ်င္ပဲ ေသရေတာ႔မွာပါ၊ တရားခံေသတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ တရားသူႀကီးဟာလဲ သတ္ေပးသူနဲ႔ အတူတူ ပါဏာတိပါတကံ အလိုလို ထုိက္သြားပါၿပီ၊

 ဒါေႀကာင္႔ နဳးညံ႕သိမ္ေမြ႕တဲ႔ ပါဏာတိပါတေတြကို အတတ္နိုင္ဆုံး ေရွာင္လႊဲကာ လူမွဳ႕ဒုကၡေတြကို ေၿဖရွင္းနိုင္ႀကပါေစ လို႔ ေမတၱာစကားၿဖင္႔ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

လူမွဳ႕ေရးနွင္႔ သိမ္ေမြ႕ေသာ ပါဏာတိပါတမ်ား


အရွင္ဘုရား၊ ေမးေလ်ာက္စရာတခု ရွိလို႔ပါဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္တို႔ အေနာက္နိုင္ငံေတြမွာ
လူမ်ိဳးမေရြး ဘာသာမေရြး နုိင္ငံမေရြးပဲ ( ကန္ေတာ႔ပါရဲ႕ ) အလိုမတူပဲ မုဒိန္းက်င္႔ခံေနရတဲ႔ မိန္းကေလးငယ္ေတြ ဟာ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္မွာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရၿခင္း ဒုကၡေတြကို ခံစားေနရပါတယ္၊ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ဟာ ငယ္ရြယ္သူမ်ား ၿဖစ္ႀကတဲ႔အတြက္ တခ်ိဳ႕မ်ား ၁၃ နွစ္ အရြယ္ေလာက္မွာပဲ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ ၿဖစ္ေနႀကရတာမို႔ တတ္သိနားလည္တဲ႔ လူႀကီးေတြက နည္းလမ္းေတြ ဘာေတြ ေၿပာၿပၿပီး အဲဒီကိုယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်ေပးရပါတယ္၊ မသိနားမလည္ေသးတဲ႔ ကေလးေတြ ၿဖစ္တဲ႔အတြက္ လူႀကီးေတြက မ်က္နွာလႊဲေနလို႔လဲ မၿဖစ္ၿပန္ဘူးဘုရား၊

ဒီေတာ႔ ဖခင္မေပၚတဲ႔ ကေလးကို ေမြးဖြားခဲ႔ၿပန္ရင္လဲ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မ်က္နွာၿပလို႔ မရၿပန္ဘူး၊ တပည္႔ေတာ္တို႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြမွာဆို ပိုဆိုးပါတယ္၊ တကယ္ပဲ ပတ္၀န္းက်င္ အၿပင္ဘက္ ေရာက္သြားေတာ႔တာပါ၊ ပတ္၀န္းက်င္ကလဲ လူမွဳ႕ေရးကို အဓိကထားၿပီး သူ႔ကို ၀ိုင္း၀န္းကူညီ
ေပးႀကရပါတယ္၊ ကိုယ္၀န္အရင္႔အမာ မၿဖစ္ေသးရင္ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ဖ်က္ဖို႔ အကူညီေပးရၿပန္တယ္ဘုရား၊

ေနာက္တခ်က္က မဖ်က္ပဲ ေမြးဖြားလာခဲ႔ရင္လဲ လက္ေၿခ မသန္မာတဲ႔ ကေလးေတြ၊ ဦးေနွာက္ ပုံမွန္မဟုတ္တဲ႔ကေလးေတြ၊ မ်က္စိမၿမင္၊ နားမႀကား၊ ဆြ႔ံအေနတဲ႔ကေလးေတြ စသၿဖင္႔ ပုံမွန္ မဟုတ္တဲ႔ ကေလးေတြကို မိခင္၀မ္းတြင္းမွာကတည္းက အာထရာေဆာင္း နဲ႔ ႀကည္႔တဲ႔အခါမွာ ႀကိဳတင္ သိေနၿမင္ေနႀကရပါတယ္၊ အဲဒီေတာ႔ ဒီလို ကေလးေတြ ေမြးလာၿပန္ရင္လဲ လူ႔ေလာက ထဲမွာ သူတို႔ကို ၿပဳစုယုယေနရတာနဲ႔ မိဘေတြမွာ တၿခားအလုပ္မလုပ္နိုင္ေတာ႔ပါ၊

ဒါကို ႀကိဳတင္ေၿဖရွင္းထားမွ သူတို႔ဘ၀ အနာဂါတ္ မွာသာယာၿပီး ခ်မ္းေၿမ႕နိုင္ပါမယ္၊ တပည္႔ေတာ္ သိခ်င္တာက အဲဒီလို အနွိပ္စက္ခံ မိခင္ေလာင္း အမ်ိဳးသမီးေလးေတြ ကို ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႕တဲ႔အခါ လူမွဳ႕ေရး အရ လူႀကီးတေယာက္အေနနဲ႔ ကူညီေပးမိပါတယ္၊ အဲဒီလို ကူညီတာဟာ ပါဏာတိပါတကံ ထုိက္ပါသလား ဘုရား --
သိလိုသူ
ဒကာမတစ္ဦး

ေမးသင္႔တဲ႔ ေမးခြန္း၊ သိပ္ေကာင္းတဲ႔ ေမးခြန္းပါပဲ၊ သိပၸံပညာ နည္းပညာေတြ ထြန္းကားၿပီး ရုပ္၀ါဒ ဆန္လာတဲ႔ ဒီေန႔ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ သိမ္ေမြ႕နူညံ႕ၿပီး စဥ္းစားရခက္ေစတဲ႔ ေမးခြန္းမ်ိဳးေပါ႔၊ မီးစတစ္ဖက္ ေရမွဳတ္တစ္ဖက္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳး အေၿခအေန ထင္ပါရဲ႕၊ နားလည္လြယ္ေအာင္ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကို ေထာက္ဆ ေၿဖေပး၇ရင္ၿဖင္႔ ပါဏာတိပါတကံ ထုိုက္တယ္ လို႔ပဲ အတိုခ်ဳပ္ မွတ္ရပါမယ္။ဘာေႀကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ပါဏာတိပါတအကုသိုလ္ကံမွာ လူသားကို ၿဖစ္ေစ ၊ တိရိစၦာန္ေတြကို ၿဖစ္ေစ ဘယ္သူ႔ကိုပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေသေစတဲ႔ အခါမွာ ေအာက္ေဖာ္ၿပပါ အဂၤါ ၅ ခ်က္ စုံတယ္ဆုိရင္ ကံေၿမာက္ေတာ႔တာပါပဲ၊

ပါဏာတိပါတ အဂၤါ ၅-ပါး
(၁) ပါဏ- သက္ရွိထင္ရွား သတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
(၂) ပါဏသညိတ- သက္ရွိသတၱ၀ါဟု စိတ္က သိေနျခင္း၊
(၃) ဃာတ စိတၱ- သတ္လို ေသေစလိုေသာစိတ္ရွိျခင္း၊
(၄) ဥပကၠမ- ေသေအာင္ ပါးစပ္ၿဖင္႔လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္အားထုတ္၍လည္းေကာင္း လုလႅၿပဳ ျခင္း၊
(၅) မရဏ- ကိုယ္႔ပေယာဂေၾကာင့္ တဖက္သား ေသသြားျခင္း။

ယခုေခတ္အခါ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ဖို႔အတြက္ ကိုယ္၀န္က်ေဆးေပးၿခင္း၊ ဘယ္လိုပုံစံ လုပ္ရင္ၿဖင္႔ ကိုယ္၀န္က်ေစနိုင္တယ္ စသၿဖင္႔ မိမိပါးစပ္က နည္းလမ္းၿပကာ ေၿပာဆိုေနစဥ္ပင္ စိတ္ကလဲ ကိုယ္၀န္က်ေစ ( တနည္းအားၿဖင္႔ ေသေစလိုတဲ႔ ေစတနာက ၿပ႒ာန္းေနတဲ႔အတြက္ ) ကိုယ္တိုင္ သတ္သလိုပါပဲ၊ ဒါေႀကာင္႔ အကုသိုလ္ မၿဖစ္လိုလ်င္ ေ၀ေ၀းေရွာင္နိုင္ေလ အကုသိုလ္ကင္းေလ လုိ႔ပင္ ဆုိရပါလိမ္႔မည္၊ 

ေနာက္ေရွာင္လႊဲနိုင္တဲ႔ တနည္းကေတာ႔ နစ္ဦးသား စပ္ယွက္ၿပီးခ်ိန္မွေနာက္ ( ၇ ) ရက္ေက်ာ္လြန္လ်င္ ကလလေရႀကည္တည္တယ္ လို ဆုိပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္၀န္သေႏၶသား အသက္ ၀ိဥာဥ္ ရွိေနၿပီ လို႔ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူထားတာေႀကာင္႔ အဲဒီ ၇ ရက္အတြင္း ေဆးစား ေဆးထုိးလုပ္ရင္ၿဖင္႔ 
ပါဏာတိပါတကံ ကို ေရွာင္နိုင္ပါမယ္။ ယခုေခတ္ ေဆးဆရာ၀န္မ်ားကေတာ႔သေႏၶသား ၄ လ ၿပည္႔မွ
အသက္၀ိဥာဥ္ ရွိတယ္၊ ဥပမာ နွလုံးခုန္လာတယ္ အသက္ရွဳလာတယ္ လို႔ ဆုိပါတယ္၊ ဘယ္လိုပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ၿဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ဘုရားေဟာသည္႔အတုိငး္ႀကိဳတင္ကာကြယ္တာက အေသခ်ာ
ဆုံးလို႔ ယုံႀကည္ပါတယ္၊

ဒါေႀကာင္႔လဲ ၇ဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ပါရာဇိက ၄ ပါး အၿပစ္ႀကီး အာပတ္ႀကီးထဲမွာ လူတေယာက္
အသက္ကို ဘယ္လိုအေႀကာင္းေႀကာင္႔မွ မသတ္ရဘူး၊ ေနာက္ဆုံး ပါးစပ္နဲ႔ သတ္ခိုင္းတာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတ္ေသခ်င္သူရဲ႕ အနားမွာ ကတ္ေႀကး ဒါး သံခြ်န္ စသည္ ထားေပးတာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ မလုပ္ေကာင္းဘူး၊ ေသမည္႔သူကို အားေပးအားေၿမွာက္လဲ မေၿပာရဘူး၊
ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္သည္ကိုလဲ ဘယ္ေဆးကို ေသာက္လိုက္၊ ဘယ္လို လုပ္လိုက္ရင္ ကိုယ္၀န္က်ေစရမယ္ စသည္ၿဖင္႔ ေယာင္လို႔ေတာင္ ပါးစပ္နဲ႔ မေၿပာေကာင္းဘူး၊ ကိုယ္ေၿပာတဲ႔အတိုင္း သေႏၶေလာင္းကေလး ေသလို႔ကေတာ႔ ရဟန္းဘ၀ ဆုံးရွဳံးေတာ႔ပါတာပါပဲ။ ဒါေႀကာင္႔ ပါဏာတိပါတအၿပစ္ဟာ ထင္ရွားသိသာတယ္ လို႔ ထင္ရေပမယ္႔ သိပ္ၿပီး နူညံ႕တဲ႔ အကုသိုလ္ဆိုလဲ မမွားပါဘူး၊
လူမွဳ႕ေရးတခုကိုသာ ႀကည္႔ရင္ ခြင္႔လႊတ္နိုင္စရာ လို႔ ထင္ရေပမယ္႔ အၿပစ္ဟာ အၿပစ္ပါပဲ၊ ဒီေနရာမွာ ကိုယ္တို္င္သတ္ပုံ ၊ ေသေစပုံ နည္းလမ္းေတြကို ဗဟုႆုတအၿဖစ္ ရွာေဖြထုတ္နွုတ္တင္ၿပလိုက္
ပါတယ္။
ပါဏာတိပါတကံ ၏ ပေယာဂအမ်ိဳးအစား ၈-ပါး
(၁) ဥဒၵိႆ ပေယာဂ-ေသေစလုိေသာ သတၱ၀ါကို္ စိတ္မွတ္၍ သတ္ျဖတ္ ျခင္း၊
(၂) အႏုဒၵိႆ ပေယာဂ- ဘာေကာင္ေသေသ၊ တေကာင္ေကာင္ ေသရင္ ၿပီးေရာ စိတ္မ်ိဳးၿဖင္႔ သတ္ၿဖတ္ၿခင္း၊
(၃) သာဟတၳိက ပေယာဂ-ကိုယ္တိုင္ သတ္ျခင္း၊
(၄) အာဏတၱိက ပေယာဂ- သူတပါးကို သတ္ခိုင္းျခင္း၊
(၅) နိႆဂၢိယ ပေယာဂ-အေ၀း၌ေနေသာ သတၱ၀ါကို ျမႇား လွံ ေသနတ္ စသည္ျဖင့္ ေသေစျခင္း၊
(၆) ထာ၀ရ ပေယာဂ- တြင္းတူးထားကာ တြင္း၌က်၍ေသေစၿခင္း၊ ေဆး၀ါး အစီအရင္ စသည္ၿဖင္႔ သတ္ၿခင္း၊
(၇) ၀ိဇၨာမယ ပေယာဂ- ဓာတ္႐ိုက္ ဓာတ္ဆင္ ဂါထာမႏၲရား စေသာ အစီအရင္တို႔ျဖင့္ ေသေအာင္သတ္ျခင္း၊
(၈) ဣဒၶိမယ ပေယာဂ- မိမိ ကမၼဇိဒၶိတန္ခိုးျဖင့္ သတၱ၀ါတို႔ကို ေသေစျခင္း။
ပါရာဇိကဏ္ အ႒ကထာ ဒု ။

ပါဏာတိပါတကံ၏ မေကာင္းက်ိဳး ၂၃-မ်ိဳး
ဤေနရာ၌ ပါဏာတိပါတ္ သူ႔သက္သတ္သူတို႔ ခံစားေတြ႔ၾကံဳရေသာ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားသည္ ပိဋကပါဠိေတာ္တို႔၌ သခ်ၤာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လာရွိေသာ္လည္း ဤ၌ အလံုးစံုပါ၀င္သည့္ ခုဒၵကပါဌ အ႒ကထာလာ သခ်ၤာ ၂၃-ပါးကို ၿပဆိုပါမည္၊

(၁) ေၿခလက္ စေသာ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း၊
(၂) ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစား မက်ျခင္း၊
(၃) ႏံုေႏွး ေလးဖင့္ျခင္း၊
(၄) ေျခ, လက္, ဖ၀ါး, မညီညာျခင္း၊
(၅) ရုပ္ဆုိးၿခင္း ၊
(၆) အသားအေရ မြဲေၿခာက္ၿခင္း၊
(၇) အသားအေရ ၾကမ္းထမ္းးျခင္း၊
(၈) ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း၊
(၉) ခြန္အားဗလ မရွိျခင္း၊
(၁၀) စကားေျပျပစ္စြာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ မေျပာတတ္ျခင္း၊
(၁၁) ခ်စ္ခင္ ႀကင္နာမည္႔သူ မရွိျခင္း၊
(၁၂) မိမိပရိသတ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးျခင္း၊
(၁၃) ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ ၿဖစ္ေနရၿခင္း၊
(၁၄) လက္နက္, အဆိပ္ သင့္တတ္ျခင္း၊
(၁၅) သူမ်ား ပေယာဂၿဖင္႔ မေသသင္႔ပဲ ေသရျခင္း၊
(၁၆) ေတြေ၀ ထုံထုိင္း ဖ်င္းအၿခင္း၊
(၁၇) ေျခြရံပရိသတ္ နည္းပါးျခင္း၊
(၁၈) စက္ဆုပ္ဖြယ္ ႐ုပ္အဆင္းရွိျခင္း၊
(၁၉) ကုန္းကြေသာ ကိုယ္ရွိျခင္း၊
(၂၀) ေၾကာင့္ၾက ဗ်ာပါဒ စိုးရိမ္မႈမ်ားျခင္း၊
(၂၁) ေဘးရန္ မ်ားျခင္း၊
(၂၂) ခ်စ္ခင္ေသာ သားသမီးတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္း၊
(၂၃) ကိုယ္တိုင္လဲ အသက္တိုျခင္း။

ဗုဒၶတရားေတာ္အရ မိခင္၀မ္းတြင္းမွ သေႏၶသားကေလးဟာ ကိုယ္လက္ အဂၤါ ခ်ိဳ႕တဲ႔သည္ၿဖစ္ေစ ေကာင္းသည္ၿဖစ္ေစ၊ ဘ၀အဆက္ဆက္က ဆည္းပူးခဲ႔တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အကုသုိလ္ကံအတိုင္း အက်ိဳးေပးတယ္လို႔ပဲ မွတ္ရပါမယ္၊ ကိုယ္ကေတာ႔ လုလႅၿပဳၿပီး သတ္ဖို႔ အားမထုတ္သင္႔ပါဘူး၊

အထက္ပါအခ်က္အလက္တို႔ကိုေထာက္ရွဳ႕ေသာအားၿဖင္႔ယခုေခတ္တြင္မရွဴ႕မလွေ၀ဒနာခံစားေနရ
ေသာ လူနာအား ထုိးေဆးထိုးကာ အနားေပးေစၿခင္း၊ မိခင္နွင္႔ ကေလးေစာင္႔ေရွာက္ေရး အသင္းမွ ခြင္႔ၿပဳမိန္႔စသည္ရယူကာ ဖ်က္ခ်ေစၿခင္း၊ လူမွဳေရး ပရဟိတ လုပ္ေနသူတိုင္း မကင္းနိုင္ေသာ NGO အဖြဲ႔အစည္း၊ UniCef စေသာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားလဲ သတိထားသင္႔တယ္ လို႔ စာေရးသူကေတာ႔ သတိေပးလိုပါတယ္၊
ဥပမာ - တရားသူႀကီးက ေသဒဏ္ က်ခံရမယ္႔ တရားခံကို မလႊဲမေရွာင္သာလို႔ ဒီလူကို အနားေပးလို္က္ပါ လို႔ မ်က္နွာအမူအယာေရာ စကားနဲ႔ပါ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ အမိန္႔ခ်လိုက္ေပမယ႔္ တဖက္သားမွာေတာ႔ မေသခ်င္ပဲ ေသရေတာ႔မွာပါ၊ တရားခံေသတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ တရားသူႀကီးဟာလဲ သတ္ေပးသူနဲ႔ အတူတူ ပါဏာတိပါတကံ အလိုလို ထုိက္သြားပါၿပီ၊

 ဒါေႀကာင္႔ နဳးညံ႕သိမ္ေမြ႕တဲ႔ ပါဏာတိပါတေတြကို အတတ္နိုင္ဆုံး ေရွာင္လႊဲကာ လူမွဳ႕ဒုကၡေတြကို ေၿဖရွင္းနိုင္ႀကပါေစ လို႔ ေမတၱာစကားၿဖင္႔ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

Friday, June 4, 2010

ေတာ္၀င္ ပန္း


သူလွ်င္မရွိ၊ လြမ္းသတိနွင့္၊
သူရွိပါက ရွိလွ်က္တ- သည္၊
ေငြလမ်က္နွာ ပြင့္ပါ၏ ။

သူမပြင့္ခင္၊ စိတ္ကူးယဉ္ရ၊
သူလွ်င္ပြင့္က ေတာ္ဝင္စြဟု၊
ဆံစဦးမွ်င္၊ ထိပ္မွာဆင္သည္
သဇင္မ်က္နွာ ႀကီးပါဘိ ။

လတြင္အလင္း၊ ဇင္မင္းရနံ႔၊
ကိန္းပ်ံ႕နွံ႔တည္ ပိုင္ဆိုင္သည္ေၾကာင့္၊
လူျပည္ဌာန၊ လူ႔စိတၱတြင္
ထာဝရေနရာ ယူထားသည္။
ၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊ ဝင္နားခိုသည့္၊
ရြယ္ပ်ိဳနုမ်စ္ တပည့္ခ်စ္၊

လူျဖစ္ေလရ၊ ဒုလႅဘ၌
ျဖည့္ၾကေရာင္ဝါ၊ လထက္သာသည္၊
ပညာအလင္း ကိုယ္မွာဝင္းေစ၊
ဇင္မင္းဆယ္ဆ၊ မွ်မကသည့္
စာဂအက်င့္၊ ေမႊးသျဖင့္လွ်င္၊
အခြင့္ထိုက္တန္ ေနရာမွန္၌
သက္ပန္ရာျပည့္ တည္ေစသတည္း။ ။

တကၠသိုလ္ ဘုန္းနိုင္
 ကဗ်ာေလး သိမ္းထားခ်င္လို႔ တင္လိုက္တာပါ၊ ပန္းအေႀကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိပါဘူး၊ သဇင္ပန္းလား သစ္ခြပန္းလားကို မခြဲတတ္ေသးဘူး၊ အဲေလာက္ ေတာ္ပါတယ္။

ေတာ္၀င္ ပန္း


သူလွ်င္မရွိ၊ လြမ္းသတိနွင့္၊
သူရွိပါက ရွိလွ်က္တ- သည္၊
ေငြလမ်က္နွာ ပြင့္ပါ၏ ။

သူမပြင့္ခင္၊ စိတ္ကူးယဉ္ရ၊
သူလွ်င္ပြင့္က ေတာ္ဝင္စြဟု၊
ဆံစဦးမွ်င္၊ ထိပ္မွာဆင္သည္
သဇင္မ်က္နွာ ႀကီးပါဘိ ။

လတြင္အလင္း၊ ဇင္မင္းရနံ႔၊
ကိန္းပ်ံ႕နွံ႔တည္ ပိုင္ဆိုင္သည္ေၾကာင့္၊
လူျပည္ဌာန၊ လူ႔စိတၱတြင္
ထာဝရေနရာ ယူထားသည္။
ၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊ ဝင္နားခိုသည့္၊
ရြယ္ပ်ိဳနုမ်စ္ တပည့္ခ်စ္၊

လူျဖစ္ေလရ၊ ဒုလႅဘ၌
ျဖည့္ၾကေရာင္ဝါ၊ လထက္သာသည္၊
ပညာအလင္း ကိုယ္မွာဝင္းေစ၊
ဇင္မင္းဆယ္ဆ၊ မွ်မကသည့္
စာဂအက်င့္၊ ေမႊးသျဖင့္လွ်င္၊
အခြင့္ထိုက္တန္ ေနရာမွန္၌
သက္ပန္ရာျပည့္ တည္ေစသတည္း။ ။

တကၠသိုလ္ ဘုန္းနိုင္
 ကဗ်ာေလး သိမ္းထားခ်င္လို႔ တင္လိုက္တာပါ၊ ပန္းအေႀကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိပါဘူး၊ သဇင္ပန္းလား သစ္ခြပန္းလားကို မခြဲတတ္ေသးဘူး၊ အဲေလာက္ ေတာ္ပါတယ္။

Wednesday, June 2, 2010

သာသနာ့အလံ တီထြင္သူ အမွန္

(၁၈၈၅) ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၂၈)ရက္တြင္ (သီဟိုဠ္ကၽြန္း) သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶေန႔)ကို ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ က်င္းပရန္ အထူးအစီအစဥ္ရွိ ေနသည့္ ဗုဒၶေန႔ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတာ္ႀကီးႏွင့္ အျခား ဘာသာေရးပြဲေတာ္မ်ားတြင္ပါ သာသနာ႔အလံေတာ္ကို အမွတ္တရ အျဖစ္လႊင့္ထူရန္ စဥ္းစားခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ၿဖစ္ေသာ ကိုလံဘို ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႕သည္ မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္မႈအထိမ္း
အမွတ္အျဖစ္ ဗုဒၶအလံေတာ္ တစ္ခုကို တီထြင္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ႔ၾက၏။

ထိုအလံေတာ္ကို (၁၈၈၅) ခုႏွစ္တြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဗုဒၶအလံေတာ္ကို ကမာၻအရပ္ရပ္က အသိအမွတ္ ျပဳလာၾကသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႕မွ်သာ ရွိေပေသးသည္။ ကမာၻ႕ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္အျဖစ္ (၁၉၅၁) ခုႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါမွသာ ကမာၻတစ္၀န္းလံုးတြင္ရွိေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ႏိုင္ငံမ်ားမွ လက္ခံလာျခင္းျဖစ္သည္။

တီထြင္သူ အစစ္

(သာသနာ့အလံကို ကနဦး တီထြင္ေသာသူသည္ ဟင္နရီ စတီးလ္ အိုေကာ့ ( Henry Steele Olcott ) ဟု ထင္ေနၾကၿပီး အမွန္တကယ္မွာ စီ ပီ ဂုဏ၀ၯန ေခၚ ကာရုိလစ္ ပူဂ်သ ဂုဏ၀ၯန (Carollis Pujitha Gune Wardene) ျဖစ္သည္။)

ဟင္နရီစတီးအိုေကာ့ ( H.S. Olcott )

ဟင္နရီစတီးအိုးေကာ့ သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား အၿငိမ္းစားဗိုလ္မွဴးၾကီး တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေအာလ္ေကာ့ကို ၁၈၃၂ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ၂ရက္ေန႔တြင္ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္၊ Orange ျမိဳ.၌ ပရိုတင့္စတင့္ခရစ္ယန္ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ အသက္(၂၉) ႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္
အတြင္းတပ္မေတာ္သို႕၀င္ေရာက္အမႈထမ္းခဲ့ၿပီးဗိုလ္မွဴးၾကီးအျဖစ္အျငိမ္းစား ယူခဲ့သည္။ 
အေတြးအေခၚသမိုင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ မွာထင္ရွားသူ ျဖစ္ၿပီး သီအိုဆိုဖီပညာမ်ားကို ေလ့လာလိုက္စား၍ တစ္စတစ္စ ဗုဒၶ၀ါဒမ်ားကို လိုက္စားရင္းမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့သူပင္။

၁၈၆၁ခုႏွစ္ အေမရိကန္ ျပည္တြင္းစစ္တြင္ ေငြ၀ယ္ကၽြန္စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္လိုေသာ တပ္မေတာ္မွ ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ ေအာလ္ေကာ့ သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ ေရာက္ရိွေနစဥ္အခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ခရစ္ယန္ဘာသာတို. စကားရည္လုပြဲႀကီး က်င္းပေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာဘက္မွ အရွင္ဂုဏာနႏၵဆရာေတာ္ႏွင့္ ခရစ္ယန္ဘက္မွ ဓမၼဆရာ မ်ား ၁၈၇၃ခုႏွစ္တြင္ ပနာဒူရျမိဳ.၌ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းျဖစ္သည္။ အကဲျဖတ္မွတ္တမ္းမ်ားအရ အရွင္ဂုဏနႏၵက အကိုးအကား ခိုင္လံုၿပီး အရည္အေသြးသာေၾကာင္း သိရသည္။ ဤပြဲ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ဗိုလ္မွႈးႀကီးေအာလ္ေကာ့သည္ သီရိလကၤာ၊ ေဂါေလ (Galle) ၌ တရား၀င္ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ေၾကျငာခဲ့သည္။ ၁၈၉၁ခုႏွစ္တြင္မႏၱေလးသို.လာေရာက္ၿပီး
သံဃာေတာ္မ်ားကို လာေရာက္ဖူးေျမာ္ ေသးသည္။

စီပီဂုဏ၀ၯန(C.P. Gune Wardene)

စီပီဂုဏ၀ၯန သည္ ၁၈၅၄-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၆)ရက္ေန႔တြင္ ဖြားျမင္သူျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ကာလက သီဟိုဠ္တြင္ ခရစ္ယာန္သာသနာ လႊမ္းမိုးေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္ထြန္းကားေရး ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ ဆံုး႐ႈံးေနေသာ အခြင့္အေရးမ်ား ျပန္ရေရးအတြက္ “ဗုဒၶသာသနာ ကာကြယ္ေရး ေကာ္မတီ” ကို ၁၈၈၄-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ(၂၇)ရက္ေန႔ တြင္ ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ထိုအသင္းတြင္ ဟင္နရီစတီး
အိုးေကာ့ က စီပီဂုဏ၀ၯန ကို အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ အျဖစ္ ခန္႔အပ္သည္။ စီပီဂုဏ၀ၯန သည္ ဗုဒၶသာသနာ ျပန္လည္ထြန္းကားေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀)ခန္႔အင္တိုက္အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။

စီပီဂုဏ၀ၯန က “ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ ၾကက္ေျခနီ အထိမ္းအမွတ္ ရွိသကဲ့သို႔ ကမာၻ႔ဗုဒၶ သာသနာ၀င္ အားလံုး အသံုးၿပဳႏိုင္ရန္ အလံေတာ္ကို ဗုဒၶႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္ပါး ပါေသာ အေရာင္တို႔ကို အသံုးျပဳရန္” အၾကံေပး တင္ျပခဲ႔သည္။ ၎ အၾကံေပး တင္ျပေသာ ဗုဒၶသာသနာ့ အလံကို ၁၈၈၅-ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္(ဗုဒၶေန႔)၌ တင္ရန္ ေကာ္မတီ၀င္ အားလံုးက လက္ခံခဲ႔ႀကသည္။ ၎အလံပံုစံကို သရသ၀ိ သႏၵေရသ ( Sarasavi Sandaresa ) စာေစာင္တြင္ အခ်ပ္ပိုထည့္၍ ၁၈၈၅-ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၁၇)ရက္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိစဥ္က အလံပံုစံ တီထြင္သူ၏ အမည္ကို မေဖာ္ျပခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ စီပီဂုဏ၀ၯန ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ႏွစ္အၾကာ ၁၉၂၈-ခုႏွစ္၊ ေမလ(၁)ရက္ေန႔ထုတ္ သုဒနမိန စာေစာင္ႏွင့္ ကိုလံဘို ဗုဒၶသာသနာ သီအိုဆိုဖီ အသင္း ရာျပည့္စာေစာင္တြင္ ဗုဒၶသာသနာ့ အလံ တီထြင္ေရးဆြဲသူမွာ စီပီဂုဏ၀ၯန ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

ထို႔ျပင္ ဟင္နရီစတီးအိုးေကာ့ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ၏မွတ္တမ္းေဟာင္း စာမ်က္ႏွာ( ၄၆၉ ) ၌ “ဗုဒၶသာသနာ့ အလံ တီထြင္ေရးဆြဲသူမွာ သူမဟုတ္ေၾကာင္း” ထုတ္ေဖာ္ ၀န္ခံထားခဲ႔သည္။ အလံလႊင္႔တင္ရာ (ဗုဒၶေန႔)တြင္ အိုးေကာ့မွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ေနခဲ႔ၿပီး ၁၈၈၆-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ(၂၈)ရက္တြင္ သီဟိုဠ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္မွ သာသနာ့ အလံကို ဦးစြာ ျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အလံမွာ အနည္းငယ္ ရွည္လ်ားေနသျဖင့္ အမ်ဳိးသား အလံမ်ားကဲ့သို႔ အခ်ဳိးအစားက်ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ အၾကံေပးခဲ့သည္သာရွိ၏။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏွင့္ သာသနာ့အလံ

သာသနာ့အလံေတာ္ကို သီဟိုဠ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ အရွင္သီရိ သုမဂၤလာေထရ္ သည္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သီဟိုဠ္ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဗုဒၶသာသနာ ကြန္ဂရက္ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ဥကၠဌ ေဒါက္တာဂ်ီပီမာလာ
ေဆေထရ္ ၏ ဆႏၵအရ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ဗုဒၶသာသနာ ကြန္ဂရက္ အစည္းအေ၀းႀကီးကို ဖိတ္ေခၚ၍ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ (၁၉၅၆) ခုႏွစ္ ဆဌသဂၤါယနာ တင္သည့္ေန႕မွစ၍ အထက္ပါ ကမာၻ႕ ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္ ကို သာသနာ့အလံေတာ္ၾကီး အျဖစ္ ေအာင္ျမင္စြာ
အတည္ျပဳလႊင့္ထူႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ၁၉၈၀ျပည့္ႏွစ္တြင္ က်င္းပသည့္ သာသနာေတာ္ သန္႕႐ွင္းတည္တံ့ျပန္႕ပြားေရး ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃအစည္းအေ၀းမွလည္း ဗုဒၶသာသနာ့ အလံေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အညီအၫြတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး သံဃနာယက လက္စြဲက်မ္းတြင္ ျပ႒ာန္း ခဲ့သည္။

အလံေတာ္ အဓိပၸါယ္

သာသနာ့အလံေတာ္ႀကီးသည္ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာျခင္း၊ သည္းခံျခင္း၊ စိတ္ထားျဖဴစင္ျခင္းတို႕၏ အထိမ္းအမွတ္ အၿဖစ္ သရုပ္ေဖာ္ထားၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕သည္ ဘုရားရွင္အားအထူးၾကည္ညိဳၾကသျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ ကြန္႔ျမဴးကာ တရားေတာ္မ်ား ေဟာၾကားေနေတာ္မူခဲ႔သည္ကို ရည္ညြန္းႀကၿခင္းၿဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ အေရာင္ကို အသံုးၿပဳရန္ ဆုံးၿဖတ္ခဲ႔ၿခင္း
ၿဖစ္ပါသည္။

အရြယ္အစား/အေရာင္
• အႀကီး = အလ်ား - ၉ေပ x အနံ - ၅ေပ
• အလတ္ = အလ်ား - ၄ေပ ၆လက္မ x အနံ - ၂ေပ ၆လက္မ
• အလတ္ = အလ်ား - ၂ေပ ၃လက္မ x အနံ - ၁ေပ ၃လက္မ
• အေသး = အလ်ား - ၉လက္မ x အနံ - ၅လက္မ ဟူ၍ ေလးမ်ဳိး သတ္မွတ္ထားသည္။

ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္း ထားသည့္အတိုင္း အလံေတာ္တိုင္ဘက္မွ စတင္၍ သတ္မွတ္ရသည္ရွိေသာ္
1. နီလ = အျပာရင့္ေရာင္
2. ပီတ = အ၀ါရင့္ေရာင္
3. ေလာဟိတ = အနီေရာင္
4. ၾသဒါတ = အျဖဴေရာင္
5. မဥၨီ႒ = ပန္းႏုေရာင္္ ထိုအေရာင္(၅)မ်ဳိးကို ေဒါင္လိုက္ထားရွိၿပီးလွ်င္-
6. ပဘႆရ = ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ တစ္ခဲနက္ ထြက္ေနေသာ အေရာင္ အျဖစ္ အလံေတာ္၏ အစြန္အဖ်ား(အထက္)အေပၚဘက္မွ ေန၍ အျပာ၊ အ၀ါ၊ အနီ၊ အျဖဴ၊ ပန္းႏုေရာင္ တို႔ကိုပင္ အစဥ္အတိုင္း ေအာက္ဖက္သို႔ ထားရွိခ်ဳပ္လုပ္ရမည္။

အသံုးျပဳပံု
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃ မဟာနာယက အဖြဲ႕သည္ အလံေတာ္ကို သံဃနာယက လက္စြဲ၊ အပိုဒ္(၅)၊ အခန္း(၂၉) ၌ သာသနာ့အလံေတာ္ အခန္း အပိုဒ္(၃၅၅)၌ အသံုးျပဳရမည့္ေန႕ရက္မ်ား သတ္မွတ္ထားသည္မွာ-

(က)အခါႀကီး ရက္ႀကီးမ်ား
1. ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶေန႔)
2. နယုန္လျပည့္ (မဟာသမယေန႔)
3. ၀ါဆိုလျပည့္ (ဓမၼစၾကာေန႔)
4. ၀ါေခါင္လျပည့္ (ေမတၱာ အခါေတာ္ေန႔)
5. ေတာ္သလင္းလျပည့္ (ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔)
6. သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ (အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔)
7. တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ (သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔ )
8. တပို႔တြဲလျပည့္ (ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္ အခါေတာ္ေန႔)

(ခ)ပြဲေတာ္ႏွင့္ အခမ္းအနားမ်ား
1. ၀ါဆိုပြဲေတာ္ အခမ္းအနား
2. အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔
3. ကထိန္ပြဲေတာ္
4. ရဟန္းခံရွင္ျပဳပြဲ
5. ဆြမ္းႀကီးေလာင္းလွဴပြဲ
6. စာျပန္ပြဲ ႏွင့္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္
7. နိကာယစာေမးပြဲ၊ တိပိဋကစာေမးပြဲႏွင့္ ပူေဇာ္ပြဲ
8. ခြင့္ျပဳခ်က္ရ႐ိွၿပီးသည့္ တရားပြဲမ်ား
9. ဘုရားထီးတင္ပြဲ
10. ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္
11. အသံမစဲ ပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပြဲ
12. သံဃာ့အစည္းအေ၀း
13. သံဃ၀ိနိစၦယအဖြဲ႕ စစ္ေဆး ဆံုးျဖတ္ရာဌာန
14. ဘာသာေရး၊ သာသနာေရးႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ သင္တန္းမ်ားတို႔ တြင္ အသုံးၿပဳနိုင္သည္။

(ဂ)လႊင့္ထူ အသံုးျပဳနည္း၊ အပိုဒ္(၃၅၈) အထိမ္းအမွတ္အလံအားလံုး၏ အလယ္တြင္ ျဖစ္ေစရမည္။ လက္ယာအစြန္းမွ အေရာင္ငါးမ်ိဳး ေရာယွက္ေရာင္တြင္ အျပာရင့္ေရာင္သည္ အေပၚတြင္လက်္ာဘက္႐ိွေနေစရမည္။ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တြင္ စိုက္ထူပါက ကားႀကီးမ်ား၏ အမိုးအေ႐ွ႕ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ရမည္။ ကားငယ္မ်ားတြင္ လက္ယာဘက္ အေ႐ွ႕ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ရမည္။ သံဃာမ်ားကို ႀကိဳဆိုသည့္အခါ သံဃာပါလာသည့္အခါတြင္သာ တပ္ဆင္ရမည္ဟူ၍ ေဖာ္ျပ ထားသကဲ့သို႕၊

(ဃ)ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္အခ်က္မ်ား၊ အပိုဒ္(၃၉၅)
1. ရဟန္းသံဃာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ မည္သည့္ဘုရားဖူးယာဥ္တြင္မွ မသံုးစြဲရ။
2. လမ္းေဘး၊ လမ္းခြ၊ ယာဥ္ဆိပ္၊ သေဘၤာဆိပ္မ်ားတြင္ မသံုးရ။

စူးရွေသာ စိတ္ကူးဥာဏ္ ရွိခဲ႔ေသာ စီ ပီ ဂုဏ၀ၯန( ေခၚ )ကာရုိလစ္ ပူဂ်သ ဂုဏ၀ၯန (Carollis Pujitha Gune Wardene) အား ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလုံးတို႔၏ ကိုယ္စား ေလးစားသမွဳ႕ ၿပဳအပ္ပါသည္။
အရွင္စေႏၵာဘာသ(ေရႊဘို)ေရးသားေသာ `သာသနာ့အလံေတာ္´ စာအုပ္နွင္႔ ဒီ၀က္ဆိုက္ မွ မွီၿငမ္းေရးသားပါသည္။ 

သာသနာ့အလံ တီထြင္သူ အမွန္

(၁၈၈၅) ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၂၈)ရက္တြင္ (သီဟိုဠ္ကၽြန္း) သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶေန႔)ကို ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ က်င္းပရန္ အထူးအစီအစဥ္ရွိ ေနသည့္ ဗုဒၶေန႔ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတာ္ႀကီးႏွင့္ အျခား ဘာသာေရးပြဲေတာ္မ်ားတြင္ပါ သာသနာ႔အလံေတာ္ကို အမွတ္တရ အျဖစ္လႊင့္ထူရန္ စဥ္းစားခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ၿဖစ္ေသာ ကိုလံဘို ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႕သည္ မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္မႈအထိမ္း
အမွတ္အျဖစ္ ဗုဒၶအလံေတာ္ တစ္ခုကို တီထြင္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ႔ၾက၏။

ထိုအလံေတာ္ကို (၁၈၈၅) ခုႏွစ္တြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဗုဒၶအလံေတာ္ကို ကမာၻအရပ္ရပ္က အသိအမွတ္ ျပဳလာၾကသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႕မွ်သာ ရွိေပေသးသည္။ ကမာၻ႕ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္အျဖစ္ (၁၉၅၁) ခုႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါမွသာ ကမာၻတစ္၀န္းလံုးတြင္ရွိေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ႏိုင္ငံမ်ားမွ လက္ခံလာျခင္းျဖစ္သည္။

တီထြင္သူ အစစ္

(သာသနာ့အလံကို ကနဦး တီထြင္ေသာသူသည္ ဟင္နရီ စတီးလ္ အိုေကာ့ ( Henry Steele Olcott ) ဟု ထင္ေနၾကၿပီး အမွန္တကယ္မွာ စီ ပီ ဂုဏ၀ၯန ေခၚ ကာရုိလစ္ ပူဂ်သ ဂုဏ၀ၯန (Carollis Pujitha Gune Wardene) ျဖစ္သည္။)

ဟင္နရီစတီးအိုေကာ့ ( H.S. Olcott )

ဟင္နရီစတီးအိုးေကာ့ သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား အၿငိမ္းစားဗိုလ္မွဴးၾကီး တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေအာလ္ေကာ့ကို ၁၈၃၂ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ၂ရက္ေန႔တြင္ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္၊ Orange ျမိဳ.၌ ပရိုတင့္စတင့္ခရစ္ယန္ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ အသက္(၂၉) ႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္
အတြင္းတပ္မေတာ္သို႕၀င္ေရာက္အမႈထမ္းခဲ့ၿပီးဗိုလ္မွဴးၾကီးအျဖစ္အျငိမ္းစား ယူခဲ့သည္။ 
အေတြးအေခၚသမိုင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ မွာထင္ရွားသူ ျဖစ္ၿပီး သီအိုဆိုဖီပညာမ်ားကို ေလ့လာလိုက္စား၍ တစ္စတစ္စ ဗုဒၶ၀ါဒမ်ားကို လိုက္စားရင္းမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့သူပင္။

၁၈၆၁ခုႏွစ္ အေမရိကန္ ျပည္တြင္းစစ္တြင္ ေငြ၀ယ္ကၽြန္စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္လိုေသာ တပ္မေတာ္မွ ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ ေအာလ္ေကာ့ သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ ေရာက္ရိွေနစဥ္အခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ခရစ္ယန္ဘာသာတို. စကားရည္လုပြဲႀကီး က်င္းပေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာဘက္မွ အရွင္ဂုဏာနႏၵဆရာေတာ္ႏွင့္ ခရစ္ယန္ဘက္မွ ဓမၼဆရာ မ်ား ၁၈၇၃ခုႏွစ္တြင္ ပနာဒူရျမိဳ.၌ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းျဖစ္သည္။ အကဲျဖတ္မွတ္တမ္းမ်ားအရ အရွင္ဂုဏနႏၵက အကိုးအကား ခိုင္လံုၿပီး အရည္အေသြးသာေၾကာင္း သိရသည္။ ဤပြဲ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ဗိုလ္မွႈးႀကီးေအာလ္ေကာ့သည္ သီရိလကၤာ၊ ေဂါေလ (Galle) ၌ တရား၀င္ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ေၾကျငာခဲ့သည္။ ၁၈၉၁ခုႏွစ္တြင္မႏၱေလးသို.လာေရာက္ၿပီး
သံဃာေတာ္မ်ားကို လာေရာက္ဖူးေျမာ္ ေသးသည္။

စီပီဂုဏ၀ၯန(C.P. Gune Wardene)

စီပီဂုဏ၀ၯန သည္ ၁၈၅၄-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၆)ရက္ေန႔တြင္ ဖြားျမင္သူျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ကာလက သီဟိုဠ္တြင္ ခရစ္ယာန္သာသနာ လႊမ္းမိုးေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္ထြန္းကားေရး ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ ဆံုး႐ႈံးေနေသာ အခြင့္အေရးမ်ား ျပန္ရေရးအတြက္ “ဗုဒၶသာသနာ ကာကြယ္ေရး ေကာ္မတီ” ကို ၁၈၈၄-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ(၂၇)ရက္ေန႔ တြင္ ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ထိုအသင္းတြင္ ဟင္နရီစတီး
အိုးေကာ့ က စီပီဂုဏ၀ၯန ကို အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ အျဖစ္ ခန္႔အပ္သည္။ စီပီဂုဏ၀ၯန သည္ ဗုဒၶသာသနာ ျပန္လည္ထြန္းကားေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀)ခန္႔အင္တိုက္အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။

စီပီဂုဏ၀ၯန က “ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ ၾကက္ေျခနီ အထိမ္းအမွတ္ ရွိသကဲ့သို႔ ကမာၻ႔ဗုဒၶ သာသနာ၀င္ အားလံုး အသံုးၿပဳႏိုင္ရန္ အလံေတာ္ကို ဗုဒၶႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္ပါး ပါေသာ အေရာင္တို႔ကို အသံုးျပဳရန္” အၾကံေပး တင္ျပခဲ႔သည္။ ၎ အၾကံေပး တင္ျပေသာ ဗုဒၶသာသနာ့ အလံကို ၁၈၈၅-ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္(ဗုဒၶေန႔)၌ တင္ရန္ ေကာ္မတီ၀င္ အားလံုးက လက္ခံခဲ႔ႀကသည္။ ၎အလံပံုစံကို သရသ၀ိ သႏၵေရသ ( Sarasavi Sandaresa ) စာေစာင္တြင္ အခ်ပ္ပိုထည့္၍ ၁၈၈၅-ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၁၇)ရက္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိစဥ္က အလံပံုစံ တီထြင္သူ၏ အမည္ကို မေဖာ္ျပခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ စီပီဂုဏ၀ၯန ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ႏွစ္အၾကာ ၁၉၂၈-ခုႏွစ္၊ ေမလ(၁)ရက္ေန႔ထုတ္ သုဒနမိန စာေစာင္ႏွင့္ ကိုလံဘို ဗုဒၶသာသနာ သီအိုဆိုဖီ အသင္း ရာျပည့္စာေစာင္တြင္ ဗုဒၶသာသနာ့ အလံ တီထြင္ေရးဆြဲသူမွာ စီပီဂုဏ၀ၯန ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

ထို႔ျပင္ ဟင္နရီစတီးအိုးေကာ့ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ၏မွတ္တမ္းေဟာင္း စာမ်က္ႏွာ( ၄၆၉ ) ၌ “ဗုဒၶသာသနာ့ အလံ တီထြင္ေရးဆြဲသူမွာ သူမဟုတ္ေၾကာင္း” ထုတ္ေဖာ္ ၀န္ခံထားခဲ႔သည္။ အလံလႊင္႔တင္ရာ (ဗုဒၶေန႔)တြင္ အိုးေကာ့မွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ေနခဲ႔ၿပီး ၁၈၈၆-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ(၂၈)ရက္တြင္ သီဟိုဠ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္မွ သာသနာ့ အလံကို ဦးစြာ ျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အလံမွာ အနည္းငယ္ ရွည္လ်ားေနသျဖင့္ အမ်ဳိးသား အလံမ်ားကဲ့သို႔ အခ်ဳိးအစားက်ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ အၾကံေပးခဲ့သည္သာရွိ၏။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏွင့္ သာသနာ့အလံ

သာသနာ့အလံေတာ္ကို သီဟိုဠ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ အရွင္သီရိ သုမဂၤလာေထရ္ သည္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သီဟိုဠ္ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဗုဒၶသာသနာ ကြန္ဂရက္ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ဥကၠဌ ေဒါက္တာဂ်ီပီမာလာ
ေဆေထရ္ ၏ ဆႏၵအရ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ဗုဒၶသာသနာ ကြန္ဂရက္ အစည္းအေ၀းႀကီးကို ဖိတ္ေခၚ၍ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ (၁၉၅၆) ခုႏွစ္ ဆဌသဂၤါယနာ တင္သည့္ေန႕မွစ၍ အထက္ပါ ကမာၻ႕ ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္ ကို သာသနာ့အလံေတာ္ၾကီး အျဖစ္ ေအာင္ျမင္စြာ
အတည္ျပဳလႊင့္ထူႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ၁၉၈၀ျပည့္ႏွစ္တြင္ က်င္းပသည့္ သာသနာေတာ္ သန္႕႐ွင္းတည္တံ့ျပန္႕ပြားေရး ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃအစည္းအေ၀းမွလည္း ဗုဒၶသာသနာ့ အလံေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အညီအၫြတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး သံဃနာယက လက္စြဲက်မ္းတြင္ ျပ႒ာန္း ခဲ့သည္။

အလံေတာ္ အဓိပၸါယ္

သာသနာ့အလံေတာ္ႀကီးသည္ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာျခင္း၊ သည္းခံျခင္း၊ စိတ္ထားျဖဴစင္ျခင္းတို႕၏ အထိမ္းအမွတ္ အၿဖစ္ သရုပ္ေဖာ္ထားၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕သည္ ဘုရားရွင္အားအထူးၾကည္ညိဳၾကသျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ ကြန္႔ျမဴးကာ တရားေတာ္မ်ား ေဟာၾကားေနေတာ္မူခဲ႔သည္ကို ရည္ညြန္းႀကၿခင္းၿဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ အေရာင္ကို အသံုးၿပဳရန္ ဆုံးၿဖတ္ခဲ႔ၿခင္း
ၿဖစ္ပါသည္။

အရြယ္အစား/အေရာင္
• အႀကီး = အလ်ား - ၉ေပ x အနံ - ၅ေပ
• အလတ္ = အလ်ား - ၄ေပ ၆လက္မ x အနံ - ၂ေပ ၆လက္မ
• အလတ္ = အလ်ား - ၂ေပ ၃လက္မ x အနံ - ၁ေပ ၃လက္မ
• အေသး = အလ်ား - ၉လက္မ x အနံ - ၅လက္မ ဟူ၍ ေလးမ်ဳိး သတ္မွတ္ထားသည္။

ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္း ထားသည့္အတိုင္း အလံေတာ္တိုင္ဘက္မွ စတင္၍ သတ္မွတ္ရသည္ရွိေသာ္
1. နီလ = အျပာရင့္ေရာင္
2. ပီတ = အ၀ါရင့္ေရာင္
3. ေလာဟိတ = အနီေရာင္
4. ၾသဒါတ = အျဖဴေရာင္
5. မဥၨီ႒ = ပန္းႏုေရာင္္ ထိုအေရာင္(၅)မ်ဳိးကို ေဒါင္လိုက္ထားရွိၿပီးလွ်င္-
6. ပဘႆရ = ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ တစ္ခဲနက္ ထြက္ေနေသာ အေရာင္ အျဖစ္ အလံေတာ္၏ အစြန္အဖ်ား(အထက္)အေပၚဘက္မွ ေန၍ အျပာ၊ အ၀ါ၊ အနီ၊ အျဖဴ၊ ပန္းႏုေရာင္ တို႔ကိုပင္ အစဥ္အတိုင္း ေအာက္ဖက္သို႔ ထားရွိခ်ဳပ္လုပ္ရမည္။

အသံုးျပဳပံု
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃ မဟာနာယက အဖြဲ႕သည္ အလံေတာ္ကို သံဃနာယက လက္စြဲ၊ အပိုဒ္(၅)၊ အခန္း(၂၉) ၌ သာသနာ့အလံေတာ္ အခန္း အပိုဒ္(၃၅၅)၌ အသံုးျပဳရမည့္ေန႕ရက္မ်ား သတ္မွတ္ထားသည္မွာ-

(က)အခါႀကီး ရက္ႀကီးမ်ား
1. ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶေန႔)
2. နယုန္လျပည့္ (မဟာသမယေန႔)
3. ၀ါဆိုလျပည့္ (ဓမၼစၾကာေန႔)
4. ၀ါေခါင္လျပည့္ (ေမတၱာ အခါေတာ္ေန႔)
5. ေတာ္သလင္းလျပည့္ (ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔)
6. သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ (အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔)
7. တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ (သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔ )
8. တပို႔တြဲလျပည့္ (ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္ အခါေတာ္ေန႔)

(ခ)ပြဲေတာ္ႏွင့္ အခမ္းအနားမ်ား
1. ၀ါဆိုပြဲေတာ္ အခမ္းအနား
2. အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔
3. ကထိန္ပြဲေတာ္
4. ရဟန္းခံရွင္ျပဳပြဲ
5. ဆြမ္းႀကီးေလာင္းလွဴပြဲ
6. စာျပန္ပြဲ ႏွင့္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္
7. နိကာယစာေမးပြဲ၊ တိပိဋကစာေမးပြဲႏွင့္ ပူေဇာ္ပြဲ
8. ခြင့္ျပဳခ်က္ရ႐ိွၿပီးသည့္ တရားပြဲမ်ား
9. ဘုရားထီးတင္ပြဲ
10. ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္
11. အသံမစဲ ပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပြဲ
12. သံဃာ့အစည္းအေ၀း
13. သံဃ၀ိနိစၦယအဖြဲ႕ စစ္ေဆး ဆံုးျဖတ္ရာဌာန
14. ဘာသာေရး၊ သာသနာေရးႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ သင္တန္းမ်ားတို႔ တြင္ အသုံးၿပဳနိုင္သည္။

(ဂ)လႊင့္ထူ အသံုးျပဳနည္း၊ အပိုဒ္(၃၅၈) အထိမ္းအမွတ္အလံအားလံုး၏ အလယ္တြင္ ျဖစ္ေစရမည္။ လက္ယာအစြန္းမွ အေရာင္ငါးမ်ိဳး ေရာယွက္ေရာင္တြင္ အျပာရင့္ေရာင္သည္ အေပၚတြင္လက်္ာဘက္႐ိွေနေစရမည္။ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တြင္ စိုက္ထူပါက ကားႀကီးမ်ား၏ အမိုးအေ႐ွ႕ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ရမည္။ ကားငယ္မ်ားတြင္ လက္ယာဘက္ အေ႐ွ႕ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ရမည္။ သံဃာမ်ားကို ႀကိဳဆိုသည့္အခါ သံဃာပါလာသည့္အခါတြင္သာ တပ္ဆင္ရမည္ဟူ၍ ေဖာ္ျပ ထားသကဲ့သို႕၊

(ဃ)ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္အခ်က္မ်ား၊ အပိုဒ္(၃၉၅)
1. ရဟန္းသံဃာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ မည္သည့္ဘုရားဖူးယာဥ္တြင္မွ မသံုးစြဲရ။
2. လမ္းေဘး၊ လမ္းခြ၊ ယာဥ္ဆိပ္၊ သေဘၤာဆိပ္မ်ားတြင္ မသံုးရ။

စူးရွေသာ စိတ္ကူးဥာဏ္ ရွိခဲ႔ေသာ စီ ပီ ဂုဏ၀ၯန( ေခၚ )ကာရုိလစ္ ပူဂ်သ ဂုဏ၀ၯန (Carollis Pujitha Gune Wardene) အား ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလုံးတို႔၏ ကိုယ္စား ေလးစားသမွဳ႕ ၿပဳအပ္ပါသည္။
အရွင္စေႏၵာဘာသ(ေရႊဘို)ေရးသားေသာ `သာသနာ့အလံေတာ္´ စာအုပ္နွင္႔ ဒီ၀က္ဆိုက္ မွ မွီၿငမ္းေရးသားပါသည္။ 

ဒီလိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလား နွင္႔ မိမိအၿမင္

ဒီလို လုပ္ရင္ ေကာင္းမလား ဆိုတ႔ဲ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကို၀ိမုတၱိသုခရဲ႕ ေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္ၿပီး ထင္ၿမင္သလို လြတ္လပ္စြာ မွတ္ခ်က္ ေရးသားေပးပါအုံး လို႔ ေတာင္းဆိုလာတာေႀကာင္႔ စာေရးသူကလဲ ကိုယ္တိုင္ ၿမင္သလို ေရးလိုက္မိတယ္၊ အတိုခ်ဳန္းေၿပာရရင္ မွန္တာေတြ ေရးထားၿပီး အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္ေနတာရယ္ သူ႔ေစတနာေတြကို အထင္းသားၿမင္ေနရတာေတြေႀကာင္႔ နံေဘးကို ပိႆေလးနဲ႔ အပစ္ခံလိုက္ရသလို ထင္မွတ္ကာ လန္႔ၿဖတ္ၿပီး နာေတာ႔ နာတယ္၊ ၀မ္းလဲ သာတယ္ လို႔ ေၿပာရမလို
ၿဖစ္ေနၿပီ။ဒီေနရာမွာ စာေရးသူ ေဆြးေႏြးလိုတာ အခ်က္ ၃ ခ်က္ရွိပါတယ္။

၁။ ၿမန္မာနိုင္ငံအတြင္းမွ သံဃာ အေရအတြက္ နဲ႔ အရည္အခ်င္း၊
၂။ ဒုလႅဘရဟန္းႀကီး က႑၊
၃။ သီဟိုဠ္ ရဟန္းမ်ား ေလာကအတြက္ အေရးပါပုံ၊

နံပါတ္တစ္ အေနနဲ႔ သံဃာေတြ ေပါမ်ားလာတာေႀကာင္႔ မ်ားလြန္းေတာ႔ ဟုန္ သြားပါတယ္၊ အလုပ္မလုပ္ပဲ ေနသူေတြလဲ ဒု နဲ႔ ေဒး လို႔ ေၿပာရမွာပါ၊ ခက္တာက စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ စာသင္တိုက္ေတြမွာ စာခ်ဘုန္းႀကီး လုပ္ခဲ႔စဥ္က ေအာင္ခ်က္ေကာင္းဖို႔ကို သံဃာမ်ားမ်ား ေမြးၿပီး လက္ခံခဲ႔တယ္၊ အဲဒီထဲကမွ မီးခဲေလးေတြ ေပၚထြက္လာေအာင္ ေမြးၿမဴရၿပန္တယ္၊ သံဃာထုကေရာ၊ ဒကာဒကာမ ပရိသတ္ကေရာ ႀကည္႔ရင္ ဒီေက်ာင္းက စာေမးပြဲ ေအာင္ခ်က္ေကာင္းတယ္၊ ဒီေလာက္ပဲ သိတာကိုး၊ ဘယ္ေလာက္ ေၿဖတယ္ ဆိုတာ သူတို႔ လိုက္စုံစမ္းမေနေတာ႔ဘူး၊ ဒါကလဲ သာသနာမွာ ေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ႀကားတဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးတပါးရဲ႕ စကားကို အတုယူရတဲ႔ ၿဖစ္စဥ္ေလးေပါ႔။

ဆိုလိုတာကေတာ႔ အရည္အခ်င္း ဆိုတာက အေရအတြက္ ထဲကေန ထုတ္ေဖာ္ရတာမ်ိဳးပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ တခုမွ မလုပ္ပဲ ေနတဲ႔ ေ၀ေလေလ သံဃာေတြကို ဖယ္ရွားပစ္နိုင္ရင္ အေရအတြက္ေတာ္ေတာ္ နည္းသြားၿပီး သာသနာအတြက္ အက်ိဳးမ်ားလိမ္႔မယ္ လို႔ ယုံႀကည္ပါတယ္။

၂။ ဒုလႅဘရဟန္းႀကီး က႑၊

ဒုလႅဘ ရဟန္းႀကီးေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ေၿပာေလ႔ရွိတာက အသက္ႀကီးမွ ၀တ္လာတာ ဆိုေတာ႔ ပရိယတ္ မသင္နိုင္ေတာ႔ဘူး၊ တဲ႔၊ ဒါဆို သူတို႔ရဲ႕ အၿမဲေနရာက ရိပ္သာ မွာပဲ ေနသင္႔ၿပီး ပဋိပတ္ ကိုပဲ ေဇာက္ခ် လုပ္သင္႔ပါတယ္၊ ဒါမွ မဟုတ္ လူ႔ဘ၀က အရည္အခ်င္း ေတြကို ထုတ္ေဖာ္အသုံးခ် လိုရင္ သာသနာ စိတ္ဓာတ္ အစစ္အမွန္ နဲ႔ ပရဟိတ အက်ိဳးၿပဳ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္သင္႔ပါတယ္။

လူ႕ဘ၀မွာ ေက်ာက္ေထာက္ေနာက္ခံ သားသမီး မရွိလို႔၊ မွီခိုစရာမရွိလို႔၊ စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေၿပလို႔၊ သာသနာ႔ေဘာင္ ၀င္လာသူေတြက စာေရးသူ သိသေလာက္ ဒုလႅဘေတြ မွာ ၄ ပုံပုံ ၃ ပုံနီးပါး ရွိၿပီး တကယ္ သာသနာကို ၿမတ္နိုးတန္ဖိုးထားၿပီး အစစ္အမွန္ က်င္႔ေနသူက အနည္းစုပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

တကယ္ သာသနာခ်စ္စိတ္ ရွိလို႔ ၀တ္လာသူကေတာ႔ ခြ်င္းခ်က္ ဆိုပါေတာ႔၊ သကၤန္း၀တ္ၿပီးရင္ အခ်ိန္တန္ သပိတ္ပိုက္ၿပီး ဆြမ္းခံလိုက္ရင္ တေန႔အတြက္ စားစရာပူစရာမလိုေတာ႔ဘူးေပါ႔။ က်န္တဲ႔ အခ်ိန္ေတြ
ကိုေတာ႔ ေသာက္လိုက္ စားလိုက္ နဲ႔ သူတို႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေတာ႔တာပါပဲ၊
အလွဴခံ ရဲတင္းၿပီး ဖိနပ္ၿပတ္လို႔၊ သကၤန္းအေဟာင္းေလး ၀တ္ၿပီး ၀တ္စရာ သကၤန္းမရွိလို႔၊ စာအုပ္၀ယ္ရ
မွာမို႔ ၀တၳဳေငြ အလွဴခံပါတယ္၊ မနက္ပိုင္း ၁၁ နာရီ ခြဲေလာက္မွာ ေန႔လည္စာ မဘုန္းရေသးလို႔ ေန႔ဆြမ္းတထပ္စာ ၁၅၀၀ ေလာက္ အလွဴခံပါတယ္ ဆြမ္းခံဖို႔ အခ်ိန္ေႏွာင္းေနေလဟန္ - ဆိုတာမ်ိဳးက မႀကာမႀကာ  ႀကဳံေနႀကရပါတယ္၊

ဒီတေယာက္က ေစတနာမပါပဲ အားနာနာ နဲ႔ လွဴလိုက္လို႔ ေက်ာင္းၿပန္မယ္ မထင္ပါနဲ႔ ၊ ေနာက္တေယာက္ကို အလွဴခံေတာ႔တာပဲ။ ငယ္ၿဖဴ သံဃာေတြ က ၀ိနည္းကို ေႀကာက္လို႔ ေတာင္းရမ္း အလွဴခံဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ၀န္ေလးႀကပါတယ္၊ ကိုယ္႔ကို ပစၥည္းေလးပါး လိုရာ မိန္႔ပါဘုရား လို႔ ဖိတ္မာန္ထားသူကိုေတာင္ အလွဴခံဖို႔ ၀န္ေလးတတ္ႀကတယ္၊ သူူတို႔က ႀကီးမွ ၀တ္လာၿပီး ၀ိနည္းကို နားမလည္ႀကပဲ ဒီလို အလွဴခံ ေသာင္းက်န္းေနႀကေတာ႔ သာသနာႀကည္ညိဳသူ ဒကာ ဒကာမေတြမွာ အႀကည္ညိဳ ပ်က္ရပါတယ္ ယခု ၿမန္မာၿပည္မွာ အဲဒါေတြ ေပၚၿပဴလာၿဖစ္ၿပီး ေသာင္းက်န္းေနတယ္၊ 

ဒါေတြကလဲ သာသနာ ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ေႀကာင္း တခ်က္ပါ၊ ထူးၿခားတာက ၿမန္မာနိုင္ငံ မပါပဲ သီဟိုဠ္အပါအ၀င္ ဗုဒၶဘာသာနိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒုလႅဘရဟန္းႀကီးမ်ား တခဏၿဖစ္ေစ တစ္ဘ၀လုံးၿဖစ္ေစ သာသနာ႔ေဘာင္၀င္ေရာက္ေသာ ဓေလ႔မ်ား လုံး၀ မရွိဘူး လို႔ ႀကားမိပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္က ငယ္ငယ္ကတည္းက သာသနာ႔ေဘာင္ေရာက္ေနတဲ႔ ကိုရင္ငယ္ ဦးဇင္းငယ္ေတြ ေရွ႔မွာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လူ႔၀တ္ေႀကာင္ ဘ၀က ဘယ္လို ဘယ္လို ရွဳတ္ခဲ႔တာ၊ ေပြခဲ႔တာ၊ စတဲ႔ စတဲ႔ ကာမဂုဏ္နဲ႔ ပက္သက္တဲ႔ စကားေတြ အေတြ႔အႀကဳံေတြကို ၿမိန္ေရ ယွက္ေရ ေၿပာၿပေလ႔ရွိႀကတယ္၊ တခ်ိဳ႕လဲ ခပ္ႀကြားႀကြားေလး ဘ၀င္ေလဟပ္ၿပီး ဘယ္လို စြံခဲ႔တာ ဘာညာေပါ႔ေလ၊ဒီမွာတင္ ပုထုဇဥ္လဲ ၿဖစ္ၿပန္ ၊ ေသြးသား တက္ႀကြခ်ိန္ ၿဖစ္ေနတဲ႔ ကိုရင္ငယ္ ဦးဇင္းငယ္ေတြမွာ သာသနာမွာ မေပ်ာ္ပိုက္ေတာ႔ပါဘူး ၊ မဂၤလသုတၱံက စကားနဲ႔ ဆို အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ၊ ပါပမိတၱ သံသဂၢ - မေကာင္းမွဳ႕ အားေပးတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေနေတာ႔ မေကာင္းတဲ႔ စိတ္ေတြ ေပၚလာတာ ေပါ႔၊ ပတ္၀န္းက်င္ မေကာင္း
တာနဲ႔ ေပါင္းမိေတာ႔လဲ သံဃာေတြ ပ်က္ဆီးၿပီး ေမ်ာႀကရတာပဲ။

ဒီလို ဒီလို သာသနာဖ်က္ ရဟန္းေတြကိုလဲ စနစ္တက် ဖယ္ရွားၿပီး အက်င္႔ ပဋိပတ္ နဲ႔ ပ၇ဟိတ တခုခု လုပ္ေနသူမွသာ သာသနာမွ ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင္႔ ၿပဳၿပီး လက္ခံသင္႔ပါတယ္၊

၃။ သီဟိုဠ္ ရဟန္းမ်ား ေလာကအတြက္ အေရးပါႀကပုံ --

နံပါတ္သုံးအခ်က္က သီဟိုဠ္ သာသနာနဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္ႀကည္႔မိပါတယ္၊ တိုက္ဆိုင္တာက ကို၀ိမုတိၱသုခ အႀကံေပးထားသလိုမ်ိဳး ပညာေရးစနစ္ကို က်င္႔သုံးထားေတာ႔ ဒီနိုင္ငံကသံဃာေတာ္ေတြဟာ လူမထြက္ခင္ကတည္းက လူေတြရဲ႕ စာသင္ေက်ာင္း ပညာေရးစနစ္ေတြမွာ ၀င္ေရာက္ေနရာယူၿပီး စာသင္ေပးေနႀကပါတယ္၊ လခ ကိုလဲ လူေတြလို အၿပည္႔အ၀ ခံစားေစပါတယ္၊ တကယ္လို႔ မေပ်ာ္ပိုက္ဘူး လူထြက္မယ္ ဆိုရင္လဲ စာသင္တဲ႔ အလုပ္ကို ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ၿပီး ဣေၿႏၵရရ Run နိုင္ပါတယ္၊ ဘယ္လုိ လူေတြကမွ အထင္မေသးရဲပါဘူး၊

သက္ေသအေနနဲ႔ ယခု စာေရးသူတို႔ တက္ေရာက္ေနတဲ႔ သီရိလကၤာနုိင္ငံ Kelaniya University က လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူ ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီး Dr. Sumanapala ဆိုရင္ ဦးဇင္းလူထြက္တေယာက္လို႔ သိရတယ္၊ သာသနာ႔ေဘာင္ကေန ထြက္အၿပီးမွာ အဂၤလန္နိုင္ငံ မွာ ဘြဲ႕ယူၿပီး အခုခ်ိန္မွာေတာ႔ တကၠသိုလ္မွာ ဆရာတဆူ လုပ္ေနတာေပါ႔၊

ေၿပာလိုတာက ပညာေရးက႑ မတူၿခားနားတဲ႔ အတြက္ ဘယ္လို လူမွဳ႕ပတ္၀န္းက်င္ကို ေရာက္ေနသည္
ၿဖစ္ေစ အတၱအတြက္ ပရအတြက္ကို လူ၀တ္ေႀကာင္ေသာ သကၤန္း၀တ္ေသာ ေတြးေနစရာ ဂရုစိုက္ေနစရာ မလိုပဲ ဘ၀ကို ဣေၿႏၵရရ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ၿဖတ္သန္း ရပ္တည္ေနနိုင္ႀကပါတယ္၊

အခ်ဳပ္ဆုိရေသာ္ ၿမန္မာနိုင္ငံ ရဟန္းေတာ္မ်ား ပညာေရးက႑အား ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲဖို႔ လက္ခံေက်နပ္
ပါသည္၊ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ႔ ကိုယ္ရည္ရြယ္ရာ ယုံႀကည္ခ်က္အတိုင္း ဆက္ေလ်ာက္ရုံမွ တပါး အၿခားမရွိပါေပ။

စာေရးသူလဲ သာသနာေတာ္ ေရရွည္ ရပ္တည္နိုင္ဖို႔ ေစတနာစကားေၿပာမိတာ ဆိုေတာ႔ မသင္႔ေလ်ာ္တာေတြ၊ သာသနာညိဳးႏြမ္းစရာ စကားေတြ ေရးမိ သုံးမိတယ္ ဆိုရင္ ေမတၱာေရွ႕ထား ခြင္႔လႊတ္နားလည္ေပးႀကပါကုန္ -- လို႔ ေတာင္းပန္ရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား ပို႔စ္ကို ဖတ္ႀကည္႔ၿပီးမွ ဆက္စပ္ၿပီး သေဘာေပါက္နို္င္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ မူရင္းပို႔စ္ကို အရင္ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။